N*. 13818
Donderdag O Maart.
A°. 1905.
(Seze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en (feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Offieieele Kennisgeving.
FEUILLETON.
LEIISCH
DAGBLAD
PRIJS DEZER COURANTS
Voor Lelden per week 9 Oentei per 3 maanden T f 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd rjjn l t 1.30.
Franco per post 1.05.
PRIJS DER ADYERTENTIEN:
Van 18 regels /*1.05. Iedere regel meer f 0.17A. Grootore letters naar
plaatsruimte. Kleine advertontiön van 30 woorden 40 Oentecontant; elk
tiental woorden meer 10 Oente.- Voor hot incasseeren wordt/"0.05 berekend.
Burgemeester en Wethouders der ge
meente Leiden brengen ter kennis van
belanghebbenden, ter voldoening aan art.
228 der Gemeentewet, dat alle pretensiën
over het jaar 1SO-1, ten laste der gemeen
te, vóór of op den laatsten Juni dezes
jaars moeten worden ingeleverd en dat de
vorderingen, welke niet binnen den ge
noemden tijd zijn ingediend, voor verjaard
en vernietigd zullen worden gehouden.
Burgemeester en Wethouders voornoemd!
DE ItlDDER, Burgemeester.
VAN HEYST, Secretaris.
Leiden, den 9den Maart 1905
Leiden, 9 fóüaart.
Men meldt ons: Weer was de Afdee-
ling Leiden en Omstreken van den Ned.
B.-K. Volksbond in een buitengewone
vergadering bijeen. Tegenwoordig was ook
de oud-geestelijke adviseur, die met fanfa
res en een daverend gejuich naar zijn ze-
tol geleid werd door het bestuur. Toen hij
gezeten was, werd hem een welkomstlied
toegezongen, waarna de voorzitter do ver
gadering opende met gebed, en herinnerde
dat men onverwachts was opgeroepen tot
dezo vergadering, nadat men vernomen
had, dat de adviseur nog een paar dagen
hier zou blijven, en het niet aanging hem
te laten vertrekken zonder een waardig af
scheid van hem genomen te hebben. Het
bestuur spaarde geen moeiten, en wist, dat
er veel gebeuren kan in korten tijd. Het
is geslaagd, gelijk bleek uit het feestelijk
aanzien der zaal, uit de banieren, welke
tijdens het adviseurschap van pastoer Van
Kessel zijn aangeschaft, uit do mannen, die
als bestuurxfcu-s der vak- en andere onder-
afdeclingen thans aanwezig waren; die
allen meenden een waardig recht te doen
gelden om afscheid te nemen. Luide teeke
nen van bijval, een „Leve Pastoor Van
.Kessel", cn de vergadering werd voor ge
opend verklaard.
Nadat conige muzieknummers waren uit
gevoerd sprak de voorzitter den vertrekken
de als volgt toe: Zeer beminde Adviseur!
Vergun mij als voorzitter van den Ned.
R.-K. Volksbond Afd. Leiden, dat ik tot
U, die binnen enkele dagen onze gemeente
en daarmede onzo afd. gaat verlaton, nog
een enkel woord namens de afd. richt-. Tref
fend, diep treffend waren de woorden van
afscheid jl. Zondag tot ons door U
gesproken. Treffend vooral, omdat wij voe
len, wat wij in U als onzen raadsman moe
ten missen. Ja wij kunnen getuigen dat wij
naast God, aan U den bloei en groei onzer
afd. te danken hebben. Ten volle begrij
pen wij dan ook de woorden door U gespro
ken, de woorden namelijk: Ongaarne ver-
laat ik Leiden. Wij, volksbonders, voelen
wat het ook voor U zeggen wil een vereeni-
ging te moeten verlaten, waarin gij geheel
opgingt. Wij antwoorden dan ook: zeer, ja
zeer noodc zien wij U vertrekken, doch wij
zijn overtuigd, dat het niet uw, maar Gods
H. wil is, die U tot hooger roeping heeft
uitverkoren, en U zoowel als wij moeten
daarin berusten. Wij kunnen echter niet
nalaten op dit plechtig oogenblik nogmaals
uiting te geven aan onze dankbaarheid en
liefde; vandaar dan ook deze hulde.
