FEUILLETON. l>e Banneling. verschijnen twee sluitlampjcs (rood en wit) behoorend bij het verbindingskoord, dat bij dc aansluiting werd gebruikt. Op dit signaal wordt de verbinding afgebro ken, en kan een en ander weder opu'euw beginnen. Voor alle signalen boven behandeld, die nen verschillende lampjes. Deze veroor loven dus, zonder dat het gesprek wordt mede gehoord, alle verrichtingen der ge- abonneerden te controleeren. Ik zou haast bij die hoeveelheid lampjes vergeten te ver melden, dat ook, wanneer de telcfanisre cene geabonneerde oproept, het doorgaan van den oproepstroom door een bijzonder relais met groot© roode lamp wordt gesig naleerd 1 En om de contróle op alles nog volledi ger te maken, wordt het aantal der door elke telefoniste gemaakte verbinding auto matisch op een afzonderlijk toeste] aange geven. Alles dus zeer eenvoudig zou men zeg gen. Doch als gij met den heer Van Bork een kijkje neemt in d© toestellen, als gij daar direct voor de hand weg kunt berekenen dat om het bovenstaande tot stand te breDgen reeds alleen aan relais en verbin dingstoestellen meer dan honderdduizend draadverbindingen en contacten noodig zijn, dan wordt men duizelig als men be denkt dat het voor kan Komen dat fouten zijn op to sporen, en van hoeveel kleinig heden het goed verloop van een telefonisch gesprek afhangt. Ik telde bijvoorbeeld op verbindingskamer en telefoonbureau samen ongeveer 1250 relais, gezwegen nog van massa's polarisatiecellon enz. enz. Deze laatste moeten de eigenschap hebben ge- lijkstroomen niet door te laten en wissel stroomen vrij te laten circuleeren. Laat ik mij echter niet op technisch ge bied begeven, maar liever nog vermelden dat alle stroom voor spreken, bellen, lamp signalen enz. geleverd wordt door een accu mulatorenbatterij, welke zich achter de machinekamer bevindt. Deze batterij wordt door middel van dynamo en gasmotor gela den. In de machinekamer is nog een motor met transformator, die dient om den gelijk stroom der dynamo's te veranderen in wis selstroom van hooger spanning ten behoeve van hot oproepen bovengemeld. Om elke storing in de geregelde exploitatie te voor komen, zijn alle machines en accumulato ren-batterijen in duplo 'voorhanden. De heer Van Bork verklaarde mij velo aanzoeken te ontvangen om het centraal- bureau te bezichtigen. Ik kan dit niet ge noeg aanbevelen. Hij verklaarde zich bereid aan ieder die zich vóór 30 April als belang stellende aan het telefoonbureau opgeeft, een uitnoodiging tc zenden, gaarne vestig ik op die gelegenheid de aandacht. En verder heb ik er niets anders aan toe te voegen dan dat het getal aansluitingen hoe langer zoo grooter mag worden. De installatie is voor duizenden berekend en nog is het getal van 650 niet bereikt. Hoe meer menschon er zich bij aansluiten, hoe meer waarde iedere aansluiting op zichzelf krijgt. Wat gebeurt het nog vaak dat men met iemand wil spreken on bij onderzoek tot de ontdekking komt dat de persoon niet aangesloten is. Die kans wordt steeds kleiner naarmate het aantal abonné's gi'oo- ter wordt. Daar moet het dus heen. En daardoor zou men wellicht eindelijk komen tot een prijsverlaging, waarvan allen ook weer zullen profiteeren. Gemengd Nieuws. Eenigen tijd geleden werd ge meld dat aan het bestuur der Studenten-So ciëteit te Amsterdam die thans gevestigd ie boven het oafé ,,De Kroon", aangezegd was dat do studenten een ander verblijf hadden te zoeken De reden daarvan was dat eenige studenten in den avond van 23 Maart j.l. io de Sociëteit op het buffet een vuur hadden gestookt en do rook, die door het plafond naar boven was getrokken de daar boven wo nende menschen ernstig had gehinderd. Het „Hbl." verneemt thans dat de jus titie zich met hetgc.n dien avond gebeurd is, ernstig bezig houdt en dë studenten, die zich aan die wanordelijkheden schuldig maakten zich vermoedelijk voor den rechter zullen hebben te verantwoorden. De justitie heeft tot deskundigen in doze kwestie be noemd de heeren R. Boele Jr., hoofdbrand» meestor, en J. L. Munzer Rathmann, brami» roeeoter bij de Amsterdamsohe brandweer.