IJLB ^ÊÊt'^WÊT^Wb Im mm w& mé ALLERLEI. Raadgeving. fli Een drukfout. Een werkje, dat veel nauwkeurigheid en oplettendheid vereischt van den zetter, die i daarmede op een drukkerij belast is, is het 8 „opmaken", het in goede volgorde plaatsen van de verschillende gezette arli kelen, berichten enz. in een courant. Vaak .moeten een aantal regels van de eeoe kolom .overgebracht worden naar een andere en men kan gemakkelijk begrijpen wat het ge- 'volg is, als zulk een „greepje" niet op de juiste plaats komt Elk blad kan in zijn ge schiedenis wel een dag aanwijzen, waarop het „drukfouten-duiveltje" den zetter een poets bakte en hem dingen liet vertellen, die den lezer deden vragen of het den schrijver van het artikel die natuurlijk zoo onschuldig als een lam daaraan was soms ook in zijn bovenkamer geslagen was. Een kluchtig staaltje daarvan deed zich onlangs voor bij een blad, waar de versla gen van een concert en van een veetentoon stelling op deze wijze werden dooreenge- haspeld. Toen kreeg men het volgende te lezen Het concert van de lieve jongedames werd ten zeerste gewaardeerd. Zij zongen heerlijk en wonnen de toejuichingen van ,alle aanwezigen, die haar de schoonste vee verzameling van de gansche landstra k :noemden. Enkelen zijn van een rijke bruine ;kleur, maar de meesten zijn bruin en wit gevlekt. Preekcn by getal. Uit een „Bijdrage tot de kennis van het .kerkelijk leven in de eerste helft der vorige (eeuw," door H. Guittart, predikant te Hin- |deloopcn, dit koddig fragment: „Hij, ds. Ferff, van 1813 tot 1850 predi kant te Hindoloopen, preekte kort, maar nam trouw aJ zijn beurten waar, zoodat hij eens plecbbig het foit heeft gevierd, dat hij .zijn 3000ste preek hier mocht houden. Meer geestig dan liefderijk heeft iemand daaraan toen een spotdicht gewijd, waarvan ;ik slechts een fragment heb kunnen opvan- igen uit den mond van een mijner gemeente leden. Het luidt: St.-Petrus won voor 's Heilands leer Opeens drie duizend zielen, Thans preekt men soms drie duizend keer En doet er geene knielen. Hit plaatselijk geval Stelt duidelijk in 't licht: iMen preekt hier bij 't getal, Doch zelden bij 't gewicht." Met den heer Guittart willen we hopen, jdat dit boosaardig rijmpje geen waarheid bevatte." Tooh ia het eon geestigheid, die ook in .onzen tijd nog opgeld kam doen. In en uit do mand. „Heusoh gebeurd" is, volgons de „St.- PeteTsb. Ztg.", het volgende. Onlangs kwam zekere heer X. 's nachts tamelijk boven zijn theewater thuis. Hij durfde echter, uit vrees voor zijn vrouw, niet naar de slaapka^ mer gaan, maar kroop in een groote mand, die hij in de gang zag staan, en sliep weldra den slaap des rechtvaardigen. Het toeval wilde, dat zich in de mand bloemen en kransen bevonden, bestemd voor het graf va® 's heeren X. gestorven schoon moeder. Des anderen daags zou het de eerste gedenkdag zijn van het overlijden dier voor treffelijke dame en mevrouw X. had. zon der haar man in de zaak te kennen, beslo ten, dien rouwdag niet onopgemerkt te la ten voorbijgaan. Men begrijpt wat verder geschiedt. Des morgens wordt door een paar sterke kruiers de groote en zeer zware mand naar het kerkhof gezeuld. Even later komt mevrouw X. ter plaatse; zij licht het cfeksel op om de bloemen uit de mand te har len en ontwaart haar rustig sluimerenden echtgenoot. Volcens de ,,S+ -Petersh. Ztg." is er toen nog veel gebeurd; perst op het kerkhof en lntcT thuis. Wij zullen het er echter maar ;bij late®. Een medium. Onlangs sprak een gezelschap in een groot hotel over spiritisme. Een jonkman be tuigde te gelooven, dat er wel iets van aan was en dat hij zelf een soort van medium was. ,,Ik kan," zoo vervolgde liij, toen allen hem ongeloovig aanzagen, „heel wat geheim zinnige dingen doen. Bijvoorbeeld: ik kaD een schel laten overgaan zonder er aan te raken." Een van het gezelschap wilde wedden, dat hij het niet kon. De jonkman hield vol en zij wedden om f 60, dat het medium" binnen twee minuten minstens twaalf schel len zou laten luiden, zonder va® zijn stoel op te staan. Daarop keerde de jonkman zich om op zijn stoel, opende een kastje in den muur en draaide den gasmeter der bovenverdie ping van het hotel dicht. Binnen een minuut werd nu aan alle kante® hard gescheld in de bovenkamers door logeergasten, wier licht plotseling was