N«. 9202. Maandag 17 Februari. A0. 1890. N TT j 1 Courant wordt dagelijks, met uitzondering vaa $oa* feestdagen, uitgegeven. Bladen. Leiden, 15 Februari. Een tockt vóór zonsopgang. i Wordt vervolgd 9 >3 SB 1-1 8 *55$»' -* PRJU78 D31S3ER CCVE.AW1 ^tov Invul?» pn»- 8 ma&aAen1.x®. Franco yor on-}s 1.&®. «.ftfmrterj'js» SoniraeroÖ.ÖS. ,4*1.**" i j -VHViiy/: ■- focJvy^r LIrj fiz PRIJS DES AJDTESTENTIEN" Tsu 1—6 rejolé 1.6J. Iodsr* reg6l meer /6.1T|, öroater® ldfctcw our pU*tsniirat«. foor het ia- ctseearen buiten de «Ud wordt 0.16 berekend 'Uit uoiiimer oostaat uit DRIE Hedenmorgen werd op de begraafplaats aan de voormalige Marepoort op plechtige wijze het stoffelijk overschot ter aarde besteld van wyien onzen stadgenoot den heer W. F. Oostveen. Eene zeer talrijke schare had zich reeds geruimen tijd te voren op den doodenakker vereenigd, als een bewijs hoe groot de deel neming in dit zoo treurig sterfgeval is. Toon de ïykstaatsie, bestaande uit den rouw- wagen en vier volgrytuigen, de woning van den overledene verlaten had en de school van den heer J. A. Yan Dijk op de Oude Vest voorbijging, sloten zich daarbij aan de leerlingen der klasse van hun beminden onderwijzer; terwijl op de begraafplaats zelve de Jeden van de rederijkerskamer „Litteris Sacrum", waarvan de overledene penningmeester was, den stoet opwachtten om den doode naar zijne laatste rustplaats te dragon. Indrukwekkend was deze tocht, waarbij zich nog vele anderen voegden. De kist was als bedolven onder de kransen van levende bloe men, met satijnen linten, waarop wij o. a. lazeD „Aan mijnen lieven zoon", „Aan onzen lieven vader", „Aan onzen trouwen vriend", welke verder waren vermeerderd met. kransen van het onderwijzend personeel der school, waar de overledene werkzaam was, van leeraren en leerlingen van het Genootschap „Mathesis Scientiarum Genitrix", van de'leerlingen der Volkszangschool, terwijl, toen de kist boven de groeve geplaatst was, een jeugdig knaapje, Anton Fransen genaamd, ook vanwege z\jne medeleerlingen der klasse aan al die hulde- bewijzen nog een fraaien krans toevoegde. Alvorens het stoffelijk omhulsel in het kille graf werd neergelaten, wydde de heer J. A. Yan Diik eenige woorden van waardeering aan den man, die zoo plotseling van allen was weggerukt, die met zoovele uitstekende hoedanigheden begaafd was. Spreker mocht, hij kon, hy wilde aan dit graf niet zwijgen. Het was hem eene behoefte des harten hier te spreken, hoe moeilijk het hem ook zou vallen. Het leven van den overledene naar waarde te schetsen, was hem in dezen stond echter onmogelijk. Daartoe was en is de ontzetting nog te groot, welke het treurig voorval op zyn en ieders gemoed heeft ge maakt, het treurig gevolg van die verrader lijke ziekte, welke onmerkbaar in hevigheid toenam, het lichaam ondermijnde, op het phyaiek gestel meer en meer verwoestingen aanrichtte, juist naarmate daarentegen de hoop op herstel begon levendig te worden, hetgeen slechts oogenschynlyk het geval bleek, tot de ziekte onverwachts tot zulk een vreeselyk eir.de leidde. We staan hier voor een groot, nieuw raad sel op 's menschen weg. Maar wat zullen we vragen, om toch onmogelijk tot eene oplos sing te komen 1 Neen, we moeten hier be rusten, zwijgenmaar zeker is, dat Oostveen onder ons zal blijven leven in zijne werken, bij zijne vrienden en allen die hem kenden, bij zyne mede-onderwijzers, en niet enkel by zijne jeugdige leerlingen, maar by de ge- heole Nederlandsche jeugd, voor wie by in zyne kinderwerkjes do pen zoo geheel en al meester was, welke sprekerjin den aanvang met een welwillend woord by het