Anno 1904.
Uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
De liiamanceiidiefstal.
No. 13689.
LEIDSCH DAGBLAD. ZATERDAG 8 OCTOBER. - VIJFDE BLAD.
PERSOVERZICHT.
Onder het opschrift D r&nkwefc-mij-
m e r i n g bevatte de Nieuwe Rotterdam-
schc Courant een viertal artikelen, waar
in opmerkingen werden gemaakt omtrent
verschillende bepalingen der Drankwet.
In het Laatste artikel verweert het blad
zich krachtig tegen het mogelijke verwijt
in bladen der rechterzijde, dat deze arti
kelen met zekere politieke bijbedoelingen
zouden zijn geschreven. Een actie tegen de
Drankwet zou op dit oogenblik niet baten.
Geen oogenblik heoft de Nieuwe Rotter-
damsche Courant er dan ook aan gedacht,
dat de Eerste Kamer de wet zou afstem
men. Dat kan niet en dat zal ook niet
Maar, omdat het blad verwacht^ dat de
volgende week, bij de openhare behande
ling dei wet geenszins een dienstvaardige
ondergeschiktheid, geen smoren va® ge
dachten wisseling, maar een ruim en breed
opgevat debat zal plaats vinden, daarom
heeft het gemeend zijn opmerkingen te
moeten maken
Een vruchtbaar debat kan ook verwacht
worden, omdat het Voorloopig Verslag der
Eerste Kamer, hoewel in de grooto punten
niet onvolledig, toch heeft te kennen gege
ven, dat verschillende leden bij de openba
re behandeling bedenkingen zullen ter
sprake brengen, welke niet in het verslag
van het afdeclingaondcrzoek zijn opgeno
men.
De Nieuwe Rotterdamsche Courant ver
wacht echter niet, dat daarbij de tegen
standers van de Drankwet de overwinning
zouden kunnen behalen. Dat ligt niet hier
aan, dat hun argumenten te zwak zouden
zijn. Integendeel. Do reden ligt buiten het
ontwerp.
,,Als de Drankwet door de Eerste Kamer
verworpen werd, zou er opnieuw zijn een
conflict. Dit is op zichzelf zoo vreeselijk
niet. Wat de zaak evenwel een hoogst ern
stig karakter zou geven, ïe, dat de Regee-
ring gelijk reeds door den beer Van
Houten in de Eeiste Kamer werd aange
stipt op het oogenhMk geen anderen
uitweg schijnt te weten, om uit een con
flict met dc Eerste Kamer te geraken,
dan: ^thinding. De Itege-r g heeft er
op gezonnen, zij V er op gesuft, doch
zij weet niets beters. Wij begrijpen voors
hands nog niet, boe nu een nieuwe ont
binding zou kunnen baten, doch dat is
onze zaak ook niet. Een feit is, dat de Re-
geering er niets anders op zou weten. Men
kan rich daarover verbazen, doob daarin
valt voor derden niets te veranderen.
Op een nieuwe ontbinding nu, zal, mee-
nen wij, de Kam^r het onder geen voor
waarden thans opnieuw laten aankomen.
Welnu, om die reden, en om die alleen
gaven wij te kennen, dat de wet niet zou
kunnen worden verworpen."
