Alle pijn verdwenenJ
Red. Buitenland: Mr. H. Geise, Leiden; Red. Stad en Sport
M. Zond erop. Leiden; Red. OmgevingL. Roozen, Leiden
Red. Letteren en Kunst: Fr. Schneiders, Leiden; verant
woordelijk voor de advertentiënC.de Heiden, Leiden
Zon onder 4.26 Maandagavond.
Zon op 8.43 Dinsdagochtend.
Tusschen deze tijden moet worden ver
duisterd.
Mnd. 14.12: Maan 13.04 op. (E.K.).
Dinsd. 15.12: Maan 0.34 onder, 13.29 op.
Woensd. 16.12: Maan 1.46 op, 13.52 ond.
Dond.d. 17.12: Maan 2.55 onder, 14.16 op
Vrijd. 18.12: Maan 4.02 onder, 14.40 op.
Zat.d. 19.12: Maan 5.08 onder, 15.07 op.
Zond. 20.12: Maan 6.11 onder, 15.38 op.
Rede van den Leider der
N.S.B. Ir Mussert
Onmiddellijk hierop was het woord
aan den leider der N.S.B., Mussert
wien een ware ovatie ten deel viel.
Mussert sprak als volgt:
Herr Rsichskommissar. Duitsche en
Nedierlandsohe gasten. Mijne kamera
den.
Sedert het tijdstip, dat wij bijeen
kwamen daar in de Markthallen te
Utrecht vorig jaar, waar nu andere
menschen denken dat wij zijn, maar
waar wij niet zijn, is reeds een jaar
voorbij gegaan (hilariteit). Een jaar is
kort in het leven van een mensch. Wij
hebben maar enkele tientallen jaren te
leven, maar een jaar is lang en wij
diemken hoe ontzaglijk veel zorgen,
moeite en bezwaren dat jaar dat ach
ter ons ligt, gehad heeft. En wanneer
nu weer een jaaT voorbij gegaan is en
wanneer wij terug zien op hetgeen een
jaar geleden was en op hetgeen nu
is dan weten wij: deze wereld-wor
steling is dit jaar weer klaar tot ons
gekomen. De fronten teekenen zich
duidelijker en helderder af dan ooit te
voren. De beweging kan gezien worden
aio de geschiedenis van ons volk. Wan
neer na 20, 30 of 40 jaar een jongere
generatie op de schoolbanken zit en
de nieuwere geschiedenis van ons volk
geleerd zal worden, dan geloof ik dat
diegenen, die onderwijzen, niet anders
kunnen zeggen dan: de geschiedenis
van ons volk in de laatste jaren was
de geschiedenis van de beweging in de
laatste jaren.'
Dit blijkt duidelijk wanneer wij de
geschiedenis van de beweging zien sa
mengevat in enkele tijdvakken. Dan
vinden wij, dat er een rechte lijn is van
het begin tot op dien h-uidigen dag. Wij
zie-n het eerst naar de voorgeschiedenis
der beweging, de jaren van 1925 tot
1931. Dan ziet ge dit merkwaardige, dat
de D-uilsche broederpartij eigenlijk is
ontstaan als een gevolg van het verdrag
van Versailles, een verdrag,' dat
Duitschland en Italië bracht in een
staat van vernedering en knechtschap
ten behoeve der democratieën. Gij
weet, dat door het verdrag van Ver
sailles Frankrijk eindelijk de Rijngrens
ten deele bereikte. Het scheen, alsof
wij daar niets mede te maken hadden.
In 1925 echter, zes jaren na het ver
drag van Versailles, bereikt dit verdrag
onze grens. Frankrijk wil dan door mid
del van zijn vazalstaat. België zij-n in
vloed uitstrekken naar de Maas en die
Waal, dus naar het hartje van ons land.
