si
ONTVANGEN dagelijks
Vischmarkt
Ia Café Restaurant JEN BURCHT"
A. MOL:
Concert 30 October.
Hanglampen,
J. L.Creyghton.
li
ii
li
8g
81
De Graciense, Prijs per kwartaal f U7V2.
iets Extra's! Iets Extra's!
Tets Extra's!
Iets Extra's!
STADS-GEHOORZAAL.
Wegens het drukke bezoek zal de Foyer geopend zijn
tot het verkrijgen van ververschingen.
's-Gravenhage.
In de Koffiebaa!
zuivere Preanger-Kaffie,
mmmm a
•B
0jM
fig
yW
r*
\umm®®0Mm0&m0^m0$m$9M0W0MQW0®w0M®r02r0r0fr0mm:0A
HER SIER.
Wie gebruikt niet graag een fijn, echt zuiver glas Bier?
Tegen billijken prijs, k lö ets. per glas. Onverbeterlijk van qualiteit.
8771 60
in 0 aller gunst aanbevelend,
Hoogachtend,
ÜEJ. Dw. Dnr.,
8781 24
AiniievWled,
JT. C. SCHOKXMAKER.
8784 20
uitgebreidste keuze van de minste tot de fijnste
soorten, waaronder prachugt Fransche modellen.
Prima qualneit Branders.
23
Aalm ark.t
Ter overneming aangeboden: een naar de
eiscben des tyds ingericht Koffiehui* met
Biljart (oude vergunning). De tegenwoordig#
eigenaar heeft deze zaak sedert 23 ja^r met
succes gedreven. DesverJangd cok bet luis
te koop. TusschenpersoneD komen niet in
aanmerking. Brieven letters A. B aan VAN
DER MAbK's Advertentiebureau, Gr-iven-
straat 1 a, Den Haag. 8757 10
brandt men dagelijks op Duii.^che
wijze: 389 13
uitmunteDde douj- geur en smaak®
Prijs lier 5 ons 50 Cents.
IERK0UW STOK HUIZEN,
NIEUWE RIJN 47.
"i
«?j§4
8790 825
F'eu.illeton.
Jlaar Stiefmoeder.
19)
„Ik heb er over gedacht," begon zy op eon
I aarzelenden toon tegen mrs. Lewis, „om,
wanneer u er niets tegen hebt, in betrekking
te gaan."
Mrs. Lewis, die juist een stukje ham naar
J h iar mond wilde brengen, liet haar vork
vallen en staarde Anne vol verbazing aan.
„In wat te gaan?"
„In een betrekking bjj een deftige familie.
Ik heb geen vooruitzichten, geen tehuis; ik
|moet in mijn eigen onderhoud voorzien."
„Het meisje raaskalt," riep mrs. Lewis,
Iferatr ontbot voortzettend. „Geen tehuis 1 Wel,
hebt hier een tehuis, uw eigen tehuis.
[•Was het niet van uw vader?"
„Ja, maar het is niet het mijne."
„Het is het uwe en gy brengt er uw tfld
nuttig in door. Wat kunt ge meer verlaDgen
loud nu je mond, Anne, en praat geen onzin.
Vaaneer gij ontbeten hebt, kunt gij a los
Wegnemen."
„Waarom laat gt) haar niet gaan, mama?"
Duisterde Fanny, toen Anne met eenige borden
^n schotels de kamer had verlaten.
„Omdat ik dienst van haar heb," zeide mrs.
L9wis. „Wie is er andere om voor onze ge-
hakken te zorgen? Wie zou met die onhe
ilen Sally overweg kunnen en wie zou al
het naaiwerk doen? Denk eeDS aan, hoeveel
ztj afdoet Neer, zoo lang wy hier z\jn, moet
Aone by ons blijven. Bovendien zouden de
buren er over spr ken, wanneer wy haar
lieten gaan. M«n spreekt reeds over het
testament en is Diet zoo vriendelijk als men
kon zijn. Men zou willen, dat ik de wensohen
van myn overleden echtgenoot niet eerbiedigde
en tegen z(jn wil handelde l"
Anne gaf het echter niet op. Toen zfl alles
weggeruimd en bet talellaken opgevouwen
had, kwam zjj er weer op terug.
„Ik hoop, mrs. Lewis, dat gij mij hierin
niet zult tegenwerken. Ik zou gaarne in
betrekking gaaol"
„En in welke betrekking, denkt gij, dat gij
zoudt kunnen voldoen?" zeide mrs. Lewis
ironisch. „Gy zyt niet bekwaam genoeg om
er een bi) een deftige familie waar te nemen."
„Of het moest zijn als keukenmeid," bracht
Julia in het midden.
„Of als naaister," zeide Fanny. „Wat ik
zeggen wil, ik heb nog een paar opslagen
voor mouwen noodig, Aone."
„Ik zou toch, ondanks mijn weinige be
kwaamheden, willen probeeren of ik een
betrekking kan krijgen. Ik kan toch altijd
wel het _een of ander doen."
„Nu is het genoeg. Moet ik je nog eens
verbieden onzin te praten?" hernam mrs.
