- Persoverzicht.
Over do Zondagsrust op postkan
toren schrijft de Arnhemsche Courar.t o. a.
In Belgio zijn nieuwe postzegels ingeycord.
waarbij de ^;z0ndol' - llitUctt lill hel stllohje,
dat het verzoek bevat, altliaM 'niet van het
zogeltje afscheurt, waartoe het, geperforeerc
zijnde, als het ware Uitnoodigt - de adminis
tratie verzoekt den brief of het drukwerk
niet te bestellen op een Zondag, „no pas
livrer le dnnancbe."
Toen de tegenwoordige directeur-goneraa
van de poslerijen in ons land nog minister
van waterstaat, handel en nijverheid was is
men op don weg van beperking van den
Zondagsdienst voor bet postwezen bier te
lande zeer ver gegaannaar veler oordeel al
reeds to ver, want er is, zoe onze memorie
ons niet bedriegt, zelfs eone voreeniging op
gericht tegen hetgeen vele mannon van zaken
oene overdreven, voor den handel nadeehge
beporking achtten.
Het onderworp zal dus in de hoogo admi
nistratieve kringen wel overweging vinden,
en daarom nemen wij deze gelegenheid waar
om te waarschuwen tegen overdrijving on
dwaashedon. Niets anders dan eene dwaas
heid noemen wij hetgeen in Belgiö wordt
gedaan, want het komt ons voor dat iemand,
die verlangt dat zijn correspondent op den
Zondag niet ontvangen zal wat hij hem ge
heft toe te zenden, zich onthoudon moet zijne
verzendingen Zatordag of Zondag Ion kantore
te bezorgen. Ziedaar het oenvoudig, afdoend
en natuurlijk rniddol om aan don ontvanger
verstoling van do Zondagsrust en aan net
kantoorpersoneel Zondagsarbeid to besparen
welke laatste althans niet gebeurt mot het
ter post bezorgen van do met de nieuwe post-
zegeltjes versierde brieven en drukwerken.
Al blijvon die liggen op het kantoor van aan
komst ton kantore van verzending moeten
daarmede al die manipulatiSn plaats bobben,
welke ook voreisebt worden voor do corres
pondontie van den Sabbathschender, die nu
eenmaal zoo verstokt is van to moenen, dal
het lezen van brief of courant op den Dag
des Heeron zijn correspondent niet zal bena-
doelen in 't tijdelijke noch eeuwige. Het ver
zonden met de Belgische niet-besteUings-
postzegel haalt dus, indien het algemeen wordt
toegepast, geen anderen arbeid uit dan dien
van den brievenbesteller ter plaatse van be
stemming.
Wi) stellen hier met opzet twee motievori
voor de Zondagsrust nevens elkander, omdat
die streng gescheiden moeten blijven: de
religieuze, welke mot gemoedsbezwaren en
geestelpken dwang samenhangen, en de
economische, die alleen het verschaffen van
oon periodieken rustdag aan de ambtenaren
van hot postwezen beoogen. Monigoon, diode
economische motieven op den voorgrond stolt,
wordt echter door de religieuze godreven,
zoodat het hem te doen is het gansche
publiek op den Zondag alle bezigheden en
alle lectuur te onthouden, daar hij zich met
do bedrieglijke verwachting vleit, dat do men-
schon daardoor zullen gedwongen wordon tot
kerkbezoek en tot bijbellozing. Het behoeft
wel niet betoogd te worden dat, zoo de
Kogeering bevoegd te achton is om de inge
zetenen op zoo oenzijdigen trant te dwingen,
zo dat behoort te doen rechtstreeks en onver
holen, bij oeno wet, maar niet op sluiksche
wijze bij eone eenzijdige regeling van liet post
wezen, een door don Staat zich toegeëigend
monopolio, dat derhalve ton meosten nutte
en overeenkomstig de wenschen en behoeften
van het daarvan genot bobbend publiek moet
worden geëxploiteerd.
