RIJKSDAGREDE VAN DEN FÜHRER
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
De gebeurtenissen der afgeloopen
maanden
Momentje
MAANDAG 27 APRIL 1942
33ste Jaargang No. 10236
3)e £cid&elie
Bureaux Papengracüt 32.
Telefoon: Redactie 20015 Administratie 20935.
Giro 103003. Postbus 1L
WAARSCHUWING AAN ENGELAND I.Z.DEN LUCHTOORLOG
Na een pauze van meer dan vier maanden is de Duitsche Rijksdag gistermiddag
voor de zesde maal gedurende dezen oorlog bijeen geweest voor het aanhooren van
een verklaring der Rijksregeering.
Hitier begon zijn rede met een historische beschouwing van Engelands' politiek je
gens Europa, trad in de gevolgen welke de oorlog 1914'18 voor Engeland heeft
gehad en betoogde dat Engeland's poging tot handhaving van het Europeesche over
wicht beteekent, dat het kracht verliest, welke het voor zijn eigen imperium noodig
heeft. De nieuwe oorlog zal eindigen met een ramp voor het Britsche wereldrijk. De
Fuehrer schetste hoe in vele landen mannen zijn opgetrokken als vertegenwoordigers
van een nieuwe, betere orde, als de ware jeugd der sociale en nationale vrijheid. In
den strijd, die nu gevoerd wordt, de fasen waarvan de Fuehrer vermeldde, zal de
beslissing in het Oosten van Europa vallen.
Adolf Hitier teekende de zwaarte van den strijd in het Oosten, die onder onge
ëvenaard ongunstige omstandigheden moest worden geleverd en waar het front intact
is gebleven. Hij bracht hulde aan allen, die in het Oosten een plaats innamen, ook
aan de bondgenooten. Voor het geval zulks noodig mocht zijn, heeft de Fuehrer be
schikkingen getroffen om te verhinderen, dat noodtoestanden als in de afgeloopen
maanden voorkwamen, een volgenden winter terugkeeren. Daartegenover
vroeg de Fuehrer het recht, overal waar in dienst van de groote taak niet wordt ge
hoorzaamd en gehandeld, in te grijpen en zelf te mogen handelen. Dit recht heeft
de Rijksdag den Fuehrer toegekend.
Aan het slot van zijn rede kondigde de Fuehrer aan, sprekende over den strijd
in de lucht, dat slag met slag zal worden vergolden. De bolsjewistische kolos zal
worden geslagen tot hij verbrijzeld is. Tegen Engeland zal het Duitsche duikboot
wapen steeds meer in actie komen.
De Fuehrer begon zijn rede met er
aan te herinneren, dat hij op de laatste
zitting van den Rijksdag, die van 11
December j.l., rekenschap had afge
legd over het verloop der gebeurte
nissen van het afgeloopen jaar. Deze
zijn, zoo verklaarde hij o.a., in haar
historische grootheid en duurzame po
litieke beteekenis van een formaat,
dat wellicht eerst eeuwen later in ge
heel zijn omvang zal worden overzien.
Na de verplettering van den opstand te
Belgrado, door Engeland en Moskou ge
meenschappelijk aangesticht, begon Europa
reeds enkele weken later wellicht voor het
eerst sinds eeuwen de gemeenschappelijke
bedreiging uit het Oosten te beseffen. Van
de succesrijke afwending daarvan heeft
bestaan of ondergang van ons vasteland
'reeds zoo dikwijls afgehangen.
Voor vele menschen traden nu de oorza
ken van den bloedigen oorlog, die ons in
September 1939 opeedrongen was. duidelij
ker aan den dag. Want deze oorlog droeg
r.iet meer de kenteekenen van de van ouds.
hei bekende interne Europeesche conflic
ten. In toenemende mate won de indruk
veld, dat deze historische worsteling een
der elementaire conflicten is. die waar
zij de wereld dikwijls in duizenden jaren
ctnmaal schokken de duizenden jaren
van een nieuwe periode inleiden. Vele van
de daarbij optredende historische ver
schijningen zijn zich de diepste opdracht
en zi van hun hande'en zoo weinig bewust,
zooals dat een gewoon soldaat wel gaat
bij een groote militaire operatie. Ook zijn
de tijdsruimten van dergelijke eruptieve
perioden zoo groot, dat de afzonderlijke
mensch maar al te gemakkelijk de samen
hang of ook de beteekenis van zijn optre
den in verhouding tot h-^t verloop van
het geheel miskent.