Naar aanleiding van de in het Voorloo-
pig Verslas* gestold© vraag, welke dc toe
stand zou worden. indien het ontwerp
niet tot stand kwam, schrijft de Nieuwe
Rottc.rdamir.he Courant:
,,Hoe zou met dc bestaande vei gunnin
gen boven het maximum moeten worden
gehandeld? Sterven zij uit, of vervallen
zij aanstonds als de overgangsbepalingen
der bestaande wet hebben uitgewerkt? Er
wanen leden die hoewel in het fond der
zaak tegen do wet geneigd waren zich
bij de wet neer to leggen, omdat dan al
thans aan deze rechtsonzekerheid een einde
zou worden gemaakt. Wij meenon er hier
de aandacht op te mogen vestigen, dat de
•fatale termijn, die dc ongelegen!. .d zal
brengen, w -rop he« Voorloopig Verslag
doelt, eerst op 1 Mei 1905 verschijnt. Zoo
is ten minste in dc Tweede Karaci aange
nomen en er is alom in den lande naar ge
handeld. Vóór 1 Mei 1905 nu, is tot indie
ning en behandeling van een noodwetje
nog ruim- en ruimschoots tijd. Dat oude
twistpunt mag daarom, •/.ouden wij zeggen,
voor hen. die tegen do wet gekant zijn,
geen reden wezen, om haar toch to aan
vaarden. Er blijft nog dubbel en dwars ge
legenheid, om de moeilijkheid naar aller ge
noegen uit den weg te ruimen."
De Regeering spreekt in haar Memorie
van Antwoord welke de Nieuwe Rotter-
damsehe Courant na het schrijven van het
artikel in handen kwam niet van een
noodwetje. Volgens haar zou „bestendiging
van rechtsonzekerheid" te ducaten zijn, in
dien een herziening niet voor 1 Mei 1905
tot stand kwam. Evenwel blijkt uit het ant
woord der Regeering, dat ook zij een nood
wetje zeer wel mogelijk zou achten. Zelfs
meent rij, dat de herziening der Drankwet
daardoor slechts met een jaar zou worden
vertraagd.
Daarom besluit het blad:
„De Kamer make de beslissing dus niet
onnoodig moeilijker dan zij reeds wezen
moet. L.dien zij bij de stemming niet vrij
zal zijn, dan komt dat, naar ons beschei
den oordeel, alleen voort uit de zeer ernsti
ge gevolgen, die van verwerping te duch
ten zij.i. Bij de behandeling der Hoogcr-
Onderwijs-wet heeft de heer Rengers dozen
ondergrond, die zeker door de Eerste Ka
mer niet uit het oog verloren worden zal,
d oor woel d. Zou niet ook aanstaande week
dit punt eens kunnen worden besproken?
Wij geven toe, wij verwachten er niet veel
van; maar hot zou tooh kunnen zijn. dat
sedert de laatste ontbinding de Rogeering
tot andere gedachten is gekomen. Kan haar
de verklaring worden ontlokt, dat na ver
werping der wet voor ontbinding der Ka
mer ditmaal eens geen aanleiding zou zijn,
er ware zeer veel gewonnen. Niemand die
zich daarin oprechter zou vei heugen dan
wij. Wij zouden het toch een groot voordeel
rekenen, indien de Kamer bij haar eind
oordeel, gelijk het behoort, volkomen vrij
zou kunnen staan. Zij had dan slechts te
vragen, of de wet zelve de belangen
van hot land zal schaden, dan wel bevorde
ren Meende zij het laatste, zij kon haar
zonder wroeging aanvaarde®achtte zij
het eerste het geval, zij kon haar vrijelijk
verwerpen."
Brieven van een Leidenaar.
LXXI.
W. is nog eens teruggekomen op mijn
laatsten brief in een lang stuk, dat de Re
dactie mij toostuuide om, als het noodig
was, er nog een paar woorden van te zeg
gen. veel ruimte kon zij niet meer af-
srtaan voor deze zaak. Het ttuk bevat geen
nieuwe gezichtspunten, alleen meent W.,
dat ik ten onrechte het hengelen stel boven
het peuren. Hengelaars kunnen op hun
beurfc de flesch ook nogal aanspreken, zegt
hij, wat ik niet logenstraffen kan, doch
het zwaartepunt van mijn betoog log iD
het feit, dat het peuien des nachts moet
plaats hebben. Niet volstrekt noodzakelijke
nachtarbeid schaffen wij hoe langer zoo
meer af ter wille van de personen, die dien
arbeid doen zoowel als voor hun gezinnen.