- die haar zullen t© rapporteeren hebben „ot door den brand, uie men op het buffel stichtte te auchten is geweest gemeen gevaar voor goederen of levensgevaar voor anderen dan de daders." Wegens gebreken hebben B. en W. van Amsterdam, de brug over de Keizers gracht by de Reguliersgracht uitgesloten van het vorkeer met rijtuigen, handkarren, rijwielen. ZU is dus alleen nog voor het verkeer van voetgangers opeD, De brug Is zoogenaamd in observatie genomen. Het „Hbld w(Jst er op, dat Indien blijken mocht, dat de bruf door een nieuwe moet worden vervangen waarmede een bedrag van f 100,000 gemoeid zou zyn hiermee vanzelf het vraagstuk der demping van de Reguliersgracht weder aan de orde zal komen. Gisterochtend ls uit de rivier to Rotterdam voor de Parkhaven opgehaald' het in staat van ontbinding verkeerond IJJfc van een onbekend man, volgens daarop ge vonden papieren vermoedelijk dat van Janls Roga, schippersknecht, geboren te Bominels Sitte (Memel) den 7 iiel 1'874. Ook een boekje van de Duitsche marinereserve werd op het HJk gevonden, dat Daar de loods voor deen- kelingen in Crooswijk ia overgebracht. TeLombriseb ij Bergen worden; eenige wildstroopers ontmoet door drie jachtwachters, die van hun ronde terugkeer^- den. De wachtert deden hen stilhouden om proces-verbaal op te maken, doch do sfcroo- pers losten hun geweren maar zonder de wachters te treffen. De wachters schoten op hun béurt en een der stroopers viel. Mon wist niot of hij dooctelijk getroffen was, daar. hij werd meegedragen door zijn vluchtende kameraden, die in den aitocht de vervolgers aanhoudend met hi.-i geweerkolven bedreig den, Op do plaats waar de strooper getrof fen werd, v;as een brecde bloedstreep zicht baar. Het parket dat zich voor onderzoek ten huize van een bekend strooper begaf* vond deïE zwaar gewond te bed liggen. Hij was de gek we te to. Een kogel was in rijn borst terecht gekomen. Toen hij ondervraagd werd nopens zijn medeplichtigen, zcidë hij: .,Ik zal misschien sterven; maar ik ben geen lafaardgij zult niets weten." („Handelsbl. v. Antw.") Bonds fee s ten A. N. W.-B. Naar do „Prov. Gr. Ct." verneemt, zullen dë Bondefeesten van den Algemeenen Ncder- landsohen Wielrijdersbond dit jaar te Gro ningen worden gehouden. Als datums, waarop de feesten gehouden zouden worden, zijn genoemd 22, 23 en 24 Juli. Genoemd blad verneemt echter, dat met het' oog op de wedrennen, die op den 16don Ju li worden gehouden, de datums voor dfa bondsfeesten waarschijnlijk op 15, 16 enlTi Juli bepaald zullen wonden. Het program ma zal, naar wordt medegedeeld als volgt worden samengesteld: 1ste dag. Bal cham pêtre, Harmonie. 2da dag: Bondstocht. Bij woning van de wedrennen. Daarna Dondsdi» ner in ,,De Harmonie", waaraan minstent 800 personen zullen deelnemen. Vervolgen* Groot Avondfeest buiten Gro-ningen. 3d© dag: Boottocht naar Borkum. Voor de le den, die niet mee naar Borkum gaan, een Bondstocht; Het Bureau van consultatie i Et Ongevallengeschillen vergadert eiken Dinsdag, des namiddags te balfvier, in het gebouw van den Hoogen Raad, aan het Plein No. 2 te 's-Gravenhage, tot kostelooze toevoeging van Advoca ten aan onvermogende partijen bij den Be- roepsraad te 's-Gravenhage, indien daartoe termen zijn. Vereischte voor de toevoeging van ectf raadsman zijn lo. Overlegging van een b e w ij s van onvermogen, afgegeven door deD Bur gemeester van de woonplaats des aanvra gers; 2o. Overlegging van een afschift der beschikking van de Rijksverzeke- keringsbank, waartegen men in beroep wenscht te komen, of van het geschrift), waarbij daartegen in beroep gekomen is. Geen