N°. G592.
Maandag 15 Augustus.
A0. 1881.
Dit Nommcr bestaat uit TWEE BLADEN.
Eerste Blad.
Voormaals eu uü.
Deze Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van Zon- en Feestdagen, uitgegeven.
PRIJS DEZER COURANT»
Vaar Leidtn ptr 8 maanden.l.Hk
Frsaea per post.LH
i&oïiderlijke Nommer».(MÏ&
Oost west, thuis best zegt het spreekwoord.
Wie hieruit nu wilde besluiten dat de Vaderen, die
ons dit spreek woord hebben nagelaten, een hekel
hadden aan hot van huis zijn, zou zich wezenlijk
bedriegen. Zij waren er graag op, eens een dag
van huis ie zijn. Toen de trekschuit nog het alge
meen vervoermiddel te water was, zag men in den
zomer veelal eoD jolend gezelschap do stad ontwijken,
om buiten eens genoeglijk te zamen te zijn. Zoo'n
tochtje bevouwdo hen nooit. Integendeel, ze zagen
met genoegen uit Daar den tijd, dat zij hetzij naar
Haarlems omstreken of eenig ander bekoorlijk oord
konden gaan. Dan was het voor hen feest. Ze waren
dan recht prettig gestemd. Eredoro zegt dat hij kon
grasduinen en zoo blij was als de kalvertjes in de
vrije natuur, wanneer hij eens naar Haarlem toog.
Waarlijk, wie die blijde, levenslustige Vaderen kent,
zal zich ook kunnen begrijpen dat zoo'n tochtje per
schuit hen niet verveelde en zij zich onderweg ook
kostelijk wisten te vermaken. Hoe vrij en onge
dwongen waren zij ook, als zij het doel van hun
tocht bereikt hadden! De tijd scheen hun arends
vleugelen te hebben. Zoo ras werden ze weder her
innerd aan hot uur, waarop de trekschuit hen weder
ter stede zou terugbrengen. Ze zouden dan niet
zeggen, dat oost west, thuis best was.
Menig stedeling haakte ook in den zomer naar
hot genot, om, gewapend mét den hengel, de vis-
sehen te verschalken, die zoo lustig dartelden en
spartelden onder het kroos of in het helder water.
Hij zou de laatste wel zijn, die zeggen zou: Oost
west, thuis best.
En zij, die met aardsche goederen gezegend
waren, trokken in den zomer naar hun buiten en
kenden geen grootor genot dan daar te zijn. Toch
was het voor den koopman een zeker ongerief, als
hij eiken beursdag ter stede moest zijn om zaken
te doen; maar waren deze afgehandeld, dan ver
langde hij weder naar zijn Eldorado, waar hij zich
zoo prettig gevoelde. Hij was in den blijden zomer
beter thuis in de vrije natuur dan in de stad.
En de dorpelingen daarentegen, hoe blij waren
zij eens bij bloedverwanten, kennissen of vrienden
in de stad te kunnen logeeren. Het is een bewijs,
dat de gewone telgang des levens stedeling zoowel
als dorpeling verveelt. Hoe kan het dan mogelijk
zijn, dat zij dit spreekwoord van Oost west,
thuis best in den mond hadden? En toch drukt
het eene levenservaring onzer Vaderen uit. Zij
waren aan hun eigen geboortegrond gehecht, en
hoewel zij wel wisten, dat er in den vreemde be-
koerlijke oorden waren, waar het natuurschoon hen
verrukte, toch stelden zij vreemde landen niet boven
hun eigen land, ja gevoelden zij zich daarginds
niet thuis en zeiden zij, als zij aan de ongeriefelijk-
heden dachten, die zij daar ondervonden: Oost
west, thuis. En zij hadden daartoe wel alle
reden. In de Historie van Mej. Sara Burgerhart
hoeren wij Blaubaart zeggen, dat er in Parijs slechts
één logement was, waar een Hollander eens knapjes
kon eten en een servet had. Zij waren op een
goeden maaltijd gesteld. "Waar zij dien niet von
den, werden zij aan hun eigen huis herinnerd.
Zjj waren ook op eene fatsoenlijke bediening ge
steld. Vandaar dat zij ook gaarne een servet had
den. Kijk, dio kleine bijzonderheden vertellen ons
al heel wat en leeren ons, dat het toenmalige Parijs,
bet mocht, gelijk nu nog, de toongever zijn van
allerlei modes, het in de kookkunst nog Diet tot
dien trap had gebracht om eene HoVlandsche maag
te kunnen voldoen en een servet daar niet in ge
bruik was. In dat logement vond men dan ook allo
PRIJS DER ADYERTENTIEKi
Tan 1—8 rejtli.1.08.
