Ingezonden.
Gemengd Nieuws.
priii i—IIMMI. --rr^
geleden zijn, dat liet herstel der bisschoppe
lijke hiërarchie in 1853 de bekende April
beweging in het loven riep.
Een beweging, die ten slotte bleek te zijn
den storm in een glas water; maar die dan
toch bij een groot deel der Protestanten een
geweldige ontroering teweeg gebracht en de
hartstochten opgezweept had.
Blijkens een bericht in één der liberale
bladen zouden onze roomsch-katholieko land-
genooten het voornemen hebben, niet de her
innering aan de Aprilbeweging, maar aan
het herstel der bisschoppelijke hiërarchie
feestelijk te vieren. Dat dit zóó luidruchtig
«al geschieden, als het bericht u doen. ver
onderstellen, mag worden betwijfeld. En be
twijfeld mag ook, of de Protestantsch-Chris-
telijke partijen de feestvreugde der roomsch-
katholieken zullen storen, door een soort d a
9 a p o van 1653.
Terecht herinnert De Residentiebode er
aan, dat Groen van Prinsterer aan het op-»*
«weepen van het anti-papisme niet meedeed,
veeleer daartegen zich krachtig verzotte.
„Wij begeeren niet" schreef hij in zijn
blad De Nederlander van 14 April 1853
„dat er steun wordt gezocht in iets, dat naar
narecht of onverdraagzaamheid gelijkt. Laat
indien de Roomsche Kerk het begeert en de
Grondwet deze uitlogging gedoogt, de toe
stand der Roomsche Kerk op een sinds drie
eeuwen in Nederland onbekenden voet wor
den gewijzigd en vernieuwd."
En ook Da Costa sloot zich bij Groen
aan („Brieven van Da Costa", II, blz.
109.)
In plaats van de Protestanten tegen de
roomsch-katholieken op te hitsen, zeide
Groen („Parlem. Adv.", II, blz. 296): „Ik
'acht goede vorstandhouding tusschen Pro
testanten en roomsch-katholieken één der ge
wichtigste aangelegenheden van het land.
Ik heb te allen tijde getoond toenadering te
yerlangen."
Dat nu nam men hem hoogst kwalijk
„Ik was, zoide men, crypto-katholiekik
tad een monster-verbond met de J ezuïetcn
gesloten; ik had verraad togen Vaderland
en Kerk gepleegd."
Deze verdraagzaamheid was toon iets
vreemds. Ook onder hen, die overigens in
Groen hun geestverwant zagen. De meeste
predikanten toonden zich gebelgd over do
houding van den stichter onzer partij. Dit
blijkt uit een brief van Wormser, even vóór
ido Kamerverkiezing den 14den Mei 1853 aan
Groen geschreven: „Ik heb nogal gedachten
'dat zich aanstaanden Dinsdag vele stemmen
op u (te Amsterdam) vereenigen zulleh, of
schoon do predikanten uitstrooien, dat do
komst der bisschoppen te wijten is aan u
en aan de Afgescheidenen."
Groen liet zich daardoor niet afschrik
ken. Aan Wormser schreef hij („Brieven",
lil, blz. 28): „Het groote onderscheid is niet
Roomsch en on-Roomsch, maar geloof en on
geloof 1 De een beweert, dat ik de Gerefor
meerde belijdenis tot de heerschcnde Kerk
wil maken; de ander vermoedt weldra mijn
overgang tot de Roomsche Kerk te zullen
vernemen. Jegens mijn Roomsch-katkolioke
landgenooton sta ik recht en billijkheid
Voor eigen bolan g."
Zóó sprak en schreef Groen van Prin-
«torer in een tijd, toen het heette verraad
to plegen aan de zaak dor Protestanten, niet
togen do roomsch-katholieken het twistvuur
aan te steken.
Zouden wij, die in hem onzen voorman en
don stichter onzer partij blijven eeren, dan
zóó zijn lessen van Christelijke verdraag
zaamheid vergeten zijn, dat wij do roomsch-
katholieken zouden 6toren in hun feest-
vrougde, mits die vreugde op waardige
wijze zich*uit?
