Het regende bonnen.... ondanks 1 April
LEIDSCH TRIBUNAAL
I OP KORTE GOLF
H.B.G. wordt tentoonstellingsgebouw
Reizen in Rijnland
Nederl. vliegenierster over haar reis naar
Afrika
WOENSDAG 2 APRIL 1947
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA 3
Het heeft ergens in Nederland al eens
asch van de Vesuvius geregend en nog kor
telings zand uit de Sahara, maar de jongste
primeur op dit gebied is voor Rotterdam
bewaard gebleven. En het was niet eens
een Aprilmop, al is het geval op zichzelf
wel grappig.
Gistermorgen om acht uur kwam als een
lichte dwarreling van confetti over de hoof
den van de haastige passanten, die op den
hoek van den Spoorsingel en den Walen-
burgerweg liepen, een regen neer van....
rantsoenbonnen, voornamelijk in coupures
van tien, splinternieuw. Neem het de men-
schen kwalijk, dat ze er hun trein voer lie
ten loopen of hun patroon lieten wachten.
Iedereen ging aan het grabbelen en een
vijftigtal jongens van een ambachtsschool
in de buurt kroop en rolde over de straat-
steenen, Nog uren later liepen nakomers
uren rond, om te zien of ze tusschen de
klinkervoegen en tegen den trottoirband
nog een enkel exemplaartje konden ont
dekken.
De politie was intusschen van het
De 1 Aprilzitting van het Leidsch Tribu
naal, welke onder presidium stond van mr.
M. G. A. M. v. d-. Kamp, duurde niet lang
en bracht geen gecompliceerde zaken aan
de orde.
De belangrijkste was wel de zaak A. J.
Buschman te Noordwijk, wien ten laste
werd gelegd, dat hij den Ortskommandan-
tur had medegedeeld', dat een zekere V., die
reserve-officier was geweest, in zijn wo
ning was ondergedoken. Bovendien had hij
als voorman diensten ten behoeve van de
Duitschers verricht, welke werkzaamhe
den bestonden in het controleeren van ar
beiders en het aangeven bij de Duitschers,
als ze niet doorwerkten. Verd.. had ook
voordeel getrokken uit de door de bezet
ting geschapen toestanden door hoeveel
heden hout en een ijskast, welke hem door
ae Duitschers waren aangeboden, te ac
cepteeren. Verd. ontkende, dat hij schuldig
was aan het oppakken van V. De getuigen
verklaringen wierpen echter een ander
licht op de zaak. Hieruit bleek, dat verd.
wel een zeer onprincipieele en onsympa
thieke houding tijdens de bezetting heeft
aangenomen door op alle mogelijke manie
ren van de Duitschers te profiteeren.
J. J. v. d. Weide te Leiden was sympathi-
seerend lid van de N-S.B. geweest en lid
van de N.S.N.A.P. om zijn maatschappelij-
ken toestand te verbeteren. Hij wist niet,
wat deze organisaties beoogden, doch
schroomde niet in zijn kamer het portret
van Hitier op te hangen.
De verdediger, mr. F. J. J. Trapman, gaf
toe. dat verd. grove fouten had begaan,
welke te wijten waren aan een weinige
ontwikkeling en groote onnadenkendheid.
F. A. A. Bosch te Sassenheim was vrij
willig gaan werken op 't vliegveld Valken
burg en was ook als metselaar in Duitsch-
land werkzaam geweest, had daar verster
kingen tegen de geallieerden aangelegd en
toezicht gehouden' op Russische krijgsge
vangenen. Verd. ontkende, dat hij gewa
pend was geweest met een geweer^
De zaak C. M. Grullemans te Leiden,
kwam niet aan de orde wegens ziekte van
den beschuldigde.
HAAGSCHC RECHTBANK.
D. van_D, heeft terecht gestaan, omdat
hij in Leiden en omgeving verschillende
personen had weten op te lichten voor
geldbedragen en goederen. De rechtbank
heeft verdachte veroordeeld tot zes maan
den gevangenisstraf.
G. J. K., had te Leidschendam uit de
woning, waar hij had aangebeld om iets te
verkoopen, een tasch gestolen. Hij werd
echter na een achtervolging gegrepen, doch
ontkende de tasch, die in zijn bezit was te
hebben gestolen, hij zou die bij bedoelde
woning hebben gevonden. De rechtbank
heeft verdachte veroordeeld tot negen
maanden gevangenisstraf met aftrek'van
preventief en ter beschikking stellen van
de regeering.
OOOOOnooOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOll
MDOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
BINNENLAND.
De haringvloot mag op 13 Mei uitva
ren en wel met een onbeperkt aantal net
ten. De prijzen veer de Hollandsche nieuwe
zullen tot 29 Juni vrij blijven, zoodat de
reederijèn van de primeurs zullen kunnen
profiteeren.
Tegen den 39-jarigen Amsterdamschen
schilder J. A. Bulders die tijdens de be
zetting een groot aantal illegalen had ver
raden, van v/ie velen zijn gefusilleerd, werd
de doodstraf geëischt.
De alg. vei voor Bloembollencultuur
houdt op 21 April een vergadering, waarop
o.m. de voorzitterskeuze plaats heeft.
- De letterkundige Ernest Michel is door
het tribunaal te Nijmegen veroordeeld voor
den tijd in voorarrest doorgebracht, ver
lies van kiesrechten en verbod om openbaar
ambt te bekleeden.
Op het emplacement te Eibergen
sloeg Maandag een paard op hol. Het
dier sprong door het raam van een woon
huis en kwam in een kamer terecht, die,
nadat men met vereende krachten den on-
welkomen bezoeker er uit had gewerkt,
als een ruïne achterbleef.
De Kath. Bond van Artisten heeft als
geest, adviseur dr. J. P. de Bruin S.J.
In het R. A. I.-gebouw te Amsterdam
zal in 1948 weer een automobieltentoon-
telling worden gehouden.
BUITENLAND.
Als teeken van verwildering in het
vroegere cultuurgebied,van Deli zijn aan
de stadsrand van Medan tijgers waargeno
men.
Ondanks liet verbod hebben twee le
den der familie Habsburg, wier namen als
George Salvator en Marie Valerie worden
opgegeven, zich heimelijk van Zwitserland
naar Oostenrijk begeven.
In een werkkamp te Toussaint in Zuid
west-Frankrijk zijn Vietnameesche arbei
ders en Fransch gezinde Indo-Chineesche
arbeiders met elkaar slaags geraakt. Er vie
len twee dooden.
vreemdsoortige voorval op de hoogte ge
bracht en ze stuurde er eenige mannetjes
op uit om te redden wat te redden viel. Bij
scholieren en burgc :s werden 44 rantsoen
bonnen melk, 45 rantsoenen margarine en
107 rantsoenen vleesch in beslag genomen.
De bonnen waren inmiddels reeds van de
eene in de andere hand overgegaan, want
in velen was opeens de koopmansgeest dei-
vaderen ontwaakt en er was een levendig
handeltje ontstaan.
Waar de bonnenregen vandaan is geko
men? De Bilt zal in dit geval geen ophelde
ring kunnen geven. De politie cast in het
duister en de chef van de afdeeling recher
che van het bureau Bergsingel te Rotter
dam verzoekt hun, die meenen hem te kun
nen inlichten, dit niet achterwege te laten.
RANTSOENBONNEN VOOR REIZIGERS
IN BELGIë.
Het Belgische Staatsblad publiceert een
ministerieel besluit, waarbij bekend ge
maakt wordt dat, vanaf 1 Mei 1947 speciale
zegels voor maaltijden in hotels en restau
rants zullen worden afgegeven aan alle
niet-ingezetenen, die minstens 48 uur in
België zullen verblijven. Vreemdelingen
die minstens 48 ei\ en, en en en
die zich langer dan drie dagen in België
ophouden, ontvangen, tegen overlegging
van hun paspoort een blad „maaltijdzegels"
voor 7 dagen. Na dit tijdsverloop kan men
opnieuw zegels aanvragen.
NIEUWE KATHOLIEKE SCHOLEN IN
HONGARIJE.
In antwoord op de aanvallen tegen de
katholieke scholen in Hongarije, heeft
Mgr. Joseph Grosz, Aartsbisschop van
Kalosca. een circulaire gezonden aan zijn
geestelijkheid, waarin hij de toenemende
gehechtheid van de katholieke ouders aan
de confessioneele scholen aantoont; het
beste bewijs hiervan is. dat er in den
loop van 1946 vijftien nieuwe katholieke
lagere scholen geopend werden in het
Aartsbisdom.
