flo, !36b3
"Vrijdag SO Augustus.
A°. 1904.
feze Qourant wordt dagelijks, met uitzondering
van <§on- en feestdagen, uitgegeven.
Officieels Kennisgeving.
Onder onze vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Het hoogste Lot.
LEIDSCH
DAGBLAD
PRIJS DEZER COURANT:
Voot Leiden per week 9 Oents per 8 maanden f 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd sjjn f 1.80.
Franco per postt 1.6 5.
PRIJS OER Ai) VERTENTIËN i
Van 18 regels A 1.06. Iedere regel meer /"0.17J. - Qrootere letters naar
plaatsruimte, - Kleine advertentiSn van 80 woorden 40 Oents oontant elk
tiental woorden meer 10 Oents. - Voor het inoasseeren wordt/"0.06 berekend.
Hoogere Burgerschool voor Meisjes.
Burgemeester on Wethouders van Lei
Öen brengen tor algemeen© kennis, dat tot
het doen inschreven van leerlingen vooi de
Hoogere Burgerschool voor Meisjes geiegeQ-
faeid wordt gegeven op Maandag 29 Aug us
tus 1904des voormiddags van 11 tot 12
uren, in hot schoolgebouw aan de Garen
ïnarkt, en dat het tweed# toelatingsexamen
'en de herexamens zullen aanvangen op
Maandag den 5den September daar win vol
gende.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
H. O. JUTA, Weth. looo-Burgom.
H. H. CORNELISSEN, Ioco-Secr.^
Leiden, 26 Augustus 1901.
Toon do hoeren, na de laatste zitting
van 2d Juli uiteengingen, staken ze elkan
der de hand toe en wenschten elkander
woderkeerig een aangename vaoantie. Lang
heeft die niet kunnen duren. Er is voor
.den gemeenteraad te veel werk te doen,
dat geen al te lang uitstel gedoogt. En zoo
kwamen ze gisteren 25 Augustus, dus nog
geen maand later, weder bijeen. Dat was
vele leden denkelijk nog te vroeg, er waren
toch maas: 23 van de 31 aanwezig. Ook do
burgemeester toeft nog altijd in het bui-
tenland, zoodat thans de oudste wethouder,
do heer Juta, het voorzitterschap waarnam
en alzoo geroepen werd een meer actief
deel aan de openbare beraadslagingen to
nemen, als wij in den laats ten tijd van hem
gewoon zijn. Wat natuurlijk niet wil zeg-
zen, dat hij minder verdienstelijk voor de
•gemeente is deun iemand, die in do open
bare vergaderingen veel praat. Zwijgen is
took hier wol eens goud, tegenover het zil
veren spreken.
De agenda zag er 'ditmaal ook niet naar
pit om tot Lange debatten aanleiding te ge
ven. Toch is het nog mode- of tegengeval
len, al naar men het neemt.
Het begon reeds bij de vaststelling eener
opgave van personen ter benoeming tot
tetter van 's Rijks belastingen, welke be
noeming, zooals mem weet-, door den Com
missaris der Koningin geschiedt. Do heer
[Witmans hield hierover een nogal overtui
gend speeohje. Hij had tegen deze opgave
twee bedenkingen. Gewoonlijk wordt No. 1
der opgave benoemd en nu had hij in de
plaats van een ander, die neg niet zoo lang
als figurant op No. 2 had gestaan als do
heer Banend Egbert Spijker PHz. deze
laatste op No. 1 geplaatst willen zien. Een
grootere grief was echter, dat in de opgave
voorkwam eem man, die betrekkelijk nog
maar kort in de gemeente woont, 'de bevol
king nog niet voldoende kent en zoodoende
niet zoo goed op de hoogte is als menig oud
en bekend Leidsoh burger met de finan
cieel© draagkracht der ingezetenen, waar
over hij mede heeft te beslissen. Yoor den
heer Porquin wil'de hij dus aangewezen
zien den heer A. Ruigrok, vleeschhouwer
1 te leiden, vertegenwoordigend derhalve
•jen belangrijken tak van bedrijf in deze
stad.
