Onenigheid over internationale
troepenmacht
Soendanese Onafhankelijkheids
beweging
Communisten uit Franse regering
I Op korte golf j
Nationale Padvindersavond
Washington
Square
MAANDAG 5 MEI 194>
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 2
¥N EEN RAPPORT der militaire-stafcommissie der V.N., dat zo juist
is gepubliceerd, worden de principes uiteengezet, welke als basis moe
iten dienen voor de oprichting van een internationale troepenmacht voor
ihet bewaren of herstellen van de vrede". De commissie is het eens over
ide noodzakelijkheid om een troepenmacht op de been te brengen, die in
alle delen der wereld snel kan optreden. Alleen de vijf grote mogendhe
den zullen aanvankelijk troepen leveren, maar zonder hun eigen troepen
macht in verhouding tot de bijdrage aan te vullen. Zo de vijf grote mo
gendheden er al over eens zijn, dat er een internationale troepenmacht
nodig is om een .verbreking van de vrede te verhinderen is men het
niet eens over de toepassing van dit principe.
Sovjet-Unie wederom tegen
over het Westen
Vier grote meningsverschillen
De vorming der internationale
troepenmacht wordt opgehouden door
vier belangrijke meningsverschillen
tussen de Sovjet-Unie en de Weste-
üijke mogendheden. Deze zijn: 1. Wel
ke troepen elk. lid der V.N. zal bü-
dagen. 2- Of er een tijdslimiet moet
worden gesteld voor het terugtrek
ken der troepen, nadat de operaties
tegen een aanvaller zijn beëindigd.
3. Of er door elk land bases voor
de troepen beschikbaar zullen worden
gesteld. 4. Waar de nationale con
tingenten der' troepenmacht moeten
(worden gelegerd.
Ten aanzien van het eerste punt is
de Sovjet-Unie van mening, dat de
(grote vijf een gelijk aantal troepen
vliegtuigen en oorlogsschepen moe
ten bijdragen daah anders „bepaalde
staten voordeel zouden hebben en
dit met de voor allen gelijke status
(in strijd zou zijn". De andere mo
gendheden staan op het standpunt,
dat een stijf vasthouden aan gelijke
bijdrage onuitvoerbaar is. De Sovjets
stonden ook alleen in hun eis, dat er
een tijdslimiet moet worden vast
gesteld voor de aanwzigheid der troe
pen in enig gebied, nadat de opera
ties geëindigd zijn. Zij stelden een
periode van dertig',tot negentig dagen
voor. De Westelijke mogendheden
verklaarden, dat de veiligheidsraad
hierover een besluit dient te nemen.
De vitale kwestie, welke bases elk
land aan de V.N. beschikbaar zou
stellen, vormde eveneens een moei
lijk obstakel De Westelijke mogend
heden geloofden, dat de internatio
nale troepenmacht de garantie moet
ontvangen, dat bases zullen worden
verleend, wanneer deze nodig zijn.
De Sovjet-nie geloofde echter, dat
dit in het huidige stadium niet voor
bespreking in aanmerking kwam.
De Sovjet-rüe stelde voor, de na
tionale contingenten voor de strijd
macht der V.N. „binnen de nationale
grenzen" zullen worden gelegerd.
De Westelijke mogendheden wensten
de troepen gelegerd in alle gebieden,
„waartoe men wettelijk recht op toe
gang heeft".
Volgens welingelichte kringen
■weerspiegelen de vier meningsver
schillen ^een diepgewortelde politie
ke tegenstelling tussen de grote mo
gendheden.
WILLEN SOVJETS TOCH
SAMENWERKEN?
Uit Genève wordt gemeld', dat de
Sovjet-Unie ten slotte toch een dele
gatie voor de economische commis
sie voor Europa, welke thans voor
de eerste maal te Genève bijeen is,
heeft gezonden. Dit wordt door po
litieke waarnemers te Londen opge
vat als een hoopvol teken, dat er
ondanks het feit, dat de conferentie
te Moskou er niet in kon slagen op
economisch gebied overeenstemming
te bereiken ten aanzien van Duits
lond, betere vooruitzichten zijn voor
de samenwerking in bepaalde drin
gende practische economische pro
blemen, welke Europa op te lossen
heeft.