Lewie. „En nu moet gjj naar boven gaan en
mijn goed en dat van Julia en Fanny eens
nazien. Wij gaan naar Worcester met den
trein van halfelf en gij kunt ons denkelijk
met de thee thuis verwachten."
Zy vertrokken. Zoodra zij hun ruggen
hadden gekeerd, kwam Anne by ons binnen-
loopen en vond mrs. Todbetloy en mij \oor
de piano zitten. Het was mooi Paascbweer,
ofschoon wy nog Maart haddeD; de Squire
en Tod waren naar Dyke Manor voor z^keu
gegaan en zouden pas laat thuiskomen. Anne
stortte haar hart by mrs. Todhetl y uit en
vroeg haar of zy er verkeerd aan deed door
een betrekking te zoeken.
„Neen, lieve," zeide mrs. Todhetley, „het
is eerder goed dan verkeerd. WaDneer
„Wanneer men my behandelde, zooals zy u
behandelen, Anne, zou ik geen dag langer by
hen biy?6D," zeide ik driitig. „Ik houd niet
van katten."
„O, Johnny I" riep mrs. Todhetley. „Zeg
zoo iets Diet. Gy zyt niet in het minst ver*
plicht, om in dat hui^ te biyven, Anne; ik
geloof zelfs, dat het beter is, dat gy weggaat.
Blyf hier, Anne, en dineer met my en Johnny
om één uur, dan kunnen wy er nog eens
over sprekeD."
„Ik wou, dat ik kon biyven," zeide Anne,
„maar ik kan ternauwernood de paar minuten,
welke ik hier sta te prateD, missen. Mrs.
Lewis heeft my een japon gegeven, die los
getornd en gekeerd moet worden, en ik moet
my haasten om er mee te beginnen."
„Dat moet gy vooral doen!" riep ik, ter
wijl ik haar bet hek uitliet. „Eu ik zou wel
eens willen weten wie een kat is als zy het
niet is."
„Gelooft gy niet, dat ik als gouvernante voor
kleine kinderen geschikt zou zyn, JohnDy?"
vroeg zy my, zich nog eens omkeer end, toen
zy het hek reeds uit wj«, „Ik kan les in het
Fransch, Eagelsoh en Duitsch geven en ik
houd dol veel van kiecio kinderen. Het u oei-
lUkst zal echter xfta em iemand te vinden,
die my wil recommandeeren. Ik bob iemand
op het oog, die ast wei zou kunnen doen
als ik bat hem maar durfde vragen."
„En wie is dat?"
,Sir Robert Tenby. behoort tot de groote
wereld en moet hxtereeo daarin kennen. En
hy is aityd zoo byzonder voorkomend en
vrieDdelyk geweest Denkt gy, dat ik my wel
tot hem kan wenden F'
„Waarom niet? Hg kan u daarvoor niet
opeten."
Zy liep weg sa Ik keerde weer in huis
terug. Maar dien geheeien dag, terwyl zy over
haar werk zat gebogen, bleef Anne besluite
loos en wist niet wat s9 doen zou. Hdt was
ontnogelyk te weten, hoe Sir Robert Tenby
het zou opnemen.
„Ik heb een beetje koffie voor u gezet en
hier is ook een wede geroosterd brood en
boter, miss Anne," zeide Sally, die met een
blaadje binnen kwaa. „Doe er veel boter ep.
Zy is er niet en oei bet dus niet."
Anne lachte en bedankte haar; mrs. Lewis
had alleen koude ham als middagmaal voor
hen achtergelaten so hun bevolen met de
thee te wachten totdat zy terugkwamen.
Maar vóór zy goed eo wel de versnapering
verorberd had, kwam met de meisjes
binnen.
„Wat ia u spoedig Smugl" riep Anne onwil
lekeurig, in de hoop, dat mrs. Lewis de koffie
niet zou ruikou. „En hoe maken zy hot by
de Lakes?"
Mrs. Lewis antwoordde met een hatelijke
opmerking aan het adres van de L k«s ea
beval Anne thee te zetten. Fanny fluisterde
haar in, d,.t zy den volgenden dag naar
Worcester gingen, daar hot Paaschbal over
bleven, maar niet by de Lakes bun intrek
rxamen. Anno was daarover verwonderd.
Toen zy dien morgen by de Lakes warec
.gekomen, had miss D.nah hen zeer Koel
ontvangen, en was, zooals mrs. Lewis later
opmerkte, ternauwernood beleefd geweest.
Het feit was, dat mias Dinah, die een zeer
rechtschapen gemoed bezat, geheel op Anne's
hand was en het testament, hetwelk da
bedrogen, meegaande dr. Lewis had gemaakt,
voor het minst scbandelyk onbillyfc vond,
Mrs. Lewis bad, toen zy miss Dinah's
gemelyke stemming opmerkte, naar mrs®
Lake gevraagd.
„Die heeft het vandaag byzonder druk. Kan
ik iets voor u doen?"
„Wy denken er over om morgen voor een
week te komen, Dioah; ik en myn beide
meisjes. Zy hebben er hun zinnen op gezet
om naar het ioteekeningsb.il te gaan. Welke
kamers kunt gy ons geven
„Geen enkele kamer," had miss Dinah
beslist geantwoord. „Wy kunnen u niet
hebben."
Wordt vcrvolgdj