M^r. Kovacs, Bisschop van Szombahely,
deelt van zijn kant mede, dat de kathe
draal van deze stad tegen Kerstmis ge
restaureerd zal zijn,
RUBBERVERBRUIK NEEMT SNEL TOE.
Het is geen wonder, dat de Amerikanen
een levendige belangstelling hebben voor
hetgeen zich in Nederlandsch-Indië afspeelt,
want behalve tin, olie en andere mineralen,
levert de Indische archipel ook veel rub
ber. Nu heeft nen, toen tijdens den oorlog
de kunstrubberproductie zoo enorm toenam,
gemeend, dat dit product de natuurrubber
vrijwel zou verdringen. Het blijkt echter,
dat de productiekosten van de kur.strub-
ber toch nog te hoog zijn en dat de industrie
de snel toenemende vraag niet kan bevre
digen .Over 1946 is het wereldrubberver-
brui'k 19 pet. hooger geweest dan ii. 1945,
hoewel de behoefte van de legers sterk ge
daald zijn. Vandaar dan ook, dat de vraag
naar natuurrubber groot is en vandaar die
belangstelling voor hetgeen er zich in In-
dië afspeelt.
Voor "Bloemlust* te Lisse
De Coöperatieve Veilingsvereeniging v.
Bloembollenkweekers H.B.G. (G.A.) hield
in haar veilingszaal een spoedeisch'ende
ledenvergadering onder presidium van den
heer P. Warmerdam.
De voorzitter zette uiteen, waarom deze
vergadering belegd is geworden, n.l. om
een beslissing te nemen of een van haar
gebouwen afgestaan kan worden aan de
stichting „Bloemlust" voor het houden van
bloemententoonstellingen.
Na de vaststelling der notulen werd me
degedeeld, dat op 27 Maart 1947 de laat
ste bloembollen voor het surplusfonds be
stemd vermalen zijn. Ofschoon dit zeer
laat is zullen de kweekers hiervan geen
schade ondervinden wegens het kriimpen.
Het percentage van de toeslag voor de
krimp is nog niet bekend.
De voorzitter gaf allereerst een globale
uiteenzetting van de plannen der stichting
„Bloemlust". Hij deelde mede, dat de stich
ting groote plannen koestert en zelfs het
denkbeeld heeft geopperd om in het bui
tenland een groote reclamecampagne te
ontwikkelen voor de bloemententoonstel
lingen en exposities. De stichting „Bloem
lust" heeft bij de bloembollenveiling H.B G.
een voorstel aanhangig gemaakt om het
tweede gebouw meer geschikt en comfor
tabeler te maken voor het houden van ten
toonstellingen. De commissie is bereid om
60 pet. van de kosten vooröhaar rekening
te te nemen, terwijl H.B.G. voor de restee-
rende 40 pet. aandeel in deze kosten
neemt. Óm het gebouw aan haar doel
goed te laten beantwoorden en in te rich
ten is het vooral met het oog op de ver
warming, dakbedekking enz. een gebie
dende eisch om hierin te voorzien. De op
pervlakte, welke de tentoonstellingen zul
len innemen, zal ongeveer 1600 M.2 be
dragen. De onkostenbegrooting wordt ge
raamd op plus minus 25.000.
De voorzitter betoogt met vuur het
groote belang voor de streek en dringt ten
sterkste aan om. op het verzoek van de
stichting „Bloemlust" in te gaan en het
tweede gebouw op nader te bepalen condi
ties voor het houden van tentoonstellingen
an de stichting voornoemd af te staan.
Na eenige bespreking werd aldus beslo
ten.
Voorts deelde de voorzitter nog mede, dat
alle plannen van de stichting „Bloemlust"
o.a. het bouwen van een permanent ten
toonstellingsgebouw, enz. voorloopig geen
doorgang zullen vinden, aangezien dit de
financieele draagkracht der stichting te
bven gaat.
Bij de hierna gehouden rondvraag werd
uitvoerig gesproken over de Gladiolen-
kwestie van enkele jaren her en welke hog
steeds niet afgewikkeld is.
„Lisse Vooruit". De R.K. Midden
stan dsvereeniging „De Hanze" en de Win-
keliersvereeniging Lisse en Omstreken
hebben in een gemeenschappelijke verga
dering, besloten tot de oprichting van een
comité „Liesse Vooruit". Dit comité heeft
tot doel de gezamenlijke belangen van alle
middenstanders en de gemeentebelangen in
het algemeen te behartigen en wordt be
schouwd als een voortzetting van het co
mité Lisse Vooruit voor het jaar 1940.
