KRUISWEG
DOOR FRANKRIJK
Onze catastrophale woningachterstand
De tyrannie van het hek l
Beide Cura^aosche commissies
publiceeren haar boodschap
f"\E DIRECTEUR-GENERAAL voor de volkshuisvesting^ dr. ir. Z. Y. van der Meer,
heeft over den zender Hilversum I een toespraak over' woningnood en woning
bouw gehouden. Dr. van der Meer zeide o.a.: „Honderdduizenden Nederlandsche
gezinnen zoeken op het oogenblik een eigen woning. Zonder eenige overdrijving kan
het aantal slecht gehuisveste landgenooten worden gesteld op meer dan 1 millioen.
nieuwe bouwmethoden, waardoor met
minder arbeid meer werk wordt ver
zet. Rationalisatie en normalisatie
naast een betere organisatie van het
bouwbedrijf is noodzakelijk. En ten
slotte: iedere verspilling van arbeids
kracht en materiaal moet worden ver
meden. Dat is alleen mogelijk door ge
ordend en geleid beheer van één cen
traal punt uit, volgens richtlijnen, die
door de overheid in nauw overleg met
het bedrijfsleven worden vastgesteld.
Het bouwplan 1946, dat de regeering in
het begin van dit jaar het licht heeft doen
zien, is de eerste stap op den weg naar ge
ordende bouwnijverheid.
Uit den stand van zaken op 10 Juli 1946
•blijkt, dat over geheel Nederland geno
men reeds meer dan zesduizend woningen
in aanbouw zijn of wel gegund. Daar dit
aantal juist in dezen tijd maandelijks met
1000 a 1500 toeneemt, is er. naar spr's
meening, geen reden te twijfelen aan de
Over 10 jaar eerst op
peil 1940
Vóór den oorlog werden in Neder
land ieder jaar ter opvanging van den
bevolkingsaanwas en ter vervanging
van woningen, die het einde van hun
levensduur hadden bereikt, ongeveer
40.000 woningen gebouwd. In de zes
oorlogsjaren 1940 tot en met 1945 in
totaal nog geen vierde deel van het
aantal, dat op grond van deze facto
ren gebouwd had moeten worden.
Daarnaast werden door de oorlogshan
delingen en uit vermeende defensieve
overwegingen van de bezetting vele
tienduizenden woningen vernield, ge
sloopt of zwaar beschadigd. En zoo is
er in Nederland thans, een woningach
terstand, die catastrophaal genoemd
moet worden.
Voor men in Nederland is teruggekeerd
tot woontoestanden, zooals die in 1940 be
stonden zullen zeker 10 jaren verstreken
zijn.
Nederland moet meer bouwen, dan het
ocit gedaan heeft. Maar er is minder ma
teriaal en er zijn ook minder geschoolde
arbeiders dan vroeger.
Het schijnt een onoplosbare puzzle en
slechts door het nemen van ingrijpen
de maatregelen zal een oplossing ge
vonden kunnen worden. Scholing, om
scholing en herscholing van bouwvak
arbeiders is een der eerste punten. Er
zijn reeds een aantal centrale werk
plaatsen gereed, waarin arbeiders tot
bouwvakarbeiders worden opgeleid.
Verder zal gezocht moeten worden naar
schiedenis Dat bewijst het verhaal van
den man, dié ergens in een vreemd land
patriotten aanvoerde en het eerst van allen
den verzetsstrijd organiseerde tegen de
binnengevallen Duitsche overweldigers. De
Duitschers verloren en de verzetsman werd
de gevierde leider van het land?
Dat zoudt u, argelooze lezer, in de lo
gische gedachtengang van dit tijdsge
wricht denken.
Neen, zóó was de geschiedenis niet.
De man, die in Joego-Slavië begon met
de organisatie van het verzet tegen de Duit
schers in 1941 was Miohailowitsj; hij voer
de een guerilla-oorlog met zijn patriotten
in de bergen van Joego-Slavië. Hij stond
alleen met z'n mannen, want de Russen
hadden toen nog een vriendschapsverdrag
met Duitschland en de communisten wa
ren dus nog niet in het verzet. Toen de
Russen door Hitier waren aangevallen,
kwamen ook de communisten in het ge
weer, maar Moskou was niet van plan
om steun te verleenen aan Michailowitsj,
want deze was geen communist. Moskou
had een beteren man in petto en stuurde
maarschak Tito, een volbloed communist.
