N*. 9431.
Maandag: IT INovexiiber.
Ac. 18S9.
feze fiourant wordt dagelijks, met uitzondering
7an <§on- en feestdagen, uitgegeven.
l)it nommer bestaat uit DRIE
Bladen.
Leiden, 15 November.
Feuilleton.
Onschuldig veroordeeld.
PBJJB DEZER COURANT:
Tor Leiden p«r I maanden.1.10.
Vnmoo p«r peet.1.40.
JJkonderlQke Kommen0.06.
PRIJS DER ADVERTENTTKN:
Te» 16 regels 1.06. Iedere regel meer/O.lTf*
Grootere lettere uur pleatenümto. Voor bei Ie»-.
OMseeren buiten de etad vordt f 0.10 berekende
Het Nevada-Concert.
Daar was gisteravond eene uitzondering op
den regel. Als anders buitenlandsche gezel
schappen ons land bezoeken, is er gewoonlijk
één bij, die verre, zeer verre boven al de
anderen uitmunt, die eene eter genoemd wordt,
welke door haren helderen, schitterenden glans
Al wat in hare omgeving is, doet verbleeken.
Wij hebben vrel eens ondeugend hooren
verzekeren dat bjj dergelijke omstandigheden
soms wel eene bepaalde berekening in het
spel is, wantdaardoor treedt de ster des
te meer op den voorgrond.
Wat hiervan zy, zeker is dat eene derge
lijke bewering op het gisteravond in den
schouwburg gegeven concert, waarin Emma
Nevada de hoofdpersoon was, niet kan
worden toegepast.
Niet alleen zij, maar allen, die achtereen
volgens optraden, getuigden zangers en zan
geressen van niet weinig talent te zijn, dat
zeker nog meer ware uitgekomen indien zg als
operazangers waren opgetreden, en niet als
concertzangerswant meer dan eens kon men
duidelijk opmerken dat zjj dit laatste in den
grond niet waren. En nu weet men dat tus-
sehen beiden op het gebied der ware kunst
een hemelsbreed verschil is.
Mocht de heer Angelini Fornari met de
,Cavatine de Figaro" uit Eossini's opera
,Barbiera di Siviglia" tot opening van het
concert nog niet zulk een bijzonderen bijval
verwerven, toen hjj later met den heerDante
del Papa het duet uit Bizet's opera „Les
Pécheurs de Perles" zong, was dit geheel
anders. Hunne gevoelvolle voordracht voldeed
zóódanig, dat zij een gedeelte er van moesten
herhalen.
Niet minder was hl) op zjjne plaats in het
komisch duet uit Donizetti's opera „DonPas-
quale", door hem met den heer Frederico
Corbonetti op geestige wijze voorgedragen,
het lach-duet zóó natuurlijk, dat dit zelfs
op het publiek aanstekelijk werkte. Ook zjj
bisseerden, na terugroepingen, een gedeelte.
Laatstgenoemde heer had zich bovendien
reeds vooraf afzonderlijk in de „Air comique"
van Rossini's opera „La Cenerentola" als een
goed zanger op komisch gebied doen kennen,
al deed zijne eerste verschijning dit niet ver
wachten. De opera-zanger kon ook by hem
niet altijd schuil blijven. Een luid applaus
beantwoordde hjj eveneens met eene gedeelte
lijke herhaling.
Een bas van bijzonderen stempel is de heer
Giuseppe Rapp. Reeds in de aria uit Halóvy's
„La Juive" bleek de diepte van z(jn krachtig
orgaan, hetwelk nadat de heeren Del Papa
in Mascagni's „Cavalleria Rusticana" (Sici
lians) en Fornari in eene arioso uit Masse
net's „Le Roi de Lahore" hun zang èp
voordracht hadden doen waardeeren—treffend
uitkwam in het trio uit RosBini's „Guillaume
Teil", dat door hem met de heeren Del Papa
en Fornari als tenor en bariton tot slot
nummer van het programma werd voorge
dragen. Zjj vormden met hun drieén een en
semble, waarin hunne gaven in het bijzonder
op den voorgrond traden en welke de aanwe
zigen in een dubbel applaus deed uitbarsten.
