WekellJksehe Kalender.
zich hieraan niet. Hij weet zoo goed als Je
nachtdieven zelven, dat de jagende storm
nacht etroopers-weert je is, waarin voor hen j
maar ook voor hom wat te halen is.
Stil staat hij op van zijn leger, onze Rijks-
•veldwachter, wil vrouwlief hem niet bewe
gen toch thuis te blijven, bij haar en de kin-
deixan, in dit noodweer. In het duister
grijpt hij zijn reeds heimelijk klaar gelegde
kleeren en wapenen, en sluipt hij met inge-
houden adem door hot achterhuis, om zóó
het veld in te gaan, waar zijn plicht hem
roept.
Nog nooit had hij geweifeld of getwijfeld.
Waarom dan nu Wat deed hem een oogen-
blik dralen, toen de storm en regen hem het
aangezicht striemden?... Boven op het zol
derkamertje sliepen zijn vijf lievelingen,
zich en ook hun vader geen kwaad bewust
in den bangen stormnacht, waarin alle fu
riën schenen losgelaten...
Maar zijn besluit stond vast. Noodweer is
dievenweer. Hij wilde dóór zijn, niet waar
het weeke ouderhart, maar waar zijn ijzeren
plicht hem riep. En hij schreed voorwaarts,
verder en verder van zijn veilige woning,
steeds verder het veld in, het bosch door, den
vliet over, waar hij wist, dal het jachtveld
goed en het vischwater rijk was.
Daar, daar moest hij wezen, daar... van
eenigen afstand kwam geiklank van grom-
stemmen tot hem over... dóór waren de
stroopers druk in hun bedrijf, zich ais vei
lig wanend in den stormnood alom.
,,Wie daar?" klinkt plots zijn uitroep,
terwijl hij oog en en ooren den keet geeft,
om aan het rijzen der gestalten de stroopers
te kennen of aan den klank hunner stem
hun namen
„Wie daar? In naam der..."
Een schot scheurt door den stormwind,
een gil wordt gehoord en bange zuchten ver
laten een diepgewonde borst...
Ons korps njksveldwacht telt een brave
minder in zijn gelederen.
Zoo zijn er gevallen en niet weinige, zegt J
..De Politie-gids". Men gedenke deze offere
van hun plicht, nu het om verbetering van
levensomstandigheden te doen is hunner
korpsgenootcn t
De gevaren, nan hun bediening verbon
den, de ziekten, waaraan zij, in nacht en
ontijd, meer dan anderen bloot-staan, mo
gen Z9 erkenning vinden, in het krachtig be
vorderen eener goede levenspositie.
En mogen vooral de ouderen en vroegver-
grijsden ondervinden, dat men hun veelja
rige diensten vergelden wil j
Hoewele gevaren gingen over hun hoof
den, op hoe moeilijke posten kwamen zij te
staan en hoe wakker zijn ze nog steeds in de
weer. waar het hun plicht geldt
Mc.n zij hunner gedachtig, naar hun jaren
tal en naar de raenigwerf gevaarvolle dien-
sten, door hen in het algemeen belang ver- I
richt!
Hoe Jack z jo Siu<s bouwde.
J ack zeide een onwaarheid.
Dat was de grondslag, waarop hij zijü
huis bouwde.
Er bestond geen noodzakelijkheid voor j
hem om de onwaarheid te zeggen. Er kan j
nooit eenige noodzakelijkheid bestaan om
een onwaarheid te zeggen, en geen goed kaD
er ooit uit voortkomen.
Tooh deed Jack het. Hij was onwaar to
genover hen, die hem het innigst liefhad-
dentegenover hen, wien hij alles wat hij
in de wereld bezat, te danken had; tegen
over hen, die alles voor hem gedaan hadden,
wat zij konden doen, en er hun hart
op gezet hadden, een trouwhart 1 gen
knaap, een eerlijken en braven man
van hem te maken. Hij bekreun
de zich eigenlijk bitter weinig om hen allen
hij dacht eenvoudig en alleen aan zichzelf
Het, was hem er om te doen geweest zich
voor de bezwarende gevolgen van een on
doordachte daad te vrijwaren. En hij dacht
hierin niet beter te kunnen slagen dan door
een krasse, afdoende onwaarheid te zeggen,
en zonder blikken of blozen stelde hij die op
ak een 6oort van schild tusschen .hzelf en
onaangename oogenblikken. En zoo
gaf hij dan de onwaarheid ten beste, blij
moedig en wel, en met een vermakelijk air
van openhartigheid, onderwijl hij in zijn
vuistje lachte over de dwaasheid der uien-
achen, die goedig genoeg waren hem te ge-
looven en op zijn eergevoel te vertrouwen.
