$eze (Qourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- sn (Feestdagen, uitgegeven.
Tweede Blad.
Leiden, 15 Februari.
Feuilleton.
GEEN VERTROUWEN.
jLfuiitieruag 10 j^ eoriian. A°. 1893.
LEI DSC. H jfjpA&BLAD.
PRIJB DEZER COURANT:
foor Leiden per S meendenf 1.10.
«franco per post1.40.
AXsonderlgke Noramor»0.06.
Het Armenconcert van „Sempre Crescendo"
zal dit jaar plaats hebben op den 28sten
Februari a. s. Het belooft ons veel schoons:
in de eerste plaats goede orkest-werken,
„les Erinnyes" van Massenet, de bevallige
ouverture van „la Dame Blanche" en cone
eerste uitvoering te Leiden van eenige „Norwe-
gische Tunze", door Edv. Grieg gecomponeerd
voor piano quatre mains, door Mann ge
arrangeerd voor orkest. Als solisten zullen
optreden Karei Toxtor, een jong en talentvol
pianist uit Den Haag, en wel met het vyfde
concert van Beethoven, en Henri Bosnians,
de beroemde Amsterdamsche violoncellist.
Beleefdheid en dankbaarheid tegenover „Sempre
Crescendo", dat zoo dikwijls onze gastheer is
medeleden met de armen onzer stad en zucht
naar edel kunstgenot mogen ons eene stamp
volle zaal doen verwachten.
Ter plaatsing op de kiezerslijsten voor
dit jaar hebben zich alhier aangegeven 90
lodgers. Hun aantal op de nog loopendo
kiezerslijst bedraagt ©veneens 90.
Met 141 van de 147 uitgebrachte stem
men is tot praeses van het collegium van
het Leidsche Studentencorps gekozen de heer
G. J. Yerburgt.
Hier ter stede is na eene kortstondige
ongesteldheid op 76 jarigen leeftijd overleden
de hoer Frederik Yan Ketwich, gepension-
neerd lnilenant-kolonel van het Oost-Indische
leger.
Er bestaat gelegenheid tot verzending der
correspondentie naar Ned.-Indiö (met uitslui
ting van Atjeh en Padang), door middel van
het stoomschip „Batavia", van Rotterdam
vertrekkende. Ten postkantore alhier moeten
de bneven enz. uiterlijk Zaterdag-morgen om
7.30 (7.50 stadstijd) bezorgd zijn.
De wijze van verzending behoort duidelijk
op het adres vermeld te worden.
Men meldt ons uit HillegomMaandag
avond j. 1. had alhier in de zaal van den heer
Koning een concert plaats met medewerking
van de zangeres mej. Jacoba Smit, met den
hoogst weiwillenden steun o. a. van den heer
Willem Yan Iperen, violist, beiden uit Lelden,
en met medowerking van den heer Andró
Jan Yan Waveron (zang), alhier.
Het was inderdaad een avond van waar
kunstgenot, dat een onvergetelyken indruk
heeft nagelaten, 't Een en 't ander vormden
dan ook een schoon geheel. De optredenden
19.)
Overdag kan ik deze galerij niet betreden
ik kon verdenking opwekken, wanneer later
de som gomist wordt. Ik moet dus wachten",
zeide zij sidderend, „tot het nacht is, en dan
door do kamer van mijn echtgenoot gaan.
Verwacht mfj dus na middernacht hier in
het Park, maar kom er vóór tien uren in
en houd u op eene eenzame plek verborgen;
want om tien uren worden op de verschil
lende deuren, welke naar het veld voeren,
grendels geschoven grendels tegen dieven",
zeide z(j vol onbeschrijflijke bitterheid en be-
dekto haar gelaat.
Kielsky zweeghij, de beschaafde salon
held, de gewetenlooze verleider, de listige
avonturier, hij verstomde voor de vreesel(jke
ellende, welke hij moedwilig bewerkt had. Maar
Marie vermande zich en maakte zich gereed
te gaan.
„Vaarwel!" zeide Kielsky aarzelend en dit
maal zonder haar de hand te reiken.
Zij groette licht met het hoofd.
rGod vergeve het u!" zeide zy met
bever.de stem en langzaam verdween zij in
brachten herhaaldelijk de talrijke toehoorders
als 't ware in verrukking.
