„Het Groot Tooneel der Wereld''
Het dreigend conflict in het Bankbedrijf
Historische optocht trekt door de stad
Knabbeltjes uif frankrijk-
OPENLUCHTSPEL TE STOMPWIJK
^OG ENKELE DAGEN en de uitvoering van dit mooie spel zal plaats vinden. Be-
grijpelqkerwijze is en wordt er nog hard gerepeteerd. De resultaten zijn dan ook
duidelijk merkbaar. Er wordt heel wat gevraagd van de spelers, maar de geest is
voortreffelijk. Enkele bijzonderheden over de opvoering zelf kunnen u wel medege
deeld worden.
Het tooneel zelf is in een half rond ge
bouwd en bestaat uit drie opgaande vlak
ken, Daarachter heeft men een groote trap
van acht meter breed cn vijf meter hoog.
welke uitloopt in de Hemelpoort. Op deze
trap zijn de engelen geschaard, die van
daar af toezien op de wereld en tevens de
verbinding zijn tusschen aarde en hemel.
Rechts van het tooneel heeft men een groo
te „Poort des Levens" terwijl links van de
trap zich de „Poort des Doods" bevindt. De
hel heeft men geplaatst aan de rechterkant
en het vagevuur aan de linkerkant. Indruk
wekkend is het wanneer een Aartsengel de
Rijken de hel indrijft.
GROOTE HERRIE is er deze week ge
weest op de Parijsche Vredesconfe
rentie. Officieel heet deze conferentie
eigenlijk geen „vredesconferentie" en het
heeft er allen schijn van, dat zij in de toe
komst ook niet als een vredes-conferentie
maar als een „oorlogsconferentie" bekend
zal staan.
De groote strijdvraag, waarover door de
delegaties verbitterd is gevoohten, was
die van de meerd rheid, v aarmede de be
sluiten zouden moeten worden genomen.
Als men bedenkt, dat het hier slechts
ever aanbevelingen" gaat. dus niet om
bindende besluiten, dan staat men ver
baasd, dat over zoo'n kleinigheid, zoo'n
procedure-kwestie, zooveel kabaal moest
worden gemaakt. De conferentie heeft im
mers niet de bevoegdheid om de vredes
verdragen, welke door de „groote vier"
zijn ontworpen, goed te keuren, doch kan
slechts op bepaalde punten aanbevelingen
doen aan dc „groote vier" officieel ge
naamd: de raad van ministers van buiten-
landsche zaken welke „groote vier" dan
zelfstandig zullen beslissen, of zij met deze
aanbevelingen rekening zullen houden of
niet.
Toch is deze procedure-kwestie niet
zoo'n kleinigheid als men geneigd is aan te
nemen. Er zit een diepere achtergrond
achter. De groote vraag n.l. welke door
alii internationale conferenties heenspeelt,
is: met welke meerderheid moet een be
sluit genomen zijn, wil het bindend zijn
voor allen.
Dat is geen kwestie van theorie, maar
van practische bereidvaardigheid. Aan
vankelijk stonden de souvereine staten op
het standpunt, dat zij niet door een meer
de.. .eidsbcsluit gedwongen konden wor
den. Slechts een besluit, dat met algemee-
ne stemmen was aanvaard, was bindend.
Door dit standpunt heeft men al heel wat
acties zien stranden; als er n.l. maar één
was, die „neen" zei, gebeurde het niet.
Daarom is het al een heele vooruitgang,
wanneer men zich neerlegt bij de gedachte,
zich te buigen voor den uitgesproken wil
van een groote meerderheid in de volken
familie. En het is tenslotte het practische
inzicht, dat men ook internationaal
slechts dan tot een behoorlijk resultaat
kan komen, als men- een niet te groote
meerderheid aanvaardt, dat Nederland er
toe gebracht heeft, om op deze Parijsche
conferentie zoo krachtig vast te houden
aan het voorstel van een eenvoudige
meerderheid. Het is niet gelukt, maar deze
mislukking is g en reden om te wanho
pen, want in het internationale recht
groeien de begrippen slechts langzaam; de
eerste bres is trouwens reeds geschoten,
door de aanvaarding van het Engelsche
compron is-voorstel. waardoor ook aanbe
velingen, welke geen twee derde meer
derheid haalden, aan de „groote vier" zou-
der kunnen worden voorgelegd.
