LE1DSCH DAGBLAD, ZATERDAG 23 JULI. - TWEEDE BLAD.
tfo 13624
Anno 1904
PERSOVERZICHT.
T)e Arnhem* che Courant bespreekt de
voorgestelde horzier ing van de wet
op hot lagor onderwijs. Het blad
brengt in herinnering de woorden der
Troonrede van 1901, dat „voor de vrijma
king van het onderwijs, in zijn onderschei
den vertakkingen, op den ingeslagen weg
zal worden voortgeechreden", en betoogt
dan in een eoretc artikel, dat de thana
aanhangig gemaakte wijziging der Lagcr-
On der wijs-wet zoo al niet strijdt met de
letter van artikel 192 der Grondwet, dan
toch niot vorcenigbaar is met den geest,
met do leidende gedachte dor verschillende
zinsneden van dat artikel'.
Het blad wil niet reageeren tegen den,
ten aanzien van de wettelijke regeling van
Eet Lager Onderwijs, sedert 1889 ingesla
gen weg; daar toch heeft de Arnhem*che
iCourant zich aog altijd niet kunnen ver-
zoonon met de opvatting, dat het subsidi
eeren der bijzondere school niet indruischt
tegon artikel 192 der Grondwet.
„Reactie tegen het in 1889 aangenomen
beginsel, dat ook het bijzonder onderwijs
een voorwerp is van overheidszorg, is ons
vreemd; hot hoogste belang ten deze achten
Wij voldoend en deugdelijk onderwijs, en
eischt de behartiging van dit belang gelij
ke zorg voor het bijzonder zoowel als vooi
het openbaar onderwijs, dan zullen wij
voorzeker onze instemming niet onthouden
aan alles, wat tot bevordering van dat be
lang kan strekken, mits hot niet geschie
de in strijd met do Grondwet. Tegen een
stelsel van volkomen rechtsgelijkheid tus-
schen bijzonder en openbaar onderwijs, ja
zelfs tegon volstrekte omkccring van het
beginsel onzer onderwijswetgeving, zoodat
bijzonder onderwijs iegel en bet openbaar
uitzondering zou worden, zouden wij ons
niet verzette®, indien hot door het alles
overheerscherd belang van voldoend en
deugdelijk onderwijs voor het geheele volk
geöiecht wordt. Maar daarboven stellen
wij den eisch: Eerbied voor de Grondwet I
Aan geheele omkeering van ons grondwettig
onderwijsstelsel dient vooraf te gaan wijzi
ging van ait. 192 der Grondwet; die om
keering mag niet tot stand gebracht wor
den ton koste van Grondwetschennis, maar
moet hot uitvloeisel zijn van de beginselen,
in do Grondwet voor de regeling van het
onderwijs vastgelegd."
Deze gedaohto wordt nader door de
A ju (m*che Courant uitgewerkt door er in
do eerste plaats op tc wijzen, dat niet het
onderwijs, maar het openbaar ondei-
wijs, volgons genoemd artikel der Grond
wet, een voorwerp is van de aanhoudende
zorg der Regcering. Aan don zin dezer
woorden wordt geveld aangedaan, als men
daarmede vereen igbaar acht g o 1 ij k e 'fi-
nancieole zorg voor beide soorten van on
derwijs.
Daarna komt de Ar.ihemsche Courant op
tegon de wijze, waarop de Minister „het
stuitend verschil" tusschen bijzonder en
oponbaar onderwijs wil wegnemen.