uitgegaan. En zoo had de snaak zijn weddenschap met glans gewonnen. De wagen vol pleizierreizigers stond op het punt van te vertrekken, toen een meisje aankwam, dat met een vriendelijk stemme tje vroeg: „Is er nog één plaatsje?" „Neon," zed de koetsier. „Wat een allerliefst juffertje 1" riep een der passagiers. „Kom, er is toch nog wel plaats voor ééntje?" pleitte het meisje. „Het gaat niet, juffrouw, zonder toestem ming van de heeren." „Èr is plaats genoeg I" riepen stemmen van binnen uit. „We zijn geen van allen erg dik en kun nen wel wat inschikken," zeiden anderen tot den koetsier. De vracht werd betaald en de conducteur opende het rtier. „Stap gauw in, Juffrouw 1 We zijn al over onzen tijd," zei hij. „Kom, Grootmoe," riep het juffertje tot een achtenswaardige oude vrouw, die nu kwam aanstappen. „De heeren hebben plaats voor u gemaakt." En zij hielp het oudje instappen. „Het is een vergissing 1 Ge drukt ons plat 1" riepen eenige passagiers Maar de wagen reed voort en in het ge rammel gingen alle kreten van protest en teleurstelling verloren. „Jan, mijnheer is niet wel, jo moot een kruik bij hem brengen, om hem wat te ver warmen." „Best, mevrouw, rum of cognac?" 8 7 6 5 4 8 abcdefgh WIL Wit zet in vier zetten mat. [Oplossing wj liet volgend Zondagsblad^. Bekend is de anekdote van den dokter, die in een boerenwoning geen papier vond en het recept op de kamerdeur schreef, waarmede de boer derhalve naar de apo theek moest loopen. Iets soortgelijks, maar op grooter schaal, gebeurde te Gmunden, in Opper-Ooete®- rijk, een druk bezochte plaats wegens de aldaar bestaande koudwaterinrichting. Ze kere graaf K. namelijk had daar eenige we ken heerlijk geleefd en vertrok, ten gevolge van onaangenaamheden over de rekening, zonder die te betalen. Toen hij echter weg was, ontdekte men, dat hij het bedrag van de rekening in bankpapier op een tafel ge lijmd had. Daar het niet mogelijk was de banknoten van de tafel te krijgen, schoot den logementhouder niets over dan het ge- heele blad van do tafel met de opgeplakte vijf- en tien-gulden-noten naar de Bank te Wee®en te zenden, waar zij gelukkig wer den aangenomen, omdat de echtheid van het papier niet betwist- kon worden. In omloop kon het trouwens nooit meer worden ge bracht. Rechter: „Beklaagde, hebt gij nog iets tot uw verdediging aan te voeren?" Beschuldigde: „O, ja, edelachtbare, ik ben al twintig keer gestraft en geen enkelen keer heeft, het wat geholpen." Ook een belooning. Moeder: „Jongens, houdt je toch bedaard. Wie van jelui het; beste oppast, mag morgen de gebroken kof fiekan in 't water werpen." Aan het station. Generaal (in groot te nue) tot krantenjongen in uniform: „Wel, kereltje, nu nog één streep meer op je broek er dan ben je generaal." Krantenjongen: „En u één streep minder, dan is u krantenjongen." Zij: „Als je probeert mij te kussen, roep ik om hulp." Hij: „Niet. noodig, kindlief! Ik kan dit best zonder hulp." Rechter: „Heeft u symptomen van krank zinnigheid bij deze vrouw opgemerkt?" Geneesheer: „Zeer zeker I Toen ik naar haar ouderdom vroeg, gaf zij zich twee jaar ouder op, dan zij werkelijk is." Gplossing van hel Raadsel in bel vorig Zondagsblad: Zijns gelijke. VRAAG. Wie is gelukkiger: iemand, die honderd duizend gulden, of iemand, die zeven doch ters heeft? En waarom? [Onze ineemng vindt ge in het volgend ZondagsbladL] Het bewaren van appelen en peren. 8 Nu de oogst van appelen en peren dit jaar zoo schrikkelijk tegengevallen is 6D men niet dan tegen hooge 7 prezen wintervoorraad heeft kunnen opdoen, kan het zijn nut hebben er 0 op te wijzen hoe die vruchten gedu rende den winter het langst zijn te bewaren. 6 De ondervinding en verschillende proeven hebben bewezen, dat appelen 4 en peren langen tijd prachtig-mooi blijven, als men ze in turfmolm be waart. Ze verliezen niets van hun 3 geur en rimpelen veel minder dan bij eenige andere wijze van bowaren. 2 Ook by verpakking der vruchten in vaten of kisten is turfmolm uitstekend geschikt om ze tegen schending te 1 bewaren. De kosten zijn geen bezwaar, te meer, daar de turfmolm jarsn kan bewaard blijven, als men ze des zomers op een droge plaats legt en ze nu en dan eens lucht SCHAAKOPGAVE. Zwart. bed e f g h mi pp

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1903 | | pagina 12