Engelsche jaargelden.
HET CONCLAVE.
de pirouette is hem te machtig. Hij gaat
zeer voldaan bij een tafeltje zitten om op
zijn verhaal te komen en er nog eentje te
bestellen.
In sommige koffiehuizen is een komiek,
naar wien geen mensch luistert. Die stak
ker komt geregeld op en mag van geluk
spreken, als geen mensch van zijn „audito
rium" hem in de gaten krijgt, want dan
heeft hij alle kans, dat een andere geestige
klant roept: „Kastelein, hoeveul mo'k ge
ven, as die kerel ophoudt?" Dat is het lot
van een komiek, die op de kermis te Suiker-
land verzeild raakt. Erg benijdenswaardig
is dat lot niet. Maar wat zul je er aan
doen? We houden nu eenmaal niet van zul
ke kunstdingen. We hebben een heel jaar op
onze kermis gewacht. Denk je nu, dat we,
na twaalf maanden van stilte, nog langer
stil willen blijven om ons te laten amuseeren
door een komiek? We willen ons zelf amu
seeren. We hebben behoefte aan beweging,
aan drukte, aan rumoer. Er zijn menschen,
die de kermis willen afschaffen; een heele
boel kermissen zijn al afgeschaft. Ze zeg
gen, dat kermishouden onbeschaafd is, ruw,
ongemanierd en aanleiding geeft tot exces
sen. 't Is best mogelijk, dat ze gelijk hebben.
Wij zijn heel beschaafde lui, of als je wilt,
tamelijk beschaafde lui. Die beschaving
kan het je soms lastig genoeg maken. Om
fijn beschaafd te zijn, moet je met een ern
stig gezicht kunnen verzekeren, dat je je
ibijv. op een Beethoven-concert amuseert.
Nu, je hebt lui, die zich op een begrafenis
ook amuseeren. Maar een Suikerlander
zou eenige moeite hebben om dat te verze
keren van een Beethoven-concert.
Dwepen doen we met onze kermis. Dan
hebben we voor een paar dagen maling aan
beschaafdheid. Dan laten we het wilde
bloed onzer voorvaderen eens prettig onge
geneerd opbruisen, dan voelen we ons lek
ker. Eén groote trom en één enkele hoempa
met een onuitputtelijk blaasvermogen is ons
voldoende. Dan dansen we weer een krijgs
dans van onzen voorvader Homo Stupidus,
,dans, die door alle eeuwen heen ons in de
beenen is blijven zitten. En dan gillen we
'het uit -v -1 genot, want diep in onze zielen
zijn ontwaakt de heerlijke neigingen uit het
oerwoud.
De kermis wordt nooit afgeschaft. Op een
paar lui na, van die Beethoven-menschen,
zijn we allemaal in Suikerland vóór de
kermis.
Er zijn in Engeland heel wat aanzienlijke
heeren, die jaarlijks groote toelagen uit
's lands schatkist, ontvangen, zonder er iets
voor te doen en alleen omdat één hunner
voorvaderen goede diensten aan zijn land
bewees.
De tegenwoordige Hertog van Wellington
bijv. (de 4de) geniet een jaargeld van 4000
pd. st. 48,000), omdat zijn overgrootva
der, de 1ste Hertog, een groot generaal was.
De „ijzeren Hertog" zelf ontving indertijd
400,000 pd. st. 4,800,000) van de dankbare
natie.
De tegenwoordige Lord Nelson geniet een
jaargeld van 5000 pd. st. uit 's lands kas,
omdat zijn grootvader toevallig een neef
(oomzegger) van den held van Trafalgar
.was. En de eerste Lord Nelson werd in
dertijd door het dankbare volk beloond met
700.000 pd. st. 8,400,000).
Het jaargeld aan t.3 afstammelingen van
den vermoorden Hertog van Marlborough
heeft opgehouden sinds de vorige titularis
ongeveer 15 jaren geleden zich het recht
daarop liet afkoop en voor een som ineens
van 107,000 pd. st. Maar meer dan een
eeuw lang is geregeld een jaargeld van 4000
pd. st. aan menschen, die volstrekt geen
aanspraak hadden op 's volks dankbaar
heid, uitgekeerd, alleen, omdat zij afstam
melingen van den grooten Hertog waren.