In ons land ontstond toen een reactie
tegen het voorgestelde Belgische ver
drag. De regeering zei ja, de Tweede
Kamer nam het aan, doch het werd
door de Eerste Kamer verworpen. Maar
in twee jaar was het toch zoover. Zij,
die zich ingezet hadden voer volk en
vaderland, dachten weer naar hun eer
zaam beroep terug te kunnen gaan en
niet meer aan politiek te doen en ziet
in 1929 beginnen en zij weer, aan het
eigen volk te ontnem enwat het had.
Toen zijn wij pioniers tot de conclusie
gekomen, dat het parlement niet lan
ger tot reigeeren in staat was. Een volk
moet ziek zijn, wanneer het zijn eigen
land zoo achter sitelt bij de belangen
van andere volkeren. En dus zeiden
wij: wij gaan nu tot het volk en zullen
probeeren het weer gezond te maken.
Daarom ontstond in 1931 op de eenig
mogelijke basis, namelijk op de basis
yan het nationaal-socialisme, het begin
van het herstel van ons volk. In De
cember van 1.931, nu 11 jaar geleden
en zoo gaan wij naar het tweede tijdvak
van 1931 tot 1935, de vier eerste jaren
der beweging: ons volk verdeeld in 50
politieke partijen, ten deele voorzien
van het gebroken geweertje, dat u zich
nog herinneren zult, ten deele zwerend
bij den Volkenlbondspolitiek en het volk
wijs makend, dat de armoede en de
werkloosheid van honderdduizenden
slechts een crisisverschijinsel was. Als
u maar even geduld wilde hebben, zou
het kapitalisme zich herstellen en de
crisis zou voorbij gaan en ieder zou
weer werk krijgen. Pal daartegen in
werkt de beweging, de beweging, die
-begon met de verdediging van het volk
tegen de macht achter de schermen. De
beweging, die ik toen vormde, eischle
eenheid in plaats van verdeeldheid en
zelfrespect der natie, verdediging van
Indië, verwerping van den onzedelij-ken
Volkenbond (die geen enkel goed
mensch als basis van zijn handelingen
zou kunnen gebruiken en die slechts
bestond om onrecht te handhaven) en
het socialisme van de daad. Zoo sprak
de beweging vier jaren lang en dat zij
niet voor doovemans ooren sprak, blijkt
wel uit de verkiezingen van 1935, toen
300.000 Nederlanders, .8 pet. van ons
volk zich achter haar -stelde. Zij was
de vijfde politieke partij gewonden
van de 50.
Daarna komt het derde tijdvak, van
1935 tot 1937. Daarin ziet u zich het
internationalisme ontplooien; de oor
logsverklaring van Italië aan Abessy-
nië is het hijschen van de vaan-, het
hijschen van de vaan van alles, dat
democratie heet, van alles wat macht
heeft, van alles wat bezit heeft om
zich te verdedigen tegen de habe-
nichts, zooals men toen zeide. Enge
land vorop met Frankrijk en den
Volken-bond begon in actie te komen,
die alles zou handhaven zooals het
was. En wie ging toen het eerst naar
Genève? De Nederlandsche minister
van Buitenlandsche Zaken om sanc
ties te vragen. Hoevelen waren er
toen nog in ofis land die dachten: dat
doet hij voor zijn land en voor zijn
regeering, misschien zelfs voor de Ko
ningin. Wij wisten als nationaal-socia-
listen toenmaals, dat hij als knecht van
Engeland naar Genève ging. De Vol
kenbond nam zijn sancties, maar niet
hard genoeg. Italië wint. Dan komt de
internationale democratie en zegt; nu
Italië gewonnen heeft is er nog maar
één ding te doen: met de wapenen in
de hand het nationaal-socialisme en
het fascisme te vernietigen en wij
weten reeds nu, dat de macht achter
de schermen lat in de bankiershuizen
te New-York onder leiding van Roo
sevelt. Daar vandaan ging het naar Pa
rijs, Warschau n Londen. Welnu, wat
gebeurde er met ons land in het jaar
1936? V/at zien wij verschijnen? De
geestelijke en moreele herbewapening!