Deze verzamelde ook mannen om zich
heen, streed ook een guerilla-strijd en.
kwam in botsing met zijn rivaal Michai
lowitsj.
De laatste werd gesteund door Amerika
en Engeland, Tito was de favoriet van Mos
kou- De Duitsche overweldigers verloren
den strijd, werden uit het land verdreven
langs den bekenden „elastischen" weg
van voordeelige „frontverkortingen" en
het was speciaal het Roode leger, dat deze
prestatie voor z'n rekening nam.
Zoodoende was Tito de man en zijn ri
vaal Michailowitsj was de sigaar. Hij werd
van brandschatting en plundering beschul
digd en van poging om het verzet (van de
communistische partisanen van Tito) to
verzwakken. Hij werd ter dood veroor
deeld en is dezer dagen door het vuurpele-
ton geëxecuteerd.
Wij willen het niet voor den man opner
men; hij zal wel z'n fouten gehad hebben.
Met name schijnt hij (of zijn onder-bevel
hebbers!) wol eens in zijn ijver om den
communisten een hak te zetten, zoover ge
gaan te zijn. dat hij de Duitschers hielp bij
het bestrijden van communistische ben
den, die het land brandschatten en alvast
bij voorbaat opruiming hielden onder de
niet-communisten.
Dat is op z'n minst genomen wat on
voorzichtig.
Maar verdiende deze. man den doodstraf?
In Amerikaansche en Engelsche kringen
voelt men zich niet erg lekker bij het ver
nemen van deze executie. De Amerikanen
en Engelschen hebben Michailowitsj ten
slotte in den steek gelaten, omdat Tito over
meer hulpbronnen beschikte en dus beter
georganiseerd was. En dus waardevoller
was in den strijd. Ook al omdat Moskou
iets zag in dezen man en hem dus fanatiek
.steunde.
In den oorlog deed men veel om wille
van de samenwerking Maar nu klinkt er
spijt door in de uitlatingen van Washington
en Londen.
Ja, het kan vreemd loopen in de histo
rie en de gerechtigheid' schijnt van haar
blinddoek wel eens meer last dan voordeel
te hebben.
uitvoering van het voor dit jaar ontworpen
plan. Daarnaast worden groote vorderin
gen gemaakt met het herstel van licht- en
zwaar beschadigde woningen. Naar zeer
globale schatting zijn op het oogenblik 4000
zwaar beschadigde woningen definitief
hersteld.
Voor den w oningbouw in de naaste toe
komst, zeker bij het sterk gestegen kosten-
peil van thans, zal financieele hulp van
overheidswege niet kunnen worden ont
beerd.
Er is een breede kloof tusschen de bouw
kosten van de thans te bouwen woningen
en de rentabiliteitswaarde van het gebouw
de op basis van het huidige huurpeil. Deze
kloof moet ten spoedigste overbrugd wor
den, hetgeen kan geschieden door aan den
eenen kant de productiekosten te verla
gen en aan den anderen kant de huurwaar
de te vergrooten. Een huurverhooging zal
in de toekomst, zoodra de loon- en prijs
politiek van de regeering zulks toelaat,
onvermijdelijk zijn. Deze huurverhooging
kan dan gedeeltelijk ten goede komen aan
den eigenaar, om tegemoet te komen aan
de Sterk gestegen onderhoudskosten van
bestaande woningen, gedeeltelijk aan het
rijk. Uit het fonds, dat als gevolg hiervan
kan worden gevormd, zal het Rijk dan de
subsidie kunnen putten, ten behceVe van
de woningen, die nu gebouwd moeten
worden.
ZATERDAGMORGEN, 10 min.
over half 12.
Wat vaders en moeders
rennen tusschen de boomen
van den overweg, om de
overkant te bereiken. Maar
met 'n smak slaat het ijze
ren hek naar beneden en
staan ze tusschen de beide
afsluitingen, terwijl aan den
overkant de tram voor hun
neus dreigt weg te rijden.
Zij roepen en gebaren tegen
den man, die de boomen be
dient. Maar op deri vriende-
lijksten toon van de wereld
brult deze uit zijn cabine:
„Dan mot je maar harder
loopen!"
