burgerlijk bloed.
N°. 7343. Maandag 11 Jaimari. A0. 1886.
Feuilleton.
feze <Qourant wordt dagelijks, met uitzondering
van fon- en feestdagen, uitgegeven.
LEIDSOH ifS! DAGBLAD.
PaiJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per 3 maanden..ƒ1.10.
Franco per poet1A0.
Afzonderlijke Nommers- °-05-
9)
EEN VERHAAL VAN
GOLO BAIMUND.
(Vervolg.)
w
Richards vaderlijke liefde voor het kind van Geor-
m gine werd dus door niets verminderd, integendeel Pau-
I line trok nog voordat zij geheel volwassen was, de
F- welwillende opmerkzaamheid van Alfreds moeder,
van de grootmeesteres Von Blendorf, in die mate tot
E zich dat de schrandere vrouw reeds thans de gedachte
I in haar hoofd liet rondgaan, dat zy als haar schoon-
R dochter door haar vrijmoedig optreden en voornaam
heid den naam Von Braatz Yon Dittersheim weder
dien uitwendigen glans kon verleenen, die door Al-
freds al te bescheiden en weinig aanmatigend optre-
1 den ernstig in gevaar scheen te zullen komen.
Voordat echter zulk een plan wegens de al te
jonge jaren van Pauline nog slechts kon worden
besproken, stierf haar moeder en liet haar onder de
hoede van oom Richard als een heilig aandenken
aan hunne vriondschap achter. Door een juist oor-
f deel over beider karakters geleid, had de stervende
haar kind nog meer aan haar vriend dan aan haar
echtgenoot op het hart gedrukt en inderdaad vond
Pauline in dit eerste uur van smart haars levens
veel meer troost by oom Richard dan by haar
vader.
Daar het veertienjarig meisje nog volstrekt
■V vrouwelijk opzicht noodig had en Mijnheer Von
m Gerstein een beslisten tegenzin aan den dag legde
Bom een gouvernante of dame van gezelschap voor
Pauline by zich aan huis te nemen, moest oom
Richard er zich wel in schikken dat zy naar een
inrichting tot opvoeding werd gezonden. Hy bleef
in een levendige correspondentie met zijn lieve
linge, bezocht haar elk vierendeel jaars en nam
veel levendiger deel aan haar ontwikkeling dan
mijnheer Von Gerstein zeiven. Deze werd, byna zon
der dat hij het zelf wilde, door zyn plotseling een
zaam geworden huiselijken haard weder in het
verkeer der groote wereld getrokken. Hij was in
den loop van het jaar tot overste bevorderd, de
wyze spaarzaamheid van zijn overleden vrouw had
zijn financiën verbeterd en hij was, nu hij weder
het leven van een jong gezel leidde, in staat zich
dit heel genoegelyk te maken. Hij was drie en
vijftig jaar oud geworden, een beetje te oud voor
een Adonis, maar nog altoos jong genoeg om een
meisje te huwen dat juist niets anders begeert
dan een goede verzorging. Dezulken zijn er ten
allen tyde geweest, en de tijdsomstandigheden zyn
zoodanig, dat deze klasse nog lang niet zal uit
sterven; het was dus volstrekt niet te verwonde
ren dat Von Gerstein, nadat er zoovel en waren
geweest, die hem slechts ter wille van hem zelf
hadden bemind, ten slotte ook een dame ont
moette, die haar voorgangster wreekte door zyn
persoonlijkheid slechts als een kleine lastige toe
fgift by de voorrechten van zyn positie te be-
chouwen.
Von Gerstein was namelijk ternauwernood we-
Per tot aijn vroeger vroolyk leventje teruggekeerd,
:en hy ook opnieuw weder gehoor gaf aan zyn
ngeboren neiging tot lichtzinnige hofmakerijen
en liefdesavonturen, zich, door zjjne ijdelheid ge
prikkeld, met jonge mannen tot een wedstrijd om
de gunst van knappe, jeugdige meisjes inliet en
op deze wijze vlugger aan een tweede vrouw
kwam dan hij zich misschien wel in ernst had
voorgesteld. De dame, die althans even behendig
te werk ging als hy zelf in de dagen zijner jeugd,
en zich even goed verstond op het vasthouden
als hij zelf vroeger op het ontsnappen, was de
dochter van eene onbemiddelde ambtenaarsweduwe
uit de provincie, die haar adel en de bekoorlijkhe
den van haar dochter in het rechte licht hoopte
te stellen om deze aan een man te helpen.