Het gTootste jaargeild, dat het Engelsche
volk betaalt, is dat van den Hertog van
Richmond, die 19,000 pd. st. per jaar ont
vangt. Die toelage werd in 1799 door
George III aan den toenmaligen Hertog
en zijn nakomelingen verleend, als vergoe
ding voor het afstand doen van het recht
om een belasting van 1 sh. per ton. to heffen
op steenkolen, van do Tyne uitgevoerd.
Koning George ontnam aan den Hertog
en zijn nakomelingen een aanmerkelijke
bron van inkomsten. Maar daarvoor ont
vangen de Hertogen, van Richmond dan ook
f 228,000 per jaar.
De Hertog van Crafton geniet een jaar
geld van 6870 pond of f 82,440 voor een
honderd jaren geleden aan zijn voorvader
afgekocht recht om van de wijnen, welke in
sommige de el en des lands worden inge
voerd, zooveel te nemen, als zij wilden, en
tot den prijs, welke hun goeddacht.
Lord Rogney ontvangt 2000 pd. st. per
jaar uit 's lands kas, omdat een voorvader
van hem honderd twintig jaren geleden de
Spaansche vloot versloeg, die Gibraltar
aanviel.
Viscount Harding geniet een jaargeld
van 3000 pd. st., omdat zijn grootvader hel
dendaden bedreef in Indië.
En zoo zijn er nog veel meer voorbeelden
van groote daden, die in Engeland worden
vergolden aan de kinderen tot in het vierde
en vijfde geslacht en nog verder.
Badplaats-wenken.
Aan het werkje, door den Schevening-
schen badarts, dr. C. M. H&rtog, gewijd aan
„Scheveningen als badplaats", ontleenen
wij de volgende wenken:
Het is verkeerd van te voren den duur
eener zeebadkuur en het aantal zeebaden
te bepalen; deze moeten geregeld worden
naar de omstandigheden.
Kinderen onder zes jaren en grijsaards
moeten in 't geheel niet baden in open zee.
Het uur van den dag, waarop gebaad
moet worden, verschilt naar de dagverdee-
ling en naar het weerstandsvermogen der
personen. Het meest aangrijpend is het bad
bij de laagste temperatuur van het water
en bij den sterksten golfslag.
Het uit- en aankleeden moeten vlot ge
schieden en men talme niet met het te-wa
ter-gaan, als men ontkleed is.
Eenige overgieting vooraf neemt een
groot deel weg van het beklemmende gevoel
bij het te-water-gaan.
Men blijve nooit langer dan een kwartier
achtereen in zee en neme gedurende het
bad zooveel mogelijk lichaamsbeweging. De
eerste baden moeten zeer kort duren.
Wie zich in het bad onwel gevoelt of dui
zelig wordt, verlate het water onmiddellijk.
Men bade nooit dadelijk na een zwaren
maaltijd.
Gevoelt men zich aangenaam na het bad,
dan make men een wandeling van ongeveer
een half uur. Wie zich onaangenaam voelt
of rilt, neme een opwekkend middel; doch
in het algemeen kan men zeggen, dat voor
hen, die zich na het bad onwel voelen, het
buitenbad niet geschikt is.
Wie, gedurende het verblijf aan zee, zich
slaperig gevoelt, geve daaraan toe en slape
veel. Het meest daartoe geschikt zijn de
uren van den nacht en van den namiddag.
Het diëet zij geregeld en krachtig; wie
zioh hongerig gevoelt tusschen de maaltij
den, drinke melk.
Men wake tegen verveling en zoeke af
leiding, die niet te zeer vermoeit.
Men geniete zooveel mogelijk van de zee
lucht, door verblijf aan het strand en in de
duinen. Bij gunstig weder zijn tochten op
zee zeer aan te raden aan hen, die niet
lijden aan zeeziekte.
Men late op zijn minst 24 uur verloopen
tusschen de aankomst op de badplaats en
het eerste bad.
Omtrent de gesloten bijeenkomst van kar
dinalen, waarin de nieuwe Paus wordt ge
kozen, vinden wij de volgende bijzonderhe
den vermeld:
De bijeenkomst wordt gehouden op het
Vaticaan, waar, in een der galerijen van het
uitgestrekte gebouw, evenveel cellen worden
afgeschoten als er kardinalen deelnemen
aan de stemming.
Eet volledige college bestaat uit 70 leden.
