KRISTAL met ZILVER gemonteerd in mime keuze.
Schapenscharen.
J. L. CREYGHTON
badinrichtingen.
Stoomtram SMSLffi-LIIlM.
LEIDSCH DAGBLAD, DONDERDAG 4 MEI. - TWEEDE BLAD.
RliRRIEK VOOR DE JEUGD.
Opvliegendheid.
Een vriendelijke daad.
De dikke Oom en de nauwe stoel.
BEDRIEGERS BEDROGEN.
Vervolg Advertentiên.
J. HENRI BERKELJON.
Lange Mare 40, LEIDEN.
Hoütverkooping.
Afbraak,
GEBROEDERS RODBARD, Donkersteeg 10.
Donkersteeg 8?a
HNaskerade.
Aalmarkt ÜS-
J>fodei'ne Gashaiiglampen en
Grasornamenten.
Wegens de ongekend lage prijzen is hel
vervoer van X?e@tel- en "V mclitjgoe-
cleren per Stoomtram het voordeeligst.
Goederen worden vervoerd naar Oegstgeest,
Sassenheim, Lissa, Hillegom, Bennebroek, Heem
stede en Haarlem om 7 u. 22 en 11 u. 15 V.M.
en 3 u. 10 en 7 u. 04 N.M. Amsterd. tijd.
Inlichtingen worden verstrekt aan het be-
itelkantoor Clarasteeg No. 2 nabij de Mare.
Wed. J. STEENHAUER Zn.,
ÏTo. 13664
Anno 1905.
Wij hebben een oude dame gekend, die
zichzelf do ongelukkigste ziel ter wereld
geloofde en ofschoon wol andero lieden zich
dat ook maar ten onrechte wanen,
z ij behoorde zeer zeker iot de ongelukkig-
Bten.
Misdeeld kon men haar niet noemen. Zij
bezat een groot fortuin, zij had lieve
ouders, een goeden man cn kinderen ge
had, maar ofschoon de laatsten nog leef
den, woonde zij geheel alleen en was zij al
dankbaar, wanneer een kennis haar nog
eens kwam bezoeken.
Wat was het ongeluk van haar leven
geweest? Opvliegendheid. Haar al te toege
vende ouders verdroegen dit van haar, toen
zij een kind was, maar vreemden waren
niet zoo lankmoedig. De ellende begon,
toen zij als twaalfjarig meisje voor het
eerst uit logeeren ging. Haar gastvrouw
had een menigte kippen en al heel vroeg
den eersten morgen werd zij door haar ge
kakel cn het kraaien van den haan gewekt.
Zij had nog slaap en dat maakte haar
boos. Aan het ontbijt vroeg iemand
lachend of zij geen hinder van de dieren
had gehad. Zij meende, dat men haar
plaagde cn daar stoof zij op. Als men
wilde, dat zij bleef, moesten al de kippen,
maar de haan vooral, dien dag geslacht
Worden. In plaats daarvan-werd zij rustig
naar huis gebracht.
Later, na allerlei dergelijke avonturen,
als men op een danspartijtje bij ongeluk
tegen haar aanstootte, bruiste zij als
melksoep op. Eens dat zij een nieuwen
hoed had gekregen, en dat men lachend
zeide, dat hij wel heel duur moest zijn ge
weest, om zooveel pluimen te tellen, rukte
zij hem af en ging er op trappen.
Toen zij trouwde met een man, dio haar
oprecht liofhad en dien zij boven oen do
zijn anderen had verkozen, verdroeg hij
haar opvliegendheid slechts met moeite
een vijftien jaren cn verliet haar toen om
geen andere reden.
Zij kwam niet aan het volle strand zit
ten of deelde klappen uit aan kinderen, I
die over baar voetenbankje struikelden; i
de dienstboden bielden het geen drie mnen
den bij haar uit; haar dochters zochten
betrekkingen, zoodra zij volwassen waren,
om maar uit huis te komen. Zij wilde rei
zen, maar de vriendinnen, die zij _on haar
kosten' meenoodigde, schaamden zich over
haar uitvallen tegen conducteurs, kellners,
kamermeisjes cn hoteleigenaars, dat zij
geen tweede maal medewilden. Op bruilof
ten of andere familiefeesten noemde men
haar ,,De booze fee", omdat zij er steeds
met den een of ander kibbelde. Zoo bleef
zij ten slotte geheel alleen. En toch was
zij goedhartig, behulpzaam, zelfverlooche
nend, in staat tot elke toewijding. Slechts
één les had zij verzuimd te leeren: Zelf be-
heersching.