OP HET OOGENEI. IK is de situatie dus
zóó, dat alle aanbevelingen, door de
conferentie aangenomen, aan de groote
vier zullen worden voorgelegd, maar dat
in het bijzonder rekening zal worden ge
houden met die aanbevelingen, welke met
een meerderheid van minstens twee der
den zyn aangenomen.
Laten wij er het beste van hopen, maar
gezien de mentaliteit van Molotof es.
hebben wij weinig hoop, dat Rusland zich
van zoo'n aanbeveling iets zal aantrek
ken, als deze niet in zijn kraam te pas
komt.
De obstructie-politiek, welke de Russen
voeren, is opmerkelijk en uiterst weinig
belovend voor de ontwikkeling van een
juiste internationale sfeer
De Russen streven met alle mogelijke
m:ddelen naar een uitschakeling van ande
ren inzake de oplossing van internationale
kwesties. Zij erkennen eigenlijk alleen
Amerika als een gelijkwaardige partner,
en de rest behoort niet eens mee te pra
ten. Vandaar dat verbeten drijven om den
invloed van dat kleine en middelmatige
„grut" zoozeer te beknotten, dat zij prac-
tisch niets te vertellen hebben.
Tot op zekere hoogte is het ongetwijfeld
billijk, dat de grooten, die de meeste ver
antwoordelijkheid dragen en op wie de
zwaarste last neerkomt, als er ingegrepen
moet worden, ook meer rechten kunnen
doen gelden dan de kleinere staten. Maar
dat moet niet te ver doorgedreven worden.
Speciaal bij het opstellen van regelingen
kunnen de inzichten van de kleine staten,
welke niet zoo groote belangen hebben en
dus minder bevooroordeeld zijn, van groot
nut zijn.
Rusland schijnt echter minder behoefte
aan goede r eelingen te heo^en dan wel
aan „voordeelige" regelingen en daar heeft
het uiteraard zelf de beste kijk op.
Het is overigens weieen interessant spel
letje, dat de Vredesconferentie te zien
geeft. De worsteling om de meerderheid
heeft behalve een ideeelen achtergrond ook
nog een zeer tastbaren reëelen achter
grond. Er vormen zich n.l. twee blokken
op de conferentie, één rondom de Wester-
sche democratieën en één rondom de Sov
jet-Unie. De satellieten van Molotof zijn
gisteren zeer duidelijk naar voren ge-
reden, toen er wederom gestemd moest
worden in de plenaire zitting over het
door Molotof ingediend amendement (de
eeuwige meerd erlieidskwcstie). Toen
schaarden zich Polen, Tsjecho-Slowakjje
en Joego-Slavië achter de Sovjet-Unie.
Arme „onafhankelijke" staten.
De groepen van de verschillende spelers
bewegen zich op drie bovengenoemde vlak
ken, terwijl een groote groep kinderen in
allerlei kleurige kleedij de wereld opsiert.
Schitterend is de verlichting en het
maakt een grootschen indruk de spelers in
prachtige kleeding hun rol te zien vervul
len in de sterke bundels licht. Dat alleen
te zien is een reis naar Stompwijk waard.
Dat 't een groote onderneming is, behoeft
eigenlijk niet medegedeeld te worden. V/el
ke moeilijkheden zich voorgedaan hebben,
we zullen daar maar niet ovei* schrijven,
maar vermeldenswaard is zeker, dat door
het toedoen van enkele weldoeners het pas
mogelijk is geweest dit grootsch en groot
tooneel, door eigen krachten gebouwd, op
te zetten.