En nu blijft het bij mij altijd waart dat
peuren niet volstrekt noodzakelijk is. Ik
heb uit zijn schrijven gemerkt, d.it W. een
veistandig man is en daarom vertrouw
ik, dat hij mij hierom alleen reeds gelijk
geeft, al blijven wij overigens over de be
oordeeling van het peuren en zijn gevol
gen verschillen.
Dit staat bij mij vast, dat, hoe meer de
arbeider zich mensch gaat gevoelen, hoe
minder hij naar den peurttok zal talen.
Zoo is dit vischtuig m.i. bestemd om
eenmaal in een veizamcling van oudheden
terecht te komen. AL het kleinkind van
den tegenwoordigen pcueraar dan vraagt
was voor ding het is zal zijn vader hem
zeggen: daar vischte je grootvader des
nachts mee.
Van dit onderwerp te stappen naar het
Slachthuis, is een beele tpiong. Ik had ge
dacht daar voorloopig weg te kunnen blij
ven. Wij hebben van het Slachthuis
eerst was het altijd abattoir,, wat volgens
sommigen deftiger klinkt vroeger al
zooveel gehoord, dat ik ook maar liever
de zaken er stil haar gang zon zien gaan.
Deze inrichting is hier lang niet met alge-
meene instemming gekomen Ik ben ei
nooit een erge tegenstander van geweest.
Ik laat nu daar, of de opzet niet wat te
groot wat' en of we 't niet met een kleiner
Slachthuis hadden kunnen doen, of de re
geling ifij zooals rij behoort te wezen, ook
daar blijf ik buiten, maar 't is mijn mee
ning, dat men voor de gezondheia van de
menschen niet licht te veel doet.
Men mag een maatregel van gezondheid
nooit veroordeelen, omdat hij veel geld
koet. Gezondheid en geld zijn twee onge
lijksoortige giootheden, om een wiskundi
ge term te gebruiken.
Een van Warmonds vroede vaderen moet
dezer dagen gezegd hebben, toon B. en Ws.
een crediet vroegen voor onderzoek naar
goed drinkwater^ dab hij even lief fctieif
door het gebruik van slecht water dan uit
geldgebrek. Die tegenstelling had geen zin,
evenmin als men zegt: een Slachtnuis deugt
niet voor onze Gemeente, want heb L te
duur.
Wat werkelijk den gezondheidstoestand
bevorderen kan en schadelijke oorzaken
wegnemen, is nooit te duur. Maar dan
moet men daaiin ook volkomen kunnen
vertrouwen en er moet worden gezorgd,
dat dit vertrouwen in geen enkel opzicht
wordt geschokt.
Dit laatste moet nu, wat ons Slachthuis
betreft, dezor dagen zijn geschied.
Er is gesteriliseerd vlceoch verkocht,
zooals mcei malen geschiedt. Want en
dit is ook een voordeel van een Slacht
huis dit vleesch, afkomstig van niet
volkomen gezond vee, is door deze bewer
king voor de gezondheid onschadelijk ge-
I maakt. Men kan het zonder eenig be
zwaar gebruiken en door sterilisatie wordt
het zacht, malsch en smakelijk. Er is dan
ook, als zulk vleesch er te koop wordt
i aangeboden, veel animo en veelal kan aan
alle aanvragen niet worden voldaan. Een
mensch met een klein inkomen kan op de
ze wijze vooi weinig geld nog eens aan een
smakelijk «tuigje vleesch komen.
Doch verleden Zaterdag haalden do
menschen weer hun vleesch, voor den Zon
dag wellicht en nu moet gebleken zijn, dat
hetreeds bedorven was.
Een der koopsters kwam bij een lid der
Gezondheidscommissie, teveny deskundige,
en een ondcizock moet hebben geleerd,
dat het vleesoh voor gebruik volstrekt
moest worden aigekourd. Dit gold het op
dien dag aan het Slachthuis verkocht var
ken svl eet ch doch ook het rund vleesch, te
gelijk verkocht^ werd als niet bruikbaar
beschouwd.
