Gedurende EENIGE DAGEN
m~ KUNSTKRONIEK
flu. J. TAB LEBHEP'S ROIAHTISCHE VERKEI,
Voor Je verlotii ra Konstwerlteii, yertaJen aai ie liuttniiek, zijn iwibiclt ie nayoipie leofipriizei:
Dit alles wordt gratis als premie aangeboden aan eiken ïnteekenaar op
zijn bij de Firma BLANKENBERG Go., Klare No. 58 alhier, tentoongesteld de Prijzen,
aangekocht voor de Loterij der
Associatie met premiën, uitgegeven tot aanmoediging en bevordering der sclioone Kunsten.
geïllustreerd door
Ch. FtochussenDavid Bles en W". De Bamars Test as,
bevattende: De Pleegzoon. Ferdinand Huyck. De Roos van Dekama. Elisabeth Musch. Onze Voorouders.
Klaasje Zevenster. Novellen.
Leiden.
Pip** Tot de bezichtiging dezer schoone collectie
BLANKENBERG Co., Mare No. 58.
A. W. SIJTHOFF.
wordt een ieder beleefdelijk uitgenoodigd door de Firma
Feuilleton.
Prijs per Jaargang van -4® vellen drwlis met boeiende Novellen en Verhalen der voornaamste Nederlandsche Letterkundigen,
24 pi-arfitige Platen naar schilderijen der grootste Nederlandsche Meesters en een Lot in de verloting van kostbaarheden ƒ10.—.
In 20 deelen met 150 lichtdrukken a f 1.25 ingenaaid en f 1.60 in keurigen blauwen band.
Het mag volkomen overbodig worden geacht iets te zeggen tot aanbeveling dezer onderneming. Alleen wijst de Uitgever er op, dat hierdoor
de overheerlijk mooie teekeningen naar Van Lennep's beroemde Romans photographisch overgebracht, onder ieders bereik knnnen komen. Like
maand zal er een deel van verschijnen.
1Een Zilveren Koffie- en Theeservies, wegende ongeveer
500 lood zilver, van J. M. Van Kempen Zonen, te Voor
schoten, waarde civca ƒ1200.
2. Eene Zeven-octaafs, kruissnarige PTANTNO, van
zwart gepolitoerd hont, uit de Fabriek van IJ. Rahk,
te Utrecht, waarde ƒ500.en aldaar voor een ieder te
bezichtigen.
Vijfentwintig Schilderijen in olieverf van Nederlandsche
Meesters, waaronder van David Ovens, P. Stortenbeker,
J. M. Schmidt Crans, E. Koster, Mevrouw BildersVan
Ook worden Abonnementen op de Kunstkroniek alleen (met Lot in
De VERLOTING heeft plaats in het „Venduhuis der Notarissen", te 's-
Bosse, Mej. Betsy Berg, David De la Mar, J. Akkbrixga,
C. A. Van Waning," Jan Van Rhijnnen, Jan ten Kate,
P. W. Sebes, A. C. Hazed, enz.
Een groote en 12 kleine IJslepeltjes, in étui.
Een Soeplepel, in étui.
Een dozjjn Zilververgulde Theelepels, in étui.
Een dozijn Zilveren Theelepels, iu étui.
Twee Suikerstrooiers, in étui.
Voorwerpen van Nederlandsche Kunstnijverheid, Boek- en
Plaatwerken, enz.
de Verloting) aangenomen a Tien Gulden, betaalbaar bij afl. 11 en 12.
Hage, door Notaris W. J. M. De Bas. De datum wordt later vastgesteld.
Verstrooide vonken.
Vertelling van L. Westkirch.
Door JOHANNA.
21.)
In de herberg „De Zon", welke schuin
tegenover de andere stond, waar de verga
dering gehouden was, hadden de arbeiders,
die dien dag vrijaf hadden, zich verzameld
on verdreven zich den tijd met drinken tot
de afgezondenen zouden torugkeeren.
Toen Weiland voorbijging, stieten zp de
deuron open, stroomden naar buiten op de
stoep, zwaaiden met hunne hoedon en glazen,
roepende
„Weiland, Weiland! Lang leve onze heer
Weiland!"
De ingenieur schudde treurig het hoofd;
hij begreep maar al te goed, dat de kans, om
directeur te worden, voorgoed verkeken was.
