■n vernemen dat bjj den burgemeester
dezer -gemeente het voornemen bestaat om
dezer dagen den houders van huizen, waarin
gelagen worden gezet, te doen aanzeggen dat
hun nachtpermissies, voor zooveel ze zjjn ver
leend tot 1 uur, na verloop van zekeren termijn,
zullen worden teruggebracht op haiféén. Het
doel van dezen maatregel moet z(jn te zorgen
dat de een niet wordt bevoordeeld boven don
ander.
Alle schoolgelden moeten by vooruitbetaling
worden voldaan."
De stemming over dit voorstel zal inge
volge art. 48 van de wet van het Departe
ment plaats hebben in eene volgende verga
dering.
De bfl het heden verschenen nommer
van „De Nederlandsche Spectator," het laatste
in dit jaar, behoorende plaat, herinnert aan
het afsterven in den bjjna ten einde zynden
jaarkring van Mauve, Vosmaer, Hofdyk,
Vissering, De Bull, Zimmerman en Van Beers,
aan het verlies van die mannen dus, van die
groote figuren op het gebied van wetenschap
en kunst, wier namen onsterflijk zijn.
De plaat stelt voor: eene treurende maagd,
die in de rechterhand een lauwerkrans omvat
houdt, een krans, te wijden, aan hen, wier
namen men ziet opgeteekend op eene gebroken
grafzuil.
Boven de plaat leest men: .In Memoriam"
en daaronder de volgende twee regelen:
„Wreed was de jaarkring ons. Een lauwor
brengen wij, scheidend,
Hun ter gedachtenis, die 't lot, eischend
het best', ons ontnam".
De Raad der gemeente Sassenheim heeft
besloten tot het oprichten van een telefoon
kantoor in aansluiting met het Rijkstelegraaf
kantoor te Hillegom.
Beroepen is te Apeldoorn ds. P. S. Bartslra,
te Wassenaar.
Door de „Algemeens Maatschappij van
Levensverzekering en Lijfrente", gevestigd te
Amsterdam, is een nette Portefeuille Almanak
voor 1889 uitgegeven, in rood-linnen bandje
en met het portret van Johannes Hudde
(1633 1704), burgemeester en raad der stad
Amsterdamwiskundige en berekenaar van
lijfrente-tarieven. Tevens bevat het boekje tal
van inlichtingen op de Maatschappij betrekking
hebbende, alsmede tegenover de kalendorblad-
zijden toepasselijke bijschriften, aan verschil
lende schrijvers ontleend, en verder modedoe-
lingen omtrent het telegraaf- en postwezen in
binnenen buitonlandsch verkeer enz.
De uitslag der examens voor boekhouden
en Handelscorrespondentie voor de praktijk,
vanwege de Vereoniging van leeraren in het
boekhouden te Amsterdam gehouden, is als
volgt:
Boekhouden40 candidatenniet opgekomen
3; geslaagd 18, te weten de heerenH. Lams-
velt, G. Le Gras, J. W. Neuman, P. J. Van
Maarschalkerwaart, N. Gillot Jwzn., H. Sluyter,
J. Meewis, E. H. Lampen, D. Teixeira De
Mattos, A. D. E. Jerphanion, A. J. Andries
Th. Jr.zn. en E. Stieltjes van Amsterdam,
Th. J. Houtman van Weesp, C. G. Winkel
van Apeldoorn, en de dames A. W. F. Hesse-
link, J. M. S. Andersen, A. Bakker en A. E.
Fischer van Amsterdam.
In de heden gehouden korte vergadering
nam de Eerste Kamer zonder debat of stem
ming aanHoofdstuk I en VII A en de Wet
op de Middelen voor 18S9, alsmede een aan
tal kleinere ontwerpon, waaronder de begroo
ting voor het burgerlijk pensioenfonds, na
turalisaties en de bekrachtiging van een verkoop
van grond aan de gemeente Vlissingen.
