N°. 8074. Donderdas: 1^ Juni. A0. 1886. Feuilleton. Het Keukenduin van Teylingen to LISSE. §eze (gourant wordt dagelijks, met uitzondering van fpn- en feestdagen, uitgegeven. LEIDSCH DAGBLAD. PRIJS DEZER COURANT: Voor Leiden per 3 maanden1.10. Franco per post1.40. Afzonderlijke Nommers0.05. PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van 16 regels 1.05. Iedere regel meer 0.17$. Grootere letters naar plaatsruimte. Voor het incas- seeren buiten de stad wordt 0.10 berekend. (Vervolg.) Om 't noordwestelyke deel van Zuid-Holland een [bezoek te brengen, neemt men, althans sedert den Corner van 1885, eerst eens de nu reeds algemeen bekende wandelkaart van den heer Blankenberg ter hand, die zeer goed is, en by een volgenden uitgaaf zeker nog wel zal verbeteren. Als men er benoeg van heeft, te turen op het plan van wat ben gaarne reeds in werkeiykheid zou aanschouwen, keert men het blaadje eens om en kijkt naar de pnnoncen, die, geheel in den geest van den nieuweren tijd, de achterzyde versieren. Men ziet daar onder janderen dat de heer Th. Yan Ruiten, eigenaar pn „de Witte Zwaan" te Lisse, bekend maakt dat zijn logement is gelegen in de onmiddellyke Lbijbeid van prachtige boschterreinen, o. a. het (zoo vermaarde Reigerbosch. Dit is het logement tóat Craandyk zoo hoog roemt in zijne „Wande lingen door Nederland", tegeiyk met het overige gedeelte van het allerliefste, zindelijke dorpje Lisse. schrijver had volkomen geiykde bediening tn het logement is goed en de menschen uitmun- Itenclzooals we trouwens, van de wandeling terug- jkeerende, beter zullen kunnen ondervinden. Wat neer zegt, de eigenaar jokt niet; zijne annonce bevat letteriyk de waarheid, en, als ge soms van Leiden, per rytuig of tram komende, voor zyn tour wilt afstygen, dan zult ge, van daar af de penen opnemende, al heel spoedig in een gedeelte |ran liet oude keukenduin kunnen" wezen. Maar, wilt ge geraden zyn, dan zouden wy u kunnen aanbevelen, den trein wat. vroeger te ver laten, op de hoogte van het landgoed Wassergeest, |ven vóór de op de kaart aangeduide plaats waar ruïne van het huis te Lisse is. Dien naam lult ge echter op de kaart niet vinden; wel dien pan Deveren. Als ge van leelyke steenklompen houdt, met muren van twee en een halven meter fikte, dan kunt ge aan het oude huis de Ever (Dever), (lat gemakkelyk te bereiken is over een smallen tam by het afbreken van de brug door de slot wacht gelegd, uw hart ophalen, en van den straat- wg kan men door een laantje en over een stuk toiland er by komen. Doch we zeiden dat ge moest uitstappen even (vóór het huis Dever, en wel ter plaatse waar ge ian uw linkerhand een laan ziet met twee steenen baaltjes ter zijde tegen de eerste boomen gezet, pit is de in de wandeling onder den naam van patrynen of Trienelaan bekenden weg, die een der togangen vormt tot het bosch, en die ook den Ntraatweg verbindt met den hier en daar zoo schoo- fcen Loosterweg, welke van uit de Teylingerlaan pij Sassenheim de geheele streek tot aan Hillegom loorsnijdt. Men kan natuurlyk ook den straatweg Ngen tot het dorp Lisse, en deze kleine wande ling, rechts met het uitzicht op de groene beem- pen aan de zyde waar eertyds het Haarlemmer neer golfde, links, aan de zeezyde, op het donkere peigerbosch en de hoeven Van Wassergeest, loont tol de moeite. We zouden u echter willen raden eerst de Triene- Pan in te wandelen. Als :t lang droog geweest dan mogen wy verwachten dat ge voor een ffitje stof niet bevreesd zult wezen: de achter een zyn juist niet aan balvloeren gelyk. Men is Nonnen ze in gruitwegen te herscheppen, wat op P';h zelf eene