De Voorzitter merkte op, dat de opgave
Hoor B. en Ws. in overeenstemming met
het College van Zetters, waarvan de burge
meester voorzitter is, was samengesteld,
wat door den hcor Witmans, die zijn be
zwaren juist ontleende aan dit College,
word betwijfeld. Hij kreeg gedeeltelijk zijn
zin. De heer Ruigrok werd benoemd in do
plaats van den heer Porquin, maar de heer
Spijker bleef op No. 2 gehandhaafd.
Het voorstel tot onbewoonbaarverklaring
vain de peroeeden Brugmaoispoort Nos. 1,
3 en 4, in de voorlaatste zitting aangehou
den, gaf wederom aanleiding tot gedach
ten wisseling.
Het bleek nu te zijn een verschil tue-
schen den eigenaar en de Gezondheidsoom-
missie van minder of meer. De eigenaar
wilde perceel No. 1 afbreken, om op deze
wijze aan 3 en 4, die op ziohzelf niet zoo
slecht zijn, luohfc en licht en de noodige
privaten te verschaffen. ,,Neen", zegt de
Gezondheidscommissie, „daar staat vootr
hot uwe nog een afgekeurd huisje, als gij
dat er bij koopt en mode amoveert, zullen
wij u No. 3 en 4 laten behouden." De heer
Teeuwen heeft gerekend en nog eens gere
kend en kwam eindelijk tot de conclusie,
dat deze prijs voor het behoud der eerste
twee huisjes te hoog was.
De heer Sijtsma nam het voor den eige
naar op. Door amofcie van een der peroee-
len komt er een ruimte van pl.m. 40 vk. M.
vrij cn wanneer dit niet voldoende ia, kan
hij niet inzien, dat een beetje meer ruimte
do huizen wed bewoonbaar zal maken. Was
do heer Teeuwcn ook eigenaar van 't afge
keurde perceel No. 2, dan zou hij het wel
goed vinden, nu deze dit veel te duur moet
koop an, acht hij den eisch te zwaar. De
heer Vergouwen had persoonlijk een onder
zoek ingesteld en was tot dezelfde conclu
sie gekomen; hij hooide van de bewoners,
dat zij met de woningen volkomen tevreden
waren, wat, zooals de voorzitter terecht op
merkte, nog geen-bewijs was, dat do wo
ningen inderdaad goed zijn. Do voorzitter
achtte het niet gewcnscht in dezen in te
gaan tegen het advies van deskundigen.
Het had anders maar weinig gescheeld
lof dit was geschied, 't voorstel werd mot 12
tegen 11 stemmen aangenomen. Er rest den
eigenaar nu nog een beroep op God. Sta
ten, die ongetwijfeld met deze stemming
rekening zullen houden.
Het verzoek van Gebrs. van Ulden om te
ruggave van do door hem betaaldë premiën
aan de Rijksverzekeringsbank bracht oub op
het voorstel van B. en Ws. zoo waarlijk nog
tweo amendementen.
Mon weet dat B. en Wa zich op het
standpunt plaatsten, dat nooh rechts-, nooh
billijkheiclsgronden voor dit verzoek zijn
aan te voeren. Waar echter de Raad inder
tijd tegen hot praeadvies van hun ooilege
in, op een soortgelijk verzoek van den
aannemer Van Lith besloot tot de restitutie
van de helft van het gestorte bedrag, oor
deelden B. en Wa het billijk, dat ook nu
op dit geval gelijkelijk werd beschikt. Deze
adressanten konden toch nog met meer
recht op schadevergoeding aandringen om
dat in 1893, toen het contract met de ge
meente werd gesloten, de ongevallenwet
nog niet in zicht waa
Dit laatste punt greep de heer Aalberse
aan om voor een algeheele vergoeding van
f 647.30 te pleiten. Hij stond op het stand
punt van B. on Ws., dat gem rechtsgron
den voor een vergoeding waren aan te
voeren. Had hij vroeger toen het verzoek
van den heer Van Lith in behandeling
kwam, aanwezig kunnen zijn, stellig had
hij tegen gestemd; nu echter dit antece
dent was gesteld, eischte de consequentie
thans het volle bedrag terug te geven.
