Het opnieuw ontdekken van oude kunst
Bus- en tramdiensten in de Bollenstreek
Reizen in Rijnland
Voorhout zonder hout
ZAmkuAG 22 MAATu 1947 DE LEIDSCHE COURANT PAGINA 3
PASTOORS - PORTRETTEN
De Pastoor van Noordwijkerhout (St. Victor) over:
O IJ EEN ONDERZOEK, dat we te Noordwijkerhout kwamen instellen naar twee
acties, welke aldaar hun brandpunt hebben, doch welke de geheele Bollenstreek
raken te weten, het uitblijven van stoptreinen en de zware lasten, waaronder
vooral de kleinere bollen-kweekers gebukt gaan, werd ons door verschillende des
kundigen in deze kwestie aangeraden ook eens de meening te hooren van den pastoor
der St. Victor-kerk, den zeereerw. heer L. Brink. Aangezien de plaat voor ons
„pastoors-portretvan deze week nog niet belicht was (de pastoor van Bodegraven
zal volgende week zijn interessant relaas vervolgen), stevenden wij op hoop van ze
gen de laan in naar de kerk, die imidden-in het land ligt.
Stop-treinen en
kweekers-zorgen
In de jaren, dat kanunnik Westerwoudt
hier de herders-staf zwaaide, waren we
niet op het kerkplein geweest. Wc knipper
den even met onze oogen, ons afvragend
óf het geheugen soms was verzwakt, óf dat
we ons vergist hadden. Pastoor Wester-
v/oudt's herders-staf is een toover-staf ge
weest. In ons geheugen stond een schamel,
elledaagsch en smakeloos plein en we von
den er een kloosterstille in zichzelf ge
keerde binnenhof afgesloten door blanke
begijn-hof-geveis en bewaakt door een
kleine, maar dappere klokke-toren. In een
van de hoeken van dit kerkelijk atrium zal
in de toekomst nog een Maria-kapel komen,
'de sluitsteen, waardoor de clausuur bijna
volkomen zal zijn.
Pastoor Westerwoudt was een man van
verfijnden smaak, en -het is wel heel toe
vallig, dat zijn opvolger in het herders
ambt van St. Victor daarmede eveneens in
rijke mate is begiftigd. Pastoor Brink is
een kunst-kenner en -verzamelaar, en daar
ook wij veel belangstelling daarvoor koes
teren, waren we nauwelijks uit de pastorie
weg te slaan. Zóó ver is het natuurlijk niet
gekomen!
De pastorie -- een royaal gebouw, ge
tuigend van de eerbied der parochianen
voor hun zielc-leiders zou een museum
van antikiteiten en kunstwerken zijn, als
daar niet woonde pastoor Brink, die al
verzamelt hij nog zoo ijverig een man is,
staande in het volle moderne leven en
wiens hart warm klopt voor de eeuwige en
tijdelijke belangen van de hem toever
trouwde kudde.
We zetelden in een wijd-gearmde gobe
lin-stoel en tegenover ons de pastoor, een
statige en robuste Don Eosco-figuur. met
scherp-geteekende gelaats-trekken en bij
na Italiaansch-bruine oogen.
HET EERSTE, WAT WIJ VROEGEN.
Het eerste, wat wij vroegenv, was:
„Is die Correggio echt?" toen we bene
den anti-chambreerden hadden wij tus-
schen andere schilderstukken, welke meteen
den kunstkenner verrieden, een werk van
dien Italiaanschan meester gebonden.
Pastoor verzekerde ons, dat het een ech
te was. Geheel vergetend, dat we eigenlijk
gekomen waren om te praten over stop
treinen en kweekerszorgen, wilde we gaar
ne toch iets meer weten van de wijze,
waarop pastoor Erink zijn collectie bijeen
[had gegaard.
„Daar moet je een zekere feeling voor
meegekregen hebben", legde de eerw.
connoisseur uit. „Daar hangt bijvoorbeeld
een „kruisiging" van Jan Francken den
Oude. Toen ik in Zierikzee pastoor was,
vund ik een weggegooide plank met vaag
eenige figuren er op van kaart-spelende
dobbelaars. Met lijn-olie en spiritus ben
aan het werk gegaan: bij Sala is de
schoonmaak voltooid, want je moet altijd
oppassen de verf niet te beschadigen".
