dat hij van een hunner een horologe tot pand
verlangd zou hebben, voor het verzenden van een
telegram. Bij de groote uitgaven, die door hem
voor het telegraferen gedaan moesten worden,
kwam het er op de kosten van éen telegram meer
(4 sh. 3 d.) niet aan.
In de veronderstelling dat de stoombootmaat
schappij Nederland zich het lot der passagiers zou
aantrekken, werd aan haar getelegrafeerd, doch
het antwoord luidde dat het de zaak was der
assuradeurs, welke hunnen Londenschen agent,
den heer Wendt, naar Portsmouth zouden zen
den. De heer Wendt bleef evenwel weg.
Ten aanzien der gouvernements-passagiers tele
grafeerde de consul op Zaterdag om instruction
aan den Minister van Koloniën. Hij ontving Zijner
Excellence's antwoord op Zondag, en betaalde
dun ook op Maandag het aan die passagiers toe
komende uit, eu zoo verder, tot op hunne terug
reis naar Nederland, waarvoor hij hun ook de
uopdige gelden verstrekte.
ten aanzien der zee-officieren telegrafeerde
de consul 0111 instructiën aan den Minister van
Marine, en ontving van Zijne Excellentie tot ant
woord dat hun het volstrekt noodige mocht ver
strekt worden. Bij onderzoek bleek het echter,
dat die officieren allen zelf de noodige geldmid
delen gevonden hadden en reeds vertrokken wa
ren, zoodat de consul dat voorschrift niet uit kou
voeren. De consul vernam dat zij bijna allen
eenig geld gered hadden, sommigen meer, som
migen minder, en veronderstelt dat zij elkander
gebolpeu hebben.
Hetzelfde schijnt, volgens de verklaring van den
consul, ook het geval geweest te zijn met vele
passagiers, wien de middelen niet ontbroken heb
ben oui aankoopen te doen en hunne hotelreke
ningen te betalen. Vele hunner verlangden ech
ter vrij aanzienlijke geldelijke voorschotten van
den- con9ul, zelfs van 50 pd. st. tot 100 pd. st. De
cuusul heeft zich daartoe bereid verklaard tegen
den volgenden dag (omdat Zondags alle kassen
gesloten zijn) mits hem eenige zekerheid gegeven
werd',' en sloeg die aanvragers daarom voor, dat
zij aan hunne vrienden of bankiers in Nederland
zouden telegrafeereu om hun, bij het consulaat
of elders, een crediet te openen, hetgeen binnen
weinige uren had kunnen geschieden. Zij schij
nen zich hierdoor min of meer beieedigd te heb
ben gevonden eu weigerden hierin te treden, met
uitzondering van een hunner, die op Zondag
morgen een telegram van dien aard ontving,
waarop de consul hem terstond liet geld be
zorgde dat hij verlangde, zoodat hij te 2 uren
p. m. van Portsmouth vertrekken kou.
Wat betreft het inwisselen van Nederlandsch
tegeu Engelsch geld, zoo verklaart de consul dat
er geen geregelde koers tussclieu Nederland en
Porthsmouth bestaat, dat de gulden er niet meer
dan 1 sh. 6 d. waard is en dat hij diegenen,
welke bij hem ingewisseld, het volle bedrag heeft,
gegeven, dat hij zelf later van de wisselkantoren
heeft terug ontvangen, zoodat hij geenerlei voor
deel van die transactiën genoten heeft, hetgeen
hij bereid is, des gevorderd, met bewijzen te sta
ven. Hij hield overigens degenen die wisselen
wilden, zoo veel mogelijk daarvan terug, en maakte
hen opmerkzaam, dat zij beter deden zoo mogelijk
te wachten tot dat zij te Londen zouden zijn,
waar de koers veel minder nadeelig was.