En als de berichtgever van het liberale
blad vertelt, dat door de herdenking het
„Monsterverbond" zal uiteenvallen och,
dan gelooft hij dat zelf niet.
Of hij moet niets van de geschiedenis on
zer partij kennen.
Onder het hoofd „Merkwaardig" geeft De
Nederlander het volgende te leizen:
Het Volk laat zich tegenwoordig uit vor-
echillendo deelen van het land statistische
k i e s r e c h t-g o g o v e n s zenden, als voor
bereiding voor een algomeen-kiesrechtbewc-
ging.
Merkwaardig zijn die, welke dezer dagen
verschonen „uit dc bloembollenstreek". Do
iinzender constateert, dat van do 21 pCt. der
ingezetenen, die bij algemeen kiesrecht hot
kiesrecht zouden hebben, nu reec-s 14 a 17
4)Ct. hot hebben (genoemd worden de dorpen
(Heemstede, Benneb roek, Hillcgom, Lisse eu
Sassenhoim). Dit acht de schrijver vrij be
vredigend, en „de komende kicsrechtbewe-
ging" zal dan ook zijns inziens in dezo
streek minder op „meer kiezers" dan op be
ter gebruikmaking van het kiesrecht'* ge
richt moeten zijn.
Want tegenover het bovredigend kiesrecht-
poroentage staat een hoogst onbovredigende
„onbewustheid" der bloombollen-arbeiders.
Of de frissche, vriendolijke arbeid dezer lie
den bon misschien voor de muffe, giftige
theorieën der soc.-dem. onvatbaar maakt,
meldt, de schrijver niet. Maar in elk
geval schijnt het hier het jachtveld te zijn
'der „clericale, calvinistische en protestant-
eche kiesvereenigingen der groote en kleine
bourgeoisie, helaas gerugsteund door do on
bewuste arbeiders."
Maakten alle arbeiders, die hier hot kies
recht bezitten, een goed gebruik er van, ver'
eenigden zo zich in volkskiesvereenigingen
zonc\cr zich tc storen aan geestelijke noch
burgerlijke adviseurs, voorden ze zuivere ar-
beiderspolitiok, dan zouden zo, vooral in dc
gemeenteraden, over een groote macht kun
nen beschikken."
Er zijn hierin enkele merkwaardigheden,
waarop wij wilden wijzen.
Vooreerst die torloopscho orkonning, dat
bij „algemeen kiesrecht" 21 pCt. dor ingeze
tenen kiesrecht zouden hebbon. Is krasser be
wijs denkbaar, dat „algemeen kiesrecht" een
goochelen met woorden is? En ook; dat wij
goed handelen met voortdurend tc protestee-
ron togen elke uiting, welke de volksverte
genwoordiging tot een kiezersvertegenwoor
diging tracht om te smeden t Toen wij on
langs schreven: „Het Kamerlid moet zich
steeds herinneren, dat hij de niet-kiezers
oven volledig vertegenwoordigt als de kie
zers", riep Het Vaderland: „Maak het hem
makkelijker, door het getal niet-kiezers zoo
klein mogelijk te maken." Wij antwoordden,
dat dit niet helpen zou en, zoo het het ver
band tusschen keuze en vertegenwoordiging
vergrootte, zelfs schadelijk zou werken.
Blijkt dit hier niet glashelder? Wanneer in
Lisse 17 PCt der ingezetenen kiezen, en men
vraagt om 21 pOt., met hot demoralieeerend
en inconstitutioneel argument, dat „die 4
pCt. anders niet vertegenwoordigd zijn en
hun belangen niet behartigd zien," hebben
wij dan niet het recht, uit naam der restee-
rende negen en zeventig percent te zeggen:
Blijf ons met zulke argumenten van het lijf;
wanneer dat het motief voor uw „algemeen
kiesrecht" moet zijn, dan ia die maatregel
bitter onrecht.
Een tweede merkwaardigheid is de wijze,
waarop hier geklaagd wordt, dat een hoog
kiezorspercentage niet helpt, wanneer de ar
beiders niet voeren „een zuivere arbeiders-
politiek", wat in dit verband zeggen wil de
materialistische politiek der sociaal-demo
craten.