„U was zeker wel in de wolken?" be
wonderden we, het in rijke kleuren uitge
voerde werk.
„Het is gouddelven" legde pastoor uit
,,met allerlei merkwaardige verrassin
gen. In Zierikzee wandelde ik eens langs
een timmerman, wiens knechtje bezig was
een met grijze,verf bestreken plank te be
werken en mè vertelde, dat er figuren
cloor-kwamen. „Onmiddellijk mee uitschei
den!" had de pastoor geroepen. En het
resultaat ervan zagen we als een teer-ge-
tinte Madonna met Jezus en St. Jan, waar
schijnlijk afkomstig uit het stadhuis.
IN ZIERIKZEE.
In Zierikzee heeft pastoor Brink echter
nog wel wat anders gedaan, dan ontluister
de kunstwerken hun oude glorie terugge
ven; de kerk verbouwd, pastorie en scho
len gebouwd -en een ziekenhuis gesticht,
wat een bizondere prestatie is, als men
weet, dat de parochie Zierikzee, die ge
heel Schouwen-Duiveland bestrijkt, 700
Katholieken telt op een bevolking van
25.000. Ook daarover wilden we ons licht
eens opsteken,
„Ik had daarbij de medewerking van
den liberalen en socialistischen wethou
der!" verklaarde Pastoor.
Deze wethouders hadden nog pogingen
in het werk gesteld den pastoor na de Be
vrijding in Zierikzee terug te krijgen. On-
derlaatst heeft pastoor Brink van zijn
vroegere parochie een prachtig geschenk
ontvangen, een schilderij van het inte
rieur der kerk, waarbij een hartelijk dank
schrijven was gevoegd, onderteekënd door
alle parochianen.
Tijdens den oorlog heeft Zierikzee bloot
gestaan aan een rampzalige terreur van de
Duitschers.^ Vrijwel de geheele bevolking
moest op één slag evacueeren, maar de
pastoor bleef met een kleine groep ach
tergebleven op het. onder water gezette en
heftig gebombardeerde eiland met zijn
verstrooide schapen in schriftelijk contact.
Over de eiland-bewoners was de pas
toor best te spreken.
„Door-en-door goede Katholieken"
prees hij hen, „ervan overtuigd dat zij in
dit missie-gebied (want dat is 't) een tra
ditie moeten handhaven."
In de kerk die bij het begin van het
pastoraat een veertig-tal beelden herberg
de en bij het einde heel wat minder!
had de pastoor dc kostbare ontdekking ge
daan, waarvan we hierneven een photo ge
ven.
Er hing in de kerk een levensgroot kruis
beeld, waarvan iedereen dacht, dat het van
geverfd gips was.
..Zot het mes er maar eens in" had
pastoor, die een artistiek werk onder de
pleister-laag vermoedde, geadviseerd. Ge
duldige restauratie bracht een kunstzinni
ge kruis-verheffing tot stand. Het bleek
een met groote uitdrukkings-kracht in pe
ren-hout gesneden beeld te zien, dat een
van de grootste sieraden is van het eiland
Schouwen.
of verver" zei pastoor eenigszins ver
ontwaardigd „wordt over het zieleleven
van een kunstenaar een sluier gehangen"
Wat ook zijn gelukkige zyde heeft, dach
ten wij, want anders zouden goud-delvende
kunst-sprokkelaars geen blijde verrassin
gen meer kennen. Zoo had hij in Zierikzee
op zolder een biauw-geverfde plank ge
vonden, waarop een uit één stuk gesneden
pelikaan bleek voor te komen, die thans
ter versiering van het doopvont aldaar in
eere is hersteld.
Toen de pastoor zoo met zijn geest weer
in Zierikzee was maakten we de gevolg
trekking, dat hij er ook gaarne weer met
het lichaam zijh zou.
„Ik ben ook blij, hier te zijn" ver
klaarde de pastoor, die in het uitgestrekte
missie-gebied van Schouwen vooral het
contact met zijn confraters gemist had.
„De bevolking is ook hier moreel-goed en
uitnemend Katholiek".
DE NOOD DER KWEEKERS.