Maar desondanks ziin ook daar degenen,
die de vruchten plukken, waar schijnbaar
zin en nut van een dergelijk proces, dat
de volken of zelfs de continenten aan het
wankelen brengt, niet zichtbaar is. Velen
gelooven derhalve te stuwen en zijn zelf
slechts de gestuwd en, anderen willen slaan
en zijn tenslotte de verslagenen.
Toen op 3 Spotember ^939 na eindelooze
Duitsche vredespogingen aan het nieuwe
^ijk* de oorlogsverklaringen van Engeland
en Frankrijk waren overhandigd, nadat
leze staten door de verstrekking van een
blanco-volmacht om te beginnen Polen als
actieve kracht ten tooneele hadden ge-
o'-acht, muest men wel wanhopen aan het
verstand van een wereld, die schijnbaar
-:onder eenige reder, de catastrophe letter-
!ijk naar zich toe haalde, inplaats van het
mgeluk van pen der<?elüVe waanzinnigen
oorlog te mijden
Nu weten wii allen, dat sedert de inner
lijke staatkundige desorganisatie van het
vasteland van Europa Engeland zich had
vastgeklampt aan een politieke leerstel
ling, die meende in de versplintering van
het vasteland de eerste voorwaarde te moe-
en zien voor de welvaart en de uitbreiding
'-an het Britsche wereldrijk. Ongetwijfeld
had deze gedachte, die de Britsche politiek
beheerschte. veel overtuigends. Terwijl Eu-
'opa in tallooze iifterne oorlogen dood
bloedde, zag Groot-Brittannië kans met
en minimale oooffering aan menschenle-
ens een wereldomvattend gebouw op te
echten. Hieraan werd de titel „imperium"
'erleend, maar de aard van dit imperium
viel met het imperiale Rome even weinig
t' vergelijken als een internationaal han-
dolsconcert met een wereld-onderneming,
'lie waarden schept. Daarbij zou men de
Britsche staatsmanskunst zoowel als het
simpele politieke en militaire vermogen der
Kngelschen overschatten, als men aannam,
dat hun optreden de oorzaak zou zjjn van
het destructieve verval van Europa. Dat
zou; beteekenen, dat men het ontstaan van
een toestand verwisselde met het profitee-
ren ervan Want het verval van Europa
vloeit ten deele voort uit natuurlijke ver-
'Udering van de continentale mogendheid,
he na de ineenstorting van het Romein-
'Che wereldrijk de leiding had, ten deele
•it de ondermijning *ran de elementen, die
an dit voormalige centrum van het avond-
and zjjn ethnischen en oolitieken grond
ig hadden verleend. In den tweespalt tus-
hen de antieke Romeinsche staatsidee
nerzijds en de niet minder imperale
eischen stellende Roomsche k erk, werden
dp fundamenten der centrale staatsvor
ming in Europa langzamerhand vernield.
L aarbij kwamen nog de diepe ernst, waar
mee de toemalige wereld opging in vraag
stukken, die aanleiding gaven Europa in
eindelooze interne godsdienstige conflicten
te verwikkelen, hoewel diezelfde proble
men thans, gelet op het belang van de sta
ten, vlokomen zonder beteekenis worden
oecchouwd.
Zoo is de ineenstorting van het oude
Duitsche Rijk en daarmee van het middel
punt van een interne Europeesche organi
satie, die in dezen tjjd bestond, even wei
nig veroorzaakt door de Engelschen, als
destijds de ineenstorting van Rome door
de Germanen. Zoo heeft Engeland zelve ook
niet primair het continent kunnen ver
splinteren, maar wel is het er in geklaagd
.n zooverre profijt te trekken uit de ont
stane versplintering van Europa als het
dank zij zijn insulaire positie nog slechts
een minimum aan kracht, zij het dan ook
gecombineerd met een maximum aan sluw
heid, noodig had om de Europeesche on
macht in stand te houden en met de res
iderende eigen kracht een andere wereld
ie veroveren, die ten deele nog niet door
vorst of alth/ns cultureel- en militair in
ferieur wac, gedeeltelijk zichzelf in eeuwi
gen innerlijken strijd uitputte.