„Als ik uw Weiland ben, jongens, dan
hadt ge meer vertrouwen in mij moeten
stellen en die dwaasheden achterwege moeten
laten. Wist ge dan niet, dat ik voor uwe be
langen zou gezorgd hebben, als een vader
(lat voor zijne kinderen doet?"
„Lang leve de nieuwe directeur!"
„Lang leve onze heer Weiland!" riepen de
anderen juichend en jubelend.
„Directeur Do nieuwe directeur is Merkel,
domme kerels, laat mij met rust."
Daar kwam Allfelder met zijne deputatie
aanzetten. Ontzet stond hy stil.
„Heb ik een dommen streek begaan, mijn
heer Weiland?" vroeg hij.
Weiland legde hem beide handen op zijne
schouders.
„Gij hebt u den pas om te vertrekken ge
schreven, mijn zoon, en den mijnen ook. Maar
dat komt er niet op aan, wij zullen en kun
nen overal in de wereld terechtkomen. Maar
wie zal de zaken der arbeiders hier be
hartigen?"
Doch Allfelder gaf nog zoo spoedig den
moed niet op.
Hij trad de zaal binnen.
„Kameraden", sprak hjj, „de heeren zullen
de zaak in overweging nemen; aan ons is
het, te zorgen dat die overweging niet te
lang dure."
„Wij zullen dat den nieuwen directeur
toeroeren, zoodra iiy zich vertoont; we
zullen zóu luide roepen, dat hp het nooit
weer zal vergeten."
„Wij zullen den arbeid niet hervatten eer
hij ons schriftelijk den bouw van nieuwe
woningen verzekerd heeft." Dat woord
viel als een gloeiend vonkjo op licht ont-
brandbare stof.
„Noen, neen, dat is goed!"
Zoolang althans wilden zy den arbeid staken.
Allfelder begreep dat hier gehandeld moest
wordenliy besteeg oen stool en met eene
bespraaktheid, welke lijj nog nooit te voren
had getoond, ried lip ten sterkste eene werk
staking af, waarvan hij al de noodlottige ge-
volgon voorzag.
Allen luisterden. Op dit oogenblik sprong
Jens Schlank, die aan eene zplafel zat en
het eone glas bier na het andere ledigde, als
een razende van zjjn stoel.
„Is zp daar weer? Onder al diemannen?"
vroeg hp. „Wacht, ik zal u leeren de werk
lieden na te loopen!"
Aan de half geopende deur stond Kdthe.
„Kom mee naar huis, Jens!" riep ze, de
handen grijpende, welke haar wilden slaan,
„kom mee naar huis; ik hen zoo bang; mijn
oude vader ligt op het uiterste. Ik heb nog
nooit iemand zion sterven. Hp kan geen lucht
krpgen; het is akelig zooals hy met de han
den om zich heen slaat. Laat mp niet met.
hem alleen, Jens!"
„Zoo", zeide Jens, „is het eindelpk ernst
met hem? Het wordt nu ook werkelijk tijd."
„Jens", stamelde KSthe, „ik heb nognooit
iemand zien sterven, en er moet iemand om
den dokter gaan ook; och, ga toch met mij
meo naar huis."
Daar kwam Allfelder nader. Fluks klopte
hij een der leorjongens op den schouder.
„Loop één, twee, drie naar den dokter",
zeide hp, „daar hebt ge tien centen."
Zelf kon bij niet weg, want hij was dien
dag de hoofdpersoon. Want hot werkvolk
was meer dan opgewonden. Hij, die den lieven
vader Weiland uit de fabriek verbande, moest
zich niet verbeelden, dat ze maar eene kudde
schapen waren, die maar met zich lieten sollen.
Neen, als zij niet anders konden dan zicli
onderworpen, dan zouden ze toch den nieu
wen directeur het leven zoo zuur mogelijk
trachten te maken.
Toen zp nogmaals hun glas op dit man
haftig besluit wilden ledigen, kwam Merkel,
de nieuwe directeur, langzaam aanstappen.
Hp stond even bp de herberg „De Zon" stil.
Hjj had gehoord, zeide hjj, dat hij do werk
lieden allen hier verzameld zou vinden; lip
zou hun liever op de fabriek gevonden hebben,
en hen daar begroet, zeide lip.
(Wordt vervolgd.)
Leiden, ter Boekdrukkerij van A. W. SIJTHOFF,