We waren nu schoot ons plotseling te
binnen bij het thema aangeland, waar
over we den pastoor wilden interpellee-
ren.
„Hoe staat het met de levens-omstandig
heden der kweekers?" vroegen we de
meening van den St. Victor-herder over
deze nijpende kwestie.
„Als het zoo doorgaat met die zware
lasten" was zijn oordeel „wordt het
een débacle voor de geheele streek. De
kweekers moeten nu al zware hypotheken
nemen, om aan de hun opgelegde verplich
tingen te voldoen."
De meening, dat de levens-standaard in
de Bollenstreek hoog zou zijn, werd door
pastoor Brink, zeker wat betreft de ge
wone bollen-kweekers, krachtig weerlegd:
„Als men eens wist. hoe ontzettend sober
deze kweekers leven. Hun eenige uitgave
gaat in het kerke-zakje. Zij werken 's zo
mers van 6 uur in den morgen tot 10 uur
's avonds. En ondanks die soberte en die
arbeid, moeten ze nu als de dood zijn voor
een dwangbevel"
(Om ook onzerzijds bij te dragen aan de
oplossing van den onhor.dbaren toestand
hebben we in de krant aan de protest-mo
tie van Noordwijkerhout in de kringverga
dering van den L. T. B. in het oog vallende
publicitejt gegeven).
DE TREIN IN PIET-GIJS.
We lieten nu ook het stoptreintje bin-
nen-rollen, maar ofschoon we pastoor
Brink een vurig voorvechter weten, zoo
wel van de kweekers-belangen als van de
Verkeers-verbetering, wilde hij nóch over
Het door pastoor L. Brink in eere herstelde
Kruisbeeld van Zierikzee.
het eerste nóch over het tweede punt veel
zeggen. Pastoor Brink is niet iemand die
zichzelf op den voorgrond schuift. Maar wat
de herder zei. welde uit zijn hart op.
Het weder-invoeren van de stoptrein is
een economisch belang (de bussen kun
nen geen snij-bioemen vervoeren en zijn
:>ovendien duur. wat de bevolking niet
kan dragen), maar ook een katholiek be
lang, omdat er in Noordwijkerhout twee
groote krankzinnigen-gestichten zijn, een
retaite-huis en een pensionaat.
Rechtmatige ergernis had het bij vele
Noord wij kerhouters opgewekt, dat 's zo
mers de treinen wél in Warmond stoppen
voor de watersport een luxe en niet
in Noordwijkerhout waar groote zake
lijke belangen in 't geding komen.
„Ik heb eens geadviseerd" zei pastoor
Brink „graaf deze vruchtbare grond, die
zooveel deviezen opbrengt, uit tot een
groote plas en dan zal de N S. treinen doen
stoppen, op de uren dat het de rijken
sportliefhebbers het beste gelegen komt!"
Ook van sport-standpunt bekeken is
Noordwijkerhout evenzeer een belangrijke
plaats; er wordt in den zomer druk ge
kampeerd. De N. S. verschuilen zich bij hun
weigerachtige houding achter materiaal-
schaarschte, maar deze verontschuldiging
achtte pastoor Brink ongemotiveerd:
„Het is niet om een locomotief, maar om
een dubbeltjes-motief' gispte hij.
Daar we in de krant reeds herhaalde
malen op de actie van het comité-stoptrein,
welke nu ook door V. V. V. wordt ter hand
genomen, hebben gewezen en pastoor Brink
zich hulde in bescheidenheid, meenen we,
voor dit oogenblik althans, met de weer
gave van zijn zienswijze te kunnen vol
staan.
Het laatste woord is er nog niet over
gesproken!
'T'ER TOELICHTING en ter recht-zetting van eenige ingezonden stukken en be-
richten, die den laatsten tijd in de L. Crt. zijn opgenomen over de bus-verbinding
in de Bollenstreek kregen wij gisteren bezoek van de hearen J. J. Jurrissen, onder
directeur van de N. Z. H. V. M. en D. v. rl. Vijver, chef van den uitvoerenden dienst,
groep Leiden.