toevoeging geschiedt, indien het Bureau niet volkomen van het onvermogen des aanvragers en van de aanvankelijke ge grondheid zijner bezwaren of beweringen" overtuigd is. Brieven van een Leidenaar. xcm. Do spraak is wel do gemakkelijkste ma nier, v/aarop wij, menschen, elkander on to gedachten en. gewaarwordingen kunnen medex-'eelen, maar zij heeft dit gebrek, dat rij haar macht slechts over een betrekkelijk kleinen afstand n- doen gelden. Men zag daarom reeds in do oudste tijden naar middelen uit, waardoor men elkander op vorren afstand berichten kon modedeelon. Hot ligt nu niet op mijn weg om een gc- tohiedenia to soh.ij\.n van de ontwikke ling der hulpmiddelen, waarvan men zich in 'den loop der tijden heeft bediend, om aan de beperktheid der menschelijke stem tegemoet te komen. Maar dit kan ik wel zeggen, dat al die hulpmiddelen gebrekkig waren, totdat men er toe kwam de elec- triciteit als ovei brengster te gebruiken. En toen men eenmaal do telegraaf ha/i, ging men cr over denken het zoover te brengen, om over grooten afstand met el kaar te spreken van mond tot mond. En dat denkbeeld heeft men nu weten te verwezenlijken door do uitvinding van do telefoon. Het spreekwoord ,,men kan meer in 10 woorden zeggen dan in 10 brieven eohrijven" bevat een kern van waarheid. Hoeveel 1 ieven of telegrammen zou men soms niet moeten wisselen om hetzelfde re sultaat tc hebben als van een gesprok van eenige minuten. Welnu, do telefoon opent dc gelogcn'heid telkens meer om met men- techen, die mijlen van ons af zijn, te spre ken, te overleggen en tc onderhandelen. Doch niet alleen voor grooto afstanden, maar vooral in het plaatselijk verkeer, waarvoor do telegraaf nagenoeg geheel onbruikbaar is, ligt do grooto kracht van do telefoon. En ik me.ri niet te overdrij ven, al8 ik zeg, dat do telefoon op het oogenblik ifl of althans na eenigen tijd tal wezen, het belangrijkste verkeersmiddel dat bestaat. Waarom ik voor dezon keer over zoo'n bijzonder onderwerp een brief schrijf, wil ik mijn lezers dadelijk modcdeelen. Namens de directie der Algemeen© Te lefoonmaatschappij voorheen Ribbink, Van Bork en Co. kreeg ik deze week een vrien delijke uitnoodiging om het niouwo Ccn- traal Telefoonbureau, Papengracht 23, cons to bezichtigen. Ik had al zoo dikwijls met menschen in ©n buiten do stad door middel van de te lefoon gesproken, dat ik inderdaad be langstellend was er iets meer van te we ten en dan leek mij het ocntraalbureau, waar alle draden samenkomen en waar vluggo meisjesvingers do verbinding tus- Bohen twee personen in minder dan geen tijd bewerkstelligen, daartoe do meest ge schikte plaats. Dank zij Let gelei do van den heer Van Bork, dio er alles van weet, heb ik een en finder begrepen, al bleef menig hoo en waarom i .ij ccn verborgenheid. Over die inrichting vertel ik straks een cn ander; vooraf deel ik een stukje gosohiedenis mee. In de raadsvergadering van 11 Februari 1886 werd aan do heeron Ribbink, Van Bork en Co. concessie voor den aanleg en do exploitatie van de telefoon in deze ge meente verleend en deze hecren later do Algomeeno Telefoonmaatschappij hebben de gemeente steeds op uitnemende wij zo bediend. Klachten werden zelden ver nomen en als ze er waren, dan werd cr zoo spoedig mogelijk in togemoet gekomen. De abonnementsprijs was laag, lager dan In andere steden, die mot Leiden op één lijn kunnen gesteld worden. En toen nu met 1 Maart 1905 de concessio aJliop on 'de gemeenteraad dit bedrijf niet zelf ex- ploiteerein wilde, lag het voor de hand, dat men gaarne aan dezelfde Maatschappij de verlenging dor concessie gunde, te meer, omdat rij een geheel ondorgrondsch tele foonnet wilde aanleggen, 'dat aan allo eisdhon van "hJot modern© telefoonverkeer zou beantwoorden. Zoo werd dan, om kort te gaan, in de gemeenteraadszitting van 8 October 1903 aan genoemde Maatschappij