Hebt gij haar geleerd? Nog niet? Doe
het dan spoedig, of het zal daartoe te laat
zijn. Toen wij op uw leeftijd waren, lieve
lezers, waren wij, na een verbluf van vijf
weken in een vreemd land, de taal volko
men machtig, voor zooverre het spreken
betreft. Thans doen wij daarover jaren.
Zoo gaat het ook met do groote levensles
sen. Als zij niet in de eerste jeugd worden
geleerd, kosten zij ons later onbereken
baar veel moeite cn tranen, lijdt ons geluk
er sqhipbreuk op.
Judith en Esther g noten alle voorrech
ten, die een kind slechts smaken kan. Zij
bezaten een gelukkig tehuis, waar men wel
geen overdreven weoldc, maar toch welvaart
en gezelligheid kon vinden. Nooit onbrak
haar iets en zij zagen al haar kleine wen-
schen vervuld. Nooit ontbrak het haar aan
goed voedsel, of aan mooie, warme kleede
ren en wat speelgoed betrof, waren zij heel
rijk bedeeld. In een woord, de zorgen en
smarten dos levens, waarmede zooveel an
dere kinder i v.n haar leeftijd reods to
kampen hadde wierpen tot daartoe geen
enkele schaduw op haar pad.
Ook haar ouders waren verstandig en
teeder voor haar. Nooit straften zij zonder
ernstige noodzakelijkheid en dan nog altijd
op een wijze, die duidelijk genoeg zeide hoo
dit slechts uit liefde geschiedde.
Op zekeren da0 kwam een barer tantes,
dio zich veel met het lot der armen bezig
hield, een L ^zoek bij de moeder der twee
zusjes afleggen. Zij had den dag te voren
een armoedig ge-zm bezrrsht, dat zoo onge
lukkig was, dat zij nog geheel van de aan
schouwde ellende vervuld bleef en natuur
lijk ook dae-van vertelde.
De beide meisjes luisterden met de groot
ste belangstelling naar haar verhaal. Zij
hadden zeer zeker reeds vroeger gelezen en
liooren spreken over armoede en gebrek lij
den, maar dat lijden nooit zoozeer opgevat
als een werkelijkheid. Ditmaal echter was
het alsof zijzelf dio ellende aanschouwden
en waren zij diep geroerd te hooren, dat
andere kinderen, die in dezelfe stad woon
den als zij, zelfs geen brood of kleertjes
hadden, zoolang liefdadige menschen zich
niet over hun lot ontfermden.
De tante sprak met de moeder der zusjes
af, dat men den volgenden dag het behoef
tige gezin zou opzoeken en Judith cn Esther
hadden nu geen rust meer, voordat zij de
belofte hadden verkregen mee te mogen
gaan.
Zij waren nog nimmer in een achterbuurt
huisje geweest en konden nauwelijks haar
oogen gelooven, toen zij daar binnen dron
gen. Twee kleine kinderen zaten daar, met
holle, bleeke wangenhet vertrekje was na
genoeg zonder meuoels en, ondanks de kou
de, waren do kinderen heel dun en zoogoed
als in lompen gekleed. Het was reeds laat
op den middag en al wat zij sedert dien
morgen hadden gegeten, was een korstje
droog brood, in koffie gedoopt.
Het duurde niet lang, of de etenswaren,
die men in mandjes had medegebracht, wa
ren te voorschijn gehaald en in do vreugde
de hongerige kleinen te zien smullen, verga
ten Esther en Judith al het overige.
Maar op den terugweg begonnen zij weer
over al die armoede na te denken en dien
avond duurde het lang voordat zij in konden
slapen. Judith was het niet geheel met
zichzelve eens ,of zij niet haar mooiste pop
zou moeten afstaan aan het arme meisje,
dat zij dien dag bezocht had en Esther
maakte een groot plan haar vader over te
halen iets heel nuttigs voor de kleintjes te
doen. Eerst toen beiden zich dat hadden
voorgenomen, vielen zij in slaap.
Den dag daarop nam haar moeuer haar
mede om boodschappen te doen. Zij kwamen
ook in een banketbakkerswinkel, waar bei
den taartjes kregen.-Toen zij weder op straat
kwamen, stonden zij plotseling stil.