publiek nleidde. In gevoelvolle woorden schetste spreker hoe vooral de trouwe en liefhebbende echt- genoote, de brave en oppassende kinderen, do haren zoon aanbiddende bejaarde moeder, getroffen, in diepen rouw gedompeld zyn ge worden. Een troost is het echter dat allen zoo goed voor, zoo gelukkig met elkander wa ren. Van de beide aanwezige, diep ontroerde zoontjes verwachtte hy dat zy de voetstappen huns lieven vaders, voor wie hy, evenals voor de overige leden der familie, alles was, zouden volgen. En ook aan allen kan zyn leven'ten voorbeeld strekken. Evenals by de leerlingen van sprekers school en die van „Mathesis", die mede om de groeve geschaard stonden, zal de nagedachtenis van Oostveon by de oude ren steeds in hooge eere blyven. De eenvoudige, maar uit het hart gesproken woorden maakten blykbaar op allen een diepen indruk, en het was merkbaar dat menigeen, zoowel van de mannelyko als vrouwelyke kunne, de tranen, als zoovele zichtbare op wellingen van het gevoel, niet kon weer houden. Als voorzitter van het bestuur van het Genootschap „M. S. G.", trad vervolgens prof. dr. J. M. Yan Rommelen naar voren om uit drukking er aan te geven hoezeer er gevoeld wordt de rouw, welke er wordt geleden, hoe zeer Oostveen èn door bestuurderen, èn door onderwyzers èn door leerlingen werd hoog ge acht en gewaardeerd. Gedurende de vele jaren, dat hy als onderwyzer in de vaderlandsche geschiedenis aan de inrichting werkzaam was, bleek immer meer aan welke uitnemende banden deze afdeeling der verschillende vak ken was toevertrouwd, terwyi de omgang mot hem steeds aangenaam was. Die kennis van hem zal nimmer worden uitgewischt en doet dos te meer deelen in de smart, welke de familie gevoelt. De heer N. Brouwer herinnerde als pre sident van „Litteris Sacrum" er aan welk ee» waardig bestuurslid do overledene steeds is geweest vaa dat gezelschap, waarvan hij de belangen zoo warm en met toewyding gedurende eene reeks van jaren behartigde. Niet het minst in dezen kring had men ge legenheid Oostvoen in zyne uitnemende eigen schappen te loeren kennen, gevoelde men zich tot hom aangetrokken, achtte men het eene eer, hem zyn vriend te mogen noemen. Was men eenmaal een vriend van hem, dan gevoelde men zich aan hem gehecht, dan leerde men wat ware vriendschap was, dan kon men geheel op hem bouwen. Het deed spreker daarom goed dat zyne mede-leden den afge storvene naar zyne laatste rustplaats hadden gedragen. Ook dat was eene welsprekende hulde aan zyne niet spoedig te verwerven, maar trouwe vriendschap. Ky ru6to nu in vrede Toen vervolgens het stoffeiyk overschot aan den schoot der aarde was toevertrouwd en door de familiebetrekkingen, de naaste vrien den en verdere belangstellenden bloemen op de reeds met zooveel kransen getooide kist waren gestrooid, dankte de heer J. C. De Bink, namens de weduwe, de moeder en de kinderen, voor deze laatste en zoo barteiyke eer aan den overledene bewezen, waarna men het kerkhof verliet, overtuigd een plicht te hebben vervuld, welken men aan den over- lodene en diens nagedachtenis verschuldigd was. De vanwege het b66tuur der „Vereeni- ging voor Cnristeiyk onderwys ten behoeve van on- en minvermogenden" tegon gister avond in de zaal-Noordeinde alhier uitgeschre ven dank- en bedestond werd door zeer velen bygewoond. Als sprekers traden op de heeren ds. S. H. J. De Wolff en F. Uittenbroek, ter- wyi de heer Joh. Drost, emdritus predikant alhier, de byeenkomst met dankzegging sloot. Het bleek eene goede gedachte te zyn ge weest by deze gelegenheid eenige leerlingen der school aan de Middeletegracht liederen te