Het klinkt misschien zelfbewust, maar het
is geen overdrijving, te beweren; het is de
moeite waard de reis naar Stompwijk te
ondernemen.
Velen van de lezers zullen misschien zeg
gen: „Hoe moet ik daar komen?" Men kan
gaan per Blauwe Tram vanuit Leiden of
Den Haag naar halte Damlaan-Leidschen-
dam, alwaar bussen gereed staan de bezoe
kers te vervoeren tegen een redelijke prijs.
Men kan ook uitstappen, halte Kniplaan-
Voorschoten alwaar bij de Overzet v/eer
een vervoermiddel gereed staat.
Het spel begint op Zondag 11 Augustus,
Donderdag 15 Augustus (Maria Hemel
vaart) en Zondagavond 18 Augustus om
half acht, terwijl op Donderdagmiddag 15 j
Augustus om half drie ook een opvoering I
wordt gegeven. Reeds anderhalf uur van te
voren rijden de bussen.
Daar het een openluchtspel is. wat van
half acht tot ongeveer 10 uur duurt, behoeft
het zeker geen betoog U aan te raden een
jas mee te nemen.
We hópen en verwachten op voorspraak
van de H. Clara, die ons nog nooit teleur
gesteld heeft, zulk een mooi weer, dat èn
de reis èn de opvoering voor U allen «en
groot genot zal zijn.
Er is voor gezorgd, dat U weer een tram
verbinding naar Leiden of Den Haag hebt.
Namens het Comité „Openluchtspel
Stompwijk" zij t ge allen welkom en moge
de prijs van 2.die noodzakelijk is om
de zeer hooge kosten te dekken, voor U
geen beletsel zijn, op deze uitnoodiging en
wensch in te gaan.
N. VAN PAASCHEN, pr.
OUDE VRIENDEN
ten lang verbeid weerzien?
Driemaal dreunt de fluit van dqi
„Oranje" en het vlaggeachip vaart
statig de thuishaven binnen. Einde
lijk! Zeven jaar is het geleden, dat
het fraaie achip den ouden IJ-kant
verliet om eerst nu weer thuia te
komen. Thuia terug in Neder
land, ook voor de honderden repa-
jcrieerenden die na jaren van ellende
•weer in het vaderland tèrugkomen.
Eindelijk weer hereenigd met hun
familie, met hun oude vrienden.
Een lang verbeid weerzien
op elk gebied weer oude bekenden
aan, waarvan we het bestaan schier
niet meer wisten. Koffie, Thee en
Cacao, natuurproducten die het
leven zoo veraangenamen en die
we zoolang ontbeerd hebben. We
vinden ze alle weer terug in dezelfde
prettige winkels van De Gruyter.
Zoowaar ook onze oude vrienden:
Rood, Blauw en Oranje merk, de
onovertroffen koffie-melanges van
De Gruyter. Door ervaren vak-
menschen met zorg en toewijding
samengesteld en gebrand. Als vroe
ger: krachtig en geurig als geen
ander. De speciale „aroma-bescher
mende" silo's van De Gruyter
waarborgen U het volkomen genot
van geur en smaak. Een lang ver
beid weerzien. Er komt weer De
Gruyte^'a koffie.
EEUWFEEST ACHELSCHE KLUIS.
De bekende abdij de Achelsche Kluis
der Paters Trappisten te Borkel en Schaft
(N.-Br.) zal Dinsdag 27 Aug. haar 100-
jarig bestaan vieren.
