Katholieke sport weer in eigen verband
Engelschen voetbalden in sneeuwstorm
Bora v. d. Hoorn wint te Langeraar
%)ick JHataeiy,?
MAANDAG 24 FEBR. 1947
DE LEIDSCHE COURANT
WE HEBBEN NA DEN OORLOG allerwege een zucht naar vernieuwing, een zucht
naar verjonging waargenomen, omdat het oude öf als zoodanig niet meer deugde
öf niet meer paste in het kader van den nieuwen tijd. De jongeren vooral waren
het die dan den weg, de nieuwe koers wezen.... Niet alzoo ging het in den Katho
lieken Voetbalbond! Daar zijn het de oude, beproefde krachten, die opnieuw hun
schouders gingen zetten onder het plotseling in 1940 afgebroken werk.
Om de beteekenis van
God in het leven
En zoo zagen we hen Zaterdagmiddag
weer: Putter, Kruyver, v. Veen, v. Wijk,
alle oude figuren op het schaakbord der
Katholieke voetballers in Haarlem's dio
cees: oude beproefde leiders, die pioniers
werk hebben verricht vijfentwintig jaar
geleden, die hun sporen hebben verdiend
in de principieel katholieke voetbalorgani
satie, die moedig hun meening hebben uit
gedragen in de wereld der neutraliteit en
daarbij zelfs moeilijkheden in eigen kamp
hadden te overwinnen.
Ook van hen kan gezegpl wórden: wel
gebogen, niet gebroken!
Na den storm, door een mets ontzienden
overweldiger ontketend, richtten zij zich
weer op en we zagen hen Zaterdagmiddag
weer achter de groene tafe. in „Huize de
Liefde" te Amsterdam met in hun midden
de diocesaan sportdirecteiA1, rector v. d.
Lugt.
Henri Putter, de oude voorzitter, had
weer de leiding der vergadering. Kort en
bondig was zijn woord, komend uit het
hart, welgemeend, soms hard en onverbid
delijk, maar tenslotte slechts door iedereen
te aanvaarden.
Het verheugde spr. zoovelen aanwezig te
zien, hetgeen bewijst, dat de Kath. organi
satie weer groeiende is. Spr herdacht dan
allereerst de jongens, die zich in den loop
der jaren in eigen Katholieke organisatie
gevormd hadden en die zich in de moeilijke
jaren als mannen gedragen hebben, het
vaderland getrouw.
Op verzoek 'van den voorz. ging rector v.
d. Lugt dan voor in gebed voor de ziele-
rust van al dezen, die hun leven gaven voor
het vaderland.
In korte trekken memoreerde de heer
Putter dan de geschiedenis van '40, en hoe
de overweldiger de Kath. organisatie naar
het neutrale kamp drong. Groote waarden
zijn daardoor verloren gegaan, veel is ge
lukkig ook behouden kunnen blijven.
Spr. zeide vervolgens respect en eerbied
in menig opzicht te hebben voor de neutrale
organisatie, doch meer dan ooit blijkt, dat
de katholieke voetballers toch een eigen
organisatie noodig hebben, waar hun gees
telijke belangen worden behartigd, thans
wellicht nog meer dan in 1919.
DIRECTEUR v. d. LUGT OVER DE
EIGEN ORGANISATIE.
Hierna sprak de diocesaan adviseur over
het nut en de noodzakelijkheid van een
eigen Katholieken Sportbond. Waren we in
den oorlog één, dan is dit te verklaren, om
dat we één warén in het verzet en de zucht
naar de bevrijding. In het nornjale leven
moeten we rekening houden met de waar
de van den mensch en de beteekenis van
God in bet leven.
Ondanks alle goede verstandhouding met
de sportbroeders in het neutrale kamp zijn
er verschillen en zullen er verschillen blij
ven.
Als zoodanig noemt spr. de houding van
den sporter op het veld en in de kleedka
mers; verder wijst hij op net belangrijke
junior en vraagstuk.
De K.N.V.B. is neutraal. Voor de Katho
lieke sportgedachte hebben we meer noo
dig: de katholieke opvoeding en de katho
lieke sport eischen een bijzondere beharti
ging. In de wereld is er over het algemeen
te weinig besef voor wat katholieke sport
bedoelt te zijn. Zij is een zielzorgbelang van
de eerste orde.
