Waar tornt de Kerstboom vandaan? boel bijzonders, tot iet« verhevene en schoons wae bestemd, en hij kon nauwelijks den vol genden dag afwachten. Dee nachts, toen de maan weer door hoe venster scheen, hoorde de den zich bh zxin flft-nm noemen. „Lieve, Lieve den'', sprak een zacht stem metje, „o, hoe verheug ik mij u weder to aaenl" Op een der takken zat Erica, cüe de groe ne naalden kuste. ,,Altijd heb ik er aan gedacht, hoe gij mij, nietig heidebloempje, beschut hebt, en dit is nu mijn dank, dat ik er voor gezorgd heb, dat gij aan het heerlijkste feeet, dat de men- scben vieren, kunt deelnemen." Erica vertelde aan zijn lieven den nu al les, wat zij van dat feest wist. Of de den zich ook verheugdeHij sloeg zijn takken om Erica en drukte haar vast aan zich Te midden van de vreugde van het weder zien ging de deur open en trad iemand bin nen. Deze ging naar den don en begroette hem als een oude, lieve bekende, en zxiide: „De den is het beeld van dc liefde en de onvergankelijke trouw onzes Gods. Mogen wij allen bij de aanschouwing van dezen boom herinnerd worden aan die trouw, die ons allen wil overbrongen in het koninkrijk des lichts." Daarna werden geschenken gebracht. Prentenboeken, poppen, speelgoed, enz., al les even schoon. Het mooiste was wel een pop met goudgele lokken en blauwe oogen. „Deze is voor mijn lieve Liesje!" riep Erica jubelend. Den volgenden morgen brak voor den den de schoonste dag zijns levens aan. Hij zag de blijdschap der kinderen en leerde ook Liesje kennen, welke met haar pop o zoo gelukkig was. Ook onze den gevoelde zich gelukkig. Het ging hem als die mensohen, die alleen d&D gelukkig zijn, wanneer zij anderen gelukkig maken. Het heidebloempje was niet minder gel ukkig. Toen de tijd kwam, dat de den. van zijn sieraden beroofd, werkelijk sterven moest, treurde hij niet, want hij had het heerlijke bewustzijn, een schoon doel gediend en niet tevergeefs geleefd te hebben. Het heidebloempje treurde echter zoozeer om zijn lieven den, dat het zijn kopie treu rig hangen lieten niettegmntaande de zorg vuldige verpleging, verwelkte. Het versieren, het verlichten, het vereo ren van den Kerstboom onderscheidt zich hierdoor van alle andere Kerstmisgebrui ken, dat het steeds algemeener wordt, in plaats van langzamerhand tot de verouder de gebruiken te gaan behooren Tn ons land hebben wij den Kerstboom jaar op jaar veld zien winnen; ook in En geland en in Amerika vindt hij eerst in de laatste jaren ingang. In Frankrijk dateert hij van den winter van 1870 en '71. De El- zassèrs, die zich over Frankrijk verspreid den, brachten daar dit feest. over. Alleen iD Duitschl-nd is de Kerstboom een oud ge bruik of liever, daar alleen heeft hij zicb sedert den grijzen voortijd gehandhaafd. Want de Kerstboom is evenals zooveel oude gebruiken ontleend aan onze heiden- nche voorvaderen. De oude Germanen had den grootc vereering voor de natuur en in het bijzonder voor de uitgestrekte bosschen, die het land overdekten De hooge dennen en statige eikeD van het woud. bet geheim zinnige donker en 'de veelsoortige geluiden, die daar heerschten. waren hun heilig. Hier vereerden zij hun goden, wier stem zij in het ruischen der bladeren vernamen Slechts met den dicpsten eerbied durfden zij het heilige woud betreden Als dan de kortste dag in den barren win fcertiid aankwam en een belofte vaD langere dagen op het naderend voorjaar wees, dan werd er vroolijk feest gevierd, acht dagen achtereen. Dan werd een pijnboom mot