i lierbij verdient wel in overweging te worden
genomen, dat het in Engeland geen gebruik is
0111 geld, boven eene zeer geringe som, in huis
te hebben, maar dat men het in de banken
deponeert; dat echter de banken des Zondags
gesloten zijn en op Zaterdag 20 Mei reeds
te éen uur gesloten waren, zoodat het den
consul te Portsmouth, al had hij overigeus geen
bezwaar ondervonden, onmogelijk zou geweest
ziju om gedurende die beide dagen geld in ruime
mate voor te schieten. Daar de consul ook te
zorgen had voor de lading en den romp van de
Willem III en voor de belangen der Maatschappij,
zal het geen verwondering baren, dat hij niet
persoonlijk ieder passagier kon te woord staan
op het oogenblik dat deze dit verlangde. Zulks
schijnt door de schipbreukelingen, die allen te
gelijk geholpen wilden worden, niet genoegzaam
in het oog gehouden te zijn; zooveel mogelijk is
echter in ieders behoeften voorzien, en is alleen
tegen het //ad libitum" voorschieten van geld door
het consulaat bezwaar gemaakt, een bezwaar dat
gemakkelijk uit den weg te ruimen geweest ware,
indien slechts de geldvragers door hunne vrien
den in Nederland, per telegraaf, eene soort van
borg hadden willen stellen.
Bij de toezending van bovenstaand verslag geeft
Zr. Ms. gezant te Londen, die den vice-consul Van
den Bergh ook mondeling over de zaak heeft ge
hoord, te kennen dat, naar zijne meening, zoowel
de Nederlandsche consul te Portsmouth als de ge
zagvoerder van de Willem 111 niet alleen hun
plicht gedaan hebben, maar zelfs lof voor hun
gedrag verdienen.
Ter kennis van belanghebbenden wordt ge
bracht
1". dat, uit hoofde van uit te voeren werken,
de kanaalpaudeu der Zuid-Willemsvaart tusschen
de sluizen 14 en 16, alsmede de Noordervaart,
van 17 tot en met 30 Augustus aanslaande, ten
gevolge van aftapping, \oor de scheepvaart ge
sloten worden;
2'. dat, in verband daarmede, de in de Staats-
Courant van 9/10 Juli j.l. aangekondigde sluiting
van het kanaal van Luik naar Maastricht, is
uitgesteld en thans bepaald van 17 Augustus tot
6 September aanstaande.
B1NNBNL.AND.
Stomfwijk, 24 Juli. Tot leden van den gemeente
raad ziju herkozen de heeren t T. C. Roering,
burgemeester, en A. Van Dijk; evenwel zal eene
nieuwe verkiezing noodzakelijk zijn, daar laatst
genoemde heeft bedankt.
Veur, 24 Juli. Herkozen de heeren Jbs. De
Koning en Fr. Vieveen.
's-Geavenhage, 23 Juli. Gedurende deze week
ziju 16 gevallen vau pokkeu aangegeven, die
allen te Schevcningen voorkwamenzijnde het
zelfde getal als in de voogaande week.
Gistereuavoud ten 10 uren is er bij eene
bewoonster in de Haagpoort, tengevolge van het
omvallen van eeue lamp, gevuld met petroleum,
brand ontstaan, die onmiddelijk, door het toege
schoten publiek is gebluscbt.
Dezen pacht ten halfvier gebeurde hetzelfde Inj
mevrouw H., in de Zeestraat alhier. De politie
heeft zich met extincteurs derwaarts begeven om
den brand te blusschen, en de spuit van het re-
gemeut grenadiers en jagers was ook spoedig
daar tegenwoordig, doch door eeu bediende uit
den Bazar van den heer Boer was het vuur reeds
uitgedoofd. Men vermoedt dat de brand ontstaan
is door het omvallen van een nachtlampje. De
schade is gering.
Delft, 21 Juli. Door de politie alhier, is proces
verbaal opgemaakt tegen J. B.,koopman te's-Hage,
die jl. Douderdag, staande met zijn kraam op de
Markt alhier, vijgen, rozijnen eet. te koop aan
bood, wegens het bezigen van een gewigt van a
hectogrammen, 't welk bij onderzoek is gebleken
6 grammen te licht te zijn.