Wij spraken ook nog over de geruchten,
dat de N. Z. H. de tramlijnen naar Noord-
wijk en Haarlem zou willen „verbussen"
Daartoe zijn wel eens plannen geopperd,
welke echter nog in zeer embryonale vorm
zijn. De overweging tot omzetting der ge
noemde tramlijnen vond haar oorzaak in
het gebrekkig trammateriaal, voor Noord-
wijk beschikbaar, en in de onbevredigende
ligging van het traject LeidenHaarlem
met zijn lange stukken enkel spoor, wat
ver voer-technisch herhaaldelijk tot ver
traging in de dienst aanleiding geeft. Merk
waardig werd he« genoemd, dat de smaak
van het publiek tegenwoordig uitgaat naar
tram- en spoorverbinding.
Ten slotte werd ons medegedeeld dat de
bus naar Voorhout, die wegens de lang
zame moderniseerng van het wegdek van
de Leidsche Vaart reeds een enorme om
weg maaat, thans een nog grooter omweg
moet maken, omdat de brug bij het En-
gelsche Bosch, voor het zware verkeer
gesloten is, zoodat de bus naar Voorhout
nu rijdt over Sassenheim en het Soldaatje.
Het wegdek van de Leidsche Vaart had
reeds, volgens de opzet, verleden jaar Fe
bruari gereed moeten zijn. Gehoopt werd,
dat deze nu met kracht zijn beslag zou
krijgen.
Een apologie van de
N.Z.H.V.M.
In het exposé, dat beide heeren van de
bus-strubbelingen gaven, legden zij er de
nadruk op, dat al was de verzorging
niet zooals de N. Z. H. graag zou wenschen
de Bollenstreek-trajecten toch de volle
aandacht van. de Vervoer-imaatschappij
hebben. Toen verleden jaar April de con
cessie werd aangenomen, stond het er voor,
dat binnen eenige maanden voldoende mo
dern bus-materiaal aanwezig zou zijn. In
deze verwachting is de N. Z. H. echter te
leurgesteld. want buiten haar schuld
bleef de levering van bussen, uit En
geland, beneden de bestelling, terwijl ook
de reparatie der rijdende bussen zwaar
gehandicapt wordt door het gebrek aan
onderdeelen en de moeilijkheid voldoende
technisch personeel te krijgen, nu. zoo
vele jongemannen in dienst zijn.
Wel zijn oplegger-bussen gearriveerd uit
het buitenland, doch deze kunnen op de
smalle wegen van de trajecten Leiden
yoorhoutW armondNoordwijkerhout
niet gebezigd worden. De groote bussen
van Den HaagKatwijkNoord wijk
Haarlem kunnen ook""niet rijden op War
mond, Voorhout of Noordwijkerhout we
gens de onmogelijke haarspeld-bocht bij
het Warmonderhek. De N. Z. H. heeft po
gingen gedaan de oprit aldaar te verbete
ren, wat met betrekkelijk weinig kosten
gemakkelijk zou kunnen geschieden, doch
bij deze pogingen vooralsnog geen mede
werking kunnen vinden.
Het wagen-park, dat de N. Z. H. voor de
trajecten VoorhoutWarmondNoord wij -
kerhout ter beschiking staat, is dus in
hoofdzaak samengesteld uit ouder mate
riaal. Als het afleverings-schema doorgaat
hoopt de Mij., dat in den loop van den zo
mer de moeilijkheden zijn overwonnen.
Er komen dan bussen te loopen, die een
flink aantal personen kunnen vervoeren
30 a 40 en tegelijkertijd snel zijn, zoo
dat zij op de nauwe wegen kunnen toeren.
Voorloopig zijn, in overleg met de Rijks-
verkeers-inspec+ie van particuliere onder
nemers touring-cars bij gehuurd, opdat een
geregelde dienst zoo goed mogelijk verze
kerd zij.
De N. Z. H. kan echter, door force ma
jeure van den tragen invoer van bussen en
onderdeelen en de schaarschte aan tech
nici het publiek de eerste maanden al
thans nog niet dis service bieden, welke zij
gaarne zou wensöhen te geven. Er zijn
weinig reserve-bussen. Het personeel doet
wat het kan en uc directie van de N. Z. H.
is vol bewondering voor de wijze, waarop
het in dezen strengen winter zijn plicht
heeft gedaan.
