\tj ieru -.cStöft
SEIZOEN-OPRUIMING
Dames-Blouses
De Finale Uitverkoop
Circus Corty-Althoff,
*9
Nog eenige groote Spiegels.
Restanten Porselein. Houtwerk.
Wiukeljuffronwcii.
WISBRUN LIFFMANN,
Nog eenige PENDULES.
Linten, Cols, Stola's, Strikken, Ceintuurs, Boorden, Manchetten,
Café REIVEILO, Morschweg.
Hebt gi] al geprobeerd
Z_ 8126 60
Gasgloeilicht»
- - - - kousjes
Niet? Haast U dan in Uw
eigen belangZij zijn van een
geheel nieuw procédé, waar
door zij VEEL MEER LICHT
geven en VEEL LANGER
DUREN dan alle andere
merken.
Bij alle Handelaars en Gas
fitters verkrijgbaar.
ftSeemt een proef Z!
hotel, geuldal,
tegen zééi* lage prijzen.
VOORRADIGS
een buitengewoon groote sorteering
Haarlemmerstraat 116—118.
18
In geen Tuin ontbreke
Vrijdag 24 Jiuii 1904
Groote Brillante GALA-OPSNINGS-VOORSTELLING,
De Oraciense, Priis per kwartaal t UTh.
Aalmarkt 26, S^aarsmansst. 7,
LEEDEN.
eSasurt nog1 slechts korten tijd en de Magazijnen,
laarsmattfssteeg 7, zullen reeds üaandag a.s.
geopend worden te 10 uren.
SPOTPRIJZEN.
Luxe-Artikelen.
Alles moet weg.
m. J. VAN WOERDEN, Ex. Test.
FEUILLETON.
De erfgename van Desmond.
Motslheia (Z.-L.)
Aangen. en gez. ligging. 43 Kamers.
Bunstigbekond. Vraag prospectus. Tot
LO Juli a. s. verminderd tarief.
8104 B
Tegen 1 Juli a. 8. gevraagdeen
JONGMENSCH
ter assistentie in de Keuken, liefst
eenigszins bekend mot Banket
bakkerij. Adres: Rapenburg 8,
Liaison PEINS. 6115 6
Beleefd aanbevelend:
6121 156
met bijpassende
XXXXXXXXXXXX ENZ., ENZ. XXXXXXXXXXXX 6136 81
Speciaal Adres voor Glacé- en Sioffen Handschoenen.
Gevraagd: mot Augustus of
half September, een bekwam©
als Meid-alleen, by Movrouw
MEERBURG, Hooigracht 59.
6114 6
Een jong Fabrieksarbeider zoekt
vrerk als
Mej. HUBRECHT, Zoeterw. Siugel
85, ie bereid inlichtingen omtrent
em te geven. 6117 7
onze enorm rykbloeiende Caetas-
Dahlirt, de schoonste snUbloem ter
wereld, doz. 1.50; 100 ƒ12.—
Reuzen bloomige Knolbegonia's,
doz. 1.26; 100 ƒ10.— Allen zeer
zware planten ln de meest bevallige
kleurschakeeringen. Plant tliaus
van beide eenige in Uw tuin,
waarmede ge U den ganschen zomer
door, totdat de winter komt, van een
weergaloozen bloemeiiscliat ver
zekert. Franco elk station.
JOEIs. TELKAMP,
6129 16 Hofleverancier, Hlllegom.
onherroepelijk laatste dag.
Opgericht 1853,
Leiden, op hel Weiland naast Café „ZomeuAcg", nabij het Station.
Zaterdag 18 Janl 1901, 's avonds 8 uren:
met sensatiomieal amusant en mor Leiden gebeel nienw gtansprogramma.
ZONDAG 19 JUNI 1904, 'savonds 8 uren:
Buitengewone'Gala-Extra-Voorstelling,
met nienw steeds interessant WERELDSTAD-REDZEK.FROGRABMA.
Eet dagelijksch gesprek van alle groote sleden.
In alle Voorstelliugen de wereldberoemde Paardentemmer
Prok N. SMITH, met 3 boosaardige paarden.
De Heer en Mevrouw ALTHOFF met hun steeds afwisselende
bewonderingwokkende origïnoele Dressuren. 6137 60
Optreden van liet gezameniyke Hnnstpersoncel.
Dagelijks NIEUW Programma!
Woensdag a.s. 22 Juni MUZIEKAVOND van liet
bekende Leidsche Trio v. d. VVILK.
Aanvang half acht uren. 6141 20
Aanbevelend, D. %td a REI^fEILO.