TRUMANS VOORSTEL IN HET
HUIS VAN AFGEVAARDIGDEN.
Vandaag begint in het Ameri-
kaansche Huis van Afgevaardig
den het debat over Truman's pro
gram voor hulpverleening aan Grie
kenland en Turkije. Men neemt aan,
dat het zal worden goedgekeurd, of
schoon de oppositie sterker is gewor
den. Sommige waarnemers geloven,
dat het voorstel slechts een meerder
heid van 25 tot 40 stemmen zal krij
gen, vergeleken bij een driekwart
meerderheid in de Senaat.
HET WONDER VAN DE
H. JANUARIUS.
Op 1 en 2 Mei hadden te Napels de
gebruikelijke plechtigheden ter ere
van de patroon van de stad, de H.
Januarius plaats, met de drie omme
gangen van de relieken van de hei
lige. Evenais voorheen deed zich
daarbij het wonder voor, dat het ge
stolde bloefl, dat in de kathedraal
bewaard wordt begon te vloeien.
DE ZALIGVERKLARING VAN
ZUSTER ALICE LECLERC.
Zondag heeft in de St. Pieterskerk
te Rome de plechtige zaligverkla
ring door de Paus plaats gehad van
zuster Alice Leclerc en naar gebruik
heeft Paus Pius XII des avonds de
nieuwe zalige vereerd. Ditmaal
moest echter de gewoonte om de re
lieken van de nieuwe zalige aan de
Paus aan'te bieden, achterwege blij
ven, omdoi tijdens de Franse revo
lutie van 1789 alle overblijfselen van
de gelukzalige verloren zijn gegaan.
ALGEMENE STAKING TE ROME.
Te Rome is Zaterdag een algemene
staking begonnen als protest tegen
het doden door machinegeweervuur
van acht personen tijdens een 1 Mei
bijeenkomst op Sicilië. Alle rege
ringsbureaus fabrieken en de mees
te winkels te Rome waren gesloten.
Arbeiders woonden een massa-bij
eenkomst bij en zouden later een
mars door de stad- maken. Te Milaan
werd gedurende een half uur een al
gemene staking gehouden. In andere
delen van het land worden eveneens
stakingen georganiseerd.
OPSTAND IN'AMERIKAANSE
GEVANGENIS.
Zevenhonderd gevangenen zijn in
opstand gekomen in de militaire af
deling van de gevangenis te Leaven
worth in de Amerikaanse staat Kan
sas. Bewakers trachtten tevergeefs
met behulp van «traangas de gevan
genen naar hun kwartieren terug te
drijven, hetgeen mislukte, daar de
gevangenen alle ramen en deuren
open gezet hadden.
Naar verluidt is de opstand ont
staan door de weigering der blanke
gevangenen kan dezelfde tafels te
eten als de neger ge vangenen.
De blanke gevangenen hebben zich
na 6 uur tegenstand overgegeven. Zij
zijn in kleine groepen naar een lage
re verdieping overgebracht na zich
volgens bevel van hun kleren te heb
ben ontdaan., Ben gevangene werd
gedood.
Massa-meting te
Bandoeng
Op het voornaamste plein van
Bandoeng heeft Zondag een massa
meting van de Pasoendanbeweging
«plaats gehad- Ongeveer vijfduizend
mensen stonden er geschaard rond
een podium, waarop veertien spre
kers uit verschillende Soendanese
steden het woord voerden. De eerste
spreker was Soerio Kartalegawa, die
tijdens zjjn in het Soendanees gehou
den rede de vreemdelingen onder zijn
gehoor begroette met „Gentlemen,
we welcome you here". In het Ne
derlands verwelkomde hij de verte
genwoordigers van verschillende Ne
derlands-Indische politieke partijen.
Op een persconferentie heeft Zon
dagmiddag dr. Koestomo, secretaris
van de Pasoendan-partij, zijn eerder
aan U.P. gedane mededeling, dat
Soendanese strijdkrachten in opstand
waren gekomen tegen de T.RJ., be
vestigd.
Dr. Koestomo wenste hier thans
niet nader op in te gaan, „omdat het
gevaarlijk zou zijn bijzonderheden
over de gevechten mede te delen".