Het comité is als volgt samengesteld: W.
Tissing, voorzitter; J'. de Vos, vice-voor
zitter: B. Theissen, le secretaris; Joh.
Schouten Dzn., 2e secretaris; Jo. de Koo-
ker, le penningmeester; P. J. Hagen, 2e
penningm.; S. Sterk, Gerrit Mijnders, G.
Mijnders Hzn., Fr. van der Eerden en G.
A. Ransdorp, leden.
Rijnsburgsche
ontgoochelingen
door £3
De toren van Rijnsburg heeft nog altijd
iets over zich van de grandezza eener adel
lijke abdis. Gesloten van karakter, streng
en statig rijst hij omhoog, op een zeer ruim
en laag-geiegen plein, dat bijna een vlak
te is.
Wanneer men lang blijft kijken naar die
grijze, verweerde toren, zich afteekenend
tegen een effen blauwen hemel, wijken de
eeuwen terug, verdwijnen de rimpels en
zien we hem terug in zijn prille glorie. Hij
had toen een tweeling-broeder; zij beiden
stonden aan het hoofd van de abdij-kerk en
hielden de wacht over de kloosterhof.
Wat men zich keer op keer verbijsterd
afvraagt aan Rijnsburgs klaagmuur, is: hoe
toch ter wereld het mogelijk was dit mo
nument van ons nationaal-verleden zoo
hardgrondig te vernielen en zelfs de wor
tels ervan uit den grond te trekken.
„Een tandarts had het niet kunnen ver
beteren" zei Eduard vol bewondering
voor dit absolute vandalisme.
Rond een grafkuil op het kerkhof ston
den een groep Rijnsburgers met hun petten
op en hun handen in de zak, toe te kijken
hoe de doodgraver doende was. na de laat
ste eer de allerlaatste eer te bewijzen en de
kuil te plempen. De begrafenisstoet was na
tuurlijk reeds lang vertrokken.
De doodgraver had geen sleutel van de
kerk, de koster woonde ver uit de buurt,
maar de dominee had er ook een.
„Woont de dominee hier, kinderen"
vroeg Engeline aan een gekrioel van
kleine uitjes (w-nt Rijnsburgers worden
uien genoemd). De dominee woonde ir het
straatje. Wij het straatje in en aangebeld.
Een heesch gejoel en gejuich steeg op uit
de kinderschaar. Het was het verkeerde
straatje. Plechtig als een abdis, die een
ovatie van haar pachters in ontvangst
neerpt, schreed Engeline het andere straatje
in, en wij er achteraan. De dominee was
niet thuis* maar mevrouw was, na een kor
te klaarblijkelijk geruststellende monste
ring zoo vriendelijk de sleutels over te rei
ken. De doodgraver zou ons wel verder
helpen.
„Hoe bedoelt u d..t?" vroeg Engeline
ten hevigste verontrust. In haar jeugdige
overmoed heeft zij nog geen testament ge
maakt.
De kerk is in 1578 nieuw gebouwd, waar
bij enkele schamele, maar eerbiedwaardige
restjes van de abdij werden benut. Enkele
kolommen met eenvoudige Romaansche ka-
piteelen ep één met een gotisch kapiteel,
schragen de dakwelving van donker eiken
hout. De kerk is in 1660 en in moderne tijd
driemaal vergroot en maakt een gezellige
indruk. Er is een prachtige 17e eeuwsche
preekstoel, waarvan de kuip wordt gesteund
door met gouden loovertjes omwonden ko-
lonn^etten; er is een pij passend doophek en
een merkwaardige regenten-bank, die rond
een kolom is gebouwd.
In de muur zijn eenige brokstukken van
grafsteenen ingemetseld, op welke steenen
met-hoofden al heel wat hoofden gebroken
zijn. Volgens de Latijnsche opschriften zijn
het graf-fragmenten van Willem I graaf
van Holland, en Aleidis van Gelder, van
hun dochter Ada, abdis van Rijnsburg en
van gravin Petronella, de stichteresse. Vol-
Onlangs meldden we, dat
een Nederlandsche vliegster
van Engeland naar Zuid-Afri-
ka vloog. Deze landge-
noote, mejuffrouw Ida Veld-
iiuyzen van Zanten, uit Hille
gom, kwam deze week in Ne
derland terug. Zij vertelde, dat
ze naar Zuid-Afrika was ge
vlogen, om een gezelschap van
zeven kinderen, onder wie drie
kinderen van Londen naar Jo
hannesburg over te brengen.
