IE
Finest Fere 111 Mes.
LEIDEN, Februari 1895.
Onze nieuwe Prijscourant voor 1895 van Bor
deaux-, Bourgogne-, Hongaarsche-, Algiersche-,
Witte Bordeaux-, Champagne-, Ahr-, Bijn-,Moezel-,
Franken-, Mousseerende Rijn-, Spaansche-, Portu-
geesche-, Italiaansche-, Grieksche- en Kaapsche
Wijnen, alsmede van diverse Cognacsoorten en
Binnen- en Buiteiilandsch Gedistilleerd en Likeu
ren, is dezer dagen verspreid.
Zij, die deze Prijscourant niet mochten ont
vangen hebben, worden beleefd uitgenoodigd deze
te doen halen aan ons Depot: Vischmarkt 19.
Wij maken van deze gelegenheid gebruik
om onze geachte Cliënteele bij hernieuwing de
verzekering te geven dat alle orders met de
meeste zorgvuldigheid en den grootsten spoed
zullen worden uitgevoerd.
Bij contante betaling wordt tien procent kor
ting op de gewone prijzen toegestaan.
HERMAN F. A. HAMEN ZOON.
1335 450
G. L. Fratelli Cora.
P. B. Burgoyne Co.,
Wijnhandelaren-
Hofleveranciers,
J0HMR0BT. HARVEY Co.
HUGO FABRY,
EDWARDS A Co.,
LEIDEN".
SPÉCIALITÉ DE VIN VERMOUTH.
Australian Wines.
J. W. MEUSCHEL Senior,
Wcingutsbcsitzer Wcingrossliiindler
Feinste und sehr alte Oabinetweine.
Ahr Rolhwein eigenes Gewachs.
A. J0UL1N Co..
COGNAC.
JAS. HENNESSY&C0.,
Cognac.
OBurgsteeg 2a en 3b.
Aanbevelend,
Feuilleton.
De gevolgen eencr wals.
VAN
Maison fondée en 1835.
TURIN.
GLASGOW.
Distillers of"
ESTABLISHED 1770.
LONDON.
Mount Ophir Vineyards. —Victoria
Melbourne Adelaide.
Hiinlgl. Ilnycr. Bloflicfcrant,
in Buchbrunn bei Wtu-zburg i/Franken
gcgrUndet 1§2§;
und in itiidesheim i/Rheingau,
gegrilndet 1863.
Sclioumweine.
Weingutsbesltzer Allenahr.
Grande Distillerie Vinicole
at Mmerghin, Province d'Oran (Algérie).
Harquc „CHATEAU COCXJ1C."
Kingston (Jamaica),
lthum „Negrita."
L. S
I.
De jonge privaat-docent doctor Johan Behrend
vierde zyne bruiloft en de waard van hot
„Engelsche huis" verzekerde telkens opnieuw,
als hy op den drempel der zaal een poosje
had staan kyken, dat zulk een vroolyk feest
in zyn hotel in langen tijd niet gehouden
was. Het gezelschap was niet groot, want
het bestond eigenluk alleen uit de vrienden
van den jongen echtgenoot on hunne dames.
Van zijne bloedverwanten was, behalve zijne
oude moedor, niemand verschenen. De rijke
familie, waartoe hij behoorde, keurde de keuzo
van zjjn hart af en hield ?ich terug. De jonge
vrouw, sedert jaren eene wees, had geene
bloedverwanten meer, en alleen eene moeder
lijke vriendin had haar op dezen gowiebtigen
dag van haar leven ter zijde gestaan.
Zij was reeds lang met den doctor in
't geheim verloofd gowoest en had getrouw
op hem gewacht, hoe gering naar allen schyn
tot voor korten tijd de vooruitzichten voor
hunne vereeniging ook geweest waren, want
Helena was arm, zóó arm, sis de vroeg wees
geworden dochter van een middelmatigen,
nooit tot roem gekomen schilder slechts kan
zijn. Met mooite, onder ontberingen en zorgen,
had zij er zich als onderwijzeres doorgeslagen,
ofschoon zjj met haar teeder lichaam en haar
prikkelbaar gemoed slecht uitgerust scheen
voor don harden stryd om het bestaan. Een
toeval had haar voor jaren doen kennis maken
met don vrooljjken, jongen student, en hare
schoonheid had het licht ontvlambare hart
van don Muzenzoon spoedig in lichterlaaie
gezet. Eerst was by hemzelven nauwelijks
de gedachte opgekomen, dat uit deze kennis
making een verbond voor het leven zou kunnen
groeien, maar bjj had dan toch zeer spoedig
ingezien, dat Helena Horstman niet een van
die meisjes was, die men met een licht hart
aan haar lot overlaat, nadat men eenigen tijd
met haar gespeeld heeft. Hy had in allen
ernst naar heur hand gedongen on haar
eeuwige trouw gezworen, nadat het hem niet
zonder moeite gelukt was, haar jawoord te
bekomen.
Van den beginne af was hy er op voor
bereid geweest, dat hy met zijn vader, een
ge8trengen, in rusteloozen arbeid ryk geworden
man, een zwaren strijd zou moeten voeren.