In dit verband wees spr. ook op de ver
houding tusschen katholieke sport en katho
lieke pers en hij wees op verschillende te
kortkomingen in dit opzicht.
In korte trekken legde spr. dan den vin
ger op verschillende gevaren, als bedrijfs-
vereenigingen, gemengd zwemmen, over
dadige overheidsbemoeiing, waarbij de Ka
tholieke belangen te veel worden wegge
cijferd. Daarom een eigen principieele orga
nisatie voor de katholieke voetballers.
Een gelukkig feit noemt spr. ten deze ook
de „Katholieke Actie", waarvan inwendige
vorming en doordrtnging van de katholieke
sportgedachte naar binnen en naar buiten
uitgaat.
Kort en bondig: een Ned. Katholieke
Sportbond is noodig in eigen organisatie
en eigen doel, met al'deelingen voor voet
bal, gymnastiek, athletiek, nockey, zwem
men, kortom voor elke tak van sport, wijl
de behartiging van ideëele en katholieke
belangen niet kan geschieden in één cen
trale organisatie, welke alle sporters omvat.
Spr. behandelde dan nog den organisato-
rischen opbouw van den K.S.B.^en voegde
eraan toe, dat ieder voelt, dat het niet al
leen gaat om de techniek, maar ook om de
innerlijke grootheid. Het heële sportverle
den van onze kath. organisaties is niet ver
geefs geweest, indien daarop voortgebouwd
wordt. Spr. besloot met den wensch, dat
het allen een eer zou mogen zijn daaraan
te mogen medewerken.
BESTUURSVERKIEZING.
Na de met hartelijk applaus besloten re
de van rector v. d. Lugt, stelde de heer
Putter de bestuursverkiezing aan de orde.
Alle districten zullen, binnen een maand een
vertegenwoordiger moeten aanwijzen om
zitting te nemen in het diocesaan bestuur.
De voorz. en de secretaris zullen echter
door deze vergadering moeten worden ge
kozen.
Op een voorstel uit de vergadering wer
den de heeren Putter en Kruyver bij accla
matie als zoodanig aangewezen en dus her
benoemd. Beter bewijs hoe deze functiona
rissen in vroeger tijden hun taak vervuld
hebben kon voorzeker niet gegeven wor
den!
De voorzitter zeide ten zeerste dankbaar
te zijn voor het bewijs van vertrouwen, den
heer Kruyver en hem gegeven, doch voor
zichzelf weet hij, dat hij niet meer zou kun
nen geven, wat hij vroeger heeft gegeven
en wat hij ook nu zou willen geven. Sinds
1916 neeft hij naar best vermogen geijverd
voor een eigen principieele organisatie. Dat
is meer dan dertig jaren, een menschenle-
ven en spr. voelde het klimmen der jaren,
terwijl vele andere dingen op maatschap
pelijk gebied hem nog binden en vasthou
den.
We leven thans in een periode van op
bouw: er moet frisch bloed, in de beweging
komen.
Een veelbelovend secretaris had spr. ge
vonden in den heer v. Oorschot (Graaf
Willem Den Haag) en deze verklaarde
zich bereid deze functie op zich te nemen.
Spr. gelooft, dat deze nieuwe functiona
ris in de nabijheid tevens van directeur
v. d. Lugt de geschikte man is voor de
zen post en daarnaast wilde spr. den heer
Kruyver tot voorzitter benoemen
Kort en zakelijk klonken deze woorden:
zij verrasten de vergadering, zij waren ech
ter zoo overtuigend men kent den heer
Putter wél goed dat de vergadering er
niets tegen in kon brengen en zonder
eenig woord het voorstel aannam
Zich dan tot den heer Kruvver wendend,
zeide de heer Putter niet dramatisch te wil
len worden. Doch, bij het eerste lustrum
van den D.H.V.B. had spr. in ditzelfde ge
bouw als persoonlijk geschenk den voorzit
tershamer, dien hij nu hanteerde, ontvan
gen. Reeds 25 jaar had deze hamer in „De
Liefde" rondgezworven. Spr. schonk hem
thans zijn opvolger, wetend dat hij hem
niemand anders beter zou kunnen geven,
omdat de heer Kruyver als contactman tus
schen K.N.V.B. en Kath sport als geen an
der de belar gen der organisatie zou kun
nen behartigen. Spr. wenschte hem voorts
toe, -uiat hij een secretaris naast zich zou
krijgen, zooals spr. zelf er een naast zich
gehad heeft, waarna, hij eindigde met de
wooiden: ik blijf in Amsterdam, mijn pen,
mijn geest, mijn contact met den bond
blijft.