Herinnert u uch nog dat zuiver Neder
landsche product van Engelschen oor
sprong (hilariteit). Wat zien wij nog
meer? De Oxfordbeweging! Herinnert
u zich nog 1937, toen wij onze verkie
zingen hielden en in Utrecht een ge
weldige demonstratie van de Oxford-
beweging werd gehouden, waarbij de
menschen langs een omweg verteld
werd: kijk eens, als je nu in ieder ge
val wat anders wil, doe dan één ding
niet: „ga in ieder geval niet naar de
N.S.B. Bij ons kun je het ook krijgen
en goed ook. We hebben Oxford en
eenheid door democratie" of zooals ik
wel meer heb gezegd „eerlijkheid door
diefstal". (Gelach).
Welnu kameraden! Colijn en Oud
wonnen de verkizingen. Ons volk ge
loofde hen, Colijn als vertegenwoordi
ger van het Engelsch-Amerikaansche
grootkapitaal, Oud als vertegenwoordi
ger van de internationale vrijmetse
larij.
Wij krijgen de helft van de stemmen
van voor dien tijd, maar de beweging
staat pal en in Den Haag verklaart zich
een groot aantal menschen tegen de
Volkenbondssanctis en zegt: „wij zijn
solidair met de Duitsche bruinhem-
den en de Italiaansche zwarthemden
en wij gelooven in de vorming van een
nieuw Europa, de vorming van een
nationaal-socialistisch Europa."
Na de verkiezingen ging de bewe
ging in de doodkist. Hier in Amster
dam had men een keurige doodkist.
Daarin lag de beweging. Duizenden
prentbriefkaarten werden rondge
stuurd, gij zult het u herinneren, met
de woorden: „Heden overleed zacht en
kalm de N. S. B. (Gelach).
Het vierde tijdvak is van 1937 tot
1940. Mijne volksgenooten. In het wa
pen van het land, dat officieel heette
„Koninkrijk der Nederlanden" ziet gij
de wapenspreuk „Je Maintiendrai" of
in goed Nederlandsch: „Ik zal hand
haven". Welnu mijne kameraden, wat
zij gehandhaafd hebben in de vier oor
logsdagen was niet veel, maar wij
hebben in die drie jaren de beweging-
weten te handhaven ondanks de ter
reur en broodroof. De beweging ging
haar weg, een eenzamen weg. Haar
waarschuwende stem ging niet verlo
ren. Wij hebben het volk gezegd: keer
terug op uw weg, gij zijt thans op het
verkeerde pad en gij gaat uw ongeluk
tegemoet. Keer terug voor het te laat
is en vernietig uw levensmiddelen
niet. Niet eenmaal maar honderden
malen hebben wij onze waarschiiwne-
de stem laten hooren. V/ij zeiden: re
kent u niet op Engeland, want nog
nooit heeft Engeland Engelsch bloed
vergoten ten behoeve van ons vader
land. Reken ook niet op den Volken
bond. Het is een kaartenhuis, dat uit
eenvalt. Beken u tot het nieuwe
Europa voor het te laat is. Dat is alles
wat wij hebben gezegd in de vierde
periode van 1927 tot 1940. Wij krijgen
dan de vijfde periode van Mei 1940 tot
December 1941.
Direct na de Meidagen komt de
stem van den overkant, maar hier is
de storm en hier blijft het volk en zij,
die verantwoordelijk zijn, vluchten
weg. De beweging ging door. Ons doel
was ons volk te maken van vijand tot
bondgenoot, zooals wij op onze laat
ste groote bijeenkomst te Lur teren
gezegd hebben. Deze groote bijeen
komsten, die wij ook nu zoo graag
zouden willen hebben, maar die nu
niet mogelijk zijn, zullen eerst later
weer mogelijk worden en dan grooter
dan voorheen (daverend applaus).