De diicctie van het Slachthuis moet
dan ook het vleesch weder hebben terug
genomen en heb geld aan de koopers ge
restitueerd. Een blijk van schuld, dunkt
me. Als het geval niet ernstig was, zou
men het komisch kunnen noemen, dat een
inrichting, in het leven geroepen om te
voorkomen, dab voor de consumptie schor-
delijk vleetch wordt ingevoerd en verkocht,
zelf zulk vleesch aan den man brengt.
Natuurlijk zaJ dit geval tot de groote uit
zonderingen bchooren, maar men mag vra
gen of het ooit zou mogen voorkomen.
Aan het hoofd van hot Slachthuis staat
een op dat gebied door en door kundig
man; hij behoeft, wij zouden haast zeggen
slechts de schaduw van hot vleesch te zien,
om te weten, hoe het is; naast dozen direc
teur staat een adjunct-directeur, die als
veekenner ook volkome® vertrouwd is het
j vleesch te keuren, en deze t/wco mannen heb-
I ben om zich een staf van practische keur
meesters.
Men vraagt zich af hoe het mogelijk is
geweest. En als ik niet van volkome® ver
trouwde menschen had gehoord dat het zoo
gebeurd is, zou ik het niet kunne® geloove®.
Er mag in Leiden geen dier worde® ge
slacht, gee® stuk vleesch worden ingevoerd
of het moet worde® gekeurd e® wat den
strengen toets der keurmeesters niet kan
doorstaan, wordt onherroepelijk afgekeurd,
slager of koopman gestraft, e® zeer te
recht doch hoe ka® men dan zelf vleesch
verkoopen dat op zijn minst niet voor het
gebruik meer geschikt is?
Moet de directie van het Slachthuis nu
zelf ook niet een boete worden opgelegd?
Natuurlijk zullen de slagers en anderen,
die het Slachthuis niet sympathiek rijn, dit
geval als een wapen to^on de inrichting
gebruiken.
Het vertrouwen zal er door worden ge
schokt. Het komt mij voor dat doc*r de Com
missie va® het Slachthuis ee® onderzoek
iuoet worden ingesteld on blijkt hot dat
hier nalatigheid of plichtsverzuim in het
spel is, dan moet er voor gezorgd worden
dat dit niet weder ka® voorkomen. Ik zal
met belangstelling dit onderzoek tegemoet
zien en ik hoop dat noch de directie, noch
de beambten en bedienden va® het Slacht
huis aan dit feit- schuldig staan.
Zoo ka® ik dit onderwerp voorloopig
verder laten rusten.
Toch ben ik er va® verzokord dat hier
mede in deze zaak het laatste woord nog
niet is gesproken.
Maar nu zou ik do men sche®, die recht
streeks bij het Slachthuis betrokken zijn en
hun die alleen vleesch betrekke® van vee
dat er geslacht wordt, dit willen zoggen:
Bechuldigt er veroordeelt voorshands nie
mand, en blijft zoo goed als altijd vertrou
wen stellen in het Slachthuis.
Natuurlijk zullen feiten als nu zijn ge
beurd, tot do grootste zeldzaamheid bchoo
ren en nadat het eonmaa! gebeurd is, zal
het, dunkt mij, nimmer weer voorkomen.
Door schade en schande zijn meer men
schen wijs geworden.
20-jarig beslaan van „Hercules".
1 November a. s. hoopt do Lei dB oho
Gymnastdok- on Schorm-Yereeniging „Her
cules" haar 20-jarig bestaan te herdenken
en met het oog hierop is door hot bestuur
ee® reeks van feesten georganiseerd, waar-
va® het programma hier volgt:
Zaterdag 5 November 'savonds: Uit
voering dor fecstvioronde Vereen iging, ge
volgd door een bal.
Het programma dor uitvoering omvat
hoofdzakelijk fa®tasie-nummers, als: athlc-
tischo standen, plastische standen, tabloaux-
vivants, enz.
Het bal zal door zijn samenstelling en
orkest-bezetting geheel van dc vorige afwij
ken.