Enkelen der heeren traden ook met damps
op: allereerst de heer Del Papa met Mile
Phoebe Alexandra, die bjj hare lieve ver
schijning tevens eene lieve stem paarde. Beiden
zongen zjj de Madrigale uit Gounod's „Roméo
et Juliette" verdienstelijk en op dankbare
wjjze, terwyl men later de zangeres nog alléon
kon bewonderen in de Sc éne et Air voor
sopraan uit Gounod's „Faust", waarin haar
geluid dermate prachtig uitkwam, dat zjj drie
malen werd teruggeroepen. Zjj Btelde het
publiek evenwel teleur door geen nommer
ten beste te geven, hetgeen toch zeker wel
de bedoeling was der aanwezigen, die zich
even gunstig betoonden voor Mile. Sola Condé,
als deze de Habanera uit Bizet's „Carmen",
in een kostbaar en zeldzaam concert-toilet,
had voorgedragen, met hare eveneens niet te
gering te schatten gave van zangeres. Ook
zjj werd teruggeroepen.
Bij al het goede, dat men alzoo bij afwis
seling gehoord had, was de taak van haar,
wier naam het concert droeg, er natuurlijk
niet geringer op geworden.
Meermalen reeds en nog in de laatste dagen
werd elders naar aanleiding van haar op
treden opgemerkt dat er menschen z()n, die
de gelukkige eigenschap bezitten van zoo
maar vanzelf te zingen. Beweegt hen iets
het gemoed, z(j uiten het in tonen; zjjn zjj
opgewekt of droevig gestemd, als van zelf
welt het naar de keel en doet hen hunne
vreugde of hun leed zingen. Van hen geldt
wat de dichter zegt„Ich singe, wie der
Vogel singt". Zulk een aanleg echter alleen
stempelt iemand nog niet tot kunstenaar:
daartoe is ook noodig dat de stem schoon
en het gehoor goed zjj, en niet minder de
leiding van een bekwaam zangmeester, ge
paard aan ijverige studiën. Mme. Emma Ne
vada behoort tot diegenen, die den stempel
van het genie, op hun voorhoofd gedrukt,
met zich ronddragen. Reeds als kind van 3
jaar vermocht zij hare hoorders in verruk
king te brengen, in geestdrift te doen ont
steken. Evenzoo vierde zjj gisteravond een
nieuwen triomf.
Niet zoodra was z(j op het tooneel versche
nen, of de op alle rangen goedbezette zaal
daverde van het luide welkom, dat haar werd
toegeroepen, en bovendien bood een der Schouw
burg-commissarissen van het studentencorps
haar eene prachtige en kolossale bloemenmand
aan, een geschenk dat baar blijkbaar verraste
en waarvoor zU nog lang daarna hare erkente
lijkheid betoonde.
Ook hier ter stede, evenals te Haarlem,
Amsterdam, Den Haag ahz., heeft de concert
geefster met hare aangekondigde voordrachten
de „Cavatine"" uit Rossini's „Le Barbier de
Séville", Taubert's „In der Fremde" en de
Wals uit „Dinorah" van Meyerbeer, maar ook
met de nommers, welke zij, ongetwgfeld vol
daan over de sympathieke ontvangst, wel
willend toegaf, een weergaloos succes gehad.
Hare heldere, bijzonder hooge sopraanstem
heeft niets scherps, maar is buitengewoon
welluidend. Hare trillers getuigden van eene
virtuositeit, die alleen onder goede leiding door
ijverige studie kan verkregen worden, en hare
voordracht is van eene innigheid, die de liedjes
van Taubert een eigenaardig schoon cachet
gaf. Haar gemakkelijk aansprekend orgaan
maakte de wals als voor haar geknipt. Zjj
vond een aandachtig, dankbaar gehoor, zoodat
de wonderschoons pianissimo's alle duidelijk
werden vernomen. De wonderlijke liefelijkheid
en bekoring van haren zang deden haar een
storm van applaudissement inoogsten.
Hot publiek verliet voldaan den schouw
burg en zal zeker een woord van lof niet
misplaatst achten, dat wjj hier den man bren
gen, die den geheelen avond zoo onvermoeid
de piano-begeleiding vervulde.