het reoht verleend tot aanleg en exploita tie van voor het publiek bestemde telefo nisch© verbindingen voor den tijd van 25 jaren, dus tot 1930. De Maatschappij is met inderdaad be kwamen spoed aan het werk getogen; do in Oscar stond in zijn geheole lcDgte op, rek te do armen, alsof hij nieuwe levenskracht zoch, en liep door zijn kamer mot geweldige stappen. Gewis, alles moest nog ten beste af- loopen. Al zag Strömholt hem ook met echuino oogen aan, van Elli was hij toch zeker; wat Elli wildo, gebeurde; zij ver stond het immert: altijd zoo goed om den va- dor om haar lieve vingers te winden. Thana legde door hom to volgen weg duidelijk voor hem: do uitweg uit het moeras. Zeker doo moest het gaan, zóó en niet anderser was inderdaad nog geen enkel© reden om te wanhopen. Den gansohen dag liet Olfors zich noch in het hoerenhuis noch in do fabriek zien. Zijn bediende moest hem bij den huisheer on diens dochter verontschuldigen door te zeggen, dat hij niet wel wat'. Hij sliep vast tot aan den avond. Toen stond hij op en kleedde zich net- jes aan. Vijf minuten later kwam hij in de koffiekamer van het kantoorgebouw, waar mon zich juist gereed maakte om te vertrek ken. Hij had van zijn bediende vernomen, dat mijnheer Strömholt met zijn dochter reeds een halfuur te voren uitgereden was, om een bezoek af te leggenhij wist dus, dat hij een onaangename ontmoeting met zijn patroon niet tc duchten had. Zijn houding was vrij en ongedwongen; zijn gezicht was wel ia waar nog bleek, maar in rijn blik was weder al dat stoute vertrouwen op te merken, waarmede hij van don aanvang af alt een meeste hooge houten palen en het net van i draden, dat boven onze stad in vie lucht hing, verdwenen en nu rijn deze draden onzichtbaar verborgen in de aarde, waar ze door storm noch sneeuwval kunnen worden godcerd, zoodat het gevaar voor ..storingen bijna niet meer mogelijk is. Al leen loopen nu van de nieuwe palen zei ven do verbindingen naar de huizen. Nu werd er indertijd gezegd: „dat zal rao wat worden, als allo straten haast zul len moeten worden opgebroken." Wij we ten hoe het meegevallen ia. Den eenen dag was de straat open en den anderen dag al weer dicht, alaof er niete gebeurd was. Eindelijk waa allee gereod. Het telefonee- ren gaat als van een leien dakje: men praat met elkaar, alsof men bij elkaar staat, een bewijs, dat de wetenschap op dit gebied flinke vorderingen heeft ge maakt en dat de Maatschappij do laatste vindingen heeft benuttigd, in haar eigen belang zeker, doch ook niet minder in het belang der aangeslotenen en van de ge meente. Zooals ik reeda zeide, is het Ocntraal bureau op do Papengi .oht gevestigd on was ik met velo anderen uitgenoodigd een en ander te bezichtigen. Ik heb er mijn oogon cn ooren goed den kost gegeven en nu üieen ik niets beters te kunnen doen dan om in het kort en zoo populair mo gelijk over te vertellen wat anjD deskun dige geleider mij mededeelde. Op do verbindingzaal dan komen allo straatkabels to voonsckijn, van af kabel- sluitingen worden zij gevoerd naar een ver- dcolingstoestel. Dank zij deze inrichting konden allo geabonneerden hun vroegere nummers behouden. Dat dit voor inter communale aansluitingen van belang is, springt in het oog, maar bovendien be hoefde geen onkel aangesloteno drukwerk af te danken om het vermelden vaD een niet meer juist telefoonnummer. Een reeks glazen buisjes, zok©r wel een paar duizend, aan dit toestel aangebracht, brok mijn opmerkzaamheid. Deze dienen om hot telefoonbureau voor brand te be- s-hormen, ingeval hier of 'daar een ongc wonsohte aanraking van draden buiten het kantoor plaats heeft. Het zou dan kunnen gebeuren, dat do eloetrisohe stroom van do accumulatorenhattorij in die elkaar ten onrechte rakende draden zoo sterk werd Jat do temperatuur der draden, binucu liet kantoor, op bedcnkelijko