Persoverzicht.
Het April numtnor van de Vragen des Tijds
bevat eene studie van dr. J. Th. Mouton over
voorschriften omtrent minimum-loon en
maximum -arbeidsduur in bestekken".
De eer, den stoot tot het onderzeek van dit
onderwerp gegeven te hebben, kent doSchr.
toe aan het Algemeen Nederlandsch Werklieden
verbond, waarvan vele afdeelingen zich tot
gemeente-besturen hebben gewond, terwjjl het
centraal-bestuur van het verbond zich, ter
voldoening aan eene opdracht der algeraeene
vergadering van April 1892, heeft gewond tot
de hoofden der rainisteriëele departementen,
tot Ged. Staten der Provinciën, tot besturon
van gemeenten, polders en waterschappen, en
tot particulieren mot een adres, waarin wordt
aangedrongen op „het voorschryvon van zulke
bepalingen in de voorwaarden en bestekken enz.
by het geven van concession en inschrijvingen
of uitbestedingen van werken", als waardoor
„den werklieden, in de ondorscheidene daarby
betrokken bedrijven, de uitbetaling verzekerd
wordt van een minste loonbedrag en een
grens wordt gesteld aan den dagolykschen
.cn wokeiyksdien werktijd."
Do antwoorden, die op dezo adressen ont
vangen werden, zijn door den Schr. zoo volledig
mogelijk verzameld. Aan de mededeeling van
die antwoorden knoopt by zyne oigen be
schouwingen vast, welke hy ton slotte resu
meert in de navolgende slotsom
dat het antwoord op do vraag of voorschriften
omtrent minimum loon en maximum-arbeids
duur in bestekken kunnen worden opgeno
men, afhangt van den aard van het werk;
dat het wenschelyk is, zoodanige voorschrif
ten op te nemen, wanneer de aard van het
werk dat gedoogt
dat hot resultaat van zodanige proefnemin
gen, behalve van den aard van het werk, ook
afhangt van don geest van hen, die ze hebben
toe to passen;
dat de practische bezwaren by goeden wil,
en door ruimte to laten voor uitzonderingen,
waarschynlyk zullen kunnen worden over
wonnen
dat het wenschelyk is, dat daarmede worde
aangevangen door hen, die den maatregel met
eenige voorliefde zullen toepassen
dat er geen algemeene reden is, waarom
openbaro bestuion niet tot zoodanige proef
neming zouden medewerken;
dat uit zoodanige proefnemingen onder meer
zal moeten biyken, of de bestaande wettelijke
bepalingen omtrent bet arbeidscontract vol
doende zyn, om te behoeden voor misleiding
on ontduiking;
dat eert na voortgezette proefnemingen de
Gociale gevolgen van zoodanigen maatregel
zullen blyken.
In het April-nummer van hot Museum
het onlang6 opgerichte tydschrift voor philo-
logie en geschiedenis onder redactie van de
hoogleeraren Symons, Speyor en Blok, be
tuigt prof. B Symons zyne ingenomenheid
met de voorstellen tot vereenvoudiging
onzer spelling van de heeren Kolle-
wyn c. 6.
IIy schrijft o. a.
„De bezwaren tegen onze tegenwoordige
spelling z(1n niet denkbeeldig. De bezwaren
tegen onze geslachtsregolen en verbuigingen
zyn h evenmin. Ons spellings systoom wordt
Den %olgendon dag trok het garnizoen
naar Losantiville en begon daar onmiddeliyk
blokhuizén en palissaden te bouwen.
Wy behoeven er maar weinig aan toe te
voegen. Over het verdero zwygt onze bron;
maai it andere berichten kan men het slot
van stichtingsepisode combineeren.
Vaandrig Lutz zond een rapport over zyne
werkzaamheid naar het oppercommando en
aoIi- 'aarin medo, dat hy om „strategische
reel- 1 het middelste der drie dorpen voor
hei p i'hten van een station, een gepalis
ea-li j Ort. gokozen had. Luitenant Rogers
keu re.- it rapport goed en teekende daarby
aan, !o keuze de eenig doelmatige was.
ville kreeg dus kort daarna eene
gele e compagnie bezetting en Lurz zyne
benoeming tot luitenant.