Alsof je met 3, 4 kinderen
aan je hand een korte baan
race kunt houden.
De tyrannie van het hek is
volmaakt. Natuurlijk moeten
de zaken geordend en ge
regeld worden en de man
die de boomen moet bedie
nen is verantwoordelijk. Als
straks, sneller dan ver
wacht was, een trein zou
passeeren en er werd dan
iemand gegrepen, dagen zij
hem voor den rechtbank.
Maar zooals het dien Za
terdagmiddag ging, was het
•onhebbelijk. Een mensch die
een apparaat bediend, moet
een mensch blijven en geen
machine worden, geen auto-
Het is trouwens een hope-
maat.
looze affaire: de boomen
gaan dicht, het heele ver
keer staat stil te wachten,
men kijkt naar links, naar
rechts, geen trein, geen lo
comotief, niets. En na 5 mi
nuten wachten gaan de boo
men weer omhoog. Maar
niet zoo gauw zijn er een
paar menschen over of....
bens, daar rammelen en
klapperen die dingen weer
naar beneden.
De tyrannie van het hek bij
de Leidsche overweg is een
van de meest irriteerende
dingen in het stadsverkeer.
De situatie wordt daar lang
zamerhand hopeloos. Alles
moet door een te smalle en
te nauwe toegang gewron
gen worden.
Bij tijd en wijle gaan er
heele tramtreinen dwars
doorheen naar de. remise en
als dan eindelijk het auto-
en andere verkeer in bewe
ging kan komen, dan klette
ren de boomen weer op
nieuw naar beneden en be
gint het wachten ook op
nieuw.
10 Minuten om van de
eene naar de andere kant te
komen, behoort werkelijk
niet tot de zeldzaamheden.
Het is hoog tijd dat de
Spoorwegen aan de tyrannie
van dit hek een einde ma
ken en daar zal de gemeen
te ook het hare eens flink
toe moeten bijdragen.
ALLEEN NEDERLAND KAN
INDIË HELPEN
Kolonel prof. L. G M. Baas Bekking,
hoofldl van het Nederlandsch-Inaisdhe Roo
de Kruis, toegevoegd aan den staf van ge
neraal Spoor, opperbevelhebber der Neder,
landschc strijdkrachten in Nederlandsch-
Oost-Indië, die thans met het K. L. M.-
vliegtuig naar Java is teruggekeerd, had1
een interview met een correspondent van
het A.N.P., waarin hij om. zeïde:
,,De bevolking van Nederlan'dsch-Indië,
die wij altijd hebben beschouwd als be
vriende medeburgers, moeten door ons, Ne
derlanders. geholpen worden uit de moei
lijke positie, waarin zij zich thans bevindt.
De taak de Indonesische vrienden te
helpen, kan, aldus prof. Baas Bekking, al
leen door Nederlanders uitgevoerd wor
den. Wij hebben de jarenlange ervaring in
deze gebieden. Er is geen weg, geen brug,
geen kanaal, of wij hebben ze aangelegd.
De voortreffelijke organisatie voor de
landbouw en voedselvoorziening, die voor
den oorlog de welvaart op zulk een hoog I
peil had gebracht, was een Nederlandsche
organisatie Op het gebied der volksge- i
zondheid hebben alleen wij gezorgd voor
een organisatie over de geheele archipel. 1
Dit alles, dat zoo noodig en belangrijk is
voor het Indonesische volk, moet weder
om gaan functioneeren. Niet, om daarna
het land als ons eigendom te beschouwen,
maar omdat wij, als eenig aangewezenen,
hiertoe moreel verplicht zijn. Samenwer
king met het Indonesische volk is altijd mo
gelijk geweest, moet in de toekomst weer
mogelijk zijn.
Aangaande de rijstsituatie zeide prof.
Baas Bekking nog het volgende: De toe
stand is zeer precair. De luchtkarteering
van het departement van economische za
ken toont thans aan, dat wanneer niet on
middellijk alle aandacht wordt besteed aan
dit zeer dringende probleem, dit rijsttekort
tot een catastrophe zal leiden".
zijn voorafgegaan, kan slechts een Inge
wijde beseffen. Het boek beantwoordt vol
komen aan de verwachtingen. Het is we
tenschappelijk hoofdstuk voor hoofdstuk
wel overwogen en toch in het geheel niet
saai. Het contact, dat de schrijver met zijn
vrienden, de molenaars, had, zorgde, dat
het niet een boek over molens, maar, zoo
als de titel zeer terecht uitdrukt, een boek
over „molenleven" werd. Het is vol van
folkloristische merkwaardigheden. Er
waait een straffe bries doorheen. Men hoort
de wieken draaien en kreunen. Men hoort
de molenaars in hun eigen taal spreken.
