I
10306
Dinsdag 20 September.
A0.1893.
feze <§ou:.:nt wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Uit nommer bestaat uit TWEE
Bladen.
Eerste Blad.
Bericht.
Voor onze Abonné's binnen do stad
gaat bij dit nnminor een Bijvoegsel, be
vattende de portretten van D. De Jong,
Sara Anna Juctt en Maria Sybilla Sehmitz,
personen nit do reeds meermalen bespro
ken geheimzinnige verdwijning.
De Abonné's buiten de stad ontvangen
ze bij ons volgend nummer.
Leiden, 25 September.
feuilleton.
Op gescheiden wegen.
LEIDSCH
DAGBLAD.
PRIJS DEZER COURANT:
Toor Leiden per 3 mundea- f l.lftf
Tr&nco per poet1.40.
Afconderlyke Nommero.,... 0.05.
PRIJS DER ADVERTÖNTIÉN:
L'
Tan 1I rogelf ƒ1.05. Iedere regel meer fO.li
Qrootere lottere neer plaatsruimte. Voor het
iooaeseereo baiteo és etad wordt f0.05 berekend.
OUiciöelo Kenntagevtngeii.
NATIONALE MILITIE.
KENNISGEVING.
Burgemeester en Wethouders nn Leiden
Gelet op art. 26 der vrefc van d<in 19den Augustus
186', betrekkelijk de Nationale Militie (8'.aatablad
No. 72), zooala zjj ie gewijtLgd bij de wet van den
dden April 1892 (8te«tabU<l No. 56);
BreDgen ter algeiheene kennis
dat liot refciitor ra» iDechrpTing en de alphabati-
ech» iuamljjst der in 1893 voor de Nationale Militie
isgeeohrevenen van don 28aten 8eptembor tot en mat
den 2dcn October e. k., ter Gemeente-Secretarie voor
elk tor lez'ng worden nedergelegd
dat bc-zwaar tegen regieter en lijst, binnen den
tijd dor nederlogging, kan worden ingebracht aan
den Comm-esaria der Koningin in deze prorltcio,
acbr'ftelijk, op ODgezegeld papier, bij den Burge
meester in te leveren.
Bargemeestor en Wethouder* voornoemd,
Leider, DE KANTER, Burgemeoator.
22 8cpt. 1893. E. KIST, Secretaris.
Aan de Leidsche Maatschappy van Wel
dadigheid is, zooals misschien niet allen, maar
dan toch velen weten, een Informs tie-bureau
verbonden. Daarom achten wjj het niet ondien
stig hier het een en ander mede te deelen
uit het jaarverslag over 1892/93, dat wy
omtrent dat Bureau dezer dagen ontvingen.
Toen commissarissen in September 1892
de heop uitspraken, dat hot succes, door hun
Informatie-bureau in het eerste jaar van zyn
bestaan behaald, niet van voorbygaanden aard
zou zyn, was. hunne stemming daarover niet
rooskleurig.
Ook thans, nu den tweeden keer door hen
rapport wordt uitgebracht, blijven zty in het
onzekere daarover. De onderstaande cyfera
mogen dit ophelderen.
Er werden In het jaar 1892 '93 228 aan
vragen om informatie ingezonden, door 86
personeD, tegen 260 aanvragen van 100 per-*
sonen in 1891—'92, en wel informeerden dit
jaar:
1 persoon 44-msal, 1 persoon 16-maal, 1
persoon 9 maal, 1 persoon 8-maal, 1 persoon
6-maal, 2 personen 5 maal, 6 personen 4-mabl,
9 personen 3 maal, 20 personen 2-maal, 44
personen 1-maal.
Ook thans mochten commissarissen her
haaldelijk het weldoend publiek voor oplich
ters of bedelaars waarschuwen, terwyi naar
eenige gezinnen meer dan eens, ja zelfs dik-
wyis, werd geïnformeerd. Commissarissen
zouden over deze cyfers tevreden kunnen
wezen, al zyn deze ook lager dan die van
het eerste jaar, vooral als z\j bedenken, dat
ditmaal het Bureau alleen openstond voor de
leden der Maatschappij van Weldadigheid, in
tegenstelling met vroeger, toen ieder, wie ook,
informeeren kon.
