fMomentje
ZATERDAG 9 MEI 1942 33ste Jaargang No. 10247
Ste Ccul^clicSoii/ïci/iit
Telefoon: Redactie 20015 Administratie 20935. DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMS l KEKEN Giro 103003. Postbus 1L
Tweede verplichte bijeenkomst ter controle van de
voormalige Nederlandsche weermacht
1) VERPLICHT TOT AANMELDING ZIJN ALLE:
a) Beroepsofficieren, cadetten en adelborsten van de voormalige Ne
derlandsche land- en zeemacht, die op 10 Mei 1940 in actie ven dienst
waren.
b) Beroepsofficieren van het voormalige Nederlandsche koloniale leger
t/m den leeftijd van 55 jaar.
2) OP 15 MEI 1942 14 UUR PRECIES moet de tot aanmfelding verplichte
te persoonlijk opkomen, overeenkomstig de volgende lijst:
In de provincies: Verplichte bijeenkomst te:
Groningen
Friesland
Overijsel
Drenthe
ASSEN, Friesland-kazerne.
(Wilhelmina-kazerne),
Drenthsche Hoofdvaartstraat 153.
Gelderland EDE, Maurits-kazerne,
Utrecht (infanterie-kazeme) Stationsweg.
Noord-Holland' BUSSDM, v d. Palm-kazeme,
Amersfoortsche Straatweg.
Zuid-Holland BREDA, Chasse-kazerne,
Zeeland Vier Windenstraat 4.
Noord-Brabant) ROERMOND,
Limburg Ernst Kasimir-kazerne.
3) Ieder tot aanmelding verplichte moet medebrengen:
a) Een wettelijk legitimatiebewijs (persoonsbewijs, zakboekje, militaire
documenten enz).
b) Twee foto's van recenten datum in burger of in uniform, opgeplakt
op twee vellen papier (formaat din), die met de volgende gegevens
moeten worden ingevuld:
Familienaam:
Alle voornamen:
Geboorteplaats:
Geboortedatum: invullen in
Gehuwd, ongehuwd, gescheiden: blokletters
Laatste militaire rang: of met
Laatste legerafdeeling: schrijfmachine.
Tegenwoordig beroep:
Arbeidsplaats en/of werkgever:
Tegenwoordig adres:
Woonplaats: straat: handteekening
4) Niet verschijnen heeft onmiddePijk strafmaatregelen ten gevolge.
9 Mei 1942.
Der Wehrmachtbefehlshaber
den Niederlanden
General der Flieger
FR. CHRISTIANSEN.
De Nederlandsche Vrijwilligers aan het Oostfront
Een artikel in Storm
Het weekblad der Nederlandsche SS,
Storm, publiceerde in een zijner laatste
nummers onder den titel „Germaansche
overtuiging" een artikel, dat op treffende
wijze uitdrukking geeft van den levens
moed der Nederlandsche vrijwilligers, die
onder de vanen der SS den strijd aan het
oostelijk front meemaken. Hieruit spreekt
duidelijk, welk een belangrijke fundamen-
teele wijziging deze inzet in de harten en
de geest van deze jonge Nederlandsche
mannen gebracht heeft. Mogen zij, die hier
te lande in vergelijking met den strijd aan
het front voor heel wat gemakkelijker pro
blemen gesteld zijn, zich aan deze frissche
en durvende geest der Nederlandsche pio
nieren voor het nieuwe Europa spiegelen.
Dit artikel luidt als volgt:
De Germaansche vrijwilliger, die de
Duitsche uniform draagt, is voor velen een
vraagteeken. Waarom strijden deze man
nen eigenlijk? Het moet toch veel gemak
kelijker zijn, ergens in Nederland, in De
nemarken, in Vlaanderen of in Noorwegen
het een of ander ongevaarlijke beroep uit
te oefenen? zoo vraagt de Duitsche wa
penbroeder, maar in het vaderland stelt
men een andere vraag: wat krijgt hij er
voor, wat kan hij er bij winnen?
Hun, die dit voelen, hoeft men hierop
eigenlijk geen antwoord te geven, want zij
hebben een mannelijkeninborst en het
gevoel voor het geschiedkundig verband
der feiten en voor noodzakelijkheden. En
hun, die deze vraag stellen, behoeft men
niet eens te antwoorden, zij kunnen toch
nooit begrijpen, dat een leven, een man
waardig, een ander zijn moet dan dat, wat
slechts heil ziet in een goede zakenbalans.