WERKGEVERS EN WERKNEMERS OVER;
MET OVERGROQTE MEERDERHEID van stemmen is gisteravond te Rotterdam
van stemmen is in de gisteravond te Rotterdam gehouden vergadering van de
bedrijfsunie van samenwerkende organisaties van Handels- en Kantoorbedienden een
resolutie aangenomen, waarbij de bedienden, werkzaam in den geld- en effecten
handel te Rotterdam, o.m. verklaren:
„dat zij met groote verontwaardiging er kennis van hebben genomen, dat de sala
riscommissie op 23 Juli j.l. plotseling verklaard heeft niet bereid te zijn op dit
oogenblik over een salarisregeling te beraadslagen,
dat zij geen lang uitstel wenschen en accoord gaan met de stappen Van de be
drijfsunie om tot een regeling van de salarissen en arbeidsvoorwaarden te komen,
vervat in een collectieve arbeidsovereenkomst,
dat zi| voorts den collega's, die eventueel op 19 Augustus in staking zullen gaan,
allen steun en medewerking zullen verleenen en
dat zij de bedrijfsunie verzoeken de middelen te overwegen om, indien noodig, tot
uitbreiding van dit conflict te komen door ook andere bankinstellingen dan de Am-
sterdamsche bank, de Rotterdamsche bankvereeniging ,de Hollandsche Bankunie en
R. Maas en Zonen daarin te betrekken, wanneer dit het tot stand komen van een
regeling van den geheelen bedrijfstak kan bevorderen".
Van werkgeverszijde wordt gemeld:
„In een bespreking met de bedrijfsunie
op 23 Juli j.l. hebben de werkgevers zich
bereid verklaard, om tezame. met de Be
drijfsunie ernetig te werken aan de her
ziening van de bestaande salarisregeling.
Echter hebben zij betoogd, dat deze nieu
we regeling een grondige bestudeering
vèreischt, terwijl men voorts wachtte op
de richtlijnen, welke ten aanzien van de
salarieering van administratief personeel
door een deskundigen-commissie worden
ontworpen en spoedig gereed zullen zijn-
Daartegenover werd door de Bedrijfsunie
een herziening op zeer korten termijn ver-
HAARLEM'S 700-JARIG BESTAAN
Met ingang van 18 Augustus zal de ge
scheiden distributie van margarine en vet
worden opgeheven en zal een bon worden
aangewezen, waarop naar keuze vet of mar
garine kan worden gekocht. Daarnaast zal
de bon, waarop uitsluitend boter verkrijg
baar is, gehandhaafd worden.
Voor de periode van 18 t/m 31 Augustus
zijn de volgende rantsoenen vastgesteld:
voor kinderen geboren in 1942 of later een
bon voor 250 gram boter en een bon voor
125 gram margarine of 100 gram vet. Voor
personen geboren in 1941 of vroeger een
bon voor 125 gram boter en een bon voor
375 gram margarine of 300 gram vet.
Naar het A.N.P. van bevoegde zijde
verneemt zalhet huidige botorrantsoen,
gedurende de wintermaanden, zoo moge
lijk, gehandhaafd blijven. De kans be
staat echter, dat minder boter, doch daar
entegen meer margarine zal worden ver
strekt.
Ter gelegenheid van het 700-jarig be
slaan der stad Haarlem trok gistermiddag
onder enorme belangstelling een historisch-
allegorische optocht door de straten, opge
steld onder de artistieke leiding van den
kunstschilder Herman Moerkerk en georga
niseerd door het uitvoerend comité.
Onder groot enthousiasme arriveerde om
vier uur prins Bernhard op de groote
markt. Met Z. E. Mgr. J. P. Huibers, Bis
schop van Haarlem, den Commissaris der
Koningin in de provincie Noord-Holland,
dr. J. E. baron de Vos van Steenwijk, en
den burgemeester, M. A. Reinalda, sloeg
hij vanaf het bordes van het raadhuis de
voorbijtrekkende stoet gade.
In de optocht reden vele praalwagens me
de, waaronder één met den uitvinder der
boekdrukkunst Laurensz Janszn Costef, en
een andere, die het bezoek uitbeeldde, dat
Wolfgang Amadeus Mozart in 1738 aan de
stad heeft gebracht en waarbij hij het we
reldberoemde orgel der St. Bavo bespeelde.
