AlMgatorvangst
13e ilee.
Wekeiykscho Kalender.
V
Raadgeving.
■j i' .ssimm
F-ew dor afgrijselijkste en daarbij ook
bloed do rstigst» dieren is de krokodil of alli
gator. In vroeger tijd kende men alleen den
NijlkrokodiL De krokodillen komen echter
niet alleen in Egypte, maar ook in vele
landstreken van Azië voor en zijn bovendien
bijzonder sterk vertegenwoordigd in de ri
vieren en meren van Madagaskar en Flo
rida. De krokodillen, die men in de ver
schillende landstreken aantreft, verschillen
«.lift iets van elkander, doch in hoofdzaak
zijn ze gelijk en hun aller lichaamsbouw
komt nagenoeg met de volgende beschrijving
overeen
De krokodil heeft een verbazend grooten
bek, en zijn kaken, die zeer lang zijn, kan hij
openen over een hoek van 70 graden. Zijn
kop en romp zijn met harde, beenige of
schubbige platen bedekt en hij heeft vier
pooten, waarvan de voorste vijf en de ach
terste vier teenen hebben- Zijn tong is vlee-
zig, klein en aan alle kanten vastgehecht;
zijn tanden zijn scherp en kegelvormig en
staan in tandkassen. Zijn neusholte is zeer
lang. Zijn lange staart is gewoonlijk scherp
op den rug. De eieren, die het wijfje van
den krokodil legt, hebben een vrij harde
schaal en de uitkomende jongen zijn nauwe
lijks twee Nederlandsche duimen lang. Som
mige soorten bereiken echter, als zij vol
wassen zijn, een lengte van negen Neder
landsche ellen-
Men verdeelt de krokodillen in drie ge
slachten, namelijk: Crocodilus, Aligator en
Gavialus. De soorten van het tweede ge
slacht, welke men ook Kaaimans noemt, le
ven vooral in Zuid-Amerika, en tot de eer
ste soort behoort de Nijlkrokodil, die alleen
nog in Opper-Egypte, aan de Senegal en el
ders in Afrika wordt aangetroffen.
Ook in onze Oostindische bezittingen
vindt men bijna overal krokodillen.
Het derde geslacht omvat de soort, die de
rivier den Ganges bewoont en door de In
diërs voor heilig gehouden wordt
Bij een alligatorvangst gaat bet eigenaar
dig toe. Als lokaas voor het vraatzuchtige
monster is een ham op een staak gestoken,
maar dat hartige brokje is buiten zijn be
reik gesteld door een omrastering van dik
ke palissaden, waarin men een opening
heeft gelaten. Gaat nu het dier op prooi uit
en waagt het zich door de opening binnen
de omheining, om zich eens te vergasten,
zoo loopt het onmiddellijk in de val, waat
voor de opening heeft men een strik opge
hangen. De strik wordt voor de opening
vastgehouden door een dwarshout, dat on
der een paar steunsels sluit en zoo vast
blijft zitten. Komt de alligator met kracht
door de opening zwemmen, dan trekt laj,
als hii voelt, dat oen touw hem het voort
gaan belet, het dwarshout los. Nu vliegt de
strik, door de veerkracht van den omgebo
gen taaien boomstam, omhoog en wordt de
alligator op den oever geslingerd, waar de
jagers hem wel zullen ontvangen.
Ben edel woord.
Het beroemde Arabische Opperhoofd
Ab-del Kader (gestorven 1883) ontving als
jonkman van 17 jaren een wit paard van
zijn vader ten geschenke.
Het was een fraai dier, dat door alle ken
nel-s en vooral ook door hot. stamhoofd Jus
suf werd geprezen.
Deze wilde het koopen en bood er den
jonkman een lioogen prijs voor; toen al zijn
aanbiedingen werden afgeslagen, trachtte
hij het paard door list machtig te worden.
