V
ring naar bui ton keek, ontdekte voor
bet terras een eleg&nten landauer, met
twee paarden bespannen. Op de trap stond
een fonsche man, wiens gelaatstrekken in
bet donker niet duidelijk te onderscheiden
waren.
Plotseling hoorde ik in het huis licht©
stappen en kort daarop zag ik juffrouw
Lolia'e kleine te ore figuur over het terras
zweven en in liet aijtuig verdwijnen. In
het voorbijgaan sprak zij tot den man op
de trap eenige Russische woorden. Hij
antwoordde zachtjes, ging even in huis,
maar kwam ook dadelijk terug, oui hij haar
in te stijgen, waarop het rijtuig zich da
delijk in beweging stelde.
Langen,' tijd luisterde ik nog naar het
geratel van de raderen, dat steeds «meer
en meer in de verte wegsmolt.
Een maand was 6©dert juffrouw Lola's
afreis verloopen. De herfst had zijn in
tocht gedaan, cn het getal zomergasten ver
minderde van dag tot dag. Ook ik had
mijn koffer gepakt on was van plan af te
reizen; doch het ween* was zóó heerlijk
schoon, dat ik besloot mijn vertrek nog een
paar dagen uit te stellen en zoo lang mo
gelijk te genieten van 'do heerlijke fnascho
berglucht.
Op een morgen, toen ik juist gereed
stond c«n te gaan wandelen, bracht de post
mij eenige brieven. Ik ging er mee in do
leeszaal, en zag ook even een van de vele
nieuwsbladen in, welke de postbode had
meegenomen.
Het eerste, daarop mijn oogon vielen,
was een ,,vet" gedrukt telegram voorin:
Aanslag op den Minister van
Binnenlandseh© Zaken! Een jon
ge vrouw, een nihilist©, juffrouw Lola Ko-
wakowski, heeft heden getracht een moord
aanslag te plegen op den minister v. K.
Door Gods goedheid is de misdaad verij
deld. Do daderee is gevangengenomen."
Mijn vermoedenMijn vermoeden
Met zenuwachtige haast vouwde ik de an
der© couranten open en vond in alle het
zelfde korte bericht...
Arme kleine feeën-koningin Nu zou zij,
die licht en lucht boven alles liefhad, in
Siberië's bedompte gevangenissen ver
smachten Dat was het dus, waartoe men
haar tegen haar wil had gedwongen
Ik legde de couranten op de tafel en
ging naar mijn kamer. Dienselfden middag
nog reisde ik weg.
O 23, ij SS. EL.
De konijnenfokkerij lieoft in de laatste
Jaren hier te lande niet tc klagen over be
langstelling, zoo lezen wij in ,,Do Veldbo
de"; zelfs op onze landbouwtentoonstellin
gen vindt men tegenwoordig veizamelin-
i gen, die de grenzen van het nuttige ver
'overschrijden, terwijl do belangstelling van
de zijde van het publiek stijgende is.
D© geschieden ie van deze fokkerij en lief
hebberij in ons land gaat niet vei' terug
zij dagteekeut ei', evenals in Duitschland,
eerst van na 1870, toen de Duitsche sol
daten na den oorlog van uit Frankrijk
de liefhebberij mede naar huis brachten,
terwijl zij zich in ons land toen ook spoe
dig van daar en van uit België, waar de
teelt reeds sinds eeuwen algemeen was, ont-
wikkelde.
Voor do nutfokkerij in ons land hebben
slechts enkele vieemde rassen waarde. Wij
noemen de Vlaamsoke reuzen, welker krui
singsproducten met ons inlandsch konijn
do aangewezen slachtdieren zijn voor den
verkoop op onze markten en voor den ex
port; ten opzichte van do waaide der Wee-
nor reuzen voor onzen handel kunnen wij
1 voorloopig gerust een afwachtende houding
.aannemen.
Neanen we voorts den Franschen hang
oor, die bij een gewicht van 4 a 5 K.G.
een uitstekend vleeschkonijn is. De Engel-
sohe dito heeft volstrekt geen nut, daai'
k Lij veel te verfijnd is en geheel gefokt op
'Lange ooren, kunstmatig verkregen, door
teeltkeus en het >uclen in wanne vertrek
ken. De ooren zijn tot 60 h 56 c.M. lang
bij een biieedtc van 15 a 16 c.M. Het is een
zwak, verfijnd konijn, eenmaal zeer in de
mode geweest, nu wat in het vergeetboek
geraakt en verdrongen door het haaskonijn
(Belgdan-Hare). Zijn Franschc broedei!
echter is zeer verbreid, heeft minder Lange
ooren, is sterk en leveit een uitstekend
boutje. Zijn kleur is zeer verschillend- grijs
komt veel voor, maar ook blauwe, zwarte
en gele exemplaren ontmoet men veel.