De hierachter afgedrukte brief van een
Nederlandschen vrijwilliger echter, bevat
meer dan een antwoord op de gebruikelij
ke vragen.
Brief van den SS-Schuetze Smits.
De Jeugd.
„Na zeven maanden aan het Oostfront
heeft men zijn kameraden leeren kennen.
Wat in de eerste maand niet direct te be
grijpen was, helderde zich reeds op in de
tweede, in de derde maand begreep men
het reeds volkomen en in de vierde werd
dit weten omtrent karakter, zwakheden
en bekwaamheden, niet slechts van an
deren, maar in de eerste plaats van zich
zelf, bevestigd. Eén ding moet men altijd
weer constateeren: de soldatenopleiding is
hard, grijpt de leerschool in de kazerne
iemand reeds flink aan, dan doet de oor
log de rest ten slotte is men een an
dere geworden.
Dit „andere" is het, wat de Duitsche man
nen van die der Noordwestelijke democra
tieën onderscheidt, ofschoon zii toch allen
als Germanen denzelfden erfelijken aanleg
hebben. Destijds reeds, in „Mei 1940", toen
de Duitsche troepen in Nederland binnen
trokken, begreep men reeds iets van dat
„andere", van de nog niet onder woor
den te brengen geschiedenisvormende
kracht. Maar nu eerst, na de lange maan
den van strijd in het Oosten, waarin ver
onderstellingen tot ervaringen konden
worden, nu eerst is de tijd aangebroken
om te probeeren eenige van mijn gedach
ten onder woorden te brengen.
Het was geen toevalligheid, dat in het
neutrale Westen het boek „Homo Ludens"
uitkwam, een boek, dat al het mensche-
lijke doen en laten als een spel beschouw
de, zij het dan ook bij tijd en wijle als een
V
verheven. Bij een dergelijke denkwijze
die jammer genoeg niet slechts die van
dén schrijver is, maar ook de handelingen
van velen in het Westen, zij het dan ook
onbewust, bepaalt zal men nooit den
noodzakelijken ernst kunnen vinden, om
zich zelf tot den dood toe in te zetten.
Want, hoe fanatiek men ook spelen kan,
toch blijft altijd het bewustzijn bestaan,
dat het gaat om willekeurigheden en niet
om het essentieele, daarom ontbreekt dan
ook de totale inzet, het laatste offer en
zoodoende ook de geschiedenismakende
daad. Dat was de kern van onze levenshou
ding in het Westen: niet in nood opgevoerd
zag tenminste de jeugd het leven als met
maskers gespeeld. Ons ontbrak de ernst
welke het geloof aan de onveranderlijke
juistheid van onze idealen met zich brengt.
Daarom wilden wij in de diepste betee-
kenis van het woord geen daden doen
en zijn er zoodoende slechts in geslaagd
oppervlakkigheden voort te brengen.
Ons leven was leeg, ofschoon met dui
zend kleinigheden gevuld, geen ideaal
scheen ons groot genoeg om het te kunnen
of willen wagen in zijn dienst het netwerk
van tallooze overwegingen en bezwaren,
waarin wij zoo stevig verstrikt waren, te
verscheuren. En dus voegden wij ons naar
het systeem, lieten ons drijven en leefden
het leven, zooals het ons geboden werd,
neutraal zonder risico, beschaafd, verfijnd,
hoffelijk-huichelachtig en oneindig laf.
„Uit den toon vallen" was het ergste
wat men doen kon en uit den toon viel
zonder meer al het ware, groote, oor
spronkelijke
Wié het leven speelt, wie zich niet
hoeft in te spannen, verliest het con
tact met de scheppende kracht, hij ge
niet het geschapene zonder nieuws te
scheppen en dat zoowel in materieele
als ideëele beteekenis. De jeugd ver
toonde zich aan ons jammer genoeg
slechts als genietend, vadsig, onpo
litiek en zonder problemen, onverschil
lig tegenover de laatste vraagstukken
van het leven..
Weliswaar doet men met dit te beweren
hun onrecht aan, die als jonge visschers,
zeelieden of boeren een hard leven leiden.