Voorts nog verschillende personen uit de
Camera Obscura van Hildebrand en ten
slotte een praalwagen waarop zich een alle
gorische uitbeelding van Haarlem als bloe
menstad bevond.
Voor het geboortehuis van Nicolaas Beets
hield de groep, voorstellende figuren uit de
Camera Obscura, stil en werd door de 75-
jarige mevrouw de wed. Ada Went geb.
Beets, het eenige nog in leven zijnde kind
van Hildebrand, een eenvoudige gedenk
plaat onthuld waarop vermeld staat: „Hier
werd geboren Nicolaas Beets. 13 September
1840.
VERLAGING VAN DEN PRIJS VAN
CONSUMPTIE-AARDAPPELEN.
De kleinhandelsmarge blijft ^porloopig
onveranderd, zoodat de prijs voor detail
listen 10.50 per 100 kg. bedraagt. De prijs
voor den consument is voorloopig vastge
steld op 13 cent per kg. Nagegaan wordt,
of deze prijs nog verder verlaagd kan wor
den. Voor thuisbezorgen mag een cent
per kg. extra worden berekend.
De „Queen Elizabeth", 's werelds grootste
pasagiesschip. dat gedurende den oorlog
als troepenschip dienst deed, wordt in het
droogdok „King George V" te Southamp
ton weer ingericht tot luxe mailschip. Op
16 Oct zal het zijn eerste reis naar New
York maken. Ass. Press P-
BIJZONDERE UITKEERING AAN
ONDERWIJZERS.
Thans zijn verschenen de Staatsbladen
houdende de regelingen met betrekking
tot de aangekondigde bijzondere uitkee-
ring en de toekenning van het invasie
voorschot aan de onderwijzers bij het La
ger Onderwijs. De bijzondere uitkeering
geldt ook voor de op*l Juni 1946 in tijde
lijk dienstverband zijnde onderwijzers in
de gevallen, waarin de minister verklaart,
dat zij op grond van den duur hunner
werkzaamheden gelijk kunnen worden ge
steld met dé in vasten dienst verbonden
onderwijzers. Ook onderwijzers op wacht
geld komen voor de uitkeering cl een ge
deelte daarvan in aanmerking.
Nu ben ik eindelijk in staat,
een verslag te geven van het
Congres, dat ik in Straatsburg
rrocht bijwonen. Het is in één
woord prachtig geweest. Niet
om het aantal menschen, dat er
aanwezig was: wij waren op
zijn hoogst met 70 deelnemers.
Maar vooral om de geest, die
er heerschte en de problemen,
die er besproken zijn. Het is on
mogelijk. hier alles weer te ge
ven: ik heb er geen tijd en geen
plaatsruimte voor. Maar enkele
dingen wil ik toch vermelden,
enkele menschen met name
noemen. Er waren studenten
gekomen uit Parijs, Lyon, Cler-
mond-Ferrand, Toulouse en
Lille. Uit België waren twee le
den van de Prêtres auxiliaires
des missions aanwezig. Met mij
was ook nog een Nederlandsche
student gekomen. Natuurlijk
waren ook tal van priesters en
missionarissen aanwezig: zelfs
heeft de missie-bisschop, dien
ik reeds noemde, Mgr. Strebler
een heele dag aan de lezingen
en besprekingen van het con
gres deelgenomen.
Het congres was eigenlijk ge
organiseerd door de Ligue Mis-
sionnaire des Etudiants de
France. Maar het had tegelij
kertijd de steun van de organi
satie „Ad lucem", een genoot
schap. dat leeken als missiona
rissen vormt cn uitzendt naar
de Missiegebieden. Verschillen
de leden van „Ad lucem" en
met name enkele pioniers van
het eerste uur waren hier aan
wezig. Op de eerste plaats moet
ik hier noemen Dr. Louis Au-
joulat, een medicus, die jaren
lang in Fransch Kameroen ver
toefd heeft in dienst van de
Missie, Hij heeft er enorm veel
goed gedaan. Op het oogenblik
vertoeft hij in het moederland
als gedeputeerde van Kame
roen in de Constituante. Hij is
een diepgeloovig Christen en
tegelijkertijd een man van de
praktijk, met een zeer heldere
kijk op de missieproblemen
VII.
van het oogenblik. Hij had
meestal de leiding van de be
sprekingen: hij deed het vlot,
helder, hoffelijk en verloor het
wezenlijke, waar het om ging,
nooit uit het oog.
