Dat zal je
wel lukken
DINSDAG 22 JULI 1941 DE LEIDSCHE COURANT TWEEDE BLAD PAG. 5
KERKNIEUWS
IN DE MISSIE OVERLEDEN.
In het Apostolisch Vicariaat van Yung-
pingfu overleed op 48-jarigen leftijd de
weleerw. heer Willem Dirven, van de Con
gregatie der Lazaristen. Hij was geboren
te Princenhage 11 Juli 1893 en studeerde
te Wernhoutsburg (Zundert N.B.) en te
Helden-Panningen, waar hij 23 Januari
1921 in het Missiehuis St. Joseph de H.
Priesterwijding ontving.
Na een verblijf van slechts twee jaar .aan
de Apostolische School der Belgische La
zaristen te Ingelmunster kreeg hij zijn be
noeming tot provisor en tevens professor
aan het Seminarie Wernhoutsburg, welke
functies hij aldaar 13 jaar lang met zorg
vervulde. In December 1936 volgde zijn
benoeming" voor de missie van Yungpingfu,
waarnaar hij als jong priester reeds had
verlangd. Hij wist er zich cle moeilijke
Chineesche taal nog genoegzaam mester te
makenom rechtstreeks aan het zielenheil
der Chineezen te kunnen meewerken tot
voor eenige maanden een beroerte hem
kwam treffen. Ofschoon eerst eenige hoop
op beterschap bestond, bracht dezer dagen
een telegram uit Tientsin aan den Provin
ciaal der Lazaristen het droeve bericht
van zijn overlijden.
PATER CRESCENTIUS VAN DE BORNE
O. F. M. t
Zooals wij voor enkele dagen meedeel
den, overleed te Jeruzalem de eerw. pater
Crescentius van de Borne van de Orde der
Franciscanen.
De overledene werd geboren te Soeren-
donk op 6 November 1884 en trad in het
jaar 1902 in de Orde der Franciscanen,
waar hij in 1909 de priesterwijding mocht
ontvangen.
Na zijn priesterwijding studeerde hij aan
het Internationaal College der Minderbroe
dersorde te Rome. Hij mocht daarna aan
het Pauselijk Bijbelinstituut het Licentiaat
in de Bijbelwetenschappen behalen.
Als lector in de H. Schrift voor zijn jonge
medebroeders in Nederland, in Rome aan
het Internationaal College en in Jerusalem
aan de Bijbelschool van de Orde, maakte
hij zich door zijn voorrtffelijk onderricht
zeer verdienstelijk voor de vorming van
toekomstige priesters en lectoren.
Daarbij gaf hij zich met volle toewijding
aan de zielzorg, o.m. door het armenbezoek,
door de geestelijke leiding van zijn mede
broeders en door het geven van retraites
en recollectie aan eerw. Zusters.
Hij ijverde met hart en ziel voor de be
langen van de Custodie van het H. Land,
die hij oprecht beminde als de bevoorrech
te Bewaakster van de geheiligde herinne
ringen aan Christus. „Volkskrant"
FATHER DR. C. SCHUT
In het Missiehuis te Roosendaal van de
St. Josephs Congregatie is, zooals reeds kort
gemeld, telegrafisch uit Rome bericht ont
vangen, dat Father dr. C. Schut aldaar
overleden is.
Father C. Schut was in 1878 te Akersloot
geboren en priester gewijd in 1907. Drie
jaar later doctoreerde hij te Rome in de
theologie en hij behaalde het licentiaat in
de H. Schriftuur in 1912. Na een twaalf
jarig professoraat in de dogm. theologie en
de H. Schrift te Mill Hill keerde hij in 1924
nsar Rome terug, waar hij sindsdien werk
zaam was als algem. procurator der St. Jo
sephs Congregatie en tevens de theologie
doceerde in het Collegio Beda.
BROEDER OSARIUS t
In het klooster der eerw. broeders van
Liefde te Esschen (België) is Zondagavond
plotseling overleden de eerw. broeder Osa-
rius (in de wereld Joan van Niekerk), ge
boren te Gouda.
PASTOOR H. G. CAARLS.
Emeritaat aangevraagd.
Naar wij vernemen heeft de zeereerw.
heer H. G. Caarls, pastoor der parochie van
den H. Nicolaas te Rotterdam, wegens ziek
te ontslag gevraagd uit de kerkelijke bedie
ning per 15 Augustus.
Land- en Tuinbouw
MINIMUMPRIJZEN IN DEN
TUINBOUW
Nu de Nederlandsche groente- en fruit-
centrale de door haar voorgeschreven mi
nimum prijzen voor tuinbouwproducten
•heeft ingetrokken, heeft het centraal bu
reau van de tuinbouwveilingen in Neder
land besloten zelfstandig ophoud- en ver-
Weinig collegialiteit.
Zekere R. afkomstig, uit Leiden
werkte met een collega in Duitschland..