,,Kijk eens 1" riepen beiden gelijktijdig uit.
De moeder wendde zich om in de aangedui
de richting en daar, op den hoek van con
zijstraat, stond een arm, in lompen geklovJ
meisje in de koude.
„Mag ik haar mijn taartje geven?" vroeg
Judith.
„Ja," zcidc baar moeder, „ik ga in den
winkel hierover. Daar wacht ik je op.
Zij liepen beiden naar. het kind toe, dat
heol verlegen werd. Zij staken haar alle
Onze goede, dikke oom
Ging eens naar mej. Stroom,
't Was heden haar geboortedag
Hij was wat vroeg, gelijk hij zag.
De meid liet hem binnen,
En om te beginnen
Keek hij eens even rond
Waar hij een goede zitplaats vond.
De stoeltjes waren keurig fijn,
En voor Oompje zelfs wat to klein
Eind'lijk zette hij zich neer,
Moe, van 't loopen heen on weer.
Maar, (dat merkte bij al gauw)
Hij zat wel een weinig nauw.
Daar hoort hij de juffrouw komen.
Fluks den bouquet ter hand genomen.
En zich in postuur gezet
Met een buiging keurig net.
Maar wat zien mejuffrouws oogen?
De stoel is aan hem vast gezogen.
Met de pooten naar omhoog
Toen oompje daar zoo netjes boog.
twee haar taartjes toe cn tot haar groote
verbazing ja bijna tot haar schrik, sprong
dc kleine onmiddellijk op haar toe, rukte
haar de koekjes rnt do handen on begon
die te verslinden, zooals een uitgehongerd
dier zou hebben gedaan. Esther zag haar
angstig aan.
,,Waar woon je?" vroeg Esther, toen het
kind het laatste stukje had verzwolgen.
„Nergens", antwoordde zij met een snik.
„Maar waar zijn je vader en moeder?"
vroeg nu Judith, die door haar medelijden
weer den schrik had vergeten.
„Ik heb geen vader meer en moeder is
heel ziek en ze hebbt i haar naar het gast
huis gebracht," klonk het antwoord, terwijl
de tranen het kind over de wangen rolden.
„Kom mede naar mijn mama", zij is daar
binnen", zeide Judith en trok het meisje
mede naar den winkel.
„Mama, mama, snikte Esther, die voor
uit was gehold, om hare moeder alles te ver
tellen, hier is een arm kind, dat geen huis
en geen vader heeft en haar moeder is in
het hospitaal. Och, mama, kunnen wij haar
niet mee naar huis nemen?
De moeder antwoordde niet aanstonds,
maar nam een huurrijtuig en liet zich met
dc drie kinderen naar de voormalige wo
ning der kleine brengen, waar zij vernam,
dat het kind waarheid gesproken had en
daarop nam zij haar inderdaad mede uaar
huis, waar zij zich haastte haar in knappe
kleertjes te steken cn te eten te geven. De
moeder stierf reeds enkele dagen later in
het gasthuis, doch gerustgesteld omtrent
het lot van haar kind, dat thans do trouwe
dienstbode harer weldoenster is.
Zoo leerden de twee zusjes voor het
eerst de armoede kennen en... helpen.
Laat mij beginnen mot u te zeggt-u, dat
hot verhaal, dat ik u modedeelen ga, noch
verzonnen, noch overdrovcn is. Ik kenoo
van zeer nabij de heldinnen daarvan cn
zag zelf dat alles gebeuren.
Er was eens een klein, bleek meisje. Zij
was reeds twaalf jaar, maar voor het eerst
van haar leven op school, want zij was tot
daartoe zoo zwak en ziekelijk geweest (reden
ook waarom zij zoo mager en klein was
gebleven), dat zij onmogolijk door weer cn
wind had kunnen gaan en dus lessen aan
huis had ontvangen. Zij was dan ook niet
gewend met andere kinderen om to gaan
cn heel schuohtor tegenover al dc blozende,
lachende gezichtjes, dio dc „nieuweliDg"
spottend aangaapten.
Die spotlust hedaarde, toon men zag dat
de nieuweling thuis niet stil gezeten had,
maar meer wist dan dc meesten. Do hoofd
juffrouw, een eerlijke, lievo ziel, plaatste
haar dan ook al spoedig No. 1 van haar
klasse en dit deed den nij'd van drie harer
medeleerlingen ontbranden.