Maar voor de jeugd als geheel is dit toch
wel juist. Temidden van dit onbekommer
de leven viel de oorlog, hij zette achter alle
alledaagsche gebeurtenissen de mogelijk
heid van den dood. Hij, die uit onze ge
dachten verbannen was. hij leerde ons, dat
er waarden zijn waarvoor men dapper ook
den laatsten ademstoot offert. Waar hij is,
spreken niet langer holle pathetische woor
den, maar moedige daden over die dingen
die boven leven of dood staan.
Dit eerst gaf aan een aantal van ons
het vaste geloof, dat alle twijfel en
zelfspot overwint, die anders aan de
wieg der daden staan. Wij wilden niet
slechts met. den mond zeggen, dat wij
nationaal-socialisten zijn, wii meldden
ons als vrijwilligers bij de Waffen-SS,
bij de NSKK, bij de verbindingsaf-
deelingen, enz Wij wilden den oorlog
meemaken, wilden er bij geweest zijn,
wij wilden niet, dat men later tot ons
zou kunnen zeggen: de jeugd van Euro
pa heeft de Duitsche alleen laten strij
den.
De recrutentijd kwam en daarmee ook
bittere teleurstellingen Wij geloofden
reeds iets te zijn en iets te kunnen, maar
ons ontbrak het allernoodzakelijkste: het
geheele wezen te kunnen richten op den
totalen inzet. Wij hadden medelijden met
ons zelf, in plaats van vol vreugde midden
er in te springen, en eerst langzamerhand
begrepen wij, dat ook de beste uitvluchten
niet konden worden geduld. „Voor dén
Duitschen soldaat is niets onmogelijk", dat
werd dan slechts tot waarheid, wanneer
men in omstandigheden, waarin alle ande
ren het zouden opgeven, toch stand hield.
Zoo groeit een ander mensch op. hij doet
niet alsof hij aanvalt, hij valt aan, in het
beslissende moment trekt hij zich niet te
rug, maar geeft zonder dralen alles, zijn
wil is bevrijd van de duizend bezwaren,
hij handelt zonder omwegen, recht op het
doe] af.
Het was een Joodsche gedachte alles
met takt en slimmigheid en langs lis
tige omwegen te kunnen bereiken. Als
of de wereld met trucs te regeeren is.
Wij zagen en beleefden plotseling in
verbluffende duidelijkheid, dat een
deel van het Duitsche succes op het
eenvoudige feit berust, dat men zonder
hokuspokus direct op het doel afgaat
en op deze wijze met den kleinsten,
maar volkomen juisten inzet van
krachten dat kan bereiken, wat men
tot nu toe voor onmogelijk gehouden
heeft.
Leven zonder masker.
Weliswaar moet men daarvoor de uiter
ste nauwkeurigheid betrachten kunnen,
maar Wie eens een appèl, afgenomen door
een Duitschen onder-officier heeft meege
maakt, die weet alles af van deze nauw
keurigheid, welke ieder stofje op den loop
aangrijpt om iemand het Zondagsverlof in
te houden.
Daden te volbrengen in het geloof aan
dingen, die boven leven en dood staan, lee
ren zich zelf tot daden te dwingen, dat is
een deel van dat „andere".
Het tweede echter is het leven zonder
masker. Alle pose, alle schijn viel weg
en slechts de naakte mensch bleef over;
f een dappere en goede kameraad, f
een stuk ellende. Hier kon men noch met
goochelkunsten, noch met branie den
dappere spelen, terwijl slechts de angst
regeerde, geen omkooperij met kleinig
heden uit pakjes van thuis of met opge
spaarde sigaretten waren in staat een
niet aanwezig kameraadschappelijk ge
voel te maskeeren.
Nog iets leerde ons deze strijd in het
Oosten: wij hebben gebrek aan alles, wat
een beschaafd mensch noodig heeft, te be
ginnen met een vlekkelooze enveloppe tot
aan ondergoed zonder luizen toe. Wanneer
de keuken en de fouragewagen een paar
dagen wegblijven, dan blijven slechts twee
mogelijkheden, lur zijn en hongerlijden of
zich inspannen en zoo lang zoeken totdat
men de noodzakelijkheden voor een maal
tijd bij elkaar heeft. Anderen voor zich te
laten weren, dat gaat op zijn hoogst een
of tweemaal.