Dat Suzanne hem precies op denzelfden voet
met haar jongste aanbidders behandelde, dat het
geheel e onderscheid daarin bestond, dat zij hem
met een onderscheiding bejegende, waaruit men
tot oen levendig gevoel voor hem mocht besluiten,
wekte zyn ijdelheid in die mate op, dat al zijn
bezonnenheid hem in den steek liet, en hy aardig
in de netten der knappe intrigante bleef steken. In-
tusschen bemerkte hij niet, dat hij eigenlijk de
veroverde was.
Integendeel de gedachte zyne jongere mededin
gers uit den zadel gelicht te hebben, maakte hem
zoo gelukkig, dat de meening dat hem dit door
zyne persoonlijke goede hoedanigheden was gelukt,
hem niet zelden tot belachelijkheden aanzette. Hy
wilde tot eiken prys wederom den jongen, galan
ten cavalier van vroeger uithangen, en zijne zeven
tienjarige dochter stond hem daarbij niet weinig
in den weg. Zij moest evenwel toch eenmaal van
de kostschool terugkomen, en oom Richard, die
haar daar vaderlijk had heengebracht, haalde haar
eveneens weder terug.
Mijnheer Von Gerstein had kort voor den terug
keer van Pauline zyne echtgenoote, die Pauline
nog niet kende, als vrouw des huizes geïnstalleerd,
en hoe bedriegelijker hy tot dusver de rol van
teeder hartstochtelijk minnaar had gespeeld, des
te grappiger was hij thans in die van vader. Hij
sloeg een vrij belachelijk figuur, en mevr. Von
Gerstein zou dit nog meer hebben gevoeld, indien
zy al haar opmerkzaamheid niet aan de schoone,
trotsche dochter van haar echtgenoot had gewijd,
die in weerwil van haar jeugd haar door haar
kalme waardigheid, waarmee zij zich aan haar,
als de nieuwe gade haars vaders, onderwierp, ont
zag inboezemde.
Al sloeg Pauline ook eenigszins verwonderd het
ongewone gedrag van haar vader gade, dat oom
Richard onophoudelijk met bitteren spot geeselde,
al glimlachte zij ook ongeloovig over de hoogdra
vende liefdesbetuigingen van haar nieuwe moeder,
die in haar vierenvijftigjarigen echtgenoot de ver
wezenlijking van de droomen harer jeugd wilde
zien, nooit kwam er een oneerbiedig woord over
haar lippen, nooit moedigde zy haar kennissen
aan om de zachte toespelingen op haar onplezie
rige positie tot openlijke deelneming te doen over
gaan.
Aan haar scherp oog ontging de spot der we
reld niet, haar fijn gevoel werd iederen dag, ja
elk uur gekwetst door de dwaze handelingen van
den man, naar wien zy toch zoo gaarne met eer
bied had willen opzien, en in haar binnenste ge
belgd, wendde zij zich af van de vrouw, die zoo
vermetel had bezit genomen van de plaats der
beste gade en moeder, zonder door eenige eigen
schap daartoe gerechtigd te zyn. Mevrouw Von
Gerstein haalde haar man over zooals zij zeide,
om met hem te pronken tot eene leefwijze, die
zoowel zijne finantieele als zyne lichamelijke ver
mogens te boven ging; maar het zalig bewustzijn
zich geheel als een jongen man te zien behandeld,
nam al zijne bedenkingen weg.
Hoe eigenaardig nu ook de verhouding van Pau
line tot haar vader was geworden, het deed hem
in het geheim toch veel genoegen, dat zij de aan
biedingen van verschillende bekenden, in de eerste
plaats die van oom Richard, om zijne woning als
haar ouderlijk huis te willen beschouwen, van de
hand wees. Mynheer Von Gerstein was reeds
eemge keeren tot zyn niet geringe geruststelling
gewaar geworden, dat Pauline's rustig vertrek
PRIJS DER AD VERTE NTIEN
V»n 16 regela 1.05. Iedere regel meer 0.174.