„De wet van 1897 bevestigde verkregen
réchten; do daarbij vastgestelde uitkeering
trad in de plaats van net 4/5 der opbrengst
van do porsoneele belasting, aan de gemeen
ten afgestaan als vergoeding voor het wet
telijk verhel tot het heffen van stedelijke
accijnzendc ervaring sodert 1897 heeft ge
leerd, dat de volgons die wet berekende
uitkeering niet voldoende is, zoodat inzon
derheid dc grootere gemeenten in stijgenden
geldnood verkeeren, zóó zelfs, dat ook de
tegenwoordige Regeer ing voor den aan
drang moest zwichten om zich dien nood
aan te tiekkem, zij hot dan ook slechts door
hot voor haar zeer gemeenzame expediënt
van het benoemen eoner Staatscommissie;
die geldnood vindt omnium ooncensu
bovenal zijn oorzaak in de zware lasten,
door den wetgever aan de gemeenten opge
legd ter zake van onderwijs, armwezen en
politie, en nu komt de „Christelijke"
Regeoring onder deze omstandigheden met
het voorstel om de Rijksbijdrage voor het
onderwijs belangrijk te verhoogen, maar
mot hetzelfde bedrag de uitkeering klach
ten» de wet van 1897 te verminderen, en
dit alleen om eenigc millioenen uit 's Rijks
FEUILLETON.
De erfgename van Desmond.
78)
„En dat is mijns vaders werkl" mompel
de hij. „01 had ik d:t alles maar eerder ge-
wotcn," Raymond. Reeds geruimen tijd
geleden verbraken wij ons engagement, maar
ik was tot nog toe in de vaste overtuiging,
dat Coralie het kasteel verlaten had, om
dat het haar 'daar te eentonig en te verve
lend was, dit had mijn vader mij verteld en
ik heb aan de waarheid daarvan niet ge
twijfeld. Wat kan ik voor u doen, beste jon
gen? Waarmee kan ik u helpen? Ik weet
evenmin, waar zij zich op het oogenblik be
vindt als gij en of ik er mijn vader naar
vraag, geeft niets, hij zou mij toch niets
zeggen, or is een breuk tusschen ons."
Raymond haalde het kaartje te voorschijn,
dat Tressy hem dien avond op het strand
gegeven had.
„Ik heb aan al haar vrienden en kennis
sen getplegrapheerd en geschreven, maar
niemand heeft haar gezien", zeide hij. „Als
ik dit kaartje maar begreepIk weet zeker,
dat het de sleutel van het geheim is. De
Wa*r cn wat is „De Rust"? Hebt
gij ooit in uw hcele leven van die plaat€ ge-
noord
„Nooit", antwoordde Arthur.
„Ik heb mannen aan het werk gezet, om
er onderzoek naar to doen, ik heb adver
tenties geplaatst, ook aan juffrouw Vanu,
alles te vergeefs. Mijn hoofddoel is thans
om die vrouw uit te vinden. Ik heb de
overtuiging in mij, dat, waar zij is, zien
pok mijn lieveling bevindt. Al moet ik hemel
schatkist aan bet bijzonde<r onderwijs m
den schoot te werpen. Men bewondere deoo
staatsmanswijsheid, deze opvatting van
'e lands belang door de® Chiisten-staafo- I
maai e® eersten dienaar der Kroonden 1
geldnood der gemeenten onbevredigd te
laten, maar de schatkist te openen tot het
uitreiken van voor een deel ongerechtvaar
digde en in elk geval ongrondwettelijke gif
ten aan de besturen van bijzondere scho
len 1"
De Arnhemsche Courant besluit haar eer
ste artikel met de vraag, of dit in over
eenstemming kan geacht worden met den
grondwebfcelijken, ministerieelen plioht om
voor de uitvoering der Grondwet en der
andeie wetten te zorgen en ook met de
duidelijke beteekenis van art. 192 der
Grondwet? Zoo ja, waartoe dient dan toch
eigenlijk een Grondwet en ware het niet
veel eerlijker ze maar liever in te trekken
In een tweede artikel zegt de Arnhemr
sche Courant^ dat met nagenoeg wiskun
stige zekerheid een belangrijke vermeerde
ring der bijzondere scholen te verwachten
is, indien een regeling als thans door de
Regeering wordt voorgesteld, wet mocht
worden. Intusschen erkent zij niet de juist
heid der bewering van De T\jdt dat dit het
geval zou wezen, omdat er nog vele „dui
zenden ouders zijn, die liever hun kinderen
zouden zenden naar een bijzondere school",
maar daartoe niet in de mogelijkheid zijn,
„óf omdat zoodanige school in hun omge
ving niet te vinden is, óf omdat zij niet bij
machte zijn het gevorderde schoolgeld op
de bijzondere school te betalen."
