Afbraak.
1000
Mei-Restaurant.
Opruiming - UNION,
Maison PBXNS,
LIIDSCH DAGBLAD, DONDERDAG 19 JANUARI. - TWEEDE BLAD.
RUBRIEK VOOB DE JEUGD.
Gebroken speelgoed.
POFFEN.
De Bakkerszoon.
Een ongeluk.
Wie het laatst lacht, lacht het best
2 vlugge Platzetters.
TE KOOP AANGEBODEN.
ng y
Gedurende Januari Opruiming
Hasselman Pander,
Donkersteeg 16. Zondags na TWEE uren BESLOTEN.
Rapenburg 8. «26 16
Déjeuners, Diners, Soupers.
Gelir. Mathlener Co.,
Goncurreerende prijzen.
Uitzending van Diners
J. H. SÜNOERMEIJER,
Stoomtram HAARLEM-LËI0M.
Wegens de ongekend lage prijzen is het
vervoer van Bestel-en Uraciltj^oe-
deren per Stoomtram het voordeeligst.
Goederen worden vervoerd naar Oegstjesst,
Sassenheim, Lisse, Hillegom, Bennebroek, Heem
stede en Haarlem om 7 u. 22 en 11 u. 15 V.M.
en 3 u. 10 en 7 u. 04 N.M. Amsterd. lijd.
Inlichtingen worden verstrekt aan het be-
stelkantoor Clarasteeg No. 2 nabij de Mare.
No. 13776.
Anno 1905
Jaarlijks breng ik een bezoek aan Duitsch
land; nu eens aan de eene, dan weder aan
de andere stad en des ochtends, als mijn
vrienden nog rusten of met iets anders be
zig zijn, onderneem ik zwerftochten door de
gewoonlijk minder bezochte straten, om
eens terdege kennis te maken met zulk een
plaats, want ook in onze vacantiedagen
moeten wij iets leeren, wil die tijd niet
yerloren gaan.
Nu; schier overal waar ik kom, zie ik
bier of daar een huis, met het deftige op
schrift: „Poppenkliniek". Ik ging eens op
inlichtingen uit, omtrent het gemiddelde
aantal patiënten en bevond, dat het legio
was, maar wat mij het meest trof, was het
feit, dat men mij mededeelde, hoe het groot-
jste aantal dier wassen of porseleinen kinde
ren niet bij ongeluk, maar moedwillig ge-
kwetst waren.
Dit kwam ter sprake, nadat ik een klein
Reisje met haar kinderjuffrouw had zien
^binnentreden, dat snikkend den poppenpro-
fessor smeekte haar Gretchen te genezen,
ei bijvoegende, dat het haar broertje Car!
/twas, die haar de oogen had ingestoken, om
Üte kijken wat er van binnen zat.
„Wees maar heel gerust, troostte de ge
lieerd© man, vanavond zal Gretchen geheeld
'zijn."
Toen zij blijmoedig vertrokken was,
Ischudde de wijze de golvende manen van
izijn hoofdhaar, die ook al bij poppendok
ters schijnen te behooren, en verklaarde
plechtig: „Zoo gaat het ip de meeste ge
vallen. Jongens en meisjes breken hun
Speelgoed, hoe kostbaar het ook zijn moge,
'om te zien hoe het in elkander zit. Een
groot gevaar voor later."
Toen ik den man verlaten had, dacht ik
1 ernstig over zijn woorden na en moest hom
'gdijk geven. Er zijn niet alleen tal van kin
deren, maar zelfs volwassen menschcn, wien
men niets kan geven of zij nemen het uit
elkaar, zonder dat zij in staat zijn het we
ider in zijn vroegeren sta-at terug 11 bren
gen. Nooit vergeet ik het droevig gejam
mer, dat ik eens door een heele familie,
jong en oud hoorde aanheffen, toen er een
geschenk aankwam, een mooie koekoet
klok uit het Zwarte Woud en de heer des
huizes haar stuk maakte, om te zien boe
het werk in ciKaar zat. Het gebeurde ver-
I wonderde mij niet, want het was zijn gc.-
.woonte, uit misplaatste leergierigheid, een
gewoonto in zijn kinderjaren aangenomen.