Toen hij met verlof naar huis ging, zoiu hij
voor dien collega honderd mark meenemen
voor diens moeder in Den Haag.
Inplaats van het geld netjes af te dra
gen hadl hij het voor zioh zelf gehouden en
verbrast
De Officier vond het schandalig om eigen
'kameraden op die manier te benadeelen
en vond bet feit zoo ernstig, dat hij een
jaar gevangenisstraf eisohte.
Uitspraak over 14 dagen.
goedingsprijzen voor de veilingen vast te
stellen.
Dit besluit is genomen, omdat met de
mogelijkheid rekening moet worden gehou
den, dat op een zeker oogenblik van een
bepaald product een grooter kwantum kan
worden aangevoerd, dan op dat oogenblik
is te plaatsen.
De minimumprijzen zijn over' het alge
meen laag, zoodat niet gevreesd behoeft te
worden, dat de kweekers weer evenals in
vroegere jaren gebeurde zullen verval
len tot het misbruik van het telen op den
minimumprijs.
De vergoedingsprijs is in het algemeen
vastgesteld op 75 pet. van den ophoudprijs
voor het goedgekeurde product en op 50
pet. voor het afwijkende product.
Het centraal bureau zal er zorg voor dra
gen, dat de tuinbouwproducten, die den
minimumprijs niet halen, niet vernietigd
worden, doch een andere bestemming krij
gen.
RECHTZAKEN
Haagsche Politierechter
KI eer en maken de vrouw.
Een dienstbode uit K a t w ij k aan
Zee vond, dat haar mevrouw mooier on
dergoed en mooier kousen droeg dan zij
en om «fit te veranderen had zij zich maar
wat van dit goed toegeëigend. Natuurlijk
had de mevrouw haar lingerie gemist en
de dienstbode, nader over dit onderwerp
aan den tand gevoeld, had; bekend het
weggenomen te hebiben. Tevens was toen
uitgekomen, dat de dienstmaagd ook nog
wat lepels en vorkien had meegenomen.
Aangezien zij al eens eerder dergelijke
oneerlijikhedien bedreven had, eisohte de
officier thans twee maanden gevangenis
straf. De politierechter maakte er een
maand gevangenisstraf van.
Winkeldiefstallen.
Een bejaarde juffrouw uit Ka t w ij k
aan Zee, had in Den Haag uit een
groot magazijn een zijden japon' meege
nomen. Zij wilde ook wel eens netjes ge
kleed gaan, was haar standpunt geweest
en geld om zulk een dure japon te koopen
had zij niet.
Wel was het haar bedoeling geweest om
in den winkel een japon te koopen al was
het dan een goedkoope. Toen zij evenwel
al die mooie dure gezien had, was zij voor
de verleiding bezweken. Zij toonde veel
berouw en de tranen vloeiden rijkelijk.
Dat alles vermocht geen indruk op den
officier te maken, die twee weken gevan
genisstraf eisöhte.
Omdat zij nog nooit veroordeeld was ge
weest werd het vonnis f 20 subs. 20 dagen.
De zwerver N., afkomstig uit Leiden,
handelt in galanterieën met dien verstan
de, dat hij met een koffertje langs de hui
zen gaat, waarin allerlei kramerijen aan
wezig zijn. Tevens houdt hij nog al van een
'borreltje, zoodiat hij nagenoeg zijn geheele
ontvangst in „snaps" omzet. Op die ma
nier zou de grootste zaak failliet gaan en
onze „galanterieën handelaar" leefde dus
steeds op den rand van een faillisement.
Om zijn bedrijf op gang te kunnen houden
en zijn „dorst" steeds te kunnen lessohen
had hij er iets op gevonden. Hij deedi n.L
kleine inkoopen in groote magazijnen en
kaapte in de gauwigheid van alles mee,
zooals portemonnaies, pijpen, scheermesjes
enz. enz. Jaren lang had hij op die manier
handel kunnen drijven en borreltjes ge
nieten, als een snuggere verkoopster hem
niet op heeterdaad betrapt had bij zijn „in
koopen" op ven basis van „ga je weg of ik
neem je weg". En zoo had bij zich dan ook
te verantwoorden.
Hij klaagde zijn nood over de slechte tij
den, maar de Officier vond, dat verdachte
het altijd een slechten tijd had gevonden,
want zes veroordeelingen wegens diefstal
versieren ziijn strafblad. Voor de naaste
toekomst heeft hij zioh thans geen kopzorg,
meer te mhken, want hij krijgt thans ge
legenheid om drie maanden over zijn han
del en handelswijzen na te denken.
HAAGSCHE RECHTBANK
Rijwieldiefstallen.
S. uit Leiden, thans gedetineerd,
had een aantal rijwielen weggenomen, die
door hun eigenaar onbeheerd1 op straat wa
ren achtergelaten.