In de pauze dor uitvoering houdt hot be
stuur receptie in den Foyer.
Zonc.ag 6 November: 10 u. 30 m tot
12 u. Nationale Wedstrijd in stokocfenin-
geri voor Dames-Gymnastiok-Vereonigingcn.
Ingeschreven 7 Vorecnigingen: 1. „Aspa-
sia" te Rotterdam. 2. Arb. Gymn.-Ver.
Amsterdam. 3 Minerva" to Koog a/d.
Zaan. 4. „Olympia" te Delft. 6.
„Rotterdam" te Rotterdam. 6. „Hy-
gièa" te Amsterdam. 7. Sparta" to
Groninge®.
leto prijs: Zilveren medaille, aangeboden
door dc® Commissaris der Koningin van
Zuid-Holland.
2de prijs: Verg. zilveren medaille, aange
boden door het Gewest Z.-H. van het N.
G.-V.
3de prijs: Zilveren medaille, aangeboden
door het Hoofdbestuur Volksweerbaarheid.
12 u. tot 12 u. 30 m.Turnen brug voor
de Damee-Veree®igingen.
12 u. 30 m. tot 1 u. 30 m.: Nationale Wed
strijd in rijen voor Domee-Gymn.-Ver.
Ingekomen:
Ingeschreven: „Sparta" te Groninge®.
„Uygiöa" te Amsterdam. „Olympia" te
Delft, e® „Rotterdam" te Rotterdam.
lste prijs: Zilveren medaille, aangeboden
door den Burgemeester van Leidon.
2de prijs: Zilveren medaille, aangeboden
door de Vereen iging va® Vreemdelingen-
verkeer.
De Vorceniging, die in beide wedstrijden
het hoogste aantal punten te zamon be
haald, krijgt de zilveren medaille, uitge
loofd door Hare Majesteit de Koningin-
Moedor.
2 u. 30 m. tot 4 u. 30 m. Matincé, to ge
ven door hot strijkorkest va® het 4de reg.
inf. onder leiding van den heer W. v. Erp.
Tijdens de pauze van de matinóe uitrei
king der prijzen.
De jury bestaat uit de hceren: H. J. Ra-
voo, 's-Gravcnhage; W. H. Hcngevelt,
'8-Gravenhage; J. M. Soheffor, Amsterdam;
mej. A. Risseeuw, de beeren C. A. Bader,
K. A. Karstens e® A. Dirks, allen te Lei
den.
0 u.Diner, don eere-voorzitter, eereic-
den e® juryleden aangeboden
Tevens is reeds ter perse bij de firma
IJdo een jubileum-uitgave, welko behalve
portretten en kiekjes bijdragon op gym
nastisch gebied bevat van de heeren P.
Buitendijk, arts, J. M. Schcffcr en H. J.
Ravoo, mengelwerk, ledenlijsten, enz.
Allee wijst alzoo op een schitterende feest
viering. Zij, die nog geen 2-moal do gast
va® „Hercules" zijn geweest, zullen in dc
gelegenheid geetnld worden kosteloos
introductiekaarten te verkrijgen oir deze
feesten mode te maken, uitgezondox-d na
tuurlijk voor het diner en misschien ook
niet voor het bal, daai do samenstelling
daarvan, alsmede het groot aantal loden,
zulks waarschijnlijk onmogelijk mak on. Een
beslissing is och ter hieromtrent nog niet
genomen.
Alle feesten, behalve het diner, zullen
plaats hebben in de Stads-Gehoorzaai. Om
hot welslagen van dit uitgebreide feest te
bevorderen zijn 5 commissies uit do loden
gevormd, die elk een onderdeel mocte® uit
werken en de leiding op zich nemen.
Een druk per squaettie.
Gepleit werd gisteren voor den Hoogen
Raad in do navolgende drukporsquacötio.
