N°. 8315.
feuilleton.
■De Dames Sterne en haar Neefje.
I „Je moet hem eens meebrengen, als je weer hier
■komt, neef Karei. We hebben hem in geen vyf jaren
■gezien on verlangen wel eens naar hem."
I „Met voel genoegen, tante," antwoordde neef
■Karei. „Ik heb dit niet willen doen, zonder daartoe
■eerst door u aangemoedigd te zijn."
I „He, waarom niet?" vroeg tante Door. „Je weet
■toch wel hoeveel we altyd van uw zuster gehouden
■hebben, en zouden we dan onverschillig zjjn voor
■haar oudste zoontje?"
feze iQourant wordt dagelijks, met uitzondering
tan fon- en feestdagen, aitgegeren.
PRIJS DEZER COURANT:
V®or L»ld«n p«r 8 munden1.10.
ï":»noo p#T poit.. 1*40.
fjfeonderiïkê 0-06.
lol.)
EENE SCHETS
I DOOR
P. J. ANDRIESSEN.
I 't Scheen, dat tante Net 's knaapjes verlegenheid
Bh ar! opgemerkt; althans, zij poogde aan het gesprek
■een andere richting te geven en zoide:
„Dat wel niet, tante: maar ik vreesde, dat het
■u soms te druk zou zyn, om by Chrisje nog een
■logé to hebben."
„Nu, voor een dag of wat zal hij ons zeer wel-
kom zpn," zei tante Trui. „Chrisje zal er ook wel
eens naar verlangen, om zijn broer te zien; niet
waar Chrisje?"
I Maar Chrisje had zyn kans waargenomen, om te
léclipse renhetwelk dan ook misschien 't verstan-
digst v, as, dat hij doen kon.
,,'t Is toch een lief kind!" zei tante Net. „Alt.yd
■moet hy eerst zy'n werk afhebben, vóórdat hij gaat
spelen."
Neef Karei antwoordde niet, en dat zwijgen was
Izokor 't welsprekendste antwoord, hetwelk hij op
Ide lofrode kon geven.
We zullen het gesprek nu niet verder aanhooren,
I waarv; ;a 't resultaat was, dat neef Karei den onder-
wijzer van Chrisje ging spreken en van hem zooveel
ten aanzien van zyn neefje vernam, dat hy begreep,
Ider tantes eens ferm de les te moeten lezen over
de inschikkelijkheid en belangstelling, waarmode zij
altijd Chrisjes klachten over de school aanhoorden
len er gevolg aan gaven. Daarop bezigde hij, op
I gevaar af van de gunst der oude dames te ver-
I liezen, zijn gezag als voogd, en bepaalde, dat Chrisje
lop dezelfde school zou blijven.
Met stilzwijgen gaan we den verderen schooltijd
I van Cl isje voorbijdaarbij alleen aanstippende, dat
Frits werkelijk een week bjj de tantes logeerde;
[maar dat de ferme jongen al spoedig ongenoegen
kreeg met Chrisje, wiens party natuurlyk door de
tantes werd getrokken; zoodat de knaap, toen hy
by oom Karei en tante Kee terugkwam, verzekerde
dat hji zyn broer zoo zat was, alsof hy hem ge
geten had, en dat hy voortaan een logeeren by zyn
tantes present gaf aan ieder, die er meer op gesteld
was dan hjj. En Chrisje was blij, toen Frits ver
trokken was, omdat hjj nu het rijk alleen bezat.
En de tantesach, ook zy waren in haar schik,
dat zo van den knaap verlost waren, die van tijd
tot tijd haar geweten onrustiger had doen kloppen
dan anders, want zoo dom waren ze niet, of ze
moesten toch erkennen, dat Frits eigenschappen
bezat, die ze wel graag in Chrisje gezien hadden
en die ze eerst nu inzagen, dat hij miste. 'tWas
haar geweest, of Chrisje 't portret was en Karei
't origineel. Zoolang nu 't origineel er niet by was
geweest, hadden ze 't portret heel mooi gevonden.
Maar toen ze 't origineel by 't afbeeldsel vergeleken,
kwamen de fouten voor den dag, die de schilder
gemaakt had en verlangden ze er naar, om maar
weer in de zoete onwetendheid terug te keeren,
waarin ze zoo lang geleefd hadden.