Wij hebben al meermalen gezegd, dat de
insinuatie van Het Volkals zou de bedoe
ling der tegenstandere van algemeen kies-
reoht zijn een overheersching van do eeno
klasse over de andere, reeds hierom zoo fali-
kant onjuist en zoo intens belachelijk is, om
dat sinds '87 en vooral sinds '96 de arbei
ders zijn opgenomen in het kiezerskorps in
zulk een verhouding, dat, wanneer inder
daad de staatkunde een 'klassenstrijd wae,
wanneer er inderdaad zulk een onding als
„zuivere arbeiders-" of zuivere rijke-lui's-po-
litiek was, wanneer inderdaad het sinistra
droombeeld dor sociaal-demooraten realiteit
was, reeds thans do arbeiders volstrekt niet
in de minderheid zouden zijn.
Maar er zijn gelukkig nog tal van arbei
ders, die inzien, dat de politiek van Het
"Volk naar hun zedelijk en stoffelijk bankroet
voert, evenals er tal van advocaten en andere
„bourgeois" zijn, die naar wij vortrouwen
het arbeidersbelang door die politiek ge
baat zien.
Het moge voor do Fo/£-redactie te betreu
ren zijn, dat zulke arbeiders in de bloembol
lenstreek buitengewoon talrijk zijn, en ook
dat or in die streek weinig „bourgeois" zijn,
waarin zij een acquivalent kan vinden,
dezo tegenvaller kan toch, zoo zij er over na
denkt, dit nut voor haar hebben, dat
hij haar een en ander opheldert over
den aard van den politieken strijd, een
strijd, dien nog iets meer en iets hoogers is
dan een worsteling van belangen, die in
haar diepste wezen is een worsteling van in
zichten over wat strekt tot aller belang; iets,
waarvan de „onbewuste arbeiders" zich be
ter bewust zijn dan de zeergeleerde redactie
van het soc.-dem. orgaan.
KnbclTerbindingen in et Indië.
In baar antwoord op het Voorlooplg Verslag
der Tweede Kamer over het wetsontwerp
o. tot goedkeuring van een overeenkomst met
de Duitsche Regeering betreffende het tot
stand-brengen van kabelverbindingen, en b. tot
verdoellng van de daaruit voortvloeiende
kosten over de Staatsbegrooting en de Indi
sche begrooting, zot de Regeering nader uiteen
de reden van samenwerking met Duitscbland.
De kansen om Nederl.-Indiö rechtstreeks
met den Pacific kabel In verbinding te bren
gen waren zoo goed als uitgesloten door het
reeds in het V. V. vermelde monopolie van
de Eastern Extension Australasia and China
Telegraph Company voor alle van de voor
malige Spaansche (thans Amerikaansche en
Duitsche) bezittingen in de Stille Zuidzee
uitgaande telegraafkabels en het feit, dat het
deze zelfde Maatschappü is, die nu hot ge-
heele verkeer van Nederlandsch-Indiö naar
buiten, over haar ltynen «iet gaan. Was dus,
zegt de Reg., om het doel te bereiken, samen
gaan met een andere mogendheid onmisbaar,
dan was Duitschland daartoe aangewezen
van het oogenblik af, dat vaststond, dat deze
mogendheid voor haar belangen in China een
aanslultlDg aan den Amerikaanschen Paciflc-
kabel noodig oordeelde, daar zy, door het bezit
van verschillende eilandengroepen'in de Stille
Zuidzee, in staat was de gewenschte verbin
ding tot stand te brengen, desnoods zonder
die Amerikaansche eilanden aan te doen,
waar de monopolierechten van de Eastern
Extension haar de landing van een kabel
konden beletten.
De opmerking, dat de goedkeuring van het
tractaat in elk geval ook voor Nederland tot
belangrijke uitgaven zal leiden, wordt door de
Regeering in geenen deele toegegeven, onder
opmerking o. a., dat bfi de te verwachten ont
wikkeling van liet verkeer ovor de ontworpen
HJnen, de subsidieering al spoedig gering, zoo
niet nominaal kan worden.