Hij was een zeer goedhartig man, het de^rl
hem leed zijn kinderen in tranen te zon.
den koekoek niet meer voor hen te kunnen
laten roepen; hij zelf liep met du klok naar
een horlogemaker, maar zij was ocdi.rven
yoor altijd. Men kan niet altoos ranken,
wat- door ons gebroken werd en daarom
ir.ooten wij oppassen, dat zoo iefcï nooit c p-
zettclijk plaats heeft.
Wij moeten die gewoonto tegeneranc van
onze eerste jeugd af, of wei: zij zal ons al-
itijd bijblijven. Men verbeelde zich niet, dat
•het alleen stoute kinderen zijn, die dat
doen, volstrekt nietl Ik kende ran hooi na
bij een allerliefst meisje, wie dat gebrek
ook eigen was. Zij was eenig kind en bezat
een fraaie speelgoedkast, maar deze lag
onveranderlijk vol met gebroken voorwet
'pen en nooit kwam ik bij haar of zij droeg
een kistje aan met eenmaal mooie voor-
werpen, die ze mij vriendelijk verzocht,
yreer te lijmen en te herstellen, totdat ik
eens een ernstig gesprek met haar had en
i haar voorgoed van haar vernielingsgeest ge-
nas. Nu kan zij nog dikwijls al het moois
betreuren, dat daarmede verforen ging.
Ziet gij, lieve lezers, het komt niet zoozeer
iaan op de poppen en andere zaken, die ge
broken worden, als wel de gewoonte zelf.
Al wat men zich aanwent, groeit met ons.
Wie als kind speelgoed brak uit nieuwsgie
righeid, zal als mensch kostbaarder zaken
etuk maken, en dat leert ook wreed zijn.
Iets later plukt men bloemen af, die men
■noch voor zichzelf, noch voor anderen wil
hebben en weder op het warme zand neer
werpt, om daar te sterven, enkel en alleen
om te „plukken." Nog later gaat men kapel-
Ier. vangen, die men niet behoeft, dieren
kwellen, om te zien hoelang zjj dat sarren
zullen verdragen en als zij zich eindelijk
verweren wat hun recht is worden zij
geslagen, omdat zij gekrabd hebben of ge
beten. Men haalt vogelnestjes uit om te zien
wat er in zit. Ten laatste, als mensch, is
dat zulk een tweede natuur geworden, dat
men ook anderen pijn gaat doen met woor
den of daden, uit verlangen op te merken,
hoe zij zich daaronder houden zullen.
Hoowal in den laatsten tijd het spelen
met de pop een weinig verminderd is en
veel meisjes met een soort van trots ver
klaren, dat zij nooit om poppen hebben
gegeven, zoo zal dit speelgoed tooh altijd
behouden blijven zoolang er naive kinder
gemoederen o et taan.
De pop heeft reeds eeuwen getrotseerd,
want haar geschiedenis is bijna zoo oud als
de menschhoid zelf.
Reeds de oude Egyptkche en Romeinsohe
meisjes hadden haar poppen. Zij hadden
evenals de heidensche Germanen de gewoon
te haar pop op den huwelijksdag den go
den ten offer te brengen, welk gebruik la/-
tor aan de christinnen verboden werd*
In de besohavingtgeschiedenis der volken
speelt de pop ook een rol getuige het pop
pen- of marionettenspel'.
Door poppen werd het eerste töoneelspel
vertoond.
Gedurendo den 30-jarigen oorlog verte
genwoordigde het poppentheater goheol on
al de tooneelkunst.
Het tooneel werd zoo vervallen dat do
tooneelspelera tegelijk goochelaars on pop-
penspei'vertooners warenzelden slechts
speelden zij zelf, meestal lieten zij de pop
pen optreden. De hansworst gold als
hoofdpersoon, zelfs in treurspelen; hij is
do voorganger van onzen Jan Klaassen
en van den nar in de stukken van Shake
speare. Goethe noemde hot poppenspel do
grootste vreugde zijner jeugd. Haydn
dacht evenzoo, hij schreef vijf operetten
voor het marionettentheater van Prins
Esterhazy.
Tot het begin van do vorige eeuw bleef
de voorliefde tot het poppenspel bestaan;
toon raakte het in verval, maar do pop
bleef bestaannog heden betooveren de
uitgestalde prachtige poppen niet alleen
kinderen, maar ook groote mcnschen.
Eens gold Neurenberg als de eigenlijke
geboortestad der poppen. Deze kunstnijvc-
re stad voorzag de wereld van speelgoed.