Nog weinige oogenblikken cn wij zullen
U moeten noemen onzo oud-adviseur. Hoe
schoon en waardig deze naam ook klinkt,
ons, volksbonders, klinkt hij toch nog te los
in onzo ooren. Neon, een hechtere band
moet ons binden met den man, die zichzel-
ven als het ware voor onze afdeeling op
offerde. Evenals onze Volksbond in zijn. ge
heel een beschermheer heeft in Z. D. H.
den Bisschop van Haarlem, zoo ook wil
onze afdeeling haar beschermheer heb
ben, en wio kunnen wij die waardigheid
beter aanbieden dan aan U, die onzo afdee
ling van af haar oprichting tot nu toe met
raad en daad heeft bijgestaan. In naam
van al onze bondsbroeders, bieden wij U dan
ook dit beschermheerschap aan. Aanvaard
dit-, niet als een nieuwen last, welken wij op
Uwe schouders leggen, maar als een nieuw
blijk van aanhankelijkheid. Hebben wij het
genoegen gehad U ruim 10 jaren onze: gees
telijke adviseur jto mogen noemen, zoo
hopen wij thans, dat wij U tot in lengte
van jaren mogen noemen niet alleen onze
oud-adviseur, maar ook de beschermheer
van den Ned. R.-K. Volksbond.
Een langdurig applaus volgde op deze
woorden, waarna een défilé plaats had met-
do banieren met muziek, waarna de zang-
afdeeling ten beste gaf het Avondlied, en
vervolgens de voorzitter meedeelde, dat
er aanstaanden Zondagavond om halfncgen
buitengewone vergadering zal gehouden
worden in hetzelfde gebouw, ten dienste van
het Chr. Onderwijs, waarop alle Katholie
ken, ook de vrouwen toegang hebben. Een
bekend, spreker zal optreden om een en
ander te weerleggen tegenover hot: „Maak
front tegen het bijzonder onderwijs."
Daarna gaf hij het woord aan den be
schermheer, die verzekerde dat het hem
speet als beschermheer te zijn toegespro
ken, omdat hij zoo gaarne adviseur had wil
len blijven. Deze avond, zoo vervolgde hij,
is voor mij een groote verrassing; mij was
voorgespiegeld door mijn pastoor dat er
•hedenavond nog een conferentie zou zijn,
zoodoende had ik mij voorgesteld nog een
kleine vergadering bij te wonen. Ik ben
hoogst dankbaar voor de ontvangst, mij zoo
onverwachts bereid, te meer nog daar ik
de mannen aanwezig zie der Zang-Afdee-
ling „Harmonie", alle vakafdeelingen en
fondsen, welke in de Afdeeling vertegen
woordigd zijn, die ik tot bloei heb zien ko
men tijdons ik adviseur was. Denkt niet,
mannen, dat ik blijde zal zijn als ik later
vernemen mag dat deze vooruit zijn gegaan
in ledental alleen; maai* zoo ik hoor dat zij
steeds in de goede richting kracht uitoefe
nen, zal mij dit aan het hart goed doen,
en de liefde, die ik U toedraag, zal niet
alleen bij u blijven, maar daardoor greoter
worden. Dankbaar ben ik voor het lied, mij
zoo straks toegezongen, en opgevallen zijn
mij do woorden daarin voorkomende, welke
uiting geven aan Uw gevoelens: Vrede,
vreugde, voorspoed on zegen, dit zijn Uwe
wenschen. Zoo die bewaarheid worden, zal
alles van een leien dakje in mijn pastoraat
gaan, en mochten er kruisjes op mijn weg
komen, dan zal ik immer die woorden ge
denken. De voorzitter heeft mij gevraagd
of ik het beschermheerschap aanvaarden
wil en mijn antwoord is dat ik het gaarne
aanvaard, niet om to pronken met het me
taal zooeven op mijn borst gehecht, maar
louter uit liefde voor de goede zaak en
om nauwer aan u verbonden te blijven. Ver
volgens wensch ik ook tot in lengte van da
gen te blijven donateur der Lcidsche Af
deeling van den R.--K. Volksbond.