De heer Kruyver probeerde hierna nog de
leiding dezer vergadering in handen van
den heer Putter te doen blijven, doch deze
zette den nieuwen voorzitter resoluut op
zijn zetel en Putter was voorzitter-af.
De heer Kruyver schetste den scheiden
den functionaris dan als een voetbalpoliti
cus van den eersten rang, die twintig jaar
lang voorzitter van den D.H.V.B. was, die
in alles origineel was en wien een hartelijk
dankwoord paste voor het door hem ver
richte apostolaat.
Spr. hoopte, dat de vereenigingen hem als
blijk van waardeering haar medewerking
voor den bond zouden geven.
PUTTER EEREVOORZITTER.
Op een voorstel uit de vergadering werd
de heer Putter hierna bij acclamatie tot
eere-voorzitter van den bond benoemd, het
geen ook nu weer een kort en bondig dank
woord van den heer Putter uitlokte.
De heer Kruyver zette hierna het werk
program van den bond uiteen. De groote lijn
daarvan is deze: na de bevrijding is- de fu
sie met den K.N.V.B. bevestigd. Deze orga
nisatie behoudt dus de technische leiding.
De voorz. wees vervolgens op de taak
van nationaal- en diocesane besturen, ter
wijl de zorg voor de propaganda voorname,
lijk bij de districten zal berusten.
Naar aanleiding hiervan en van tal van
problemen, uit de vergadering voortgeko
men, werd dan uitvoerig van gedachten ge
wisseld. De voorz. sprak daarbij den
wensch uit, dat de prettige wedijver tus
schen de districten weei zou terugkeeren.
Dan kunnen de 60.000 katholieke voetbal
lers weer bevrediging van hun verlangens
vinden. „Laten we een voorbeeld zijn van
de opvoedkunde in de sport, dan kan er een
heilzame uitwisseling met de techniek
plaats vinden", aldus de voorz.
De hierna gevoerde discussies roerden
vervolgens tal van onderwerpen aan, als de
juniorencompetities, de steun der geeste
lijkheid, zooals de Verkenners en andere
jeugdbewegingen deze hebben het scheids-
rechtersvraagstuk, de scnoolwedstrijden,
de kleedkamers, enz.
Zoo werd het een vruchtbare middag,
waarin de grondslag gelegd werd voor nieu
we, hechte samenwerking tor bereiking van
het gestelde doel.
Aan de Katholieke vereenigingen thans
de daad om haar belangen tot verwezenlij
king te brengén.
Zaterdag is meer dan de helft van de 44 terreinen, waarop Leaguewedstrijden
gehouden moesten worden, afgekeurd, waarvan in de eerste divisie slechts
twee, maar in de tweede zes. Een der sche ;dsrechter volgde een nieuwe methode
voor de keuring: hij ging namelijk zelf met enkele reservespelers wat balletjes
trappen op het veld en toen hij bemerkte dat de sneeuw geen bezwaar vormde keur
de hij het veld goed.
uit, het eenige vervoermiddel, dat zich nog
een weg kon banen door de sneeuwmassa.
In den wedstrijd MiddlesbroughDerby
County moest laatstgenoemde ploeg tegen
een verblindenden sneeuwstorm in spelen
en viel er zooveel sneeuw, dat de spelers
den bal als het ware eerst uit moesten
graven, voordat zij hem spelen konden.
Eerste divisie: Bolton WandersEverton
02; Charlton AthleticAston Villa 11;
Leeds UnitedWolverhampton Wanderers
01; LiverpoolHuddersfield town 1—0;
Manchester UnitedBlackpool 3—0: Midd
lesbroughDerby County 10; Preston
North EndBrentford 52: Sheffield Uni
tedB'ackbrun' Rovers 01; Stoke City
Arsenal 31.
Tweede divisie: Birmingham City-Ches
terfield 00; BurnlySheffield Wednes
day 2—0; SouthamptonLuton Town 13;
Swansea TownManchester City 12.
