I
Goederenvervoer
STOUT
LAGER
Stoomtram HAAËLBH LEISQl
611 ÏÏlNFIl OOrtlB».
TARWEBROOD!
BEDET'S
(jsoesche Zoute BescSiuitjes
C. R00DEWBI1RB Jzn., Haarl.straat.
Ehi alwaar v. ralpH.
A. C. HOPPENBROUWER,
(C5! EC3E1P
fll!ernj-iste uersche Tafeliicier,
Zuiver versche EIEREN,
J. De Wilde, Hoogewoerd 66.
FAILLISSEMENT.
Openbare Verkooping
Roffiehiiis-Iiiveotaris,
MEUBILAIR en HUISRAAD,
Stoomtram LeidenVoorschotenVeur (Leidschen-
dam)VoorburgDen Haag.
meest versterkends drank.
beste Bier voor dagelijkse!) gebruik.
I. P. RIEDEL, Boommarkt.
HOLLANDSCH SPEK,
Bcstelgoedcren worden aangenomen in het Sigarenmagazijn van den Heer
J. C. VAN 'f HOOFT, Brccstraat 106. 6062
van INBJAAKVRIJE, met Staal gepantserde
ranökasten ea Klnisflenreii,
j. VAM ZANTEN Co., Hofleveranciers,
Eaateor: Clareasïeeg No. 2, nabij de Mare. 44
ROLLANDET Co.,
Korte KSare No. 22,
Feuilleton.
OP DE PLANKEN.
leermeester Daa Hertog schry.'t: „Vacamie
blyve vacantie en de onrecht vaardigen zoo
goed als de recht vaardigen moeten eens in
't jaar op adem kunnen komen 1" Dat do medici
hom hierin zonden by vallen, dat wist ik wel.
Laten wy ons toch door hen laten waar
schuwen 1
Laat ods toch luisteren naar mannen ala
Winkler, Mynlleff en Huizinga.
Het spiit mii, dat ik er ook niet'bijzetten
km: en Stokvis; maar als prof. Stokvis met
een alkeuretiJ oordeel wachten wil, totdat
men by hem komt met een jongen en zegt:
kyk eens, professor, dit venlje was vóór do
vacantie voikomeh normaal, maar heefc nu
hartkloppingen, congesties, kuitenkramp, toe
vallen en hallucinaties zoodat de hoog-
leoraar tot een hoogen graad van neurasthenie
moot besluiten dan wil ik het er maar op
wagen om zjju oordeel vooruit te loopen.
Men zegge niet: als de leeraren zich meer
met twijfelachtige discipelen gaan bemoeien,
dan krijgen dozen nog meer te doen in het
schooljaar. Volstrekt niot. Elke meerdere
bemoeienis van de zijde des leeraars verge
makkelijkt de taak van den jongen. Juist de
leeraren, die de jongens het meest aan bun
'ot overlaten, geven gewoonlijk het meeste
.ïuiswerk op.
Eén bezsvaar moet ik nog weerleggen, dat
ioor den heer Den Hertog geopperd wordt.
Hy meent, dat de geheele afschaffing der
herexamens eerst zal kunnen geschieden in
verband met die der overgangsexamens en met
3en geheele reorganisatie van het onderwijs.
Joe wenschelyk ik die beide laatste, groote
roraQderingen acht, ik ben van meening, dat de
ileinere, die ik thans bepleit, daarop niet be
hoeft te wachten. Ik ken een school, waar de
overgangsexamens geheel een wassen neu3
zijn; waar en zoo is het goed alleen en
uitsluitend de waarnemingen over het geheele
jaar over al- of niet-bevordering tot een hoo-
gere klasse beslissen. Maar op die school zijn
de herexamens talrijk. E9n bewijs, dat de eene
fout Diet steeds in het gezelschap gaat var. de
andere, en verbetering der eene niet in de
doos gestopt moet worden, omdat ze op die
der andere zou moeten wachten. Dit laatste
systeem heeft al zooveel in ons land tegen
gehouden: als we dit veranderen, dan moet
dat meteen; en daarom veranderen we voor
loopig nog maar niets; we streven alleen
naar verandering.
Moge de Minister van Binnenlandsche Zaken
den wil bezitten, te toonen, dat hij niet aldus
redeneert. E3n minister kan natuurlijk niet
afgaan op hot oordeel van iemand als ik. Hy
moet vragen: wat zeggen de autoriteiten?