Nogmaals, mijne heeren, hartelijk dank
voor de zoo hartelijke ontvangst en ik her
haal het, wat ik j.l. Zondag gezegd heb
ik zal u gedenken in mijn gebeden, doch
een groot genoegen zal u nuj doen zoo ik
later hooren mag, dat de afd. Leiden in
groei en bloei is toegenomen cn er veel
tot stand is gebracht. Alvorens ik echter
Leiden verlaat, richt ik tot u een verzoek;
wilt u de goedheid hebben, al ben ik pas
toor te Delft, van tijd tot tijd te bidden tot
heil van de parochie te Delft.
Wederom daverend applaus on fanfares,
waarop de voorzitter namens de afdeeling
zijn waardcering betuigde voor de aanvaar,
ding van het beschermheerschap en de
daarbij gesproken woorden.
Na nogmaals de beste wenschen te heb
ben vertolkt, met de verzekering, dat alles,
wat de vertrekkende voor de afdeeling ge
daan heeft en nog doen zal, met gouden
letters in dc boeken zal vermeld worden,
durfde hij tevens de zekerheid medegeven,
dat het laatste verzoek, door allen zal wor
den nagekomen, waarna onder een „Leve
Pastoor Van Kessel, beschermheer van den
R.-K, Volksbond afd. Loidcn en Omstre
ken", de vergadering werd gesloten mot een
woord van dank voor de opkomst cn met
gebed, waarna de leden onder de tonen der
muziek huiswaarts gingen onder den uit
roep: „lang zal hij leven 1"
Dc Staatscourant van heden bovat de
statuten der vereeniging „Rembrandt
Harmenszoon van Rijn," te Leiden.
Het stoffelijk overschot van den heer
O. G. Lotsy, in leven rijksbetaalmeester,
te 's-Gravenhage, is gisternamiddag op de
begraafplaats Oud-Eik-enDuinen ter aarde
besteld, in tegenwoordigheid van het gc-
heele ambtenaarspersoneel van het kan
toor van den nu ontslapene, dat ook een
fraaicn bloemenkrans had gevoc-gd bij de
zeer talrijke bloemstukken welke de kist
dekten; voorts hadden zich op de begraaf
plaats vereenigd eenige vrienden van
den overledene en vcrschillendo amb
tenaren van departementen of colleges, die
in nauwe ambtelijke aanraking kwamen
met wijlen den heer Lotsy. Onder dezen
verden opgemerkt de administrateur der
generale thesaurie van het ministerie van
financiën, mr. R. J. H. Patijn; do heer J.
G. Hoevenaar, hoofdcommies; de heer H.
A. van der Sande, commies-chef aan dat
ministerie; de heer Gerritsen, commies der
Alemeene Rekenkamer.
Tot hen, dio dooi hun tegenwoordigheid
van belangstelling deden blijken, behoor
den o.a. dr. Brcdius, directeur van het
Koninklijk Kabinet van schilderijen: de
oud-kolonel J. H. H. Yogel; de emeritus
predikant ds. S. Baart do la Faille, terwijl
met de talrijke familiebetrekkingen fn don
stoet het stoffelijk hulsel o.a. grafwaarts
brachten jhr. De Marees van Swinderen,
waarnemend betaalmeester in Den Haag,
en do heer Inckel, oud-referendaris aan het
departement van financiën.
Alvorens dé kist in de groeve werd ne-
dergelaten, herinnerde een der familiele
den, mr. Croockewit, rechter in do recht
bank te 's-Gravenhage, met een kort, maar
treffend woord aan dc voortreffelijke
eigenschappen van hoofd cn hart van den
nu ontslapen, door zoo velen geliefden en
hooggeachton man met zijn kalmen aard,
die zijn bedaardheid slechts verloor, als
hij zag, dat onrecht gepleegd werd.