Boeren met tractors naar
den wedstrijd
Op sommige plaatsen was zooveel sneeuw
gevallen, dat het te laat was om deze tij
dig te ruimen. Boeren lieten hun auto's
in de garage en gingen er met de tractor op
Het ligt in de bedoeling van de Kon.
Ned. Motorbootciub om dezen zomer, mits
hiervoor toestemming van den burgemees
ter van Amsterdam wordt verkregen, op
net trèject Amsiel tusschen Berlagebrug
en de brug voor de Ceintuurbaan, snel
heidswedstrijden voor racebooten te hou
den. Eenige weken hiervoor zullen de
booten, die den oorlog over'eefd hebben
en waarvan geen nauwkeurige gegevens
omtrent snelheid enz. bekend zijn, op dit
Iraject snelheidsproeven moeten afleggen,
opdat bij eventueelt te houden wedstrijden
riet al te groote krachtsverschillen aan
den dag zullen treden. Tevens heeft het
bestuur van de K. N. M. C. het plan opge
vat om dit jaar de traditioneele wedstrij
den om den „Zuiderzee-wisselbeker" weer
te houden. Door deze wedstrijden te orga-
nseeren op een tijdstip, dat ongeveer ge
lijk valt met de wedstrijden om den „Pa
vilion d'Or", die dit jaar te Luik gehouden
worden en waaraan Engelschen, Franschen
en Belgen deelnemen, hoopt men deze bui
tenlanders ook bij de wedstrijden om den
„Zuiderzee-wisselbeker" te zien aantreden.
EEN WITTE RAAF
Op het A. F. C.-terrein te Am
sterdam is Zaterdagmiddag een
vriendschappelijke voetbalwed
strijd gespeeld tusschen A. F. C. en
D. W. Sdie door laatstgenoemde
met 20 werd gewonnen. Het be
sneeuwde terrein was, mits men
het wat voorzichtig aan deed, be
hoorlijk te bespelen en de spelers
hebben geen last van de koude
gehad.
Spannende koppelwedstrijd
Voor de tweed i maal in dezen winter
zijn er Zaterdagmiddag op de Langeraar-
sche Poel belangrijke schaatswedstrijden
gehouden, waaraan ditmaal is deelgenomen
door vele van de beste Nederlandsche
schaatsenrijders op den lange afstand.
De betrekkelijke kleine, zij het dan
wel uitgestrekte, gemeente Ter Aai-, welke
reeds door heel het land bekend is om de
tuinbouwproducten, voornamelijk boonen,
heeft dezen winter op geheel ander gebied
in de sportwereld in het middelpunt der
belangstelling gestaan. Het begon met de
ronde van Loosdrecht, waarbij de Ter Aar-
sche rijders'de gebr. v. d. Meulen, en v. d.
Hoorn zich bijzonder wisten te onderschei
den. Daarna was het de elfstedentocht en
nog diverse andere groote wedstrijden,
waarbij het steeds een of meer dezer kra
nige rijders waren, die de overwinning be
haalde of een de vooraanstaande plaatsen
wist te bezetten. Ook in de kranige Bora
v. d. Hoorn heeft Ter Aar een vertegen-
dwoordigster, waar menige groote plaats
trotsch op kan zijn.
Nu komen daar nog bij deze lange af
standwedstrijden. Betrof het de vorige keer
een 25 K.m. wedstrijd. Zaterdagmiddag was
het een wedstrijd voor dames over 10 K.m.
en een voor heeren over 50 k.m.
Voor beide wedstrijden waren de beste
van de beste rijders, die Nederland op dit
gebied kent, uitgenoodigd naar Ter Aar te
komen en velen hebben aan deze uitnoodi-
ging gehoor gegeven, zoodat wij ditmaal
een stel rijders bijeen zagen, zooals niet
vaak zal voorkomen, uitgezonderd dan wel
licht de elfstedentocht Bij de dames zagen
wij Bora v. d. Hoorn, Sjoerdje Faber uit
Warga, Fopke Kooistra uit Wardena, Strij-
bis uit Alkmaar, Kortbeek uit Amersfoort
Rolf en vele andere. Bij de heeren aller
eerst de gebrs. Vermeulen, die samen een
koppel vormden, J. v. d. Hoorn en Nauta
die derde werden in den elfstedentocht,
Verhoeven en Kortenoever, Winya vierde
in de elfstedentocht en v. d. Berg. G. v. d.