Iedere regel meer0.17J.
Grooier» letter» aaar plaatsruimte.
Hollanders, die voor zaken zich tijdelijk in Frank-
rjjks hoofdstad ophielden. Toen werden nog door
weinig familiën reisjes voor ploizier naar dit land
ondernomen. Wederom kan men hiervan do schuld
niet geven, dat ze zich zoover niet dorsten te wagen.
Men heeft onze Vaderen bespottelijk willen maken,
door te zeggen, dat, als de zoons oeno verre reis
deden, zij eerst den vaderlijken zegen moesten ont
vangen. Het is wel waar, dat zij hartelijk waren
en wel in de eerste plaats jegens eigen kroost,
maar dan ook jegens verdere bloedverwanten, vrien
den en bekendenmaar hun vrees als een van
allen op reis toog, ging niet zoo ver. Wel verge
zelden hen de beste wenschen. En zij die in den
vreemde vertoefden, bleven met hart en ziel aan
het vaderland en hen, die ze er achterlieten, ge
hecht, zoodat zij dan ook niet verzuimden eiken
postdag hun wedervaren aan hun familie te ver
melden. Deze was dan zoo verblijd, dat zij, bij de
ontvangst van een brief, een glaasje dronk op de
gezondheid van den bloedverwant of den vriend,
die haar eenige goedo tijding had gezonden. Kijk,
dat was hartelijkhoid en belangstelling. Eu hoe
blij waren allen, als ze weer naar het Vaderland
konden terugkeeren. Bij hunne komst plachten zij
te zeggen: Oost west, thuis best.
Het spreekwoord doelt dus Diet op het van huis
zijn in hot Vaderland, maar wel daarbuiten. De
Vaderen hadden te veel met eigen geboortegrond op,
dan dat zij, hetzij zo in oostelijke of westelijke
richting gingen, er zich niet thuis gevoelden. Geen
oord ging boven den vaderlandschen grond. En hoe
is het nü hiermee gestold? Wij gelooven gaarne
dat elk Nederlander zijn land het dierbaarste is,
maar wie nu een reisje doet, verkiest die ook eigen
boven vreemden bodem Wij willen dit niet beslissen
maar 't schijnt, alsof menigeen zich meer beroemd
te kunnen zeggen dit of dat oord in den vreemde
te hebben bezocht. Hoo menigeen hoeft een reisje
gedaan naar Dinant, Parijs of elders, en is dikwijls
aan menig verrukkelijk oord in eigen land totaal
onbekend*! Zou het niet wenschelijk zijn, dat men,
voor iren een kijkje ging nemen in den vreemde,
de mooiste plekjes van het vaderland eens bezocht?
Mij dunkt, menigeen aou een uitstapje naar Haarlem,
Arnhem, Nijmegen's omstreken of naar eenig ander
oord in 't vaderland niet tegenvallen, ja wat meer
zegt blij weer thuis keeren, dat het vaderland zoo
veel schoons heeft. Jongelieden zou een toertje door
het eigen vaderland het best er mee bekend maken.
Kreeg de lust tot reizen eerst die richting, dat
men het vaderland vooraf wilde leeren kennen, dan
zou men, ovenals onze Vaderen, het spreekwoord
van toepassing brengen op den vreemde en dezelfde
ervaring opdoen als zij, die ons dat spreekwoord
als eigen levenservaring leerden kennen: Oost
west, thuis best.
LENtEIV, 13 Augustus.
Maandag den 15'den Augustus a. s. hoopt do
heer Th. D. Willemse, sergeant-majoor bij de dd.
schutterij alhier, den dag te herdenken, waarop hjj,
40 jaren geleden, als schutter werd ingelijfd.
- Op „Rhynzigt" werden deze week 636 baden
door heeron en 110 door dames genomen. De tem
peratuur van het Rijnwater daalde door den velen
regen van 22° tot 19° Celsius.
Gedurende deze week zijn dagelijks in het
Werkhuis alhier opgenomen van 4267 volwassen
personen en van 411 kinderen.