Voor de rest is men op zichzelf aange
wezen. Wie niet mee wil doen kan hoog
stens met een voorgewende rheumatiek
naar een ziekenhuis verdwijnen. O f men
jammert over het slechte eten, over weinig
post, over koude, winderige wachten, waar
bij de ooren en voeten bevriezen, over lui
zen en vlooien, over de valschheid der
Russen, f men slaat zich door alles heen,
mannelijk en zonder gemekker.
Zoo was het waarschijnlijk ook in den
wereldoorlog. Ook hij, die langen tijd in
de tropische rimboe geleefd heeft, weet dat,
van uit de verre verten leert men eerst
de kuituur en de beschaving op haar wer
kelijke waarde taxeeren; dingen, die heel
gewoon zijn, zooals een schoon bed of een
goed boek, worden tot oogenblikken uit
een beter leven.
Kort en goed, men zou de verwende
„jeunesse blasée" van de democratie een
soldatentijd toewenschen. Maar niet slechts
dat, men weet, dat dat de eenige redding
voor hen beteekent. De oorlog is niet de
vernietiger van het leven, zooals onze hu-
manistische-pacifistische opvoeding ons dat
altijd voor oogen gehouden heeft, integen
deel, eerst in het veld wordt ons de waarde
van dit leven helder bewust, eerst daar
kan men het nationaal-socialisme als le
vensleer ten volle leeren begrijpen.
Bron van scheppende kracht.
In het vaderland kan men veel schrij
ven over „de nieuwe orde", over „het
ware socialisme", over de nieuwe „we
reldbeschouwing' Wij willen dit ijverig
werken daar niet met een lachje be
schouwen en ons daar ver boven verhe
ven gevoelen. Wij weten echter, dat
eerst dan in ons vaderland het juiste be
grip voor de nieuwe wereld zal komen,
wanneer een groot getal van jonge man
nen aanwezig zal zijn, die met de ijzeren
taal van den oorlog bekend zijn.
Zonder voorwaarden te stellen, ons ge
vend in vol vertrouwen, zijn wij Adolf
Hitler als Fuehrer tot op de slagvelden
van het Oosten gevolgd en menig goed ka
meraad rust uit van den strijd onder de
zwarte Russische aarde.
In het vaderland hebben echter velen
het hart vastgehouden: zullen deze „jonge
avonturiers" niet door den afgrond ver
slonden worden, zij die zonder garantie en
zor.der beloften een Fuehrer van een an
der volk als soldaten volgen? Wij ant
woorden:
Wij hebben noch beloften noch garan
ties van noode, hier in fiet Oosten vonden
wij in ons zelf de bron van onze schep
pende kracht, wij weten, dat een nieuw,
een door den Fuehrer vereenigd Europa
ons initiatief en ons werk noodig heeft
en dat is ons voldoende. Wanneer wij
eens terugkeeren in het vaderland, dan
zullen wij u toonen wat wij gewonnen
hebben: dat „andere", dat geschiedenis-
makende zal in ons leven. Wij danken er
den Fuehrer voor, dat hij ons een plaats
tusschen zijn soldaten inruimde.
De commissaris van politie van den
justi'ieelen dienst C te 's-Gravenhage
verzoekt ieder, die inlichtingen kan
verstrekken over bepaalde personen,
die verbindingen zoeken met „zwarte
handelaren" zich te melden aan het
bureau var voornoemden dienst aan
de Laan Copes van Cattenburch 15.
Indien de verbinding tot stand is ge
bracht en de partij goederen wordt
aangeboden, geven zij zich uit voor
ambtenaren van de Duitsche politie.
Hierbij is meermalen gebruik gemaakt
van een revolver. In sommige geval
len werd de banderolleprijs van ta
baksartikelen betaald.
Het is gebleken, dat eenige malen
door onbevoegde personen, die zich
voor Duitsche politie uitgaven en een
voorraad in beslag namen, werd op
getreden.
Deze praktijken kunnen niet worden
geduld.
Voor wat betreft hun aandeel in den
zwarten handel wordt aangevers straf
feloosheid beloofd.
Dr. LEY EN ZIJN WERK
De rijksorganisatieleider der N. S. D. A.