De heer A. F. Gerlings, chef der afdee-
ling Beweging by de Maatschappij tot exploi
tatie van Staatsspoorwegen te Utrecht, is
heden benoemd tot lid van het comité van
bestuur te Semarang van de Nederlandsch-
Indische Spoorwegmaatschappij.
directeur van het hospitaal eene getuigenis af
te leggen, welke zich vrij juist bij onze onder
stelling aansloot. De door hem vermoorde was
een rondtrekkende handwerksgezel, wiens pa
pieren den naam van Otto Muller voerden,
waarmede Ebermann zich op de vlucht gele
gitimeerd had. Muller had in 't geheel geene
familie, zoodat hij ook gedurende het gansche
proces door niemand vermist was. Deze ge
tuigenis had Ebermann toch buitengewoon
veel inspanning gekost. Na het spreken trad
eene hevige inwendige verbloeding der wonde
in' en weinige minuten nadat hy zjjn geweten
verlicht had, lag hij gestorven voor ons. Ik
maakte nog denzelfden avond een proces-ver-
baal op, op grond waarvan Schaal natuurlijk
onmiddellijk in vrijheid gesteld werd. Zijne
opgaven betreffende den in zijn bezit zijnden
stok on het horloge van Ebermann waren
volkomen waar geweest. Met algemeene deel
neming werd de man, dien men jaren lang
met alle zekerheid voor een moordenaar ge
houden had en die nu als geheel onschuldig
vrijgelaten werd, behandeld. De werkelijke
moordenaar stond voor den hemelschen rechter.
Aan het gebouw van het departement
van waterstaat enz. werd heden o. a. aanbe
steed het maken van de aardebaan, de
kunstwerken, den bovenbouw, de werken
tot overgang, bewaking, afdoeling enz., ên
eenige verdere werken voor het gedeelte
Vly men 's-Hertogenbosch, van den spoor
weg Zwaluwe 's-Hertogenbosch. (Raming
f 482,000). Minste inschrijvers waren de heeren
A. D. Van Seters en N. Van Haaren, te
's-Hertogenbosch, voor f 481,000.
Het stoomschip „Schiedam" arriveerde
27 December van Amsterdam te Nieuw York
de „Drente", van Rotterdam naar Java, ver
trok 28 Dee. van Marseille.
De gewone audiëntie van den minister
van justitie zal op 1 Januari 1889 niet plaats
hebben.
Z. M. heeft K. J. A. G. baron Collot
d' Escury, te Boschkapelle, met ingang van
16 Januari 1889, opnieuw benoemd tot school
opziener in het arrondissement Aksel; —met
ingang van 1 Februari 1889, aan B. Th. A.
Westerouen Van Meeteren, op zjjn verzoek,
eervol ontslag verleend als burgemeester van
Echteld en van IJzendoommet ingang
van 1 Januari 1889, benoemd tot adjunct
commies bij de Topographische inrichting,
den tydelijken graveur bij die inrichting G.
F. Kijerdorff.
Gestaafd Nienwe
Liefhebbers van kunst kunnen
we aanraden even een kijkje te gaan nemen
in het magazijn van den heer P. Van Rossen
op de Haarlemmerstraat, het lokaal naast zijn
gewoon meubelmagazijn, schuin over de Jan-
vossensteeg.
Te midden van de vele andere kostbare
voorwerpen van vroeger tjjd, aldaar aanwezig,
bevindt zich thans eene notenhouten kast,
welke inderdaad op den naam van iets bui
tengewoons mag aanspraak maken, zoowel
om de groote afmoting als om de zeldzame
bewerking, in Italiaanschon renaissance-styl.