Er was echter één netelig punt, dat door
hem voorbijgezien was. Hij was er niet op
bedacht geweest, dat het zeggen van één
onwaarheid iemand in de noodzakelijk
heid brengt er een tweede aan toe te voe
gen ara do eerste vol te kunnen houden. Zoo
was het echter. De eerste onwaarheid stond
op sommige oogenblikken geducht wrak en
hij maakte zich ongerust, dat >.e fondamen
ten van zijn huis zouden instorten. De twee
de onwaarheid was echter gauw genoeg be
dacht on db twee onechte ticholsteenen van
het menschelijke gebouw werden handig met
wat schijn-kalk vastgezet, zoodat zij elkan
der steunden.
Hierna ging allee vlot van de hand: het
huis vorderde zoo snel en nam zulke groote
afmetingen aan, dat het scheen alsof zich
een geheel hedrloger van kleine demonische
metselaars en stukadoors uit de lagere ka-
bouterwereld uit eigen beweging hadden
aangemeld, om Jack te helpen zijn plan uit
te voeren. Do een boven de andef werden
de onwaarheden opeengestapeld, totdat
Jack in zulk een staat van verrukking ge
raakte over het schitterend vertoon van zijn
gebouw, dat hij bijkans vergat, dat er nog
zoo iets als waarheid op de wereld bestond
Hot zeggen van onwaarheden werd zóó zijn
tweede natuur, dat hij elke gelegenheid te
baat nam om de waarheid te kort te doen
Van knaap werd hij man, met huis en al,
en hij bleef steeds onwaarheden zeggen. Met
hot vrijmoedigste gezicht van de wereld
zag hij zijn buren glimlachend in het gelaat
011loog hun onophoudelijk wat voor. Hij
loog in zaken, hij loog bij het sped. Hij loog
tegon zijn vrienden, hij loog tegen zijn vij
anden. Niemand, die hem ooit betrapte,
Zijn leugentjes waren o zoo «lim bedacht,
zoo handig in elkaar gezet. Toen hij het
nu door list, bedrog en omkooperij zoo ver
gebracht had, dat hij zich ten koste van
eens andermans ondergang oen groot vermo
gen had bijeenverzameld, loog hij tegen
zichzelf en maakte zich diets, dat hij een
goed mensch was.
Zoo had hij dan langzamerhand zijn huis
bijna tot boven aan toe opgetrokken.
Zeer in zijn schik met zijn paleis, ging
hij nog steeds voort met er allerlei verbete
ringen aan te brengen: hier nog een paar
steen endaar een galerij, hier nog een ko
lom, daar een kanteel, totdat hij eindelijk
en ten laatste, 'toen hij zijn weg door het
leven gemaakt had en een beetje gezet en
pafferig begon te worden, besloot er het
dak op te zetten. Hij begaf zich daartoe
naar een voorname geldmarkt en richtte
een kolossale maatschappij op aandeelen op,
gebaseerd op een groot© leugen.
En zoo werd het van goud en zilver
schitterende dak dan geplaatst op het huis,
dat Jack gebouwd had, en Jack trad zijn
huis binnen om het met een weelderig feest
maal iü te wijden en er zijn verdere levens
dagen rustig door te brengen.
Maar juist toen hij de. deur van zijn
grootsch gebouw wilde binnentreden, zag hij
een klein bedeljongetje staan, zoowat van
dezelfde grootte en leeftijd ale hij, toen hij
pas aan het- bouwen van zijn huis begin.