Naar hij verklaarde, zijn aan de
zijde der Pasoendan in gevechten
met de T.R.I. reeds 509 T.R.I.-offi-
cieren gedood.
Het verzoek van een A.P.-corres
pondent om het strijdgebied te be-
HE FRANSE ASSEMBLéE heeft Zondagmorgen met 360 tegen 186
stemmen en 60 onthoudingen haar vertrouwen in de regering uitge
sproken De communistische afgevaardigden en ministers stemden tegen.
31 afgevaardigden van de Republikeinse Vrijheidspartij, 6 van de Boe
rengroep, 12 Onafhankelijke Republikeinen, 3 Radicaal-Socialisten, 3
gedeputeerden der Democratische 1?n Socialistische "Unie van het verzet
en 5 van de Mohammedaanse groep onthielden zich van stemming. 9 Af
gevaardigden waren afwezig- Tengevolge van deze stemmingsuitslag zijn
de communistische ministers door de premier, Paul Ramadier (soc.) ont
slagen.
Ramadier kreeg motie
van vertrouwen
Een desbetreffend communiqué
zegt:
„De heer Ramadier, premier, heeft
kennis genomen van het stemmen der
communistische ministers in de na
tionale vergadering en hij heeft ken
nis genomen van het feit, dat dit
stemmen een brfken van de ministe
riele solidariteit heeft betekend. De
heer Ramadier dankt de communis
tische ministers voor de steun, die
cij hem in het verleden hebben gege
ven.
Het kabinet verzoekt de president
van de republiek voorlopig de por
tefeuille van nationale verdediging
tce te vertrouwen aan de heer Yvon
Delbos, de portefeuille van arbeid aan
de heer Robert Lacosta en de porte
feuille van wederopbouw aan de
heer Jules Moch".
George Maranne, de communisti
sche minister van volksgezondheid,
die lid van de Raad van de Republiek
is en daarom formeel niet tegen de
regering heeft kunnen stemmen, is
afgetredep uit solidariteit met zijn
ontslagen collega's. De vyf commu
nistische ministers met Thorez aan
het hoofd hebben zich daarop naar
de president van de republiek bege
ven.
De president der Franse republiek,
Vincent Auriol, heeft Zondagavond
een decreet ondertekend, waarbij
Delbos tot voorlopig minister van na
tionale verdediging, Lecoste tot voor
lopig van arbeid en Moch tot voor
lopig minister van wederopbouw
worden benoemd.
zoeken, werd ingewilligd. ^Dr. Koe
stomo beloofdt de correspondent
Maandag door de linies te brengen.
De voorzitter van de Pasoendanbe
weging, Soeria Kartalegawa, zeide:
„Begin April werden alle Soendanese
officieren van de T.R.I. teruggeroe
pen naar Djogjakarta, terwijl aan de
demarcatielijn de Soendanese solda
ten door Javaanse werden vervan
gen
Pasoendan wenste zijn doel te be
reiken zonder bloedvergieten.
Met betrekking tot het voorgestel
de plebisciet zeide Kartalegawa:
„Het moet onder controle van de
Nederlanders en de V.N. gehouden
worden, ook in het republikeinsche
Soenda-gebied.
Nu de massa-meting is gehouden,
kan Soenda als een staat worden be
schouwd".
Tot dusver zijn nog geen onder
handelingen met de republiek ge
opend.
Soenda wil verdrag met N. I.
regering sluiten.
Agence France Presse meldt, dat
de Soendanese regering onmiddellijk
een verdrag met de Nederlands-Indi
sche rereging wil sluiten aangaande
volgende punten:
1. De Soendanese staat zal de
grondrechten der bevolking erken
nen (democratie, vrijheid, godsdienst,
rechten der minderheden).
2.' De Soendanese staat zal geen
grotere beperkingen aan de werk
zaamheid van vreemdelingen stellen
dan in geheel Indonesië worden op
gelegd.
3. In afwachting van een constitu
tionele hervorming erkent de Soen
danese staat de souvereiniteit van
Nederland in geheel Indonesië.
DE PASOENDAN BEWEGING.