'•len 'Je connnandeerende generaal eenige
maanden later verscheen en de forten aan den
Ohio inspecteerde, kwam hy natuurlijk ook
in sant 1 ville Hy zwaaide den luitenant
Lutz allen lof too. Alleen de naam Losanti
ville v/as hem niet naar den zin, hele'ymo
logische kunstgevs rochi van den Franschen
paodaroog wist hy niet te waardeeron. Hy stelde
beheerscht door nuttelooze onderscheidingen,
die in de beschaafde (niet-dialectische) uit
spraak geen steun meer vinden, zoo zy dien
ooit gevonden hebben, en eenig leven verkry-
gen alleen voor den germanist. Hot wordt
ontsierd door overtollige toekens, die niet meer
gesproken klanken vertegenwoordigen, en ge
handhaafd zyn geworden alleen ter wille van
de otymogolie, Onze geslachtsregeling en onze
declinatie zyn grootendeels kunstmatige en
willekeurige producten.
„Zal niot onze spelling binnen ettelyken
tyd een schrikbeeld worden als deEngelsche,
dan is het zaak, haar, voordat het te laat is,
zooveel mogelijk in overeenstemming te bren
gen met de uitspraak. En de onderwyzers
behooren zich te doordringen van de nood-
zikelykheid om op do scholen allereerst de
spreektaal to leoren, niet het conglomeraat
d-it als onze schryftaal dienst doet.
..Eene zuiver phonetische spelling echter,
theoretisch alleen te rechtvaardiger, kan nie
mand by eenig nadenken ernstig verlangen.
In de practyk zal men het, zy het ook noode,
met een conventioneel systeom voor lief moeten
nemen, waaraan geen wetenschappelyke
eischon gesteld mogen worden, maar eischen,
die hun grond vinden in de belangen van
hot onderwijs en het gemak van het groote
publick. Het beginsel der commissie, dat de
beschaafde uitspraak tot orthographiscbe basis
neemt, maar zonder de onontbeerlyke gelyk-
vormigheid aan haar ten offer te brengen,
voldoet aan de eischen en heeft daarom alle
kans, zy het niet nu, dan toch mettertyd te
zegevieren.
„Behoeft het betoog, dat met deze alge
meene instomming niet noodzakeiyk gepaard
moet gaan eene goedkeuring van alle byzon-
derheden van het ontwerp? De wensch der
commissie, hare voorstellen en bloc te zien
aangenomen of verworpen, komt my dan ook
voor ongemotiveerd te zyn en niet bevorder-
lyk aan het welslagen van hare zaak. Menig
een, die zich met hare spelregels kon ver
eenigen en met name de onderscheiding van
de scherpe en zachte e en o en de voor
schriften voor het gebruik der verbindings-n
met vreugde zou zien verdwynen, zal thans
nog terugdeinzen voor do medewerking aan
een decreet, waarby de geslachten der sub
stantia vervallen worden verklaard. En ook
meer radicaal gezinden, die, gelyk de steller
dezer regelen, meegaan met de bewering der
commissie, dat alle niet-onzydige zelfstandige
naamwoorden, behalve persoonsnamen en
zekere diernamen, in onze taal „gemengd-
slachtig" zyn, zullen toch bezwaariyk hunne
pen kunnon dwingen tot het neerschryven
van genitieven als „der stryd," enz. die feiteiyk
evenmin historisch als met oen beroep op do
beschaafde spreektaal verdedigd kunnen wor
den, maar eenvoudig schryftaalfouten zyn.
„Maar, door meer bedenkingen of desiderata
te opperen, zou ik ontrouw worden aan myn
voornemen om alleen iets te zeggen over bet
boginsel der commissie. Dat dit myno sym
pathie heeft, wenschto ik duidelyk te doen
uitkomen. Trouwens, aan myne sympathie
heeft de commissie weinig. Zy heeft den steun
van velen noodig, in de eerste plaats van
onze Nederlandsche taalgeleerden, diemetmü
van meening zyn dat zy de nagedachtenis
van onzen onvergetelyken De Vries op waar*
-digor wyze eeren dcor voort te arbeiden in
zynen geest dan door kleingeestig vast te
den naam Cincinnati voor, naar de eenig be
staande Amerikaansche orde vanCincinnatus,
die de Duitsche generaal Von Steuben ge
sticht had en die hyzelf droeg.
Zyn wensch was natuurlyk een bevel.
Vaar voor honderd jaren het stille dorpje
Losantiville met zyne bescheiden blokhuizen
lag, verheft zich thans eene groote handels
stad met schitterende paleizen, met kerken,
bankinstellingen en villa's, en met een zeer
druk verkeer Cincinnati. Cleves is eene
onbeduidende plaats gebleven en heeft ook
haren naam veranderd; het beet thansNortli-
Bend. Columbia, het eigendom v.rn Steitz, dat
dichter by Losantiville lag, word in den loop
van den tyd met Cincinnati vereenigd en
vormt thans eene wyk van de groote handols-
stad van het Oüiodal.
En Ellon Morton?