Gebleken is, dat zelfs de schoolmannen, die
het herexamen jarenlang hebben helpen be
stendigen, öf de afschaffing öf de beperkiDg
der toepassing wenschen.
Gebleken is, dat de medici de schadelijkheid
van deze kinderkwelling het woord is van
Winkler maar al te duidelijk inzien. En
wanneer de minister nu staat voor de keuze
tusschen afschaffing of een poging tot beper
king, dan heb ik hoop, dat een vergrijsd
practicus als hy wel overtuigd zal zijn, dat
hy hier met een instelling te doen heefc,
waarvan meer misbruik gemaakt wordt dan
in de opinies der schoolautoriteiten to lezen
staat.
Vervolg der Advcrtentiëii.
zijn te Leiden verkrijgbaar by
©ehclmhondisig verzekerd.
ADRES4649 7
Haarlemmerstraat 299, Lelden.
fcj&fcajü i. j
ua M tee
H Y'i
vi i ty-i .m tel I ffi
1334 36
TV aSmirhoter,
fijn en 011 vervalscht, f 1.30.
f 1.20 per K.G. 5360 11
3'/„ 1 en 4'/, C'«s.
IVederl. MncnoEJct- en Hoolzuur-Mani'J,, fiiioitevdai
(om contanit geld)
op VRIJDAG 31 Juli 1896,
des morgens te 1© uren,
ten huize van A. G. COSTER, in het Café
„De Gouden Kroon", in do Paarden steeg te
Leiden, ten overstaan van den Deurwaarder
X*. I-I. Van Thiel,
van een goed onderhouden
bestaande in: Biljart met toebehooreD,
Toonbank met marsneren Iblaill, 351er-
pomp met leiding en kooSziaurapparaaö,
Tafels, Stoelen, ©asornameatcn, Eilok,
Jfcfikkeflen Flessclieikkak, t£arafïea,
©lazen, enz.
VOORTS:
als: Pianino, mahoniehouten en eikenhouten
Lmnenkasten, mahoniehouten Secretaires, dito
Canapés, dito Salon- en andere Tafels, dito
Storlon, Spiegels, Pendule, Gasoruamenten,
Ledikanten, Beddegoed, Matrassen, Kachels,
Porselein-, Glas Blik- en Aardewerk, en wat
meer ten verkoop zal werden aangeboden.
To zien: Donderdag 30 Juli, van 12 tot
4 uren. 5612 36
2.-11,4 :3.:.a
2E3L'. IOLTO".S3J9
5356 io Nieuwe Itiju 55.
Gouden en Zilveren
Altent tie Heer ,T. F*. RIEDEIy, Heiden.
'S
Hoofdagent te Leiden
Lenig vertegenwoordiger voof
Leidera en Önasfrekesa. 712
TELEPHOONNUMMER 122.
W.B. Het Ei*ra-fou4 wordt onvervalscht
afgetapt in l/l fl. van 8 en in l/2 fl. van
4 maatjes.
PRIMA GEROOKT
5361 6
22 CENTS PE34 POXSb.
Hoogewoerd 66.
8H OJlÜlfllÜ g,Ü10^CI
Taeief voor BestelgoedL
0-5 KG. ƒ0.10, 5-10 KG._ 0.15, 10-20 KG. ƒ0.20, 20-25 KG. ƒ0.21,
25-30 KG. ƒ0.22, 30-35 KG. 0.23, 35-40 KG. ƒ0.24, 40-50 KG. ƒ0.25!
ar. lips» bz.,
DOEBEECHT. Groenmarkt 9.
Stoomfabriek
Depftt:
VecECsfraaf. '§-HASB, 2670 30
©e abonnementstarieven voor Persosen-Vervoer %yn verlaagd.
Kaarden voor Ambachtslieden, geldig van Maandag fel Zaterdag voor
twee treinen per dag, zjju op aanvrage van den patroon verkrijgbaar ad
f 1,2© fs r week.
Zeer laag tarief voor Bestelgoederen.
Onverschillig over welk gedeelte van den Tramweg het vervoer
plaats heeft:
Per zending van 5 Kilogram of minder gewicht HO Cents.
Van elke 25 Kilogram of onderdeel daarboven wordt per
zending berekend5 Cents.
Zendingen tot een gewicht van 200 Kilogram worden als bestelgoed
aangenomen.
Lichte goederen van grooten omvang, zooals Meubelen en dergeiijken,
worden berekend naar het dubbele gewicht. 5940
233 29
NIEUWE IiIJN 3,
Agenten dei Stoomvaartmaatschappij
„Nederland."