Oever uit Lisse en Lou Geveke ook al een
bekende elfstedentochtrijder, de jeugdige
Sanders uit Nieuwkoop en van Leeuwen uit
Nieuwveen. Kortom een corps rijders, dat
het puikje genoemd kan worden wat wij
momenteel-bezitten.
Dat deze wedstrijden in de gemeente als
een uiterst belangrijk evenement be
schouwd worden moge blijken uit het feit
dat vrijwel geen enkele Ter Aarder thuis
te treffen was. Alles en ieder die maar
eenigszins kon, was bij den wedstrijd. De
burgemeester de heer Hoogeboom, zelf een
hartstochtelijk liefhebber van de schaats
sport gaf hierin het voorbeeld, door on
danks de felle kou, de beide wedstrijden
met het grootste enthousiasme en belang
stelling te volgen.
De organisatie van beide wedstrijden was
ditmaal beter, men vergeve de opmer-
kirlg dan de vorige keer. Voorz. Tenzen
en de heer Hydré. geassisteerd door den
heer Joh. van Zwieten, voorz. van de Z.H.
IJ., hadden er dit keer go^d den wind er
onder en alles verliep dan ook op rolletjes.
Dank zij de vrijwillige hulp van een 70-tal
leden van de Ter Aarsche IJsclub, die den
geheelen morgen noodig hebben gehad om
de ruim 600 meter lange baan sneeuwvrij te
maken, verkeerde deze baan in prima con
ditie
Toen om even over twee uur het start
schot voor den eersten wedstrijd werd ge
lost waren er ruim 3000 toeschouwers rond
de baan aanwezig. Reeds direct zetten de
meisjes er een snel tempo in, aangevoerd
door de Ter Aarsche ster Bora v. d. Hoorn,
die het er blijkbaar op gezet had dezen
eersten wedstrijd voor het „zwakke" ge
slacht in eigen gemeente te winnen. Met
hetzelfde tempo draaiden zij de ronden,
angstvallig elkander bewakend en in het
oog houdend. Het prima rijden van mej.
Strijbis viel hierbij op, na acht ronden rij
den lag het veld eenigszins uit elkander en
vormde zich een kopgroep, waarbij de
meergenoemde rijdsters. Helaas was Wil
Voorthuizen in een der eerste ronden ge
vallen, waardoor zij ver ten achter was ge
raakt. Wel deed zij nog een poging den
achterstand in te halen, maar juist toen zij
bijna aansluiting kreeg begon men in de
kopgroep te jagen en het tempo te versnel
len, waardoor Tiaar kans verkeken was. Zoo
bleef het tot de laatste ronde; dicht bij el
kander ging men de laatste ronde in, toen
mej. Strijbis er plotseling tusschen uit trok,
en enkele meters voorsprong wist *e nemen.
Zij wist dezen voorsprong zelfs nog te ver-
grooten, maar in de voorlaatste'bocht deed
zij 'een misslag, waardoor zij de leiding
moest afstaan aan mej. v. d. Hoorn. On
weerstaanbaar nam zij den kop gevolgd
door Sjoertje Fabei en mej. Strijbis. Op het
laatste rechte eind liep zij zelfs nog enkele
meters uit, zoodat zij onder daverend ge
juicht als eerste door de finish ging.
Uitslag: 1. Bora v. d. Hoorn, Ter Aar,
2 min. 50 sec.; 2. Sjoerdje Faber, War-
rega; 3. Mej. Strijbis, Alkmaar; 4. Toos
Kortbeek, Amersfoort; 5. mej. Rol, Alk
maar; 6. mevr. Woest-Helder, Groningen;
7. Annie v. d. Hoorn, Ter Aar.
Direct na dezen wedstrijd stelden de hee
ren zich op voor den start van den 50 k.m.-
koppelwedstrijd (75 ronden). Na het start
schot gingen de eerste ronden in een hoog
tempo. Het werd een aanhoudend jagen
van de prominente koppels zooals v. d.