doen zingen. Deze zang, onder leiding van een der onderwyzers aan die school, den heer Doorneveld, bracht eene toepasselyke afwisse ling tot stand en legde tevens een zeer goed getuigenis af van de resultaten van het onder wys in dat vak aan genoemde school. Het tekort over het afgeloopen schooljaar bedroeg aanvankeiyk ruim twee duizend gulden, doch doordien de heer Drost er in toegestemd had de gelden, welke hy liever voor eon vast fonds bestemd en behouden had gezien, te besteden tot dekking van dit tekort, werd dit laatste teruggebracht tot eene som van ongeveer duizend gulden. Yoor de ontvangst van giften om het tekort weldra tot de geschiedenis te doen behooren, houden- zich aanbevolen het bestuur van bovenge noemde Vereeniglng en de hoofden der scholen op de Middelstegracht en Pteters- kerkgracht, de heeren Abr. J. De Lange en F. Uittenbroek. De in de zaal gehouden collecte bracht do niet onaanzienlyko som van f 90.65* fa, na- tuurlyk voor do Chr. scholen bestemd, op. Maandagavond a. s. wordt door de Hol- landsche Opera, in den Schouwburg alhier, „Martha" gegeven. Yoor velen zal dit eene verrassing zyn, daar, ofschoon de geruchten van eene opvoering van „Willem Teil" veld hadden gewonnen, nadero berichten meldden dat door ongesteldheid van twee artisten aan dit plan geen gevolg kon gegeven worden en alzoo de Schouwburg Maandag gesloten zou blyven. Eene verrassing is het daarom, dat wy „Martha" zullen hooren, vooral daar de aankondiging zoo ter elfder ure geschiedt. Dit vloeit echter voort uit hot herstel van den heer Yan de Kerckhoven, waardoor de directie der opera en het bestuur van den Schouw burg onverwyid het besluit namen „Martha" te doen geven. Het „Vad." spreekt met lof ovor de opvoe ring, met oen talryk publiek, dat Yan de Kerck hoven zelfs driemaal by open doek terugriep na de aria „Ach, zoo lief en zoo zoet, heeft myn oog haar ontmoet!" Het publiek toonde zich zeer dankbaar over de opvoering. By de gisteravond gehouden herstemming voor een president van het Leidsch studenten corps voor het lustrumjaar heèft wederom geen der leden do volstrekte meerderheid be komen. Nog weer zal eene herstemming noodig zyn tusschen de heeren H. J. Coster en Th. B. Pleyte. Tot schouwburgcommissarissen zyn tevens gekozen do heeren J. Th. Stok en C. E. Yan Marle. Ter uitbreiding van het onderwyzend personeel, verbonden aan de Chr. school v. M. U. L. ond. aan don Stillen Ryn (hoofd de heer J. B. Meynen), werd benoemd de heer C. Jansen Jzn., van Rotterdam. Den lsten Maart a. s. hoopt de benoemde zyne betrek king te aanvaarden. De Engelsche mail, met berichten uit Indiö, wordt morgenochtend alhier verwacht. 60) De grind kraakte onder de zware voet stappen, toen zy het plein overstaken en op een lichtje afgingen, dat onder de dennen flikkerde. Weldra hadden zy de plaats bereikt, waar eene lantaren brandde aan den rand van een geopeDd graf, waaraan een arbeider nog bezig was te graven. Toen hy den stoet gewaar werd, klom hy er uit, wierp zyne spade weg en trad ter zyde in do schaduw. De dragers zetten de kist neder en maakten toebereidselen om haar in den kuil te laten zakken. De predikant trad naar voren, deed een stil gebed, sprak den zegen uit en nu werd de kist neergelaten. Er viel een schop aarde op - met een doffen slag de vader had den eersten schop ge worpen en was toen ineengezakt. De arbeiders wilden hem ophelpen, maar hy wenkte dat zy eerst het graf moesten sluiten. Terwyl zy dit voltooiden, bleef hy op de knieën liggeB en toen de predikant hem naar huis wilde ge leiden. verzocht hij dat iedereen heen zou gaan, zelfs