Naast hem noem ik Dr. Jean
Louis Lagarde, eveneens een
medicus, die in een Noord-
Afrikaansche Missie werkzaam
was, een man van fijne spiri
tualiteit, met die beminnelijke
bescheidenheid, die de Fran-
schen vaak zoo aantrekkelijk
maakt.
Ten slotte moet ik hier zeker
Joseph Folliet vermelden, pro
fessor* in de sociologie aan de
Katholieke faculteit van Lyon,
ook weer een typische Fransch-
man, robuust, en toch zacht
moedig, geestig, sprankelend
van leven, met een rijkdom
aan gedachten en aan woorden,
die verbluft, .vlot chansonnier,
die de laatste soirée van het
congres heeft opgeluisterd met
een aantal karakteristieke
chansons. Zijn eenvoud is tref
fend, wel zeer verschillend van
het professorstype, Jat wij in
Nederland zoo vaak ontmpeten.
TV at mij in het heele congres
vooral getroffen h?eft was de
vanzelfsprekende spiritualiteit.
Hier konden leeken spreken
over de noodzakelijkheid van
het geestelijk leven op een ma
nier, die door iedereen aan
vaard kon worden en ook aan
vaard werd. Juist het besef,
dat dit in Frankrijk bestaat,
geeft zulke groote verwachtin
gen voor de toekomst.
De centrale gedachte, die het
heele congres beheerschte, was
deze: wij moeten er in het ver
volg diep van ovértuigd zijn,
dat de dagen van het blanke
ras in Afrika en Azië geteld
zijn. De koloniale verhoudingen
zullen in een zeer nabije toe
komst volkomen tot het verle
den behooren. Voor de missio
neering brengt dat geweldige
consequenties met zich mee.
Men zou dat in twee punten
kunnen samenvatten.
Vooreerst heeft het er alle
schijn van, dat ten slotte twee
machten met elkaar om de
geestelijke wereldhegemonie
zullen moeten strijden, het Ka
tholicisme en. het communisme.
Dit laatste is op het oogenblik
de voornaamste tegenstander
van de Katholieke Kerk en wil
inderdaad wereldmacht zijn. En
de Kerk vindt het communis
me niet enkel tegenover zich
in de geciviliseerde landen van
Europa en Amerika, maar
evenzeer in de koloniale ge
bieden. Het communisme is be
gonnen, een greep te doen naar
Afrika en Azië en het maakt
hier gebruik van dezelfde me
thode, die het al zoo vaak heeft
aangewend: het weet zeer han
dig een verbinding tot stand te
brengen tusschen sociale en na:
tionale aspiraties. Het brengt
de inboorlingen onder het oog,
hoezeer zij door het Westen zijn
uitgebuit (dit laatste is zonder
meer een feit) en wijst erop,
dat verlossing uit deze toestand
slechts mogelijk is door ople
ving van het nationale bewust
zijn en herovering van een
eigen, onafhankelijk volksbe
staan. Men kan niet ontkennen,
dat er in deze gedachte veel
verleidelijks ligt en dat niet al
leen: zij bevat een gewichtig
stuk waarheid. Natuurlijk heeft
zij ook een zwakke zijde. Zich
losmaken van het oude moe
derland zal voor de meeste ko
loniale gebieden practisch be-
teekenen, dat zij „van baas ver
anderen" en het gaat er nu
maar om, wie van de twee het
winnen zal, Amerika of Rus
land. Maar b.v. de negers in
Afrika zeggen ronduit, dat hun
dat wel aantrekt. Zij hebben
onder de oorlog de macht van
deze twee wereldbeheerschers
gezien en verwachten, dat een
Amerikaansche of Russische
overheersching hen ruim
schoots de hulpmiddelen zal
brengen, waarover de moderne
industrie beschikt. Tot nog toe
werden de wegen in Kameroen
- vrijwel uitsluitend aangelegd
met behulp van menschen en
schoppen. Sinds de negers van
tractors en bulldozers gehoord
hebben, bedanken zij ervoor,
zich nog langer voor die zwa
re, primitieve arbeid te laten
gébruiken.