De Staat kan niet zoggen: ik bezorg demo
tor bezorging toevertrouwde brieven op den
Zondag niet aan den geadresseerde, zoolang
hij den ingezetenen de gelegenheid onthoudt
om zelf voor hot vorvoeren en het bestellen
hunnor correspondentie te zorgen.
Het heeft ons altijd toegeschenen, dat van
den Zondagspostdienst, van bet uitsluitend
economisch oogpunt beschouwd, veel meer
misbaar wordt gemaakt dan de zaak verdient.
Den dienst dor posterijen op den Zondag -
óf op oenlgen anderen, onverschillig welken
dag der week geheel te staken, opdat het
personeel periodieke rust genieten kah, gaat
natuurlijk niet aan, alweder wegens dat
monopolie; want er komen in het maatschap
pelijk en familieleven zooveel omstandigheden
voor, waar dadelijke schriftelijke gemeenschap
oen 'volstrekt vereischte is, dat het openbaar
gezag dit niet zonder verrogaande wreedheid
en groote schade aan allerlei moreele en
materhele belangen geheel mag afsnijden.
Ook zonder ons op ebhtge statistiek te
kunnen b^joepen, Londen wij vol, dat bet
publiqk op dt-n Zondhg weinig of niet schrijft
en ten kantoïe bezorgt; de dienst op dien
dag is dus veel geruakkelpker en geringer
dan f>p do werkdagen, zoodat men met half
personeel kan volstaan. Doet men dit, en
geeft men dus hot geheelo personeel om den
anderen Zondag vrij, dan doet het bestuui
der posterijen wat het kan, en heeft de be
weging voor nog moer, en nog moer Zondags
rust geen reclit van bestaan. Want verder
kan men niet gaan dan op den Zondag mo
een minimum van personeel in den diens
te voorzionhoe beperkt dio is, in den diens
moet voorzion worden, vanwege het mono
polie. Kleingeestige, kinderachtigo hulpmu
deltjes, zooals dat van het Belgische post
zegeltje met het verzoekend aanhangsel, zyi
noodeloos en nutteloos."
Weg met audiöntiosi- Wanneer
men solliciteert voor eene rechterlijke o
administratieve betrekking, is vaak daaraan
de verplichting verbonden, dat men bij waar
digheidsbekleders, als ministers, Commissa
rissen der Koningin, hoofdambtenaren ter
audiëntie gaat, niot zoozeer om to solliciteeren
dan wel om zich te vertooncn.
Do sollicitant toch heeft zich reeds schrif
telijk tot do botrokken autoriteit gewond met
een request, waarin hU alios mededeelt wat
noodig is, en waarbij hij natuurlijk de wette
lijk gevorderde stukken en zijne schriftelijke
aanbevelingen hoeft govoegd. Op die stukkon
wordt do sollicitant benoemd of niet benoemd,
doch wat geeft de audiëntie, do persoonlijke
vortooning Volgens hot Nieuws van den Dag
niets, uitgezonderd wanneer hot ambt met do
figuur van don ambtenaar min of meer samen
hangt. Haar oveiigens kan en mag die per
soonlijke vortooning geen invloed hebben op
de benoeming.
„Het kan niet.
Men denke zich bjjv. een minister, die op
bet bepaalde tijdstip, ongeveer één uur, een
zestigtal sollicitanten heeft te ontvangen.
Bijna niemand hunner kan hot vergund wor
den iets van wezenlijke betoekonis te zeggen
niemand is volkomen op zijn gemak of weet
zich precies to herinneren wat hjj voornemens
was mede te deolen. Gehuld in het zwart,
met witte das en den cylinderhoed in do hand,
ia de sollicitant uit- en inwendig abnormaal.
En nu zal men een minister, man van be
schaving, ervaring en wetenschap, verdenken,
dat bij zich zal laten leiden door don por-
soonlijken indruk, dien deze figuur gedurende
45 of 60 seconden op bem maakt
Het mag niot.