do man, die het graf gedolven had, en behield -leebts de lantaren by zicb. Toen allen weg waren, richtte hy zich op, begon zacht to spreken, en keerde eerst na een geruimen tyd langs denzelfden weg, waarlangs de be grafenisstoet gekomen was, met de lantaren in de hand terug. Den volgenden morgen had hy eene zware koorts, die hem verscheidene weken aaD het ziekbed gekluisterd hield; en toen hy weer op de been kwam, was hy een ander mensen geworden. De klerken op het kantoor en de werklieden hadden moeite om aan dien om mekeer te gewennen. Hy bromde niot meer, zag de ergste verzuimen en vergrypen door de vingers en hoorde vaak niet, wanneer men tot hem sprak. Hy had juffrouw Thérè3e naar een gesticht laten brengenhet echtpaar Pieter moest insgeiyks het sjot verlaten en eene woning by de fabriek betrekkenwant het park werd geheel afgesloten, het hek weggenomen en de opening to9gemetseld. Alleen het poortje, dat van de fabrieksplaats naar den verwilderden tuin leidde, bleef bestaan; do heer Roll had er steeds den sleutel van by zich, en begaf zich eiken avond naar her graf onder de dennen. S dert den dood van Karei was er nu een jaar verloopen en de geboorte van don jongen- heor Walz! had eindel. k den indruk van alle doze gebeurtenissen een weinig uitgewischt. Op dit oogenbhk bevond Nelly zich by den fabrikant en sedert een uur verbeidden haar man en haar zoon vol ongeduld hare tehuiskomst. Elndeiyk, eindelijk kwam zy, nam hem het kind af, dat zy natuurlyk zeer spoedig tot rust bracht, en zei niet anders dan„Welnu?" Haar man keek verbaasd op; wat beduidde dat „welnu?' Zy herhaalde het nog eens en voegde er by „Zoudt gy my ook een8 vragen wat er daar ginds aan de hand was?" Zy brandde echter zoozeer van verlangen om het te vertellen, dat zy dadelyk begon. De heer Roll had haar zoo vertelde Nelly aan haren man in zyne voorkamer ontvangen, waar het heel mooi was, met schil derijen en spiegels en prachtige gordynen. Hy zag er veel ouder uit; zyn haar en baard waren sneeuwwithy liep org voorover en zyne stem klonk dof. Hy was nu byna oen berninnelyk oud heer. Hy was begonnen met haar het gebeele uitzet, dat hy voor Clara had laten komen, te schenken, en ook het halssieraad, dat hij haar dien mtddau gegeven had en later in hot slot gevonden was. Daarop had h|j gezegd d ;t hy voor oen onbopaalden tyd op reis ging en wens#hte dat het graf van zyn zoon in dien tyd zorgvuldig onderhouden werddaar om droeg hy dit aan haar op en zy kon elke maand voor hare moeite dertig gulden aan de kas der fabriek gaan ontvangen. „Een goed hart heeft hy zeker altyd ge had," besloot zij, hare oogen afvegende, „en hy heeft altyd voor dien zoon geleefd. Dat ziet men aan de wyze, waarop hy hem heeft laten begraven. Niet op een kerkhof, waar iedereen ligt neen geheel alleen op een stil plekje in zyn eigen park, waar geen onbescheiden vreemdeling komt en de vogels een graflied voor hem zingen. Ziet ge. dat is ware liefde!" Zy vertelde verder dat de heer Roll haar den sleutel van het poortje had gegeven en toen dadelyk in het rytuig was gestapt en weggereden als vreesde hy dat by nog berouw zou krijgen. Zy besteedde het overige gedeelte van den dag met overleggen wat er alzoo van die dertig gulden per maand voor veranderingen in het huishouden kondon ge maakt, worden en zette des avonds, toen het kind naar bed was, en zy met haren man on de bank in den tuin zat, de beraadslagin gen voort, waarbij d-< rol van den heer Floriai» zw -paald- tot. tamelijk regelmatig met het i to kli kken

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1890 | | pagina 1