Do voorzitter antwoordde zoor gemoede
lijk: mr. Aalberse, gij hebt mij nog niet
overtuigd." Zijn meaning was, dat men,
nu ear geen sprake was van rechthebben of
aanspraak maken, vrij bleef in het bepalen
van het bedrag.
De heer Pora waa blijkbaar door mr. A's
betoog aan het wankelen gebracht. Hij
vond dat adressanten toch nog wel een
beetje meer aanspraak hadden dan B. en
Ws. meenden en eem beetje minder als mr.
A. dacht, hij stelde daarom voor ze f 400
te reetitueoren.
De heer Van Hoeken deed o.i. terecht nog
even uitkomen, dat de vergeleken gevallen
niet gelijk stonden. Bij do zaak-Van Lith
werd de gemeente door de invoering der
ongevallenwet van haar risico ontslagen,
in dit geval niet.
Do heer Aalberse repliceerde nogmaals
wat niet veel anders dan oon herhaling was
van wat hij eerst gezegd had, de voorzitter
handhaafde zijn standpunt eveneens, tot
dat mem aan het stemmen ging. Onze lezers
weten den uitslag: de beide amendementen
werden verworpen. Do heer Meulcman
vroeg over het voorstel van B. en Ws. ook
stemming, stellig om te laten zien, dat hij
elke vergoeding afkeurde. Nog tweo leden
stemden met hem tegen.
Bij do behandeling van het verzoek van
den hcoi De Lange te Oudshoorn om het
trottoir, gelegen voor eenige peroeelen aan
den Witten Singed alhier in eigendom en
onderhoud bij de gemeente over te nemen,
vroeg do heer Witmans of het waar was dat
andore eigenaren daar indertijd f 3.25 por
vdark. M. haddon moeten betalen en waarom
in dit geval slechts 0.76 werd gevraagd.
De voorzitter en de heer Hasselbaoh merk
ten op dat in het eerste geval de gehcelo
straat weid overgenomen, wat natuurlijk
verschil' maakte
Dot voorstel cm afwijzend te beschikken
op het adres van don heer J. Arnoldy en
andore bewoners der Rijn- en Schiakade tot
verbreeddng van don toegang tot die kade,
brteiht de heer Witmans, ook bewoner ei
van, in vuur Hij schilderde met storko
kleuren het gevaar, en vroeg of dan ook
hier het kalf moest zijn verdronken, voor
men den put dempen ging. Spr. kende het
govaaiilijke van den toestand uit eigen er
varing en heit wegnomen der meerpalen zou
dit gevaar nog grooter maken, omdat dezo
thans koetsiers en voorlieden nog weer
houden diahfc langs den waterkant te rij
den.
De hcor Van Gruting, dis er dagelijks
langs lijdt, bevestigde hetgeen de heer Wit
mans had gezegd. Wat zal het echter geven,
meenden de voorzitter en de heer Van Hoe
kon, waai de wingerd langs den muur dor
directeurswoning moet blijven bee taan en
met ijzerdroad moet worden omrasterd. Do
heer Witmans had van een der bestuursle
den van de Practisohe Ambachtsschool ver
nomen, dat ze eigenlijk op dien wingerd
niet zooveel prijs stelden. Daaiop raakte do
voorzitter op zijn beurt in vuur. Hij las den
brief voor, door burgemeester en wethou
ders van het bcstum ontvangen, den
klemtoon leggend op elk woord, waaruit
bleek, dat hot wel hoogon prijs stelde op
het behoud van den wingerd. Daar begreep
de vooizitter niets van. Zijn wij dan geen
ernstig ooilego en wordt het bestuur van
de Ambachtsschool niet door ernstige man
non gevormd 1 En als men bij nader beraad
tot een ander inzicht was gekomen, waarom
dit niet aan het College van B. on Ws. to
kennen gegeven?