wijze steeg, Voor hot zoo ver komt, bezwijkt echter een dun draadjo, dat zich in genoemde gla zen buisjes bevindt, het glazen buisje dient dan om het. wegspatten van het ge smolten metaal to voorkomen. In dezelfde zaal is nog een toestel ge plaatst, waarop ten behoeve van clkcn aangesloteno een clectrisch toestel, een zoogenaamd relais, is bevestigd. Ik heb waargenomen, dat, wanneer een aangeslo teno zijn telefoon afnam, het anker van zulk een relais word aangetrokken. Aar dig is het te zien, wat van die aantrek king dan do gevolgen zijn. Eerstens wordt op het eigenlijk telcfoonbureau, dat een verdieping lager ligt, een lampje ontsto ken, dat aangebrac is bij het nummer van hem, wiens telefoon werd afgenomen. Ten tweede verschijnt nog een lamp, als controle, ©n als zekerheid voor het geval de ander© dienst weigerdo. Maar boven dien gloeit nog een lamp in een toestel, dat zioh in een derde vertrek bevindt, en dat in staat stelt na to gaan, binnen hoe veel tijd de betrokken telefoniste zich met •den op roepen den geabonneerde in ver binding 'stelt Want, doet zij dit, dan gaan ineens allo genoemde lampen uit Doch keoron wij nog even naar die ver- bindingsLamor terug. Zij draagt haar naam merb recht, want legio is het aantal ver bindingen tusschen draden, toestelion ©n veiligheidsinrichtingen. De laatste zijn aan de relais nog eens aangebracht, zoodat nicnsohelijkerwijze gesproken, bcsohadiging door niet voor lien bestaande stroomen is uitgesloten. Op het telefoonbureau zolf komend, ziet men dames bezig, druk bezig met... ja eigenlijk mot het.blusschen van liohtjes. Eon verrassend aardig gezicht, vooral, als het wat druk loopt. Nauwelijks verschijnt zoo'n lichtje als bovenomschreven, of fluks wordt een «top, mot een koord verbonden, I roohto dwaas' tot zijn vroegere fout verval len was. „Ach, nog een oogenblikI" riep hij zacht den ouden kassiei too, zonder zich om de gapende gezichten der overige bedienden te bekommeren. Daarop haalde hij de reeds geschreven qui tan tie to voorschijn... „Ik heb weder een kleine aangelegenheid." Do oude heer schudde het hoofd en spit st© bedenkelijk do ooien. Toen hij eohter de som op het hom overgereikt© papier las, deed hij een kreet van pijnlijke verrassing hooron. Toen wenkte hij den jongeling, om hem in zijn kamertje t© volgen. Daar deed hij het kantooi loket dicht, zoodat niet één van de zich daarbuiten bevindenden hen beluisteren kon, en wendde zich met van verbazing samengevouwen handen tot Ol- fers, die nu mot geveinsdo kalmte op r-c kassieretafel leunde. „Om '8 Hemels wil, Oscar Gawirlo- witsch, wat wilt gij toch? Deze som golds! Waarop moet dat toch uitloopen? Ik be- zweei u bij alles, wat heilig is..." - Oscar brak de welmeenende woorden van den goeden oude met een ongeduldig ge- haar af. „Laat mij met rust met uw gelamenteer. Ik heb volstrekt geen tijd. Gij hebt mijn quitantie; hot is mijn eigen geld; ik ben meerdei jarig. Gij hebt niete anders te doen dan de som uit te betalen, ze in bet boek aan te teokenen en daarmede basta 1" „Maar weet gij wel, dab gij de som, die gij daar geschreven hebt), volstrekt niet meer bezit 1" „Watt" ging Olfers voort, alsof hij een slag voor het hoofd had gekiegen. „Er staan juist 1500 roebels te veel." „Onmogelijk I" riep de jonge man bro- i in een met het lichtje oorrespondeere -<d gat gestoken, en het aanroep lamp je, want zoo heeten dio lampjes, gaat uit; ook de bovengenoemde controlelampen. Nu nog even een bandvatje omgezet ea do telefo niste is zelve met den oproepen Jen geabon neerde verbonden. De lezer zal wel begrijpen dat een en ander niet zooveel tijd in beslag neemt als het lözen dezer beschrijving. Nauw heeft do telefoniste vernomen met wien aanslui ting wordt gewemsoht, of een tweede stop, dio zich inmiddels reeds in haar hand be vindt, wordt, na oven een koperen ring