N°. 8991.
Woeiisdaa: 1*2 Juni.
A0. 1889.
Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van §pn- en feestdagen, uitgegeven.
Leiden, 11 Juut.
Feuilleton,
DËSIGARET.
PB.IJ8 DEZER COURANT:
Voor Leidon por t mutsden..ƒ1.10.
ïnneo per poot1.10.
Afzonderlijke Nommere.O.OB.
PRIJB DER ADVERTENTIEN:
Vm 1—6 regel» 1.05. Iedere regel meer 0.17$.
Grootere letters n»»r plaatsruimte. Voor het in-
casseeren buiten de stad wordt 0.10 berekend.
Aan de universiteit alhier is het eerste
natuurkundig examen afgelegd door den beer
J. Van Wicheren.
Aan het „Hotel Levedag" alhier is a£ge-
■stapt, om er eenige dagen te vertoeven, de
beer Shimudsy, ingénieur au ministère -de
l'intérieur in Japan, met het doel hier de
waterwerken te bezichtigen.
Onder de opgave der inzenders voor de
a. s. tentoonstelling van producten ranLeidsche
nijverheid, voorkomende in ons vóórlaatste
nommer, staat o. a.Gebr. Reinke, meubelen,
en J. J. v. d. Voorden Speet, gestoffeerde
meubelen en decoratie. Dit moet zijnGebr.
Reinke, gestoffeerde meubelen en decoratie,
J. J. v. d. Voordon Speet, meubelen.
By de heden gehouden openbare verkoo-
ping van cokes, in partijen van 100, 50, 10
en 5 hectoliters, waren de prijzen 42, ƒ21.50,
ƒ4.40 en ƒ2.20.
Naar het „Utr. Dbl." verneemt, zal de
kapitein J. G. U. Schoch worden benoemd
tot adjudant van den kolonel, commandant
van het eerste regiment veld artillerie, en
zulks ter vervanging van den kapitein H. H.
Ramaer, die door Z. M. tijdelijk is belast met
het b^el over de Hde afdeeling van het 2de
regimont veld artillerie, in garnizoen te Leiden.
In do laatst gehouden vergadering van
den gemeenteraad te Waddingsveon heeft de
heer R. Tissot medegedeeld, dat h(j zijn ont
slag als burgemeester dier gemeente heeft
genomen. Hy fungeerde als zoodanig van 1
Juli 1887.
Als spreker op do eerste vergadering
van don Protestantenbond te "Waddingsveen
zal optreden de heer De Ridder, pred. dor
Rem. Broederschap te Boskoop.
Naar het „A. H." verneemt, heeft de
minister van oorlog het rapport der staats
commissie voor de regeling van dén militairen
dienstplicht in handen gesteld van de inspec
teurs der verschillende wapens, ton einde
hierover advies uit të brengen.
Van haren correspondent te Batavia ont
vangt de „N. R. C." per telegraaf het bericht
dat de gouvernour generaal aan 37 van de
42 schuldigston in de Bantamsche onlusten
gratie van de doodstraf heeft verleend.
Naar men verzekert, is het reisplan van
den schab van Perziê, voor zoover ons land
betrpft, gewy'zigd. Althans het voorgenomen
Naar hel Fransch, van Jules Clarelie.
Slot.) Doob JOHANNA.
De priester verscheen op de steenen treden,
alsof hy op de orders van don goneraal had
gewacht; hy stond daar, in zy'n wit koorkleed,
onbeweeglijk als een standbeeld, terwyi van
de groote klokken, met doffen en zwaren
klank, het „hosannah" weergalmde als een
zegenwensch op het huweiyk en het geluk
der menschen.
„Tiburcio Chigaray," zeide toen de gene
raal tot don ouden pachter, „ziehier Juan
Araquil, in bezit der twee duizend douros,
door u als bruidsschat bepaald voor uwe
dochter Pepa. Geoft ge uwe toestemming tot
haar huweiyk met Juan Araquil?
„Ja.
„Juan Araquil," zeide Garrido, zyt ge be
reid Pepa Chegaray tot vrouw te nemen?
„Ja," zeide Juan op warmen toon. Hy had
dit „ja" uit volle borst, met geheel zyn hart
uitgesproken. De priester wachtte, gereed hen
in te zegenen.