De oudo Morton stierf kort na zyne ver
huizing naar Losantiville. Zyne weduwe
trouwde met luitenant Luiz, die het tot
maj >or bracht, den dienst verliet en later
burgemeester van Cincinnati werd. Hot met
kinderen ryk gezegende huwelijk was zeer
gelukkig; hunne nakomelingen wonen nog in
Losantiville- Cincinnati.
houden aan de minst boteekenende van zyne
hervormingen."
Prof. dr. Nic. Beets heeft over de voorge
stelde vereenvoudiging onzer spelling wel niet
direct den staf gebroken, maar toch verklaard
dat hy haar in geenon deele zal opvolgen.
Hot in de hoogste mate doctrinair-libera
listische artikel van mr. Van Houten in de
Vragen des Tijds van verleden maand, wordt
van de week besproken inhet.SocfaaZ Weekblad.
Deze wyst op het treurig verschynsel, dat mr.
v. H. vroeger radicaal, nu door en door con
servatief is geworden, en het is alleen omdat
zijn naam by velen nog een klank van geavan-
ceerdbeid heeft, dat zij zich de moeite wil
g"-*en zyne beweringen te weerleggen.
Vooral dat hy den vermogenden zelfver
dediging predikt tegenover de met-bezittende
niM-sa, ergort haar ten zeerste.
En dan de oude theorie van staatsont
houding en theoretische contractsvryheid,
dio hy zich beyvert tot wonderlyke conse
quenties door te voeren by spel en wed
dingschap.
Toch meent het Sociaal Weekblad te mogen
constateeren, dat mr. v. H. „zich in het con
servatieve kamr, waar hy onlangs is verzeild
geraakt, nog thuis voelt als een kat in een
vreemd pakhuis." Het blad gelooft b. v. nog
niet, dat hy ook reeds den|leerplicht en de
besteding van drankmisbruik als ballast over
boord geworpen heeft.
Over de quaestie, of de ambtenaren
in de bedryfsbelasting kunnen worden
aangeslagen, bevat het Handelsblad een hoofd
artikel, waarin het de bezwaren weerlegt, welke
men daartegen aanvoert.
Maar de zaak is eigeniyk alleen, dat de
nieuwe belasting da.irom voor hen zoo hard
is, omdat zy te laag bezoldigd zyn.
De regeering wil daaraan nu eenigszins
tegemoet komen door de leges en registratie
rechten af te schaffen.
Maar, zegt het Handelsblader behoort nog
iets anders te volgen, en niet alleen ter wille
van de ambtenarende personeele belasting
moet verlicht worden. Het blad dringt erop
aan, dat daar spoed mee worde gemaakt.
Hot in Friesland verschynende katholieke
blad Ons Hoorden bespreekt den uitslag van
de stemming te Harlingen en noemt
het beschamend, dat do Katholieken niet beter
zyn opgekomen en daardoor de berstemmiDg
hebben noodig gemaakt.
Het blad spoort hen aan by de herstemming
trouwer hunne stem uit te brengen op „den
wettigen candidaat der katholieke kiesver-
oeniging."
In de jongste „Haagsche Sprokkelingen"
van het Utr. Dbl. lezen we o. a. het volgende:
Na eenigen tyd gesluimerd te hebben, is er
weer eene herleving ontstaan in het verzet
tegen de perronkaartjes aan het spoor
station. Iemand heeft nl. ontdekt, dat de
juffrouwen aan het kaartjesbureau halve centen
heffen, van hen die niot met afgepast geld
(halve stuivers) betalen, en een ander is daar
op gekomen met de klacht, dat men, zyn
handkoffer in do „garderobe" neerleggende
(tegen betaling van 10 ets.) om het voorwerp
later door fien besteller te laten afhalen, voor
dien man ook afweer een perronkaarf je moet
betalen, 't Zyn kleine grieven, volkomen waar,
doch die opnieuw bewyzen hoe onverstandig
do spoorwegmaatscbappyen doen, die den maat
regel handhaven.
Zou 't inderdaad onmogelyk zyn, eens eene
algemeen geldende, duideiyke beslissing te
krygen omtrent de bevoegdheid der maat-
schappyen tot het heffon van die impopulaire
belasting, die 'k durf 10 tegen 1 wedden
nauwelyks de kosten der invordering goed
maakt en voor iedereen lastig is, terwyl het
buitenland, waar men toch ook wel verstand
van spoorweg-exploitatie hoeft, bewyst dat
mon 't ook zonder dio afsluiting heel goed
stellen kan.
A propos, dezer dagen berei-de ik twee
stoom tramlynen in de buurt, en zag
daar dat do conducteurs halsbrekende
toeren moeten doen, veel moeilijker dan
vroeger ooit op spoortreinen om van den
eenen wagon op den anderen te klauteren.