Op het front zjjn in het hout uitgesneden
de vier evangelisten, de twaalf apostelen en
drie evangelisten, welke nog door engelen en
vele andere figuren afgowisseld worden, torwjjl
de prachtige onderschilden der beide deuren
welker kromloopende randen zóódanig met
hetzelfde hout zjjn belegd, dat dit alleen reeds
den werkelyken kunstenaar verraadt ieder
met eene keizerskroon prijken, welke alzoo
zouden doen vermoeden dat hot voorwerp
eenmaal tot de bezitting eener vorstelijke
familie heeft behoord.
Het hoeft eene breedte van 2 m. 60 en
eene hoogte van 2 m. 80, terwijl de belang
rijk uitspringende kap, welke het geheel op
imposante wijze kroont, eeno diepte heeft van
1 meter.
Er wordt vermoed dat het kunststuk, dat
natuurlijk eene hooge waarde heeft, dagtee-
kent uit het laatst der zestiende of het begin
der zeventiende eeuw. Het Rjjks-Museum te
Amsterdam heeft in deze soort eveneens wel
twee kasten, maar van veel kleinere afmetingen.
Men kan zich verder ook om inlichtingen
vervoegen bjj den heer M. Van Rossum Du
Chattel, over de Donkersteeg.
Wij herinneren onzen lezers dat
de Nieuwjaarskaarten, welke tegen tien cents
aan het telegraafkantoor alhier verkrijgbaar
zijn, reeds den 31sten December kunnen worden
aangeboden, waarna zjj, nog dienzelfden dag
overgeseind, op den lsten Januari vroegtijdig
den geadresseerden worden afgeleverd.
Vanwege de gemeente Zoeter^
woude worden thans lantaarns aangebracht
op Vreewijk bij Leiden en langs den Witten
Singel, met petroleumverlichting.
Men schrijft ons heden uit Zo e-
terwoude: Deze gemeente wordt dikwijls als
overstroomd door bedelaars, die het den in
gezetenen door hunne brutale wjjze van aal
moezen vragen zeer lastig maken. Tot ge
noegen van velen zal het zeker vernomen
worden dat een der bovengenoemde lieden,
hier alleen bekend onder den naam van
Jaapje Rik, door den gemeente-veldwachter
L. R. aan de politie te Leiden is overgeleverd,
die hem wel onschadelijk maken zal.
Het bestuur van de „IJsclub Leiderdorp
Zoeterwoude" heeft een adres aan den ge
meenteraad alhier gericht, houdende kennis
geving dat door den Raad der gemeente Lei
derdorp eenige bepalingen zjjn vastgesteld
ter bevordering van de veiligheid op het ijs
en aan den Raad dezer gemeente voors'e'lende
voorschriften van gelijke strekking vast te
stellen, daar een gedeelte van den Rijn onder
Zoeterwoude behoort.
Men schrijft ons heden uit's-Qra-
venhage
Men weet dat de gemeenteraad als regel
stelde dat dergelijke huizen moeten gesloten
worden te middernacht, daarbjj den burgemees
ter de bevoegdheid latende om sommige wat
moer vrijheid te laten.
Vroeger ontvingen zeer weinige kasteleins
nachtpermissios tot 2 uren, welk aantal allengs
vermeerderd werd. Later werden al die ver
gunningen teruggebracht tot 1 uur en nog
later werd, vooral bij het verleenon van nieuwe
vergunningen, in plaats van 1 uur haiféén
gesteld. Daardoor was ongelijkheid ontstaan
en deze wil men wegnemen. Over het geheol,
beweert men, wordt na middernacht in de
huizen „mot vergunning" en in de bierhuizen
niet veel verdiend en balanc-eeren vaak do
ontvangsten, laat staan de winsten, niet met
de uitgaven voor vuur, licht en bediening.
Do toestand van den heer S.te
Scheveningen, die het slachtoffer is geweest
van de ergerlijke baldadigheden van Scheve-
ning8ch zeevolk, is in de laatste dagen verre
van gunstig, zoodat die heer bedlegerig is.