Ook haar poppen zijn inderdaad kunst
werken, daar men toen nog geen fabriek
matige vervaardiging kende. Iedere pop-
penkop kreeg zijn eigen gelaatsuitdruk
king. Ook hadden de Neurenberger pop
pen het eerst een mechaniek, dat hen deed
l'oopen of do menschelijkc stem nabootsen.
Later kwamen zij bij massa's in den
handel. Do gladde porseleinen koppen met
het porseleinen haar en do stompzinnige
gezichtsuitdrukking behielden de overhand
om dan plaats te maken voor poppen van
was met „echt haar" of poppen van po-
pier maché, die duurzamer waren.
Tot altijd grootero volmaaktheid brachten
het de fabrikanten. Tegenwoordig zijn er
poppen met phonografen, die heele ge
sprekken kunnen herhalen.
Of men zulke poppon liever heeft dan
onze grootmoeders haar eenvoudige houten
poppetjes? Wij betwijfelen het.
De modisten lieten zich vroeger, toen
men nog niet zoo spoedig terecht kon met
do vervaardiging van geïllustreerde mode
journalen, poppen uit Parijs zenden naar
de nieuwste modes gekleed. Dikwijls lie
ten zich de dames ook poppen maken naar
haar maat cn deden haar naaisters- vol
gens deze werken.
Tegenwoordig is de pop niets meer dan
eon speelgoed, maar een klein meisje zon
der pop is niot goed denkbaar en het is
misschien niet eens zulk een groote deugd
waarop men gaarne pocht als een meisje
met zekere voldoening verklaart niet t>m
poppen te geven.
Het is dikwijls niet alleen een bewijs
van gemis aan echte vrouwelijkheid en
van de deugden, die daarmede samenhan
gen, maar ook een gebrek aan phantasie
on goed hart.
Gelukkig dus de meisjes, die in haar
jeugd gaarno met poppen spelen. Do lief-
do en teoderheid, waarmode een jong meis-
jeshartjo haar poppen omringt, is de kiem
van een menschenliefde, die zich in latere
jaren ontwikkelt en zich trouw zal toonen
in lief en leed..
Op zevenjarigen leeftijd legde Antoine
Drouot, de zoon van een eenvoudigen bak
ker te Nancy, reeds een groote voorliefde
aan den dag voor den militairen stand.
Hij wilde altijd soldaatje spelen met zijn
makkers en was dan steeds de generaal. Hij
verdeelde, zoo klein als hij was, de jon
gens in tweo kampen, de Franschen en de
Oostenrijkers, en men had ze eens moeten
zien op de vceti.igwallen. Zij sprongen
over do verschansingen heen, renden elkan
der achterna cn rolden tot in de grachten 1
De knaap nam zijn rol van veldheer zoo
ernstig op, dat hij zijn manschappen ook
wilde betalen on het weinigje, wat hij in
zijn spaarpot had aan hun soldij opging.
Misschien ook had hij bemerkt, dat zijn
vrienden anders wel' eens de voorkeur aan
een ander spelletje zouden geven.
Toch zou Drouot zijn leven lang diezelfde
belangeloosheid, die geringschatting voor
geld toonen. Napoleon bewonderde dit zoo
zeer in hem, dat hij op zekeren dag zeide:
„Drouot vreest evenmin de armoede als
•den dood 1"
Zijn ouders wisten niet wat hij met zijn
geld uitvoerde en hij was bly als hij eenige
stuivers kon geven aan vrionden, die ar
mer waren dan hij. Maar vaak, als hij eeni
ge uren achtereen oorlog gevoerd had op
de wallen, keende hij, met zijn papieren
steek cn houten sabel, maar ook met een
scheur in zijn broek terug.
Zijn moeder hiolp hem dat ongeluk her
etellen. De vader echter was minder toe
gevend; als- hij iets daarvan bemerkte, dan
volgden er klappen en bromde de bakker:
„Dat is allemaal gekheid. Je hebt zulke
dwaasheden niet noodig om goed brood to
maken."
Bescncrmd door een rijken heer uit de
str die dikwijls vol vermaak zijn doen en
laten had gadegeslagen, liet de knaap do
ovens- van zijn vader en allo brooden in den
steek om naar de militaire school to Metz
te gaan. Hij legde daar schitterende exa
mens af en verliet haar op zijn negentien
de jaar als officier der artillerie.
Men was toen in het jaar 1743. Antoino
Drouot blonk uit bij alle veldtochten van
het keizerrijk. In 1813 was hij divisie-gene
raal en adjudant des keizers-.