De Pasoendan-beweging geeft uit
drukking aan een streven, dat reeds
vóór de oorlog onder cfcp bevolking
van West-Java leefde. Van Cheribon
tot in Bantam voelde de autochthone
bevolking door culturele en andere
factoren zich steeds meer afgescheiden
van de Javanen, zoda; na 't uitroepen
van de republiek weerstand ontstond
tegen het gevahr van een suprematie
door Javaanse intellectueelen.
Voorarristaande Soendanese figu
ren hebben onlangs verklaard, dat,
indien de Soendalanden nog niet in
staat zijn met een eigen bestuur, een
zelfstandige positie in te nemen, zij
de voorkeur geven aan een voorlopige
samenwerking met de Nederlanders,
teneinde de Soendainezen rijp te ma
ken voor werkelijke zelfstandigheid
i.p.v. een schijnbare „onafhankelijk
heid" onder Javaanse overheersing.
Dit streven loopt parallel met het
geen elders in de Archipel valt waar
te nemen, bijv. in Zuid-Borneo, waar
de Groot-Dajak-raad verklaarde bij
gebreke van eigen mensen liever ge
steund te worden door Nederlandse
bestuursambtenaren dan geregeerd
$oor Bandjarezen.
De onder Nederlands gezag levende
Soendanese bevolking van de West-
Javaanse gebieden, bedraagt naar
schatting 2.600.000, waarnaast 263.000
Chinezen en 80.000 Europeanen De
totale onder republikeins gezag staan
de bevolking van de Soenda-landen
bedraagt circa 10 millioen, waarin het
aantal Europeanen practisch te ver
waarlozen is en het aantal Chinezen
ten hoogste 280.000 bedraagt.
Langgadjati opent de mogelijkheid
voor bepaalde bevolkingsgroepen zich
vrij uit te spreken over de plaats,
welke zij in de nieuwe staatkundige
structuur wensen. De verplichting om
deze vrije democratische uitspraak toe
te staan geldt zowel voor Nederland
als voor de republiek. Het feit, dat
het gezag van de republiek de facto
erkend is, betekent niet, dat de be.
volkingsgroepen, die thans binnen re
publikeins gebied leven, geen recht
hebben op een dergelijke uitspraak.
De Pasoendan heeft er reeds in
twee requesten bij de Commissie-Ge
neraal op aangedrongen, dat aan de
Soendalanden een eigen status wordt
verleend. Indien dit op grond van een
vrije uitspraak der bevolking zou wor
den ingewilligd, dan zou men mede
werking van de republikeinse rege
ring een regeling tot stand komen
op dezelfde voet als ten opzichte van
West-Borneo is geschied. De Commis
sie-Generaal heeft zich hierover nog
niet uitgesproken, doch het vraagstuk
wordt thans door de beide delegaties
bestudeerd.
„De Nieuwe Gids" deelt mede, dat
volgens een nog niet bevestigd be
richt, Cyriel Verschaeve enige da
gen geleden in Zuid-Afrika overle
den zou zijn. Hij zou aldaar een jaar
onder speciale "bescherming van pre
mier Smuts, vertoefd hebben.
LEIDERS DER I. G. FARBEN IN
STAAT VAN BESCHULDIGING.
De Amerikaanse hoofdaanklager te
Neurenberg, generaal-majoor Tel
ford Taylor, heef- de 24 leiders van
de I. G. Farben Industrie, het gewel
dige Duitse concern voor chemische
producten, er van beschuldigd, deel
genomen te hebben aan de voorbe
reiding van het voeren van een aan
valsoorlog. Zij worden er voorts van
beschuldigd, oorlogsmisdaden te heb
ben bedreven en misdaden tegen de
menselijkheid door deel te nemen
aan het laten verrichten van slaven
arbeid door millioenen buitenlandse
arbeiders en het leegplunderen van
bezette landen.
Toen de Nazipartij in de verkiezin
gen voor de Rijksdag in November
1932 2 millioen stemmen had verlo
ren en de toekomst van de partij on
zeker was, aldus gaat de beschuldi
ging voort, deed Hitier een beroep
op de groot-industriëlen- In de zo
mer van 1938 bereidde de I. G. Far
ben de chemische oorlogsvoering met
„bijzondere intensiviteit voor. „Het
waren deze beschuldigden en ande
ren, als zij en niet de onverant
woordelijke nazifanatici en op gewe
ren verzotte straatterroristendie
de voornaamste oorlogsmisdadigers
waren".