Doch commissarissen verhelen zich niet,
dat het cyfer der aanvragen aanmerkeiyk zou
dalen, als zy de 44 informaties, door den
yverigen secretaris der L. M. v. W. ingezon
den, daarvan aftrokken er blyven dan slechts
188 aanvragen over, welke doer de particu
liere weldadigheid zyn gedaan.
Intu6schen meenen commissarissen, dat,
waar nog in 188 gevallen hunne voorlichting
nut heeft kunnen stichten, het doel van hunne
inrichting bereikt is; of hun werk vruchten
gedragen heeft is natuuriyk moeiiyk te bo-
oordeelen; na het geven der informaties hoor
den zy maar zelden van het verdere verloop.
De beantwoording van 228 informatie aan
vragen is echter niet het eenige werk geweest,
dat door commissarissen verricht is. Het
hoofdbestuur der L. M. v W. besloot In den
zomer van 1892 door het Informatie bureau
inlichtingen in te winnen over alle personen,
die 's winters door haar verzorgd worden.
Het gold hier niet meer of minder dan
492 information op te nemen, een werk, dat
eenige maanden duurde en van den door com
missarissen aangewezen armbezoeker niet ge
ringe inspanning en tyd vorderde. In dit geval
konden zyzelven, als leden van het hoofd
bestuur, de werking en het nut onzer in
stelling controleeren, en met eenige voldoening
beoordeelen.
Iq werkelijkheid heeft hun armbezoeker dus
720 informaties verstrekt, een getal, dat zy
allem aanhalen om te doen uitkomen, dat
hunne werk capaciteit vorre de tot nog toe aan
hen gestelde eischen overtreft. Zy releveeren
dit, omdat het in den loop van den laatsten
winter meermalen voorgekomen is, dat wel
doende medeburgers schroomden om hem den
last te bezorgen eener informatie. Een der-
geiyke schroom is volstrekt overbodig; hoe
meer er aangevraagd wordt, des te aange
namer is het commissarissen.
Daarentegen mochten zy tot hun genoegen
in den loop van den winter dikwyls van hen,
die geïnformeerd hadden, de tevredenheid
over en de ingenomenheid met het bureau
vernemen. Commissarissen hadden dan ook
geene reden om verandering in de inrichting
te brengen.
Het Bureau staat thans volgens besluit
van het Hoofdbestuur der L. M. v. W. kosteloos
open voor alle leden der Maatschappy, die
2.50 of meer jaarlyks aan de Maatschappy
contribueeren. Aan al die leden wordt in Sep
tember eene enveloppe met aunvraagbiljetten
toegezonden, terwyi er, zoo noodig, meer te
krygea zyn, op aanvrage by dr. D. E. Sie-
genbeek Van Heukelom.
Oprecht hopen commissarissen, dat in hot
thans komend kwade seizoen weder dikwyls
en door velen gebruik zal worden gemaakt
Yan deze instelling, en dat zy op ruime
schaal de eenige juiste wyze van weldoen
mogen bevorderen, het verstrekken van hulp
n 1. daarwaar men zich overtuigd heeftdat
hulp wel goed en geen kwaad zal doen.
Het verslag is uitgebracht door de heeren
dr. D. E. Siegenbeek Van Heukelom en mr.
J. A. F. Coebergh.
r- Naar aanleiding van eene in dit blad
voorkomende advertentie omtrent de collecte
voor de Scholen met den Bybel, wordt ons
verzocht er op te wyzen dat die inzameling
geheel ten goede komt aan •He Christelijk©
scholen alhier, zoodat de netto-opbrengst in
Leiden biyft.
Van den heer J. Scherpbier Az. heeft
's Ryks Ethnographisch Museum te Leidon
ten geschenke ontvangen eene verzameling
van 68 voorwerpen, afkomstig van de Hum-
boldtsbaai, van de Noordkust (Tabi), van het
eiland Jobi en de Zuidwestkust 141 0.1., alles
Nieuw-Guinea, benevens van Halmaheira, door
den schenker alles ter aangeduide plaatsen
verzameld. Hem is de dank dor Regeering
betuigd.