Het is ook onmogelijk, een
beroep te doen op de dankbaar
heid ten opzichte van het moe
derland. Wanneer men in Ka
meroen er op wijst, dat het de
verdienste van de Franschen is.
dat de slaapziekte, die in 1926
65 procent van de bevolking
had aangestoken, in 1946 tot 4
procent was gereduceerd, dan
antwoorden de zwarten, dat
dit gebeurd is, omdat de blan
ken zelf hen niet kunnen mis
sen als arbeidskrachten. Een
enquête heeft trouwens uitge
wezen, dat van de blanke be
volking der koloniën hoogstens
10 procent met een niet-com-
merciëel doel gekomen is. 90
Procent wil enkel maar geld
verdienen.
Het is te begrijpen, dat deze
beschouwingen voor de missio
narissen gewichtige consequen
ties met zich meebrengen. Zij
moeten zich onthouden van
stellingname in het nationale
probleem. Zij moeten komen
als dienaren van Christus, niet
als agenten van het moeder
land. Op dit punt is volstrekte
onbaatzuchtigheid allerhoogste
eisch. Het gaat hier om de toe
komst van de Kerk in de Kolo
niale werelddeelen.
En op sociaal gebied moeten
de missionarissen vooraan
staan. Zij moeten de eerste ver
dedigers en beschermers van de
sociale rechten der inheem-
sche bevolking zijn.
Er zou hier nog veel te ver
tellen zijn, maar het moet bij
een krabbeltje blijven. Het mo
ge voldoende zijn, om te too-
nen, hoe ingrijpend en vrucht
baar de beschouwingen van
Straatsburg geweest zijn.
Dr. HENRI VAN ROOIJEN,
Kruisheer.
langd. Het bestaande meeningsverschil
heeft derhalve hoofdzakelijk betrekking
op het tempo van behandeling.
Wat betreft dé onlangs bij eenige instel
lingen gegeven salarisverhoogingen, het
zou geheel onjuist zijn daaruit te conclu-
deeren, dat overleg omtrent de salarisre
geling niet meer gewenscht wordt. Het
gaat hier slechts om de in een aantal ge
vallen noodzakelijk geworden aanpassing
aan het hoogere niveau, waarop jongelui,
die pas hun einddiploma H.B.S. of Mulo
behaald hebben, thans algemeen worden
aangenomen.
Het wordt van werkgeverszijde ten
zeerste betreurd, dat de Bedrijfsunie bij
den huidigen stand der besprekingen ge
nteend heeft, een ultimatum te moeten
aankondigen, hetgeen niet bevorderlijk is
voor de goede verstandhouding tusschen
werkgevers en werknemers. Bovendien
wordt het uit organisatorisch oogpunt niet
juist geacht, dat de Bedrijfsunie zich niet
heeft gericht tot de salariscommissie resp.
de werkgeversvereniging in oprichting,
doch tot enkele individueele werkgevers".
0,p. de ïlieuia-^aapócAe
v J p.taliAn -
WAT LEZERS ONS SCHRIJVEN.
Het is een warme Augustusdag. De
zon brandt op oen weg en onze gezichten
zijn rood en bezweet.
Maar het is vacantie!