AANVAL OP GEVANGENIS
VAN ACRE.
„Irgoen" bevrijdde haar „krijgs
gevangenen".
Uit de gevarsgenis van Acre in
Noord-Palestin a, waar onlangs Dov
Gruner en drie andere Joodse ver
zetslieden zijn terecht gesteld, zijn
gisteren 250 Joodse en Arabische ge
vangenen bevrijd. De Joodse verzets
organisatie „Irgoen Zwai Leoemi"
heeft een aanval gedaan op de ge
vangenis «n is erin geslaagd haar
krij g ev au gen en" na een hevig
vuurgevecht te laten ontsnappen.
Het merendeel der ontsnapten be
vindt zich nog altijd, op vrije voeten,
ondanks alle pogingen van de Pa
lestijnse politie hen te vinden. De
meeste ontsnapten zijn gevlucht in'
gestolen legervoertuigen. De gevan
genis werd met automatische wapens
aangevallen, nadat de wegen en
bruggen in de omgeving met mijnen
waren versperd.
EXECUTIE KAMPSTAF
RAVENBRUECK.
In eèn officiële Britse verklaring
wordt medegedeeld, dat de overige
vijf leden van de kampstaf van het
concentratiekamp Ravensbrueck Vrij
dag en Zaterdagmorgen vroeg zijn
geëxecuteerd.
e drie vrouwen, Dorothea Binz,
Greta Bosel en Elisabeth Marshall
zijn Vrijdag geëxecuteerd, en de vijf
mannen, Johann Schwarzhuber,
Lpdwig Ramdohr, Gustav Binder,
Gerhard Schidlausky en Rolff Ro
senthal Zaterdag.
ïooooooooooooooooooooooooooooooooo
■JOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOQOOOOOOOOO
BUITENLAND.
De havenarbeiders van Glasgow
hebben besloten het werk weer te
hervatten, dat zij 6 wéken geleden
hadden neergelegd wegens het ont
slag van enige „overbodige" kamera
den.
Water Jalcobi, vroeger hoofd van
de Duitse Sicherheitsdienst en orga
nisator van de Gestapo in Tsjecho-
Slowakije, is te Praag tot de strop
veroordeeld. Het vonnis is inmiddels
voltrokken.
In Costa Rica (Middel-Amerika)
is een vliegtuig van de binnenlandse
dienst in vlammen opgegaan. De tien
passagiers kwamen om het leven.
Meer dan 30.000 meisjes uit 22
landen van alle werelddelen nemen
deel aan een bedevaart naar O. L. Vr.
van Fatima in Portugal om een ware
vrede af te smeken.
Een afdeling van 800 man uit
Joego-Slavië is het Grieksche dorpje
Kastenoessa binnen gedrongen en
heeft 50 inwoners gedood, huizen dn
brand gestoken en he' tvee wegge
voerd.
Volgens mededeling van de we
duwe van Todt, de stichter van de be.
ruchte Organisation Todt, is deze in
dertijd op bevel van Hitier door een
geesceneerd vliegtuigongeluk uit de
weg geruimd. Hij zou de nazi-leiders
gewaarschuwd hebben voor een oor
log met de Ver. Staten.
BINNENLAND.
Een drukker van valse bonnen
te Haarlem is veroordeeld tot 1 jaar
gevangenisstraf, 1 y3 jaar Rijkswerk
inrichting en 5000 gld. boete.
Te Hengelo zijn twee vrouwen
gearresteerd, die hebben bekend een
pasgeboren kind om het leven te heb-
ben gebracht. Terwijl het kind nog
leefde, hadden ze .het in het water
geworpen.
Te Zwolle heeft de politie een
o2-jarïge vouw gearresteerd, die
reeds voor de tweede maal had ge
poogd haar man' door rattenkruid te
vergiftigen. De man had het bijtijds
gemerkt.
Het doodvonnis, uitgesproken
tegen J. 3erendsen, wiens gratiever
zoek door de Koningin was afgewe
zen, is Zaterdag voltrokken.