P., en leider van het Duitsche Arbeids
front, ar. Robert Ley, is in Nederland aan
gekomen, waar hij enkele dagen zal ver
blijven voor het bespreken van sociaal-po
litieke kwesties. De tegenwoordigheid van
dr Ley in Nederland is een aanwijzing, dat
belangrijke ontwikkelingen op sociaal-po
litiek gebied gaande zijn, die door zijn in
vloed nog belangrijk bevorderd en onder
steund worden. Aan een artikel van Wer
ner Scheunemann over dr. Ley en zijn
werk ontleenen wij de volgende passages:
Enkele dagen geleden is, zooals wij reeds
hebben gemeld, het Nederlandsche Arbeids
front ougericht. Hierdoor is het sociale le
ven in Nederland in een nieuw stadium ge
komen. De oprichting van het Arbeids
front opgericht. Hierdoor is het sociale le-
land beteekent de ophefing van den klas
senstrijd. Hierin komt de wil tot uiting om
het leven in de bedrijven op een nieuwe
basis te plaatsen.
Dr. Ley is een der intiemste medewer
kers van den Führer. Hem heeft de Führer
een geweldige taak op de schouders ge
legd, n.l. de zorg voor alle werkende men-
schen in de Duitsche bedrijven.
Het Nederlandsche Arbeidsfront is geen
copie van het Duitsche, Duitschland is niet
voornemens zijn eigen staats- en sociale
instellingen aan andere volken op te drin
gen. Wel echter stelt het desgewenscht
gaarne zijn raad en steun ter beschikking.
In dr. Ley begroet Nederland op het oogen-
blik een hoogen gast, die als geen tweede
Europeesche arbeidersleider ervaring heeft
in de zorg voor de werkende menschen.
„Door ervaring wordt men wijs", zegt een
spreekwoord.
De grootste idealist van den
Führer.
De man, die op Europa het nieuwe so
ciale stempel drukt, is dr. Ley. Hij kent als
weinigen persoonlijk de opvattingen van
den Fuehrer op sociaal gebied. Van hem
heeft de Fuehrer in den Duitschen Rijks
dag gezegd, dat hij zijn grootste idealist is.
Een anderen keer heeft de Fuehrer ver
klaard, dat hij den geweldigen economi-
schen opbouw van Duitschland zonder het
door dr. Ley opgerichte Arbeidsfront nooit
had kunnen tot stand brengen. Voor het
nationaal-socialisme staat de mensch in het
middelpunt van al het gebeuren.
De leiding, de zorg voor den mensch, is
derhalve voor de nationaal-socialisten een
bijzonder eervolle, verantwoordelijke en
voorname taak. Dr. Ley verricht deze niet
aan zijn tafel. Steeds weer reist hij week
na week, nu al bijna tien jaar lang, door
alle deelen van Duitschland en bezoekt hij
de arbeiders in de fabrieken en werkplaat
sen. Hij richt het woord tot hen, hij be
kommert zich om hun wenschen en zor
gen, hij onderricht hen in vraag en ant
woord over den zin der gebeurtenissen.
Daarbij ontziet dr. Ley zichzelf niet.
In de gevangenis voor den
Fuehrer.
Onvermoeid getroost hij zich groote in
spanningen, wanneer hij maar onder de ar
beiders kan zijn en tot hen kan spreken.
Hij vervult hen daardoor van denzelfden
strijdgeest, die hem tijdens den eersten we
reldoorlog bezielde. Toen bleek de jonge
Robert Ley een harde en opofferende strij
der te zijn, dien geen tegenslag kon ont
moedigen. Of hij nu tijdens den eersten
wereldoorlog als waarnemer uit een vlieg
tuig van 2000 meter hoogte neerviel dan
wel of hij later als aanhanger van den
Fuehrer in de strijdperiode in gevangenis
sen zat "en voor den Fuehrer groote ont
beringen op zich nam, een ontoombaar
idealisme en een diep geloof in zijn volk
bezielden hem.
Waf dr. Ley echter sedert 1933 voor de
werkende menschen aan sociale verbete
ring heeft bereikt, is een unicum en heeft
hem de liefde en aanhankelijkheid van alle
Duitsche arbeiders deelachtig doen worden.
Zijn grotste taken wachten hem nog. So
ciale werken van ongedachten omvang en
van richtinggevende draagwijdte zijn op
zijn initiatief in voorbereiding. De naam
van dr. Ley zal eens in de Duitsche ge
schiedenis te boek staan als een van de
grootste en succesvolste politici op sociaal
gebied.
JAPANSCHE AMBASSADE BIJ HET
VATICAAN.