Slechts een dwaas kan daarbij over het
hoofd zien of bestrijden, dat ook dit even
als elk ander politiek ordeninesoroces nut
heeft gehad voor de menschheid. Maar even
dwaas zou het zijn aan te nemen, dat het
Britsche imperium dit z.g. evenwicht der
Krachten in Europa eeuwig zou kunnen
nandhaven.
fOEN DE VOLKEREN ONTWAAKTEN.
Alle orlogen, die Engeland sedert eeuwen
onafgebroken tegen het vasteland heeft
gevoerd, konden in wezen slechts zoolang
met succes verloopen als het ging om de
bestrijding van zuiver staatkundige bouw
sels van dynastiek karakter door andere,
dergelijke lichamen. Op het oogenblik
evenwel, waarop de volkeren begonnen te
ontwaken, afgezien dus van dynasaieke be
langen, moesten de middelen van de tot
dusver gevolgde Britsche politiek in Eu
ropa schipbreuk lijden. Ondanks talrijke
oorlogen was het Engeland op den duur
n;et mogelijk den nationalen Frnnschen
staat te vernietigen, ondanks alle pogingen
zag het geen kans de aaneensluiting der
Italianen te beletten. En ondanks alle in
menging is het Duitsche rijk uit zijn puin-
hoopen van weleer door den wil der Duit
sche stammen en dank zij het optreden
van groote helden ontstaan.
Het Engelsche denkbeeld op den duur
met wat slapne argumenten de Europee
sche naties verdeeld of in onderling con
flict te kunnen houden moest schipbreuk
.ijden. Daardoor was Engeland gedwongen
in plaats van op zijn gemak profijt te kun
nen trekken van een bepaalden toestand,
dezen toestand te verdedigen of zelfs voort
durend in stand te houden. Daardoor nu
kwam een einde aan de kunst, van het in
trigeeren en in plaats daarvan kwam de
noodzaak zelf te strijden en niet alleen de
bereidheid daartoe, maar ook het vermogen.
Maar evenals Engeland gedwongen werd
in Europa zelf zijn bloed te vergieten, zoo
moet ook eenmaail het oogenblik komen,
waarop de handhaving van de Europee-
scche verdeeldheid van Engeland meer
kracht eischt dan het kan missen voor de
instandhouding van zijn eigen wereldrijk.
Afgezien echter daarvan, was de mee-
ning, dat het Britsche wereldrijk als be
staansvoorwaarde een in onmacht ver
splinterd Europa noodig heeft, slechts
zoolang geldig als aan de peripheric van
dit wereldrijk zelf geen gelijkwaardige
staten bestonden, die het bedreigden.
Zoodra de Russische kolos zich al
strijden een weg tot in Oost-Azië
baanle, zoodra de Amernkaansché Unie
een van Engeland even onafhankelijk
als volkomen voor aanvallen gevrij
waard lichaam werd en vooral zoodra
het Japansche keizerrijk evenals
Italië en Duitschland uit zijn slaap
ontwaakte en de opperheerschappij in
.Oost-Azië verwierf, waren de voor
waarden voor het voortbestaan ctn het
Britsche wereldrijk principieel gewij
zigd.
Niet tegen Europa kon dit lichaam op
den duur in stand gehouden worden, maar
ten hoogste met Europa. Toen Engeland
derhalve in 1914 ondanks langdurige Duit
sche vredespogingen wederom in den
geest van zjjn oude leerstelling het toen
malige Ryk met een sterker coalitie van
mogendheden den oorlog verklaarde, had
het Duitschland zelf wel tijdelijk in Euro
pa verzwakt en uit de restt van de wereld
verdreven, maar twee feiten moest ieder,
die niet volkomen verblind was, aan het
s'ot van deze tot dusver bloedigste worste
ling in de wereldgeschiedenis inzien en
edkennen:
1. Dat het slechts een kwestie van tijd
was, alvorens Duitschland zich van zijn
banden zou ontdoen.