„Van dat zoogenaamd verlangen der ou
ders naar bijzonder onderwijs," zegt het
blad, „zijn wij geen dupe; wij weten te
goed en ook do voorstanders van bijzonder
onderwijs weten hot, al geven zij het niet
openlijk toe hoe dat zoogenaamd verlan
gen opzettelijk, zoo noodig zelfs door dwang
als bijv. door onthouding van bedeeling,
wordt aangekweekt bovenal door do voor
gangers der protestantsche kerkgenoot
schappen en door de katholieke geestelijk
heid, en al rekenen dezen zich ook krach
tens hun ambt en hun geestelijke roeping
daartoe verplicht, het is niettemin een feit,
dat het zoogenaamd verlangen der ouders
naar bijzonder onderwijs voor hun kindo
ren in zeer vole gevallen niet spontaan
is."
Maar, zoo gaat het blad voort, het baat
bitter weinig daarover te twistenwaarin
zij haar oorsprong ook moge vindon, het be
staan der beweging ten gunste van bijzon-
dor onderwijs is niet te loochenen en zij
zal in kracht winnen, naarmate zij dooT
steeds ruimere bijdragen uit 's Rijks kas
gevoed wordt.
„Daarnaast nu is hot voorschrift van art.
192 al. 3 der Grondwet onmogelijk te hand
haven, dat van overheidswege overal vol
doend openbaar lager onderwijs gegeven
moet worden; dit zou leiden tot de schro-
melijksto geldverspilling, tot een ondraag-
lijken wettfelijken last, aan tal van gemeen
ten opgelegd, cn tot benadcoling bovendien
van het onderwijsbclang. Men mogo het
betreuren, maar aan het gevolg eencr ver-
EoogjiHg defr R/.jlmbijdraigia, als door ir'e
Regeering wordt voorgesteld en nog wd
op afrekening slechte van nog hoogore
eisohen voor de bijzondere 6chool 1 ie geea
ontkomen, dat het bijzonder onuerwija re-
giel, het openbaar uitzondering Lal worden.
Onder welke omstandigheden nu die uit
zondering gemaakt meet worden, behoort
wettelijk vast te staan, en noch uit finan
cieel, noch uit paedagogisch oogpunt is het
verdedigbaar, dat een gemeente wettelijk
verplicht wordt voor voldoen d lager on
derwijs te zorgen in een schooltje met slechte
een handjevol leerlingen.
Maar ook zelfs afgescheiden hiervan, zal
ieder, welk standpunt hij ook in het school-
vraagstuk moge innemen, moeten erkbnnen,
dat een wet, welke feitelijk de ontwikkeling
van het bijzonder onderwijs bevordert niet
slechts naast, maar zelfs ten koste van het
openbaar onderwijs, art. 192 dor Grondwet
tot een bespotting maakt en onder vigucur
van dit artikel door een partij-meerderheid
doorgedreven, den eerbied voor do Grond
wet ondermijnt. Bovendien is ook het ont
werp zelf, zooals het is voorgesteld, for
en aarde in beweging brongen, Arthur,
ik moet juffrouw Yann vindon."
Achterover liggend, met zijn oogen naar
de zoldering gericht, lag Arthur Desmond
to denken.
„Hebt ge cr Roberts al eens over gespro
ken
„Over Coralie? Ja, zij zegt, wat ook gij
meendet waar to zijn, dat zij eenige kennis
sen is gaan bezoeken."
„Neen, maar ik bedoel over juffrouw
Vann. Weet Roberts niets van haar? Ik zeg
u, Raymond, dat, als het waar ie, dat Cora
lie zich nog in gezelschap van dat mensch
bevindt, het gedwongen fraaiigheid is,
want zij haten elkaar door en door. Roep
Roberts eens dadelijk hier, ik ben even ver
langend om de zaak opgehelderd te zien als
gij."
De huishoudster, die in een aangrenzend
kamertje gerust sliep, kwam op Raymond's
roepen onmiddellijk binnen.
