wensch koestert, niet alleen om te behagen,
maar ook om haar werkelijken leeftijd te
verbergen en de frischheid der jeugd te her
overen, ook al moge de weg naar een kunst
matige jeugd dikwijls met smart en kwel
lingen bezaaid zijn.
't Is werkelijk verrassend, wat een vrouw
kan uitstaan, wanneer er sprake van is haar
ijdelheid te voldoen. Het voornaamste stre
ven der schoonen of van haar, die het willen
worden, was reeds van de vroegste tij Ion af
gericht op frischheid en zachtheid van tint.
Geen middel werd onbeproefd gelaten om
deze beide eigenschappen der huid zooveel
mogelijk te verbeteren. Men begon er mee op
de eenvoudigste wijze en wist de zorgvuldige
behandeling der huid ten slotte tot een ware
kunstbewerking uit te breiden, die als het
ware allerlei takken van wetenschap en
kunst in zich vereenigt.
De vrouwen in Connthe namen, oro haar
huid zacht en lenig te maken, een bad van
warme olijfolie, waarin zij dagelijks twee
uren vertoefden. Het maakt op ons een
eigenaardigen indruk, wanneer wij verne
men, dat de voorname Romeinsche vrouwen
zich na haar stoombad lieten masseeren, en
dan nog een koude douche namen, zoodat zij
er den geheelen voormiddag mee bezig wa
ren, waarvan ook een goed gedeelte aan de
verpleging van haar gelaat was gewijd.
Poppaea, de gemalin van Nero, liet eens
bij ongeluk een kroes met ezelinnenmelk over
haar hand vallen. Zij bemerkte even liter,
dat die hand daardoor witter en zachter
werd dan zij was geweest en sedert dien dag
nam zij geregeld baden van ezelinnenmelk.
Er zijn bijna geen vruchten, die men niet
tot verkrijging van een schoonere tint heeft
aangewend. Aardbeien- en moerbeiensap, ba
den van rooden wijn en champagne waren
in de zeventiende eeuw aan de orde van den
dag. Een beroemd Fransch geneesheer ried
den dames aan, baden van versch bloed te ne
men, en zoo ^aren er duizenden, die haar
natuurlijken afkeer van dit hulpmiddel over
wonnen en haar ledematen in het rookende
ossenbloed doopten. Ja, er worden zelfs anek
doten verteld van dames, die aes nachts stuk
ken vleesch van versch geslachte dieren op
haar gezicht legden, om daardoor de kle'ne
onzuiverheden in de tint van haar gelaat weg
te nemen, die algemeen als „vetwormpjes be
kend zijn.
In het begin der achttiende eeuw trachtte
men op heel eigenaardige wijze zich een jeug
dig uiterlijk te bezorgen. Daartoe werden z.g.
maskers gebruikt ,dat wil zeggen: mee ver
vaardigde een pasta uit meel, eiwit, olijf
olie, stuifmeel en honig, legde die des nachts
op het gelaat tot zij verhardde en den vorm
van het gelaat aannam, en reinigde zich dan
des morgens alleen met een drogen doek.
Men bereikte daarmee in zoover zijn doel,
dat het gelaat gedurende eenige uren een
jeugdiger tint kreeg.
Oogen, die met atropin werden bevoch
tigd; vouwen in het voorhoofd, die langs
electrischen weg werden verwijderd, dat
waren de eigenaardige hulpmiddelen, waar
mede een F.ngelsche tooneelspeelster inder
tijd de kwalen van den ouderdom trachtte te
bekampen. Zij was wanhopig, toen zij zag,
dat haar cosmetieke en niet-cosmetieke
middelen niets meer vermochten om haar
leelijk wordende huid weer op te knappen.
De vouwen lieten zich niet me gladstrij
ken, do rose kleur kon op geen enkele wijze
meer te voorschijn worden geroepen. Er was
nog slechts dén middel: een geheel nieuwe
opperhuid te zien te krijgen. Langs electri-
Bchen weg werd de geheele opperhuid in den
tijd van zeven weken zeven weken van de
afschuwelijkste marteling vernield en,
toen zij geheel verbrand was, er stuk voor
etuk afgetrokken
Toen de marteling voorbij was, was de
nieuwe huid intusschen ook gearriveerd, ro
zig en zacht als van een pasgeboren kind.
Het contrast tusschen de tint en de gestalte
6d het optreden der dame, was intusschen
z66 groot en zóó belachelijk, dat zij nog twee
maanden thuis moest blijven om ,,een beetje
ouder te worden" 1
Toen evenwel zag zij er ook, zooals zelfs
haar jaloc-sche collega's moesteD toegeven,
fnsch en jong uit als een Meimorgen.