Met de grootste waardeering gewaagdo
dozo spreker van den ijver, waarmede dc
heer Lotsy zijn taak vervulde, en van zijn
hoogst aangenamen omgang met allen,
chefs cn ondergeschikten, die met hem in
aanraking kwamen.
Nadat de velo bloemstukken boven dc
groeve tot een heuvel waren opgestapeld,
zeide de oudste zoon den spreker en allen
aanwezigen diep geroerd dank voor de
troostrijke belangstelling, waarmede de
plechtigheid geëindigd was.
Bedankt is voor het beroep naar de
Nod.-Herv. Gemeente to Zeist dooi ds. A.
J. Th. Jonker, te Heemstede.
Gisteren heeft te Haarlem uo eerste
opvoering van „Allerzielen" plaats gehad.
De zaal was uitverkocht, zoodat velen te
leurgesteld heengingen, dio geen plaatsen
meer konden bekomen.
De gemeenteraad van ltccuwijk heeft
met op een na algemeene stemmen afwij
zend beschikt op het vei zoek van de kcr-
keradon der Hervormde Gemeenten te
Reeuwijk en Sluipwijk, om de herbergen
in die gemeente op Zon- en feestdagon niet
eerder te openen dan 's middags 12 uren
cn 's avonds 8 uren te sluiten.
Door de Commissie van vooidracht ter
benoeming van een kerkelijk hooglccraar
aan dc universiteit te Groningen is heden
het volgende drietal opgemaakt: de hee
ren dr. I. A. Cramei, predikant te 's-Gra
venhage; dr. A. van cïer Flier, predikant
te Purmerond, cn dr. A. J. Th. Jonkei,
predikant te Heemstede. Hieruit zal dc Sy
node dor Ned.-Herv. Kerk eerlang een keu
ze hebben te doen.
In dc gisteren gehouden vergadering
van hot Haailemsch Comité voor een stand
beeld van stadhouder Willem III werd
medegedeeld, dat do Commissie ccn be
drag van f 872 ontving. Met het cog op
nakomende giften werd besloten de Com
missie nog niet te ontbinden.
Het moet in het plan van het hoofd
bestuur der posterijen cn telegrafie liggen
het locaal briefport van 3 cent ook binnen
kort te doen geldon voor die gemeenten,
waaivan de bebouwde kommen aan elkan
der grenzen, evenals bij do telegrafie reeds
cenigjo gemeenten zijn aangewefzen door
den Minister van W., H. en N. voor het
locaal verkeer voor telegrammen.
Do „O. H. C." verneemt, dat aan den
heer A. do Haan te Heemstede ondershands
is opgedragen de bouw van het gemeentelijk
slachthuis, to Haarlem. Ofschoon zij niet
het bedrag kon te weten komen, waarvoor
dc uitvoering van dit belangrijke werk
wend aanvaard, kan toch als zeker worden
aangenomen, dat dib minder moet zijn dan
het laagste insohrijvingscijfer bij do openba-
ro aanbesteding op 22 December, namelijk
f 339, 500 door den heer J. Maohielso Jr.,
van Haarlem, (De hoogste inschrijving was
f 122,600).
Nu dc gunning heeft plaats gehad vol
gens de vooi waanden van het bestek is tc
verwachten, dat met spoed aan het werk
wordt begonnen. Het zal de vraag zij'i of
na dit oponthoud de werken wel op 1 Sep
tember 1906 zullen kunnen worden afgo-
vord.
Ten Stadhuizo to Rotterdam is aanb
steed het maken van den bovenbouw voor
do nieuw tc maken Eleetrisclic Centrale aan
de Schiehaven met bijbehoorondo wei ken.
Er waren ingeleverd 29 biljetten. Laagste
inschrijver was de heer D. T. Blanken, to
Rotterdam, voor f 481,000.