En dat kleine beddjongetje, haveloos en
vuil en met doorgeloopen voetjes, had zich
waarlijk de vrijheid durven veroorloven zich
in Jacks groote vestibule te posteeren, alsof
hij het volste recht hiertoe had, alsof het
huis hem behoorde, zoowaar!
Jack was woedend.
„Wat voer je daar uit, jou schavuit?"
beet hij hem toe. „Hoe durf je hier bin
nenkomen? Wie, voor den duivel, ben je?"
Het kleine bedcljongetje zag hem flink
en open in het gelaat en verzette geen stap
„Mijn naam is Waarheid", zeide hij. „Ik
ben hier gekomen om uw leugen-huis omver
te werpen 1"
Daarop hief hij zijn kleine kinderhand op
en ziet! zonder eenig geraas, maar met de
snelheid, waarmede een hoop sneeuw in den
warmen zonneschijn wegsmelt, verdween
het huis, dat Jack met zooveel zorg en over
leg had opgetrokken, en in kleine stofdeel
tjes loste het ziah op, zonder eenig andsr
spoor na te laten dan een onaangename, be
dwelmende lucht als van een voorbijrijdende
open vuilniskar.
Een paar voorbijganger» kaken naar de
open plek, waar het gebouw gestaan had, en
zeiden tegen elkander.
„Kijk toch eens aan! Dóór, op die plek,
heoft het leugen-huis gestaan, en iedereen
dacht, dat het een onvergankelijk gebouw
zou zijn 1"
„Niet iedereen", zeide het kleine bedel-
jongetje, terwijl hij op hen toetrad; „alleen
Jack, die het bouwde!"
En met deze woorden verdween ook hij.
En waar was Jack? Wat was er van hem
geworden
Wel, hij was onder het puin van zijn huis
geraakt en moet op een vreemde en akelige
wijze aan zijn eind zijn gekomen. Want vlak
bij het hoopje stof, het overblijfsel der eer
ste twee onwaarheden, die hij als jongen
had bijeengevoegd als den grondslag voor
den opbouw van zijn verdere leven, zag men
een worm kruipen en zich uit en in de
vochtige aarde wringen. Die worm was de
lafhartige ziel van een valechen knaap, die
nimmer een waar man is geworden.
Zondag.
In waarheid bescheiden is hij, die weet
wat hij is, voelt wat hij lrn-n, maar ook ziet
den afstand, die hem nog scheidt van lijn
ideaal.
e
Mnandsg.
Houd altijd moed, blijf ebeeds hopen.
Hoop is gelijk de zon, die, wanneer wij haar
te gemoet gaan, de schaduw onzer lasten
achter one werpt.
s
Dinsdag.
Wanneer een edel mensch inziet, dat hij
verkeerd handelde, is hij verbitterd op zich
zei ven; een onedel mensch is het op ande
ren.
Woensdag.
Het grootste geheim oin in enkele ge
vallen tot goeden uitslag te komen, ia de
kunst van wachten.
Donderdag.
Wees zoo ge wilt roemzuchtig, maar toon
nimmer ijverzucht jegens den roem van an
deren.
0
0
TrlJ dag.
Mannen van karakter kunnen tegen
spraak dulden. Zotten willen immer gelijk
hebben. De hoffelijkheid ie somwijlen ale
slangen, nL buigzaam en koud.
Zaterdag.
Te lang slapen is een diefstal, aan het le
yen gepleegd.
Gebrek aan bont.
De kansen om ons tegen 'de koude te be
schermen waartoe bij voorkeur gebruik
gemaakt wordt van bont verminderen.
In Russische bladen is het bericht uit.
Wladiwostok opgenomen, dat de groote le
verancier van beverbont Kamtsjatka dit
jaar bijna niets heeft kunneD zendeD Daar
de bontmarkt te Wladiwostok; goed geteld,
zijn er negen vellen ter markt g men
wat wel wat weinig is met het schrikbee.
va.i een nie..we ijsperiode voor j- deurl
De bevervellen zijD dus schrikkelijk duur
dit jaar; op een veiling te Petropaulofsk
werden vijf stuks a 1000 roebel per stuk
verhandeld, terwijl de laatste jareD voor
300 roebel een goed bevervel koD gekocht
worden.
De andere gerenommeerde bontsoort, het
