Lentelied op Paasehmorgen.
Huwelijken in Amerika.
Zeker mag de correspondent roet recht
zeggen, dat door deze instelling aan alle
billijke sociale eischen is voldaan in prin
cipe.
Ook de cuisines populaires" (volkskeu
kens) te Geneve zijn uitstekend georgani
seerd. De voor de eerste dezer volkskeukens
benoodigde sommen werden bijeengebracht
door het uitgeven van aandeel-bewijzen.
Maar toen het na het eerste jaar kwam tot
de verdeeling van het tamelijk aanzienlijk
winstbedrag, daagde geen enkele bezitter
van aandeelen open ook thans is het nog
volkomen onbekend, aan wie ze bbhooren.
Dat is de oud-calvinistische traditie, welda
digheid te oefenon zonder genoemd te wor
den; het betrachten der leer: Laat de lin
kerhand niet weten, wat de rechter- doet.
Zeer matig zijn de prijzen van het verstrekte
voedsel en toch wordt er vrij wat winst ge
maakt. Dit ka-n, wijl de inkoop van vleesch
en groenten in het groot en zonder tasschen-
komst van handelaren geschiedt. Met de
winst werden tot nu toe de huizen aange
kocht, de zalen en keukens ingericht, enz.
in de laatste jaren echter wendt men ze aan
voor de verbetering van de hoedanigheid
der verkochte porties. Men had ook de kos
ten hiervoor kunnen verlagen, maar dat
biedt niet wel mogelijkeen portie soep kost
slechte 10 centimes, vleesch 25, groenten 10,
kaas 10, vruchten of meelkost 10, brood 5,
een kop koffie of melk 10, een kop chocolade
15, wijn in flessohen 5, 10 of 15 centimes.
Op de spijslijst van eiken dag zijn 3—5 ver
schillende vleeschsoorte® en 5 soorten van
groenten en vruchten-compote te vinden.
De lokalen zijn voortreffelijk ingericht. Er
zijn afzonderlijke zalen voor mannen, voor
vrouwen, voor heele gezinnen. Ze zijn alle
ruim, zindelijk en licht. Aan den straatkant
hebben zij groote spiegelruiten, de ventilatie
is uitstekend; alle hebben een parketvloer.
De tafels zijn overtrokken met wit wasdoek;
de stoelen zijn gemakkelijk. Elke bezoeker
krijgt zijn eigen glas, voor elke 4 gasten is
een karaf water beschikbaar gesteld; elke
twee tafels worden door een kellnerin be
diend, die de aan de kas gekochte eet-pen
ningen in ontvangst neemt en de spijzen
opdient ('t In vele steden gebruikelijke zelf-
halen der spijzen is hier dus als bijv. in
de Nute-Volksgaarkeuken te Amsterdam
onnoodig, tot groot gerief van de bezoekers.)
De wanden zijn op verschillende wijzen ver
sierd, hier en daar staan bloempotten. In
elke zaal bevindt zich een kastje voor het op
nemen van reclames. Verder vindt men er,.
35 wavschkommen en evenveel groote hand
doeken ten gebruike der bezoekers.
Maar het voornaamste en zeker het meest
navolgenswaardige is het aanwezig-zijn van
een lees- en speelkamer, die door el-
ken gast, zonder eenige bijbetaling, mag
worden bezocht. Hier liggen klaar de be
langrijkste Duitsohe en Fran6clie dagbladen,
die in Zwitserland uitkomen, ook tijdschrif
ten en populaire brochures; verder staan
ten dienste der bezoekers schaak-, dam- en
domino-spelen. Vooral bij ongunstig weer
wordt deze zaal bezocht door hen. die hun
vrijen tijd tussohen de arbeidsuren niet in
de open lucht of de bedompte werkplaatsen
wenschen door te brengen.
Niemand zaJ het nu meer verwonderen,
dat onder d ez e omstandigheden de Geneef-
scho volkskeukens uitstekend gedijen. Maar
tevens kan men er uit leeren, hoe ze moe
ten worden ingericht, willen ze volkomen
aan haar doel beantwoorden.
De blaawe hemel toont een vriendlijk lachend
[wezen,
En de onbewolkte zon verspreidt een blijder
[gloed;
En de aard, die moeder wordt, strooit gaven als
[voordezen,
Na weer de Lente keert met al haar overvloed.
Het purperkleurig veld. beschilderd met violen,
Is met welriekend kruid en blinkend groen
[bekleed;
En 't oog ziet hier en ginds een bloem in 't blad
[verscholen,
Hel schiti'reüd als een star op 't donzig gras-
[tapeet.