Utrecht, 24 Juli. Een bauketbakkersjongeu,
die eenig banket moest bezorgen, dat door een
onbekend persoon voor eene familie besteld was,
werd door denzelfden persoon op het Munster-
kerkhof aangesproken, die zeide, dat hij het zou
medenemeii, eu tegelijkertijd nog een tulband
bestelde, die hij zou komen halen. De jongen
geloofde hem, doch werd nog bij tijds gewaar
schuwd; want reeds was de man op den loop
gegaan met het banket. De jongen haalde echter
op de Mariaplaats den dief in, waar deze het
gestoleue op den grond wierp en zijn weg op een
draf vervolgde.
Doesburg, 22 Juli. Heden overleed alhier Dr.
H. P. Timmers Verhoeven, vroeger predikant te
's-Gravenhage, laatstelijk secretaris van de Synode
der Ned. Herv. Kerk. Onze stad verliest in hem
een verdienstelijk burger, die zich als lid van
den gemeenteraad en in andere betrekkingen
steeds beijverde haren bloei te bevorderen en
zooveel het hem mogelijk was, kennis en bescha
ving te verspreiden. Zijne belangstelling in on
derwijszaken, waarin o. a. zijne bemoeiingen tot
oprichting en instandhouding eener ambachtschool
kunnen getuigen, en zijne medewerking bij het
organiseeren der litteraire en muzikale vereeui-
ging, Utile dalei, zullen alhier niet spoedig worden
vergeten. Moeilijk zal bel zijn, den weidenkenden,
weiwillenden en weisprekenden man als raadslid
en in zoovele andere betrekkingen waardiglijk
te vervangen.
BUITENBAND.
Frankrijk.
Men zal zich herinneren dat van de zijde der
hooge Fransche geestelijkheid adressen tot de
Nationale Vergadering werden gericht tot herstel
van de onafhankelijkheid van den Paus.
In de zitting van deze vergadering van Zaterdag
11. werd rapport uitgebracht door den afgevaar
digde Pajot over de petitiën van de aartsbis
schoppen van Cambrai eu Bourges, van den bis
schop van Arras. Deze rapporteur verdedigde
breedvoerig do wereldlijke macht; hij stelde het
gouvernement verantwoordelijk voor de bezetting
van Rome door Italiëhij schreef de rampen van
Frankrijk toe aan het verlaten van den Heiligen
Stoel, en concludeerde namens de commissie van
rapporteurs tot verzending vau de verzoekschrif
ten naar den Minister van Buitenlandsche Zaken.
Over eenentwintig petitiën van dezelfde strek
king wordt door eeu ander afgevaardigde rapport
uitgebraebt.
Daarna was den heer Thiers aan 't woord.
De president der republiek drukte zijn leedwe
zen uit, dat dit onderwerp in deze zitting moest
behandeld worden. Zijne vroegere nreening te
dezen opzichte wa» dezelfde gebleven. Iuiusscbeu
gold 't ook hier, dat men eene zaak beter dient
door te zwijgen dan te spreken.
Indien, zeide hij in Frankrijk een nieuw denk
beeld opkomt, dan wint 't onmiddelijk veld, daar
de rede onmachtig is er zich tegeu te verzetten;
daaraan hebben wij al onze rampen te danken.
Wij hebben gebroken met onze traditioneele
politiek, die vau Hendrik IV, van Richelieu, eu
Mazarinwij hebben het schoon politiek even
wicht, Van 'tjaar 1315, dat ons iu de plaats van
de macht van 't grondgebied die van den invloed
schonk, vervangen door de rampzalige politiek
der nationaliteiten, eeu politiek die spr. ten
sterkste veroordeelde eu wier ongelukkige resul
taten hij in 't licht stelde.