Het vliegtuig, dat haar ter
beschikking werd gesteld was
een tweemotorige Miles Aero-
van", dat zich, wat de ruimte
betreft, zeer voor dit vervoer
leende. Het was echter met
een kruissnelheid van 160 kilo
meter per uur betrekkelijk
langzaam. De eigenaar van de
machine, die door Ida van
Zanten werd bestuurd, maakte
de vlucht naar het zonnige
Zuiden mede in een één-moto-
rige Auster. Dit laatste toestel
vloog steeds naast de twee-mo-
torige, daar do Nederlandsche
pilote de zorg voor de navigatie
droeg.
Op de heenreis had men in
Cairo tien dagen oponthoud,
omdat de „Auster" een nieu
wen carburator noodig had,
welke uit Engeland moest ko
men. Daar ontmoette Ida van
Zanten haar vroegeren direc
teur, dr. A. Plesman, die haar
de hulp van den gronddienst
aanbood. (Mej. van Zanten
was tot den tienden Mei 1940
stewardesse bij de K. L. M.)
Van Cairo ging het verder. Bij
M'Bula maakte de pilote een
noodlanding, omdat de begelei
dende „Auster" het doel van
de vlucht van dien dag Dodo-
na, door sterken tegenwind,
niet kon bereiken. De landing
werd uitgevoerd op een nood
landingsterrein, dat sinds ze
ven jaar niet gebruikt was.
Dat bleek later, het veld zelf
nadat ze de gevaar opleverende
kuilen en scheuren had ge
dempt. De vliegtuigen kwa
men weer in de lucht en de
verdere tocht naar Transvaal
verliep vlot.
Met de „Aerovan" heeft mej.
van Zanten daarna geruimen
tijd verschillende passagiers-
en chartervluchten gemaakt,
o,a. van Umtali in Zuid Rhode
sia uit. Ze maakte een vlucht
Ida van Zanten uit Hillegom vertelt
was geheel verwaarloosd, er
liepen scheuren door en er
torenden meters hooge mie-
renhoopen. Beide vliegtuigen
kwamen juist op het eenig
bruikbare stuk aan grond. Een
moeilijkheid was nu, om den
benzinevoorraad eenigszins
aan te vullen. Het districts
hoofd, de eenige blanke in die
streek kon echter benzine ter
beschikking stellen, al was het
s'echts benzine, geschikt voor
automotoren. Maar daarmee
waren de tanks spoedig ge
vuld.
Techniek in de rimboe.
De inheemsche bevolking,
negers, zette met behulp van
speren, waaraan ze hun hals
doeken bond, bij wijze van
vlaggetje, een startbaan uit,
van fort Victoria naar de in
de jungle gelegen Zymbabwe
ruïnes, waarbij twee Ameri-
kaansche foto-verslaggevers
naar vergezelden. Ook ver
voerde ze twee zieken. De
eene een longpaliënt, werd op
een brancard van Umtali naar
Kaapstad overgevlogen en de
andere reisde met een dokter
en een verpleegster van Um
tali naar Bulawayo.
Terug naar Engeland.
In Februari ondernam zij
met den eigenaar van de
„Aerovan" de terugreis naar
Engeland. De „Auster" was in
Zuid-Afrika verkocht, zoodat
beiden in de twee-motorige
Miles terugvlogen. Die vlucht
verliep goed, al moesten enkele
noodlandingen gemaakt worden
Een van die landingen werd
uitgevoerd op één motor, Bij
Kosii slaagde ze er in het vlieg
tuig vlak voor het invallen
van de duisternis op den groo-
t.enverkeersweg te landen. Het
vliegveld, waar ze wilde landen,
stond n.l. niet op de kaart.
Mej. van Zanten legde op
haar vlucht naar en van Zuid-
Afrika en op haar tochten
over dat werelddeel rond
40.000 km af.
Haar indruk is, dat de ver-
keerstocstanden in Afrika nog
zeer primitief zijn. Juist daar
door zou, naar haar meening,
een goed gefinancierde lucht
vaartonderneming met een
goede grondorganisatie goed
werk kunnen verrichten.