„Lieve Hemel, heeren," zeide zij, nadat
men haar ondervraagd had, ,,'t is glad ver
keerd voor mijnheer Arthur om zooveel te
praten en zich zóó op te winden en dat nog
wel midden in den nacht. Alles wat Ik van
juffrouw Vann weet, is, dat zij het kasteel
gelijktijdig met de freule verlaten heedt.
Kolonel Desmond vertelde mij, dat zij
naar haar familie terug was gegaan. Wie
die familie is, daar weet ik hoegenaamd
niets ran."
„Maar denk eens goed na!" smeekte Ray
mond. „Hebt ge, in al dien tijd, dat zij
op het kasteel was, nooit gehoord waar zij
vandaan kwam Toen kolonel Desmond
haar in huis bracht, heeft hij u daar toen
niets van gezegd. Kom, denk eens goed, ge
moet. er toch wel iets van weten."
Roberts schudde ontkennend het hoofd.
meel een onding; het is de doorvoering
tot het uiterste van de door de tegenwoor
dige Regeering telkens toegepaste methode
der partieele herziening, volgens welke op
Je bestaande wet oen nieuwe lap wordt ge
zet, vaak zelfs daarin een regeling inge
schoven wordt, wolke met de leidende ge
dachte der wet, met de grondbeginselen,
waarvan zij de uitwerking is, in vierkanten
strijd is."
Do Arnhemsche Courant herhaalt verder,
dat haar afwijzend oordeel over het wets
ontwerp niet zijn grond vindt in het doel,
met het ontwerp beoogd, nl. een meer vol-
lodigje toepassing te geven aan het begin
sel, dat volgens de Memorie van Toelich
ting reeds sodert I860 door den Noderland-
Bchcn wotgevor zou zijn aanvaard, nl. „het
openbaar on het bijzonder onderwijs te be-
schouwon als dfe twee samenstellende deelen
van het volksonderwijs," zoodat beide aan
spraak zouden bobben op gelijke behande
ling.
„Is," zoo zegt het blad, „alleen langs dien
weg te bereiken, dat in Nederland voldctcn-
do ontwikkelend onderwijs verkrijgbaar is
voor alle kinderen des volks, dan zal die
nieuwe koers, zij het ook met droeve herin
nering aan het vervlogen ideaal, door ons
worden aangenomen, maar dan worde ook
ruiterlijk in Grondwet en gewone wet uit
gesproken, dat het sodjert een eeuw aan
genomen stelsel wordt verlaten en vervangen
door een nieuw, waarvan vooraf de grond
lijnon moeten worden vastgesteld. Hoe dat
stelsel zal moeten wcjsan, of het bekende
rapport der ,,Unie"-commissie aan het on
derwijsvraagstuk in zijn nieuwe phase de
beste oplossing geeft, dan wel aan andere
grondregelen de voorkeur zou moeten gege
ven worden, hieromtrent behoort het initi
atief uit te gaan van de voorstanders der
nieuwe richting en de definitieve vaststel
ling daarvan behoort te geschieden langs
den voorgeschreven weg. Ook de voorstan-
dors dor leuze: het bijzonder onderwijs re
gel en het openbaar uitzondering, moeten
hieraan de voorkeur geven, dunkt ons, bo
ven een geniepige onderschuiving van hun
systeem in een Grondwettelijk voorgeschre
ven stolsol, hetwelk Herkant daartegenover
staat. Of door het bewind, stounendo op
een Christelijke meerderheid, weldra waar
schijnlijk in beido takken der Volksverte
genwoordiging, dozo eenige loyale weg zal
worden ingeslagen, om oen volkomen omkee
ring van het grondwettelijk onderwijsstel
sel tot stand te brongon? Er is reden daar
aan te twijfelen, daar vermoedelijk de co-
alibio zelve wel niet genoeg vertrouwen heb
ben zal in de stevigheid van den gemeenen
wortel des goloofs, waarop zij stoelt, om
grootscheeps principieele politiek tc gaan
voeren. Tot heden althans heeft de nieuwe
koers zich nog niet anders geopenbaard
dan in do zeer kloino politiek om voor de
partijen dor coalitie geïsoleerde voordeel
tjes op verschillend gebied te behalen."