Want waar persoonli)ko vertooning invloed
heeft daar wordt niet alloon het audiëntie
bezoek eene verplichting, maar is ook de
grootste kans van slagen aan hem, die zich
weet te vertoonen zooals hij n i o t is, althans
aan hem, die zich een overwicht weet te
verschaffen door uitwendige godaanto en stem
buiging."
Evenwol, het audiëntiebezoek is voor solli
citanten tot op zekore hoogte eone verplich
ting omdat het als eene beleefdheid beschouwd
wordt. Maar die verplichting eischt van velen
geldelijke offers, tijdverlies, vermoeienis, en
daar het alzoo niets meer is dan oene voor
alle betrokken partijen onaangename forma
liteit geoft het Nieuws in overweging haar
af to schafTen. Laat daarom de regeering het
voorbeeld geven en de officiëele audiéntiedagen
afschaffen. Tot het werkelijk besprekon van
ambtszaken moet natuurlijk de gelegenheid
blijven geopend, en mocht de eene of andere
autoriteit een sollicitant persoonlijk w e n
schon te spreken, welnu, dan zal deze
immers, in zijn éigen belang, niet aarzelen
den wenk op te volgen
In dien geest leidc men de beweging, die, naar
het Nieuws opgemerkt hoeft, in de lucht zit.
Het vraagstuk omtrent vorbotoring dor
gemeente-financien wordt stoedsleven
diger besproken, ondanks de vele artike.en,
welke betrekking hebben op de mouwe
Kieswet en do herstemming te
C Hoe zullen de gemeenten geholpen worden?
Die vraag is bij de behandeling der be
lastingwetten herhaaldelijk geopperd in Kamer
en Pers en velerlei zijn de antwoorden, die
daarop zijn gegeven. Het te Leeuwarden
verschijnende anti-revolutionnairo blad Hel
Noorden geeft echter oen antwoord, dat de
verdienste heeft van niouw te zijn. De Prol.
Koord Brab. opperde dezer dagen den raad
de zelfstandigheid der gemeenten te herstellen
C-n Hel Noorden houwt daarop voort en schrijft
De gemeenten worden door het Rjjk ver
teerd; de grondlasten, die toch in de eerste
plaats eene zeer natuuriyko schatting voor
do gemeenten zijn, gaan naar de Rijks-
schatkist.
Het Patent, straks de Bedrijfsbelasting,
gaat denzelfden weg; het Personeel, dat, hoe
weinig do opbrengst dan ook moge wezen,
even natuurlijk als de grondbelasting aan de
gemeenten behoort, moet hot Rijk <5ók hebben,
on met eenige opcenten moeten deze zich in
het gedrang redden. Maar de groote, dringende
vraag is: hoe redden zij zich er uit? En met
hot oog op de gegevens kan o. i. toch met
mogelijkheid geen natuurlijker en practischu
antwoord hierop worden gegeven, dan oil
decentraliseer de belastingheffing; laat aai.
den Staat geene andere zorgen over dan die
uit den aard der zaak op zijn weg liggen, on
herstel de zelfstandigheid der gemeenten en
gewesten.
Grondwettige bezwaren verhinderen dit
voor 't oogenblik; het centralisatiestelsel is
in de Grondwet voorgeschreven, en zoolang
deze Grondwet vigeert, niot op te heffen.
En hoewel dit waar is, zoo heipen tocli
alle lapmiddelen weinig of niets, en de huis
houding der gemeenten gaat zichtbaar ten
gronde. Daaruit blijkt, hoe dringend noodig
het is, het staatsideaal te laten varen en do
Grondwet te herzien.
Deze Kamer doet dat niet, en zij zou ons
ook al heel weinig beters leveren dan do
redactiewijziging van 1887.
Maar daarom is in dezo hoop en verwacli
ling van eene voldoende uitbreiding van het
kiesrecht. Ais een grooter deel van het Neder-
landsclie volk kan meespreken, en er meer
dan thans oene volksvertegenwoordiging
komt, dan is het niet te denkon dat langer
oei st allo middelen, die weinig of niets kunnen
helpen, zullen worden beproefd, eerdat do
hoofdoorzaak van do ellende in de hartader
wordt aangetast".