Geen wonder! Zelden zag men een pro
gramma met meer zorg en oordeel samenge
steld en de uitvoering daarvan bevredigde
uitermate de hoog gespannen verwachtingen.
't Welverdiend applaus is voor de execu
tanten dan ook een bewijs der warme sym
pathie van 't Hillegomsche publiek.
In 't bijzonder zij hier gewezen op de
talentvolle vertolking van de „Cavatine" uit
de opera „lo Barbier de Seville" door mej.
Smit, na welker voordracht haar stormachtige
toejuichingen ten deel vielen.
Dat de heer Yan Iperen in de „Romance"
van Viouxtemps zich een meester toonde
over z(jn instrument, zal niemand, die den
kunstenaar meer hoorde, bevreemden.
Ook een woord van dank aan den heer
Van Waveren, die zich dien avond deed ken
nen als een vordienstelyk dilettant zanger!
Ook aan hem onze erkentelijke hulde!
Het „Wilhelmus" in de oudo toonzetting,
door mej. Smit tot slot gezongen, deed onze
vaderlandsche harten hooger kloppen!
De zaal was goed bezet. Het is zeker, dat,
mocht genoemde heer Van Waveren nog eens
een dergelijk concert organiseeren, er in de
zaal ge.ne plaats onbezet zal blijven. Menig
ingezetene van Hillegom beklaagt zich nu
reeds, dat h(j zichzelven het kunstgenot van
Maandag-avond heeft ontzegd door stil thuis
te blijven.
Men schrijft ons uit Warmond: Maan
dagavond gaf do muziek- en tooneelvereeni-
ging „Harmonie van Warmond" hare laatste
uitvoering in dit seizoen.
Het muzikale gedeelte werd op voortreffe
lijke wijze ten gehooro gebracht. Wij brengen
onzen hartelijken dank daarvoor aan de leden
voor de uitvoering en aan hunnen ijverigen
en bekwamen directeur, den heer J. Oostelaar,
voor zijne leiding.
Ka do pauze werd opgevoerd het tooneel-
spel in drie bedrijven: „Een oud soldaat",
daarna „de Harmonie van Voorhout", repe
titie houdende voor het aanstaand vijfen
twintigjarig muziekfeest te Warmond, komi
sche scène in twee bedrijven, en ten slotte
eene pantomime, voorstellende „Un bal masqué
et paré."
Behalve dit alles werden wij nog verrast
door een komisch duet met zang.
Dat alles in den smaak van het zeer talrijk
opgekomen publiek scheen te vallen, getuigden
de luide bijvalsbetuigingen, welke den execu
tanten herhaaldelijk ten deel vielen.
Wij kunnen dan ook niet nalaten bij het
eindigen onzer uitvoeringen een woord van
hartelijken dank te betuigen, niet alleen aan
de leden dezer muziekvereeniging, voor hunne
steeds betoonde medewerking, maar ook aan
het bestuur dier Vereeniging, dat steeds er
hoogen pry's op stelt, het den leden zoo ge
noeglijk mogelijk te maken; wy gelooven dan
ook de tolk te kunnon zijn van alle aanwe
zigen, door den wensch uit te spreken, dat
deze vereeniging steeds in bloei moge toe
nemen, en door allen een tot weerziens toe
te roepen.
By de te Wassenaar vanwege het
gemeentebestuur gehouden aanbesteding van
het graven van eene haven met toevoerkanaal
en bykomende werken waren de minste
insohryvers: Bostek No. 1 D. Van Tilburg
te Leiden ƒ6 140. Bestek No. 2 perceel 1 G.
Sterk Bz. to Heukelum ƒ14,987; perceel 2
D. C. Brons te Sliedrecht ƒ5800; perceel 3
C. De Ruiter te Zoeterwoude 6425; massa
1, 2, 3, C. De Ruiter ƒ28,25x).
De gewone contributie aan het Indisch
Militair Weduwen en Weezenfonds, voor het
jaar 1893, is vastgesteld op zes ten honderd.
Het onderscheidingsteeken voor belang
rijke krijgsbedrijven met de gesp „Atjeh
18731S90" is toegekend aan den kapitein
C. R. Van Steenes, van het lsto regiment
vesting artillerie.