Maar de beslistheid, waarmede de fabrikant
zyne toestemming weigerde, was dan toch
een verschrikkelijke slag voor de verwach
tingen der beide verloofden geweest. Wel had
Helena den geliefden man zyn woord willen
teruggeven, om hem voor eene volledige breuk
met zyn vader te bewaron; Johan Bobrend
evenwel had standvastig geweigerd, het groot
moedige offer aan te nemen, on zy waren
eindelijk overeengekomen, in trouwe liefde
geduldig te wachten, totdat hy in staat zou
wezen, met eigen middelen een bescheiden
huishouden op te richten.
Op den dood van den man, die hun geluk
in den weg stond, hadden zy nooit gerekend,
en toch had hunne verloving misschien nog
wel tien jaar kunnen duren, zoo niet do vader
van den doctor op zekeren dag te midden
van zyne nog altijd onvermoeide werkzaamheid
door eene beroerte getroffen en na eeno be
wusteloosheid van eenige uren gestorven ware.
Een testament had hy niet nagelaten, en zoo
was zyn eenige zoon als universeel erfgenaam
in het bezit gekomen van oen vermogen, welks
grootte al zyne verwachtingen verre overtrof.
Zyne bloedverwanten hoopten nu algemeen,
dat hy van de arme onderwyzeres zou afzien,
en hot ontbrak niet aan pogingen van trouw
lustige jonge dame3 om hem in hare netton
te vangen. Maar gedurende het lange rouwjaar
had de doctor alle verleiding dapper weer
staan, en z'yn huweiyk, dat nu met stroomen
parelenden champagne in het .Engelsche huja"
gevierd werd, maakte al de stille verwach
tingen van Helena's hoimeiyko mededingsters
onbarmhartig te schande.
De jonge vrouw zag er in haar wit, door
den langen sluier omgoifd bruidskleed bekoor
lijk uit. Een fijne blos lag op hare byna
ietwat te smalle wangenuit de groote blauwe
oogen evenwel straalde oone gelukzaligheid,
die aan het geheele gezichtje byna iets boven-
aardsch gaf. Zy had gedurende het lang
gerekte huwelyksmaal de opgedragen spyzen
ternauwernood aangeraakt, van den cham
pagne even wol, waarmede haar van geluk
stralende echtgenoot zelf haar glas vulde, had
zy meermalen moeten drinken, als de vrienden
van den doctor naar haar toe kwamen, om
op eene zonnige toekomst met haar aan te
stooten.
Niemand van deze vrienden scheen het geluk
van dozen dag zoo levendig met het jonge
paar te gevoelen ala Rudolf Helmer, een
studiemakker van den doctor, wiens naam in
den laatsten tyd meermalen als die van een
zeer begaafden en veelbelovenden schryver
genoemd was. Hem had Johan Behrend tot
vortrouwdo van zyn hartsgeheim gemaakt,
by hem had hy telkens weer troost en be
moediging gevonden, als by op het punt stond,
aan do toekomst te vertwyfelen, en aan hem
bovenal was het ook te dankeD, dat goene
op de vervreemding der verliefden gerichte
poging het geringste succes had gehad.
Zoo was het wel te begrypeu, dat Helmer
een ryk en geheel onafhankeiyk man de
on verbreekbare vereeniging van heden een
weinig als zyn eigen werk beschouwde, en
dat hy zich niet de geringste moeite gaf,
zyne vroolijkheid te verbergen. Hy had aan
tafel een schitterenden, van geest tintelenden
too3t op de jonggehuwden uitgebracht, en de
by val, die hem daarvoor met name van schoone
vrouwenlippen ten doel gevallen was, had
waarschyniyk meer nog dan de vurige wyneu
zyn bloed in sneller beweging gebracht. Mot
zyn edel, fijn gesneden gezjcht, zyn zwart
gelokt haar en zyne donkere, merkwaardig
diepe oogen was hy een ongewoon schoono
man, wiens verschyning wol de vereering
deed begrypen, die hom van alle zyden ten
doel viel Meer nog evenwel nam by alle
harten voor zich ia door zyne ongekunstelde
beminnelijkheid en door de voorname ge
voelens. die zich in zyn persoonlijk optreden
even weldadig openbaarden als in zyne worken.
Toen na den maaityd in de aangrenzondo
zaal een klein orkest voor den dans begon
to spelen, gingen de golven der vrooiykhou'
in het gezelschap nog hooger dan te voron
Men begon met eene opgewekte polonaise,
die door de jonggehuwden geopend werd en
eindelijk in eone ruischendo polka overging
De wangen der jongo vrouw kleurden zich
mot een donkeren gloed, toen zy in den arni
van haren echtgenoot door de zaal vloog, vo
innigheid aan zyne borst geviyd. Hare schoone)
stralende oogon hingen teeder aan zyn ge
zicht, en toen hy zich tot haar neerboog, om
haar een lief woord in hot oor te fluisteren,
vloog een zalige glimlach over haar teeder
gezicht.
Onmiddellijk daarna geleidde hy haar uaar
hare plaats terug. Hare polsen sloegen oïi
8'uimig en het scheen, alsof zy een woinig
naar adern moest snakken. Doch toen Rudolph
Helmor nu naar haar toekwam, om haar voor
een dans ie vragen, beloofde zij hem vriendelijk
de volgende wals.
.Eigeniyk was het mijn plicht, niet meer
te dansen ik kryg er zoo'n hevig hartklop
pen vanu echter mag ik het onmogelijk
weigeren", zeido zy.
Hy dankte haar met oen hartelijk woord,
en zij babbelden vroolyk, totdat de muzikanten
na eene korte pauze de verwachte wals be
gonnen te spelen.
Wordi vervolgd.)