Is het koninklyk besluit, dat die gevaarlyke
expeditie indertyd aan spoorwegconducteurs
verbood, niet toepasseiyk op de stoomtrams?
Of wordt het daar niet gehandhaafd? My
dunkt, het ware zaak om daaraan eens te
denkon, voordat een ongeluk de aandacht
ei echt.
Maarvooruit denken schynt erg me
lyk. Of hoe verklaart men 't anders, dat
parade in de residentie voor de gro
hertogin van Saksen e6rst. Zaterdag ochte
werd afgelast (tot teleurstelling van v<
kyklustigen) op grond dat er niet geno
geoefende manschappen waren Dat wist m
toch immers daags te voren ook wol?
Dit laatste punt roert het Haagsche Dagbl
ook aan, dat de zaak onder het motto „Onj
boord" aldus bespreekt:
„De beschamende gebeurtenis van 11. Zat-
dag het afcommandeeren in de
residentie der parade op een verjaardag t
een lid van het Koninklyk Huis, niet c
ziekte, maar om het onvoldoend aantal f
oefenden, heeft zeer de aandacht getrokke
Zij werpt een zeer ongunstig licht op 1
liberale legerbeheer.
Algemeen is men zeer ontstemd over i
feii, waarvan de voorname oorzaak wel
liggen in de buitengewone verloven, aan
manschappen gegeven ten koste van
noodigo oefening, om te bezuinigen op
ménage.
In het pensionneeren en het bevorderen
hooge rangen wordt niet zoo groote zuinight
bo'racht. Zoo kan men een leger krygen, c
meer hoofdofficieren dan soldaten telt, gel
men wel eens uit eenige Zuid-Amerikaanse
republieken hoort verhalen.
De waarnemende gouverneur der resident
dio de parade afcommandeerde, heeft, onz
inziens, volkomen gelyk gehad; het presti
van ons leger mag niet door een miniatua
parade worden in gevaar gebracht.
Er valt niet aan te twyfelen, of de w;
schuldige is de minister van Oorlog, metz
verloven-systeem.
Meer zullen wy van deze pyniyko zaak i
zeggen. Slechts merken wy nog op, dat
zoo iets gebeurd ware onder een anti-libon
bewind, de liberale bladen wol het een
ander zouden te zeggen hebben gehad!
Wy zullen afwachten, watzy nu zullen doec
Het 11. D. heeft niet lang behoeven te wachti
Het Ilbl. toch dient reecis van antwoord
ïcbryft aldus:
„Wy zullen er dit van zeggen, dat als
sirydvaardighoid van ons leger door
zuinigheid des ministers in gevaar woi
gebracht, wy de zaak zeer „pyr.lyk" zoud
achten en den minister van oorlog zolf s
verlof zouden willen zendon. Wanneer ech
enkel de parade-vaardigheid te kort sch
durven wy het niet afkeuren dat de minis
zuinig is met 's lands gelden en mot den
der miliciens".
Tot slot van dit persoverzicht nog
volgende
In „Recht voor Allen" verscheen Zaten
de Carmagnole, met de muziek or by, zoo
de Nederlandsche sociaal democraten die
hooren te zingen.
De volgende regels geven een denkbe
van de wyze waarop men ook mot de C
magnole het volk beschaven en opvoeden 7
„Houweelen in 't kachot,
Vuur in paleis en slot.
Het parlement geleegd,
De rechters weggeveegd,
Op Beurs en Bank de handen
Door hot kanon, door het kanon'
Op Beurs en Bank do banden
Door het dond'ren van 't kanon.
Dit gerymel in het blad van een man
gevorderden leeft yd, die het voorrecht t
zegt do Arnli. Crt.y eene beschaafde opvoed
te genieten en wiens naam met zooveel
gedragen werd en wordt door zyn vader
zyne broeders, maakt hierom een pijnlyi
indruk.
In dienzelfden trant gaat het dag op c
zegt de Haagsche correspondent der Z\0\.
De vorige week ging een inzender ki
betoogen, dat, als straks de revolutie i
breekt, de proletariërs niet alleen do rijt
de kapitalisten, maar ook de kinderen
die snoodaards uit den weg moeten ruiffl
omdat anders die kinderen, opgroeiende.^
weer opnieuw uitbuiters zouden worden
eenige dagen later kwam een ander den
noemden raad bestryden, op grond dat
kinderen, opgevoed wordende onder bet
ciaal-democratisch regime, toch de mid<it
en krachten niet meer zouden hebben om
uitbuitershandwerk voort te zetten. In
noot stelt de redactie den tweeden inzeo
gerust. Het is niet te doen om klndermoc
maar om uit den weg te ruimen dio t«r,
ous z(jn.