„Pepa Chegaray," vroeg Garrido, zich naar
de jonge vrouw wendend, „zyt gö bereid
Juan Araquil, hier tegenwoordig, tot echtge
noot te nemen?"
Pepa deed eenige stappen naar Juan, zag
bezoek van den Perzischen vorst met. zyn
gevolg, bestaande uit 27 leden van zy'ne hof
houding, aan de residentie zou achterwege
biyven of in streng incognito gebraclt
worden.
Dientengevolge zyn de reeds genomen toe
bereidselen voor eene ceremoniöeio ontvangst
van den Oostersehen monarch ten Hove ge
staakt.
O. a. was bepaald, dat een groot gala-diner
ten Hove ter eore van den schah zou plaats
hebben, hetwelk met de tegenwoordigheid van
H. M. de Koningin, daartoe des namiddags
van het Loo naar de hofstad gekomen en
des avonds naar het buitenverbiyf terugge
keerd, zou opgeluisterd worden.
Het stoomschip „Amsterdam," van
Nieuw York naar Amsterdam, passeerde 10
Juni Lizard; de „Bromo," van Java naar
Rotterdam, is 9 Juni te Suez aangekomen
en vertrok 10 Juni van Port Said; de „Cele
bes," van Amsterdam naar Java, vertrok 8
Juni van Adende „Edam," van Amsterdam
naar Nieuw-York, passeerde 10 Juni Lizard;
de „Koningin Emma," van Batavia naar
Amsterdam, passeerde Dungeness 10 Juni;
de „Leerdam," van Amsterdam naar de Plata-
Rivier, is 9 Juni te Montevideo aangekomen
de „Prins Alexander," van Amsterdam naar
Batavia, is 9 Juni te Southampton aange
komen de „Schiedam," van Rotterdam naar
de Plata-Rivier, is 10 Juni van Corunna ver
trokken de „Veendam" vertrok 8 Juni van
Niouw-York naar Rotterdam; do „Zeeland,"
van Rotterdam naar Java, passeerde 9 Juni
Gibraltardo „Soenda" vertrok 8 Juni van
Bitavia naar Amsterdam; de „Prinses Wil-
holmina" is 8 Juni van Amsterdam te Batavia
aangekomen; de „Conrad," van Batavia naar
Amsterdam, arriveerde 11 Juni te Genua.
Gesaengd N louw».
Aan het Hollandsche spoorwegsta-
tion alhier zyn op eersten Pinksterdag 1243
kaartjes en op tweeden Pinksterdag 2205
kaartjes uitgegeven, te zamen 3448, waarvan
8000 alleen naar Den Haag.
Door den Rynspoorweg alhier werden ge
durende beide dagen 1410 kaartjes uitgegeven.
Do beide afgeloopen feestdagen brachten
weder eene menigte bezoekers en veel vertier
in de residentie.
Het mouvement van den Holl. Spoorweg
hem met hare schoone oogen aan en ant
woordde
„Neen."
In de menigte achter de soldaten ontstond
een rumoer; een luid „O!" weerklonk uit
de ryen.
De soldaten bleven nog altoos onbeweeg
ïyk toezien.
„Neen," hernam het schoone meisje, hare
stem verheffend „Ik heb gezworen aan nie
mand dan aan u toe te behooren, en dat zal
ik ook niet, maar ik geef myne hand niet
aan een lafaard." Juan Araquil kon zyne
ooren nauweiyks gelooven hy zag Pepa met
verwilderden blik aanzyn gelaat was even
wit als het koorkleed van den priester. Van
uit de verte, geheel uit de verte, uit de diepte
der vallei, hoorde men, van de andere zyde
der heuvels, het droevige gelui van de doods
klok. De sombere tonen der klok begeleidden
het gebed der in doodsangst verkeerende
Carlisten, want het vergif deed zyne uitwer
king. En langzamerhand, alsof zy op hunne
beurt den stervende wilden eeren, zwegen do
klokken van Hernaniin het kleine dorp deed
geen geluid zich hoorendes te duidelyker
klonk de doodsklokde doodsklok in
de verte.
Plotseling zweeg ook die.