Het Angoia-konijn is in Frankrijk een
nut-konijn van den eersten rang Sjaals,
zelfs weefsels speciaal ter bedekking van
rheumatische ledematen, vervaardigt men
van de tot 25 c.M. lang wordende haren,
terwijl zij ook veel gebruikt woiden voor
het vervaardigen van ondergoederen, kou
sen en handschoenen. Een kilo haren wordt
betaald met 25 a 30 francséén konijn kan
hoogstens K.G. per jaar leveren. Het
wordt in enkele departementen in het
groot gefokt, doch de fabrikanten klagen
nog steeds over te geriDgen aanvoer.
Het is ook veelal het lievelingskonijn der
damee ©n wordt iedere week gekamd, \Taagt
dus eenige zorg welxe het echter ook
lijk beloont; want het is zeer dankbaar,
brengt zijn jongen gemakkelijk groot, is
zeidon ziek cn levert uitstekend vleesch.
Behalve do witte Angora's kent men nog
Russische, welke ^.wart zijn aan den staart
cn wit aan neus, ooren en pooten. Gele
Angora's zijn zeer zeldzaam.
De zilverkonijnen, welke men bij liefheb
beis in alle landen aantreft, leveren een
uitstekenden pels; dit ras is klein, maar
zeer talrijk. Bij de geboorte zwart,
komt de zilverklour eerst na drie maan
den te voorschijn, zoodat het dier, als het
vier maanden oud is, geheel op kleur is.
Om mooie jongen to krijgen, kruist men
donkere exemplaien met lichte, terwijl ook
het vol van zijn waarde verliest, wanneer
het tc licht of te donker is. Het moet zoo
gelijkmatig mogelijk gekleurd zijn; het
ideaal is zelfs neus, ooren en pooten van
dezelfde kleur als de rest, wat eenter zelden
voorkomt. Bruin- cn geelachtig-zilverkleu-
rigo exemplaren zijn zeldzaam.
De Russische brandneus, met zijn typisch
uiterlijk, levert een zeer gezocht vel, dat
zuiver wit moet zijn, met uitzondering van
neus, ooren, staart cn pootjes, weJko men
gitzwart verlangt. De oogen zijn rood, de
beharing zeei' dicht, terwijl de teelt
SDolheid van ontwikkeling en kwaliteit van
het vleesch niets to wenschen overlaten.
De jongen zijn bij de geboorte licht roos
kleurig, na vier maanden wit en zijn na
zes maanden het mooist, om na jaar
sterk af te takelen. Het licht wei kt zeer
nadeelig op de witte kleur; tentoonstel-
lings-exeroplaren houdt men in donkere
hokken.
Black en Blue-and-tans, beide van En-
gelsche afkomst, zijn van ingewikkelde af
stamming. Hoewel alle konijnen van het
wilde konijn afstammen, dient voor dc
Black en Blue-and-tans opgemerkt, dat
men cr later nog eens bloed van het wilde
konijn ingebracht heeft. Vandaar hun fe-
vendigen, min of meer' schuwen aard.
Men gebrui'1 i zé weJ voor het opnieuw
bevolken van jachten. Zij leveren een uit
stekend vol voor pelswerk; boven op den
kop zwart (black) of blauw (blue), op zij
roodachtig bruin en wit onder den buik.
Het Japansoke konijn is weinig in tel
de kop is gewoonlijk half geel en half
zwart, 'c iug gestreept.
ïlrUCHTEN.
Over het algemeen worden de stadsmen-
sclien niet in de groote verleiding gebracht
zich ziek tc eten aan vruchten. Zij moeten
ze koopen van de fruithandelaars cn hoe
hoogor dc huur is van het huis, dat men
bewoont, hoe duur dor een peer wordt.
Maar buitenmenschen loopen meer ge
vaar; want: men kan zich ziek eten aan
vruchten, wat sommigen 'daarover ook zeg
gen en... wat heel eigenaardig is, niet alle
vruchten zijn voor alle mensohen goed.
Het komt bijv. voor, dat normale, ten
minste overigens normale magen, geen
zachte peer kunnen gebruiken en ik
weet niet of de lezer het wel eens onder
vonden heeft, maar aardbeien veroorzaken
aan eenige mctnschen een hevig jeukenden
huiduitslag.