Zelfs vadeiv Drouot was thans over hem
tevreden. De bakkerszoon had het dan ook
ver gebracht.
Een ironing- als paard.
Gij hebt zeker wel eens geboord of ge
lezen van Hendrik IV, koning van Frank
rijk, een der beeto vorsten, die ooit den
Franschen troon bestegen hebben. Yan hem
wordt verhaald, dat zijn minister Sulley
hem eens aantrof, bezig voor paard te
ppelen met een zijner kinderen. Dit strook
te ook best met den aard cn het karakter
van dezen Koning, die meestal goed ge
luimd, gul van hart en vrooiijk gestem 1
was-.
Hij is evenwel de eenige koning ni_>fc, van
wien vormcld wordt, dat hij paard gespeeld
heeft. Maar dat de geschiedenis dit uck
beschrijft van een vorst, wegens zijn ach
terhoudendheid, stroefheid, stilzwijgendheid
en zelfs somberheid bekend, klinkt onge
looflijk, en tooh is het gebeurd met Willem
III, koning van Engeland en stadhouder
der Nedorlanden.
Willem III was te Londen en had zich
wegens gewichtige bezigheden in een kal
mer van zijn paleis opgesloten, in gezel
schap van zijn secretaris, met wien hij ar
beiden moest.
Te midden dezer ernstige bezigheid
wordt er aan de deur geklopt.
„Wie ie daar?" roept de koning, knor
rig, dat men hem kwam storen.
„Ik ben het, ik Lod Buckl" was het
antwoord van een vierjarig knaapje, do
zoon van den graaf van Dorset, ©en van
's Konings hoogste staatsdienaren.
De Koning werd door het lieve stemme
tje van het kind terstond vriendelijk ge
stemd. Hij glimlachte en vroeg, terwijl hij
de deur opende:
„En wat verlangt Lord Buck?"
„Dat u het paard wilt zijn voor mijn
koets," antwoordde de kleine Lord Buck
ingham. „Ik heb u al overal gezocht."
Do Koning zag zijn secretaris lachend
aan en zei tot hom: „Onder deze omstan
digheden moet ik wel één oogenblik het
werk staken en mij naar den wensch van
Lord Buck voegen."
Hij nam nu de leidsels, die de kleine
in do hand hield, bond ze zioh om, en liep
nu zoolang als paard de kamer rond, tot
dat beiden, Koning en Lord, moe waren.
Hot was een goodo afleiding voor den
Koning, dio toonde, dat hij in weerwil van
zijn ernst, toch een kinderlijk hart bezat.
Hoe jammer dat hijzelf geen kinderen
had 1 Wie weet hoe gaarne hij met hou
zou gespeeld hebben I
Het poëzie-album.
Er zijn zoker zeer weinigen onder onzo
jonge vriendinnen, die niet in het bezit
zijn van een poëzie-album.
Hot is dus wol de moeite waard, een
korte beschouwing te geven over dit zoo
zinrijko als1 nubtigo boek.
Wij noemen het zinrijk, omdat zich
daarin vaak een menigte poëtische en
sohoono gevoelens verbergen; nuttig, omdat
het de herinnering bowaart aan zoo menig
aangenaam uur on aan lieve vrienden en
vriendinnon.
Het poëzie-album is als zoodanig nog
niet ouder dan een 25-tal jaron. Vroeger
heette het eenvoudig album on schreef men
er niet alleen gedichten, maar ook album-
verzen in. Nog vroeger heette het „stam
boek", en als zoodanig was het in do Mid
deleouwen zeer verspreid, maar niot be
stemd voor kinderhanden.
Do geleerden cn odclliodon plachten het
op hun reizen mede te nomen en hun gast-
heeren, vrionden en vakgenooten voor te
leggen ter teckening.
Dan bleef het niet bij woorden alloon
Wouaorsehoone miniatuurteiskcningen en
schilderwerken van do zijdo der mannen,
kunstvolle schikkingen van gedroogde bloe
men, haren, enz. van de vrouwen worden
in dc albums geplakt. Ook kende men toen
geen afschrijven van andermans leven£wijs
hei u en aphoristisohe spreuken.
Ieder gaf een eigen inval, een bijzonder
woord voor dit bijzondere geval bedacht.