Maar het kind bemerkte dat niet. Zij
was en bleef in zichzelvo gekcord. Toch
slaagde ccn van het drietal er in ten slot
te haar vertrouwen to winnen. Zij zat
naast haar en hoorde 'do niets kwaads ver
moedende uit, zoodat zij bij horten on 6too-
ten vernam, dat, omdat zij nooit sterk ge
noeg was geweest voor wilde spelletjes, No.
I zich getroost had met boeken; zij was er
van lieverlede toe gekomen verzen en ver
haaltjes te schrijven en maar, dat was
een groot geheim zij had zelfs een corne-
diestuk gemaakt, een 'drama, on het ter
beoordeeling gazonden aan ccn schouwburg
directeur, die haar een brief had geschre
ven om hot te prijzen... alleen waren do
bedrijven veel te kort. Het geheel besloeg
twintig bladzijdenZij wa9 toen ook pas
II jaren geweest.
No. 2 hield zioh als bewonderde zij haar
zeer, maar dm volgenden dag, in liet
speeluur, werd No. 1 voor de vijandige
dricsohaar geroepen en nam No. 2 het
woord.
„Luister eens," zeide zij heel gewichtig,
„ik heb nagedacht over wat je mij hebt
gezegd. Het geval waa zoo ernstig dat ik
er volstrekt mot mijn twee vriendinnen over
moest spreken..."
„O, Idal" riep No. 1 smartelijk, „ik zei
jo dat het een geheim was."
„Als een moordenaar aan oen buurman
zijn goheim vertelt, is het do plicht van
dien ander heul uit te leveren", verklaarde
Ida schijnheilig, „en do twee meisjes hiep
zijn het met mij eens, dat het schrijven van
een comedicstuk door een kinu van 11 jaar
bewijst, dat dat kind heel slecht is. Niet
waar Betjc en Marie?
„O, zeker," verklaaidcn de auderen, do
belhamels van de school.
„Maar jc hebt het stuk niet eens gele
zen 1" stotterde No. 1. „Het is heusch heel
braaf."
„Het is een comcdiestnk, dat zegt alles,"
hernam Ida, ,,on ik ken de hoofdjuftrouw.
Zij verafschuwt al wat comcdie is. Als zij
het hoort-, moot jc een heelen morgen voor
het front van de klasse staan cn daarna
jaagt zij je van schoolhet is dan ook ccn
ongepermitteerde schande"
No. 1 zag dit vreeselijke vonnis reeds in
haar verheel ling voltrokken worden. Ware
zij niet zoo schuw van karakter geweost,
zij zou den ctorm getrotseerd hebben; nu
smeekte cn bad zij het veel oudere drietal
haar te sparen. Zij schonen eorst onver
biddelijk te willen blijven, gingen ouder
elkander staan fluisteren en eindelijk nam
Ida weer het woord cn zeidef ook uit
naam van ue anderen
„Wij zullen medelijden bobben op één
voorwaarde..."
„O, zeg maar, wat jo wiltklonk het
hoopvol.
„Dat jo voortaan al ons huiswerk cn
ook ona vacautiowcrk zult doen cn dat
keurig netjes, zonder fouten en met ccn
ander schrift don het jouwe."
Tevergeefs protesteerde No. 1, zeggende,
dat zij daardoor niet eerlijk tegenover do
meesteressen zouden handelenhot drict il
liiold vol met dreigen en eindelijk... gaf zij
zich gewonnen. Haar leven werd van dien
dag af een slavernij, zij werkte in al haar
vrije uren. In haar vacanties had zij ccn
vierdubbele tank te vervullensomtijds
meende zij, dat zij bet niet uithouden zou.
Maar haar gezondheid werd integendeel
krachtiger en wat het ovcrigo betreft, zij
verkreeg daardoor een onvormoeibaro
werkkracht, ccn groote nauwkeurigheid in
den arbeid (dit moest wel, wildo zij haar
kwelgeesten bevredigen) en werd, al wat zij
aan huiswerk moest verrichten, op onuit-
wirchbarc wijzo in haar geheugen gegrift.
Het waren harde jaren, maar zij wierpen
onscliatbaro vruchten af voor heel haar
volgend leven.