De Haagsche correspondent van de Zutfen-
schc Courant schrijft, dat zijne verwachting,
dat de Tweede Kamer naar alle waarschijnlijk
heid geene zomervacante zou nemen, vóórdat
do groote aanhangige wetten, dus ook de
kieswetten, zijn afgedaan, in de vorige week
meer kans op verwezenlijking heeft gekregen.
De Commissie van Rapporteurs heeft eind
verslag uitgebracht, en de Voorzitter der
Kamer heeft daarna bij voorbaat aangekondigd,
dat hot zijn voornemen is, om na afloop der
Bedrijfsbelasting slechts voor zeer korten tijd
de zittingen te schorsen en de Kamer tegen
12 Juli weer bijeen te roepen tot behandeling
dor kiosrechthervorming. Nu is daarmede nog
wel niet gezegd, dat oon voorstel van den
Voorzitter in dien geest ook door do meerdei-
heid zal worden aangenomen, maar indien
tegen bedoeld plan ernstig oppositie te wachten
was, zou men waarschijnlijk wel reeds eon
protest hebben doen hooren. Wanneer de
Kamer met de debatten over de Bedrijfsbe
lasting gereed zal ziin, is nog moeilijk aan
to geven, maar men is nu ten minste met
de behandeling der artikelen begonnen, en de
lust om amendementen in te dienen, zal er
wel niet grooter op wordon, nu de voorstellers
van amendementen op do eerste artikels zoo
woinig succes gehad hebben. Wel is waar
moeten de voornaamste artikelen nog aan de
orde komen, maar dit is toch reeds duidelijk
gebleken, dat de groote meerderheid weinig
geneigd is, mee te gaan met voorstellen, die
inbreuk maken op het systeem der wet. En
het zijn niet alleen liberale leden, die krachtig
voor het systeem der wet opkomon. -In de
Commissie van Rapporteurs hebben ook twee
leden van de anti-revolutionnaire partij zitting,
en toch is die Commissie over de hoofdpunten
van dit hervormingswerk homogeen en een
stemmig van meening, dat de Kamer den
minister gerust op den ingeslagen weg kon
volgen en verkeerd zou doen door in het ont
werp ingrijpende wijzigingen te brengen.
De Haagsche berichtgever der Middelburg-
sche Courant schrijft o. a.:
Het valt niet. te ontkennen, dat wij op dit
oogenblik een goed eind op weg zjjn met
onze belastinghervorming, maar
tevens dat er aan het geheel een groote
factor ontbreekt, zoolang het Personeel met
lierzien is. Do nu in behandeling zijnde Be
drijfsbelasting zal zeker meewerken tot eene
<>oodo organisatie, maar toch ook, hoo billijk
op zicbzelve, to Avaren druk uitoefenen, zoo
lang de Personeels belasting met
haro verouderde en in onzen tijd vooral on
gerijmde grondslagen tegelijkertijd van kracht
blijft.
Eene verbetering, eene verandering is hoogst
noodig.
Mocht dus de behandeling der Kiesrecht-
ontwerpen het tot stand komen van zulk eene
wjjziging in den weg staan, dan zouden w\j
voor eenig uitstel kunnen pleiten; maar w\j
meenen dat dit onnoodig is.
Terwijl die behandeling plaats heeft, kan
de minister van financiën zich wijden aan de
noodzakelijke herziening van de Porsoneele
belasting. De nieuwe Kieswet, eenmaal aange
nomen, moet nog in behandeling komen bij de
Eerste Kamer; do Tweede Kamer heeft dus
nog, vóór haar vierjarig tijdvak om is en de
verkiezing plaats heeft op den nieuwen grond
slag, den tijd om eene nieuwe regeling van
het Personeel in behandeling te nomen. En dat
de minister van financiën zich mot voort
varendheid aan dio regeling wijden zal, blijkt
wel uit hetgeen Dinsdag door hem is gezegd.