sie raden bekleed, een eik met hulsttakken om slingerd en een groot eikcnblok op 't vuur gelegd, waarvar de kr. rende vonken het symbool der nieuwgeboren zon moesten be duiden. Geruimen tijd werd het overschot van dit blok ais een heilig aandenken be waard. Maar ook werden er aan de afgo den bloedige offers, zelfs menschenoffexs, gebracht. Het behoeft ons niet te grieven, dat de Kerstboom, met zijn zinrijke beteekenis, verwant is aan den afgodsboom der ruwe Germanen. Integendeel, dit wijst ons op vooruitgang. Christenen geworden, behiel den de vroege-e heidenen hun oude gebrui ken, maar veredeld en van ruwe bijvoeg selen gezuiverd. Do geestelijken echter, die tal van zulke oude gebruiken duldden, ijverden bijkans overal tegen den boom dienst. Zoo komt het, dat wij zelfs in Duitschland vóór 'de 18de eeuw maar enkele sporen van den Kerst boom gewaarworden. Toen kwam hij voor op de eilanden aan de kust van Rusland, in Noorwegen en Denemarken. Schlciermacher schreef in 1805 een boekje over het Kerstfeest, maar maakt van den boom geen melding. Wel wordt er van ge sproken Ln een Latijnsch boek uit 1737, dat tot titel heeft: „Over de gebruiken bij het geboortefeest van onzen Heiland" (de mu- neribus quae propter diem natalem Serva- toris nostri dari solent). Daar lezen wij: „Als het overhandigen van geschenken dan toch met zekere feeste lijkheid moet plaats hebben, dan bevalt mij het best de wijze, waarop dit bij een uame, die een groot landgoed bewoonde, geschied de: zij behoorde tot den hoogsten stand en had talrijke dienstboden, aan wie zij, even als aan haar kinderen, mild geschenken uitdeelde. Dit deed zij door voor ieder op Kerstavond een boompje in gereedheid te brengen en daarbij de geschenken, die zij ieder had toegedacht, neer te leggen." Dat de Kerstboom echter niet zeer alge meen was, kunnen wij hieruit zien, dat Goe the, toen hij in 1765 als student to Leipzig bij Körner Kerstfeest vierde, daar voor het eerst met eenige verbazing een Kerstboom pje zag staan. Toch wordt zelfs in Fransche gedichten van de 12de en 13de eeuw herhaaldelijk mel ding gemaakt van een lichtenden Kerst boom met een KerstengeJ in den top. Maar ook hier hielden de geestelijken niet op dit „heidensche gebruik" te vervolgen. De Pro- testantsche geestelijken volgden hen daarin na. Slechts in den Elzas wist de boom zich hier en daar te handhaven en in Berlijn verving men hem door een houten pyraraide, met papier beplakt. Gelukkig echter heeft de liefde voor de natuur over zulk een ge timmerte gezegevierd en den denneboom in eere hersteld. De Engelsche prins-gemaal Albert, wijlen koningin Victoria's echtgenoot, maakte hem aan het Engelsche hof en daardoor aan bet Engelsche volk bekend en dc hertogin van Orleans gaf er op dezelfde wijze in Frankrijk meer bekendheid aan. In Westfalen worden op Kerstavond slechts dennetakken voor de huisdeur ge plant. Dit schijnt een gebruik van Romein- schen oorsprong te wezen Tn Rorne toch plaatste men in de Oudheid hulsttakken met Nieuwjaar in de woonvertrekken en gebruikte die bij het voorspellen der top- komst. Natuurlijk bleef dit gebruik zich in vie Christenwereld staande houden. Maar hiertegen in het bijzonder richtte zich de aanval der geestelijken. 