„Maar als het nu eens de zuivero waar
heid is, wat de heer Witmans zegt?" aldus
do heei Pora, „is het dan geen zaak de
quaestio later uit te maken?"
Do voorzitter had er niet voel ooren naar,
maar toon de heer Do Gooje zijn waardig
woord in do schaal kwam leggen, begon hij
er toe over te hellen. Do heer Do Goeje ge
looft ook, dat het wegnomen der meei palen
ndet veel geven zal. Hij was echter van oor
deel, dat hot bestuur der Practische Am
bachtsschool, welke zooveel aan de gemeente
te danken heeft, toah wol bereid zal zijn zich
een kleine opoffering te getroosten. Hij zou
dus ook gaarne do zaak uitstellen, opdat B.
en Ws. nader overleg mot dit bestuur kon
den plegon. Aldus werd bosloten.
Het wil ook ons vooi komen, dat het be
houd mn een wilden wingerd niet als ar
gument mag gebezigd worden door een li-
ohaam als de Vereeniging „De Practische
Ambachtsschool", om een wezenlijke verbe
tering in hot algemeen belang tegen tc hou
den.
Het volgende punt: Voorstel tot oprich
ting van een vetto-varkens-markt, leverde
het nieuwe lid, den heor Van Giuting, stof
tot zijn maiden-speech, breed in opzet en
van al te verre strekking. Do heer Van
Gruting is in dceo zaak ontegenzeglijk tot
meel esp reken bevoegd, doch hij mag niet
eischen, dat do Raad op zijn autoriteit be
reid is voetstoots tot een reorganisatie van
ons geheele marktwezen over te gaan.
Na eoiet eenige technische verbeteringen
te hebben aangegeven: het aanbrengen van
oen effen en niet to gladde bevloering van
het marktterrein on bescherming tegen
tocht, die voor vette varkons zeer slecht
moot zijn, stelde hij voor de markt te split
sen in een runder- en kaasmarkt op Viijdag
en eon sahapen- on varkonsmarkt., vette var
kens inbegrepen, dee Woensdags. Het ia
blijkbaar zijn heilige overtuiging, dat daar
mee het Leidsohe marktwezen tot verhoog
den bloei kan worden gebracht en hot is
beet mogelijk, dat hij gelijk heeft, waarover
Later zeker te praten is. Maar dit is waar
lijk geen onderwerp om zoo maar onver
wacht en onvoorbereid aan hot einde eenei
zitting te worden behandeld.
Hot verheugde ons daarom, dat do voor
steller na heel wat gediscussieer gehoor gaf
aan den aandrang van verschillende zijden,
op hem uitgeoefend, om zijn voorstel in to
trokken, onder vooi behoud er later op te
rug to komen.
Het verhougdo ons oveneens, dat de Raad
geen oor leende aan den wensch van den
heer Meuleman om nu ook do behandeling
van het voorstel van B. on We, uit to stel
len. Velen hebben de vette-varkens-markt
verlangd, laat zij er nu ook spoedig komen.
En zooals o.a. de wethouder, mr. Eerstens,
die de aanneming van hot vooiBtol krachtig
bepleitte, deed uitkomen, dit voorstel be
oogt een proefneming en behoeft een reor
ganisatie niet in den weg te staan.
Do heer Witmans sprak nog even een
woord te(n gunste der waagwerkore. Uit
het antwoord van den voorzitter, al was
het ©enigszins geresej veerd, maakten we
op, dat B. en Ws. het ook good met hen
voor hebben.
D0 heei Bosch maakte met een
ernst, die ons eon oogonbl ik on
gerust maakte, attent op enkele mis
stelling on in de oijfers van No. 176 dor in
gekomen stukken, betreffende do gemeen to
rekon in g. Het bleken gelukkig drukfouten
ten zi^n, die op do oinduitkomsb gcon in
vloed haddon, zoodat do eindcijfora dor re
kening, in ontvangsten 1,696,901.714 en
in uitgaven 1,633,816,82, de juiste zijn.