Eene huiveringwekkende stilte heerschte
in de ryen der toeschouwers, alsof de wind
boven hunne hoofden het nieuws fluisterde,
bedroeg beide dagen ongeveer 25,000 personen.
Te Scheveningen was de drukte lang zoo
groot niet als op andere Pinksterdagen. Vooral
Tweede Pinksterdag was een streep door de
rekening voor de houders van koffiehuizen en
neringdoenden in het dorp. Alle vermakelyk-
heden gingen echter deor en de concerten in
het Kurhaus, zoowel als de voorstellingen
in „Seinpost" waren nog vry goed bezocht.
Van den Vestwal, naby het kruit
huis, geraakte Zondag-namiddag een meisje
in het singelvrater en dreef met spoed van den
kant af. Een huzaar zag het, ontdeed zich
van hoofddeksel en sabel, sprong te water en
redde de drenkelinge.
De heer P., uit Leiden, was Za
terdag avond met zyn zoontje aan het wan
delen. Het zoontje was gezeten in een bok
kenwagen, bespannen met één bok. Men was
om over achten den overweg aan den Morsch
genaderd. De afsluitboomen staken omhoog,
een teeken, mocht men aannemen, dat er
geen trein in aantocht was. Men zag dan
ook geene wagenketen, maar er hing nevel;
men hoorde ook geen snuivend stoompaard.
Op den overweg gekomen, betrad do hoer
P. de rails en voelde dat dezen zich bewogen.
Er was dus een trein in aantocht. De heer
P. keek naar links en rechts en bespeurde
inderdaad op zeer korten afstand eene op
hem toesnellende locomotief met wagens
achter zich. Hy nam zyn zoontje uit den
bokkenwagen, wist ook den bok, evenals het
kind, met groote snelheid van plaats te doen
veranderen en zorgde voor eigen lyfsbehoud.
Weldra was do trein op de plek, waar men
eerst geweest was en verbryzelde don bok
kenwagen. De heer P., zyn zoontje en de bok
bleven gelukkig ongedeerd.
Eenige lieden, in de nabyheid op het veld
werkzaam, dachten niet anders of de twee
personen en het dier hadden er het leven
by ingescholen, verpletterd door den trein.
De machinist moet zelfs onraad bespeurd
en de locomotief tot staan gebracht hebben.
Het was den eersten Pinkster
dag een groote dag voor de Leidscbe stu-
denten-roeivereeniging „Njord." Zy vierde haar
15 jarig bestaan en heeft dat op eene waar
dige en tevens eigenaardige wyze gedaan,
nl. door overwinnares to blyven in de beide
voornaamste roeinummers van den dag.
Gelyk men weet, had zy ter viering van
haar jubilé internationalo roeiwedstryden uit-
dat daar in de vallei, achter de heuvolen,
alles was afgeloopen!
„Zucarraga is dood!" zeide de oude Garrido.
Araquil wierp Pepa een vurigen blik toe,
alsof hy haar smeekte dien te verstaan.
„Dat alles is voor u geschied," zeide hy
streng.
Pepa keerde het hoofd af.
„Juan Araquil," zeide de generaal, „wat wilt
ge, dat ik met de twee duizend douros zal doen
Araquil begreep hem.
„Geef het geld aan de armen; ik begeer
zelfs geen houten kruis op myn graf, en,"
ging hy voort, op het corps wyzend, dat
hem weg moest leiden, „dat is voor mg be
stemd, nietwaar?"
„Araquil, men doodt geen krygsman door
vergif!" antwoordde de generaal.
Toen knielde Juan Araquil voor den priester
neer, sloeg een kruis, biechtte, en deed een
gebed. Nu was de beurt aan de doodsklokken
van Hernani en die van Santa Barbara, om
zich te doen hooren! Langzaam en plechtig
weerklonken zy door de vlakte.
Juan Araquil stond op, nam uit zyn vest
zak eene sigaret, de sigaret van Zucarraga,
en vroeg toen aan den sergeant om een
weinig vuur. Hy stak daarop de sigaar aan
tn bracht haar aan zyne lippen, wierp Pepa
een laatsten groet toe, die eene beweging
maakto alsof zy naar hem wilde toesnellen,
maar zy bleef onbeweegiyk staan. De schoone,
geschreven, doch de Fransche roeivereni
gingen hebben b«t thans te druk met de
tentoonstelling, en de Belgische, welke eerst
hare deelneming hadden toegezegd, bleken
het Zondag en gisteren tehuis druk te heb
ben. Alzoo waren de wedstryden beperkt tot
de deelneming van Nederlandsche roeivereni
gingen en zy waren er niet minder belangryk
om, want nu waren zoowel deelnemers als
toeschouwers onder goede bekenden men ge
voelde' zich om zoo te zeggen tehuis en het
feest v ras dus zooveel te gezelliger.