Te Rotterdam is een 5-jarig
meisje op de Berglaan in brand ge
raakt doordat zij te dicht bij een
electrische kachel kwam. In zeer
ernstige toestand is het kind anar
het ziekenhuis gebracht.
Bij het oversteken van de weg
is te Bussum een 3-jarig zoontje van
de familie Hazelaar door een auto
overreden en gedood.
MINISTERS BEEL EN JONKMAN
TE KARATSJI.
De Nederlandse ministers Beel en
Jonkman zijn Zondagavond 4 Mei
per vliegtu.g te Karatsji aangeko
men om Maandagmorgeen door te
reizen naar Batavia.
Rede van Prins Bernhard
Hoeveel Padvinders
zijn er?
Zaterdagmorgen heeft Prins Bern
hard in „Royal" te 's-Gravenhage
met een korte toespraak de natio
nale padvindersraad geinstalleerd.
De hoofdcommissarissen van de
„Nederlandse padvinders" van de
„verkenners van de katholieke
jeugdbeweging", de heren W. C.
Roest van Limburg en H. F. M. ba
ron van Voorst tot. Voorst hebben
daarna namens beide organisaties
hun grote ingenomenheid betuigd
met de welwillendheid van de prins
de raad te installeren.
Prins Bernhard zeide bij de instal
latie van de „natnonale padvinders-
raad" o. m. het volgende:
.,In padvinderskringen zal men on
getwijfeld met vreugde hebben ver
nomen, dat „de Nederlandse pad
vinders" en „de verkenners van de
katholieke jeugdbeweging" onlangs
besloten ipt het weder instellen van
de nationale padvindersraad, waarin
reeds voor de oorlog deze beide or
ganisaties met elkaar samenwerk
ten aan de behartiging van die be
langen, welke op gemeenschappelijk
terrein lagen.
Alle principiële opvattingen zul
len ook bij deze hereniging volledig
tot haar recht kunnen komen. In
ons volk leeft nu eenmaal een ver
scheidenheid van opvattingen op
geestelijk gebied, en in een beweging
welke ruim 100.000 Hollandse jon
gens omvat, moeten deze dus tot haar
recht komen.
Bij drommen hebben de jongens
zich aangemeld sedert de bevrijding;
bij duizenden moesten ze worden af
gewezen, omdat er geen plaats was
in het padvinderscorps, waarvan- de
capaciteit wordt bepaald door het
aantal volwassenen, dat zich be
schikbaar stelt Voor het geven van
leiding.
Thans wordt aan honderden jon
gens wederom de gelegenheid om
dit spel te spelen ontnomen, omdat
zoveel leiders onder de wapenen
werden geroepen. Is het teveel ge
vraagd aan hen, die niet onder dienst
moeten, om de taak van hen, die
naar Indië vertrekken over te ne
men en de leeggekomen plaatsen
aan te vullen? De toekomst van het
land is erbij gebaat de jeugd heeft
de goede wil getoond, zij heeft recht
op onze liulp.
Duizenden padvinders, en welpen,
afkomstig uit alle delen van het
land hebben een demonstratie van
hun vaardigheid in het „spel van
verkennen" op de A. D. O.-sportter
reinen gegeven.
De Prins hield een hartelijke toe
spraak tot de jongens. Hij spoorde
hen aan het spel van verkennen
goed te rpelen. Doelend op de
weer tot stand gekomen nationale
padvindersraad zeide Z. K. H. o. m.:
„alles wat de eenheid van ons volk
op gezonde wijze bevordert, kunnen
wij hartelijk toejuichen".
De Prins zeide voorts doende te
zijn om het padvindersuniform wet
telijk beschermd te krijgen. Hij is
hierover in briefwisseling met de
minister van justitie. Het zijn juist
de zogenaamde „wilde" padvinders
clubs, die de organisatie voor de
oorlog vaak in discrediet brachten.
De padvinderij hier te lande telt
2700 groepen, waarvan 1700 voor ka
tholieke verkenners en 1000 algeme
ne groepen.