Niet alleen de watermolens, maar ook de
koren- en houtzaagmolens, werden in deze
studie opgenomen. Niet alleen het heden,
maar ook het verleden kreeg er een plaats.
Niet alleen technische uiteenzettingen,
maar ook allerlei anecdotes en merkwaar
dige voorvallen worden er in vermeld.
OP VERZOEK VAN Dr. M. F. DE COS TA GOMEZ, voorzitter der Curagaosche
Statencommissie, heeft thans de voorzitter van de Staten van Curagao telefo
nisch toestemming gegeven tot publicatie van het memorandum, behoorende bij de
petitie, die de Statencommissie aan H. M. de Koningin heeft aangeboden. De petitie
zelf wordt niet gepubliceerd.
Tegelijkertijd heeft de tweede Curagaosche commissie, afgevaardigd door den
Raad van Bestuur van Curagao, den tekst gepubliceerd van de op haar beurt aan
H. M. aangeboden petitie.
STATENCOMMISSIE:
„Wijziging staatsregeling noodza
kelijk".
Volgens het memorandum dragen de
Staten van Curagao de commissie op, prin-
cipieele veranderingen in de Curagaosche
staatsregeling voor te stellen, in afwach
ting van de toekenning van volledige auto
nomie en tevens mede te werken aan de
herziening van de geheele staatsregeling
als gevolg van de voorgestelde principieele
wijzigingen, die zonder tijdverlies moeten
worden aangebracht en betrekking heb
ben op de wetgeving, het bestuur en de
inwendige structuur van Curagao.
de regeling van de aangelegenheden,
die de Ned. Antillen betreffen, wordt
beschouwd als interne zaak. Zij dient
tot stand te komen door middel van
eigen organen, samengesteld en uitge
rust met bevoegdheden, die waarbor
gen geven, dat die wetgeving in over
eenstemming is met de volksovertui
ging.
in handen van eigen organen te berus
ten, en verantwoordelijk te zijn aan de
volksvertegenwoordiging.
de centralisatie van bestuur en wet
geving der eilanden buiten Curagao
houdt de ontwikkeling der eilanden te
gen, is een bron van ontevredenheid.
De verschillende eilanden hebben ver
schillende bevolkingen, wier recht op
zelfstandigheid dient te worden er
kend. De eilanden zullen derhalve hun
eigen bestuur en wetgeving moeten
verlangen, ten einde zich als autonome
rechtsgemeenschap te ontwikkelen.
ter aanduiding der omvorming van
het gebiedsdeel in een nieuwe staats-
en rechtsgemeenschap, zal op de eerste
plaats de benaming „Curagao" in „Ne
derlandsche Antillen" moeten worden
voorgesteld.
BESTUURSCOMMISSIE:
„Voorgestelde wijzigingen nood
lottig"
Volgens zijn petitie ach: de Raad van
Bestuur van Curagao de beoogde wijzigin
gen van zoodanigen aard, dat zij ernstige
nadeelen en bedenkelijke gevolgen na zich
kunnen sleepen. Met name als een volks
vertegenwoordiging of constituante de be
voegdheden mocht worden toegekend de
staatsregeling in bepaalde kringen reeds
Grondwet genoemd vast te stellen, zou
de verhouding NederlandCuragao kun-
nenn worden teruggebracht tot een in
hoofdzaak ideëelen band.
de volledige bevoegdheid de struc
tuur van de Nederlandsche Antillen
zelfstandig te regelen vooraf ge
stempeld tot een inwendige aangele
genheid aan den weg voor een rege
ling in republikeinschen vorm of geest
en mogelijk zelfs, voor het aannemen
van den naam republiek.