2. De door Engeland in den loop van de
zen oorlog zelf aangezochte helpers waren
er nu eenmaal, d.w.z. 't beroep, dat de En
gelsche regeering in uitersten nood had
gedaan op Amerika, heeft dit continent ge
bracht tot een oeconomische en politieke
beteekenis, die Engeland zelf nooit meer
zal vermogen ongedaan te maken.
Toen Engeland ging deelnemen aan den
wereldoorlog, streed het voor zijn twee
mogendhedenstandaard ter zee en was het
niet bereid het Duitsche Rijk een sterkte
van vijf, laat staan zes tegen tien toe te
staan. Toen Engeland den oorlog naar
het meende zegevierend had beëindigd,
was Japan op de plaats van Duitschland
gekomen en Amerika op die van Enge
land zelf.
De bouw van het Britsche Wereldrijk nu
begon door dezen strijd los te raken en als
men in dien tijd van de zwaarste militaire
crises hulp vroeg onder het doen van be
loften. die men van meet af voornemens
was naderhand niet in te lossen, dan was
het duidelijk, dat daardoor wissels waren
getrokken, die vroeg of laat zouden moeten
worden voldaan. Noch de Voor-Indische,
noch de Arabische wereld zal de toezeggin
gen vergeten, waardoor men haar eens tot
offervaardigheid voor de instandhouding
van het Britsche wereldrijk heeft verleid.
EEN RAMP VOOR HET BRITSCHE
WERELDRIJK.
Dat Engeland daarbij zelf oecono-
misch ten zeerste geschokt, financieel
belast en wat de volkskracht betreft,
uitgeput uit den oorlog te voorschijn
kwam, kan als nieuw bewijs dienen,
dat reeds de eerste wereldoorlog een
Pyrrhus-overwinning was, een succes
dus, dat slechts de vader van latere ne
derlagen kan zyn. Nog een dergelijke
oorlog tot handhaving van het Euro
peesche evenwicht en Engeland moest
onontkoombaar binnen het wereldrijk
zijn noodzakelijke eigengewicht verlie
zen, met andere woorden, de kracht,
verspild aan de verdediging van een
onmogelijke Europeesche orde, gaat
verloren voor den samenhang en de
verdediging van het eigen imperium.
Derhalve kan en zal de nieuwe oorlog
slechts eindigen met een ramp voor het
Britsche wereldrijk. Met wien Enge
land zich ook verbindt, aan het eind
van dezen oorlog zal het zijn bondge
noot sterker zien dan het zelf is en kan
zijn.
Zijn aartskapitalisten mogen nu de
bolsjewistische staatslieden met nog zoo
groote huichelachtige vriendschap begroe
ten, zijn aartsbisschoppen mogen de bloed-
beesten van het bolsjewistische atheïsme
nog zoo innig omarmen, hoe meer leugens,
huichelarij en bedrog moeten worden toe
gepast om de tegennatuurlijke coalities van
dit rijk zedelijk te dekken tegenover het
eigen volk of tegenover de overige mensch
heid, des te minder zullen zij in staat zijn
de ziende volken werkelijk te misleiden
en den natuurlijken weg van een onont
koombare historische ontwikkeling te be
letten.
Er is een wijs woord van de antieken,
dat zegt. dat de goden met blindheid slaan,
wien zij willen verderven. Ik weet niet, of
alle Engelschen het nog heden ten dage als
een wijze daad zullen beschouwen, dat zij
de talrijke compromissen, die ik sedert
1933 heb voorgesteld, afgewezen hebben.
Evenmin of zij allen ook thans nog zoo vast
overtuigd zijn, dat het zoo verstandig is
geweest mijn aanbiedingen tot het sluiten
van een bondgenootschap, die ik nog 1
September 1939 had vernieuwd, van de
hand gewezen, en mijn vredesvoorstellen
na den Poolschen en na den Franschen
veldtocht geweigerd te hebben.
Ik ken thans evenwel nog een ander
gebod. Dit behelst, dat de mensch dat
gene, wat de goden ten ondergang
hebben gedoemd, zelf nog moet om
verwerpen. Zoo zal dus geschieden,
wat geschieden moet.