er mede te hebben aangeraakt, in het door dien ring begrensd gat gestoken; het bo vengenoemde handvat wordt even in bewe ging gebracht, en do gewenschte verbinding is gemaakt, de bel van den opgeroepen go- abonneerde heeft dezen aan het toestel ge roepen. Voor lief of voor leed? Daarvan weet de telefoniste niet. die bedient rustig verder I Do nieuwsgierig© lezer za] nu wel, even als ik dit deed, vragen: maar waarom werd eerejt een koperen ringetje aange raden en waarom werd «en handvat bewo gen bij het tot stand brengen der go- vraagde verbinding? Men moet dan weten, dat elke opgeroe pen geabonneerde door elke telefoniste kan worden verbonden zonder eenige hulp van haar mede^beambten. Maar indien nu eens een opgegeven nummer reeds door een andere telefoniste met een derde was verbonden? Welk een verwarring en on aangenaamheid zou het geven als dan op dio reed8 bestaande verbinding een nieuwe werd gekoppeld F Niets dan misverstand en geharrewar I Gelukkig zal zoo iets wel tot de uitzon deringen behooren, want, (en hier is de oplossing van het aanraken van den kopo ren ring), als zulk een verbinding bestaat, zou hot aanraken van den ring in hot hoor- toestel der. telefoniste een geruisch teweeg brengen, dat ondubbelzinnig op het „be zet zijn" der gevraagde aansluiting cuidl. Zij geeft in dit geval van dat „bezet zijn" den aanvrager kennis. In het tegenover stelde geval wordt de gevraagde verbin ding gegeven. Na het da ars tellen der verbinding «licut de beweging van het handvat om een op- bel-inrichting tijdelijk aan de geleiding van den aangeroepen© te koppelen, waar door diens bol in beweging komt. Het handvat komt daarna automatisch terug. Als nu beide geabonneerden met elkaar spreken, is alles zooals het behoort en heeft de telefoniste zich die verbinding niet meer aan to trekken. De bij die ver binding behooren dc aanroeplampjca zijn dan uit. Maar hoe als de verlangde geabonneer- do niet antwoordt? Op het telefoonbureau wordt dit bemerkt door het gloeien van een ander lampje dan een der boven ge noemde. En men moet op het bureau ge weest zijn om overtuigd te zijn hoe het spoedig beantwoorden van een telefoni sche oproeping door aangeslotenen te wenschen overlaat. Ik zag daar hoe de beambte dikwijls drie- k viermalen moest bellen voor dit lampje uitging. En toch konden die aangeslotenen opgeroepen zijn in intercommunaal verkeer, en kans loo pen, dat hun correspondent zich met „geen gehoor" moesttevreden stellen. Nergens meer dan op hot telefoonbureau wordt men overtuigd van de wenschelijkheid do telefoonbel ton spoedigste gehoor te ge ven. Ook aan den aangeslotene, die op roept en geduldig met zijn toestel aan het oor wacht, is men dit wel verplicht. De bediening door de telefonisten gaat dan zeer snel. Doch nemen wij aan, dat alles gaat op zijn best. Wij lieten dc twee aangeslotenen in gesprek met gedoofde aanroep- en ai- sluitlampjes. Nu kan hot geval zich voordoen, dat een hunner zich, om een inlichting in te win nen, van heb toestel verwijdert, terwijl do andere op antwoord wacht Aardig is het, dat het telefoonbureau dit door het lich ten van één eluitlampjo bemerkt. De ver binding wordt in dit geval niet afge broken. Hangen beide aangeslotenen de telefo nen weder aan de haken, met andero I woordenis het gesprek geëindigd, dan taal. „Welnu, overtuig u zelf I" De oudo heer haalde een dik boek uit den lessenaar, wierp het hem toe en sloeg met gcuc-ien- de hand een bladzijde op, waarop uij met onvei biddelijken vinger oen regel aanwees Osicar boogf zich ove(r den foliant, alsof hij een oogenblik niet goed zien kon. Toen hij zioh na een poosje weder oprichtte, wac zijn gelaat krijtwit cn 'de vingers, die aan zijn knevel trokken, sidderden een weinig. Hij scheen een oogenblik na te denken. „Nu, goed," zeide hij toen met niet ge heel natuurlijke