Zoowel voor passage-bespreking als
verzending van goederen.
Zee-Assurantiën. 1490 0
O* lEXUiS?,
Nieuwe Iiijn 55.
Ruime keuze in: 5355 10
5406 19
EJclxt Zeexiwsclv
Deze qualiteit van brood is zeer aan bei
velenswaaraig en is te verkrygen in de
en by de navolgende Depothouders:
W. J. DEVELING, Breestraat 138.
H. L, SPOORMAN, Nieuwstraat 14.
Th. L. JUFFERMANS, Beestenmarkt 51c^
W. JANSEN, Haarlemmerstraat 277
SOMERWIL. 2He Groenesteeg 48.
J. VAN DER W1LK, Lisae. 7440 17
4)
In die lichte agitatie, welke zich op zulke
dagen ook van den meest geroutineerden
acteur meester maakt, verschenen een uur
voor den aanvang der voorstelling do mede
spelenden voor en na in hun kleedkamers.
Slechts één liet nog altfjd op zich wachten -
de premier amoureux Bernard Steinhausen.
Men werd eindelijk ongerust en vond het
geraden, den eersten regisseur in een rytuig
naar de tamelijk veraf gelegen woning van
den kunstenaar te zenden, en na verloop van
ODgeveer twintig minuten keerde de man
terug met de boodschap, dat Steinhausen
reeds voor een uur uitgegaan was, om zich
naar den schouwburg te begeven.
Het vermoeden, dat den tooneelspeler onder
weg een ongeluk overkomen was, werd door
dit bericht bijna zekerheid, en een groote
opgewondenheid maakte zich meester van het
personeel, dat reeds gekostumeerd op het
tooneel en achter de coulissen vereenigd was.
Anton Markhof was donkerrood in het gezicht
en scheen voor de eerste maal in zijn leven
volkomen radeloos. Een blik door het gat in
hot gordijn leerde hem, dat de zaal reeds vol
begon te worden. Ook in de groote hofloge
doemden reeds uniformen van het gevolg
der vreemde vorsten op, en de komst der
vorstelijke bezoekers kon elk oogenblik ver
wacht worden.
De verwarring sloeg over tot algemeene
radeloosheid, toen nu ook de intendant in zijn
gala-tenue ten tooneele verscheen, om zich
te overtuigen, of alles gereed was om te
beginnen. De wetenschap, hoe do zaken hier
8tondeD, bracht hem bijna tot vertwijfeling.
Hy vreesde zyn betrekking te verliezen, en
in de behoefte een schuldige te vinden, op
wiens schouders hy den ganschen last der
verantwoordelijkheid kon wentelen, overstelpte
hy den eersten regisseur met heftige ver-
wyten, dat niet van den beginne af voor een
dubbele bezetting der gewichtige rol zorg
gedragen was.
Anton Markhof echter was er de man niet
naar, om onverdiende verwyten deemoedig
by zich te laten neerglyden. De aderen aan
zyn slapen zwollen hoog op, stuiptrekken
vertoonden zich om zyn mond en zyn oogen
flikkerden onheilspellend. Een stormachtige
scène scheen onvermydelyk, toen uit den
kring der acteurs een slanke jonge man naar
voren trad. Hy boog voor den intendant en
zeide met eenigszins bevangen klinkende
stem: „Als uwe excellentie het permitteert,
dat de voorstelling daardoor gered kan worden,
als een ander myn kleine rol wil overnemen,
verklaar ik my bereid, de rol van den heer
Steinhausen te spelen.
De intendant zette groote oogen op. De
hoop, dat do catastrophe misschien toch nog
te vermyden was, maakte hem zeer hoffeiyk
jegens den jongen acteur, die zich daar zoo
onverwacht als helper aanbood.
„Het is een zeer stout waagstuk, dat gy
daar wilt ondernemen, waarde heerl Zyt gy
dan elders reeds in deze rol opgetreden?"
„Neen, excellentie! Maar ik heb haar uit
eigen beweging bestudeerd en hoop, dat het
my gelukken zal, haar ook zonder repetitie
tot tevredenheid van het publiek te spelen."
„Wat zegt gy er van, mynheer Markhof?
Meent gy, dat het te wagen is?"
De eerste regisseur, die tot nu toe geen
woord gesproken had, ademde zwaar. Hy
verkeerde blykbaar in een zeer opgewonden
toestand.
„Neen!" antwoordde hy ruw. „Ik geloof,
dat het beter zou wezen, de voorstelling niet
te laten doorgaan."