verbetering is, zonder echter den pidelyken indruk te verhoogen. De Trienelaan tondelt ge een eindje in en slaat dan rechts om, paardoor ge den zoogenaamden achterweg bereikt, welke alweer naar het dorp Lisse voert. Dien weg nauw ingeslagen, liggen de toegangen tot het bosch voor u open. Het heet hier Reigerbosch. Yan waar die naam afkomstig is kan men u niet verhalen. Dit is zekerfazanten zult ge er allicht aantreffen of hooren schreeuwen, maar van reigers is geen spoor te ontdekken. Het eigenlyk gezegde Reiger bosch wordt gevormd door een paar groepen trot- sche dennen op een hoogen zandgrond; maar de geheele wildernis tot aan Keukenhof toe voert den zelfden naam. Voor een naar de hoogte voerend zypad staande, herkent men de plaats gemakkelyk, en 't is 't beste daar het bosch in te gaan. De geheele oppervlakte van den grond dien ge nu be treedt is een golvend terrein, meestal met allerlei soorten van zware dennen en eiken, met dicht, laag hout daaronder, begroeid. Van regelmatige aanleg is, behalve door eenige hier en daar gemaakte zypaad- jes, de zoogenaamde hondenpaadjes, niets te be speuren. Nauw midden in het hout, bemerkt gein eene verrukkelyke omgeving te zyn; vooral wan neer dit zonnetje speelt door het hooge bladerendak, de kale stammen der dennen rood afsteken tegen hun donker tooisel, en de heerlijke kommen met het zuiverste witte zand glinsteren tegen het sombere sparrenloof. Als de voet haast onmerkbaar glydt over het zachte mos, tot een dicht tapijt geweven als ge u ter ruste zet op den drogen bodem, met dennennaalden bestrooid, en de heerlyke geur der mastappelen u tegenkomt; wanneer ge u geheel door ondoordringbaar groen en bruin, in alle mo- gelyke afwisselingen ziet ingesloten, en als 't ware de stilte inademt, dan zult ge al spoedig bemerken dat 't u moeite zou kosten u uit deze omgeving los te scheuren, wanneer ge niet kondt verwachten dat elders weer nieuw genot is te vinden. "Welk een voorrecht, hier zoo vry te mogen rond dwalen, en dit is hier overal het geval, behalve wat betreft het omrasterde gedeelte der plaats. De jager van het Huis schiet niet op menschen, alleen maar op de lapinen en de fazanten, en op losloo- pende honden. Hy verzekerde ons dat honden en katten op de plaats zelve streng worden geweerd, en dat is best te begrypen, althans wat de honden betreft. Hoe iemand op het denkbeeld zou komen, deze heerlyke streek in het gezelschap van katten te bezoeken, was ons een volkomen raadsel. Maar mocht ge ooit met een exemplaar van het honden ras langs de Lisser bosschen dwalen, in welk geval deze vriend der menschheid wel niet zal nalaten er zyn onderzoekenden neus eventjes in testeken, dan zal hy alras ondervinden dat men besmet wordt met datgene waarmee men omgaat. Het hout wemelt van die zeer kleine insecten, by de dorpsbewoners onder den naam van Teeken bekend. Zy hechten zich aan de huid van uw huisdier, dat vruchteloos tracht er zich van te bevryden. Zy boren in die huideen gaatje, zuigen het bloed op (de jager verzekerde ons dat het „het slechte bloed" was), en nemen langzamerhand den vorm aan van eene gekookte grauwe erwtwaarna zy, als bloedzuigers, die hun werk verricht hebben, van zeiven weder loslaten. Dit proces duurt echter verscheidene dagen. Die nog geheel vreemdeling is, zal allicht hui verig wezen, de zoogenaamde hondenpaadjes in te slaan. Die er den moed toe bezitten, kunnen wy de verzekering geven dat het genot er niet minder door wordt, want de meer afgelegen plaatsen zyn dikwyls de schoonste, omdat de natuur er wilder, eorspronkelyker is, terwyl men, dat staat vast, toch