O het algemeen bestuur, op voordracht
van de volksvertegenwoordiging be
noemd, afhankelijk van, verantwoorde
lijk en ondergeschikt aan de volksver
tegenwoordiging, zal het noodzakelijk
evenwicht in een kleine gemeenschap
verstoren.
gelijktijdige invoering van de her
vormingen, gepaard met algemeen of-
zoo goed als algemeen kiesrecht, zou
een sprong in het duister zijn.
4.op Aruba en Curagao is zeer veel
vreemd kapitaal geïnvesteerd, steunen
de op de alom bekende degelijkheid en
betrouwbaarheid van de Nederlandsche
regeering.
5 met een haast en overijling, kwalijk
overeen te brengen met de bezonnen
wijze, waarop in het moederland wet
ten plegen tot stand te komen, willen
de Staten zonder tijdverlies, ingrijpen
de wijzigingen invoeren, welke, al dan
niet losgemaakt van de Rijksconferen
tie, noodlottig te achten zijn.
De reorganisatie van het
voetbal-competitiewezen
Een speciaal door 'het K. N. V. B. be
stuur ingestelde commissie werd 'belast
met het ontwerpen van een totale reorga
nisatie van 'het competitiewezen. De in
stelling van een hoofdklasse is een van de
Voornaamste onderdeelen van deze reor
ganisatie. Verder heeft de commissie ziéh
uitvoerig bezig gehouden met een moge
lijke verbetering in het systeem van in
deeling dn districten, zoowel wat betreft
de 1ste klasse, alsook de drie lagere regio
nen. Tenslotte is de commissie gekomen
tot een voorloopig ontwerp, dat 7 hoofd
principes behelst. Deze zijn:' 1. De zuivere
en gelijkvormige pyramide voor de 2e, 3e
en 4e klasse-afdeelingen, volgens de ver
houding 248 in alle districten. 2. De
vorming vafi een hoofdktógé van Ï4 clubs;
3. De eerste klasse los van de districten eni
inkrimping van het aantal éeïSfe klassers
tot 56 clubs. 4. Het Vormen van vier 1ste
klasse afdeelingen van 14 clubs en. v&ini.2e,
3e, en 4e klasse afdeelihgèn Van^l2 Clubs^
behoudens daar waar zulks om geogrOfft
sche redènen niet mógelijk is. 5, De atlffccP
matische degradatie van de ^erlaagst1
geplaatste clubs in de hoofdMaffié, V&. de
drie laagst geplaatste clubs in de eègsté
klasse, van de twee laagst geplaafsfe; JÖtfhs'
in de 2e en 3e klasse en van de liiafgsfi öc
plaatste clubs in de 4e klasse en dé auto
matische prdmotie van de kampioenen ven
de le, 2e. 3e en 4e Ikl'aisee. 6. Hét ó0det-":.|
brengen van de reserve elftallen vólgens
de pyramide 124*8 in afÈóhdölijké
compet itieafdeelingen met een maxfentan
van 10 elftallen per afdeel iitg. 7. De auto
matische degradatie Van de 4e klagers
NIEUWE UITGAVEN.
door
Molenleven in Rijnland
A. Bicker Caarten.
Het was onvermijdelijk, dat, als de heer
Bicker Caarten een boek zou schrijven,
het een boek over molens, we mogen wel
zeggen, zijn geliefde molens zou zijn. De
molens waren reeds lang zijn hobby en
deze hobby, met steeds meer ijver en
nauwkeurigheid nagestreefd, heeft thans
haar. neerslag gevonden in dit buitenge
woon te waardeeren boek „Molenleven in
Rijnland", bij A. W. Sijthoff's Uitgevers
maatschappij te Leiden royaal en rijk ver
lucht uitgegeven. Welk een studie en na
pluizen, welk een jarenlang toegewijd
ver-zamelen, welk een speurtochten en
handig ingeleide interviews met molenaars
e.a. aan de totstandkoming van dit boek
Professor Piccard
treft met zijn assis
tent dr. Max Cosijns
voorbereidingen voor
zijn navorsohingen
op den bodem van
den Oceaan. De af
daling zal geschie
den in een (bolvor
mige cabine, waarop
zich een reservoir
bevindt, welke met
behulp van schroe
ven kan worden
voortbewogen. De
geleerden bij hun
proefnemingen in 't
laboratorium te Brus
sel. De expeditie is
vastgesteld voor 1947
in de Golf v. Guinea.