GEVRAAGD, om gedareode de
a.s. opruiming behulpzaam to z|Jn:
eenige nette
Adres te bekomenBur. van dit
Blad No. 6105. 9
7)
„Zij gelijken elkaar als twee droppels
vater," zeide zij tot zichzelve, „Zulke op el
kaar gel ij kon de mensehen kunnon onmoge
lijk op elkaar verliefd worden. Het moeten
altijd twee contrasten zijn, wil men er vuur
uit slaan. Mogelijk gelukt het hun dien ou
den gek daarginds te misleiden, mij kunnen
ij niet beetnemen. Wat zijn plannen zijn,
dat kan me hoegenaamd niet schelen: de
hare vind ik natuurlijk gauw genoeg uit.
Coralio was juist van de aan den onderen
ikant der kamer staande piano opgestaan,
to:n juffrouw Vann haar plotseling zag
Verbleek en, torugkeeren en zoeken. Zij be
keek haar handje nogmaals en nogmaals,
keek als hulp vragende de kamer rond en
riep eensklaps:
„Arthur 1 Arthur 1 Waar is mijn ring?"
„Welke ring?" vroeg Arthur, „dio met
die mooie, kostbaro parel? Dien hadt gij
van morgen op het terras nog aan uw vin
ger."
Bevend stak zij hem haar handje toe. De
ring was verdwenen.
„O 1" riep zij uit, „hij moet vam mijn hand
zijn gegleden 1 Och toe, juffrouw Vann, ik
smeek u, help eens zoeken."
Juffrouw Vann verliet onmiddellijk haar
hoekje en keek, ijverig zoekend, overal rood
»Mijn waarde nichtje," zeide Arthur, op
zijn knieën de kamer rondkruipende, „gij
schijnt dien ring bijzonder op prijs te stel
len."
„Ja, ja, dat do© ik ookl" antwoordde de
arme Carolie, met tranen in de oogen. „Het
is een geschenk van een lieve schoolvrien
din. Ik moet hem vinden; ik moetl Het is
altijd een slecht voorteeken, wanneer mon
eon ring verliest."
Juf f rauw Vann, die zich ook op de knie-
on geworpon had, streek met haar uitge
droogde, gerimpelde handen overal langs.
Zelfs kolonel Desmond verwaardigde zich
mede te zoeken. Maar de ring werd ner
gens gevonden
„Het terras I" riep Coralie eensklaps.
„Ik heb den ring mogelijk daar verloren."
Zij snelde door do anderen gevolgd, naar
buiten. Juffrouw Vann stond langzaam op
en begaf zich naar heb venster. De licht
groene oogen zagen geler en groener dan
ooit. Zij opende haar hand. Ziedaar lag
het gouden bandje, met die eene, groote,
kostbaro parel. Zij liet het licht or op val
len. Aan den binnenkant bemerkte zij twee
dooreemgcslingerde letters. Ternauwernood
had zij deze ontcijferd, toen zij naderende
voetstappen vernam en freule Desmond we
der binnentrad. Zij had de aan flarden ge
scheurde sjaal over den arm en trad regel
recht op het venster toe.
„O, kijk eene, mijn mooie sjaal, juf
frouw Vann 1" zeide zij, „die hond. Ar
thur's hond bijna had hij het beest dood
geslagen 1 Men kan aan alles zien, dat hij
het driftige karakter der Desmonds heeft.
Hebt u mijn ring gevonden?"
Een oogenblik overviel juffrouw Vann de
bijkans onbedwingbare lust er, op de plaats
zelve, haar voet op te zetten en hem tot
stof te vertrappen; voorzichtigheid echter
gebood haar den ring aan de beminnnelijke
eigenares terug te geven. Met een kreet van
vreugde sleeg Coralie haar armen om juf
frouw Vann's nek en kust© haar.
„O, dank u, dank ui" riep zij. „O, dank
u, mijn kostbare ring I Ben ik knorrig ge
weest, juffrouw Vanr, daar straks op het
terras, toen u mij de sjaal bracht? Wilt u
hot mij vergeven? Ik wrz een klein beetje
uit mijn humeur."
„O, daar trek ik mij nooit iets van aan,"
antwoordde juffrouw Vann koeltjes. „Men-
6chen als ik raken aan dergelijke dingen ge
woon. Gij schijnt wel bijzonder op dezen
ring gesteld te zijn, freule."
„Ja*" antwoordde Coralie, den ring aan
baar lippen drukkend, „ja, dat ben ik."
Juffrouw Vann nam haar naaiwerk weder
op en trok zich opnieuw in baar hoekje te
rug.