Een ingezetene uit Bodegraven had in
„Do Rijnbode" geplaatst een ingezonden
stuk, waarin hij zich wondde tot zijn colle
ga's in het boerenbedrijf en hun mededeel
de zijn ervaringen ten opzichte eener vce-
verzckeringmaat8chappij, wedervai ingen,
dio volgens gemeld ingezonden stuk nu
niet van de aangenaamste waren geweest,
ton minste niet op het stuk van uitkcering
voor zijn gestorven vee. Aan het slot waar
schuwt de geëerdo inzender de geachte
Landbouwers voor zulk een Inge maatschap
pij wilt ge meer vernemen, kom dan
tot mij."
Tot hom kwam do Maa.tochappij met een
vordering om schadevergoeding, KMX), of
zooveel minder als de rechter billijk acht
te.
Dc rechter rechtbank Utrecht
achtte in het geheel gcon schadevergoeding
verschuldigd, omdat do vordering niet ont
vankelijk word geoordeeld; niet ontvanke
lijk op grond dat bij do in ons land be
staande vrijheid van drukpers hot inge
zonden stuk alleen dan eon onrechtmatigo
daad oplevert, wanneer het valt onder het
begrip van beleed iging, waaronder het
niet valt, omdat uit de dagvaarding niet
bleek, dat do gedaagde heeft gehad het
orrmerk om te bolecdigen.
Anders dacht in appèl het Amaterdom-
sche hof over de zaakal is het ingezon
den stuk niet belccdigend, dat neemt niet
W<3g, <lat Iic6 uylcrci t OO" onj-ocli(liiuv(iig«
daad als bedoeld bij art 1401 B. W. Hon
derd gulden schadevergoeding luiddo
's hof s veroordeel ing.
Van *8 hofs arrest bekwam beroep in
oassatic.
Namens den veroordeelden iügoz. van Bo-
degr. betoogde jhr. mr. W. M. de Brauw,
dat nu uitgemaakt was dat 't stuk niet be
leed igend is, geen bclecdiging of smaad
bevat, het stuk ook niet gezegd kon woidra
onrechtmatig te zijn cn inbreuk to niakcL
op eens anders recht.
Mi. D. van der Goot, voor do veevorzo-
kering8maatschappij optredend, was daar
entegen van oordeel, dat door het hof fei
telijk was beslist, dat het ingezonden stuk
onrcohtmafcig was, zoodat de H. R. niet
over het al of niet rochfcmatigo van het
veelbesproken stuk kan oordeolen.
Adv.-gen. Noyon zal over 14 dagen con
clusie nemen.
Woiibrugge. De Commissaris der Koningin
In (tezo provincie heeft benoemd tot lid vaa
het Collego van Zetters alhier, het aftredend
lid don heer L. J. Zwetsloot, en den heer A.
J. Heenk, in de plaats van het afiredend lid
don heer W. den Hertog, dio naar elders wrao
vertrokken.
29j
„Het is alles sage, wat die bruine heks
daar voordraagt,' zeide Nissen, terwijl zjj
verder gingen, „maar het spreekt zoo zon-
dorhng tot mijn hart. Het is nnj altijd een
raadsel geweest, hoo eingen, waarvan wij
do ouwerkelijkhoid kennen, macht over
ons kunnen verkrijgen."
„Een oude aesthetischo strijdvraag,"
antwoordde Klewcr. „Ik heb daaruit al
tijd de conclusie gutrokken, dat de phan-
tasie machtiger is da® het verstand."
Beide vrienden verdiepten zich in het
thema cn Nissen vond tot zijn verrassing
in vele opmerkingen van Klewer zooveel
helder begrip als hij nooit achter dien een
zijdig ontwikkelden man gezocht had.
Do tijd drong tot omkeere®. „Ik zou het
Zigeunerkind nog wel eens willen zien,"
zeide Nissen. „Eenigsrins geïdealiseerd
zou zij eeu knappe figuur voor mijn eor-
sten roman zijn."
„Ik vrees, dat gij u teleurgesteld moet
gevoelen. Het is meestal vuil volk."