Hoorn-Nauta; de gebrs. Vermeulen; Wi-
nya-v .d. Berg, Verhoeven-Kortenoever ten
einde zoo spoedig mogelijk een kopgroep
te kunnen vormen. Inderdaad vurmde zich
na 25 ronden een dergelijke groep bestaan
de uit de volgende koppels: de gebr. Ver
meulen; v. d. Hoorn-Nauta; Verhoeven-
Kortenoever; Winya- v. d. Berg; Sanders-
Timmermans en v. d. Oever-Geveke. Even
zag het er naar uit, dat in de 34ste ronde
een uitlooppoging van v .d. Hoorn-Nauta en
Verhoeven-Kortenoever met succes beloond
zou worden. Hein Vermeulen het gevaar
ziende, zette een geweldige spurt ir en het
duurde niet lang of de zes rijders lagen
weer bijeen. Het ging toen tot de waar
schijnlijkheden behooren, dat ook deze wed
strijd, in de eindsprint beslist zou worden,
waarbij dan, zooals burgemeester Hoogen-
boom ook al veronderstelde, de Brabander
Verhoeven wel de beste kans zou hebben.
Bewondering was er algemeen voor het
keurige rijden van den jeugdigen Nauta;
diens naam .ig vrijwel op ieders lippen, hoe
populair de Ter Aarsche rijders Vermeu
len en v .d. Hoorn ook zijn, het was Nauta
voor en Nauta na.
Bij de sprintpremies toonde vooral Ver
hoeven welk een geweldige snelheid hij op
een korten afstand wist te ontwikkelen; de
meeste premies werden dan ook door dit
koppel gewonnen. Zoo was men onder groo
te spanning tot de laatste ronde genaderd;
zooals het bij wielrennen gaat zoo probeer
de men ook hier elkander den kop op te
dringen. Langzaam, zeer langzaam rijdend
ging men de laatste ronde in. Dan komt er
ineens vaart in de groep en s ds sneller
gaat het de bochten door. Nauta, vooraan,
Hein Vermeulen vooraan, ineens schiet dan
Verhoeven vooruit als een pijl>uit een boog,
langs de andere rijders heeh, neemt enkele
meters voorsprong, Nauta is nu naar de
vijfde plaats verhuisd. Vermeulen doet er
nog een schepje op en ziet kans op het
laótste rechte eind op enkele centimeters
na den achterstand op Verhoeven in te loo-
pen, zoodat de Brabander als het ware met
„banddikte" dezen wedstrijd heeft te we
ten te winnen.
De uitslag was: 1. Verhoeven-Kortenoever
50 k.m. in 1 uur 43 min. 28 sec.; 2 Gebrs.
Vermeulen; 3. J. W. v. Hoorn-Nauta;
4. G. Sanders-Timmerman; 5. WyniaJ.
v. d. Berg; Sj. .van 't Oever-Lou Geveke.
Ter Aar nog steeds winnaar
Het waren vier bewoners uit Ter Aar,
die bij den 25 K.m. wedstrijd te Aals
meer, georganiseerd door de IJsclub „Voor
uitgang zij ons Doel" uit Kudels'aart
(Aalsmeer), met de prijzen gingen" strijken.
Na een spannende eindspurt tusschen vijf,
in een groep rijdende deelnemers, slaagde
W. Vermeulen uit Ter Aar er in den natio-
nalen hardrijwedstrijd in den tijd van 52
min. 28.2 sec. te winnen. Zijn broer, H. Ver
meulen, wérd tweede. De snelste ronde op
de 1000-meter lange baan werd afselegd in
1 min. 58 sec., mej. ter Hoorn uit Ter Aar
won den strijd bij de dames in den tijd van
57 min. 26.2 sec. De bekénde Friesche hard-
rijdster Sjoerdje Faber en Wookje Kooistra
eindigden gezamenlijk op de tweede en der
de plaats met twee ronden achterstand. De
uitslagen luiden: Heeren: 1. W. Vermeulen
(Ter Aar) 52 min. 28.2 sec.; 2. H. Vermeu
len (Ter Aar) 52 min. 28.3 sec.; 3. A. Panne-
koek Hzn (Aalsmeer) 52 min. 28.5 sec.; 4.
J. van der Hoorn (Ter Aar) 52 min. 29 sec.
5. H. de Boer (Aalsmeer) 52 min. 31 sec.
Dames: 1. Mej. ter Hoorn (Ter Aar) 57
min. 26.2 sec. 2 en 3 Sjoedje Faber en Wook
je Kooistra 62 min. 8.3 sec.
KAMPIOENSCHAP ALPHEN
KORTE BAAN.
