Rusland.
BUITENLAND.
Ruitsch land.
De rijksdag heeft bij de behandeling der be
grooting van oorlog langdurig beraadslaagd over
de voorgestelde meerdere uitgaven, vereischt voor
105 nieuwe kapiteinsplaatsen. Graaf Moltke be
toogde de noodzakelijkheid dier vermeerdering.
Ook hij wenschte een langdurigen vredemaar de
tijden zijn er niet naar om dit met reden te kunnen
hopen. Veeleer is de tijd nabij, dat elke regeering
alle krachten zal moeten inspannen tot verzekering
van haar bestaan. Er wortelt wantrouwen bij de
eene regeering tegen de andere. Ook Frankrijk
heeft ten opzichte zijner weerbaarheid in de laatste
jaren groote dingen tot stand gebracht. Buiten
gewoon groote troepenmassa's lagen indertijd tus-
schen Parijs en de Duitsche grenzen. Frankrijk
doet alles voor zijn leger en vindt daarbij algemeene
instemming bij de bevolking. Frankrijk is bepaal
delijk daarin Duitschland vooruit, dat het in
vredestijd zijne kaders reeds gereed heeft voor den
oorlog. Duitschland kan zich niet onttrekken aan
een maatregel, die het met Frankrijk op gelijken
voet brengt.
De rijksdag heeft daarop de gelden voor de
105 nieuwe kapiteinsplaatsen, overeenkomstig het
voorstel der commissie, toegestaan. De fortschritts-
partij, het centrum en de socialisten hebben tegen
gestemd.
Het bericht in de dagbladen omtrent de
benoeming van prins Heuss tot ambassadeur te
Konstantinopel is voorbarig. Slechts is 't zeker,
dat de vroegere ambassadeur Von Werther gepen
sioneerd wordt en dat, voor 't geval de post van
ambassadeur te Konstantinopel weder bezet wordt,
het oog gericht was op prins Eeuss. Over het
tijdstip waarop die post weder bezet zou worden,
is echter nog niets bepaald.
Te Berlijn is men zeer ontstemd over een
maatregel der Russische regeering, die bevolen
heeft, dat alle spoorwagens, ook die, welke reeds
met graan naar Pruisen bevracht waren, ledigge-
maakt en te harer beschikking gesteld moesten
worden. De aldus uit de wagens geworpen ladingen
zijn grootendeels onbruikbaar geworden.
Groot- I3ritaranië.
Lord Derby heeft gisteren in het hoogerhuis
geconstateerd, dat hij een telegram heeft ontvan
gen, meldende dat er 17000 Russen den vorigen
nacht de grenzen waren overgetrokken. Hij had
van Schuwalofl' eene circulaire ontvangen, waarin
bericht wordt dat de Russische troepen bevel
hebben gekregen om de grenzen over te trekken.
Lord Derby verklaarde, in antwoord op eene
vraag van lord Grey, dat de sultan en zijne mi
nisters gedurende al den tijd der onderhandelingen
zich overtuigd hielden, dat men den oorlog tegen
Turkije wilde doordrijven.
Het denkbeeld dat de Transvaal bij het
Britsche rijk zal worden ingelijfd, heeft in de
Kaapstad reeds zooveel wortel geschoten, dat men
de candidaten noemt voor den post van gouverneur
of luitenant-gouverneur. Ze zijn de heer M'Far-
lane, president van den wetgevenden raad te Natal,
en de heer Broom.
De rijkskanselier heeft de volgende circulaire
aan de Russische gezanten te Berlijn, Weenen,
Parijs, Londen en Rome gezonden: „Het keizer
lijk kabinet heeft sedert het begin van de crisis
in het Oosten alle middelen, die binnen zijn be
reik zijn, uitgeput om onder medewerking van de
groote mogendheden, een duurzame bevrediging
in Turkije te verkrijgen. Alle voorstellen, die ten
gevolge der overeenstemming met de kabinetten,
aan de Porte voor en na gedaan zijn, zijn op haren
onverzettelijken tegenstand afgestuit. Het Londen-
sche protocol was de laatste uitdrukking van den
gezamenlijken wil van Europa. Het keizerlijk kabi
net heeft, als laatste poging ter verzoening, de
hand geboden tot verkrijging van dat protocol.