De N. Z.' H. is echter weinig te spreken
over het zand-strooien op gladde wegen
door de daarvoor aangewezen overheids
lichamen. Zij heeft het plan, in overleg
met de Prov. Waterstaat, zelf gemotori-
T-. Uil AiiCL UC i iuv. vvatcidbddt, ZCLL
„L/oor het stomme werk van een witter Geerde zand-strooiers aan te koopen.
Congres der Int. Unie
van Kath. Vrouwenbonden
in Sept. te Rome
BIDDAG OP 25 MAART.
Van 11 tot 16 Sept. a.s. houdt de Inter
nationale Unie van Katholieke Vrouwen
bonden te Rome haar eerste groote na-
oorlogsche wereld-bijeenkomst, om te
overleggen welke „de bijdrage van de
Katholieke vrouw aan de hedendaagsche
samenleving" kan zijn. Afgevaardigden
van 130 aangesloten bonden uit 60 ver
schillende landen zullen te Rome samen
komen. Z.H. de Paus zal de deelneemsters
aan het Congres in audiëntie ontvangen
en hen toespreken.
In verband met dit Congres roept, zoo
als reeds eerder gemeld, De Intern. Unie
van Kath. Vrouwenbonden alle katholieke
vrouwen ter wereld, op, om op 25 Maart
a.s. feest van O.L. Vrouwe Boodschap, een
dag van gebed en offer te houden, opdat
het aanstaande congres zal mogen slagen.
In Nederland gaat het initiatief voor
Congres en biddag ;uit van het Centrum
der R.K. Vrouwenbeweging.
Wilt U met succes adverteeren
Dan ,,'n Telefoontje" probeeren
door 3
Op onze heenreis naar Voorhout hadden
we een klein avontuur beleefd.
Achter ons in de bus zat een boom-staan
van een kerel met een guur Lombroso-
uiterlijk, die eensklaps een vieze hand op
Eduards schouder legde en bromde:
„Ben jij er niet een van de recherche?"
„Inderdaad" zei de aangesprokene
„wij rechercheeren kunstwerken en curio
siteiten".
„Hebt je me niet 'ns gearresteerd?"
„Niet dat ik weet" antwoordde
Eduard, de klauw met rouwnagels als een
stofje van zijn onberispelijke schouder
wippend „maar we zouden 'het nóg kun
nen doen".
In Voorhout hupten we gedrieën uit de
kooi. De boomstam kwam als een eenzame
telg van het wandelend woud van Dunsi-
nan achter ons aan. toen wij opgingen ter
kerke; wij zagen hem opnieuw, toen we
de hoek omsloegen voor onzen tweeden
kerkgang en bij onze terugkomst langs het
dominee-laantje slenterde hij weer rond
de geweldige balustrade van steen en
ijzer, die een goudvisschen-kom omsluit,
en door vluchtige bezoekers voor een zee-
i eeuwen-bassin wordt versleten.
„We worden geschaduwd" mompelde
Egbert, ter sluiks omkijkend.
„Er kan ons h.er niets gebeuren" ver
zekerden wij beiden de huiverende Enge-
line „je pels is bij ons veilig".
Maar we vonden het toch raadzaam een
onderdak te zoeken in huize „St. Angela",
een modern gesticht met een kloeke toren.
We bezagen er de eenvoudige kapel, die
op het altaar een zwaar bronzen taberna
kel heeft, waarvan de deur in haut-relief
een visch vertoont, die een broodkorf torst
een zinnebeeld der H. Eucharistie uit
de catacomben van de eerste Cliristenen,
dat. God zij dank, aan actualiteit niets
heeft ingeboet bij ons, die misschien de
laatste Christenen zijn
„Niet zoo somber, hoor!" vermaande
Engeline.
„De aardbol draait nog en wij er boven
op" zei Eduard luchtig. Terwijl we weer
op straat liepen, verdiepten we ons in de
grappige gedachte, dat alle Voorhouters
zoo ijverig, naarstig en noest aan den ar
beid waren, zonder ook maar een oogen
blik te beseffen cp een klein knikkertje te
leven, dat holderdebolder voort-tolt in de
matelooze afgrond van de eeuwigheid.
„Kijk eens om!" waarschuwde Enge-
iine. En verdorie daar liep zwijgend en
norsch de boomstam weer achter ons aan.