De vrees, dat door de getroffen regeling het
belang van Duitschland beter wordt gediend
dan dat van Nederland, behoeft niet te bestaan,
zegt de Regeering.
Een rechtstreeksche verbinding tusschen
Batavia en Manilla zou ook volgens de Regee
ring zóó weiülg opbrengen, dat do uitvoering
van dit plan (gesteld dat landingsrecht op de
Phiiippünen te verkregen ware) zeker veel
duurder zou uitkomen dan het nu voorgestelde.
Omtrent onderhandelingen met Frankrijk
wordt o. a. medegedeeld, dat in Maart 1901
een voorstel van de Fransche Regeering is
gedaan om onzerzijds het tot-stand-brengen
van een verbinding BataviaPontianak to
bevorderen en door het verleenen van subsi
die aan een Fransche onderneming het ma
ken dezer verbinding van Pontianak met
Saigon te verzekeren, hetgeen ons langs den
telegraafkabel, dien Frankrijk voornemens
was tusschen Gochinchina en Amoy te leggen,
een nieuwe verbinding met Europa over do
kabels der Great Northern Telegraph Com
pany en de Siberischo landlijncn zou ver
schaffen. Hierop is van onze zijde geant
woord, dat, hoewel wij gaarne bereid wa
ren het tot-stand-komen der door do Fran
sche Regeering gewenschte verbinding van
Batavia met Saigon door bespoediging van
den aanleg der verbinding BataviaPontia
nak te bevorderen, ons belang bij het ont
worpen plan niet zoo groot was, om het ver
leenen van subsidie te wettigen. Tegen het
einde van het vorige jaar is door do Fran
sche Regeering een nader voorstel gedaan,
dat hot onderwerp heeft uitgemaakt van een
onlangs tusschen wederzijdscho gedelegeer
den gehouden conferentie, waarvan mag
worden verwacht, dat het resultaat bevredi
gend zal zijn.
In de Memorie van Antwoord wordt
voorts o. a. weersproken de meening in hot
V. Verslag te kennen geven, dat, naar hot
voorschrift van art. 59 der Grondwet, zooals
het luidt na do herziening van i7, het slot-
protocol de goedkeuring der Staten-Gene-
raal zou behoeven.
De reden waarom het slotprotocol niet kan
worden gepubliceerd, ligt inderdaad hierin,
dat het bepalingen vervat, die voor het wel
slagen van onderhandelingen tusschen den
ondernemer der nieuwe lijnen en andoren
voorshands geheim moeten blijven.
Do uitgaven ton behoeve van do tot-stand-
te-brengen kabelverbindingen worden ge
raamd op 11,600,000 mark.
Van het gezamenlijk subsidie van 1,400,000
mark nam Nederland voor zijn rekoning
376,000 mark.
Do opbrengst der aan te leggen verbindin
gen is nu nog onmogelijk te sohatten.
Het subsidie zal verleend worden voor 20
achtereenvolgende jaren, gerekend van den
dag waarop het vorkeer over do gezamenlij-
ko lijnen zal worden geopend. Eerst van dat
oogenblik af ie het dus verschuldigd.
Voorts verdedigende de verdere artikelen
van het traotaat, zegt de Reg., dat de leden,
die togen de in art. B aanvaarde verplich
tingen ernstig bezwaar hebben, naar het
haar voorkomt voorbij zien, dat het artikel
een toezegging bevat niet ton behoeve van de
Duitsche Regeering, evenmin een toezegging
van algèmeene strekking, maar een toezeg
ging enkel en alleen ten behoeve van do op
te richten Duitsch-N ede rlVennootschap
terwijl de toezegging overigen* niets anders
inhoudt dat bij verschillende gelegenheden
aan de Eastern Extension Australasia en
China Telegraph Company is toegestaan.
Dat de landingspunten in overleg met de
vennootschap zullen moeten worden bepaald
is juist, maar doet niets te kort aan het on
betwistbaar recht der Nedcrl. Regeering,
om de kabels slechts daar te dulden, waar «ij
dat met haar belangen vereonigbaar acht.