Hel Centrum zegt van deze artikelen
Do Arnhemsche Courant bevat zeer uit
voerige artikelen over de „steeds verdere
vrijmaking" van het onderwijs.
Van het ingediende voorstel tot wijziging
der Lager-Onderwijs-wet geeft het blad in
zijn tweode artikel als zijn „stellige over
tuiging" te kennen, dat het „onbetwist
baar ongrondwettig" is.
Een streng oordeel, al zijn wij er ten
Ipnzent reeds lang aan gewoon, dat bij elke
wetswijziging van eenige beteekenis de te
genstanders met het argument van „on
grondwettigheid" komen aanzetten.
Intusschen voelden wij bij het lezen van
dit artikel twijfel bij ons opkomen, of de
redactie van de Arnhemsche wel voldoen
den tijd heeft besteed aan de bestudeoring
van het ontwerp, waarover zij zoo onvoor
waardelijk den staf breekt.
Zoo citeert rij eenige cijfers over de uit
breiding van het aantal bijzondere scho
len onder de werking der wet van 1889 en
schrijft die mededeelingen toe aan De
Txjd.
Wanneer men nu weet, dat Da Tijd haar
gcgoveiis nagenoeg letterlijk ontleende
aan de Memorie van Toelichting, die het
wetsontwerp vergezelt, vraagt men zich on
willekeurig af, of de redactie van do
„Waarlijk, mijnheer, waarlijk, ik wcec
het niet. Ik weet er niets van. Ik wilde,
dat ik het wist, maar kolonel Desmond heeft
noch tegen mij, noch tegen een der dienst
boden zich daarover ooit een woord laten
ontvallen."
Raymond liep 'de kamer op en neer. De
uitdrukking van zijn gelaat was bitter,
bijkans wreed.
„Nog niets verder gekomen 1 Arthur,
kunt gij me zeggen wat voor een soort menscb
die juffrouw Vann is?"
„Zij is een van die leelijkste vrouwen,
die gij ooit kunt ontmoeten. Ze is lang, en
hoekig. Ik houd haar voor een door nijd
en jaloezio verteerde oude gek."
Roberts staarde, in gedachten verzonken,
naar de lappendeken op het bed.
„De bagage van juffrouw Vann werd
haar, den dag na haar vertrek, nagezonden,"
zeide zij. „De staljongen van den kolonel
heeft het met een rijtuig weggebracht Het
was laat, toen hij terugkwam, dat herinner
ik mij en de kolonel was nogal niet weinig
driftig! Ik hoorde hem het raam in do
bibliotheek openen en Joe toeroepen, waar
hij zoo eeuwig lang gebleven was. En ik
hoorde Joe antwoorden, dat twintig mijlen
waarlijk geen kleinigheid waren, dat de
paarden dood af waren en dat veertig mij
len heen en terug over zulke onbegaanbare
wegen niet in een paar minuten afgelegd
konden worden. En teen zei de kolonel,
dat hij zijn vervloekten mond moest hou
den en smeet het raam in zijn gezicht dicht;
dat is alles wat ik er van week"
„Is die Joe. die staljongen, voor orakoö-
ping vatbaar?" vroeg Raymond.
„O neen, daar behoeft u niet op te re
kenen. Hij is al eedert jaren do rechterhand
van den kolonel."
Arnhemsche Courant die Memorie wel
met de noodige attentie geleeen heeft
En het is toch zeker geen onredelijke
eisch te verlangen, dat men, een wetsont
werp veroordeeld, ook aan de Memorie
van Toelichting een behoorlijke aandacht
eehenke.
„Tweede korps hulptroepen", zoo luidt
do tited van een artikel in De Standaard
waarvan de strekking is, te doen zien, dat
„de 1 ibara 1 on ten onzent nooit mans
genoeg zijn ge weest om er zonder'
hulptroepen te komen.
Eerst gebruiken ze do Katholieken; „let
wel, niot als bcmdgenooten, maar als hulp
troepen," die dan ook nooit stem in het ka
pittel kregen. Toen het na '78 mot de Room-
8ehen steeds minder bleek te gaan, kwam dr.