Toen Ab-del Kader eens op zijn paard
reed in den omtrek van O ran, zag hij een
ouden, blijkbaar uitgeputten bedelaar aan
den kant van den weg zitten. Die oude man
smeekte hem in hartroerende woorden hem
toch naar het naastbijzijnde huis te bren
gen: hij was zoo moede, dat hij geen voet
meer kon verzetten.
Ab-del Kader sprong terstond van zijn
paard en hielp den armen man in den zadel,
om daarna het paard aan den teugel te
leiden.
Maar nauwelijks zat- de gewaande bede-
laai- op het paard, of hij wierp met een
spottonden lach zijn vermomming af. Eet
bleek Jussuf te zijn, die nu in vollen draf
heenreed.
Een oogenblik stond Ab-del Kader ver
baasd.
Maar toen riep hij Jussuf na:
,,Ik geef u het paard ten geschenke, Jus
suf, maar op voorwaarde, dat gij nooit
iemand vertelt, hoe ge mij hebt bedrogen.
Wanneer iemand dat boorde, zou hij in het
vervolg bang zijn iemand een weldaad te
bewijzen."
Bij die woorden die Ab-del Kader wel
zeer luide moet gesproken hebben om ze
door den in vollen draf zich verwijderenden
ruiter te doen verstaaniiot J ussuf het
paard stilstaan, keerde vol berouw terug en
gaf het edele dier weder aan Ab-del Kader,
wiens trouwste vriend hij van toon af is ge
worden.
Bloedhonden.
Er zijn in de Vereenigde Staten een groot
aantal bloedhonden, die gebruikt worden
voor het opsporen van misdadigers.
De beste zijn die van dr. Fulton. Zij zijn
vermaard door het geheele land ten westen
van de Missisippi en zij worden voortdu
rend aangevraagd door de politie van ver
schillende staten.
Een bloedhond volgt zijn spoor met on
feilbare zekerheid. Maar hij valt niet, ge
lijk men veelal denkt, een donkbeeld,
waaraan de wieede naam wellicht schuld
heeft, op den gezochte aan, als hij hem
vindt, of hij moet bepaald daarop gedres
seerd zijn. Hij toont zich alleen maar ver
blijd, als hij gevonden heeft wat hij zocht.
Do speurhonden van Fulton slagen, ge
lijk reeds gezegd is, bijna altijd in hun
werk. Yan de laatste 23 gevallen, waarin zij
werden gebruikt, gelukte het hun in 18 ge
vallen den gezookten misdadigers op 't spoor
te komen en bun gevangenneming te bewer
ken. Men laat de honden echter niet loe,
om op eigen hand to zoeken. Zij zouden dan
wellicht hun begeleiders te ver vooruit ra
ken en door de vervolgden kunnen worden
gedood. Hun begeleiders houden hen aan
kettingen en volgen hen op den voet. Bij
een jacht van twee of drie dagen over een
moeilijk terrein is het niet gemakkelijk de
vurige dieren bij te houden.
Een bloedhond vergeet maar zelden een
opzette]ijke beleediging of plagerij.
Rosenuery, van den heer Wincheü, een
der vermaardste bloedhonden der Vereenig-
de Staten, was zoo aanhankelijk als een
kind. Eens was de oppasser, die hem een
jaar lang verzorgde en met wien hij steeds
op den vriendschappelijksten voet had ver
keerd, bezig met schilderen van een hek.
Toen Rosenuery nieuwsgierig den neus door
do stijlen stak, gaf de man hem met den
kwast een lik voor den neus. Het was maar
I goed voor den oppasser, dat Rosenuery
niet bij hem kon komen. Het dier was woest
van kwaadheid en vergaf die beleediging
niet Als hij de stem van den oppasser
maar hoorde, gingen rijn haren overeind
staan en begonnen rijn oogen te fonkelen
I van boosheid. De man trachtte op allerlei
j manieren den hond te verzoenen; maar het
j was alles tevergeefs: Rosenuery bleef hem
j tot aan zijn dood haten met een Indiaan-
scben haat.
IETS NIEUWS!
Maatnemen door middel yan de
photogTaphie.