„Foei, Klewer, wie zal zoo materalis-
tisoh zijn? Gij hoort toch, dat ik idealisee-
ren wil. Mij is werkelijk vuil niet aange-
paam ,aan geschilderd of gesohreven vuil
i daarom ook niet verheugen".
v> cdor in de buurt van het Zigeuner-
tamp gekomen Mgcn rij de verhaalster van
6tra»s; zij zat aan den rand van den weg,
met den rug daarheen, het eenc, iets opgi
tronen been met beide armen omvattend
en zaclit neuriënd. De ondergaande zon, die
zij nazag, omgolfde de slanke gestaite met
magische, rood-goudën roflcxem Zij scheen
de komst der vreemden niet bespeurd te
hebbe®, want zij schrikte bij den toeroep:
„Goeden avond, Gitanal"
Zij sprong op en zeide: „Goeden avond,
heeren." Na hen van het hoofd tot do voe
ten te hebben opgenomen, zeide zij: „Zal
ik u waarzeggen?"
„Dat moest er nog maar bijkomo®," zei
de Nissen. „Wij zijn vrome bedevaartgan
gers en nu zouden wij ons met zuflke hei-
donsche dingen ophouden 1"
„U zijt geen bedevaartgangers, niot
vroom, misschien niet ec..s Christenen J"
„Waaruit wilt gij dat opmaken?"
„Ik zie het zooals ik alles zie. Zal ik u
waarzeggen
„Onzin; zeg ons liever welk lied gij juist
gcongen hebt. De woorden klonken vreemd.
Was het lied in Zigeunertaal?"
„Het meisje lachte. „Nee®, het was een
Litthauwsch lied, het klaaglied van een
verlaten meisje."
,Litthauwsch 1" herhaalde Nissen met
verbazing. Hij dacht aan Hans Lander, die
vroeger in Oost-Pruisen geweest was en
een onderzoekingstocht naar Zigeuners
wilde ondernemenzou hij hier een scha
kel van de raadselachtige ke-ten hebben
Het meisje was, zooals hij reeds bespeurd
had, knapmeer dan dat, rij kon schoon
genoemd worden. Hij legde een thaler in
haar ha®d en sprak: „Waarzeggen kunt
gij mij, maar onder één voorwaarde; later
wil ik je waarzeggen."
„Top," zeide de Zigeunerin. Zij vatte
Nissena rechterhand, volgde met haar teere
vingers qo lijnen in de hand vlakte en be
gon haar profetische wijsheid in korte zin
nen to luchte®. Wat zij zeide, onderscheid
de zich weliswaar in den eigenaardigen
vorm, anders evenwel in niets van de ge
wone praatjes bij dergelijke gelegenheden.
Toen zij mot haar profetie gedaan had,
werden de rollen omgekeerd cn zag Nissen
mot groolen ernst in do hand van het
niüisjc.
„Hier ziet het er merkwaardig uit»"
zeide hij, „kruis- en dooltochten va® Thü-
ringen uit, kennissen te A., zie, do beide
lijnen loopen elkaar na en vinden elkaar
niet, hij is rijk en zijn naam... de letter
is niet duidelijk, maar het kan een L. rijn I"
Haastig trok het Zigeunermeisje haar
hand terug cn staarde Nissen met schrik
aan. Maar spoedig was deze uitdrukking
weder verdwenen en lachend zeide zij: „Dat
is leugen en bedrog. U weet iets en wilt
mij met uw waarzeggen vangen. Maar ik
geloof er niet aan,"
„Heb ik dan geen gelijk?"
„Het kan zijn. Een L hebt u gezegd?
Goed, schrijf aan den heer L.,waar u mij
gezoen hebt en schrijf ©r bij, dat ik leef
als een vogel in de lucht, vrij en lustig,
en als hij mij zoeken wil, moot hij mij rechte
en links volgen."
„En hoe moet ik je noemen?"
„Pordita!" klonk ee® stem uit een der
tenten. „Kom hier, het eten is klaar."