DE ROL DER JODEN.
De Britsche Jood Disraeli heeft eens
gezegd, dat het rassenvraagstuk de sleutel
tot de wereldgeschiedenis is. Wij, natio-
naal-socialisten, zijn door dit inzicht groot
geworden. De verborgen krachten, die En
geland reeds in 1914 in den eersten wereld
oorlog hebben gedreven, zijn Joden ge
weest.
De kracht, die ons zelf destijds verlamde
en tenslotte onder het motto dat Duitsch
land zijn vaandels niet meer zegevierend
naar huis mocht brengen, tot de overgave
dwong, was Joodsch. De Joden nu hebben
sedert 1939 ook het Britsche wereldrijk in
zijn gevaarlijkste crisis gemanoeuvreerd.
Joden waren de dragers van de bolsjewis
tische infectie, die eenmaal Europa dreig
de te vernietigen. Zij waren echter ook te
gelijkertijd de oorlogsophitsers in de gele
deren der plutocratieën. Door den invloed
van de Joden wérden de Vereenigde Sta
ten weer evenals in 1917 voetje voor voetje
door den Joodsch-besmetten president en
zijn volkomen Joodsche omgeving zonder
eenige reden en zonder eenigen zin in een
oorlog gedreven tegen volken, die Ameri
ka nimmer iets hadden misdaan, tegen na
ties, waarvan Amerika nooit iets te winnen
heeft.
Want waarin ligt do zin van een oorlog,
dien een staat voert, welke een land zon
der volk is, tegen volkeren zonder land? In
dezen oorlog gaat het daarom, politiek be
schouwd, in het geheel niet meer om de be
langen van afzonderlijke volken, maar het
gaat om een conflict tusschen naties, die
het leven op deze wereld voor de hunnen
willen waarborgen, en volkeren, die ge
worden zijn tot de willooze werktuigen
van een internationale wereldparasiet.
Het werkelijk optreden van deze
Joodsch-internationale oorlogsophitsing
hebben de Duitsche en de verbonden sol
daten het beste leeren kennen in het land,
waar het Jodendom uitsluitend zijn dicta
tuur oefent en als het staatkundige wereld-
ideaal van een komende menschheid laat
prediken.
BEGIN VAN EEN NIEUW EUROPA.
In dit oogenblik verheft dit schijn
baar verouderend Europa weer als
steeds in de geschiedenis de fakkel van
zijn inzicht omhoog en zijn mannen
trekken op, thans als de vertegenwoor
digers van een nieuwe, betere orde, als
de ware jeugd der sociale en nationale
vrijheid van de wereld.
Als ik vandaag namens deze ware jeugd
van Europa en daarmee van een jongere
wereld tot U spreek, dan doe ik dat met
het gevoel van een man, die den zwaar-
sten strijd van zijn leven voor een heilige
zaak achter zich heeft. Voorts spreek ik tot
U als de aanvoerder van legers, die een lot
hebben overmeesterd, dat als de zwaarste
beproeving der Voorzienigheid slechts kan
worden opgelegd aan degenen, die tot het
hoogste zijn geroepen.
Dezen winter is een wereldstrijd beslist,
die in zijn probleemstelling ver uitsteekt
boven wat in normale oorlogen moet en
kan worden opgelost Wij kennen het theo
retische beginsel van de gruwelijke werke
lijkheid der oogmerken van de Joodsch-
bolsjewistische wereldpers. Heerschappij
van het proletriaat heet het en dictatuur
van het Jodendom is het. Uitroeiing van
de nationale leiding en intelligentsia der
volken en beheersching van het proleta
riaat. dat dan zonder leiding en daardoor
tevens door eigen schuld weerloos is ge
worden. uitsluitend door de Joodsch-Inter-
natiönale misdadigers.
Wat zich in Rusland in zoo afschuwelij
ken omvang had voltrokken, de uitroeiing
van tallooze millioenen leidende geesten,
moest in Duitschland worden voortgezet.