Het welig kiemend zaad, ontsprongen aan de
[voren,
Belooft aan 't hongrig kroost des landmans
[voedzaam graan:
De wijnstok loopt weer uit, waar hij werd afge
schoren;
Ras biedt de purpren druif ons zuivren nectar
[aan.
Het teedre spruitsel tracht zijn windsels door te
[breken,
En scbenrt het wollig hoofd nit d'opgebarsten
|knop,
En 't woud, dat door den storm, dien 't Noorden
[op deed steken.
Werd kaal geplonderd, weeft weer kransen om
(zijn top.
De mirt en wilg, de ahorn, de stam van olm en
[linden
't Praalt alles, met een kroon van welig loof
[ombla&rd.
De bfl, die voor haar cel weer voorraad zoekt te
[vinden,
Danst momm'lend om 't gebloemt, waaruit zij
[honig gaart.
Der vooglen zang ontwaakt en barst weer los
[in 't loover,
Die zweeg, zoolaDg de kou ze krimpend huiv'ren
[deê!
Der nachtegalen lied rolt struik en heester over.
En 't zangrig koeltje draagt die zoete tonen mee-
Ziet! hoe natuur herleeft, met nieuwe pracht her-
Iboren;
Hoe alles, wat ze on9 schenkt, terugkeert met
[baar Heer!
Met Hem, die overwon en d'afgrond heeft be-
I zworen!
Het woud ruischt tot Zijn lof! Het veld groent
[tot Zijne eer!
Hg, die op starren treedt, kon 't doodsgeweld
[trotseeren 1
Hem prijzen aarde en zee, 't gestarnte aan
['8hemels baan;
Ziet! Hg, die stierf aan 't Kruis, Hg leeft en
[blgft regeerenl
Geheel de schepping joicht en stemt haar lof-
[zang aan!
Naar het Latijn van Fortunatus.
Bernard ter Haar.
Een vreemde wereld.
Geen la^np geeft thans meer licht genoeg.
Geen brandkast is meer dicht genoeg.
Geen woning is meer mooi genoeg.
Geen kellner krijgt meer fooi genoeg.
Geen spoortrein gaat meer gauw genoeg.
Geen werkbaas geeft meer loon genoeg.
Geen geldbeurs is meer vol genoeg.
Geen uitgaansdag meer dol genoeg.
Geen mode is meer dwaas genoeg.
Geen knecht is thans meer baas genoeg.
Geen onderwijs neutraal genoeg.
Geen kind is meer brutaal genoeg.
Geen werkman solidair genoeg.
Geen reclame maakt vertoon genoeg.
Geen bruid heeft meer fortuin genoeg.
Geen kluchtspel is meer schuin genoeg.
Geen dienstmaagd is meer chic genoeg.
Geen clown is meer komiek genoeg.
Geen winkel is meer fraai genoeg.
Geen orgel maakt lawaai genoeg.
Geen sportman is meer wild genoeg.
Geen aalmoes is meer mild genoeg.
Geen meisje is thans geleerd genoeg.
Geen vrouw geëmancipeerd genoeg.
Geen dagblad geeft meer stof genoeg.
Geen straattaal is meer grof genoeg,
't Is 't onvolmaakte op deez' aard,
Dat zooveel stof tot mopp'ren baart.
Men kan den Amerikaanscben wetten niet
verwijten, dat ze aan het sluiten van huwe
lijken veel formaliteiten of veel moeilijk
heden in den weg leggen. Een jonge man en
een jong meisje, die „ja" zeggen voor een
overheidspersoon of een geestelijke of die een
akte teekenen in tegenwoordigheid van der
den, zijn, zonder huwelijksafkondiging,
zonder toestemming der ouders zelfs, ge
huwd... Nooit trouwt men over; het huwe
lijk in de kerk is even goed, als het burger
lijk huwelijk en omgekeerd.
Het Amerikaansche huwelijk is het geïm
proviseerde huwelijk.
Dit jaar had een meubelmaker te Nieuw-
York, alleen om reclame te maken, een jong
paar een salonameublement aangeboden van
1200 gulden, op voorwaarde, dat het zich zou
laten trouwen in zijn uitstalkast. Een vrede
rechter leidde de ceremonie en de meubel
maker maakte van de gelegenheid gebruik
om onder de talrijke nieuwsgierigen vóór
zijn winkel een duizendtal reclamedoosjes
met bonbons en bruidsuikers uit te deelen.