By de Landbouwschool te Wageningen
worden, met ingang van 1 Maart a. s., ge
detacheerd de eerste luitenants-kwartiermees
ters C. F. Frevel, van het 3de, S Groenveld,
van het 4de, alsmede I. Van der Werff, van
het 7de regiment infanterie, benevens D. A.
L. Van Andel, van het 2de regiment veld
artillerie.
Heden hielden te 's Hago de Staatscom
missie voor de administratieve rechtspraak en
de Staatscommissie voor het samenstellen van
een verslag omtrent de gehouden arbeids-
enquéte eene bijeenkomst.
De geheelo verzameling, bevattende
schilderyen, aquarellen, houtskool-teekeningen,
door wyien den Haagsehen schilder Jan Willem
Van Borselen zelf vervaardigd, zoomede andere
door hem nagelaten kunststukken, bracht
gisteren 19,657.50 op.
Het bericht, door „De Telegraaf" het
eerst medegedeeld, dat de Haagsche kunst
schilder Van Deventer zou zyn overleden,
wordt tegengesproken. Z\jn toestand is echter
ernstig.
De heer Kater, voorzitter van „Patri
monium", is ernstig ongesteld. In het noorden
PRIJB DER ADVERTENT LÊN
Ta 1—6 re go i« 1.06. Ied«re regel m %vr 0.17$
GrocUro letten dut pljetenmnU. Toot bei
toOAeseena troiUn de rUd wordt ƒ0.06 bereheeA
zou hy als spreker optreden. De meetings
zyn daarom uitgesteld.
Het stoomschip „Maasdam", van Nieuw-
York naar Rotterdam, vertrok 15 Febr. van
Boulogne sur-Mer; de „Rotterdam" arriveerde
14 Febr. van Rotterdam te Nieuw-York; de
„Admiraal", van de Oostkust van Afrika naar
Rotterdam en Hamburg, arriveerde 13 Febr.
te Lissabonde „Voorwaarts", van Batavia naar
Amsterdam, passeerde 15 Febr. Dungoness.
By koninkiyk besluit is aan J. M. Van
Woerden, op zyn verzoek, eervol ontslag ver
leend uit zijne betrekking van hoofdcommies
by het departement van financién, behoudens
aanspraak op pensioen.
,,9empre Crescendo" la Den Haag.
De groote zaal van het Gebouw voor
Kunsten en Wetenschappen was gisteravond
voor een groot gedeelte gevuld met de élite
van hot Haagsche publiek, dat, blykens do
luide toejuichingen, die het byoa na elk nom-
mer van bet programma hooren deed, zeer
met de uitvoering was ingenomen; daarvoor
was dan ook wel redenover het algemeen
was „Sempre" zeer gelukkig; hot is hier de
plaats niet om een gedetailleerd verslag te
gevennog veel minder eene critiek van dit
concertslechts wenschen wy melding te
maken van het feit, dat alle solisten succes
hadden, het meest de heer Leonides Van
Praag, die door een daverend applaus weri-
gedwongen tot het geven van eene toegift
maar ook de viool-solo van den heer Leon J.
Jacobson viel zeer in den smaak, en de
heeren De GraefF en Feith, bestuursleden van
„Sempre," werden zeer toegejuicht na ket
spelen van de moeilyke „Variations pour deux
pianos sur un tbómo do „Beethoven", van
Camille St.-Saöns.
Wy zouden ten slotte gaarne melding
maken van de huldebetoonen, die vanwege
de Vereeniging „Armenzorg" aan „Sempre"
zyn gebracht, hetzy in den vorm van kransen
aan het orkest of den directeur of zelfs maar
een enkel woord van dankbetuiging, maar
dit alles heeft ten eenenmale ontbrokenMen
zou hieraan niet zeggen dat men in „de stad
der ótiquette*by uitnemendheid" waszoomin
als aan het feit, dat weer verscheidene toe
hoorders, juist uit de hoogste kringen en
dan liefst dames, het noodig vonden weg te
loopen vóór het einde van het concert. Wan
neer zal men toch eens de onwellevendheid
daarvan (om geen sterker woord te gebrui
ken!) inzien? Mr. E.