„R", zeide zij bij zichzelf, terwijl zij de
letter als een lekker hapje over haar tong
deed rollen, „het was de letter R."
Schitterend was het diner ,dat dien dag
in de groote eetzaal opgedisoht werd. Schit
terend zag Coralie Desmond er uit in haar
satijn en kant, het gouden baar los over do
schouders vallend, terwijl parelen baar
borst armen en nek versierden. Den gan
schen avond lachte, praatte en „flirte" zij
met Arthur Desmond. Zij danste een stati
ge menuctte met hem op den gepolijsten
vloer, voor het groote haardvuur, en toen
het tien uur sloeg en zij zich voor den
naoht naar haar kamer terugtrok, zond zij
hem nog van halverwege de trap een kus
hand toe.
Toen zij de deur van haar eigen kamer
opende, was het niet- Tressy, maar juffrouw
Vann, dio haar aldaar opwachtte.
„Tressy heeft eige ..oofdpijn," zeide juf
frouw Vann, „ik ben zoo vrij geweest haar
naar bed te sturen; ik zal haar plaats wel
innemen van avond."
„Het is te vriendelijk van u," zeide de
jeugdige erfgename van Desmond, lor wijl
zij onder haar satijnen kleedje lilde. „Ik
wil hot u niet lastig maken, ik heb geen
hulp noodig van avond."
„Het is mij volstrekt niet lastig," ant
woordde juffrouw Vann, op zoetsappigen
toon. „Tk heb volstrekt geen haast. Ik kan
wachten zoolang u verkiest."
Coralie liet zich in een stoel, bij den
haard, nodervallen. Zij was bleek cn haar
violetkleurige oogen hadden een angstigo
uitdiukking. Juffrouw Vaam bemerkte hoe
zij bij het minste geruisch van het hout in
den haard of van een muis achter het be
hang, verschrikt opsprong.
„Ga weg, juffrouw Vann," zeide zij ein
delijk scherp en kregelig. „Ik heb u waarlijk
niet Doodig. U behoeft hier 'e avonds nooit
meer to komen. Ik ben liever alleen."
Juffrouw Vann stond langzaam op.
„U bent wel moedig," zeide zij flauwtjes
glimlachende, „dat u hier zoo heel alleen in
deze kamer durft blijven zoo dicht bij
dien westelijken vleugel met dio vreem
de gang, waar de dienstboden zoo over pra-
ten."
„Ik heb nooit iets gezien of gehoord, dat
mij angst aanjaagt," antwoorddo Coralie
kortaf. „Wees zoo goed de deur achter u
dicht te doen. Goeden nacht, juffrouw
Vann."
„Goeden nacht," mompelde de ander, ter
wijl zij het vertrek verliet.
Coralie wachtte totdat de zacht?, lichte
voetstappen in de gang weggestorven war
ren.
„Het ia al over het gewone uur," zeide
zij ,op de pendule kijkend.
Toen de voetstappen niet meer gehooid
werden, stond zij op etn blies de kaarsen
uit. Zij wierp een sjaal ovor haar schitte
rend avondtoilet, want do oude, ven'al Ion
westelijke vleugel was vochtig en koud-,
Toen sloop zij onhoorbaar zacht den over
loop over, naai Eleonora's Wandeling.
Zij draaide den roestigen sleutel in he*
slot om cn ging de gamg in.
Het was vollo maan. De blinden waren
van voor do beide, er in uitkomende, ven
sters weggeschoven. Het maanlicht viel,
door de denneboomen heen, naar binnen.
Bij het tweede venster stond een manne
lijke gedaante, een mantel over deDchoudeni
en een muts in de hand, gioot, donker, be
wegingloos.
Bij het eerste kraken der deur sprong hij
op. Het volgend oogenblik lag Coralie Des
mond in zijn armen.
„Mijn lieveling," fluisterde hij, verwij
tend; „ik vreesdo reeds, dat gij niet zoudÉ
komen."
Er hcersohto eenige oogenblikken stil
zwijgen. Zij stonden thans naast elkaar, ln
het door de maan beschenen venster van
do oude gang. Haar slanke gestalte rust
te tegen zijn breedo schouders; haar klein,
bleek gezichtje gloeide onder zijn hecte
kussen. Het was een stilte, die voor minnen
de harten vaak welsprekender is dan vele
woorden.
Plotseling hief hij haar gezichtje tot zich
op.
„Coralie, wat scheelt er aan? Wat is ot
gebeurd?" riep hij uit.
(Wordt vervolgd-)