Een inbreuk op do souvereiniteitsrechten
van Nederland kan de Regeering in dc in
art 5 gegeven toezegging in geenen dcelezien.
De bepalingen stemmen geheel overeen mot
de handelwijze, die ten aanzien van den aan
leg van telegraphische verbindingen sinds
jaren in Indië is gevolgd. Van concessies
tegenover Duitschland kan niet in ernst
sprake zijn.
Het recht om de bediening van de toestel
len der vennootschap te allen tijde en als zij
het noodig mocht oordeelen door haar eigen
ambtenaren te doen geschieden, is aan ieder
der beide Regeeringen voorbehouden als een
uitvloeisel van de souvereiniteit.
De üit de overeenkomst voortvloeiende
uitgaven geheel ten laste van de Staatsbe
grooting te brengen, ware naar het der Reg.
voorkomt moeilijk op goede gronden te ver
dedigen.
De Iiddscbe Veemarkt.
Dat driestarretje, dat driestarretje over
bovenstaand onderwerp, geachte Redactie I
heeft wat op zijn kferfstok; niet in afkeuren
den zin schrijf ik dat, o neen, integendeel,
de publieke zaak moot maar flink in 't open
baar worden behandeld, maar „geen belang
hebbende" schijnt het maar niet van zich
te kunnen verkrijgen om persoonlijk te wor
den.
Er wordt niet geïnfluenceerd, „een abon-
né" is er van overtuigd dat de verplaatsing
van de veemarkt, vooralsnog niet beslist noo
dig is. Ook zou hij zich niet willen aanmati
gen een brevet van onbekwaamheid uit te
reiken aan den marktmeester En waarom
niet? Omdat hij meent dat die ambtenaar,
benoemd door B. en Ws., dc aangewezen
man dus is, om het marktwezen te beheeren.
Maar daarom kan er verschil van meening
zijn, en daarom tot slot dit: word niet
persoonlijk, het is hier om de zaak te doen.
Ook mijnerzijds sluit ik het debat, méF
„geen belanghebbende" over de verplaatsing
van de Leidsche Veemarkt.
Een abonné.
Mijnheer de RedacteurI
Ik ben góén Leidenaar van origine, dus
men zal mfi niet beschuldigen van vooringe
nomenheid, maar ik vind Lelden een mooie
stad. En vooral op één van .zijn schoonste
punton aan „den Witten Singel".
Daar heeft men voor kort een fraaie brug
gelegd (zie, lezer, eens naar links of rechts
van af die brug, wat fraaie kfikjes), die een
druk verkeerspunt Is geworden. Ik moet die
brug telken dag eenige malen passeeren en
«ag zoodoende voor een paar dagen bfi die
brug eenlg ondergrondsch gemetsel, welks doel
voor mfin leekenver6tand vrfi duister was.
Maar och, daar «ie ik hedennamlddag bfi
dat gemetsel een lomp ijzeren gevaarte arrl-
veeren, enmfjn poëtische illusie omtrent
dat mooie punt zie ik verdwijnen In een
„urinoir". F1 doncl
Wie in deze de lastgever is geweest, daar
zulk een up-to-date monument te zetten, ik
weet het niet. Alleen wilde ik door dezen mfin
hulde brengen aan den (wan?) smaak
van die autoriteit.
Maar 't kalf is, helaas l verdronken. Ik kon
het mysterieus-doend beestje niet eerder
redden.
Leiden, 30 Mei 1902. k.
De zaak Humber t-0 rawford.