Men meldt het volgende aangaande de voor
stellingen, welke Sarah Bernhardt in ons land zal
gevenOp Zondag 23 October komt zjj met Jarret
den impresai^o en oen gezelschap van 22 personen,
per Staatsspoorweg van Antwerpen te Rotterdam
aan, waar zij haar intrek zal nemen in het „New
Bath-Hotel." Op 24 October zal zij eene voorstelling
geven voor do leden van den Doele met „La Dame
aux camélias", waarvoor betaald wordt 6000 fr.
Op 25 October zal zij in Den Haag en op 26 October
te Amsterdam „Marguérithe Gauthier" spelen; den
27sten te 's-Hage, den 28sten te Amsterdam en
den 29sten te Utrecht „Frou-Frou"; den 30sten zal
zij te Amsterdam blijven, zonder te spelen, maar
1 November er „Adrienne Lecouvreur" vertoonen;
op 2 November zal zij te Arnhem en op 3 November
te Leiden „Frou-Frou" vertoonenden 4den Novem
ber vertrekt zij naar Weenen. De prijs der eerste
rangen is overal 10.
Bij gelegenheid van het feest der Metalen-
Kruis-ridders te Amsterdam, 12 en 13 September,
hebben de spoorwegen belangrijke vermindering
der vrachtprijzen toegezegd: de exploitatie-maat
schappij geeft 50 pet. reductie op de heen- en
terugreis tusschen 11 en 14 Sept.; de Hollandsche
Spoorwegmaatschappij vervoert de deelnemers kos
teloos in rijtuigen 3de klasse en de Rijnspoorweg
maatschappij heeft hare tweedaagscheretourbiljetten
verlengd van 11 tot 14 Sept. De diners zullen
kosten op Maandag 12 Sept. 2 en op Dinsdag
13 Sept. f 10 por couvert. Opgave van deelneming
aan een of ander wordt vóór 24 dezer verzocht aan
den secretaris, den heer Boon Hartfinck te Maas
bergen, terwijl de gelden tijdig worden ingewacht
bij den thesaurier, den heer W. A. Froger te
Amsterdam.
Men schrijft ons uit LeiderdorpDe gemeente
raadsverkiezingen, die hier steeds groote belang
stelling ondervinden, zullen nog een staartje hebben.
Onder do ledeD, die ten gevolge der vermeerderde
bevolking gekozen zijn, behoort de heer P. De Graaf,
wiens halve zuster gehuwd is met het raadslid Buys.
De gemeenteraad besloot met 5 stemmen tot toe
lating van den heer Do Graaf, omdat art. 349 van
het Burgerlijk Wetboek voorschrijft dat meD, om
de graden van bloedverwantschap in de zijlinie te
berekeneD, moot opklimmen tot den gemeenschappe-
lijken stamvader en daar hunne vaders broeders
waren, die met dezelfde vrouw huwden, in dit ge
val moet afdalen van hun grootvader en alzoo hunne
bloedverwantschap rekenen in den 4den graad, waar
door de heeren De Graaf en Buys zwagers 4de
graad zouden zjjn.
De burgemeester was van een ander gevoelen.
Hij oordeelde dat de bloedverwantschap van vaders
zijde slechts toevallig is en tusschen den heer De
Graaf en zijne zuster bloedverwantschap 2de graad
bestaat, omdat zij beiden van dezelfde moeder af
stammen en de heer De Graaf dus een zwager 2de
graad is van den heer Buys, waardoor eerstgenoemde
volgens art. 21 der Gemeentewet geen zitting kan
nemen.
©eze zaak zal op 24 Augustus a. s., des middag3
te twaalf uren, door heeren Gedeputeerde Staten in.
het openbaar behandeld worden.
Wordt de burgemeester in hot gelijk gesteld, dan
wacht ons weer eene nieuwe verkiezing.
In de 21ste zitting van de Algomeene Synode
werd het voorstel van een der leden in behandeling
genomen, om in het reglement van opzicht en tucht
een artikel op to nemen, dat het recht, in hooger
beroep te komen, ook zou verzekeren aan den klager
die door een vrijspraak in eersten aanlog zich in
zijn recht verkort acht of zich verhinderd ziet het
werk te volbrengen, dat hem in do kerkelijke regle
menten is voorgeschreven. Dit voorstel werd gedaan
1°. om art. 15 van het alg. reglement, luidende:
iedere beslissing van een kerkelijk collego is vat
baar voor hooger beroep; 2'. omdat door een vrij
spraak de klager in zijn reoht kan verkort zijn on
dat het hem zelf onmogolijk kan gemaakt worden
zijne plichten te vervullen overeenkomstig de kerke
lijke reglementen.
Met klem verdedigd door den voorsteller en zijn