Wat Ida, Bctjo cn Marie betreft, zij
leerden door eigen schuld luiheid, op an
deren leunen, maar bleven volkomen on
wetend. Zij hadden onbemiddcldo ouders
en, ofschoon met goede geestvermogens toe
gerust, hadden zij haar besten leertijd lo
ten voorbijgaan. Later vonden zij den moed1
niet meer do vorloron jaren in to halen; wie
niet aan werken gewoon is van dc corsto
jeugd af, kifc een afschuw van eiken ar
beid.
Laat mij niet vergoten to zeggen, dat,
toen No. 1 bij een overplaatsing van haar
vader eindelijk do school moest verlaten,
zij haar den laatsten dag toch verrieden,
maar dat do hoofd juffrouw zich barmhar
tig en good betoonde, verstandig genoeg
was niot te veel gewicht aan do zaak to
hechten. Zijzelvc verklikte do anderen
niet.
Maar toch bleof haa. straf niet uit; allo
'drio dropen voor examens. Ida is heden
kinderjuffrouw cn loopt holoogig rond,
zoekende naar oon minder talrijk gezin dan
dat der lastige mevrouw, die van haar
eischt, dat zij negen bedorven kleinen in
toom houden zal.
Betje was nog 'dankbaar een post te be
machtigen als hofmeesteres aan boord van
ec.i stoomschip, dat heen en weer naar In-
dië vaart, ofschoon zij tot dc ongeneeslijke
zeezieken behoort, die steeds door lijdt op al
haar tochten.
En Marie? Do arme ziel l Wij zagen haar
laatst in een buffet staan, aan con sta
tion, waar wij wachtten, maar zij wenddo
snel het hoofd om. Zij wildo niet herkend
worden; zij, do hoofdoffficicrsdochterIn
haar enkele ledige uren lezen zij misschien
do boeken van baar slachtoffer van weleer,
dat erkent haar veel to danken te hebben.
Leeraar voor Piano.
3626 5
Sf&iasP!
Twee nieuw sebomvde BUR-
GEKWOONFiUZEX, met of
zonder Tuin, gelegen naait do R.-K.
Kerk1 to Groenendijk a/d. Rijn, bev.:
Gang, Voor- en Achterkamer, Keuken,
Kelder en Bergplaats, b o y o n
Logeerkamer en tllnken- Zolder,
zeer geschikt voor Rentenier, Wed.
of klein gozin. Te bevragen b(j hot
R.-K. Kerkbestuur te Groenendijk,
gem. Bazersiooude. 4626 13
Notaris BROEKSMIT, ta TV'asse-
naar, zal op Donderdag II I?3ei
1905, 'b morgens lO uren precies,
aan do Haven aldaar, om contant
geld, in hot OPENBAAR VER-
KOOPBX: 1626 16
bestaande In Deureu, Ramen en
Battings, eon party nlouwe Achter-,
Kant- on andero Delen, alsmede oen
groote partU nieuwe Amerlkaausche
Greneudelen in dlvorse afmetingen.
To zien daags vóór de verkooping.
4G92 31
Gozocht voor don IVIn.skerarie-
dag: een KJL3IEH, om den op
tocht to zien, liefst aan do Broedraat,
zoo mogoiyk met gelegenheid voor
oen Reünist om te logeeren. Brtoven
onder lett. I>. P. aan W. P. VAN
STOCKUM ZOON, Bookhandelaron,
'8-Grav6Dbftfr« 1085 II
4606 36
3396 30
Envelojipen f 1.90, ÏOO» Kwilauliën of Nota's
f 2.50, 1000 Rylcf kaard en (4sle Qn al i tolt) f 2 .60.
alles ?j>c<lruIU mei naa-ji, adros, enz. Handelsdrukkerij
firma C. KOOYKES, Nieuwe Rijn 16.
Bil groote getallen vocrdcellgo prijzen. 10180 10
i— 8719 11
Prima Tafelboter,
f 1.40 per K.G.
Prima Keukenboter,
f 1.30 per K.«.
Mandenmakerssteeg 4, bij de Waag.
Prima adres voor zuivere Natuur
boter, Goadschc, Leid»chc en
echte EdnmmorkaiiK.
4652 12
JBe*cI» 3 khanr 1/(1 VAN
TïLMUItG, te B^nslmrg, op
KloosterncliUHr: twee Dsk-
lieicgaten, een denkor Bruin on
etn Vo9, beiden gekruist Oldenburgsch,
eiken dag beschikbaar, uitgenomon
Zondags, tegen een dekgeld van f 5
b(j de eerste dokking to voldoen en
nog 5 als do morrio drachtig ie.
4644 15