Het staat iedereen in Voorhout vrij zich
op straat te vertoonen, maar deze stille
vennoot begon langzamerhand op onze ze
nuwen te werken. We versnelden onze
gang tot een sportieve tippel; zagen er van
af het met Friesch-zadeldak overkapte to
rentje van de brandweer te bekijken; za
gen er van af de vogelschutterij in „De Bon
te Koe" te gaan inspecteeren (een speciali
teit van de Voorhoutsche dwarsdrijvers,
ieder jaar met een snert-fuif besloten) en
voelden ons pas veilig bij het H. Hart-beeld,
dat vóór de Bisschoppelijke Nijverheids
school op een voetstuk staat.
Deze school is gehuisvest in het vier
kante gebouwen-complex van „Hageveld",
eerder „Schoonoord" geheeten.
Boven de op Ionische zuilen gekussende
hoofdingang steekt het kolossale wapen
rood kruis op witten grond van het bis
dom Haarlem omhoog, gedekt door een
bisschops-hoed met afhangende kwasten
en op de hoeken bezet met mijter en staf.
De ontvangst was er zóó gastvrij, dat
wij onzen achtervolger op stel en sprong
vergaten. Cigaretjes werden rondgedeeld
en intusschen dat Engeline thee schonk
uit een omvangrijke pot en koekjes rond-
Wereld-congregatiedag
1947
Zondag 11 Mei a.s., Wereld-Congregatie
dag, zal een Bedevaart worden gehouden
voor alle mannelijke congreganisten naar
de Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch.
In de Kathedraal zullen allen trouw zwe
ren aan de Kerk en beloven haar in
dezen moeilijken tijd te verdedigen, voor
al met geestelijke wapenen van naasten
liefde, offer en gebed.
Aan alle vrouwelijke congreganisten,
die dezen dag in eigen woonplaats vieren,
heeft het Algemeen Secretariaat der Ma
ria-Congregaties: Amaliastraat 13, Den
Haag verzocht, de nationale textiel-actie
van het comité „Ruiten Troef' te steunen
door het maken en herstellen van door
dit comité verzamelde kleedingstukken
voor de armsten der oorlogsslachtoffers.
Circulaires worden aan alle directeuren
en besturen gezonden. v
„OSSERVATORE ROMANO" STAAT
PAPIER AF AAN DUITSCHE KATHO
LIEKE PERS.
Directeuren van de Duitsche Katholieke
Pers hebben den H. Stoel van hun moei
lijkheden in verband met de papier
schaarste op de hoogte gesteld, aldus de
„Catholic Herald". Het Vaticaan heeft de
„Osservatore Romano" verzocht, papier af
tc staan aan de twee belangrijkste Duit
sche katholieke bladen, diemomenteel
niet kunnen verschijnen. De H. Stoel zal
nog andere maatregelen nemen om het
ernstige tekort aan Katholieke bladen in
Duitschland te verhelpen.
DE MISSIE ONDER DE KLEURLINGEN
DER V.S.
De katholieke missie onder de negers
en Indianen in de V.S. maakt grooten
vooruitgang. De Katholieke Negerbevol-
liing der V.S. bedraagt 321.995, d.i. 2%
meer dan in 1945. Er zijn thans 360 ker
ken (17 meer dan in 1945), bediend door
545 geestelijken, wier aantal met 32 steeg.
1600 kloosterzusters geven op 283 scholen
onderricht aan 62.294 negerkinderen.
De Katholieke Indiaansche bevolking
in de V.S. wordt geraamd op 92.000, ver
deeld over 398 missie-staties. 7628 In
diaansche leerlingen bezoeken 67 missie
scholen.
deelde hadden wij een interessant on
derhoud met de broeder-overste over de
opvoeding der jeugd. De ambachtsschool ia
verdeeld in vier onderafdcclingen; bakke
rij (brood- en banket), timmerijbarik-
werk en clectro-techniek. Er wordt naar
gestreefd de jongelui op te leiden voor de
toelating op de M. T. S. of voor het diplo
ma vakbekwaamheid.
„Is dit een product van de banketbak
kerij" vroeg Engeline op een croquant
koekje knabbelend. Het antwoord van den
broeder-overste was bevestigend.