Wij hebben nu een Duitsche bezet
ting en wij weten nu wel, waarom dat
noodig was. In die dagen zeiden zoo
veel Nederlanders tot elkaar „Wat
doen zij nu?" Maar nu begrijpt toch
iedereen met hersens, dat deze kust
verdedigd moet worden. Want indien
er nu geen Dui-sche weermacht in
Nederland was, dan waren de Ameri
kanen niet in Algiers geland, doch dan
was hier het oorlogsterrein gekomen,
mijne kameraden! (applaus).
Wat deed de Duitsche bezettende
overheid? Zij gaf iedereen na Mei
1940 zijn kans. Wat wilt gij, Neder
landers? Meedoen of tegengaan? Be
paal uw plaats. En daar zagen wij op
komen de nieuwe „eenheid door de
mocratie" en wij oude nationaal-socia-
listen, och, wij hebben ons zoo'n beet
je er aan geërgerd. De Nederlandsche
unie, de schuilkelder van alle politie
ke partijen, die zeiden het nieuwe te
willen, maar in werkelijkheid alleen
het oude wilden conserveeren, inblik
ken. Toen kwam in Juni 1941 de be
slissing. In Juni 1941 was het zoo dat
het bolsjewistendom moest worden
aangevallen. Het kon niet anders. De
Rijkscommissaris heeft zooeven herin
nerd aan onze samenkomst op het ijs
clubterrein, waar verklaard werd: wie
niet voor ons is, is tegen ons. Ons
standpunt was bepaald: het samen
gaan met Duitschland tot de eindover
winning. De Nederlandsche Unie
schreef toen echter, dat zij de zaak
nog wel eens zou aanzien en haar
standpunt zou bepalen na afloop van
den oorlog. Daarmede was een einde
aan de Nederlandsche Unie gekomen,
maar toen kwam in December 1941 de
grootste misdaad ooit gepleegd aan
ons volk. Aan Japan is door de emi-
grantenregeering te Londen de -oorlog
verklaard. Duizenden van onze jon
gens gingen te grónde zonder eenige
reden en Indië werd afgescheiden van
het moederland.
Wat de toekomst is, weten wij niet,
maar wij zijn gegaan naar hem, die
het land van Europa in zijr h-"d
heeft voor 90 pet., althans voor de
overgroote helft. Wij zijn naar Adolf
Hitier gegaan en hebben de solidari
teit der beweging, die wij sedert 1935
hadden, in een vast verbond omgezet,
culmineerend in den eed aan den ger-
maansehen Fuehrer en mij, gevolgd in
dit jaar door den eed van mijn volge
lingen aan mij, opdat wij een onver
brekelijke ketting zouden vormen naar
het nieuwe Europa, dat komen moet.
(applaus).
Wij zijn nu in het zesde tijdvak, het
jaar 1942... Nederland is dit jaar van
bezet gebied geworden tot oorlogster
rein. Zie de bombardementen van
Zuid-Limburg en van Eindhoven. Ik
Ik gevoelde roijjj
als herboren,»
1!
De Heer O. M. te KL
schrijft, d.d. 23-1-M1
„Met mijn S3 jaren leed||
ik aan een buitengewoon!
pijnlijken aanval van[
ischias. Niets hielp, zooi
dat ik tenslotte alleen»
nog kromgebogen, leur
nende op een stok rond.f
kroop. Van slapen wat
geen sprake. Toen nam ik Uw Ovaaljes; re s denr
eersten dag verminderden de pijnen en sliep ik 6j
uren. Ik gevoelde mij den volgenden morgen als-
herboren en reeds na 8 dagen bemerkte ik nieter
meer. Uit voorzorg neem ik ook verder nog Ovaal-P
tjes en beveel deze iedereen ten zeerste aan." I
Dij rheumatiek, ischias, spit, verkoudheid, griep,r
zenuw- en hoofdpijn helpen de Ovaaiijes van het
Trïneral Agentschap. Deze hebben geen schadelijken;
Invloed op hart, maag co darmen. Neem direct deF.