De Italiaansche eenheid riep die van Duitsch-
land in het leven.
Ik, ging hij verder, ben niet de grondlegger
van dit Italië. Maar de eenheid is voltooid. Zij
bestaat. Wat kuuneu wij er aan doen? We moe
ten geen politiek huldigen, die ons ten oorlog
zou voeren. Wij staan alleen: Rusland heeft
Rome in den steek gelalen; Engeland houdt er
zicb niet mede bezig; Oostenrijk, zeer sterk Ka
tholiek, achtte het wijzer met Italië op een goe
den voet te leven Pruisen beproeft zich eeu weg
te baneu door de Alpen 0111 zich nauwer bij
Italië aan te sluiten; öpauje heeft eeu koning
uit Italië genomen.
We moeten dus tot de conclusie komen
een zeer slecht beleid was van 't vorig »n...LCia^Hl
nement, om vau Italië te maken, hetgeen
ik neem hartelijk deel in de wederwaardig^1
die het Pausdom treffen. Maar wat kunnen
tie zou
er aan doen? -liMxl
Het verdere gedeelte van de rede van den^y^j,
Thiers komt hierop neder, dat hij zich zal om 200 mf
den van 't voeren eener avontuurlijke politie^' y6je
wat hij beloofde te zullen doen, was dat Franl jjooee
alleen of in vereeniging met andere mogendh^^^
alles zou in 't werk stellen ter verdediging
0 0 ren re
de onafhankelijkheid vau geest en geweten
den Heiligen vader, gelijk een en anüer in r(je
concordaat is omschreven. srbodig
De zienswijze van den heer Thiers werd on jiadsto
steund door verscheidene sprekers.
Een zeer warm en onstuimig debat volgde,avau|j(
eindigde met de verzending van de petitiën ,.t
den Minister van Buitenlandsche Zaken.
Duitschland. )r
Nergpus is 't verzet van aan hun kerk getroiuarbor)
Katholieken tegeu de onfeilbaarheidsleer stera was
en O'e I jk r dan in Duitschland. Men detDoor c
aan Dölhnger en andere vele eminente gee; het J
lijken, die hem volgen. Deze weerzin tegen 1 het
vooroordeelen van het concilie neemt met i.ken,
dag toe; men laat 't niet bij weerleggingen ivernt
protesten, maar tracht al meer en meer pranenzv
sche resultaten van die oppositie te verkrijga het
Van daar vereeniging van tal van Katholielr laai
om middelen te beramen, 't zij tot uitdrukkaarna
van de conciliebesluiten, 't zij om die kraciioon
loos te maken. r zaal
Voor een van die vereenigingen heeft Prof, T.
Schülte de volgende punten ter behandeling
formuleerdlitasa
De Staat verklaart dat hij de dogma's vat Cort
Juli 1870 niet erkent als de leer der in de gro:"redel
wet bedoelde Katholieke Kerk de Staat nin del1
aan die dogma's geeuerlei werking toelatenireid'^
zijn eigen gebied, noch op dat der gemeeas de
noch op dat van burgerlijk ot van politek rechttljd nc
de Staat moet elke poging om de leer van ani'le
Pauselijk staatsrecht op het terrein des practise!]"*'''
levens in toepassing te brengen, met alle ht.
ten dienste staande middelen te keer gaan;
de Staat moet niet dulden dat de Katholiek:
len, d
tast
worden onderdrukt door de Bisschoppen, die
nieuwe leer zijn toegedaan. Ieder Bisschop i
zich zoodanige verdrukking veroorlooft, moet «1
den bedreigd met de intrekking der gelden, v j
ten behoeve van tot zijn ressort behoorende pet-
sonen en iustelliugen uit de Staatskas vloeiei);-"^"^
de Staat moet houden het register van den Bit-
gerlijken Stand voor geboorten, huwelijtevvz
sterfgevallen. Hij moet het verplicht burger,,.