Er zijn in totaal 140.000 leden. De
N. P. V. telt 17.000 welpen, 24000 ver
kenners, 2200 voortrekkers en 4500
leiders. De katholieke organisatie
telt 30.000 v/elpen, 35.000 verkenners,
4000 voortrekkers, 9000 leiders en
1500 aalmoezeniers.
In totaal zijn er 150 zeeverkenners-
groepen, waarvan 80 R.K. en 25
iuchtverkennersgroepen waarvan
8 R. K.
80000006
Humoristische Avonturen-roman,
door:
LEROY SCOTT.
35)»
Wat kon mevrouw De Peyster op
zoiets zeggen? Ze keek de man aan,
een brede grijns lag om zijn mond,
hij had. nü wezenlijk veel van de dra
kenkoppen, die vaak de randen van
fonteinen sieren. Zijzelf was haast
geen mens meer. Was me dat een
leven! Al hare zenuwen waren ge
spannen tot het uiterste* t
..Komaan, meisjes? Wat zeg je daar
nu op?" klonk weer de gehalte stem.
Mevrouw De Peyster kon voorlo
pig niets zeggen. Maar de jongeman,
trots op zijn vindingrijk brein, drong
opnieuw aan.
..Ik ik kan het niet doen", welde
haar in angst van de lippen.
„Kan je het niet doen?" praatte hij
haar verbaasd na. „Maar weet je wel
wat je verspeelt?"
„Ik zeg nog eens, ik kan het niet
doen", zei mevrouw De Peyster.
„En waarom niet?"
Ze zweeg. Toen stond hij op met
een minzame glimlach.
„Enfin, we zullen het hier voorlo
pig bij laten. Ik begrijp het wel, het
overstelpt je een beetje, zo iets heb
je nog nooit eerderbij de hand ge
had. Maar komt tijd, komt raad. Je
moet natuurlijk eerst wat aan het
plan gewennen. Ik twijfel er niet aan
of je zult me binnen een paar uur
volkomen gelijk geven", ging hij ver
trouwelijk voort. „Kijk eens hier, je
hebt geld nodig en ik kan het je ge
ven. En om te voorkomen, dat je het
ergens anders zou gaan zoeken, zal
ik zo vrij zyn, dit aardige kettinkje
voor alle zekerheid mee te nemen".
En het bewuste sieraadje verdween
in een zijner zakken. „Adieu, dames,
denk er nog eens over na; over een
half uurtje kom ik terug. Tot ziens!"
Weg was hij. „Goddank, alleen!"
20 ghig net mevrouw De Peyster
door het hoofd. „Zij zou wel aan het
plan gewennen!" had hij gezegd. Nu,
dat lek er voorlopig nog niet veel op!
Integendeel, het kwam haar met de
minuut ijselijker voor! Zij zag zich
bezig om zijn plan te volvoeren. Zij
zag zich al ten prooi aan de schande
en de spot van de halve stad, als de
zaak aan het licht kwam! Neen, neen
het ging niet! Wie had er ooit ge
hoord, dat aan een vrouw zulk een
voorstel werd gedaan.... En al die
weken, ja maanden nog, moest zij
het gezelschap van die man om zich
heen verdragen!
Wanhopig richtte zij zach op en
ging rechtop zitten.
„Mathilde, je begrijpt, wij kunnen
onmogelijk met deze man in een en
hetzelfde huis wonen".
„Natuurlijk niet, mevrouw", be
aamde de getrouwe.
„Wij moeten weg, en wel, voor hij
terug komt".
„Natuurlijk, mevrouw3', zei ze nog
eens. „Maar waar wilt u heen?"
„Alles is goed, mits we maar van
hem af zijn".
„Maar de betaling, mevrouw?" riep
Mathilde uit, die geen twintig jaar
achtereen de huishoudkas van haar
mevrouw had beheerd, zonder daar
uit de les te trekken, dat men nergens
zonder geld klaar komt „Ziet u eens,
wij hebben nog drie en twintig cent
in kas, wij weten dat daar voorlopig
niets bij komt en wij komen nergens
klaar zonder bagage. Begrijpt u mij
reu? Wij kunnen hier niet blijven en
wij kunnen nergens anders heen".
Zo was het inderdaad. En weer za
ten zij tegenover elkaar en weer ke
ken zü elkaar in de ogen en die ogen,
begonnen hoe langer hoe spookachti
ger te staren.