Op een jongen en een meisje uit de om
standers had het schouwspel zulk een indruk
gemaakt, dat ze, toen de rechter den winkel
verliet, hem aanklampten en verzochten ook
hen in den echt te verbinden; met een paar
woorden was de zaak beklonken, zij volgden
hem naar zijn huis en,tien minuten later wa
ren ze getrouwd.
Geestelijken en overheidspersonen heb beat
alle vrijheid te trouwen wie ze willen, be
kenden en onbekenden. Do een eischt allo
mogelijke garantie van bruidegom en bruid;
de ander vraagt nergens naar. Ieder van
hen stelt den pnjs voor het sluiten van een
huwelijk vast, zooals het hem goeddunkt. On
langs liet een predikant, die bij Nieuw-York
woont, aan den anderen kant van den
stroom, een advertentie in de bladen zetten
van den volgenden inhoud:
„Geestelijke, verontrust over het aantal
huwelijken, dat tegenwoordig gesloten wordt
voor vrederechters, belast zich, zoo noodig
gratis, met het sluiten van echtverbintenis
sen. Mededeelingen worden met verzekering
van discretie ingewacht. Adres met brieven,
motto „Bonitas", aan het bureau van dit
blad."
Zoo heeft de gemakkelijkheid van het hu
welijk eens do eer gered van een jong meisje.
Hij en zij hadden den dag doorgebracht aan
het strand; zij hadden, met de vrijheid, die
de Amerikaansche zeden aan beide seksen ge
ven, 's morgens hun woonplaats verlaten en
den geheelen dag, in eikaars gezelschap, van
de zeelucht geprofiteerd. Dee avonds misten
zij, helaas, den laatste® trein; het meisje
was wanhopig: den dag samen doorbrengen,
dat was niet in strijd met de goede zede®,
maar niet in bet ouderlijk huis terugkeeren,
vóór het vallen van den nacht, dat zou een
schandaal geven. Hun positie scheen wanho
pig en zonder uitweg.
„Er is toch één uitweg," zei de jonge ma®,
„die, dat we trouwen vóór het nacht wordt."
Zij gingen nu aan het zoeken naar een vre
derechter, of naar een geestelijke, en trot
seerde® twee of drie weigeringen van voor
zichtige geestelijken; het werd al laat. hun
angst vermeerderde, maar één van goeden
wille hielp hen ten slotte uit den brand vóór
het uur sloeg, waarin de on-eer zou begonnen
zij®
De afwezigheid, de overbodigheid van hu-
welijksformaliteiten heeft, eenigen tijd gele
den, te Nieuw-York een huwelijk mogelijk
gemaakt, dat aan een roman doet denken.
Een advocaat, ter dood veroordeeld, wegens
moord, had kennis aan een weduwe van veer
tig jarem, die reeds tijdens het proces bljjk
gegeven had van haar groote sympathie voor
den veroordeelde. Nu staat de Amerikaan
sche wet toe aan den gehuwden man, die ge-
vange® zit, dat hij twee uren per dag zijn
vrouw mag zien, en de weduwe vroeg daar
om verlof met den veroordeelde te mogen
trouwen om het recht to hebben, hem eiken
dag, tot aan de voltrekking der doodstraf,
gezelschap te mogen houden. Maar de di
recteur der gevangenis weigerde zijn toe
stemming om de voltrekking van het huwe
lijk te doen plaats hebben e® gaf order aan
de cipiers om daartegen te waken. Doch de
weduwe had toestemming verkregen, voor de
laatste maal haar vriend te zien. Zij be
greep, dat die laatste maal de eenige gele
genheid voor haar zou zijn, om het huwelijk
door te zetten, on, in stilte, nam zij haar
maatregelen.
Op den bepaalden dag, te tien uur 's mor
gens, trad de „bruid", in rouwgewaad, de
gevangenis binnen, onder haar kleeren de
huwelijksakte verbergend, die alleen in te
genwoordigheid van derden, behoefde ge-
teokend te worden om het huwelijk tusschen
haar en den gevangene te sluiten. De ontmoe-
ting had plaats op de ziekenzaal, waar de
advocaat, wegens een lichte ongesteldheid,
verpleegd werd, in tegenwoordigheid van
een verpleegster. Hadden de gelieven een
pen moeten vragen om het contract te onder
teekenen, het zou argwaan gewekt hebben.
De bruid had dus een vulpen meegebracht
en terwijl de verpleegster een anderen pa
tiënt hielp, liet de weduwe het contract tee
kezien door de® veroordeelde en door twee