Do cellen zijn 4 bij 3 meter groot. Zij wor
den genummerd en bij loting toegewezen*
Den eersten dag, vóór er eenige stemming
is gehouden, mogen de kardinalen in huil
cel bezoeken ontvangen van geestelijken, ge
zanten, enz.
Maar tegen den avond laat de kardinaal-
deken een klok luiden. Dan moeten alle bo-
zoekers het gebouw verlaten cn niemand
mag er meer in of uit.
Deuren en vensters van het paleis worden
dicht gemaakt; alleen blijft boven aan de
vensters een gedeelte open voor het licht.
Aan den eenig opengebleven toegang van
het. paleis, den hoofdingang, staat een
sterke wacht.
De kardinalen ontvangen hun maaltij
den viermaal per dag. Maar,, volgens de
oude reglementen, moet, als er niet binnen
drie dagen een Paus is gekozen, hun menu
worden verminderd tot één gerecht en na
verloop van vijf dagen mogen ze niets heb
ben dan brood, wijn en water.
Iedere kardinaal heeft twee „conclavis
ten" bij zich: een geestelijke en een leeke-
bediende. Voorts zijn er in het paleis: 6
ceremoniemeesters, 3 sacristijnen, een
biechtvader, 2 secretarissen, 2 dokters, een
apotheker, met twee bedienden, een heel
meester, 4 barbiers, 244 knechts, een schrijn
werker, een slotenmaker en een metselaar,
ieder met een knecht, een glazenmaker, een
loodgieter, alsmede de koks en hun helpers.
De kardinalen lezen de Mis in hun bij
zonder vertrek, waar een altaar is, en zij
komen tweemalen per dag bijeen in de Six-
tijnsohe kapel om te stemmen, na telkens
voor het altaar te hebben gezworen, dat zij
stemmen volgens hun geweten.
Gedurende het Conclave worden de drin
gendste aangelegenheden der Kerk afge
daan door den kardinaal-deken, bijgestaan
door drie andere kardinalen. Hij houdt
daartoe gemeensohap met de buitenwereld
door een klein luikje in een der vensters.
De verkiezing geschiedt een enkele maal
bij aoolamatie, als al de kardinalen één
stemmig één uit hun midden tot Paus aan
wijzen, maar meestal bij stemming.
Na gezworen te hebben volgens plicht en.
geweten te stemmen, leggen do kardinalen
hun opgevouwen stembrief, welke den naam
van den gekozene en den kiezer bevat, in
een kelk.
Als geen candidaat het vereischto aantal
(twee derden) op zioh heeft vereenigd, wor
den de biljetten terstond verbrand. Heeft
een kardinaal de vereischte stemmen ver
worven, dan worden de stembiljetten geüni
ficeerd en daarna wordt de nieuwe Paus
uitgeroepen.
Als het kiezen lang duurt, zonder dat
men tot een besluit komt, kan men over
gaan tot „accessie", waarbij dan ieder kar
dinaal, zoo hij wil, op een tweede biljet
een anderen dan de door hem gekozen can
didaat, maar die reeds een aantal 6temmen
verwierf, aanwijst en de kardinaal, die al
dus twee derden der stemmen verwierf,
wordt aldus dan tot Paus uitgeroepen.
De volksmenigte, die buiten, op het St.-
Pietersplein, staat, kan zien, hoe het met
de verkiezing staat aan den rook uit het
Conclave.
Zoodra de stembiljetten zijn nagezien,
worden ze verbrand in een kachel, welke bij
een venster in een hoek van de kapel staat.
Als er niemaüd is gekozen, geschiedt dat
verbranden met vochtig stroo, zoodat men
buiten veel rook ziet. Is daarentegen, een
der candidaten gekozen, dan verbrandt men
het papier zonder stroo. Maar ook
dan is er soms nog een weinig rook en de
menigte blijft in het onzekere, tot de defi
nitieve aankondiging.
Deze geschiedt van een der galerijen af,
waar de eerste kardinaal-diaken met lui
der stem verkondigt wie tot Hoofd der
Kerk is aangewezen. Daarbij worden ook
briefjes met den naam van den nieuwen
Paus onder het volk gestrooid.
In de Sixtijnsche kapel, waar de stem
ming geschiedt, staat op de hoogste trede
van het altaar de stoel voor den nieuwgeko-
zen Paus gereed. Langs de wanden van het
presbyterium staan de zetels van de kiezers.
Boven elk?n zetel is een baldakijn, van
groene zijde bij de kardinalen, die door den