Eindelijk scheen mevrouw De Pey
ster tot een besluit te zijn gekomen,
I maar men kon haar aanzien, het was
een besluit, dat de wanhoop haar in
gaf.
„Mathilde, we moeten naar huis
terug!"
„Naar huis terug, mevrouw!" gil
de ze meer dan ze zeide.
„Er zit niets anders op. Ik zal zien
mijn zitkamer binnen te sluipen, sluit
de deur af en kom er al dien tijd niet
uit Jack behoeft er nooit iets van
te weten, dat ik in huis ben".
„Maar mevrouw heeft u wel ge
dacht, wat een gevaar er aan vast
zit?"
„Dat gevaar is betrekkelijk. ^Kes
is beter dan dit".
„Ik geloof, dat u gelijk hebt, me
vrouw! Maar ik zou toch wel heel
graag willen weten, hoe, of die zaak
nog tot een eind moet komen!" riep
ze zenuwachtig uit.
Geen vijf minuten later slopen
twee diep gesluierd sombere ge
daanten de trap af en in het rechte
lijk duister gingen zij de stre-
XII.
WEER THUIS.
Daar stonden ze dan weer op straat
in de triestige nare regen! Be
hoedzaam keken ze naar alle kanten
om zich heen en hoe meer ze hun
doel naderden, des te voorzichtiger
werden ze. Eindelijk stonden ze weer
in 'het portaaltje onder de rijke stoep
van no. 13 Washington Square. Mat
hilde haalde de sleutel te voorschijn
en ontsloot de deur. Meteen waren
ze binnen en deden de deur weer
dicht. Een ogenblikje stonden zij
ademloos te luisteren, maar geen ge
luid drong tot hen door. Er heerste
een absolute volkomen stilte in de
vorstelijke woning. En onwillekeurig
sloegen zij de armen om eikaars hals,
want de lotgevallen van de laatste
dagen hadden de grootheid en trots
van mevrouw De Peyster lelijk aan
getast. Zo bleven zij een poosje te
gen de muur geleund staan en waag
den het even te genieten van de be
trekkelijke rust.
En de gedachten van mevrouw De
Peyster liepen vooruit; zij zag zich
reeds in 'haar heerlijke gerieflijke sui
te. Nog een ,paar minuutjes; even de
trappen op zij kon dit best zo doen
dat Jack er niets van zou horen, en
dan zou zij weer in haar eigen ka
mers staan! Een heerlijk bad. Haar
eigen bed! Gemakkelijke luie stoelen!
Schoon linnengoed! O, wat zou ze
voortaan van al die kleine gerieven
dubbel genieten!.
Uiterst behoedzaam slopen zij door
de gangen van het onderhuis, toen de
diensttrap op, de deur open en zdj
stonden in de rijke hal van de eerste
verdieping. Nu voorzichtig de grote
trap op naar de zaal-verdieping. Maar
nu liepen zij over dikke tapijten en
dikke lopers, zodat ieder geluid' van
van hun schreden gedempt werd. Zij
zouden juist de laatste trap gaan be
stijgen, de trap. die voerde naar eigen
appartementen, waar haar vrede,
waar haar de volkomen veiligheid
wachtte, toen plotseling een heftige
ruk aan de keukenbel alle illusies
van rust stoorde en hen opnieuw aan
het beven en rilen bracht. Tegelijk
werd er woest geklopt op de deur,
waardoor zij zo juist waren binnen
gegaan en ook de grote voordeur.
„Mathilde! Wat nu weer. Wat kan
dat betekenen?"
„De politie, mevrouw! Zij hebben
ons hier zien insluipen".
Zij gunden zich geen tijd meer voor
verdere discussie en gooiden alle
voorzichtigheid over boord. Hollend
vlogen zij de trap op tot eensklaps
een stem van boven uit de duisternis
riep:
„Sta of ik schiet!"
Zij herkende Jack's stem en bleven
staan.
„Wiie is daar?" klonk weer de stem.
't Bleef stil; ze grepen elkaar nog
eens zo stevig vast.
„Wie daar?" klonk opnieuw van
boven.
(Wordt vervolgd.)