Op Donderdag 20 November a. e. zal de
Raad dezer gemeente wederom eene vergade
ring houden.
- De aanvragen om kinderen in het Cen-
traal-Israëlietisch Einder- en Doorgangehuis
alhier geplaatst te krijgen, z(jn reeds zóó
talrijk, dat wegens de beperkte ruimte «iet
aan alle aanvragen voldaan kan worden. Om
aan alle aanvragen en aan haar doel te kunnen
beantwoorden, heeft de stichting een grooter
gebouw dringend noodig. Maandag zullen nu
circulaires worden rondgebracht, waarin aller
steun wordt verzocht om tot dat doel te ge
raken. In de gesloten bussen, waarmede deze
zullen worden tetuggehaald, kan men, behalve
de ingevulde circulaire, ook giften werpen.
De gemeonteraad van Leiderdorp heeft
eene wijziging van artikel 73e der algemeene
politie-verordening vastgesteld, dat nu luidt
als volgt
Het is verboden zonder schriftelijke ver
gunning van burgemeester en wethouders
langs de huizen of aan den openbaren weg,
waren, van welken aard ook, te venten of
te koop aan te bieden, tenzij dit geschiedt
in de uitoefening van eenigen handel of eenig
beroep, waartoe de venter of verkooper, blij
kens behoorlijk patent, bevoegd is.
Tevens gaf de heer Sillevis het Dageljjksctt
Bestuur in overweging, om in het vervolg de
lantaarn voor het Raadhuis gedurende den
geheelen nacht te laten branden, alsook op
die lantaarn het woord Raadhuis te doen
schilderen, opdat reizigers, die des nachts
politie-hulp mochten wenschen, zullen weten,
waar zij deze kuDnen bekomen.
De miliciens der lichting van 1887, die
bj) de late divisie inf. reg. gren. en jagers,
4de en 7de reg. inf. voor oefening met het
geweer model 1871/88 onder de wapenen zijn
geweest, worden heden, in detachementen ver-
eenigd, naar hunne haardsteden terugge
zonden.
ZU, die in of naby de garnizoenen wonen,
waar zij geoefend zpn, konden gisteren reods
vertrekkendit werd ook toegestaan aan hen,
die op eigen kosten wilden huiswaarts keoren.
De afkondiging der wet, waarin de
Eoningin tot tijdelijk Regentes wordt benoemd,
zal ongetwyfeld heden nog door de Staats
courant geschieden. Zy treedt daarmede on-
middellUk in werking, doch de Regentes
aanvaardt Hare betrekking eerst met het
afleggen van den eed. Totdat de Regentes hare
waardigheid heeft aanvaard, blyft de Raad van
State nog met de waarneming van het Konink-
ïyk gezag belast.
Mr. D. Van der Vliet heeft aan Z. M.
eervol ontslag gevraagd als griffier by het kan
tongerecht te Oud-Beierland.
De commies der posteryen 4de klasse
J. W. Krol zal met ingang van 15 Novem-
der zyne function uitoefenen ten postkantore
Apeldoorn.
De minister van waterstaat, die zich
in de laatste dagen eenigszins onwel ge
voelde, was Donderdag weder aan zgn de
partement.
Naar het Duitsch.
3)
Zy zag hem voor de eerste maal goed aan.
Hij was een slanke, flink gebouwde jonkman,
met een frisch gezicht en mooi gedraaide
snor. Hy zou haar wel bevallen kunnen,
maar zyne donkere oogen flikkerden zóó zon
derling, dat zy verlegen de oogen neersloeg.
„Wat moet het dan zpn?" vroeg zy.
„O, laat my maar eens zien, wat u ge
schikt toeschynt", antwoordde hy.
Greta voldeed aan dezen wensch en opende
kasten en doozen.
„Hoe duur mag het zyn?" vroeg zy nu.
„O, zoo duur als gy hebt", zeide hy, „als
het maar mooi is. Dat wil zeggen", voegde
hy er stotterend by, „ik moet eerBt geld..."
„Wat valt u in?" vroeg Greta hem ver
wonderd. „Wy geven niets op krediet, aller
minst aan soldaten."