De Fransche minister van binnenlandscho
zaken looft een som ven 26,000 franken uit
aan hem, die mededeel in gen weet te doen,,
die de politie op het spoor brengen van de
familie Humbert-Daurignac, indien die me-
dedeelïngen waarlijk tot de arrestatie der
beschuldigden leiden. Men heeft echter nog
geen aanwijzingen van boteekenis gekregen:
en zoolang als de familie zelf niet spreken
kan om van haar schelmerijen te getuigen,
wordt door anderen die taak ijverig waar
genomen. Elke dag brengt nieuwe verhalen
van ongelukkigen, die door mevr. Humbert
in de val gelokt zijn. Thans wordt er ver
teld van een zekeren heer V., die reeds in'
1886 tot 0 jaren gevangenisstraf zou veroor-'
deeld zijn, beschuldigd van valechheid in,
geschrifte, gepleegd, ten nadeele van de;
bankiers der familie Humbert. Tevergeefs*
verklaarde de beschuldigde destijds voor den
rechter, dat niemand anders dan mevrouw'
Humbert zelf hem had verzocht de valsche
stukken te maken, en dat hij de daarmee ver
kregen geldsom van 300,000 franken aan!
haar ter hand gesteld had. Aan een zoo bru-1,
tale en onwaarschijnlijk klinkende verdedi- J
ging werd geen geloof gehecht. Nu men
thans weet, wie mevrouw Humbert is, wordt j
het waarschijnlijk, dat de veroordeelde des-
tijds de waarheid heeft gesproken.
Dinsdag is te Parijs de eerste vergadering *-=r
gehouden van de schuldeischers in het fail--
lissement Humbert. Van 61 opgeroepenen
waren slechts 32 opgekomen; allen verschc-!
nen pas op het laatste oogenblik, vérmoede-!
lijk om zoo weinig mogelijk gezien te wor-!
den. In strijd met de gewoonte, werden do'
namen niet opgelezen. De voorloopige cura-
tor Bonneau word definitief benoemd en twee
der schuldeischers werden hem toegevoegd.-
Do curator deelde mede dat, voor zoover tot
dusver bekend is, de schulden ruim 60 nril-
lioen bedragen, maar nog een onderzoek
naar do deugdelijkheid moet plaats hebben.
In 't geheel hebbon dc Humberts in ongeveer
20 jaren ruim 700 millioen franken omgezet.
Het actief is betrekkelijk zeer gering, want
allo onroerende goederen zijn door hypo-
theek verbonden. Enkel de roerende goede
ren blijven dus over, waarvan do schilderijen
en kunstvoorwerpen worden geschat op 1 1/2
mill, franken, terwijl de overige zaken met'
do wijnen op ruim 500,000 worden geschat.
Twee crediteuren zeiden stellig te weten dat';
de Humberts groote perceelen in Buenos-
Ayres hebben aangekocht op den naam von'i
Crawford, waardoor het actief belangrijk'
kan stijgen. De curator beloofde een ondor-
zoek in te stellen, maar hechtte er weinig i
geloof aan.
De Raad van discipline van dc Paiijschei
balie heeft op verzoek van den vroegeren de*,
ken mr. Dubuit (die vele jaren de raadsman,
van mevr. Humbert is geweest, en volgen*j
zijn verklaring door haar werd misleid) aaü'
een zijner leden, den oud deken mr. Ployer^
opgedragen een onderzoek in te stellen naaf,
mr. D's gedragingen in deze. Mr. D. verzeg
kert nooit iets met de Lijf ren tebank van'j
Daurignac te maken gehad te hebben, en dat'
zijn naam daarbij buiten zijn weten is ge-I
bruikt. Hij heeft zijn ontslag genomen al*
lid van den Raad van discipline.
Thomas Edison heeft aan eon'j
verslaggever van do „Commercial Adverti-
ser" medegedeeld dat hij een nieuwen elec-i
trisohen motor heeft uitgedacht, die 160 kilo-;
meter kan afleggen zonder geladen behoevetfi
tc worden.
Mevrouw Humbert, weduwe van wjjlen den!
minister van justitie Humbert, is van plan dei
„Gaulois" aan te klagen wegens smaadschrift,j
omdat dit blad heeft verzekerd, dat minister!
Humbert indertfid onnoodig het faillissement
der „Union générale" zou hebben uitgelokt,
en dat deze geschiedenis hem 500,000 franken'
had opgeleverd.