Zoo komt het, dat do tot ons gekomen
stamboeken uit den goeden ouden tijd een
groote geschied- en letterkundige waarde
bezitten.
De boteokenis van het woord album heeft
in den loop der tijdon vele vcrandoringen
ondorgaan.
Bij de oude Romeinen was het een met
gipt overdekte tafel, die in hot oponbaar
werd tentoongesteld en waarop in zwarte
lettors alles gesahreven stond, wat op het
algemeeme welzijn betrekking had.
Men noemdo iedere openbare lijst een
album; hieronder begrepen de lijsten van
senatoren, roohtere, leeraren en anderen.
Daar dezo lijsten niet allen op een blad
konden, worden zij bijeengebracht; zoo ver
scheen dat album nu eena als een verza
meling witte, aan elkander geplakte of
bijeengelegd© bladen.
Als losse bladen kenden het ook onze
grootouders, nadat het, zooals wij reeds op
merkten, als stamboek door personen va -
hoogoren stand, hoogere ontwikkeling tot
aan teckening van gowiohtigo gcbcurten'i-ten
werd gebruikt en langzamerhand in fomi-
liegcbruik overging.
In Frankrijk begon men verzamelingen
aan to leggen van gedachten van beroemde
dichters, voornamelijk van teekeningci v.vi
bekondo schilders, waaraan men den voim
van een boek en den naam van album gaf.
Deze mode vond zeer veel bijval in En
geland en Duiteohland en werd vooral in
de hoogero kringen zeer nagevolgd. Spoe
dig breidde zich de benaming van album
ala titel voor letterkundige en artistieke
verschijningen meer en meer uit. En tok
in ons land zijn er zeor velen, die er oen
poëzie-album op na houden.
Het waa een vreeselijk oogenblik, zooak
men er gelukkig zelden anders dan iu
droomon doorleeft. Victor had een mooi-
nieuw pak aan, pas met het Kerstfeest ont
vangen en zijn niahtjo Fine, niot veol
ouder dan hij, was ook in haar beste kJco-
ren, want het was Zondag. Nu regende hot
geweldig. In de woning dor grootouders^
waar do zoom en dochters met hun kindo
ren voor de Kerstvacantie waren overge
komen, zaten do volwassenen gezollig bij
elkander to keuvelen. Een paai- kleintjes
speelden in do kinderkamer en ons tweetal
poogde zich te verstrooion met hot sohrij-
von van verhaaltj et on raadsels. 1
Daar sprong Fine op, om te gaan kijkon
hoe laat het was en, o I verschrikking der
verschrikkingen! zij wierp daarbij do inkt
pot omver en de dertienjarige Victor was
zóó ontsteld, dat hij er niet aan dacht het
ding weer overeind te zetten.
„Rcddon! Redden 1" gilde Fine, vol ont
zetting denkondo aan het mooie kleed der
strenge grootmama. Maar hot wa*- al te
laat, kleino donkoro straaltjes liepen als
zwarte addertjes over do tafel, do kinderen
poogden zo op te vangen mot de handen,
met papier, tevergeefs 1 Het tapijt kreeg
toch het noodige donkere vocht op de lichte
rozen on Victor't pak werd er door bevlekt.
Op hun gegil kwamen do ouders en ook
grootmama toeloopen en nu viel or een
stroom van verwijten: Victor's moodcr ver
weet hem, dat hij haar tot doD bedelstaf
bracht on zijn grootmoedor verklaarde,
dat hij zich moest sobamen op zijn leertijd
nog niet com mot inkt te kunnen omgaan.
Onzin I bromde dc driftig geworden
knaap, die toch zijn niohtje niet w.ivio ver
raden.
Dat woord maakte do zaak nog erger,
maar opeens nam Fino, die wel oen poosje
kac' geaarzeld van angst, een kloek besluit
en do armen om den hals van do vrouw
des huizes slaande, zeide zij
„Grootmama, het is alles mijn schuld,
ik heb den inktkoker bij ongeluk omge
worpen. Het spijt mij zoo vreetolijk, dat
ik u vondriet aandeed. Wilt u hot mij ver
geven? En vooral wat Victor heeft gezegd?
Ik alleen ben hot cn ik zal u mijn boelen
spaarpot geven voor het kleed cn Victor's
pak."
Het waren niet haar woorden, moor ook
de tranen in hoar oogon, die do strenge
vrouw ontwapenden.