Wij hebben in enkele deelen van ons rijk
de inleiding tot dezen toestand beleefd en
met opoffering van het bloed van talrijke
idealisten weer opgeheven. Zwaarder druk
te de vloek van dit satanswerk op Honga
rije. Ook daar slaagde men er slechts met
nationale macht in de macht der Joodsche
heerschappij te breken. De naam van den
man, die als aanvoerder in den strijd tepen
deze snoodheid de redder van Hongarije
werd. leeft nog thans onder ons als een
der eerste vertegenwoordigers der begin
nende Europeesche verheffing.
Het zwaarste conflict evenwel met de
dreigende vernietiging van volk en staat
werd in Italië uitgevochten. In een he-
roieken opstand zonder weerga hebben Ita-
liaansche deelnemers aan den oorlog en
Italiaansche jeugd onder aanvoering van
een uniek begenadigde het compromis van
democratische lafheid en bolsjewistische
heerschappij in een bloedige worsteling
verpletterd en op de plaats daarvan een
nieuwe positieve volks- en staatsidee ge
steld.
Eerst na de overwinning van het fascis
me kon men spreken van een beginnende
redding van Europa. Want nu was de
plaats van een conglomeraat van gedach
ten van destructieven, ontbindenden aard
niet louter de macht der bajonetten ge
komen, doch een waarlijk constructieve,
nieuwe idee. Voor de eerste maal werden
de bolsjewieken in een staat niet slechts
verslagen, doch vooral de marxisten ge
wonnen. Gewonnen voor den nieuwen op
bouw voor een betere, gezonder maatschap
pelijke ordening, die in den staat niet ziet
de belichaming in de bescherming van een
bepaalde klasse der maatschappij, doch de
bestaansvoorwaarde voor allen.
Ten tijde dat deze historische gebeurte-
nisesn zich voltrokken, groeide de natio-
naal-socialistische beweging naar de ver
vulling van haar roeping onder ons eigen
volk. Ook hier sloeg het uur. waaron in het
conflict tusschen Joodsch-internationalis-
me en nationaal-socialistische volks- en
staatsgedachte de gezonde natuur door
brak.
Wij allen herinneren ons voorts noe den
volgenden grooten, beslissenden strijd in
Spanje, waar ook onder leiding van een
enkelen man een duidelijke, definitieve be
slissing werd afgedwongen en eveneens na
een bloedigen burgeroorlog de nationale
revolutie den bolsjewistischen aartsvijand
terneer wierp.
Naarmate het inzicht groeide, dat de
Jood de parasitaire verwekker van deze
ziekten was. werd nu in de afgeloopen ja
ren vrijwel ieder staat in Europa gedwon
gen zijn standpunt te bepalen in deze le
venskwestie der volken. Als gevolg van
den drang tot zelfbehoud moesten zij de
maatregelen nemen, waardoor de eigen
volken definitief konden worden beschermd
tegen deze internationale vergiftiging.
Al is nu ook het bolsjewistische Rusland
het plastisch product van deze Joodsche
besmetting, toch mag men niet vergeten,
dat het democratische kapitalisme de voor
waarden daarvoor schept. Hier bereiden de
Joden voor, wat dezelfde Joden in het
tweede deel van dit proces voltooien.
Het jonge, ontwakende Europa heeft
nu den oorlog verklaard aan dit proces,
dat volgens Mommsen bestaat in ontleding
van volken en staten door de Joden. Met
DE STERKE.
Jarig zijn is geen bijzondere ver
dienste, men behoeft er slechts voor
te leven. En zelfs na zijn dood, her
denken nabestaanden dien dag, al
heeft men er dan zelf de vreugde van
een gedeelde borrel niet meer van.
Dat wil niet zeggen, dat men daarom
de verjaardagen niet in eere zou moe
ten houden, want nooit er een tijd ge
weest, welke zooveel reden gaf tot
het vieren van vele festiviteiten, als
deze. Ik wilde alleen inleiden, dat het
heel wat is met eere 70 jaar gewor
den te zijn, in al die jaren een dank
bare afnemer van Gods goede gaven
te zijn geweest en dan frisch en wel
van geest Hem te danken voor het
vele goede, dat Hij aan deze slechte
aarde heeft toevertrouwd. Bij zulk een
man was ik gisteren. Ik wist, dat het
er goed zou zijn en het was er goed.
Hij troonde er temidden van vele
vrienden en bij een vurige dronk en
blijde scherts herleefde de oude tijd.