En haastig deed zy kasten en doozen we
der dicht.
Zy hoorde, hoe diep de man ademde,
maar liet zich in haar werk niet storen, tot
dat hp zeide:
„Gy begrppt my niet, juffrouw, ik heb geld
thuis en ook hier maar ik moet ik moet
het eerst losmaken, ziet gy?"
Verbaasd keek Greta hem aan en zag,
hoe hy aan zyn zilveren horlogeketting trok,
waaraan eene blinkende munt hing.
„Ziet gü", zeide hy, „dezen dukaat?"
„O ja", antwoordde Greta vriendelyker,
„die munt ken ik wel; ik heb er zelve al een
paar, en gaarne meer van, om er een arm
band van te laten maken. Maar wilt gy niet
liever wachten totdat gy ander geld hebt?"
„Neen-neen, neem hem maar. Maar maar
ik kan hem er niet afkrygen, hy zit vast
aan den ring", stotterde de soldaat.
„O", lachte Greta, „daar weten wy wel
raad voor. Hier, probeer het daar eens mee!"
Daarmede gaf zy hem een pakmes, een
werktuig, dat tegenwoordig ook nog wel in
winkels gebruikt wordt.
Terwyl de soldaat schynbaar moeite deed
om de gouden munt van den ketting los te
maken, vroeg Greta, steeds beter gehumeurd
„Wat wilt ge nu eigenlyk koopen? Wat
dunkt u van dozen schildpadkam en de daarby
behoorende haarnaalden? Zie eens hier!"
Met deze woorden had zy kam en maalden
in heur eigen weelderig haar gestoken en
lachte den jonkman, die haar elke minuut
meer beviel, coquet toe. Hy wierp haar een
vurigen blik toe en stotterde:
„Bei beide neem ik. beide!"
Tegeiyk knakte er iets, de ring was ge
sprongen, en hy legde den dukaat en het
pakmes op de toonbaok.
„Mooi", lachte Greta vergenoegd, „maar
daar komt gy niet ver meedeze voorwerpen
z(jn duur."
„Dat is niets", antwoordde de soldaat, en
zyne stem beefde eigenaardig. „Daarvoor is
my niets te duur."
Greta knikte hem toe, nam den dukaat en
trok de onder de toonbank aanwezige geld-
lade open. Terwijl zy het kleingeld zocht,
dat zy den soldaat moest teruggeven, boog
zy zich en hierby raakte zy met heur haar
het gezicht van den man aan, die met flik
kerende oogen hare bewegingen volgde.
Eensklaps voelde zy haar hoofd door twee
sterke handen gegrepen, maar met een for-
men ruk was zy los en riep
„Onbeschaamde, wat vermeet gy u!"
Daarby gleed de geldlade uit hare handen,
welke de Ader evenwel snel greep. Ver
schrikt viel Greta tegen den muur en staarde
den soldaat met groote oogen aan. N» eerst
begreep zy wat deze wildo en luide riep zy
„Hulp! Dieven I Hulp!"
„Geen alarm!" riep de soldaat haar met
wilden blik toe en trachtte haar met de hand
den mond te sluiten.
Maar weer rukte zy zich los, snelde naar
de deur, welke zy haastig opende en liet haren
hulpkreet over het marktplein luide weer
klinken.
Heftig trok hy haar terug en terwyl hy
het zware pakmes van de toonbank nam,
dreigde hy:
„Zwyg, of ik steek.
Wanhopig greep zy echter met beide ban
den den arm van den roover, terwyl zy nog
steeds om hulp riep.
Thans schoten eenige menschen en ook
Greta's moeder toe, die by het vreeselijke
schouwspel op de knieen viel, terwyl het
alarm overstemd werd door een scherp
commando
„Fuselier Kempe, laat het mes terstond
los, zeg ik u!"
De soldaat stond een oogonblik als ver
steend, zpne vingers lieten het wapen los,
zoodat het op den grond viel, en het meisje,
dat half bewusteloos was neergevallen, bgna
had getroffen. Verwilderd keek de jonk
man rond.
„Heer luitenant", 6tottorde hy, „ik-ik.
(Wordt vervolgd.)