Dinsdagmiddag zullen de wedstrijden om
het kampioenschap van Alphen op de
schaats körte baan verreden worden. Af
stand der baan 160 M. Ongetwijfeld zal het
ook dan weer niet aan belangstelling ont
breken
RONDE VAN HET BRASEMERMEER.
Sjoerdje Faber en Wobkje Kooistra, de
bekende elfstedenrijdsters, hebben toege
zegd a.s. V/oensdagmiddag naar Oude
Wetering te komen. De Friesche rijdsters
hebben er veel zin in om Bora v. d. Hoorn
uit Ter Aar nu eindelijk eens te verslaan.
Verder nemen o.a. ook deel Willy Voort-
huizen en Mej. Strijbis, eveneens gevaar
lijke concurrenten. Bij de heeren staat
reeds vast, dat Verhoeven en Timmermans
zullen starten, terwijl ook uitnoodigingen
zijn gericht aan de gebr. Vermeulen en
de gebr. v. d. Hoeven uit Ter Aar, aan
Sanders, Korten hoeven en v. <1. Oever.
WAAR BLEEF
door
J. S- FLETSCHER.
56)
„Hemel!" riep hij uit, terwijl hij zich nu
geheel oprichtte. „Het is Dick niet!"
De twee anderen bogen zich, opgewon
den en nieuwsgierig naar hem toe.
„Niet?" zei Atherton. „Niet?"
„Nee, zeker niet!" antwoordde Blake.
„Dit is een man met een glad gezicht, een
jongen, zoo te voelen. En er zit een gat in,
zijn slaap, waar je je duim in kunt steken!"
Toen ademden ze alle drie diep, terwijl
ze elkaar aankeken als mannen, die plot
seling tegenover een zWaar probleem staan
en allen rondom hen om een oplossing
vragen. Als dit lichaam niet van Dick Mal-
very was, van wien was het dan wel en
hoe kwam het hier?
Strahan sprong naast Blake in de mod
der en greep een van de schoppen, die
Atherton had helpen dragen van het bijge
bouw naar de gracht.
„Wat we nu moeten doen is, het er uit
Ip halen"-, zei hij.
„Zeg, Atherton, zou jij niet liever naar
juffrouw Mal very gaan en haar zeggen, dat
we een lichaam vonden, maar dat het niet
van haar broer is? Ik weet, dat ze vreese-
lijk in angst zit. Die oude man heeft haar
ontzettend zenuwachtig gemaakt met zijn
voortdurend gewauwel."
„Laat ons precies vaststellen wie of wat
er hier is", antwoorde Atherton. „Ik zal
wel opletten, dat ze niet hier komt. Kan
je het gezicht niet schoonmaken, Blake?"
Maar Blake was al vlug bezig, modder en
zand weg te werken van het lichaam, dat
op armsdiepte onder hén lag en met hulp
van Strahan lichtte hij het tenslotte op den
oever aan de voeten van Atherton. Stil en
met ernstige gezichten bogen ze zich over
de figuur van 'n jongen van naar schatting
19 a 20 jaar, een korte, forschgebouwde
jongen, gekleed in een matroosaohtig cos-
tuum van blauwe serge En Strahan wees
op een wonde, die over de rechterslaap door
het blonde haar liep, een rijtwonde, klaar
blijkelijk toegebracht met een of ander bot
voorwerp
„Alsjeblieft!" zei hij zachtjes, „Dat heb je
gevoeld, Blake, deze arme jongen is neer
geveld door een zwaren slag met een ijze
ren staaf of zoo iets. Die wond toont aan,
dat hij op slag gedood is. Werk van den
ouden Elphick, natuurlijk! Maar hoe kwam
l}ij hier? Als hij maar iets meer had ge
zegd...."-
Een scherpe uitroep van Blake' deed de
twee anderen opkijken. Toen zagen ze, wat
zijn waakzaam oog al had waargenomen.
Rachel Malvery, die niet in staat was ge
weest haar angst langer te bedwingen, was
door het muurpoortje gekomen. En toen
ze de drie mannen, gebogen over de leven-
looze figuur aan den rand van de gracht
zag, deed ze een stap voorwaarts, alsof ze
zich bij hen wilde voegen. Maar Blake, die
er geen acht op sloeg of hij tot zijn mid
del in het troebele water stond, -sprong on
stuimig in de gracht en waadde naar haar
toe.