Het stoomschip „Prins Willem V"
vertrok 8 Maart van Amsterdam naar Pa
ramaribo; de „Salak" van Batavia naar
Rotterdam, vertrok S Maart van Pcrim;
do „Themis" van La Pallice naar Amster
dam, passeerde 7 Maart Dungeness; de
„Zicten", van Japan en Singaporo naar
Amsterdam arriveerde S Maart to Suez; do
„Merapi" van Rotterdam naar Batavia,
vertrok 8 Maart van Port-Said; do „Ocn-
garan" vertrok 8 Maart van Batavia naar
Rotterdam; de „Ophir" vertrok 8 Maart
van Rotterdam naar Batavia; do „Bali",
van Batavia naar Amsterdam, passeerde 8
Maart Perimdc „Rotterdam" vertrok 8
Maart van Nieuw-York naar Rotterdam; dc
„Prinses Sophie" arriveerdo 8 Maart van
Amsterdam te Batavia; de „Baycrn", van
Japan cn Singaporo naar Amsterdam, ar
riveerde 8 Maart tc Antwerpen; dc „Ke-
diri" vertrok 8 Maart van Rotterdam naar
Batavia.
llaarlonimormoor. Geestelijke belangen
vóór 50 jaar. Toen dc stoffelijko belan
gen van Haarlemmermeer bij Kon. besluit
van 7 Juni 1855 waren geregeld on die op
11 Juli waren tot stand gekomen, werd
het oog spoedig gevestigd op 'Je geeawiijs.0
belangen van dien zoo uitgebrciden polder.
Een commissie, met ds. J. Puns aan het
hoofd, toog nan het wcik, om gelden in
te zamelen voor den bouw van kerken, aan
het pas drooggemaakte Haarlemmermeer.
Dadelijk stelde die commissie een gods
dienstonderwijzer aan, do eerste zaaier,
die uitging om dc zielen van liet Christen
dom tc zaaien in de harten dier vreemdelin
gen, aaamgekomen uit allo oorden de»
lands. Een gebouw, staande op 3000 M.
van h.t tostichten Kruisdorp, later
Hoofddorp, werd gehuurd en tot noodkerk
ingericht. Toen dc eigenaar dit gebouw
van de hand wilde doen, woe het de eerste
burgemeester van Haarlemmermeer, mr.
Pabst, dio dit voor eigen rekening kocht,
waardoor do godsdienetoefeningen onge
stoord konden voortgaan en een gedeelte
liet inrichten voor Gemeentehuis, welk
laatste tot 1867 is gebleven.
De ceiste predikatie in do noodkerk te
Haarlcmincimecr werd gehouden door da.
Gewin, predikant lo Heemstede.
(„O. H.")
Hazersnroude. Do heer Külm, van Am
sterdam, trad gisteravond vooi ons Nuts-
departement op in do bovenzaal van moj.
dc wel. C. van Egmond. Behalve een stuk
je van Justus van Mc.urih: „Een lieve ver
rassing", gaf hij ccn paar monologen en
tal van gedichten, ten beste, die, naar do
aandacht cn hilariteit to oordcelcn, zeer
in den smaak vielen. Do voorzitter, de heer
C. Korteweg, bedankte don spreker voor
zijn gehouden voordrachten en riop hom
een „tot weerzien" toe, terwijl hij or tevens
op wees, dat dit weer de laatste Nutsavond
ii.
Hot was een nevelige herfstavond. De
wind woei de gelo bladen van de boomen
en deed zo op den grond ronddwarrelcn.
De geheelo natuui was grijs cn afgestorven.