Hy nam hare beide handen in de zy'ne en
kuste haar teeder.
„Vergeef', smeekte hy, „en geloof my,
het was geen twyfel aan u, het was twyfel
aan myne eigen waarde, die ons geluk soms
verduisterde. Wanneer ik u zag, zoo jong,
zoo schoon, zoo goed, zoo vol geest en lief-
lykheid, geprezen en gevleid door de menigte,
geliefd en bewonderd door de edelsten en
besten, was het toen niet natuurlyk, dat ik
my afvroeg: „En zyt gy, gy alleen dan onder
allen waardig door haar bemind te worden?"
De rust van het bezit, de verzekering uwer
liefde geven myn gevoelens voor u eene ge
heel andere wending dan de schitterende,
zich dagelyks vernieuwende huldeblyken uwer
vereerders en bewonderaars. En de vrouw, zelfs
de beste, is niet onverschillig voor do teedere
en eerbiedige oplettendheden van beduidende
mannen, is niet onverschillig voor de ontwa
kende neiging van een goed, groothart."
„O, Alexander, ik weet dat niet!" nep de
jonge vrouw innig uit, „ik weet slechts, dat
ik u liefheb, onvergankeiyk en boven alles,
en dat de huldeblyken van zoovelen my ora
uwentwil verbiyden, omdat zy my de zeker
heid geven, dat ik uwer niet onwaardig ben.
Wordt vervolgd.)
de donkere boomgroepen van het Park.
In dat gedeelte van bet slot, hetwelk
Paula met haren gemaal en haai* kind be
woonde, heerschte eene vroolyke en rustige
bedryvigheid, zooals het innerlyiko, onge
stoorde geluk het om zich heen spreidt. Het
waren hooge, koele kamers op de benedenste
verdieping, welke zij bewoonden, en een
breed terras, met prachtige oranjeboomen
bezet, strekte zich onder do vensters van
hunne woon- en slaapkamer uit; uit beide
vertrekken voerden booge glazen deuren
naar buiten.
Dit gedeelte van het slot vormde den meest
vooruitspringenden hoek, want het terras,
door een lagen muur omgeven, hing byna
geheel over den afgrond en schonk een vry
uitzicht op het lieflyke dal in de diepte,
terwijl zywaarts eene breede trap naar be
neden voerde in de schaduwryke lanen van
het park. Maar nu waren do deuren gesloten
en de jaloezieén neergelaten, om de heete
Juli-zon te weren, en Paula rustte behaaglyk
in het halfdonkere, koele vertrek en ver
maakte zich met het heldere lachen on het
kinderiyk gesnap van haren lieveling. Het
boek was reeds lang uit hare hand gegleden
en zy speelde met het kind en hield het m
de hoogte, ver van zich af, dat het niet de
donkere lokken zou verwarren, die de knaap,
van vreugde stralend, trachtte te grypen.
Het was een lieflyk beeld, deze jonge, van
geluk stralende moeder en het frissche
kindje; en Alexander, die zachtjes do deur
was binnengetreden, dacht dat zeker ook;
want nadat hy haar lang vol verrukking
aanschouwd had, zeido hy eindeiyk innig:
„O, Paula, wat zyt gy schoon! Gy en het
kind, wat maakt gy my gelukkig!"
Zy richtte zich op.
„Werkeiyk?" vroeg zy met een half twij
felachtig, half schalksch glimlachje.
„Paula", riep hy zacht verwytend uit,
„twyfelt gy daar dan aan?"
„Neen riep zy snel, „niet hier; hier hebt
gy my omgeven met vrede en vertrouwen en
ik ben weder zorgloos als vroeger. Maar in
de groote wereld, Alexander, daar heeft het
gebrek aan vertrouwen, dat gy somtyds
toondet, my verontrusthet was toch een
twyfel aan myne eigenwaarde en twyfel
is de dood der liefde, zegt men."
Hy zag haar verschrikt aan.
„Nu, zóó erg is het niet", zeide zy lachend,
,,gy weet het immers, myne liefde voor u
is onsterflyk. Maar, geliefde, de twyfel is het,
welke donkere schaduwen op de liefde werpt
en haren scbyn verduisterd."