Ten tijde van Peter den Grooten droeg
iedere dame de wenkbrauwen slechts een
klein beetje gewelfd, bijna horizontaal, en
het behoorde tot de hoogste ,,chic", dat de
oogen door lange oogwimpers werdeD be
schaduwd. Wie door de natuur in dit op
zicht een beetje stiefmoederlijk was behan
deld, kwam haar te hulp en maakte
schrikt niet, lezers I zijn wimpers wat
langer, door er coet wat gom kleine haartjes
tusschen te zetten I Dit kunststuk moest na
tuurlijk telkens herhaald worden, en hui
len mochten de Russische dames natuurlijk
heelemaal niet 1
Men kan het gelaat van iemand, die ge
noodzaakt is de natuur te ,,corrigeeren", het
best met een palet vergelijken, waarop de
gezamenlijke kleuren worden aangebracht,
van albast-wit tot donkerrood, zwart of hel
derrood, al naar het licht, dat er op moet
vallen. Doch niet alleen het gelaat moet al
die bewerkingen ondergaan; neen, ook het
haar, de handen en het geheele lichaam.
De merkelijk elegante dame laat de kleur
van het haar ook naar de mode afwisselen
van het donkerste zwart tot het helderste
vlasblond. Zij houdt weken lang haar ka
mer, indien zij het van donker naar blond
wil laten overgaan, en stelt zich daarbij bo
vendien aan het gevaar van vergiftiging
bloot
Doch niet alleen de kleur, ook het opma
ken van het haar gaf der elegante dame heel-
wat zorg en moeilijkheden. De dameshoof-
den hebben dikwijls in haar kapsels de zon
derlingste figuren vertoond. In de zeven
tiende eeuw werd het haar tot drie of vier
étages hoog opgebouwd en met de zonder
lingste voorwerpen versierd.
Dat men de kleur der lippen verbeteren en
leelijke tanden vernieuwen kan, is natuurlijk
niets nieuws. De laatste overwinning der
kunst of wetenschap op dit gebied is de neu-
zencorrectuur, waarover in den laatsten tijd
al veel is gesproken. Er zijn, zooals bekend
is, methoden, waardoor men den neus eiken
verlangden vorm kan geven. Te Parij6 zijn
de salons tot verbetering der neuzen gevuld
met dames enheeren, die, niettegen
staande de pijn, die zij lijden, toch gaarne
de operatie ondergaan.
Is men nu eindelijk met de „verfraaiing"
van zijn hoofd gereed, dan komen het li
chaam en de handen aan de beurt. Schoon
heid van het gelaat blijft dikwijls onopge
merkt, wanneer de figuur niet goed is ge-
proportionneerd, wanneer men te lang of te
dun, te klein of te dik ia Doch ook deze
„fouten" zijn te verbeteren.
Zijn de ledematen te kort, geen nood;
men wendt de z.g. Zweedsche gymnastiek
aan, ze worden uitgerekt.
De magerheid wordt door een bepaalde
voedingsmethode en een te groote omvang
door het „electrisch korset" verbeterd.
De vorm van de hand kan wel is waar niet
totaal veranderd worden, doch door massage
kan men een te vleezige hand zacht maken
en de leelijkste nagels kan men door een
energieke lees: pijnlijke 1 bewerking
vervormen. Is een nagel misvormd, dan zijn
velen moedig genoeg dien met salpeterzuur
te laten wegbranden, opdat de nieuwe nagel
van zijn „geboorte" af met groote zorgv<il-
digheid kan worden behandeld. Een tooneel
speelster te Londen zou op deze wijze al baar
nagels hebben vernieuwd.
Doch nog andere martelingen nemm de
slachtoffers der mode gewillig op zich. Zij
snoeren haar lichaam samen, opdat de heu
pen verdwijnen, of eischt de wreede mode
het tegendeel, dan wordt de taille inge
snoerd, opdat de heupen naar voren treden.
Zij be8tudeeren eiken lach, elke beweging,
elke schrede, die haar rol voorschrijft.
Zoo offeren duizenden zich jaarlijks aan
de mode op. Zullen de navolgers en navolg
sters van deze tyrannieke godin nog een
maal wijzer worden en haar de gehoorzaam
heid opzeggen? Wij betwijfelen het; het ge
tal harer vereerders zal ten minste wel steeds
groot biijven.
De ziekenkeoken in den onden tijd.