De v vedstryden werden gehouden op het
Kagerrm >er, een mooi water, wanneer er, zoo
als Zond »g, weinig wind is. De baan voor
de gieken was 3200 meter, voor de sloepen
en seullings 1500 meter.
De lucht was echter den geheelen dag be
wolkt en drc 'igde 's morgens zelfs met regen.
De Hollan. dscho en in het binder de
Loidsche juffe. "schap was op het schoonst
vertegenwoordig 'd- Breeder ryen van lieftallige
jonge meisjes h. left g°en wedstryd weten te
verzamelen en a ,len waren sportlike of in
lichte toiletjes g. 'kleed, wat aan het feest
eene zeldzame bek. schonk.
Hot Kagermeer b ood een fraai schouwspel.
Booten van allerlei s'a£ en Br°°tt6, met
honderden bonte vla, IKen aar> de door den
wind rondgebogen toi iwljjn, voeren rond of
lagen stil om den dames en heoren gelegenheid
te geven den wedstryd te volgen. Verscheidene
fraaie zeilvaartuigen, o.
eeniging „Het IJ," en van
ringor, uit Leiden, luistei
hunne verschyning op; roei
allerwegen over het zacht ka
ook de pas opgerichte Haagt
ging „Skadih" was, al dong
tegenwoordig en liet hare fraai
gestreepte vlag zien.
Zoowel op hot Utrechtsche V
Haven te Leiden heerschte er al
groote drukte, zoowel op den
kijkers als op de verschillende 1
de „Volharding" enz., welke de
hoeren genoodigden naar het terrei
brengen, evenals hen, die, tegen beta Ul!B. op
weer andere vaartuigen toegang kreg. ,n- ®16,
van uit het Utrechtsche Veer maakten
nog een tocht door den Zyisingel, om
vervolgons by die uit de Haven aan te slu
en met muziek ging het toen den Ryn
waar een vyftal boeiers, getrokken door ei
slanke jongeling lachte droevig en verdween
omringd door soldaten, aan wie Garrido een
wenk had gegeven.
Pepa keerde zich om, trachtte hem nog
eens te zien, doch zy bemerkte niets dan de
geweren der soldaten, die zich verder en
verder verwyderdon. Zy zag niets dan een
weinig rook, welke opsteeg naar de blauwe
lucht, en het schitteren der bajonetten.
En binnen in do kerk hoorde men orgeltonen,
by het bedienen der mis, terwyi wat verder,
dicht by den rooden muur, in de zon, Juan
Araquil den laatsten trek aan zyne sigaar deed.
Pepa vernam, te midden der doodsche stilte,
welke op de plaats heerschte, een bevel, dat
in de verte werd gegeven; toen het geraas
van geweren; eindelyk hoordo zy duideiyk
deze woordenVuur
Door smart overweldigd, viel zy op hare
knieën en begon luide te bidden.
Maar het lossen der geweren stoorde haar
Juan Araquil, die nog by den muur, niet ver'
van de kerk, overeind stond, viel mot zyn
voorhoofd tegen den grond; zyne borst was
met bloed bedekt.
Toen do sergeant het lichaam naderde om
hem het genadeschot te géven, steeg uit de
sigaret, welke Juan nog tusschen de vingers
hield, een streep blauwe rook. Het was de
sigaret van Zucarraga, en de rook, die er uit
opsteeg, overlec-fde Zucarraga, den held, en
Araquil, zyn moordenaar.
a. van de Zeilver-
den heor A. Reime-
den het feest door
vaartuigen gleden
•.bbelende meer en
che roeivereoni-
zy niet mede,
e geel en zwart
ser als op de
vroeg eene.
val van de.
-ooten van
dames en
x zouden
eerst
zich
iten,
op,
xne