Na de school kwam Chrisje op 't gymnasium,
want de tantes wilden haar illusie met hem tot
verwezenlyking brengen. Chrisje, nu Chris, zou
dominee worden. Dat onze Chris op 't gymnasium
weinig vrienden had, zal u zeker niet verwonderen,
als ik u zeg, dat de knaap er in verwaandheid en
eigenliefde niet op verbeterd was. Toch liep de cursus
op 't gymnasium zonder stoornis ten einde; Chris
zou student worden.
Ten slotte verzoek ik u, my nogmaals naar de
kamer der dames Sterne te vergezellen.
Chris is groen. Groen! Kent gy al 't vroeselyke
van dat woord? Wanneer ge uw boekje hebt, waarin
de heeren studenten aanteekemng hebben gemaakt
van de avonden, waarop gy by hen moet komen?
Moet komenwant een groen heefc geen wil. En
als gy dan by den een of ander zyt, en ge tot
allerlei dingen wordt gedwongen Maai-, wanneer
't lot van iederen groen al erg is, ge kunt u ver
beelden hoe Chrisje als groen geplaagd word.
We vinden de drie tantes op zekeren avond van
den groentyd by elkander zitten. Ze zyn eenige
jaartjes ouder geworden, maar ze hebben zich goed
geconserveerd. Ze zitten daar neer in zak en assche.
't Is of ge de drie Parken ziet, zoo ernstig staat
haar gelaat. Indien go 't niet boter wist, zoudt ge
denken, dat er een doode in huis was.
„Wie weet, hoe ze hem nu weer tempteeren, den
armen jongen," zei tante Net.
„Ik wou, dat die akelige groentyd al om was!''
voegde tante Trui er by.
„De jongen zal er de tering nog van zetten,"
verzekerde tante Door. „Dat groenloopen moest
verboden worden."
„Ja, dat moest het!" riep tante Net uit.
En zoo klaagden en steenden ze, tot er gescheld
werd. Onze Chris kwam binnen. Ge zoudt toch
waariyk van hem geschrikt zyn, als ge zyn wan
hopig voorkomen hadt aanschouwd. Hij wierp zyn
hoed op een stoel, en zonk zelf in machtelooze
woede op een anderen neder.
De tantes snelden alle drie op hem af.
„Wat scheelt er aan, Chris?" vroeg tante Door.
„Niets," antwoordde Chris. „Maar als dat groen
loopen nog lang duurt, doo ik me zelf nog te kort."
„De hemel bewaar meriep tante Trui uit. „Je
moet er je maar in schikken, Chris. Een kort liedje
is gauw gezongen."
„Een kort liedje!" riep Chris knorrig uit. „'t Is
al veel te lang."
„Hebben ze je weer laten kikkeren, myn jongen?"
vroeg tante Net.
„Waren je papillotten niet goed?" vroeg tante Door.
„Hadden ze wat op je vers aan te merken?"
vroeg tante Trui.
„Och! zanikt niet," riep Chris ongeduldig, ,,'t Is
een beroerde boel en ik wou, dat al de studenten
in de maan zaten."
„Wij ook, myn jongen," zei tante Net. „Maar
drink eens." En ze bracht hem een glaasje wyn.
„En dan mag je nog op een droogje zitten en
de heeren studenten inschenken!" bromde Chris.
„En kryg je zelf dan niets, arme jongen?" vroeg
tante Net, die al met een tweede glas kwam aan
dragen.
„We mogen 't aanzien!" hernam Chris.
„Goede hemel!" riep tante Door, de handen ineen-
slaanden. „Nu Chrisje, als jy student bent, moet
je nooit iemand groen laten loopen."
„Dat kun je begrypen," bromde Chris. „Als ik
maar eens student ben, zal ik het 't volgende jaar
de groenen wel inpeperen."
't Scheen, dat de wyn Chris goed smaakte. Hij
ging ten minste aan tafel zitten en schonk zich
dappor in.
„Chris, je zult dronken worden," waarschuwde
tante Net.
PRIJS DEE ADVRRTEH7TEN:
Vtin 1—6 Ttgeli 1.05. Iedere regel meer 0.17L
Grootere lettere naar plaateruimte. Voor het incae-
eeeren buiten de stad wordt 0.10 berekend.