In het dokters- en apothekersboek van 1512
staat, dat iemand, die door een beroerte be
dreigd wordt, altijd saffraan bij zijn eten
moet hebben, en dat hij c 'rwijls in knollen
gekookt vaa-kensvleesch moet eten, omdat dit
de aderen versterkt. Had men geen saf
fraan, dan kon men ook kaneel met osse-
tongblad nemen. Saffraan gold als verster
king, en moest dus allen zwakken toegediend
worden.
Met moet weten, schrijft Brunschweig,
dat voor zwakte des harten niets zoo dien
stig is als saffraan drinken, en l.ij egt er
bij: als men ze heeft of ze betalen kan.
De zwakke moest ze altijd in zijn soep en zijn
moes gebruikenze versterkt hetart en ver-
warmt koude menschen.
Ook kan men eiken dag één of twee uur
na den middag een ei nemen, waarvan het
wit alleen hard ia Men maakt dan het ei
open, doet den dooier alleen in een schotel
tje, giet er een lepel bouillon over en doet
er een weinig gestooten saffraan op, zooalj
men zout bij een ei doet, en daarna nog een
weinig zout. Dat is niet alleen een verster
king voor het hart, maar voor het geheele
lichaam.
Ook een oude duif of kip is goed voor
zwakken; men kookt ze zoolang, tot het
vleesch van de beenderen valt en kookt
vleesch en beenderen nog eens met saffraan
op.
Rijstebrij met melk en saffraan, groene
peterselie met vleesch tot moes gekookt, en
herte- en rundermerg uit den schenkel, zijn
uitstekend voor zwakken.
Kippen met saffraan in wijn gekookt ge
ven een krachtige soep, evenzoo eieren mot
wijn en boter gekookt, 's morgens en
's avonds gebruikt.
Voor het hoesten wordt de asch van ge
braden bieten aangeraden, voor het naar-
bed-gaan, zoo heet mogelijk genomen met
den volgenden drank: een schotel vol ge-
stampte gerst, 8 lood rozijnen en 12 vijeren,
goed met warm water afgewassohen. Men
doet dit alles in een nieuwen pot, met vier
maten water, laat het een half uur koken en
doet het door een zeefdaarna doet men
het nat weer in den pot en daarbij
12 lood suiker en laat het nog eens doorko
ken, en dan gedekt afkoelen. Is hot te dik,
dan doet men er wat water bij.
Tegen slechten eetlust wordt groene gen»*
ber aangeraden; heeft men die niet, dan
moes van jonge brandnetels; dat verwarmt
do maag, evenals groene kalmoes. Is het
winter en heeft men deze groenten niet, dan
gebruike men op de nuchtere maag anijs
zaad op brood, met wat wijn bevochtigd.
Togen de geelzucht kookt men een hand
vol kersebladeren in melk of perzikpitten
met azijn.
Bij leverziekte, kreeften met een saus van
berberissen of agrestdit is het sap van on
rijpe druiven en aalbessen. (In u.on tijd
deed dat sap dezelfde diensten als nu
citroensap). Als drank voor leverzieken gaf
men het afkooksel van bottels in zuren wijn.
Aan longzieken waren alle zure en zont*
spijzen verboden, alsmede alle vruchten, be
halve rozijnen en blauwe pruimen. Ook mag
hij kuikens en houtsnippen etenals hij
rijk is, staat er bij, maar geen tortelduiven
of vogels, die hun eten in het water zoeken.
Koortszieken waren alle zware spijzen ver
boden, ook gebraden vleesch, maar gevogoh
to, lams- en geitevleesoh, alsook schnpepoo-
ten, werden toegestaan. Als drank gaf men
amandelmelk en hennepzaad in melk ge
kookt, en was de zieke onrustig, maankop
zaad in melk gekookt. Bij heete koorts gaf
men water met violenstroop enwarme
erwtensoep.
De vierdaagsche koorts had een diëet in
deze orde: men zal zich hoeden voor kaas,
melk, varkens- en rundvleesch, voor honig
en vooral voor vruchten, versch, gekookt of
gedroogd. Men moet eten moes van bieten;
spinazie, havermout, gerst, alles met eenige
amandelen er door. Op vleeschdagen het
vierde deel van een kip in water gekookt
met wat pieterselie en drie latuwbladeren,
doch men mag nooit genoeg eten. Op visch-
dag neemt men kreeften, baars of een zacht
ei. Wijn mag men alleen drinken bij liet eten
en dan nog vermengd met gerstewater of
gewoon water.
Het gerstewater werd bereid van gepelde
gerst, rozijnen, zoethout, venkel, steenvaren
of miltkruid, alsem en pimpernel. Dus een
heerlijk drankje 1