proefOrigineeïe verpakking van 20 fabietten slechte,
60 ets. In alie apotheken en drogisterijen verkrijgbaar^
Trineral Agentschap, Nassankade 373, A'dami
wil hier herinneren aan den tijd vanF
het einde van 1940 en aan het vorige!
jaar. Buitengewoon slimme Nederlan-!
ders zeiden: „Laat je toch niet wijs-!
maken, dat die bombardementen ge-
schieden door Engelsche vliegtuigen,;:
het gebeurt door Duitsche vlie-tui-
gen" Dat herinnert gij u toch nog? Nu[|
hebben zij het niet gezegd. Dat doen?
zij niet meer. Zij zijn tenslotte nietf
heelemaal gek geworden en zij be-;
grijpen nu, dat dat niet het geval is..
Welnu, u begrijpt waarvoor die bom-j|
bardementen en evacueeringen zijn.'
Nederland's westelijk gebied is West-j
wal van Europa geworden. Laten wijl
goed begrijpen, dat ik vroeger hebj
gezegd, dat ik blij was, dat onzel
Grebbelinie, onze IJsse'linie en onze[
Hollandsche waterlinie tegenwoordig
Wolgalinie heet, en ik zou nog bliider
zijn, wanneer de Westwal wat kan
opschuiven naar het westen, want hoe
verder weg hoe liever. Dit moet ons
tot voorbeeld strekken: hoe verJer
weg de grenzen van Europa zijn, des
te beter kunnen wij in Europa leven.
Dat is de groote opgave, dat de gren
zen ver zijn en dat daarbinnen geen
oorlog heerscht en daarbuiten de
wacht wordt gehouden. Dat beteekent
ook dat het Nederlandsche volk hier
aan aandacht zal moeten geven, dat
beteekent dat wij soldaten zullen moe
ten hebben! Het vorig jaar. kamera
den, waren er nog zoovele Nederlan
ders, die het theewater gingen opzet
ten, omdat de Engelschen gez°gd had
den, dat zij zouden komen. Zij zijn er
echter nog niet, maar wij hebben nu
reeds een voorproefje gekregen, wat
het zou beteekenen. verleden jaar heb
ik gezegd: God beware ons ervoor, dat
ooit ons land tot slagveld zou worden,
wart dan bliift geen steen op de an
dere. De werkelijke vaderlanders zijn
wij, die weten wat er aan de hand is
en niet zij die in het Engelsche kielwa
ter varen.
Mijne kameraden, de moeilijkheden
zijn groot. De beweging heeft geen
makkelijk jaar echter den rug. Wij
maken alle ellende en alle moeilijkhe
den mee en degenen, die werkelijk re
den tot klagen hebben zijn wij. Maar
wij klagen niet. Wij hebben geen
recht te klagen omdat wij geleerd
hebben den weg te zien, dien de an
deren niet willen volgen. Wij klagen
niet, waarom zouden wij klagen? Wij
moeten trachten mee te vechten. Een
man klaagt niet, maar zet zich in in
den strijd.
Vorig jaar, toen zag het er moeilijk
uit. Dit jaar, dat wij nu bijna ten ein
de hebben geleefd, was zwaar, Wij we
ten het heel goed, mijne oude getrou
wen, gij weet het heel goed! De moei
lijkheden in de beweging, de onder-
grondsche ophitsing, het verraad, mis
bruik van vertrouwen, dat ik in enke
len had gesteld. Baantjesjagers, de
ondermijning in het geloof van de
goede, rechtvaardige uiteindelijke be
doelingen van de Duitsche leiding. Wij
hebben er altijd in geloofd en men