Bronsveld in hot zicht en volgde in '86 voor
hen het fortuintje van do doleantie. Al wat
Hervormd was, zou zich van nu voortaan
bij hen aansluiten. Maar dr. B. bleek een
condottiero zonder troepen; zoden aan den
dijk zette dat niet. Toen kwam '94, met de
ontbinding op de Kieswet. De kans scheen
schoon te staan om heol hot land te ver
doelen in demooraton en niot-domooraten.
Toen de anti-revolutiannairen, „die zich
tijdelijk bij de democraten schaarden" merk
ten, dat ze slechte als hulptroepen voor
eigen glorie moesten dienst doen, trokken
dozen ijlings op het Christelijk erf terug,
niet gedoogonde, dat democraat de n a am
en Christen de b ij n a m zou worden.
De liberalen veranderden van koers ,toon
het bokondo adres von dr. Vos o. s. bij de
Tweede Kamer inkwam. Bij dezen werd
steun gozocht, mot de hulp vau mr. Van der
Vlugt, den fraaien stylist, die poseerde als
„de vrome liberaal", door wion heel de li
berale strijd een vrome tint zou krijgen en
het vaderland gered zou worden. De 100
predikanten van de Utrechtsche vergade
ring kwamen dien waan versterken. Reken
elk predikant op 1000 volgelingen, d. i.
100,000 zielen; allicht 25,000 stemmen. Dan
was mon er.
Maar ook met dozo hulptroepen kwamen
de liberalen van ccoi slechte markt thuis.
Zo moesten dus weer van batterij verande
ren. Welnu, mot hun eerste koips hulptroe
pen zijn ze dan nu klaar. Zo hobben de soci
aal-democraten gelijmd.
Natuurlijk geen ooalitie. De soc.-domo-
oraten mogen hand- en spandiensten doen
do liberale candidate® er door helpen. Zoo
ging het nü, en in 1905 zal het ovenzoo
gaan.
Maar dit eersto korps hulptroepen is niet
voldoende. Zonder meer komen ze er niet,
dat heeft de sbombu3 van Juni geleerd. En
zóó kwam do generale 6taf van do liberalen
tot do conclusie, dat er ooüte quo ooü-
te nog een tweede korps hulptroepen bij
moet. „Omdat er niet anders beschikbaar
was, heL^an ze toon hun oogen laten val
len op do kroegbazen." Nu zijn or een
25,000 van die kroegbazen, on iedor beschikt
wel over 3 vaste klanten; maakt 4 maal
25,000 is gelijk aan 100,000. En zoo is hot
mobilisatieplan dan in orde.
In dit plan hoorde, dat spreekt, het af
stemmen als één man van dc Drankwet.
Vooral Borgcoius hcoft voor dit tweede
korps hulptroepen een zwaren prijs moe
ten betalen; dien van zijn karakter als
publiek man, en dien van het ethisch ka
rakter van zijn politiek. Het moet hem go
kost LebbenMaai het vooruitzicht is dan
ook zoo schoon: Borgesius door sociaal
democraten en kroegbazen op het schild
verheven, en in triomf het Torentje opge
dragen. Het is een brutaal stuk geweest.
Als het nu maar helpt I
Nietwaar zegt de Nieuwe Rotterdam-
sche Courant. Dat is weer een prach-
stukje van kiezersmialeiding, geheel vol
gens de oude methode, die wij sedert 32
jaar kennen en waaraan dr. Kuyper zijn
successen bij zeker deel doi kiezers te dan
ken heeft gehad, voor zooveel de valscho lou.
zen en het gewetenloos speculeercn op de
godsdienstige gevoelens hot niet alleon kon
don doen.
En na een breedvoerige wcorlogging van
het door De Standaard gegeven stukje po-
„Neen, neen, laat u nooit met hem in",
riep Arthuf Ik k<-n hem; alles, wat ge er
door zoudt winnen, is grooter ellende en
meerdere moeilijkheden."