In Parijs heeft men maandenlang geconfe
reerd. Er was overeenstemming, er was géén
overeenstemming. Men had iets bereikt, men had
niets bereikt. De vredesconferentie zou beginnen
of niét beginnenEn mèt dat al groeide de twij
fel of de wereld wel ooit den vrede zou kennen.
Confereeren in de schaduw van atoombommen
brengt niet de juiste sfeer om conferenties te
doen slagen. Confereeren. beslissen over het we-
reldlot zónder den Schepper der wereld Zijn plaats
te geven aan het hoofd der conferentietafel,
móet op een fiasco uit loopen. En in een sfeer
van achterdocht, twijfel en wantrouwen, in een
vergadering waar zelfs de naam van God angst
vallig wordt vermeden, begint straks de vredes
conferentie
Langs steden, dorpen
en gehuchten, langs ko-
Pelgrims dagboek
„Morgen zijn we hal-
ren. die ons zoo dikwijls
weer met nieuwen moed
den tocht doet voortzet
ten.
Men zegt dat dit een
protestantsche streek is.
De menschen blijven
naar ons kijken of kee-
ren den rug toe en gaan
weer aan het werk.
De kerken zijn leeg en
- vervallen. Niemand
brengt ons bloemen voor
het kruis. Wanneer wij
in St. André de klok lui
den om de menschen
naar de kerk te roepen,
komt er niemand.
De meest vermoeiden
oneer ons slapen in de
kerkbanken."
t
den weg neerknielen en
het kruis oprichten,
knielt het heele dorp er
omheen.
We ontmoeten veel
enthousiasme en gods
vrucht, ook veel onver
schilligheid; een enkele
maal vijandigheid, zooals
in dat communistische
dorp waar werklieden
ons uitjouwden en de
„Internationale" gingen
zingen.
boeren en kinderen) Idlë
latijiisché gezangen lüt
't hoofdl meê en het 'gaat
gelijkmatig en heel mooi
Dié Franschen, ze zijn
prachtig; ze wachten ons
op bij de ingang van het
dorp. begeleiden ons naar
de kerk en doen ons weer
vend enthousiasme.
Frankrijk herstelt zkh.
Frankrijk herrijst. Frank
rijk kan niet sterven.
Ons kostbaarst bezit
Vandaag kwamen we
tot de ontdekking, dat
het voor ons eigenlijk
een teleurstelling zal zijn
als we eindelijk in Vé-
zélay aankomen. Want
dan moeten we afscheid!
Toen wij door Diu Rou- nemen van ons kruis,
lay trokken kwarrtén boe- We hebben^ hét 'kruis
renvelden, bosschen en verwege Vézélay.. We
heuvelen, over zonbe- hebben dan 140 mijl ge
schenen wegen in Frank, loopen, meest in een
rijk gaan groepen men- brandende hitte,
schen met een kruis. Ons gezicht vervelt,
Frankrijk heeft zijn onze schouders zijn pijn-
groote tocht gehad: het jjjfc en dikwijls één open
beeld van de Lieve wonde door het kruis-
Vrouwe van Frankrijk is dragen, en de rugzak
~J schaaft en schrijnt tot de
rug branderig rood is.
Bijna
ren van het veld af en
vroeger, als gunst het
kruis een eind' te mogen
dragen
Het is moordend heet.
Onze voetstal
sporen na in
leeren liefhebben, het is
het middelpunt van onze
zorgenonze gedachten
en onze godsvrucht. Het
is ons kostbaarst bezit
laten geworden, dat we ride-
zacht marrdl afstaan, tenziji fwii.j
door het land gedragen
En het was een zege
tocht.
niemand heeft
De Fransohe .jeugd trok tneer gezonde voeten,
met de jeugd van andere Wij vormen met 30 man
landen naar Chartres. En de groep uit Engeland,
nu gaat door het zomer- pr zijn enkele priesters
sche Fransche land de onder ons, een dokter,
internationale pelgrims- cen werkman, een offi-
tocht voor den vrede. cier. een advocaat, een
Een kruisweg met bankier, een chauffeur,
Franschen, Engelschen. verschillende gedemobili-
Belgen, Zwitsers en seerde soldaten.
Luxemburgers. Ze dra- Twee weken geleden
gen om beurten een zijn we uit Engeland ver
zwaar houten kruis.