De eerste diplomatieke vertegenwoordi
ger van Japan bij den H. Stoel, de gevol
machtigde gezant Harada, is tot ambassa
deur bevo:rderd. In deze nieuwe kwaliteit
zou hij den Paus heden zijn geloofsbrie
ven aanbieden.
MOEDERDAG.
Morgen is het de dag der Moeders.
In ouden trant sprekend zou men kun
nen zeggen: morgen is het de dag der
koekologen. Want voor dien dag bak
ken alle koekologen taarten om de
Moeders te huldigen en te eeren en
men zou zoo zeggen, dat er geen beter
en meer moederminnend ras bestaat
dan het ras der koekologen. Of het
zouden de bloemisten moeten zijn.
Maar toch heeft deze tijd aan den
Moederdag iets veranderd. Ik denk
aan al die Moeders dezer dagen in de
keuken, daar zwoegend als mijnwer
kers om spijzen te bereiden, waarin
meer verstand en liefde zitten dan
materieele bestanddeelen, die in
staat zijn onze hoekig geworden li-
chaamsdeelen af te ronden. Laat ons
daarom nu gerust een dag de Moe
ders extra huldigen. De directeur van
de v/aterleiding, die in de kokende
Moeders zulk een geduchte hulp heeft
gekregen, zou kunnen beginnen met
alle grootverbruiksters een taart te
zenden. Maar wat kunnen wij, vaders,
doen? Het minste is al dit. Een schort
voorbinden en op Moederdag zelf eens
koken. Maar vermoedelijk zal Moeder
zeggen: 't is goed bedoeld, maar laat
mij het liever zelf maar doen. En ne
men jullie maar een stukje taart.
Zoo zijn die Moeders.
vy
BINNENLAND
MUSSERT SPREEKT OP ZIJN VER
JAARDAG IN DEN KRING
STEENDEREN.
Gistermiddag is op de afdeeling finan
ciën van het hoofdkwartier dor N.S.B. aan
die Maliebaan te Utrecht de beslissing ge
vallen waar de leider der N.S.B., ir. Mus-
sert op zijn verjaardag a.s. Maandag zal
spreken, ml te Steendsren.
STOPZETTING PLUIMVEESTEUN
REGELING.
In verband met de toenemende werk
zaamheden in den landbouw wordt de
'hulpverleening aan de door de inkrim-
pingsmaatregelen in nood geraakte pluim
veehouders behalve voor de op eigen
bedrijf tewerkgestelde kleine grondgebrui
kers gedurende de maanden Juni, Juli,
Augustus en September stopgezet.
WENKEN VOOR HET GEBRUIK VAN
ZEEPPOEDER VAN NIEUWE
SAMENSTELLING.
Naar aanleiding van het in de dagbladen
van 29 April opgenomen persbericht be
treffende de bonaanwijizing voor het pro
duct „zeeppoeder nieuwe samenstelling"
worden van officieele zijde enkele hieron
der volgende nuttige wenken gegeven ten
aanzien van het practische gebruik van
dit nieuwe artikel.
De eigenschappen van dit zeeppoeder
verschillen in zooverre van die van het ge
wone zeeppoeder, dat naar verhouding
kleinere hoeveelheden bij 'het wasschen ge
bruikt moeten worden. Tevens dient niet
met een warm sop te worden, gewasschen,
doch integendeel, bij een zoo laag moge
lijke temperatuur van het water.
Daar het nieuwe product wellicht reeds
in den loop van deze maand verkrijgbaar
zal zijn, zal men er nauwkeurig op moeten
letten, of men met zeeppoeder van de nieu
we of van de oude samenstelling te doen
heeft. Indien men zeeppoeder van de nieu
we samenstelling ontvangt, is dit op de
verpakking aangegeven.
PROF. W. J. AALDERS.
Bij besluit van den secretaris-generaal
van opvoeding, wetenschap en kuituurbe
scherming is aan prof. dr. W. J. Aalders
eervol ontslag verleend als hoogleeraar in
de faculteit der godgeleerdheid aan de
rijksuniversiteit te Groningen.
Kapt.-luitenarit Mohr, die met zijn onder
zeeër 53.000 ton vijandelijke tcheeps-
ruimte tot zinken bracht, bi) terugkeer
In een duikbootbasis aan de kust van den
Atlantischen Oceaan P.B.Z -v Eysden-
P.K. Dietrich-Pax Holland m