Gisteren z(Jn er een menigte getuigen ge
hoord in de zaak, veelal slachtoffers van
mevrouw Humbert Daurignao. Onder deze
personen zijn er, die komen verklaren, dat z
hun spaarduit geheel verloren hebben aan dei
Lyfrentenbank; zoo een oud vrouwtjedat op
aanraden van haar eohtgenoot, sindsdien over-
teden, haar kapitaaltje van 10,000 frankenj
naar deze Bank had gebracht, verlokt door)
het prospectus. De Humberts, die meest in 'tj
groot werkten, hadden door die Lyfrontenbank;
de gelegenheid ook in het klein te werken,'
indachtig, dat vele kleintjes een groote maken.
AARLANDERVEEN. Bevallen: L. Hoogem
doorn geb. Zwanenbeek D.
ALKEMADE. Bevallen: J. van Dieraen geb.
Brunt Z. M. Massing geb. Van der Meer D.
Overleden: J. W. van Heek D. 3 m.
Gehuwd: A. Uithoven jm. 31 j. en H. de
Rijk jd. 23 j.
BODEGRAVEN. Bevallen: N. van Leeuwen
geb- Bouthoorn Z. M. C. Onwendyk geb.
Kraan D.
Overleden: A J. Hellema 13 m. E.
Codee, gehuwd met A, de Gans, 01 j.
Gehuwd: J. Bekker jm. 20 j. en M. van
Duijvenbode jd. 25 j.
KOUDEKERK Bevallen: D. Wortman geb.'
Jansen Z.
Overleden: H. 0, Wortman 1 dag.
Gehuwd: D. J. Monnik en A. Blonk. Pt
J. Couvóe en T. Blonk. G. Bloemendaal en
A. W. van Grieken.
OUDSHOORN. Bevallen: M. J. Lujjben geb.
Grossat Z. T. Roos geb. Laros leren]. Z.
Overleden: W. van Arkel Z. 23 d. D.
Berkbout Z. 3 w. J. de Jong, huiavr. van K.
Kranenburg, 83 j.
TER-AAR. Bevallen: C. D. Droog geb. De
Ronde D.
Gehuwd; C. van den Berg jm. 27 j. en W.
0. Huigaloot jd. 27 j. D. Me\jer jm. 82 j. en'
L. Hoogervorat jd. 80 j. J. Heeg jm. 27 j. en;
T. Treur jd. 22 j.
VALKENBURG. Geboren: Hendrik, Z. yan
N. Binnondjjk en G. van Egmond,
Overleden: H. T. P. de Jong,* 58 j., ecktge-
noote van A. Bol Cz. P. van der Mejj, 82
gehuwd met I. van Klaveren.
WOUBRUGGE. Gehuwd: G. Verkade jm.
23 j. en H. Feenstra jd. 28 j. C. van der Wiilik
jm. 23 j. en J. Maurita jd. 20 j.
ZEVENHOVEN. Bevallen: A. van Dijk geb.
Janmaat Z.
Gehuwd: J. Verhoeff en G. Zuidam.
ZEGWAARD. Geboren: Jacobus Theodoras,
Z. van J. Stein en E. Belt. Johanna Hendrika*
D. van H. A. Hagere en J. voor der Mark.
Lena en Johanna, doohtera van P. J. van de»
Spek en J. Verheeft
Overleden: P. J. Brandhorst 1 j.
ZOETERMEER. Geboren: Jobanne Theodora*
D. van L. Hoogduin en J. Velsen.
Ondertrouwd: H. Vrouwenraad 40 j- enIk'
8. Lager berg 34 j, van Zoeterwouda.
De stad Quezaltenango, in Guatemala.
De ontzettende nieuwe uitbarsting op Martinique met de vreemde eleotrieche verschijnselen bewast hoe het inwendig vuur der
aarde aan het werken Is overal waar de aardkorst betrekkelijk dun of gespleten is. De laatste mail brengt nu bijzonderheden over
de verschrikkelijke aardbevingen, welke don 24sten April plaats grepen in Guatemala. Duizenden verloren het leven er door. Acht
steden zijn er door vernield. De schokken begonnen den 8sten April en de laatste en ergste had plaats den 24ste. quezaltenango,
de tweede stad na de hoofdstad, is een puinhoop evenals San-Marcos, Solola en vijf andere steden.