„Dat kan jou niet schelen," zeide Chris. „Ik ben
oud en wys genoeg om te doen, wat ik wil."
„Maar eet er dan wat by," zei tante Trui.
„Ik zal eten, wanneer 't mij in 't hoofd komt,"
antwoordde Chris. „Zanik nu maar niet langer en
ga naar bed."
„Noen Chris, we laten je niet alleen, na 'tgeen
je daar straks gezegd hebt," zei tante Door.
„Daar doe je goed aan, ouwo tante," hernam
Chris. „Laat dan nog maar een flosch aanrukken,
dan ben ik niet alleen."
„Neen Chris," antwoordde tante Door. „Ik wil
niet eens, dat je die flesch leegdrinkt, 't Is zulke
oude, koppige wyn."
„Net zoo oud en koppig als myn tantes," zei
Chris, terwyl by tante Door de flosch uit de hand
rukte, die ze reeds van de tafel genomen had.
„Hoort eens, gaat nu alle drie naar bed, want je
verveelt mo schrikkelyk."
En de drie dames vonden 't maar geraden, om
naar boven te gaan. Toen ze op haar slaapkamer
waren, keken ze elkander aan.
„Hy wordt nog gekzei tante Trui. „Waarom
gaaft ge hem ook niet terstond zyn zin?"
„Och, hy moet toch eens zyn gram halen", zei
tante Net. „Op de studenten durft hy 't niet doen,
nu doet hy 't op ons. We moeten er ons maar in
schikken."
„Daarom had ik nog wat by hem willen blyven",
zoi tante Door.
„Dan had je hem maar kwaad gemaakt, waarom
nam je 'm ook de flesch af?"
„Omdat ik bang was, dat hij dronken zou wor
den. 't Kind is zoo opgewonden."
Zoo spraken do tantes den knaap nog voor, die
niot do minste achting voor de vrouwen had, die
hem hadden grootgebracht. Trouwens ze waren
zijne ruwe behandeling al sedert lang gewoon.
Dat waren de wrange vruchten van de opvoeding,
wolke zy haar Chrisje gegeven hadden. Geen won
der, van kind af aan hadden zij hem gewend, om
den baas over haar te spelen.
En Chris werd student. Aan huis bij de tantes
wilde hy niet blyven, hy moest en zou op gemeu
bileerde kamers wonen. En tante Net vond dit heel
natuurlyk, want by haar aan huis kon hy immers
zijne vrienden niet ontvangen. Alsof Chris vrienden
had! Toch had hij er, maar niet onder de flinke
studentendie wilden met den akeligen, verwaanden
ploert niet omgaan; maar dezulken waren zyne
vrienden, die gaarne op zyn zak teorden en hem
vleiden om zyne keurige sigaren en zyn heerlyken
wyn, die telkens geld van hem leenden, maar ver
gaten om het terug te betalen, die met hem do
cafós-chantants bezochten, waar hy hen en de
zangeressen en dikwyls, als hy wat veel gedronken
had, de muzikanten op den koop toe, trakteerde.
En hadden zyne uitgaven zich daartoe nog maar
beperkt. Kortom, Chrisje gooide wat ryksdaalders
stuk en de tantes moesten menige oude Rus doen
springen, om in zyne uitgaven te voorzien. Want
als Chris geld noodig had, en do tantes begonnen
eon strafpredikatie, dan lachte hy de goede men-
schen in 't gezicht uit, en als ze hem geld wei
gerden, dan sloeg hy met de vuist op de tafel en
vloekte, niet als een student in de godgeleerdheid,
maar als een gemeene matroos van Zr. Ms. me
nagerie.
En zoo zou 't niet lang geduurd hebben, of de
tantes waren doodarm geweest, indien neef Karei,
die van den stand van zaken onderricht was ge
worden, niet tusschenbeiden was gekomen. Van
zyn recht als voogd gebruik makende, deed hij
Chris de studie verlaten, en toen de knaap, weer
by de tantes in huis, zijn liederlyke levenswys
vervolgde, wist hy haar te bepraten, hem haar
tamelijk ontredderde zaken toe te vertrouwen.