Te Parijs is een nieuwe methode voor bet
maatnemen der kleermakers gepatenteerd
geworden.
De betreffende persoon wordt daarbij
j tusschen de camera en een netscherm ge
plaatst, dat mede wordt opgenomen en als
maatstaf dient. Wel is waar vereischt het
zekere kunstgrepen om tot goede resultaten
te kunnen komen: zoo moeten onzichtbare
licbaamsdeelen, als bijv. de oksels, door uit
wendig zichtbare teekans worden aange
duid, en eveneens is het noodig, opnamen
van uit verschillende standpunten te maken.
De betreffende persoon wordt ook met een
soort riementuig omhangen, dat het beeld
de vergelijkingspunten aangeeft, doch deze
punten kunnen ook van te voren op de
kleed ing van den op te nemene aangegeven
worden. De afwisselende plekken van de
camera, van het net en van den persoon
zelf, worden nauwkeurig opgemeten, zoodat
de portretten van den persoon alle dezelfde
grootte hebben.
(Een Fabel).
«Mijn kind! gjj waagt n al tc itotft
Zoo diep daar ginds in 't donkre woud,
Wazr u do tijger kan vorrasoonl
Ik bid u, wil toch dacrop paacon.*
[Zoo sprak een ree tot haron zoon
Op moed or lijk bezorgden toon].
Maar 't hertje zei: «Tc Won wol eens weten.
Waarom dat dier, zoezoer geducht,
Dat, zagt gfo', tyger wordt goheolen.
Door iedor onzer wordt ontvlocht!"
«Achf cprak do moeder, «op ons bloed
Ligt hij vorrcderlijk te loeren!
Qeen mcöly' kan zgn hert ontroeren,
Bij hem is beer ef wolf nog good!"
«Dan," cprak zooa hert, «zal ik mij wachten!
Ik wtoet nu wel, wion gü bedoelt;
En daarbij, moeder! gij go voelt:
'k Laat my niet graag door tijgers slachten l"
Toen 't hertje weer uit wandlen ging
Op ccn dor stilste en verste plekken.
Bleek hij alras het dier to ontdekken.
Waarvoor hij moeders read ontving.
«Kijk," riep hij, «welk ceD pracht van vlekken!
Wat is die huid mooi glad en fijn!
Dat kan de tijger toch niet zijn.
Geween op rooi ca buit te trokken!
h*e«D, in zijn bijzyn waag ik my;
Wat ziet hij goedig üit zijn oogen!
Heel veilig kom ik naderbij!"
Wat zag het hert zich wreed bedrogen!
De tijgor nam zya sprongen ras
Had hij 't lichtzinnig dier gegrepen,
Om 't naar zijn donker hol to sloepen,
Waar 't hem een smnaklyk boutje wee.
Wie zich lea; loiden door don schijn,
Zal zekerlijk bedrogen zyn,
En gaat hij op dat schijnbeeld af,
Dan wsoht hem wis de zwaarste straf!
Zondag.
Een boos geweten ia een klok, die vanzelf
storm luidt
Maandag-
Waren do goederen dezer wereld gemeen,
't Ware hier een hel in 't kleen.
Dinsdag.
De sterkste pen in den vleugel der wijs
heid ie de hennxtermg aan begane dwaas
heid.
Woensdag.
Geen zelfzucht te mengen, zelfs in do lief
de tot hun kinderen, staat niet altijd in de
macht der ouders.
o
I>onderdng.
Twee dingen zijn maar zeker in het leven
dat wij sterven moeten en lijden.
Vrijdag.
De edelste vorm van smart is, te lijden
voor een ander.
Zaterdag.
Wij zijn op do wereld om onzen plicht te
doen, niet om p leizier te hebben.
Vetvlekken verwijderen.
Het verwijderen van vetvlekken uit wol
len en zijden stoffen met benzine laat een
rand na. Om dit te voorkomen vermengt
men de benzine met aardappelmeel, legt
de brij op de plek en aJa het droog is, bor
stelt men het weg.