Te Zevenhuizen is een negen
jarig jongetje van een watermolenaar aan de
Rotte door eene wiek van den molen doode-
l(jk getroffen.
Nieuwjaarsdag. Dat de eerste
Januari de Nieuwjaarsdag is, weet iedereen.
Maar wat wellicht niet iedoreen weet, is het
feit, dat het nog eene instelling is uit den
Spaanschen tijd om ook bjj ons te lande den
aanvang van het jaar algemeen te stellen op
den eersten Januari.
't IVas namelijk don Louis de Recjuesens,
geljjk bekend is de opvolger van Alva als
landvoogd in de Nederlanden, die bij eene
ordonnantie van den zestienden Juni 1575
beval: „het jaar voortaan alomme met den
eersten van Louwmaand en niet moer met
1 Maart aan te vangen." Ofschoon wel is waar
uit het register der staatsbesluiton van Holland
valt af te leiden, dat men reeds eenige jaren
vroeger het jaar met den eersten van Louw
maand had begonnen, en in het jaar 1532
reeds pogingen waren aangewend om deze
verandering van den jaarstijl ook ten hove
te doen doordringen, werd echter door voor
noemde ordonnantie van de Requesens aan veel
duisterheid en verwarring in oude en latere
geschriften, veroorzaakt door don zoogonaam-
den „stijl van den Hove", een einde gemaakt.
De terechtstelling van den
moordenaar Prado op 28 December te Parijs.
Prado had den dag vóór zyne onthoofding
een langen brief geschreven aan president
Gamot. Hy betoogde daarin nogmaals, dat hjj
onschuldig was, maar vroeg geene genade.
Enkel verzocht hjj den president eene beslis
sing te nemen, daar hij het oogenblik der
terechtstelling met ongeduld afwachtte. Hjj
smeekte den heer Carnot, zjjn vonnis niet in
levenslangen dwangarbeid te veranderen, daar
hij dien smaad niet had kunnen overleven.
Prado besloot met den wensch uit te druk
ken, dat hij binnen een paar dagen mocht
worden terechtgesteld.
Die wensch werd verwezenlijkt, want gis
teren had de voltrekking van hot doodvom is
plaats op het Roquette-plein te Parijs.
De tjjding dat de terechtstelling inderdaad
zou plaats hebben, had zich spoedig door»
geheel Parijs verspreid. Toch was het aantal
toeschouwers op genoemd plein betrekkelijk
gering.
Te kwart over vijven werd de guillotine
op het plein opgericht en verzekerde de heer
Deibier zich van de te verwachten goede en
afdoende werking van het mes.
Toen men tegen zeven uren Prado's cel
binnentrad, lag de schuldige met gebalde
vuisten te slapen. Door het gerucht werd hü
wakker.
De directeur der gevangenis, de heer Beau-
quesne, sprak hem moed in en deelde hem mede
dat het uur van de terechtstelling daar was.
Prado riep uit dat hy onschuldig was, maar
niettemin gereed om den dood in te gaan.
Hij maakte nog de opmerking dat zjjn ver
dediger hom wel had kunnen verwittigen van
de handhaving van het vonnis, daar hij nog
maatregelen te Demon had in het belang van
zjjn kind.
Voor het eerst kwam den naam van zyn
zoon over Prado's lippen. Zonder een woord
te spreken kleedde hij zich met behulp van
twee agenten van politie en verscheurde eenige-
bèschreven stukken papier, welke hjj uit eene
lade had genomen.
Van den priester wilde hy niets wetenhy
brutaliseerde dien en sprak als zyn oordeel
uit dat de geestelijke meer bewogen was dan
hjj en dat deze maar eens moest drinken in
Ilaats van hijzelven. Toen, zich tot het hoofd
der politie wendende, verzocht hy dezen zijne
laatste groeten over te brengen aan den rechter
van instructie, den heer Guillot, die hem den
dood in den letterlijken zin des woords aandeed.