Wie weet, was het eerste van zijn
tong gespaard! En ik, die er wel eens
over neb gepeinsd of het graan nu
geschapen was voor brood of drank,
weet nu bij het feest van gisteren en
het brood van beden, dat het goed
moet zijn als een mensch als deze zóó
zeventig jaren wordt. Als de hemel
het goed met ons meent, heeft hij voor
dezen man nog vele verjaardagen in
het verschiet!
En waar ik ook ben, ik zal erbij zijn.
Ad muitos annos.
Hedenavond van 19.1519.30 uur
spreekt Max Blokzijl voor den zender
Hilversum 2 in zijn politiek weekpraatje
over het onderwerp: „Een kort bezoek
aan Duitschland".
Arbeiders en kantoorbedienden
schenkt liier aandacht aan.
Als je in Duitschland werkt, help
je dan den „vijand"? Neen, dan zou
ook iedere arbeid in Nederland den
zoogenaamden vijand helpen. Laat je
niet door valsche propaganda af
schrikken, maar neem werk daar aan,
waar het is. Dat is in Duitschland het
geval. Laat je door het arbeidsbu
reau in je woonplaats inlichten.
dit Europa hebben zich trotsche volken
met eerbesef ook in andere werelddeelen
verbonden, en bij hen zullen zich nog hon
derden millioenen menschen voegen, on
derdrukten, die hoe hun leiders van het
oogenblik het ook mogen bezien op ze
keren dag hun ketenen zullen verbrijze
len.
Het einde der leugenaars zal komen, die
voorgeven de wereld te beschermen tegen
vreemde overheersching, die haar zooge
naamd bedreigt, maar in waarheid slechts
probeeren hun eigen wereldheerschappij te
redden.
In deze geweldige, waarlijk histori
sche bewering der volken bevinden wij
ons nu allen, ten deele als leidende,
handelende of uitvoerende menschen.
Aan den eenen kant staan de mannen
der democratie, dat wil zeggen van het
Joodsche kapitalisme en aan hun zijde
de bolsjewistische staat d.w.z. de mas
sa van een verdierlijkte menschheid,
waarover de Jood als in Sowjet-Rus-
land zijn bloedigen geesel zwaait. Aan
den anderen kant staan de volken, die
vecMen voor hun vrijheid en onafhan
kelijkheid en die vooral strijden om
hetdagelijksch brood van hun menschen
te waarborgen.
HET OOSTELIJK STRIJDTOONEEL.
In het Oosten van Europa nu ligt het
strijdtooneel, waar de beslissing zal
vallen. Over de oorlogshandelingen
van het afgeloopen jaar heb ik 11 De
cember j.l. voor de laatste maal gespro
ken. Ik zou er hier in het bijzonder op
willen wijzen, dat deze redevoeringen
in de eerste plaats steeds zijn bestemd
voor het Duitsche volk en zijn vrien
den. Ik spreek niet om menschen van
iets te overtuigen, die, hetzij uit dom
heid of met boos opzet, de waarheid
opzettelijk niet kunnen zien of willen
hooren.
Want als ik nu om maar een voor
beeld te noemen den werkelijken loop
der dingen vergelijk met de conclusies, die
mr. Churchill daaruit trekt, dan treedt hier
een zoo gapende tweespalt tusschen de ge
beurtenisseri en haar uitleg aan den dag,
dat elke poging tot overbrugging van deze
wederzijdsche opvattingen vergeefsch moet
zjjn.
Sedert het begin, toen het nationaal-so-
cialisme aan de macht kwam, is er geen
stadium, waaraan de heer Churchill niet
het karakter van een „bemoediging" heeft
toegekend, en waarschijnlijk ook wel tot
de laatste minuut zal toekennen. Dat En
geland ons eens den oorlog heeft ver
klaard, was voor hem een bemoedigend
teeken.
Dat er anderen zijn verschenen om zich
voor het Britsche egoïsme naar de slacht
bank te laten brengen, was niet minder be
moedigend. De besprekingen tusschen twee
of meer geallieerde generaals zijn even
bemoedigend als een praatje bij den haar
van den zieken man in het Witte Huis.