„Dan ga ik er morgenochtend vroeg alleen
op uit", zeide Raymond, „Do ze, ligt oos
telijk; dus moet juffrouw Vann zich twin
tig mijion noordelijk, zuidelijk of westelijk
van het kasteel Desmond bevinden. Eure
ka Ik zèl haar vindonIntusschen moet
hier dubbel goed en streng do wacht gehou
den worden, grootje Darke mag men niet
uit het oog verliezen. Haar kleinzoon heeft
u daarstraks lovend gezien, hij is nog steeds
vrij en voor zoover ik zien kon, niet ge
wand. Geloof me, bij heeft nog meer kwaad
in den zin."
„Maak u maar niet ongerust ovor mij,
ouwe jongen", riep Arthur. Ga, in ieder
geval, ga en God zegeno uw nasporingen.
Als er een plaats als „De Rust" bestaat,
dan moet gij die vinden. Zoodra ik op
mijn beenen kan staan, ga ik ook op ont
dekking uit, mijn omstandigheden zijn ech
ter veel wanhopiger, mijn kans op eenig
goed resultaat staat veel slechter dan bij u
het gerval is."
Raymond drukte de liand der oude Euis-
houdstoTj drukte er tevens een zichtbaar
bewijs zijner dankbaarheid in voor de hom
gegeven inlichtingen en in de eerste mor
genschemering verliet hij „Do Vier Winden"
en reed weg ton einde juffrouw Vann op
te sporen.
XXX.
Waarlijk, OoTalfe had den bitteren lijdens
beker than8 tot den bodem toe geledigd. De
verandering van kamer en de daarop ge
volgde scène waren nog slechts een kleine
litioke historie, besluit de Nieuwe Rotter»
datnsche Courant:
Dit alles kaalt echter niet bij dc nieuwste
vondst, dat de liberalen in de Tweede Ka.
mor tegen do Drankwet zoudon gestemd
hebben, omdat zij op de „kroegbazen" hei
oog hadden als tweode korps hulptroepen.'
Hier heeft De Standaard zichzelf over
troffen.
Men doet hot bost mot dit stukje eenvour-
dig te signaleoien, zonder or iets tegon in
to brengen. Het oordeel, dat or op past, zal
•wel in de eigen kringen van hol Ministe-
ricolo hoofdorgaan uitgesproken worden.
Gemeenteraad van Lisse.
Tegenwoordig alle lodon.
Voorzitter do Buigemecster.
De notulen der vorigo vorgadcring wor
den gelezen cn goedgekeurd.
De Voorzitter doet medodeehng van hot
proco8-vorbaal dor op 28 Juni plaats gohod
hebbende opneming dor bock. n on kas van
den Gemeenteontvanger, waaruit blijkt
dat op clion datum in kas was 1156,08 en
dat de boek n en boaeheiden in orde waroo.
Aangenomen voor konnisgeving.
Ingekomen is een verzook "s i den Lisser-
brock-, Meer- en Duinpolder om verhooging.
der jaarlijk8cko subsidie van 35 tot 60.
Toegestaan mits do gomeento geen verdors
kosten hooft voor het onderhoud van slooten^
Voorts een verzoek van J. Mugge c. s. te
Leiden, om vergunning tot don bouw van
40 woningen op een terroin aan den Ho©-
ronweg.
Aangezien do plannen ten dcolo afwijken
van de bouwvorordoning, wordt afwijzend
op het vora<xk beschikt.
De voorzitter brengt thans ter sprak»
den bouw van oen Ziekenbarak en wijst eJf
op dat deze vóór 1 Jan. a. a klaar zal moe»
ton zijn on legt tevens aan don Raad orde®-
lo ontwei pon ovor. Bosloten wordt, de plan
nen aan het oordeel der geneeskundigen tf
onderworpen en hun te verzoeken daaravo*
advies uit te brongen.
De Voorzitter legt aan don Raad oveï
de Gemeente-rekening over hot dienstjaa*
1003.
Wordt ter fine van ondorzook ectn rapport
gesteld in handen eonor Commissie bestaan
de uit de heeren: Wolff, Riggol, Van d«ï
Mey en Van der Zaal.