Toch zijn cr men6ch©n, die voorstellen
ik ken er één, die het mot bij voorstellen
alleen laat om uitsluitend van vruchten
te leven, omdat vruchten het gezondste
voedsel zouden zijn.
Dit komt mij wat overdreven voor, al
geloof ik wel, dat het eten van vruchten in
•het algemeen goed doet.
Maar waar ik altijd op aandrong en
wat ik dus natuurlijk zelf doe bij hot
eten van vruchten, is, ze ontdoen van den
buitenkant, en vooral ze goed afwasschen;
want men weet toch niet, hoi- er soms voor
de gezondheid gevaarlijke stoffen op geko
men zijn. In de stad zegt dc kinderjuf
frouw tegen de kindertjes: ,,Zoo'n vuile
man heeft ze in zijn handen gehad", maar
buiten dan, waar men ze plukt? Of daar
dan geen vuil op gewaaid kan zijn 1
Neen, alle vruchten, die men eet, moeten
goed schoon gemaakt en zoo mogelijk ge
schild worden.
Onrijp goed eet natuurlijk geen verstan
dig mcnsch. Maar om nu nog eens terug te
komen op de menschcn, die van vruchten
alleen willen leven. Daarvoor moeten 'dc
vruchten dan, dunkt mij, nogal voedzaam
zijn en als ze niet voedzaam zijn, dat wil
zeggen geen groot© voedingskracht bezit
ten, zou men er veel te veel van moeten
eten; men moet maar eens kijken naar ai-me
menschen. die veroordeeld zijn hun maag te
vullen met weinig voedende aardappelen:
de kwantiteit, die zij moeten verslinden om
genoeg" te krijgen, is huiveringwekkend.
Nu, over de voedzaamheid van vruchten,
waarvan ik alleen bij ondervinding zou
kunnen spreken, wat tegenwoordig niet
meer voldoende is, als men wil doorgaan
voor iemand, die er wat van weet, lte>b ik
in een boek het volgende gevonden
,,De voedingswaarde van onze versche
vruchten is in het algemeen zeer gering; zij
bestaan voor 8090 procent uit water, be
vatten zeer weinig (slechts 0.11 proeent)
eiwit en geen vet, met uitzondering van de
aardbeien, die daarvan echter nog niet 1
procent bevatten; het gehalte aan koolhy
draten (in hoofdzaak suiker) beloopt daar
entegen van 110, bij druiven zelfs tot 24
procent-. Okkernoten en hazelnoten, kastan
jes en amandelen, die gewoonlijk tot de
vruchten gerekend worden, maar eigenlijk
zaden, of in den toestand, waarin wij ze
gebruiken, zaadkernen zijn, hebben een zeer
groote voedingswaarde; zij bevatten 1525
procent eiwit, 5067 procent vet, amande
len bovendien 7 procent suiker en kastan
jes nog meer."
Dus zich alleen te voeden met vruchten
schijnt niet aanbevelenswaardig; dit neemt
niet weg, dat het gebruik van vruchten, bij
gemengde voeding aan te bevelen is. En
vooral mot het- oog op de spijsvertering.
Wij hebben in 'den vruchten tijd zelden eon
dokter noodig, om schoon schip te maken.
zooaJs men het noemt. Vruchten zijn een
voorbehoedmiddel cn dat is nog meer
waard dan een geneesmiddel, zegt mijn te
genwoordig© dokten-, die mij toolijkt era
verstandig man to zijn. M
Onze tanden.
Het eerst krijgen wij, gelijk ieder weet,
do melk- of wisseltanden. Deze zijn 20 in
getal, en breken achtereenvolgens door tot
cn met hot derde jaar. Sommige kinderen
komen al met tandjes ter weield. Andere
babies beginnen al nut do 3 of 4 maanden
tandjes tc krijgen; de meesten niet vóór 6
maanden. Als- de kinderen in de eerste
klasse op school zitten, weten de oudsteu
van dc klasse hun al te vertellen van een
merkwaardig lichaamsverschijnselde
tanden gaan loc zitten en kunnen weldra,
beurt om beurt, zonder veel pijn worden
weggenomen.
Dc leelijko bressen in de paarlen walle
tjes worden langzamerhand aangevuld
door nieuwe", steviger tanden Maar die
zijn niet nieuw. Vóór de geboorte waren zo
reeds all© in di© kleine kaakjes aanwezig:
de twintig melktanden, de twintig, die van