Grootere lettere naar plaatsruimte. Voor het iuoaa-
seeren buiten de stad wordt 0.10 berekend.
hem een toevluchtsoord aanbood, waar hy, wan
neer zyne krachten, eens onvoldoende waren voor
zyne jeugdige rol ook een oude man durfde te
zyn. Daar kon hy zich overgeven aan alle gemak
ken waarop hij sedert den dood van zijne eerste
echtgenoote geene aanspraak meer durfde te ma
ken; daar was hy ook welkom in zyn slaaprok,
waarmee hij er wel wat ineengebogener uitzag dan
in zijne nauwe uniform, en schroomde hy niet
zyn kaal hoofd te laten zien. Van alle personen
onder zyne vroegere kennissen ontweek hy niemand
zorgvuldiger dan oom Richard, die ernstig boos op
hem was wegens den dwazen zet eene jonge vrouw
te hebben genomen en om de nog grootere kort
zichtigheid aan haar overdreven liefdesbetuigingen
geloof te slaan.
Hij vervolgde mevrouw Von Gerstein met bitte
ren spot en liet geene gelegenheid voorbijgaan
zonder haar opmerkzaam te maken op de plichten,
welke de leeftijd van haar echtgenoot haar op
legde. Eene prikkelbare verhouding kon niet uit
blijven. Von Gerstein wees den raad, dien oom
Richard zich in finantieele aangelegenheden in het
belang van Pauline tusschenbeide veroorloofde,
scherp en kortweg van de hand, en er stond ten
laatste zulk eene koele verhouding tusschen bei
den, dat Pauline geene tegenwerping durfde te
maken, toen oom Richard op een goeden dag ver
klaarde, dat hy al de dwaasheden moede was,
welke hij dagelijks mee moest aanzien, en dathy,
indien zy zich dan volstrekt voor de waardigheid
van het huis wilde opofferen, de reis naar Italië,
welke hem eenige verstrooiing moest verschaffen,
ook zonder haar ging ondernemen.
Voor Pauline brak er thans een stille, eenzame
tijd aan, des te stiller in haar gemoed, naarmate
het drukker om haar heen was. Nooit had zy zoo
zeer gevoeld, hoe opbeurend oom Richards opge
ruimd, gemoedelyk karakter op haar werkte, welk
een steun zyn heldere, krachtige geest en uitge
breide kennis voor haar was, dan thans, nu zij
zijne aangename stem en zijn hartelijken lach niet
meer hoorde. Zy gevoelde diep, hoe hij steeds, en
slechts hij alleen, een vader voor haar was ge
weest, hoe haar hart eene geheel andere taal van
liefde en vertrouwen tot hem sprak, dan tot hem,
wien de natuur haar tot vader had gegeven, aan
wien naar enkel de plicht verbond, en voor wien
zij waakte met de oogen van den trots in plaats
van met die der liefde. Maar Von Gerstein gevoelde
dit niet, omdat zyn eigen gevoel te oppervlakkig
wasen zonder naar de bron te vragen, waaruit
haar oplettendheden en haar gehoorzaamheid voort
sproten, was hy voldaan, indien hy ze maar ge
noot. Hy hoopte en verwachtte, en oogenschynlijk
zeker niet ten onrechte, dat zulk een schoon en
voortreffelijk meisje als Pauline wel eene uitste
kende party zou maken, en maakte daarom zijn
vrouw na teedere opmerkingen dienaangaande van
haar kant, in weerwil van het weduwenpensioen,
dat zij eens zou krijgen, tot universeele erfgename
van zyn, zy het ook niet heel groot vermogen.
Maar alsof het lot deze onrechtvaardigheid, welke
tegenover eene zoo opofferende en aan haar plicht
getrouwe dochter werd begaan, weder goed wilde
maken, kwam eensklaps de tijding aan, dat Pau
line door een tamelyk verren neef van haarvader,
dien deze nooit had gekend, tot erfgename van
zyn fraai, in het zuidelijk gedeelte des lands ge
legen landgoed was gemaakt.
Er liep geruime tydvoorby, voordathet jonge meisje
van de verbazing kon bekomen waarin deze tijding
haar had gebracht en het bleef althans in de oogen
van mynheer en mevrouw Von Gerstein de handel
wijze van een krankzinnige om een jong, dezen geheel
onbekend meisje ten koste van haar vader tot erf
gename te maken. (Wordt vervolgd.)
