REISGIDS,
O. KOOYKEU,
Remontoirs-
Steenkolen.
25 Gulden.
AANGEVOERD
Feuilleton.
DE LAATSTE AVOND.
Van Santen's Officiëele
J uni-JVomm er,
GEBROEDERS VAN MANNEKUS,
Garantie.
M. Van Rossum Du Chattel,
Naaimachines,
Qeze jouraat wordt dagelijks, met uitzondering
tan fëpn- en feestdagen, uitgegeven.
Y er velg der Advertentiën.
HEDEN VERSCHIJNT:
Zonder Kaart .15 Cents,
Met 25
NIEUWE RIJN 16.
bi] LEIDEN.
N°. 8375. "Vrijdag; XO -Xixni. A°. 1887.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per 8 maanden1,10.
Franco per posta 1.10.
Afzonderlijke Nommers0.05.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 1—6 regels 1.05. Iedere regel meer f 0.171.
Grootere letters naar plaatsruimte. Voor het incas-
seoren buiten de stad wordt 0.10 berekend.
Slot.)
(Naar het Deensch.)
op de opengebleven deur, die naar het andere
vertrek leidt, ziet men de reusachtige schaduw
der moeder zich heen en weer bewegen; in den
tuin, zoodat het licht nog juist op haar valt, staan
de beide jonge meisjes, met de armen om elkanders
schouder, zacht te fluisteren. Men hoort in de kamer
geen ander geluid dan het pynlyk getik der klok
en het gegons van eene enkele mug om de kaarsen
op de piano.
Hij slaat het album dicht en ledigt zyn glas
sherry.
„Hé, waar zijn de anderen?" vroeg hij.
„Ze zijn naar den tuin gegaan," antwoordde zy
op gedempten toon.
Misschien was er iets in hare stem, in den toon
van het antwoord of misschien ook wel in de ge-
heele omgeving, dat hem er toe bracht zich met
de hand over het voorhoofd te strijken, als om zich
te bezinnen.
Het gefluister in den tuin houdt op, de schaduw
op de deur blijft onbewegelijk.
„Wat helpt het of men zich verdrietig maakt,"
zeide hjj na eene poos. „Daar ginds is immers geld
te verdienen, en moeder heeft het noodig."
Hij staat op als om die sombere stemming van
zich af te zetten, loopt een paar maal heen en
weer, en blijft dan bij het raam staan-.
Zjj zit nog altijd in den hoek, geheel in de scha
duw verscholen, en spant zich in om iets te zeggen.
Maar allerlei gedachten vliegen haar wild door het
hoofd, en het is haar alsof het geluid, dat zij voort
brengen wil, teruggehouden wordt door een ijzeren
gewicht in haar borst. En de anderen komen maar
niet terug, waarom toch niet? Waarom moeten
ze haar zoo kwellen?
„Speel nog eens voor het laatst voor mij," zeide
hjj, zich omwendende. „Je hebt in den laatsten tijd
zoo weinig gespeeld."
Het is haar alsof de grond onder haar voeten tot
bergen en dalen wordt, terwijl ze op de piano toe
treedt, die heel dicht bjj de tuindeur staat. Ze tast
als in den blinde naar de toetsennu behoeft ze ten
minste niet te spreken.
Eerst volgen de tonen elkaar wild en verward op
onder haar bevende vingers, maar gaandeweg wordt
haar spel tot eene zachte, klagende melodie, waarin
snikken en tranen zich verraden. En terwijl zij
speelt, trekken bij het wisselen der tonen, de beel
den uit haar jeugd aan haar geest voorbij. Ieder
akkoord is eene herinnering, die zjj bewaard heeft,
iedere lang aangehouden toon een droom, welken zij
thans vaarwel zegt.
Zy ziet zich als kind met hem in eene boot op
den vijver der pastorie. Hij was een machtig koning,
die de schoone prinses met zich voerde als zijne
bruid. Aan de overzijde lag het betooverde land
harer droomen, waar ze samen wonen zouden. Zjj
zat met een krans van bloemen in het haar naar
hem op te zien, terwijl hij met een verguld-bord
papieren helm op het hoofd, de boot voortduwde en
toen dacht zjj niet anders of dat heerlijke leven zou
altijd maar zoo voortgaan.
De zomeravondkoelte, bezwangerd met den geur
van duizenden bloemen, dringt door de tuindeur
naar binnen. De muggen gonzen om de lamp; de
pendule zet haar regelmatig getik voort.
En Emilie speelt voor het laatst voor hem, dien
ze lief heeft.
Beiden waren ze ouder geworden. Hjj zat in de
hoogste klasse op school, en zou spoedig als student
naar de hoofdstad gaan. Eens op een avond, —hoe
goed herinnert ze zich dien avond zaten ze samen
hand in hand achter de rozenheg in den tuin. Hjj
bracht heel verlegen een gedicht te voorschijn en
las het haar voor. Het handelde over liefde, en toen
hij het gelezen had, zeide hjj„Dat heb ik op ons
beiden gemaakt." En toen kuste hjj haar vele, vele
malen. Zy rukte zich los en liep weg, maar het
gedicht leerde zij van buiten en herhaalde het telkens
en telkens weder voor zichzelve, want het was
het schoonste gedicht, dat zij ooit gelezen had. Zij
zelf was er immers de heldin van?