bedaardheid, „dan zal ik u een nieuwe quitantie schrijven. Geef mij een formulier en een pen." De oude man reikt© hem het begeerde slechts aarzelend en met een nieuw hoofd schudden over. Oscar schreef vlug en met koortsachtige hand. „Daar I" „Dus woikelijk alles?" „Ja. En laat voor den drommel dien omhaal van woordcD en die uitvoerighe den achterweg©. Ik zeg u immers; ik heb geen tijd." D© kassior zag misschien ln, dat het ver geefsche moeit© zou geweest zijn dezen lichtzinnigen knaap nog verdere aan- en opmoi kingen to maken. Hij zette een strak geczicht en deed rijn plicht alsof het tegen over een vreemden qliënt ware geweest. Oeoar nam do uitgetelde som op en stak ze mot een aohtelooze beweging in zijn zak, alaof hij slechts de renten van zijn kapi taal ontvangen had. „Alles in ordo, goeden avond." De kassier kon zijn groet niet beant woorden- Hij sou met het eerst© woord reeds de verbittering hebben laten booren, waar mede hem dit onvergeeflijke handelen ver vulde. En hij wilde zich niet aan een nieuwe trotscho terechtwijzing blootstellen hem ging de zaak indeidaad ook eigenlijk niets aan. Oscar ging Qaar het heerenhuis terug, ofschoon hij door de nabijzijndo deur der beambten de straat dou bereikt hebben. Hij stapte door den tuin met een houding, dio volkomen paste bij die, waarmede hij zich van den kassier verwijderd had. Toen hij echter in de schaduw van de breedo poort kwam ©n de glazen deur naar den tuin achter hem toeviel, toen ging een eigenaardige beweging dooi rijn jeugdig, slank lichaam. Zijn stap geleek nu eeD weinig op dien, waarmede hij des mor gens naar huis was gekomen. Eindelijk bleef hij staan on droogdo het bleekc ge zicht af. Langzaam stak hij d© hand in den broekzak, voelde naar het geld daarin en keek met eon strakken blik voor zich uit. Het moesten zeei pijnlijke gedachten zijn, die hem door hot hoofd gingen. Zijn lippen trokken een paar malen samen ©n een siddering ging door zijn leden. „Hoe nu?'' riep hij plotseling uit en richtte zich kaarsrecht op. „Niet laf zijn I Wij staan nu voor een beslissing.Ea met nieuwen mood liep hij vei der. Toen hij evenwel reeds de poort bereikt had, draai de hij weder om, naar het heersnhuis te rug, en sprong met vlugheid de trappen dei twe© verdiepingen op, zonder rich rust t© gunnen. Boven in rijn kamer ging hij zonder dralen naar zijn schrijftafel, maakt© een lad© open, haalde een Bicrlijk met parelmoer ingelegd zakpistool to voor schijn en ovei tuigde zich, dat dit behoor lijk geladen was. „In allen gevalle, mompelde hij mefi een lichtvaardig lachen. „Wie kan het weten?" Toen ging hij, een liedje flui* tend, de trappen weder af. Wie hem zoo op straat had zien loopen, zou gezegd hebben: „Dat is een gelukkig man, wien alles blijkbaar goed gaat." III. De avond was zeer heet. Olfers had be hoefte zich in den tuin van een restaurant aan de Tutschkowa Nabereschnaja wat op te fiissehen, eer hij op rijn eigenlijk doel afging. Tijd had hij immers in overvloed, want het clubgebouw op het Kamenno-Ofr trowsky-Prospekt werd pas levendig op veel later uur. De club was eerst sedert eon jaar opgelicht door een groep jonge heeren, die meerendecls zoogenaamd tot den hoogeren koopmansstand behoorden/ doch inderdaad slechts leefden, oni don rijkdom hunner vaders te verkwisten,. r Vooi al de toekomstige erfgenamen vaa Duiteche handelsfirma's waren in deze ver^ zameling van levenslustige mannea sterk' vertegenwoordigd, zonen van familiën utó de Oostzee-provinciën, als bijv. Osoar Ol fers eD do jonge Willman, een Kocrlandetj uit Mitau; dcch ook enkele Russen vaa/ geboorte hadden zich bij deze club aanga*, sloten, sedert den tijd, dat Pajukin, dë zoon van een der rijkste graanhandelaars, den graaf Ludeskoy bad geïnfcroduceeicLi (Wordi vtrvol&LÏ

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1905 | | pagina 16