odige
indha
Par^
rkiez
Felix bood mevr. Baum zijn arm, en zij volg
den Martin die voor hen uitging. Met inspanning
overwon zij het beven dat hare schreden als het
ware verlamde, en toen zij nu in de nabijheid van
den gevreesden en gehaten man was, toen zij die
gebukte gestalte en dat ingevallen gelaat, toen
zij dat witte haar zag, niet door den last der
jaren, maar door berouw en kwelling verbleekt,
toen gevoelde zij diep, dat een hooger rechter
tusschen hem en haar recht had gesproken, en
al haar haat loste zich op in een diep mede
lijden en pijnlijk gevoel. Zij bleef slechts eenige
minuten, maar die oogeublikken deden den storm
bedaren, die jaren lang in het binnenste dezer
vrouw had gewoed, en kalm en getroffeu keerde
zij naar Victorine terug, die, met het hartstochte
lijke ongeduld der jeugd, het gewichtige oogen
blik verbeidde.
„Heb ik lang geslapen, Martin?" vroeg de
Chevalier toen hij een poosje later ontwakende,
zijn ouden, getrouwen dienaar 111 de tuinkamer
naast bem zag.
„Zoo tamelijk, mijnheer de Chevalier en God
dank heel vast."
„De kleinste bemoeiing grijpt mij thans aan;
ik heb hedenmorgen, daar uien mij met valsche
berichten heeft bedrogen, miju oorspronkelijk
testament weer in orde gebracht, hoe leed het
mij ook voor de kleine Anna doet, die nu zonder
middelen is, zooals de Baron mij schreef. Maar
het moet toch zoo zijnhaar broeder moet haar
steun worden, er blijft nu nog maar over om ded
notaris zoo spoedig mogelijk te laten komen, om
het testament in ontvangst te nemen."
„Dat kan heden nog geschieden mijnheer, maar
nu wacht er iets anders op u," antwoordde Martin
aarzelend. „Er is daar buiten eene dame, die u
wenscht te spreken."
„Ach, zeker de presidentsvrouw," zeide St.-Aubin
angstig en afwerend, „neen, Martin, ik kan haar
niet zien, ik ben werkelijk ziek en zwak, of, zij
moet mij tijd laten, voegde hij er bij, aan de
aangeboren galanterie jegens dames onwillekeu
rig toegevend."
„Het is mevrouw Rieger niet, mijnheer de
Chevalier," begon Martin weder, „het is eene
andere dame die van verre komt, uit Frankrijk,
en u eeu gewichtige tijding wil brengen."
„Een zacht blosje werd op het ingevallen ge
laat van den Chevalier zichtbaar;" „uit Frank
rijk," herhaalde hij, terwijl hij begon te beven,
„Martin ik kau die tooneelen vol bedrog en snoode
teleurstelling niet nog eens doorstaan wie is
zij?" „Zij wil haar naam niet opgeven," ant
woordde Martin uitwijkend, daar hij altijd vreesde
dat de Cbevalier het beslissende oogenblik uiet
zou beleven als hij te vroeg zekerheid kreeg,
maar zij beweert, dat gij ze vroeger goed gekend
hebt. St.-Aubin snakte naar adem; „breng haar
binnen Martin," zeide hij opstaande en met de
bevende haud op de tafel steunende, ik ben overal
op voorbereid."
Martin verwijderde zich en de Chevalier
bleef staande, zijne terugkomst afwachten. Hij
had den rug naar de deur gekeerd, hij hoorde de
schreden der terugkeerenden, het ruischen van
een zijden kleed, maar de kracht ontbrak hem
om zich om te keereu, hij stond als Letooverd, als
verlamd in iedere beweging.
En daardaar stond zij voor hem eu zag
hem ernstig en toch liefderijk aan.
„Georgine Lambert!" riep hij vol ontzetting uit
en tuimelde terug in zijn stoel.