Toen kwamen de donkere dagen, gedurende
welke hy zich niet meer liet zien
Hoe zacht en smeltend, hoe droefgeestig klinken
de akkoordenHet is voor het laatst, dat zij speelt
voor hem, dien zy lief heeft.
Eens waren ze te zamen naar een bal geweest.
Het was omstreeks kersttyd. Onder de gasten was
een jonge dame uit de hoofdstad, gekleed in lichte
zijde en getooid met bloemen, met wie hy byna
den geheelen avond gedanst had. Hy hield haar
waaier en had allerlei kleine oplettendheden voor
haar. En toen was hy haar komen vragen of zij
die dame niet mooi vond. O, wat had zy geweend,
toen zy later alleen in haar kamertje was, en hoe
had zy die vreemde dame met dat slepende zyden
kleed en die fraaie bloemen gehaatMaar toen had
zy zich het gedicht herinnerd, en het nog eens en
nog eens over gelezen. Had hy zelf niet gezegd, dat
zij er de heldin van was?
-Zy had het geloofd, en nu, nu speelt zy
het graflied over de liefde harer jeugd!
Dan herinnert zy zich een zomeravond, toen zy
hem al plagende ontvlucht was, en hy haar in
die laan van zooevenjhad ingehaald, beiden ademloos
van het snelle loopen. Hy had haar hand gegrepen en
die gedrukt, zóó warm en innig, dat zy dien druk
nog steeds voelt. De liefde stelt zich met zoo weinig
tevreden, en zy was altyd bly ven hopen dat zy toch
de heldin was in het gedicht. Zy had zich nog
steeds in het schuitje gewaand, dat met hem tot
stuurman, koers zette naar de overzyde, naar het
betooverde land harer droomen.
Maar nu was het voor goed gedaan met het
gedicht. Hy stond alleen in de boot, en zy zy
was aan den onherbergzamen oever achtergebleven.
De schaduw op de deur begint zich onrustig te
bewegen. De jonge meisjes luisteren met gespannen
aandacht.
Hy staat met zyn horlogeketting te spelen.
De tonen worden gaandeweg meer afgebroken,
als ingehouden kreten en onregelmatige zuchten.
Dan zwijgen zij.
„Dank, Emilie," zeide hy op bewogen toon. „My
dunkt, ik heb je nog nooit zoo mooi hooren spelen."
Zyne stem klonk hartelijk en gevoelig. „Dat spel
zal ik niet licht vergeten."
Hij strekte de hand uit, maar zy stond haastig
op en, zich van hem afwendende, ging zy by het
venster staan.
Er volgt eene lange stilte. Het reuzenhoofd op de
deur bewoog zich zenuwachtig op en neer. Na eene
poos trad Johanna haastig naar binnen. Marie
volgde haar, met tranen in de oogen en zeer bleek.
„Het wordt myn tyd," zeide Johanna.
Zy zet haar hoed op, en hy maakt zich ook
gereed om heen te gaan.
Een vreemd, gejaagd afscheid, waarby men el
kanders blikken ontwykt, waarby de eene hand
losjes in de andere gelogd wordt, waarby men zich
houdt alsof men als gewoonlyk elkander den vol
genden ochtend zal weerzien.
Mevrouw en hare oudere dochter vergezellen hen
tot aan het tuinhek. Emilie staat nog altyd by het
venster. Zy wendt slechts even het hoofd om, als
hy haar zacht en bewogen vaarwel zegt."
En, terwyl zy hen nog in den tuin hoort spreken,
staart zy met strakken blik naar buiten in den
donkeren nacht.
waarin de verschillende aansluitingen met het
Buitenland voorkomen.
Verkrygbaar voor Leiden en Omstreken by onzen
Hoofd-Agent, den Boekhandelaar
Utrecht, Administratie
Juni 1887, van de „Reisgids".
door
Gouden Ileeren-Rcmontoirg van af f 25.-
Dames-
Zilveren lleeren-
Daines-
«Fongeheeren-
16.-
10.-
10.-
10.-
Nikkel Remontoirs van af ƒ5. le qual. f 6.50.
Haarlemmerstraat, 2de Huis van de Mare.
De ondergeteekenden bevelen zich beleefd aan
voor de levering van prima Steenkolen voor
Stoom,- en Huisgebruik uit de voornaamste Mynen
van Duitscbland; per waggon franco Station Leiden
of wel geheel vry in de bergplaats, tegen concur-
roerende pryzen.
Gedetailleerde pryscouranten op aanvrage te be
komen.
Wed. VAN HAANSBERGEN DUTILH,
Kantoor: Oude Vest No. 9 te Leiden.
Ontvangen eene ruime sorteering van de soliedste
2 draads, laatste en nieuwste constructie, voor
25 Gulden. 5 jaar garantie.
A. VAM RIGTEREN.
Haarlemmerstraat 283.
L EID 8 C H dÉfe DAGBLAD.