Het heeft bij de aan het protocol toegevoegde
verklaring de voorwaarden opgegeven, die, loyaal
door de Turksche regeering aangenomen en uitge
voerd, geschikt waren om den vrede te herstellen
en te bevestigen. De Porte heeft opnieuw daarop
afwijzend geantwoord. In deze gebeurlijkheid heeft
het Londensche protocol niet voorzien. Europa had,
terwijl het zijne wenschen en besluiten formuleerde,
zich enkel bepaald tot de verklaring, dat de groote
mogendheden voor het geval dat zij in hare
hoop teleurgesteid mochten worden, om tot de
verbetering van den toestand der christenen be
paalde en eenparig voor Europa's rust noodzakelijk
geachte maatregelen krachtdadig te zien uitvoeren
zich voorbehielden, gemeenschappelijk middelen
aan de hand te doen, geschikt om het welzijn der
bevolking en de belangen van den algemeenen vrede
te verzekeren. Op die wijze hebben de kabinetten
het geval voorzien, dat de Porte de beloften, die
zij doen zou, niet zou nakomenmaar zij hebben
niet het geval voorzien, dat de Porte de eischen
van Europa van de hand zou slaan. Tegelijkertijd
is door de verklaring, die lord Derby bij het pro
tocol heeft gevoegd, -geconstateerd dat, daar de
Engelsche regeering slechts met het oog op de
belangen van den algemeenen vrede het protocol
heeft mede-onderteekend, het a priori vaststond,
dat het protocol, zoo het daarbij beoogde doel
niet bereikt werd namelijk wederkeerige demo
bilisatie en behoud van den vrede tusschen Rusland
en Turkije als nietig beschouwd zou worden.
De weigering der Porte en de gronden voor die wei
gering laten geen hoop over, dat Turkije aan de
wenschen en besluiten van Europa zal voldoen. Er
worden ook alle waarborgen gemist, dat de beoogde
hervormingen tot verbetering van het lot der chris
telijke bevolking in het Oosten ter uitvoering
zullen komen. Daardoor is ook de vrede met
Montenegro onmogelijk geworden, zoomede de uit
voering der voorwaarden, onder welke de demobi
lisatie en de pacificatie konden plaats grijpen.
Onder deze omstandigheden blijft [elke poging tot
eene schikking uitgesloten en is er geen andere
keus dan of den staat van zaken te laten voort
duren, die de mogendheden met hare en met Europa's
belangen onbestaanbaar hebben verklaard, of te
trachten door dwangmiddelen te bereiken, wat de
mogendheden in hare gemeenschappelijke pogingen
langs minnelijken Veg van de Porte niet hebben
kunnen verkrijgen.
De keizer heeft nu besloten datgene te onder
nemen, waartoe hij de mogendheden heeft uitge-
noodigd gemeenschappelijk met hem werkzaam te
zijn. Hij heeft zijn leger bevel gegeven de Turksche
grenzen te overschrijden. De keizer vervult met
dezen stap een plicht, die hem is opgelegd door
de belangen vau Rusland, welks vreedzame ont
wikkeling door de gedurige verwikkelingen in het
Oosten tegengegaan wordt. De keizer heeft de
overtuiging dat hij, zoo handelende, beantwoordt
aan de inzichten van Europa."
Het manifest van keizer Alexander luidt
in zijn geheel als volgt:
„Ónze trouwe onderdanen kennen het levendig
belang, dat wij voortdurend stelden in het lot der
door Turkije onderdrukte christelijke bevolking.
Onze wensch, hun lot te verbeteren en die verbe
tering voor de toekomst te waarborgen, wordt
door de geheele Russische natie gedeeld, welke
thans zich bereid toont nieuwe oflers te brengen
om den christenen op het schiereiland van den
Balkan in hun toestand verlichting te brengen.
Het goed en bloed onzer trouwe onderdanen is
ons steeds dierbaar geweest; de geheele duur
onzer regeering bewijst onze voortdurende bezorgd
heid om Rusland toch de weldaden des vredes
deelachtig te doen blijven.
„Die bezorgdheid bleef ons van den aanvang
der trenrige gebeurtenissen in Bpsnië, de Herze-
gowina en Bulgarije voortdurend bezielen. Wij
hadden ons bovenal ten doel gesteld om langs
den weg van vredelievende onderhandelingen en
in overeenstemming met de groote mogendheden
van Europa, onze bondgenooten en vrienden, tot
eene verbetering van den toestand der christenen
in het Oosten te geraken.
„Gedurende twee jaren hebben wij zonder op
houden onze beste pogingen in het werk gesteld
om de Porte tot hervormingen te bewegen, welke
de christenen in Bulgarije, Bosnië en de Herze-
gowina beveiligden tegen de willekeur der plaat
selijke overheden. De plicht om die hervormingen
in toepassing te brengen volgde op de meest
directe wijze uit de vroegere verplichtingen welke
de Porte tegenover geheel Europa plechtig op zich
genomen had.