By de heden gehouden openbare verkoo-
ping van cokes, in partyen van 100, 50, 10
en 5 Hectoliters, waren de hoogste pryzen
f 42, f 22.50, f 4.60 en f 2.35; de laagste:
f 42, f 21, 4.50 en f 2.25
De bibliotheek, nagelaten door prof. Buys,
zal in 't begin van 't volgend jaar alhier
door de firma Brill verkocht worden.
Te Warmond had jl. Zaterdag de plech
tige ter-aarde bestelling plaats van het stoffeiyk
overschot van den weledelgestrengen heer
H. J. Clarion.
Voorafgegaan door de werkende leden en
het bestuur van) de muziekvereeniging „Har
monie van Warmond", waarvan de overledene
vroeger president en in den laaisten tyd eere
voorzitter was, en gevolgd door familie,
vrienden en eene talryke menigte belang
stellenden, zoowel van Warmond als elders,
werd de heer Clarion, onder het spelen van
eenige treurmarschen door genoemde Ver-
eeniging, naar zyne laatste rustplaats gebracht.
De vele fraaie kransen, waarmede do kist
was bedekt, konden getuigen hoezeer de over
ledene door familie en vrienden werd gewaar
deerd.
By het nederlaten van de kist in den graf
kelder deeJ de „Harmonie" een koraal naar
Psalm 68 hooren.
Aan de geopende groeve werd het eerst
gesproken door den predikant der Ned.-Herv.
gemeente, die den overledene schetste als
,een menschlierend en deugdzaam mensch,
die steeds bereid was iedereen met raad en
daad te willen dienen.
Aan het slot van zyne rede vertolkte ZEw.
de woorden van het koraal, dat de „Har
monie" in muziek had uitgevoerd.
Daarna werd het ".woord gevoerd door den
burgemeester. Hoe aangenaam het ZEA. ook
was hier eenige woorden te spreken, zoo
gevoelde by het moellyke van zyne taak om
op dit oogenblik uit te drukken wat hy in
den ontslapene als vriend en als wethouder
van Warmond heeft verloren. Gedurende 42
jaren toch hadden zy samengewerkt om de
belangen der gemeente te behartigen, en
gedurende al dien tyd had de heer Clarion
in yverlge werkzaamheid, in nauwgezette
plichtsbetrachting, in trouw en eerlijkheid syn
edel karakter nooit verloochend. Wel mag
van hem gezegd worden, zoo eindigde ZEA.
zyne rede: „De heer Clarion was steeds op
zyn post en hy heeft gewerkt zoolang het
dag was. Zyne nagedaentenis zal vooral in
Warmond in hooge eere blyven".
De eenige zoon van den overledene dankte
de sprekers voor hunne welgemeende en harte
lijke woorden, de „Harmonie" voor de bij
zondere eer en allen, ook de groote menigte
belangstellenden, die op het kerkhof tegen
woordig waren, voor de laatste hulde, aan
zyn dierbaren vader bewezen.
41.)
„Eertyds ja, dat is het juiste woord,
antwoordde Otto Von Eichen onbevangeri,
terwyl hy de oogen voor Van Langens vra-
genden blik neersloeg, „want zy is voor my
verdwenen, als oen droombeeld uit mijne
jeugd. Niet alleen daarom, wijl my hare
moeder toenmaals, door op trotschen toon
mijn aanzoek af te slaan, eene al te diepe
wonde sloeg en ik moest ondervinden boe
•onverschillig ik de vriendin mijner jeugd was,
maar ook omdat er onverwacht een keerpunt
in m(jn loven kwam, door den dood van
myn vader. Daardoor werd ik overstelpt met
werk, ik moest de zaken mijns vaders regelen
•en die bracht er veel loe by dat de gedachte
aan ardero aangelegenheden op den achter
grond geschoven word. Toen ik ook nog de
verplichting op my nam om voor de opvoeding
myr.er jongere broeders te zorgen, tot welk
doel ik den dienst nroesl verlaten, was de
wonde geheel!, waarvoor dan ook altyd
drukke bozigheden de besto pleisters zyn
Eu ik nob hard gowork', namelyk daarginds,
waar alleen de mensch, geen adellijke titel
geleld woidr! Zoo had rk den druunr myt er
eerste liefdo vergeten en met dezen ook bijna
don naam eener freule Astrea. Eerst toen
my het onverdiend geluk te beurt viel mejuf
frouw Errka Frank te leeren kennen enik-
maar zie eens, wat zou die vrouw willen,
die daar zoo haastig van het oene huis naar
het andere loopt en ze alle bekykt?"