„Een gulle bekentenis maakt veeJ goedi
mijn kind", zeide zij en kuste met ongewo-
no teederhoid hot blondo kopje. „Behoud
jo enkele guldens maar en... wat Victor
botroft, wil ik vergeten, wat hij zeide."
BIJSCHRIFTEN
BIJ DE DRIE PLAATJES
(Ingez. door Thijs do Kcuning to Leiden).
Ons Jantje was een kloino guit
En haaide wel eens streken uit,
Zoo bond hij aan mops z'n pooton
Een omraer zoodat hij niet kon loopon,
Hij lachte er bij cn had plezier
Om do angst van 't arme dier.
De pret die duurt niot erg lang,
Want mops z'n maatje ia niet bang,
Hij gaat achter ons Jantje staan
En pakt hem flink eens even aan,
Ons ventje schreeuwt al van do pijn
En roept au au wie zal dat zijn.
Toen vloog hij weg, zeer vlug ter been
Zijn hemd kwam door zijn broek al heen,
En mops cn z'n maatje bleven staan,
Terstond gevsaagd:
Stoomdrukker!) A. DORSMAN,
Noordwijk. 668 6
Een bekwaam Teekenaar,
dageiyks eenige uren beschikbaar
hebbende, zag gaarne dien tyd aan
gevuld met het geven van onderwijs
of met werk thuis. Brieven Bur. van
dit Blad No. 613. 6
Door geen opvolger en te drukke
bezigheden wordt het Hólel-
Restaurant „DU RUIN" en
Pension „KLEIN DU RUIN",
te Katwijk a/Zee, met gehee-
len of gedeeltelijken Inven
taris
Deze zaken zyn alvorens men koopen
"wil, te huur; de Inventaris is dan op
gemakkelyke conditie over te nemen.
Ook wil de eigenaar in onderhande
ling treden met een werkend Com
pagnon, die dan na z|jn bevinding
de voorkeur heelt de zaken te koopen.
Alleen Brieven van Vakmannen,
mot vermelding van hun werkkring
der laatste twee jaren, worden be
antwoord. 661 26
A. VAN LEEUWtl, Eigenaar.
van alle soorten Tapijten, Gordijnen, Kurk tapijt, Vitrage»,
Loopers, Karpetten en diverse MEUBELEN, voor veel
verminderden prijs.
Leiden, Hoogewoerd ill-115.
TapUten en Gordijnen worden pasklaar gemaakt en bewaard
tot den schoonmaak. ,53 30
Evenals vorige jaron zullen door ons verschillende export; uitschot
kleuren en balansrestanten worden verkocht, tegen 6 A 10 cents.
De prezen der aangeboden Sigaren loopen van 5 tot 8 cents, door elkaar.
Ieder kooper ontvangt één 6 cents Bismarck; twee 4 cents, twee
2J cent en één 2 cents Sigaar.
Ieder kooper ontvangt bovengenoemde indeeling.
Ey grootere afname geen korting.
Om aan de aanvraag van vorige jaren t« voldoen, leveren wy
Bismarck in ood fust, f 3.— per ÏOO. 214 28
Houlhandel en Stoomzagerij, H2 e
Leidschendam.
van al 80 Cents, 1.— hooger.
Beleefd aanbevelend,
Wed. A. BACKER,
Papeugracht 4. 796 7
Raam- en Deurkozijnen,
zware Binten, Foudeeriug-
platen, Ribben, een groote party
Marmeren Platen, (voor Toon
banken, enz., enz.,) Marmeren
Tegels, Hardsteen, ond Eiken
hout en Paneclen.
Voorts: Losse Denren en
Ramen, Trappen, Planken,
Gootsteenen, IJzeren Kolom
men, Lantaarns, Balkon- en
ander Hekwerk, enz., enz., enz.
Handel in Nieuw Hout,
zeer concnrrccrend.
7766 25 Aanbevelend,
Hooge Rijndijk, Villa „Cornelia."
Enveloppen f 1.90, lOOO KuiUinlIëii of Nola's
f 2.60, ÏOOO Briefkaarten (1ste qnalltclt) f 2 50.
alles bedrukt met naam, adros, enz. Handelsdrukkery
firma KOOYKER, Nieuwe RIJ» 10.
By groote getalion voordeellgo prUzon. 10480 10
De Administratie van het „Leidsch
Dagblad" belast zich met het plaatsen
van Advertentiën In alle Bladen.
dsch y
itsen
8749 41