„Onze bemoeiingen hebben, in weerwil dat zij
ondersteund werden door diplomatieke vertoogen,
welke in overeenstemming en gezamenlijk met an
dere mogendheden tot de Porte gericht werden,
niettemin het gewenschte resultaat niet opgeleverd.
De Porte bleef halstarrig en categorisch eiken waar
borg voor de veiligheid der Christenen weigeren;
zij heeft de besluiten der conferentie te Konstan
tinopel, welke zich door den wensch liet leiden
alle mogelijke middelen tot verzoening aan te
wenden, afgewezen. Om de Porte tot toegevend
heid te bewegen, hebben wij aan de kabinetten
voorgeslagen een speciaal protocol te vervaardigen
en te onderteekenen, waarin de hoofdzakelijke voor
waarden vervat waren der conferentie van Kon
stantinopel, en de Porte over te halen zich bij
deze internationale akte aan te sluiten, waarmede
de uiterste grens onzer vredelievende gezindheid
bereikt was.
„Intusschen zijn onze verwachtingen niet vervuld;
de Porte heeft aan den eenstemmigen wensch van
het christelijk Europa geen gehoor gegeven en
geweigerd zich bij de conclusiën van het protocol
aan te sluiten.
„Nadat wij aldus alle vredelievende middelen
uitgeput hebben, zijn wij door de hoogmoedige
halsstarrigheid der Porte genoodzaakt tot beslissende
maatregelen over te gaan. Het trevoel der rechtvaar
digheid, het gevoel onzer eigene waardigheid dwingt
ons gebiedend dit te doen. Door hare weigering
heeft de Porte ons genoodzaakt tot de wapenen
onze toevlucht te nemen.
„In het diepste van ons gemoed overtuigd van
de rechtvaardigheid onzer zaak en terwijl wrj in
ootmoed onze zaak aan de goddelijke genade en
hulp toevertrouwen, doen wij onze trouwen onder
danen hierdoor te weten, dat het oogenblik dat
wij voorzagen, toen wij die woorden spraken waarop
geheel Rusland zoo eenstemmig antwoordde,
dat dit oogenblik thans gekomen is. Wij hadden
het voornemen uitgesproken zelfstandig te handelen,
zoodra wij dit noodzakelijk zouden achten en Rus-
lands eer 't zou eischen.
„Terwijl wij heden Gods zegen op onze dappere
legers afsmeeken, geven wij hun het bevel de gren
zen van Turkije te overschrijden.
„Gegeven te Ivischeneff, den 12 24 April van
't jaar der genade 1877, het 23ste jaar onzer
Regeering.
Alexander."
Uit Czernowitz wordt gemeld, dat het eerste
detachement Russische troepen, uit 40 man sappeurs
en één officier bestaande, Maandag bij Bestnak
de grenzen heeft overschreden. Gisteren zouden
1000 man over de grenzen gaan.
Eene proclamatie van grootvorst Nicolaas aan
de bevolking kondigde den doortocht der Russen
op hun weg naar den Donau aan.
Daar de Rumeensche regeering geen kennisgeving
ontvangen had, verklaarde zij voor het geweld
te wijken en beval zij hare troepen zich terug
te trekken.
Rumenië.
In een particulier schrijven uit Galatz wordt
een beschrijving gegeven van de ongerustheid en
de vrees, die zich daar van alle klassen heeft
meester gemaakt. Vele familiën maakten zich ge
reed de stad te verlaten, daar zij in hunne ver
beelding reeds Turken en Russen Rumenië zagen
binnenvallen. Geld is zeer schaarsch, het beste
wisselpapier niet te plaatsen. Het wemelde te
Galatz van leveranciers voor het leger, en voor Rus
sische rekening waren honderden caiks aangekocht
ten behoeve van een brug over den Donau. Rus
land had reeds 100,000 pond sterling naar Ga
latz geremitteerd in wissels, op eerste Londensche
huizen.
Telegram men.
JASSY, 24 April. De opperbevelhebber van
het Russische leger, grootvorst Nicolaas, heeft
de volgende proclamatie uitgevaardigd tot de
Rumeenen: „Óp bevel des keizers ben ik met
het onder mijne bevelen staande leger op uw
grondgebied gekomen, ter beoorloging van Turkije.
Ik ben hier reeds met vreugde ontvangen. Ik
verklaar dat wij als vrienden komen. Wij willen
enkel uw welzijn en hopen bij u eene edele ge
zindheid te vinden, zooals uwe voorouders in
vroegere oorlogen tegen de Turken jegens ons
aan den dag hebben gelegd. Aan den last des
keizers beantwoordende, verklaar ik u dat de
tocht van het Russische leger over uw gebied van