Het is een vreemd ge
zicht. v H
Het doet denken aan wereldvrede. We dragen
trokken om deel te ne
men aan den kruisweg
door Frankrijk voor den
untit uiui I1UUICU JUUIÜ lirct. wja
iragen hun beurten dragen we hft
habijt. De aan de vi^r uiteinden op
andére deelnemers ziin in onze schouders.
De tocht gaat langs gehad'. 25e volgens ons in
dorpen waar menschen
de pelgrims reeds op
wachten en in processie
•en wagen en loopen la-
or weer mee.
Van Evreux naar Mes-
gutste ons van het £e-
een toespraak.
Dan gaat de
verder naar Vé;
en kregen wij dus
niet die stimulans,
aanmoediging van i
„Gisteren ziin we in
Rouaan aangekomen, de
stad van Jeanne d'Arc.
Men wachtte ons op met
bloemen, rozen en lelies
overdekken het kruis.
Bruidjes begeleidden ons
naar het marktplein en
op de plaats waar Joanne
d'Arc verbrand werd.
richtten wij het kruis op.
Later werd een Lof ge
celebreerd en kwamen
honderden het kruis ver
eeren.
Nil zi,jn we weer op
weg-
We bidden de rozen
krans of zingen als wij
niet al te uitgeput zijn
door de hitte of spre
ken onder elkander over
godsdienstige onderwer
pen. Enkele Paters Jezuie
ten, die als onze gidsen
fungeeren, entameeren
een onderwerp; zoo heb
ben wij urenlang gespro
ken over het geheim van
de H. Drievuldigheid.
Wannéér de dragers van
het kruis omwisselen, ne
men wij contact op met
een ander groepje en
wisselen onze gedachten
en ideeën uit.
We bidden voor de
dorpen en de bewoners
waar wij langs komen en
wanneer wii soms langs
geworden asphalt, dat in het in een of andere kerk
onze schoenien door- tér aanbidding. opsteRjeij.
dringt en zich in de sok- 31
ken vastzet. Het loopen
wordt daardoor bijna on.
mogelijk en is eèn ware
marteling.
De uiteinden van het
kruis zijn donker gewor
den daar waar het op de schouders.
getrokken en al heeft het
mijlen en mijlen afge
legd. het heeft bijna nooit
op Franschen gromdi ge
rust, maar steeds op onze
schouders rust; het zweet
gutst van schouders,
hoofd en rug en door
weekt onze kleeren; we
hebben zakdoeken om
den hals gedraaid en dé
twee paters Dominicanen
van onzen groep loven en
danken hun heiligen
Stichter die hen een wit
babiit heeft gegeven in-
plaats van een zwart of
bruin, dat de hitte nóg
meer opvangt.
We zien er smerig uit.
De eenige die toonbaar
is. is een oude heer van
60 jaar. ex-soldaat, die
rustig voortstapt in een
lichtgrijs colbert met een
groot! Panama-hoed' op.
Marsohmuziek.
„In plaats van het Ro
zenhoedje te bidden, zin
gen wii' het nu. Je kunt
er gemakkelijk op mar-
cheeren. Verder hebben
Wanneer wij straks in
Vézélay aankomen zal dit
voor ons niet beteéke-
nen: een thuiskomst na
een lange zware reis,
maar wel een afscheid
van datgene wat wii zóó
hebben leeren liefhebben"
Zoo trekt de moderne
merisch op zijn kruisweg
door Frankrijk.
Biddend en boetend
voor den vrede.
Straks wordt de vre
desconferentie geopend.
Dan is de kruisweg
naar Vézélay geëindigd.
Met die conferentie in
Parijs begint het ..vredes
werk", denken de men
schen.
Maar hét zijn niet d,e
ministers der „'groote
vier", die de conferentie
voorbereiden.
Dat deden de pelgrims
naar Vézélay.
Dat deden al degenen,
we ontdekt, dat ie ook die mèt het. Fransche
op het „Adeste Fideles", Xolk Vet. °J>enll.lk
het internationale Lour-
des-lied en het Fransche
„Crétiens, chantons" best
kunt loopen.
De Franschen zijn een
liturgisch volk. Overal
waar wij. komen, zingen
door het land gedragen
hebben.
De oudste dochter der
Kerk wordt zich haar
roeping weer bewust.
Frankrijk bereidt de»
vrede vóór.