En liet scheen bijna alsof die koude en
grijsheid zich ok had meester gemaakt
van twee menschen, die,' zwijgend in een
hoek van de stationswachtkamer gezeten,
den trein afwachtten. Door den zwaren
mist word de trein later venvacht. Zij za
ten er nu samen bijna een uur in den gu-
ren herfstavond, zonder écn woord te
spreken. Nu boog zich dc jongste, een
meisje van bijzondere schoonheid, tot de
oudste, een slenko verschijning, die hoog6t
aantrekkelijk was cn iets voornaams over
zich had, cn zoo iets van goed in de dei-
tig scheen te zijn. De gelijkenis tusschen
liet mooie meisje en de reeds eenigszins
verwelkte vrouw was echter zóó duidelijk
zichtbaar, dat men ze voor moeder en
dochter zou hebben kunnen houden. Bei
den waren in den rouw, waai door hun
fijne gelaatstrekken, vooral die van de
oudore dame, die hier en daar reeds
eonigszins grijs begon te worden, nog blee-
ker schenen.
„Wat beeft gij, Maria'? Wilt gij niet
liever de deur uicht hebben? Ik vrees, dkt
het je te veel wordt na al het waken en
de inspanning van do laatste weken."
In plaats van te antwoorden stond do
aldus toegesprokene van haar stoel op, nu
een rood licht, dat snel naderbij kwam,
de aankomst van den trein aanduidde.
Met een zacht glimlachje en een zonuw-
achtigen handdruk bedankte zij de jonge
re, wier wangen zich rooder kleurden, ter
wijl de oudste nog iets bleeker weid.
Do trein floot en hield stil. Er waren
slechts heel weinig menschen op dien nat
ten herfstavond aan het kleine station.
Maar ziehaastig wordt het portier ge
opend; een flinke, krachtige man van even
in de dertig, met den breeden flaphoed
diep in het dikke krulhaar gedrukt en
grooto vreugde in do stralende oogen en
oen gelukkig lachje om den mond, springt
er met een flinken sprong uit. En nu
heeft hij haar leeds vast aan zijn borsi; ge
drukt, liet mooie, onder zijn stormachtige
omhelzing diepb'lozendo meisje, zóó vast,
dat de bevende gestalte zich slechts met
moeite uit zijn armen kan losrukken, om
met bevende stem to stamelen:
„Niet ik, hier, hier is Maria 1"
Vlug, als door den bliksem getroffen,
wendt cle jonge man zich omzijn oogen
zoeken do terugwijkendo, bijna in elkaar
zinkende gestalte naast die van het jonge
meisje. Hij heeft juist nog tijd om de wan
kelende in zijn steike armen op te van
gen. Maar neen, bewusteloos is zij niet,
haar trotsch liadt helpt haar om dit ver
driet met haar krachtige ziel te dragen.
Een oogenblik zijn alle drie weliswaar
sprakeloos, maai als de man zijn lippen
op het voorhoofd van de blceke vrouw, die
in zijn armen rust, wil drukken, zegt zij
zacht, doch afwc-- td:
„Laat dat; dat laterI Laat ons nu
huiswaarts gaan
Zwijgend trekt hij' de fijne, smalle hand
door zijn arm; zwijgend, doch mot vasten
tred, gaat zij aan zijn zijde; zwijgend,
doch met luid kloppend hart, volgt de
jongero zuster.
De korte weg tot aan huis is spoedig
afgelegd en toch, hij schijnt heden voor
drie menschen eindeloos. Hoeveel indruk
ken cn gevcilcns verdringen zich verwar
rend in hun brein. Had Ernst op dat
oogenblik den langen tijd vergeten, die
er lag tusschen afscheid cn weerzien? Had
hij niet bedacht, dat het meisje van heden
niet meer dat van vroeger zijn kon? Had
zij hem niet geschreven hoezeer verdriet,
zorg en inspanning haar uiterlijk hadden
veranderd? Ja! Maar zóó! Neen, geen
tien, doch twintig jaren scheen zij ouder
te zijn geworden. En daar tegenover dat
zwakke, zeventienjarige ding, dat bij "het
afsoheid nog niet eens goed boven zijn
knie kwamHoe was het mogelijk, dat die
zich in tien jaren had ontwikkeld tot zulk
een heerlijke vrouw, die hij bij vergissing
als zijn meisje had omarmd. Ach, het was
een te vergeven vergissing, bij zulk een
dubbele verandering, cn toch, het drukte
hun alle drie even zwaar en had de gc-heele
vreugde van hot wu-erzien vernietigd.