Tot tweemalen toe heeft hij toen verklaard,
dat hij al het mogelijke zou doen, om den door
hom daaromtrent gekoesterden wensch te ver
vullen. Over drie weken ongeveer zal hy zich
een denkbeeld kunnen vormen van de vermoe
delijke opbrengst der Vermogensbelasting en
van hetgeen de schatkist zal kunnen missen.
Dan, onmiddellijk na afloop van de nu aan
hangige beraadslaging over de Bedrijfsbelas
ting, zal hy de best mogelijke verbetering der
Personeelo belasting zoeken voor to bereiden.
Onder het hoofd „Een stukje sociaal vraag
stuk" lezen we in de Haagsche Courant:
Er wordt tegenwoordig wel eens beweerd,
dat 't voortdurend moeilijker wordt, eone be
trekking te krijgen, - dat er voor elke plaats
10 of 12 of 25 liefhebbers opdagen.
Malligheid is dat, onwaar, een verzinsel.
De minister van justitie heeft dit ten dui
delijkste in het licht gesteld in de „Sts.-Ct.",
die de benoeming vermeldde van de nieuwe
inspecteurs der rijksveld wacht.
Voor de negen betrekkingen, die in rang
en bezoldiging r/~ 1200) gelijkstaan met die
van inspectouT van politie, heeft de minister
nl. zoodanig gebrek aan sollicitanten gehad,
dat hij is moeten eindigen met het baantje op
te dragen aan twee gepensionneerdo kapiteins
van het O. I. leger en daarna ook zelfs aan
twee gepensionneerde Indische majoors.
Als men voor eene betrekking van /'1200
niemand meer vinden kan, zoodat men haar
moet geven aan personen, die reeds 280$
pensioen genieten, dan is toch inderdaad het
bewijs geleverd, nietwaar, dat er geen gebrek
aan werk is
Maar in ernst: is zulke bevoordeeling van
vrindjes, ten koste van menschen, die naar
een baantje hunkeren, niet ietwat ergerlijk?
Een Scheveninger schrijft aan de Haagsche
Courant:
Men zegt algemeen dat het briefgeheim
in ons land veilig is. Ik geloof dit. Doch
blijft het veilig, wanneer onze brieven, enz.
aan do huizen worden besteld door niet be
voegde personen, zg. hulpbestellers?
Dat geschiedt in mijne woonplaats niet
alleen, maar, zoo ik hoor, in ons geheole
land. En dat acht ik verkeerd. Personen, die
door allerlei baantjes in dienst komen van
Jan en alleman, moeten onze brieven, brief
kaarten enz. niet rn handen krijgen, wanneer
zij tijdelijk als hulpbesteller worden gebruikt
door de Posterij.
In 'China oefenen sommige vrouwen een
eigenaardig beroep uit. Gewoonlijk zijn het
oudere dames, die zich daarmede bezig houden.
Zij gaan van huis tot huis, waarin gefor
tuneerde familiën wonen, hare komst door
het slaan op trommels aankondigende. Zfi
wenden zich tot de vrouw des huizes of dezo
ook door haar wenscht „geamuseerd" te
worden. Indien het aanbod aangenomen wordt,
dan zet zij zich bij do dame, om baar de
laatste schandalen, de nieuwtjes en de
Bon dits" te vertellen. Zy ontvangen f 2 hono
rarium per uur en soms nog meer, als zu
iets byzonder belangryks weten mede te
deelen.
Dit lezen wy in de Amst. Crt.
Ook hier te lande bestaat iets dergelyks,
maar het geschiedt zonder honorarium.
Het Maandblad tegen de vervatschingen be
vat het volgende
Te Cherbourg werd dezer dagen een boter-
knoeier veroordeeld tot drie maanden gevan
genisstraf en 2000 franken boete. Het ver-
valschen bleek, behalve door de expertise,