„Dan kunnen we deze school ten zeerste
aanbevelen" was het deskundig oordeel
van Engeline, die gretig het examen met
een bruin-goude boter-sprits bleef afne
men en de geheele schaal leeg-snukkelde.
Wij daarentegen hadden meer belang
stelling voor het habijt van de broeders
van O. L. Vrouw van Zeven Smarten:
zwarte toog, omgord door een blauw sin-
gel-koord, overtogen door een zwart sca
pulier. Aan het koord hangt de speciale
rozenkrans van de zeven smarten der H.
Maagd; niet bestaande uit „tientjes", maar
uit 7x7 kralen, afgedeeld door ,Onze Va-
der-kralen" en met een medaille, waarop
te eener zijde do kruisdragende Christus en
te anderer de Mater Dolorosa.
Verkwikt, uitwendig door de koekjes en
inwendig door het onderhoud, bespiedden
we trap-op trap-af het enorme in carré
gebouwde pensionaat. In dc hal troffen we
een indrukwekkend monument aan „ter na
gedachtenis van onze studie-makkers, die
hun leven gaven voor het vaderland" een
in gebrand glas uitgevoerde wand-voorstel
ling van de Piëta, gevat in een breedc
ochelp van travertijn en manner. Het ont
werp was van L. Lourysen. Eén-en-dcrtig
oud-leerlingen van de school zijn in den
(»orlog gevallen. Ook in het dorp. in den
tuin voor het forsche vereenigings-gebouw
hadden wij reeds een eenvoudig, recht-op-
staande grafsteen gezien voor „onze ge
vallen Kolping-vrienden".
De kapel van „Hageveld" is met een
verlengstuk uitgedijd tot een kleine kerk
voor 350 personen. Noch de wand-schilde
ringen. die de middelmaat niet halen, noch
het met een zilveren helm bckoepelde al
taar vermochten een plaats op onze mo-
r.umenten-lijst te veroveren, maar de me
daillons der ramen, met vrome voorstel
lingen uit het leven van Maria (welke me
daillons, naar wij gissen, veel ouder zijn
dan de ramen) en de communiebank kon
den genade vinden in ons oog. De commu-
r,is-bank eigen werk van dc leerlingen
is curieus: een pik-zwarte, in ijzer ge
goten heg van Stammen en struiken, op
gefleurd door vergulde eucharistisch mo
tieven. Ergens in het gebouw hangt nog
een prachtig, eenige malen levensgroot
houten kruisbeeld.
Engeline had aan den broeder-overste
verteld hoe zij ender klok-gelui het raad
huis was uitgestapt.
„Dat kan ook hier!" zei broeder-
overste, trok aan een dik touw, dat uit de
hoogte van een pieterig klokke-torentje als
een dooie paling langs alle trappen om
laag-hing, cn een lieflijk geklepel ver
kondigde urbi et orbi, dat wij gingen ver
trekken.
Met klokgelui waren wc in het dorp
ontvangen, onder klokgelui ginglen we
heen, de prettigste herinneringen mee-drar
gend aan Voorhout.
„Waar is die enge vent?" keek En
geline naar alle kanten uit.
Hij was in het duister van het bosch
verzwolgen.
Op den terug-weg zat Egbert een eigen
wijsje te componeeren op het rijm-rim-ram
van Rademaker:
Welk een spits vertoont zich uit
boomen?
't Is die van Voorhouts kerk: Ik kan
mij niet betoomen
't Geluk des Dorpelings te prijzen
in mijn dicht.
Ter completeering van onze Voorhoutsche
excursie gingen we in het museum te Lei
den, de 19 bronzen bijlen beproeven uit de
xaatste eeuwen vóór Christus, in Voorhout
opgedolven.
„Dat verklaart alles" zei Engeline,
die Voorhout één kaalslag had gevonden.
Tricot weefsels gelden op dit oogenblik als
zeer modern en menige vrouw zou dan ook
dolgraag zoo'n warme wollen jurk, die in
het voorjaar nog zulke goede diensten kan
bewijzen, willen bezitten. Maardan
zou zij de streepstof beter in de lengte
kunnen verwerken en een gladder model
letje kunnen kiezen. Tenizij ze tot de zeer
slanken behoort, zooals de jongedame op d«
fota