'Tilt torste!) als Kerstgeschenk mors. Vorsten hebbeu met huD onderdanen dit menschelijkc gemeen, dat zij ook van mee ning zijn. dat de kleine geschenken de vriendschap onderhouden Zoo nernen zij dan ook het Kerstfeest te baat om hun na bestaanden cn goede kennissen te bedenken Zooals ec-n EngeLsch blad meedeel geeft Koning Edward reeds sinds zijn huwelijk elk jaar met Kerstmis zijn gemalin pcu fraai k:stje met twaalf flacons Lavendelwa ter. wat Hr. Ms. lieve!ingsparfnm is Daar bi' wordt dan een of ander kleedingstuk een stuk bont of iets derseliiks. revoeed Naar keizer Wilhelm wordt uit- Windsor elk jaar een wi 1 dezwijnskop en een plum-: pudding gezonden. De Duitsoho Keizer geeft in ruil een kop van een Duitech zwijn en voor de Koningin zijn nieuwste portret, in een lijet en door hem ondertcekend. Ook koning Edward geeft velen personen in rijn omgeving een photographic. De Tsaar vereert den Engelschen Koning e'k jaar een reusachtigen eteur. Elk lid van zijn huishouding krijgt een diamanten doek speld of andor sieraad. Der Tsarina wor den nu eens boeken, dan bijouterieën, ook wel eens een mooie stoel aangeboden, ter wijl de Grootvorstinnen natuurlijk het lief ste speelgoed ontvangen. Bovendien bestelt de Tsaar bij een bepaalde firma olk jaar 5000 kisten fijna Havanna-sigaren, die al le worden weggegeven Koning Edward krijgt verder van den groothertog van Mecklenburg een grooten pot p&tó de foie gras en van don Koning van Griekonland eeu mand wijn. Ook dieren worden dikwijls als geschenk gebezigd. Eenige herten worden vaak door den Tsaar aan zijn ministère vereerd, do Koning vam Spanje kocht voor zijn moeder eens een spierwitten .stier en het laatste Kerstgeschenk van koning Humbert aan ko. ningin Margherita was een Newfoundlan der De Sultan laat voor zijn vorstelijke vrienden altijd groote Iristen suikergoed bakken, bij elk waarvan een fraai voorwerp gevoegd wordt. Koning Oscar doet zijn geschenken van hartelijke brieven of verzon vergezeld gaan en de. Koning van België geeft wellicht het nuttigste cadeau, n.L een fraai Brusselach tap ij L kerstüeqT" In dezen stillen, heil'gen nacht Is Jezus, 't Godlijk Kind, geboren, Die uit de duisternis ons bracht, Tot 't heerlijk licht ons heeft verkorcD Van 't Kindschap Gods. O wond re nacht, Die ons des Hemels klaarheid bracht! In 't eenzaam veld, iu d' armen stal, Op schamel atroo, gehuld in doeken, Ligt nu de Heersoher van 't Heelal, Wiens glorie 's werelds verste hoeken Geen grenzen biên. O arme stal, Gij bergt den Koning van 't HeelaJ I Hij komt tot ons als lieflijk Kind En biedt ons al Zijn teederheden. Al wat het hart des monsohen wint Door kinderlijke aanvalligheden Trekt ons tot Hem. O Godlijk Kind, Hoe toont Ge, dat Ge ons teeder mint! Hij roept tot ons. O komt tot Mij. Gij. die vermoeid zijt cn beladen Mijn komst maakt u van zonden vrii En opent u dc zeekre paden Naar 't Hemelrijk. O komt tot Mij, Mijn komst maakt u van zxrnden vrij G God en Heer Aanhoor mijn hêe. Die 'k. door üw minzaamheid gewonnen. Vol hope U bied: Schenk mij den vrêe. Sticht 't rijk des vredes. ou begonnen. Ook in mijn hart. Verhoor niiiu hêe: Schenk mij en allen Uwen vrfte p-r ga Engelsche Christinnspiuldiitg. Men mengt een pond bloem ro«>t een hft?¥ pond geraspt niervet dooreen *>n een wc» mg zout. Men voegt er bij - 2 goed gekloot eieren. 2 theekopjes melk, 4 lepels geraspf suiker, anderhalf ons krenten (goed <re wasschen). evenveel rozijnen, wat kanee; en een weinig fijne kruidnagelen en n (lelijk een glaasje mm Dit alies moet lang en goed dooreen g ro» rd worden Dan doe", m^n het in den vorm en laat het 4 n 5 nren koken Men geeft er rumsaus bij

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1903 | | pagina 13