„Hebt u het gehoord? Zoo heet ik. En
groet den heer H. L. 1"
Zij sprong behendig over de sloot en
liep weg. Beiden zagen haar na en Klewer
zeide: „Het meisje 6chijnt vroolijk en goed
gemutst te zijn, anders..."
„Nu? Wat anders? SpreekI"
„Hebt gij het niet gezien?"
„Ytut oanf"
„Iets, wat mij nopen kon deze bruine
bende de politie op het dak to sturen.
„Waarom niet? Hoe komt gij er bij?"
„Omdat zij een blank meisje medevoort.
Indien gij beter hadt opgelet, dan zoudt
gij gezien hebben, dafc onder den roodzijden
doek een haarlokje te voorschijn kwam, en
dat was lichtblond 1"
In de geschiedenis der zoogenaamde weg
geraakte brieven speelt, gelijk elk poet-
beambte weet, het ongelukkig samentreffen
een noodlottigo rol.
Onbelangrijke brieven gaan zeldzaam, ïe-
keningen nooit verloren; brieven, over de
afzending waarvan men een kwartier ua
het posten berouw beeft, hebben do akelige
gewoonte allo aansluitingen te bereiken,
maar belangrijke brieven verzuimen uit
voorliefde den juisten tijd, maken de voor
zichtigste berekeningen te Bchando cn ko
men het liefst geheel niet, als het niet an
ders kan minstens te Laat aa®. In hctzelf-
do hoofdstuk behoort het opmerkelijke feit,
dat een brief, die, onder drukwerken ge
raakt, deze kameraadschappelijk volgt, voor
zulke buitensporigheden voornamelijk zulke
zendingen uitkiest, welke geschikt zijn hem
een halven omvang dor aarde van rijn be
stemmingsplaats verwijderd te honden.
Naar Parijs of Londen bestemd, duikt in
zulke vagebonden niet bijv. te Versailles of
Edinburg op, maar aan het uiterste einde
van Afrika en Noord-Amerika.
Zulk ee® boos toeval wild^ nu, dat de
brief, waarin Nissen het beleefde in Ke
velaar meldde, en dien hij aan Hans Lan
der in Tripoli adresseerde, in de buurt
van een omvangrijke courante® verzend ing
geraakte, welke een wakker Koulsch bur
ger aan zijn zoon toezond; Nissens brief
vond in den solied uitzienden band, welko
de oouranten insloot, zulk een behagen, dat
hij zich daaronder verborg en, door nie
mand gezien, de reis naar Baltimore mede-
maakte. Daar ontdekt, nam hij de reis
naar Europa weder aan, volgde den van
Tripoli reeds lang vertrokken Hans over
Alexandria, Jaffa en Smyrna naar Kon-
stantinopel en kwam eindelijk te Athene,
waar hij het einde van zijn aardsche loop
baan vond. Want voor do ^rieksche post
beambten was het herhaalde! nk gestempeld
tot onkenbaar toe verminkt adres 7.M moei
lijk te ontcijferen, dat zij den brief maar
lieten verdwijnen. En zoo bleven Hans en
Hildessem zonder het warm verlangde be
richt over Pcrdita.
X.
Mevrouw de weduwo von Hildessen» be
woonde het haar toegewezen loogenaam'lc
„kasteeltje", 'dat, een halve mijl van het
hoerenhuis „Kraaienhorst" vertvijderd, te
midden van een welverzorgd-:n, in streng
Fransehen 9tijl gehouden tuin gelegen was.
Zorgvuldig gesnoeide h^gg^n grenrden dit
gedeelte af va® de hier gelogen, voor het
meerendeel verpachte akkers der Hüdesscm
sche goederen. Het grondbe7.it der familie
was zeer uitgebreid, on de tegenwoordige
eigenaar, die, afwijkende van zijn voetgan
gers, in bet landbouwbedrijf geen genoegen
vond, had de meer afgelegen gedeelten aan
gTOotere ©n kleinere pachtore gegeven.
(Wordt vervolgd.)