Nauwelyks had Von Eichen dit gezegd, of
de vrouw, die zyn vriend gewezen had, trad
ijlings op hem en Van hangen loe.
„Ach, lreeren, zou u my ook kunnen zeg
gen, waar hier ergens een dokter woont'
Ik ben er reeds by verscheidene geweest,
maar geen hunner wil met my meegaan, om
dat het nacht is!" riep zy byna schreiend uit.
„Is er gevaar by?" vroeg Van Langen haar.
„Ja, zeer groot gevaar, mynheer, want
myne mevrouw is zóó zwak, dat zy het bed
niet meer verlaten kan."
„Maar heeft uwe mevrouw dan geen huis
dokter?"
„Neen, zij wilde geen dol: f er hebben, om
dat zij zich nog steeds op de been kon
houden."
„Waar woont gy? Want ik bon dokter en
zal met u gaan."
„Ach, mynheer, we zya hier een heel
eind van huis, daar ik nergens een
dokter vinden kon wy wonen in Matiabilf."
Nu stak Van Langen Otto voor Eichen
de hand toe.
„Adieu, myn waarde, onze wandeling was
wel kort."
„O, volstrekt niet, ik ga met u mee naar
Mariahilf."
„Neen, dat wil ik in geen geval, daartoe
is het reeds veel te laat. Maar ik neem af
scheid, in de hoop dat we elkander zeer
spoedig zullen wederzien."
„Zoo spoedig en zoo vaak gy my zult
toestaan u te bezoeken."
„Dan zou hot my aangenaam zyn, u mor
gen by my te zien."
„Ik zal niet mankeeren; ik kom bepaald."
„Nu, tot ziens dan 1" riepen beiden tegely-
kertyd, terwyl zy elkaar do hand schudden,
en omziende elkaar nog toewuifden. En ter
wyl Otto Von Eichen den weg naar huis
insloeg, verlucht door de wetenschap, dathy
in Arnold Van Langen geen medeminnaar
had gevonden van de door hem aangebeden
Erika Frank, reed de dokter in een hu.nr-
rytuig met de vrdemde vrouw, die onderweg
een kolossaal spraakvermogen ontwikkelde,
waarop hy inmiddels nauwelyljs acht s1oquj
naar Mariahilf.
T06Q h^r rijtuig voor e;-n hui-, Vja, ,]j(
slechts twee verdiepingen bestond, stilstond,
sprong do vrouw er snel uit, sloot de huisdeur
open en riep Van Langen loe, datzydadeiyk
met de lamp terug zou komen; de dokter
vond dit echter bij het heldere maanlicht
niet noodig en volgde haar op den voet. Zy
ging eene trap op en wees hem, boven ge
komen, eene deur aan.
„Wil de dokter maar zoo goed zyn hier
binnen te gaan?"
Van Langen klopte aan, van uit de kamer
klonk een zacht „binnen" en daarop de deur
openend, trad hy eene spaarzaam verlichte,
maar zeer nette kamer binnen; 'waarvan
11 lemen de voornaamste versiering schenen
uit te maken.
Te midden van de riaVer)(|Q en bloeiende
planten en bolgewas' j(jn zat eone 6janke
vrouw, die by zyr^ binnentreden snol van
hare zitplaats P'lJSton(jzy b]eef ecbter hy
haren stoei *,taan en, by do schemerende
v ei lichting, wa? bet V„n Langen niet moge-
lyk Lu o uderschoiden of zy jor.g was dan
oud. Vj; i,cm overigens ook weinig belang
ÜlbO»-
tTFoi'df vervolgd)