Erik Sarnow preste de lippen op elkander.
Talmend zweeg de intendant een paar
seconden, maar toen nam hy een kloek besluit.
„Onze vorst en zyn gasten zijn op dit
oogenblik waarschynlyk reeds op weg hier
heen; hen weer te willen wegzenden, zou
een onmogelijke gedachte zyn. Ik neem dus
uw aanbod aan, mynheer Sarnow. Maar, wie
zal nu uw rol overnemen?"
Toen was het Anton Markhof, die tot
naamlooze verrassing van alle toehoorders
in plaats van den gevraagde antwoordde:
„Als uwe excellentie werkelijk op uw eigen
verantwoordeiykheid beschikt, dat Sarnow in
plaats van Steinhausen optreedt, zal ik zelf
de kleine rol in het laatste tooneel spelen.
Maar wy moeten met vyf minuten beginnen;
er is dus geen tyd voor verdere onderhande
lingen en besprekingen."
Direct daarna had de intendant het tooneel
verlaten. Erik Sarnow echter snelde met een
kloppend hart naar zyn kleedkamer, om zich
met behulp van den garderobier in vliegende
haast voor zyn rol te lcostumeeren.
Gelukkig waren de hooge bezoekers wat
laat, en zoo was het den intendant toch nog
mogeiyk, de voorstelling te doen beginnen
op hetzelfde oogenblik, waarop de vorst zich
in zyn zetel liet vallen. Toen Erik opkwam,
klopte hem hoorbaar het hart en een ver-
schrikkelyke bangheid dreigde hem zyn zoo
lang met moeite bewaarde kalmte te ont
nemen: Toen viel zyn blik in de eerste cou
lisse, waar Anton Markhof op zyn plaats
stond. Nog nooit had Erik het gezicht van
zyn vader zoo hoogrood, met zoo sterk ge
zwollen voorhoofdaders en zoo gespannen
trekken gezien. De opgewondenheid van den
ouden man was stellig niet geringer dan zyn
eigene, en juist deze waarneming gaf den
jongen tooneelspeler eensklaps zyn volle zelf-
beheersching terug. Als door een tooverwoord
schudde hy alle bevangenheid en bangheid
van zich af; nooit was by van een succes
vooraf zoo zeker geweest als op dit oogenblik.
Reeds in het eerste bedryf had hy een
groote, hartstochtelyke scène. Hy speelde zoo
meeslepend, dat het publiek in ademlooze
spanning luisterde, en dat, toen hy afging,
tegen alle gewoonte in, een storm van byval
by open doek losbrak. De verrassing over
de schitterende gaven van een tooneelspeler,
dien men voor weinige weken by zyn eerste
optreden byna uitgelachen had, was zoo groot,
dat de geheele voorstelling voor het publiek
daardoor grooter beteekenis kreeg eu dat na
het eerste bedrijf de naam Sarnow honderd-
stemmig weerklonk. Herhaalde keeren moes
do gelukkige tegelyk met Helena Willisen
de toejuichingen van het publiek in ontvangst
nemen, en met niet weinig afgunst zagen de
collega's, dat ook het hof zeer levendig aan
den algemeenen byval deelnam.
Toen eindeiyk het applaus verstomde,
zochten Enks oogen in de eerste plaats zyn
vader, voor wien hy geheel alleen gespeeld
had. Doch Anton Markhof was niet meer op
zyn gewone plaats, en de jonge acteur kon
niet op zyn terugkomst wachten, wyi hy de
korte pauze gebruiken moest, om opnieuw,
van kostuum te verwisselen. Toen hij terug
kwam, was de plaats van den eersten regis
seur nog altyd ledig.
In een zeer druk en opgewonden gesprek
stond een aantal acteurs en actrices in de
smalle gang, die Erik passeeren moest. Hun
gesprek verstomde eensklaps, toen zy hem
zagen. Zwygend weken zy terug, om hem
vryon doortocht te laten. Een diepe ernst en
tevens zoo iets als schuwe verlegenheid was
op hun gezichten te lezenmaar allen hadden
er het blykbaar op gezet, Erik Sarnows ver
wonderd vragenden blik te ontwyken.
Een paar schreden verder stond de geëm
ployeerde met zyn boek, en dezen vroeg Erik
naar zyn vader. De man keek in 't geheel
niet op, toen hy zeide: „Ik geloof, dat da
hoer Markhof reeds naar zyn kleedkamer gq-
gaan is, om zich voor het laatste bedryf tq
grimeeren."
(Slot volgt.)