Ter tafel wordt gebracht een concept,
besluit tot wijziging der begrooting voot
1901, waarbij wordt voorgesteld te beschik
ken ovor een gedeelte van het vermoede
lijk batig saldo der rekoning over 1903 tc%
een bedrag van 500 on te verhoogen fal
uitgaaf dc posten: Subsidie Cursus i»
vreemde talc® met 150.- Jaarwcdd»
Klerk tor Secretarie 25 on Onvoorzien»
Uitgave® 325.
Goedgevonden.
Aan do orde is de benoeming van een orv-
dorwijzcr aan dc Oponb. Lagere School.
De voordiacht bestaat uit do heeren: lo.
E. O. Kuiper, te Haailoin, 2n. R. do Vrice,
tc Deventer on 3o. A. F. Hoekstra, to Do-
ventcr.
Benoemd wordt dc heer Kuiper mot 10
Rtojnraon. Do heor De Vries had 1 stem.
Do openbare vergadering wordt geslote®,
zullende het Kohier van den Hoofdei ijken
Omslag in cc® gesloten vergadering wor
den behandeld, welke wordt verdaagd tot
's avonds 7 uren.
Verecniglng lot bevordering vim
lieeldendc Kunsten.
De premie voor do ledon dar „Verooni^lng
tot Bevordering van Boeldendo Kunsten",
onder beheer van do bestuurderon dor „Maat
schappij Artl et Amlcitlao", to Amstordam,
bestaat ditmaal uit zos reproducties naar
origlneelo etsen van Rembrandt, met teket
van den hoer Jan Veth.
Het prospectus voor doze promleultgave,
met eenige reproductlos dier etsen versierd,'
bevat tevens hot jaarverslag ovor 1903. Met.
Ingenomonheid wordt er do aandacht op
govestigd, dat de veroenlglng nooit te voren
zooveel leden telde als thans het geval Is;;
in hot jaar 1902 werdon geplaatst 6489
loten, torwUl mot 1 Januari van 1903 waren
ingeschreven 5120 loton; het lodental ver-,
meerdorde met 390. Het aantal correspon
denten was 858.
voorproef van alles, wat juffrouw Vann met
haar voor had.
Vrceselijk waren do lange dagen in die
sombere, akelige oei, die oei, waar zij nooit
voor oen enkel oogenblik uit mccht, die ooi,
waar door een of andere voor Coralie zelf
onzichtbare opening dc oogen van juffrouw
Vann hoar minste beweging n schenen to
bespieden. Nóg vreesclijker w ,uvn do nachten
in eenzaamheid cn 'duisternis, op de kleino
ijzeren krib doorgebracht-, nachten, waarin
zij trachtte te bidden en aan niets andera
donken kon dan Ann Raymond en do vroo-
lijke, zonnigo wereld, waaruit zij was weg
gerukt, zichzelf verwonderd afvragende of
God haar werkelijk gehcol verlaten had.
Zelfs juffrouw Vann vermoedde niet half
hoe ontzettend het lijden was, dat zij haar
slachtoffer dcod ondergaan. Het schoon©,
blccko gezichtje bohicld onder alles zijn
echt aristocratische kalmte. Wat zij ook
deed of verzon, nimmer gelukte het haar,
oen enkele klacht aan dc trotscho lippen
tc ontpersen, nooit een verzoek om genade
of medelijden. Het was onuitstaanbaar,
het nam do hoLft van het zoete dor wraak
voor juffrouw Vann weg. Soms, woedenden
driftig, dreigde zij met dwangbuis, douche
of andere strafmiddelrn, die voor weerbar
stige patiënten in die inrichting gebruikt
werdon, maar Ooralie had dc voor juffrouw
Vann on verdraag! ij ko gewoonte, haar bij
dergelijke dreigementen met haar groot»,
mooie oogen kalm aan te kijken met een
blik, die even duidelijk als woorden dit had
den kunnen doen, zeide: „Gij zoudt het
graag doen, als gij 'durfdet, o zeker, maar
gij durft niet Er is een grens aan uw
maaht en die grens hebt ge thans bereikt"
Wordt vervólgd.)