Thuis komend trok Maria haar arm
uit dien van haar aanslaande. „Je bent
zeker moe, Ernst! Misschien wilt gij wel
corst even naar je hotel gaan, of wilt
gij dadelijk meegaan, waar een warme ka
mer en het avondeten op je wacht?"
Ach, hoe zorgvuldig had zij dc ontvangst
bereid! De kamers, die haar zoo somberen
verlaten schenen, sedert het stoffelijk over
schot van haar moeder nu nog geen
week geleden er in had gestaan, had
zij geheel veranderd en zo met innerlijke
vreugde zoo vroolijk on gezellig mogelijk
gemaakt om hem te verwelkomenEn nu
Verlaten en treurig vond zij het alles; do
hceilijk riekende bouquet sclicen haar ver
welkt, de lamp scheen slecht tc branden,
cn van den haard, waar het vuur zoo heer
lijk knapte en gloeide, scheen haar een
koude wind tegen to slaan. Hoe heerlijk
had zij het zich niet gedacht, als hij haar
op do canapé naast zich zou trekken en haar
In zijn armen zou nomen, waarnaar zij nu
al tien jaren had verlangd; als zij weer
theo voor hem schenken zou cn het voor
hem alles „gezellig" zou maken, zooals hij
het zoo gaarne had. En nu? Ach, zij ver
langden nu alle drie naar een oogenblik
van alleen-zijn
Dat voelde Maria met haar fijnen tact
voor de andoren evengoed als voor zich
zelf vandaal haar vraag, waarop Ernst
dadelijk inging.
„Gij hebt gelijk, liefste, dat zal het
beste zijn; over een uurtje bon ik weer bij
j®
Hij wilde een kus op haar lippen druk
ken, maar vlug uitwijkend, verdween zij
in huis, en hij waagde hot niet haar te
volgen. Toen hij zich omwendde, ontmoette
zijn blik dien van Magdalena, die sterk
bloosde.
Somber en beangst stapte hij naar zijn
hotel.
„Ja, een oogenblik kan alles verande
ren!" sprak hij tot zichzelf. Hoe liad hij
zich dit weerzien gedacht op de lange reis,
als hij, terugleunend in dc kussens, zijn
gedachten den vrijen loop had gelaten. En
nu! O homel: de gchecle wereld scheen
hom veranderd; donker on beangstigend
lag dc toekomst vóór hem Hij streed er
tegen, maar het was alsof zijn ziel geen
weeistandsvermogen meer liud.
JaEen man heeft wel héél, héél anders
lief dan een vrouw 1
Werkelijk, do Engelschc schrijver zegt
niet ten onrechte:
„WcLk een vreeeelijke gedachte is het.
dat bijna al onze diepe liefde vcor de vrou
wen, als zij niet onze zusters of mocd3rs
zijn, in de eerste plaats afhangt van haar
persoonlijke verschijning! Als wij haar
verloren cn terugvonden, vreeslijk van
uitzioht, ofschoon vorder onveranderd,
zoudon wij ze dan nog wel licfhobltn?"
(Sho van Rider Haggard).
Er zijn misschien uitzonderingen, rnaar'
zij zijn uiterst zoldzaam. Behoorde Ernst
daartoe?
Hij zat nog in zijn sombere gedachten
verdiept voor het venster van het oudcr-
welscho hotel van het stadje. Wat scheen
het hem hier alles doodsch en stil 1 Hot
fwa<? hjfói' toch. eigenlijk ocjht bckrfclmp^n
on burgerlijk I
Zoo is hot mensohenhart 1 Nog weinig
weken geleden had Ernst met al de kracht
van zijn ziel naar hier terug verlangd,
on had hij wel -vleugels willen hebben om
hier gauwer te aijn.
(Wordt ver vol od.)