In Nieuwkoop verhalen de rietpluimen,
de vogels, de visschen en het water de
groote grootheid van de schepping. De
roep van de koekoek, de zucht van de roer-
comp, het gekrijfleh van de meeuw, de
duik van de fuut, de wilde vlucht van de
waterhoen, het ruischen van het riet, de
vormen van de plassen en meertjes, de
golven van het water en nog meer het
zijn al'le accooro'en in de machtige aller
schoonste symphonie die de natuur hier
voor ons uitvoert, een compositie met de
zachtste maar ook vaak met de wildste
melodieën en de schilderachtigste decors.
Ga eens me+ je bootje de plas op, en,
cis je dan zoo ongeveer in het midden bent,
pa dan eens rustig zitten en luister. Aan
schouw en luister naar die wondere
melodie.
Machtiger, grootscher, schooner
wordt alles om je heen...: als vanzelf ga
je staan en je bewondering kent geen gren
zen. Ongemerkt denken we aan de loflie
deren van Salomon.
Wondere natuur, wondermooie plas
sen, schoon Nieuwkoop. Schepper wat zijt
Gij groot en goed.
Maarhet is vacantie, ook op de
zen warmen dag in Augustus.
In het zwembad juichen de kinderen
en de grooten. Het is vacantie! In het dorp
k het druk met vacantiegangers. Allerlei
gezichten, bekenden en onbekenden, spre
ken ons van vacantievreugd en vacantie-
leed. Jeugdclubs trekken door ons dorp
en zingen hun frissche liederen. Jon^ë men
schen fietsen en wandelen en vinden in
Nieuwkoop romantische plekjes. Een zwe
tende vader zwoegt op een fiets beladen
met twee kinderen in de heete zon, ter
wijl zijn vrouw eveneens met een verhit
gezicht achteraan komt sleepen met haar
jongste in het mandje achterop.
Het is gezellig druk op dezen heeten
dag.
Wordt er dan geen wanklank gehoord
m dit sohoone dorp?
De reeds genoemde bezoekers jui
chen mee in het natuurconcert. De vader
jubelt, ondanks zijn geploeter want hij
mag met zijn van God gekregen kinderen
genieten! Maar.
Hoe vadserig is het bééld dat wij ook
aanschouwen. Fe] contrast. Venijnige dis
sonant. Twee bootjes worden door de
Nieuwkoopsche wetering getrokken. In
een der bootjes staat een jongmensch aan
ihet stuur en is gekleed volgens de Ger-
maansche naaktcultuur. Een kano sluit
den optocht. In die kano liggen zoowaar
voor het publiek tentoongesteld een stuk.,
mannen- en vrouwenvleesoh, gebraden
door de Augustuszon. Kinderen spelen
langs den weg en zien de lugubere ver
tooning in de Augustuszon. Brutaal kijken
de naakte wezens naar de hemel, waaraan
straalt de heerlijke zonJe ziet het en
ie denkt aan de „molensteen".
Het is vacantie!
De neringdoende maakt goede zaken.
Of de mensch zich kleedt of niet, zij moe
ten eten; sommige zaken verkoopen graag
en noemen de naakte wezens „mijnheer"
en „mevrouw" en zijn vriendelijk tegen
hethondje!
Genoeg! Nieuwkoop schoon waterland!
Gij vogels en visschen, zingende rietplui
men en golvende plassen, zwijgt toch niet,
maar zingt en jubelt altijd door*/ weet dat
ei nog menschen zijn, die uw lied hooren
en met u meezingen het wondere lied der
natuur.
De dag was warm. Tegen den avond
komt er een onweersbui en het frischt op.
In den koelen nacht wordt de lucht weer
helder en sterren sieren den Nieuwkoop-
schen hemel
In den nacht.... geen menschen....
alles ia stil
Hoorthoortdaar ginds op de
pTas. Zacht, heel zacht ruischt de wind.
De roerdomp blaast, een nachtvogel
schreeuwt.... in den nacht.
Hoort, nog steeds zingt de natuur,
ook in dezen nacht, haar zuivere melodia
C. C. VAN KOERT.