Het dienstjaar 1903 heeft con batig saldo
opgolovoid van f 63,051,894.
Dit gaat dus nogal. Menig partioulier is
al van harte blij, dat hij zonder oen nodoe-
lig slot uitkomt.
Leiden, 26 Augustus.
Men verzoekt ons uiodo te declen aan
'de lidmaten van de Ned.-Herv. Kerk al
hier, dat volgens achterstaande advertentio
hodonavond in het Wijkgobouw „Pniöl"
een vergadering plaats heeft dor Kiosvor-
eoniging voor lidmaten der Ned.-Herv.
Kerk, waarin tevens gelegenheid bcetaat
zich als lid te doen inschrijven.
Door H. M. de Koningin zijn do Sta
tuten dor Gor. Gom. aan den Nieuwen Rijn
weder goedjekeurd voor 29 jaar on 11
maanden.
Te '8-Gravenhagc zijn aanbesteed do
grond-, kunqb- en overgangswerken voor
gedeelte Zuidhollandsch Elcctrischo Spoor
weg tusschcn Leidschendam cn Schovonin-
gen cm voor verlegging en ophooging van
den Hollandschcn Spoorweg. Minste in
schrijvers M. Wardenier Ezzn. on J. do
Ruiter Arnhem, voor f 889,000.
To Rotterdam is overleden de heer N.
J. Weolonburg, hoogleer oar in do Bespie
gelende Wijsbegeerte aan hot seminarie dor
oud-katholieken lo Amersfoort. Geboren te
Rotterdam 25 Mei 1839, word hij in Moi 18G0
tot profoot der humanisten bij bovongc-
noarudo inrichting aangesteld en 0 Sept.
1876 tot professor in do philosophic be
noemd.
Do installatie van jlir. mr. A. Roöll
als burgomcastor dor gomconte Arnhem zal
plaats hebben in een Raadsvergadering op
Donderdagmiddag 1 Septembci to drio
uren.
Generaal Van Houtsz zal hier te Kam
pen Zaterdag 27 Aug., 11.13 uur, arriveo-
ron, wanneer ook do loden van hot eoro- en
uitvoerend oomitó zullen aankomen. Van
hot station vertrekt men onmiddellijk naar
de kazerne, waai voor liet gohcolc instruo-
tiebataljon gerangeerd staat. Men verneemt
dat het bataljon zal dcfilcorcn. Hiorna
aanbieding van het Nationaal Huldeblijk
in do oxeroitioloods. Men zegt, dat dan do
generaal een rijtoor maakv door de stad en
vervolgens zal een collation plaats hebben
in do sociëteit „Het- College". Vertrek dca
middags 2.15 uur. (Z. G.)
In een veigadoring van neringdoenden
gisteravond te EnsotWeo gehouden, is be
sloten tot oprichting ccnor Ensehcdccsohe
Handolsvercon igi ng
Het hospitaal-kerkschip „Do Hoop"
is te Lcith binnengevallen. Alles wel.
Te Assen is overleden mr. H. van
Lier, oud-lid der Eorste Kamer on ridder
in de orde van den NoderLandschen Leeuw.
7)
Helene, die sedert do geboorte van Walter
voortdurend sukkelde, blies op zekeren dag
haar Laatsten adem uit. Voortaan wijdde
Gondacar zich aan de opvoeding zijner
kinderen en aan ernstige studiën. Hij leefde
f als eem kluizenaar, en hield zijn aan do
overledene gegeven belofte van de speelta
fel te mijden, totdat er een gebeurtenis
plaats greep, die aan zijn geheele leven een
nieuwe riohting gaf.
Een jaar na den dood zijner oprecht be
treurde vrouw maakte hij kennis met Lisa
Thorwald, die den zomer eveneens in Thun
idoorbracht. De allerliefste jonge gcneraals-
Veduwo had een in de onmiddellijke nabij
heid vam het slot Feldau gelegen villa ge
huurd. De kennismaking der huurlieden
werd door de kinderen teweeg gebracht. De
levendige kleine Nelly, die geen broertjes
zusje8 bezat, verveelde zich erbarmelijk.