Bat deze Nederlandsche niet
bij de pakken heeft neergeze
ten, wanneer de omstandighe
den haar daartoe aanleiding
hadden kunnen geven, moge
nog hieruit blijken, dat ze, toen
den oorlog het onmogelijk
maakte langer als stewardesse
mee te vliegen, verschillende
pogingen deec bezet Neder
land te verlaten. Tenslotte be
landde ze via België en Frank
rijk in Zwitserland. Daarna
kwam ze door het toen nog
onbezette deel van Frankrijk in
Spanje en tenslotte in Portugal.
Vandaar uit bereikte ze Lon
den. Ze nam dienst bij de
Air Transport Auxiliary en
vloog vliegmachines van de
fabriek naar de vliegvelden.
TIM TUIMEL
KNAPT HET
WEL OP
10. Even later bleek, dat hij volp gelegen
heid zou krijgen om eens rustig over de
zaak na te denken. De bende bleek nogal
bang te zijn dat hij te veel wist en daarom
werd hij veilig in een cel opgesloten. Maar
Tim was niet de eerste de beste en het
eerste wat hij dan ook deed, was een iha-
gens deskundigen zijn die opschriften er
later ingegrift, wat er geen reden behoeft
te zijn aan de authenticiteit ervan te twij
felen
„Het is vandaag graf. graf cn nog eens
graf" becritiseerde Eduard, toon de dood
graver, een voorkomend man, ons de con
sistorie-kamer binnenleidde en wij alweer
een, geschilderd, grafschrift ontwaarden:
Wat is doch de arme mensch. Broos
van formen?
Een licht-drijvende woleke....
Enz.
Het avondmaal-zilver werd er vroeger
opgeborgen in een muurkastje, afgesloten
door een eiken deur met luchtgaatjes als
een stoof.
„In een tijd, toen de menschcn nog eer
lijk waren" zei de doodgraver. Het zil
ver wordt nu in een belendende brandkast
bewaard als in geheim consistorie.
Op het kerkhof deden wij na afscheid
te hebben genomen van onfeen begeleider
nog een ontdekking.
Voor een achter-ingang van de consisto
rie-kamer ligt als voeten-veeg een middel-
eeuwsche zerk, die, in mootjes geslagen,
tot een legplaat is samengevoegd. Het is de
graf-bedekking geweest, zooals het rand
schrift vermeld van een van de pastoors van
Rijnsburg en middenin de steen is een groo
te kelk met H. Hostie uitgehakt.
We vonden deze weergave van het
Avondmaal niet geschikt om tot matje te
dienen. Ofschoon we grif en zonder voorbe
houd aannemen, dat iedere opzet ontbreekt,
besloten we, na krijgsraad te hebben ge
houden. een vriendelijk verzoek in te die
nen de steen een paar meter te verplaatsen.
„Het is nu een steen des aanstoots", vond
Egbert.
„In figuurlijke en letterlijke zin" vond
Eduard.
De toren van de abdij is eigendom van
de burgerlijke gemeente, en daarom moes
ten we het raadhuis aanklampen. Uit angst
en vreeze, dat niemand het heeren-huis als
raadhuis zou willen er- en herkennen, heeft
men het er met groote letters op laten ver
ven. Die benaming is eigenlijk misleidend.
Dit raadhuis is geen raadhuis. De raad ver
gadert in twee localen van de aangrenzen
de school, welke tot één vertrek vereenigd.
zeer fraai met eiken lambrizeeringen zijn
betimmerd. Een eereplaats is daarbij inge
ruimd aan' de kachel, die in een betegelde
alcoof troont.
We stonden voor een puzzel. Waarom die
alcoof? Engeline dacht, dat 's zomers daar
B. en W. mochten zeteelen. Eduard zag er
een recreatie-oord in tijdens de vruchtdra
gende besprekingen. De gemeente-secreta
ris loste het raadsel van de raadszaal op met
te veronderstellen, dat vóór de verbouwing
der school daar de toiletten geweest waren.
„Dat is 't 'm" zeiden we alle drie op
gelucht.
In deze publieke vergaderzaal is gere
kend op een reusachtige publieke belang
stelling.