,,'t Is all right, all right!" ze hij, terwijl
hij den tegenoverliggenden kant bereikte.
„Het is Dick niet".
„Heeft uietsgevonden?" hijgde
ze, tefwijl ze langs hem heen staarde. „Een
lichaam?"
„Een doode man, ja", antwoordde Blake.
„Hij ziet er uit als een matroos. Gaat u
nu'weg alstublieft, gaat u weer naar bin
nen. Laat het aan ons over. Het is Dick niet,
dat weet u nu vast".
Ze wendde me: klaarblijkelijke moeite
haar oogen af van het groepje aan de over
zijde van de gracht en keerde langzaam
naar het huis terug.
,,Om het even", mompelde zij met een
lange zucht van afgrijzen. „Om het even
het moet toch met Dick verband houden.
Laat u mij niet in onzekerheid wanneer u
nog meer vindt. Konit u het mij vertel
len".
„Onmiddellijk", zei Blake geruststel
lend. Hij wachtte tot zij in de richting van
het huis was verdwenen en waadde toen
terug naar de anderen. Zij zegt precies wat
ik denk", merkte hij op, toen hij den oever
op klom. „Al is 't Dick dan ook niet, het
staat voor mij vast, dat die jongen iets met
hem te maken had. Laten we het lichaam
naar een van die schuurtjes overbrengen
en zien, wat er zich in de kleeren bevindt."
Ze droegen het lichaam tusschen zich in
over het bruggetje naar het dichtstbijzijn
de schuurtje en legden het op een oude kist.
Daar onderzochten ze het nauwkeuriger.
Ondanks het zich vastzetten van modder en
zand konden ze onmiddellijk vaststellen,
dat de kleeren goed en nieuw waren, toen
hun drager werd neergeslagen; zij waren
van dik, stevig serger, dat zeelieden aan
wal plegen te dragen. Uit dit alles viel op
te maken, dat het een jonge matroos op
verlof was. En deze indruk werd nog ver
sterkt, toen Blake, die de strak toegeknoop-
te matrozenkiel los maakte, een gouden
horloge met ketting te voorschijn haalde
en, <Te broek- en vestzakken onderzoekend,
er wat gouden en zilveren muntstukken uit
opdiepte.
„Als de oude Jacob dezen armen jongen
voor een landlooper hield, had hij het toch
Ieelijk mis", mompelde Blake. Ik vraag me
af, waarom hij er toe kwam hem neer te
slaan, tenzij hij hem bij het huis onder ver
dachte omstandigheden aantrof. Hij moet
in de buurt van het huis zijn geweest, hij
moet daar iets te doen hebben gehad en
de oude man trof hem in het duister aan.
Hier heb ik een portefeuille uit zijn bin
nenzak, laat eens zien of daar iets in zit,
dat ons op weg helpt".
Hij trok uit het doorweekte jasje een
dikke, ietwat versleten leeren portefeuille,
dichtgebonden met een stukje touw en hij
overhandigde haar aan Atherton, die haar
begon los te maken.
„Als daar papieren in zitten", merkte
Atherton op, „dan moeten ze nog tamelijk
droog zijn gebleven. Kijk, het goed van die
jas is niet zoo doorweekt als we wel dach
ten. Hier zijn papieren en zo zijn slechts
vochtig. Prentbriefkaarten van Shilhamp-
ton en van het landhoofd van Shilhamp-
ton. Dat is iets. Het wijst er op waar die
jongen van afkomstig is of waar hij is ge
weest. Een brief, geadresseerd aan Daniël
Trethewen, poste restante, Shilhampton.
We kunnen nu wel aannemen, dat dit Da
niël Trethewen is, klaarblijkelijk een jon
gen uit Cornwallis. Enhemelhier
is een met potloot geschreven briefje, nog
leesbaar, geadresseerd aan juffrouw Mal
very! Dit kwam die jongen hier brengen.
Kijk!"
Hij toonde een rechthoekige enveloppe
van het soort, dat men aan postkantoren
kan koopen en waar de postzegel al opge
drukt is. Met inktpotlood waren er, blijk
baar in groote haast, de woorden „Mej.
Rachel ^Malvery, Malvery Hold" op gekrab
beld. Nauwelijks had Blake het handschrift
gezien, of Tiij uitte een kreet.
(Wordt vervolgd.)