Toen zij op zekeren dag bespeurde, hoe
Vroolijk Isa met den vier jaar jongeren
Walter speelde, klom zij, zonder haar mama
of do gouvernante verlof te vragen, over
8e schutting en nam aan het spel deel.
Van dien dag af waren de kindoren on
afscheidelijk. De goedhartige Lisa nam de
mooderlooze weezen onder haar bescherming
èn weldra waren zij meer in de villa dam
Op het slot. Gondacar, een man van de we-
fceld, achtte het zijn plicht zijn beminnelijke
buur vrouw bezoeken te brengen. Deze her
baalden zich wJonger hoe meer en beiden
werden goede vrienden. De vriendschap
verkeerde allengs in een meer teeder ge
voelen, en vóór de herfst in het land kwam,
vroeg Gondacar de hand der jeugdige we
duwe. Hot aanzoek werd zonder veel com
plimenten aangenomen, want Lisa had voor
de eerste maal in haar leven de ware liefde
leeren kennen. Haar eersten echtgenoot, die
volle veertig jaar ouder was dan zij had
zij uit kinderlijke dankbaarheid gehuwd.
Als driejarig kind werd zij door generaal
ThorwaJd, wiens echt kinderloos was geble
ven, als eigen aangenomen. Lisa telde nog
geen zestien jaar, toen do vrouw van den
generaal stierf, en haar op haar sterfbed
deed beloven den nog f linken man te trou
wen. Deze belofte vervulde zij dan ook on
leefde, ondanks het groote verschil in jaren,
in een gelukkigen echt met hem. De gene^
raai 'droeg zijn bekoorlijk vrouwtje op de
handen en zij verliohtto zijn ouderdom door
haar teedcre oppassing en verzorging. Een
beroerte maakte plotseling een einde aan
zijn leven, en de ternauwernood vijf en
twintigjarige vrouw, die geen spoor van
levenswijsheid bezat, stond nu met haar
dochtertje alleen op de wereld. Thorwald
had een reusachtig vermogen nagelaten en
haar tot universeel erfgenaam gemaakt
Den winter braoht zij, overeenkomstig een
oude gewoonte, in Berlijn door, waar zij in
don Tiergarten haar eigen allerliefste villa
bewoonde. In de lente, wanneer de eerste
zwaluwen terugkwamen, snelde zij njur
buiten en elk jaar ergens anders heen.
Thun was haar door vrienden als een schoon
vriendelijk plekje aanbevolen geworden. Hoe
weinig vermoedde zij, toen zij de kleine vil
la aan het meer betrok, dat zij hier haar
eerete liefde vinden zou I Kort na de eerste
ontmoeting met Gondacar roerde zich in
haar hart een zalig, tot dusver ongekend
gevoel, dat hoe langer hoe meer aangroeide.
Het 'duurde lang, vóór zij zich bekennen
wilde, dat zij haar buurman liefhad; zij
schreef haar belangstelling voor hem aan
alle mogelijke omstandigheden toe, maar op
den duur liet zich haar warm gevoelend
hart niet terugdringen, do laat ontwaakte
liefde behaalde do zegepraal en 'de weduwe
van generaal ThorwaJd werd barones Fel
dau.
Gondacar had haar bij zijn aanzoek open
hartig bekend, dat hij een arme drommel
was, die van een lijfrente welke zijn oom
hem toekende, leven moest, daar hij zijn
eigen aanzienlijk vermogen door „ongeluk
kige speculaties" verloren had.
„Dat is niets," had de onervaren en ver
liefde vrouw geantwoord, „ik heb meer dan
genoeg, en van nu af behoort alles, wat ik
bezit, ook aan u."