„Er komt bijna niemand" vertelde de
gemeente-secretaris. Dit konden we maat
niet begrijpen. Is er wel iets zoo meeslee-
pend-vermakelijk als een raadsvergade
ring? De enkeling, die met zijn tijd geen
raad weet, komt binnen door openslaande
deuren en mag, omlijst door uit den hooge
neervallende blauwe gordijnen, in de gang
van de vroegere school het diplomatieke
steekspel van de Rijnsburgsche vroedschap
bij-wonen. Erg kil was het daar.
De raadszaal en ook de gangen van
het raadhuis is behangen met een uitge
breide collectie oude gravures van de ruï
nes der abdij. Ze hangen erg hoog. te hoog
om goed te bekijken. Een verre-kijker was
niet voorhanden.
De gemeente-secretaris, dc heer Van Dijk.
droeg ons in een sobere plechtigheid de
sleutels van de abdij-toren over, twee he
mels-blauw geverfde sleutels, in zijn korte
toespraak mededeelend. dat Rijnsburg aan
het sparen is voor een nieuw raadhuis.
niertje bedenken om uit dit onaangename
oord te ontsnappen. Dat zou echter niet ge
makkelijk worden, want de andere heren
hadden ook niet verwacht dat hij zoo maar
rustig zou blijven zitten en hadden om elk
plan onmogelijk te maken, een zware, ijze
ren bal aan zijn ene voet vastgemaakt. Doch
plotseling, net op het moment dat één der
boeven binnen kwam. om hem iets te eten
te brengen, kreeg Tim een geweldig idee.
Hij zag dat de bewaker dc sleutels in de
deur liet zitten. Daar zou de sleutel van de
band om zijn been ook wel bij zijn.
LEIDEN
AVONDTEEKENSCHOOL VAN DEN
R. IC. VOLKSBOND.
Be heer P. J. J. van Weerlee gehuldigd.
Maandagavond vond in de school aan
den Maresingel 54, de huldiging plaats van
den heer P. J. J van Weerlee, die het feit
herdacht, dat hij gedurende 12 y. jaar als
directeur aan de Avondteekenschool van
den Ned. R. K. Volksbond verbonden was.
Op een spontane wijze v/erd uiting gegeven
aan de gevoelens voor directeur Van Weer
lee, die een groote sympathie geniet. In de
directeurskamer werd de jubilaris gecom
plimenteerd bij monde van den heer H. P.
J. de Rooij, namens het corps leeraren aan
de school verbonden. Deze sprak zijn
groote waardeering uit voor het werk, dat
c'oor zijn energieke leiding voor de school
en het Nijverheidsonderwijs is tot stand
gebracht prees zijn sympathieke leiding
en hoopte, dat het hem gegeven mocht zijn
deze taak nog lang voort te zetten. Spr.
bood hierna een fraai boekwerk aan als
herinnering aan dezen dag. Voor de harte
lijke woorden en het stoffelijk blijk dankte
de heer Van Weerlee zijn collega's.
Vervolgens begaf men zich naar het les
lokaal waar het schoolbestuur, genoodig-
den en alle leerlingen vereenigd waren.
Nadat de directeur en zijn echtgenoote
hadden plaats genomen, nam de voorz.
van het Schoolbestuur het woord om den
directeur geluk *e wenschen met zijn 12
jarig directeurschap. Dit is lang geen sine
cure geweest. Vele moeilijkheden zijn
overwonnen moeten worden. Spr. wees
daarbij op de voorbije oorlogsjaren, waarin
ce school aan de Paul Krugcrstraat 37 dc
dupe werd van oorlogshandelingen op 11
December 1944. Het geven van Nijverheids
onderwijs moest worden stop gezet en met
bange vreeze werd afgevraagd of een en
finder wel weer terecht zou komen. Maai
coor de energieke werkkracht door U ont
plooid, zijn we weer zoover, dat de school
er mag zijn. Die bleek onlangs wel heel
duidelijk, toen bij een bezoek van een
ambtenaar van het Nijverheidsonderwijs
groote voldoening werd uitgesproken ovei
den gang van zaken op de school. Dit i:
voor ons bestuur wel het beste bewijs, dal
het directeurschap bij U in goede hander
is, en voor het Schoolbestuur aanleiding
om U bij deze gelegenheid een woord var
waardeering daarvoor toe te spreken
Hierna overhandigde spr. den directeur na
mens het Schoolbestuur een fraaie bloe-
menmand. De voorz. van het schoolbestuur,