Vervolgens riep hjj met krachtige stem,
welke niet de minste ontroering verried,uit:
„Ik verklaar onschuldig le zijn. Ik heb Marie
Aguettant niet vermoordik zweer het bjj het
leven van mijn kind!"
Terwyl hem het pak der terdoodveroordeel-
den werd aangedaan, zeido hy nog: „Er is
geene gerechtigheid. Ik zou my hier niet be
vinden "Zonder dien adder Eugénie." (Hy zin
speelde hier op Eugénie Forestier).
Intusschen wachtte men in spanning op
het plein.
Juist te halfacht vertoonde zich de treurige
stoet aan de blikken der nieuwsgierigen. De
heer Deibier ging voorop; achter hem kwam
de veroordeeldo, die zeer bleek zag en zeer
gebogen liep, met het hoofd op de borst. Hy
hield zich evenwel vry goed. Door een der
helpers werd hy ondersteund. Ter zyner lin
kerzijde liep de abt Faure.
Prado zeide voor zich heen: „Ik kan niet
meer loopendermate heeft men my ge
bonden. Dat doet mij pyn."
Hy wierp een blik op de gendarmen, de
soldaten en de menigte en was ondertusschen
het schavot genaderd. Hy richtte zich eens
klaps op en keek naar het mes, dat indruk
op hem scheen te maken.
De abt kwam naar hem to9. Prado weerde
hem van zich.
Men bracht hem in de vereischte positie;
het mes vielPrado had opgehouden te leven.
In minder dan twintig minuten was de
guillotine weggenomen en te acht uren, toen
het daglicht was ingetreden, was er van het
drama, op het Roquette-plein afgespeeld, niets
meer te zien dan eene roode vlek.
Do monigto had onophoudelijk gosiot on
gefloten.
Ingevolge Prado's wensch wordt zijn lyk
niet overgebracht naar het amphitheater.
Men behoefde niet in dien geest te handelen,
maar deed het.
Aan boord van het Spaansche
stoomschip „Julio", van Sevilla naar Vigo, is
de ketel gesprongen, waardoor vyf man ge
dood en zes verwond werden. Het schip is
byna geheel wrak geworden en de lading
zwaar beschadigd. Het werd naar Sevilla
teruggesleept door een Engelsch stoomschip.
Het blykt nader dat by het ver
branden van het stoomschip op den Mississippi
slechts 20 a 30 menschen omkwamen. De
brand, welke 's nachts uitbrak, wordt toege
schreven aan eene brandende sigaret, welke
door een der passagiers werd weggesmeten
en in de lading katoen terechtkwam, dat
zeer los gepakt was, zoodat de vlammen
zich zeer snel verspreidden. De kapitein be
val recht op den wal aan te houden. Maar
toen men nog eenige meters van den wal
verwyderd was, sprongon er reeds velen te
water. Sommigen, onder anderen de kapitein
zelf en de loods, raakten in den modderigen
grond by den wal vast en werden daar door
de hitte der vlammen verschroeid. Anderen
klemden zich in het water aan overboord
gevallen balen katoen vast, welke echter met
hen zonken. Schip en lading gingen verloren.
Een jonge notaris, die een vroo-
lyken avond te Tirlemont had doorgebracht,
werd aan het station aldaar door een trein,
komende van Ramillies, omvergeworpen en
vermorzeld.
Te Mount-Plasant (Ohio) had eene
vreeselyke kruitontploffing plaats. De schade
was zeer aanzieniyk; met telt 1 doode en
19 gewonden.
In de haven van Sierra Leone
verdwoen oen Engelsch matroos, die met zyne
voeten in het water zat en een lied zong,
plotseling in de diepte. Een haai had hem
beetgepakt en naar beneden getrokken. Een
paar dagen later werd de haai gepakt en in
de maag van het monster vond men een stuk
van een der beenen van den ongelukkige.