Het huwelijk werd in don nakomer te
Berlijn voltrokken. Het jonge paar reisde
kort daarop naar Egypte, de kinderen on
der de hoede van een oude tante achterla
tende. Gandaoar dacht, dat zijn gestrenge
oom hem, nu hij zoo'n schitterende partij
gedaan had, de lijfrente zou onttrekken,
doch hij vergiste zioh. De majoraateheer
bezat naast andere goede hoedanigheden
ook een sterk sprekende familietrots, cn de
gedachte, dat zijn neef van de genade eener
vrouw zou moeten afhangen, zelfs wanneer
die vrouw zijn eohtgenoote was, die ge
dachte stuitte hem tegen do borst. Op den
huwelijksdag verhoogde hij het inkomen van
6000 op 8000 mark.
'De Feldau'8 keerden tegen Paschen van
hun Ooeterscho reis terug. Inmiddels was
de villa in den Tiergarten nieuw ingericht
geworden, en men kon zich kwalijk een meer
behaaglijk en elegant optrekje voorstellen.
Gondacar legde ook een prachtigen stal
aan. Daar hij een hartstochtelijk ruiter was
en ook Lna goed te paard zat, kooht hij
kostbare rijpaarden; de kinderen kregen
aardige roomkleurige ponies; natuurlijk
ontbraken ook een paar koetspaarden niet;
brougham on phaeton werden bij den ver-
maardston rijtuigfabrikant besteld. Lisa
was trotsch op haar man, die er voortref
felijk. verstand van had te leven. De muzika
le matinées, de soirees en danspartijen in
het huis der Feldau's deden te Berlijn veel
wan zich spreken. Welke reusachtige som
men door dergelijke feesten verslonden wer
den, daarvan had de kleine Lisa geen flauw
begrip of vermoeden. Zij leofdo zorgeloos
van den eenen dag in den andoren en had
kinderlijk veel sohik met haar sneees in de
groote kringen.
Gondacar was langen tijd zijn belofte go-
trouw gebleven en vermeed de groene tafel;
daarentegen greep hem een andere harts
tocht, die zoolang gesluimerd had, mot ver
dubbelde macht aan. Hij verloor verbazende
sommen bij de wedrennen. Niet alleen
Duitechland en Engeland, doch ook Berny,
Chantilli en Longohamps vereerende hij tij
dens de wedrennen met zijn tegenwoordig
heid en had daar evenveel „peoh" als bij het
kaartspel. Het 'duurde lang, voor der kleine
vrouw de oogem opengingen en zij de ver
rassende ontdekking maakte, dat twee der
den van haar vermogen reeds reddeloos ver
loren waren
Het was voor Lisa een vreeselijke slag, en
slechts haar groote moederliefde gaf haar
den moed een ernstig woord met haar ge
maal to 8preken. Evenals Helene jaren gele
den gedaan had, bezwoer ook zij Feldau,
zijn vordorfclijkcn hartstocht te laten varen
cn zijn gezin niet in de ellende te storten-,
Hij hoorde haar geduldig aan, schold zioh
een ellondigcn zwakkeling, beloofde haar.
stellig an vast beterschap cn hield ook een
geheele maand lang woord. Toen kwamen de
wedrennen in Hoppegarten, Gondacar von
Feldau wedde weer op do dolste wijze en...
verloor weer.
Voor do tweede maal had hij vrouw on kin
doren door zijn lichtzinnigheid volkomen ge
ruïneerd. Do villa met do geheele inrichting,
rijtuigen en paarden, alles kwam onder den
hamer en Feldau red'de slechts met do
grootste moeite een paar duizend mark uit
de schipbreuk. Hij was tot het uiterste ge
bracht, wanhopig, en slechts de zacht©
troostwoorden van zijn vrouw hielden hom
staande.
„Weet je wat, Lisa?" zei hij op zekeren
dag, nadat hij zijn aangelegenheden te Ber
lijn zoover geregeld had, dat hij vertrekken
kon. „Wij zullen ons in do een of ander©
kleine, vervelende stad terugtrekken, waaf
ons niemand kent on wij bescheiden ea
vreedzaam van pnzo kleine lijfrente lovetf
kunnen."
Wordt vervolgd»)