altyd weerergens uitkomt! Het pad dat wy insloegen leidt door een groot deel van het aan deze zyde gelegen gedeelte van het bosch, maakt eindelyk eene kromming, en voert over eene sterk dalende plaats, die hieraan gemakkelyk te herkennen is, door eene heerlyke, lange laan, met eene vierdubbele ry van zware boomen. Deze laan staat als „Eslaan" op de kaart, en heet daar uit te komen op den straatweg, over de ruïne van Dever; doch dit is onjuist; zij voert slechts tot den achterweg. Men heeft nu zoowat een halven cirkel gemaakt, en moet thans dien achterweg tot aan Lisse vervolgen. Een eindje ver der, links, bij eene tot Wassergeest behoorende bouwhoeve, met een bruinen slagboom voor de laan, is weder een andere toegang tot het Reiger bosch. Daar bevinden zich de zoogenaamde mos banken, de overblyfselen van eenige aarden rust plaatsen, met mos belegd, die vroeger zeer gezocht waren. Er is niet veel meer aan te zien, maar de plaats zelve, als in het hart der wildernis gelegen, is niettemin merkwaardig genoeg. Die den achterweg ten einde vervolgt komt juist achter het hoog en vriendelijk gelegen Hervormde kerkje, waarin zich een schoon grafmonument van den Gouverneur der kaap van der Stel en zijne echtgenoote Maria de Haze bevindt, aan den straat weg uit, en kan, links omslaande, onder de koele veranda van de Witte Zwaan eene zeer aangename rustplaats vinden. VERBETERING. In ons eerste artikel zyn enkele drukfouten geslo pen. De meest hinderlyke is die in de 2de kolom, 15de regel, waar van een „zandweg" in plaats van een „zandrug" gesproken wordt. (Wordt vervolgd.) KOLONIËN. BATAVIA, 8-15 Mei. Het „Bat. Hbld." verneemt dat dr. J. l'Ange Huet revisie heeft aangeteekend tegen 's raads vonnis. In de Tjiomassche zaak bevat het „Soerab. Hbld." mededeelingen, waaruit men het beweren van de ontevredenen onder de bevolking leert ken nen. In de tegen den landheer gekeerde voorstelling wordt weinig gesproken van het vrygeven van tuinhuur en grondhuur door den landheer in het oude contract, waarby de andere heffingen en diensten geregeld en zwaarder gemaakt werden dan zy anders zouden geweest zyn; in de andere voorstelling wordt juist op dit vrygeven van de tuinen en erven groote nadruk gelegd en beweerd dat daartegenover geen verzwaring van diensten stond, maar alleen de vryheid om de diensten ook voor koffie- en andere cultuur te bezigen. Het be sluit, waarby de regeering de aanstelling van de politie-hoofden op het land aan zich trok, is, als het „Soer. Hbld." wel is ingelicht, den landheer bekend gemaakt, niet als een maatregel om de orde op het land beter te handhaven, maar alleen als het doorhakken van eene quaestie over de op volging van den onlangs vermoorden tjamat. Er was een familielid voorgedragen, een onderhoofd, tegen wien door den officier van justitie, tydens het uitvoerig onderzoek op de aanklacht door den vorigen adsistent-resident, niets moet aan te merken zyn gevondenmaar het bestuur schynt per se geen tjamat uit de hoofden-familiën op het land gewild te hebben, en, toen de landheer in antwoord op de terugzending zyner voordracht verklaarde geen ander geschikt persoon te kunnen voordragen, de benoeming by uitzonderingswetje aan zich ge trokken te hebben; er is toen een vaccinateur als hoofd benoemd. - Een telegram van den gouverneur van Atjeh, gedagteekend 5 dezer, bevat de volgende berichten „Nacht van 3 op 4 drongen 5 Atjehers binnen etablissement Bras; doodden twee, verwondden vier Europeesche militairen; lieten twee dooden achter. Een geweer vermist.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1886 | | pagina 1