„Ik ben gekomen," begon mevrouw Baum diep
bewogen. „Neen neen," riep hij uit, terwijl hij
opstond en angstig de handen uitstrekte, „zeg het
niet, ik verlies den moed! ik hoor hem nog
altijd, dien vloek die achttien lange jaren met mij
medegegaan is; bij is vreeselijk vervuld geworden 1
Ik dwaalde van land tot land, van stad tot stad,
toen ik in Ems uw spoor verloor; ik wilde, ik
inoest hem terugvinden den vrede, ik heb altijd
gezocht en nimmer gevondenIk heb verborgen
geleefd, zonder rust, zonder vreugde, zonder hoop;
ik heb de menschen ontvlucht, eu zij hebben mij
verlaten tot op éenen na, die, overeenkomstig uw
vreeselijken vloek, ellendig met mij werd. Ik ben
huwelijk invoeren. Hij moet zoowel van de lede1
der Vertegenwoordiging als van al zijne Kath.*~T~
lieke ambtenaren en dienaren in hun eed^g
de Grondwet de verklaring eischen dat zij g
Onfeilbaarheidsleer verwerpen; de Staat m>e toi
de geineeuteu der grondwettig erkende Katb |D zl
lieke Kerk handhaven in het bezit der kerfce
lijke goederen en gelden; de Staat moet st,n n,
iederen geestelijke, die de onfeilbaarheidsleqng
is toegedaan, de waarneming van elke fundi—
bij Staatsinrichtingen verbieden; de Sis
moet, wanneer hij eenig recht tot voordraf;Ausi
van, of tot deelneming aan de benoeming nirg 1
geestelijken heeft, zijne keuze uitsluitend vesti euwl
op dezulken die de onfeilbaarheidsleer vervs3'"
pen; de Staat moet in alle geval elke ovt'.
ïegei
schrijding van de grenzen der bevoegdheid v;ov
bisschoppen en priesters op het gebied des bu-nd
gerlijken levens ten krachtigste tegengaan. t R;
Grr-oot-Brittanië. oolzs
Toen Gladstone op 't laatst der vorige wer
aan 't Lagerhuis aankondigde het besluit der K
ningin, waardoor in spijt van den tegenstai q0
vau 't Hoogerhuis het stelsel van overgang dn
ik.
zoo moede ik zou van de aarde willen scbty^
den, maar de hemel is voor mij gesloten, die vlo«n
is een grafsteen, die mijn geloof niet kan we;
wentelent j
„Mijn God, mijn God," zeide zij treurig, „waaroLry)e
liet ik u de wraak niet over, die toch geztg>j
hebt „de wrake is mijn." Wij hebben alle-me
gedwaald, St.-Aubin en God moge ons vergevetg, i
zooals ik u nu vergeef uit den grond van mijt ja
hart. Ik ben gekomen om vrede te brengen eer|£(
verzoening en om uwe laatste dagen te zegenetgM
opdat het graf en het sterven u met bezware;jer(.
maar troost en vrede brengen moge." l0
De Chevalier slaakte een luiden gil, hij de-)egj
een stap voorwaarts, ademde twee of driema,jj
zoo diep mogelijk, als iemand die naar luc,ijnl
snakt, en stortte bewusteloos voor de voeten docht
diep geschokte vrouw. (/g<
„Trek aan de schel," riep Martin, die zich lonk
ijverde, hem op te beuren. „Haal water en az.ijn 1
snel, snel, ik geloof, dat alles gedaan is." Ee
Maar de Cbevalier ademde nog; Felix dieu'lotsi
Victorine spoedig kwam toeschieten, droeg hf£am<
als een kind op de canapé, en na verloop "et 1
eenigen tijd sloeg hij de oogen op. Hij sche Te
zich het voorgevallene duidelijk te herinnerdotai
hij zag vrij en rustig om zich heen en vooraar
op Victorine, die bleek, maar gelukkig glimlachenm
aan zijne legerstede stond, vestigde zich