Drie van deze gestolen rijwielen had de
Officier hem ten laste gelegd en spr. vond
het feit, vooral dn dezen tijd, nu men niet
zoo gemakkelijk aan een ander rijwiel kan
komen, zoo ernstig, dat hij een jaar en
zes maanden gevangenisstraf eisohte, mede
om dat verdachte al meermalen veroor
deeld is geweest.
De rechtbank zal nader vonnis wijzen.
Kantongerecht te Leiden
200 K.ga visch in verboden tijd
gevangen.
A. P. F. en M. v. d. M. beide te Oude
Wetering hadden 200 k.g. zoetwater-
visoh vervoerd naar iemand te Oude We
tering, welke visch bestond uit brasem,
karper enz. Op een vraag hoe zij aan de
visch gekomen waren hadden zij verteld
ze gekocht te hebben van een onbekende
in Leiden. De ambtenaar geloofde niets van
dit verhaal en noemde het meer dan ern
stig, om in gesloten visdhtijd zulk een par
tij visch te gaan vangen. Eisch tegen elk
f 2i0 subs. 10 dagen hechtenis. De plaats
vervangend kantonrechter mr. Bolsius
veroordeelde elk tot een geldboete van
f 15 subs. 10 dagen.
Daarna had zich nogmaals te verant
woorden de verdachte A. P. P., thans we
gens het afleveren van de visch in geslo
ten visohtijd. Hiervoor werden eisch en
uitspraak een geldboete van f 6 subs, 3 d.
Het trottoir opgereden.
De chauffeur V. L. van H. uit Noor d-
w ij k, was zonder eenige redien met zijn
autobus het trottoir opgereden aan den
Valkenburgerweg onder de gemeente
Voorschoten. Hierbij was een hekje ern
stig beschadigd.
Rekening houdende met het feit, dat
verdachte ook de schade aan het hek zal
moeten betalen werd de eisoh van den
ambtenaar een geldboete van f 5„ subs. 2
dagen. Uitspraak conform.
Misplaatste grappigheid.
Sommige mensohen denken dat ze leuk
zijn, maar dan gaat him aardigheid juist
iets te ver. Het grapje, dat de timmerman
A. S. uit Leiden uitgehaald had, had kant
noch wal geraakt.
Tijdens schafttijd, toen een collega een
uiltje lag te knappen, had 'hij een partijtje
'krullen in brand gestoken en deze bran
dende krullen boven op zijn collega ge
worpen. Deze werd wakker, omdat zijn
jasje, borstrok en hemd smeulden. Hij was
zoo geschrokken, dat hij geen besef had,
om de brandende krullen van zich af te
weipen. Ijlings toeschietende mede-arbei
ders hadden dat voor hem moeten doen.
Er was met den dader overeengekomen,
dat deze de schade zou vergoeden en de
textielpunten voor aanschaf zou verstrek
ken. Toen het slachtoffer echter om het
beloofde kwam, kon hij van alles krijgen,
zooals een klap in zijrn nek enz., maar
schadevergoeding kreeg hij niet.
Men vond achter de groene tafel, dat de
ze grappigheid wel wat te ver was gegaan
en, rekening ermee houdende, dat alsnog
de schade betaald zal moeten worden^ wer
den eisdh en uitspraak f 4 subs. 2 dagen.
Kampeerders op het water.
A. J. H. v. d. S., L. F H. v. <L S., R. B. R.
en E. J. W., allen uit Schiedam, waren
eenige weken geledien des nachts aange
troffen in hun boot op de Kagerplas-
s e n, zonder dat zij daar voor toestemming
of vergunning hadden. Zij hadden gedacht,
dat het wel niet zoo erg zou zijn. Zij had
den .gedacht ergens nachtverblijf te krij
gen, maar alles was bezet en tijd om er
gens andere naar toe te gaan hadden zij
niet meer. De eisch werd tegen elk een
geldboete van f 8 subs. 5 dagen. Uitspraak
f 5 subs. 3 dagen.
R. G. van V. was met zijn meisje W. A.
v. d. L., beideh uit Den Haag, ook aan het
overnachten op de Kagerpl assen
geweest zonder daartoe gerechtigd te zijn.
De mannelijke verdachte kwam triom-
phamtelijk met een krant te voorschijn en
verzocht toestemming om een. stukje uit
die krant voor te mogen lezen. Na deze
toestemming verkregen te hebben las hij
voor, dat het wel degelijk toegestaan was
om in een boot op de plassen of op het wa
ter te overnachten en 'hij voegde er aan
toe, dat hij de krant bij een veroordee
ling aansprakelijk zou stellen voor de boe
te. Nadat verdachte uitgelezen was vroeg
de ambtenaar of hij dat artikeltje ook eens
mocht lezen en toen kwam al gauw de aap
uit de mouw, want verdachte had niet het
heele artikel voorgelezen, maar een ge
deelte. Als men het begin van het artikel
las dan stond daar letterlijk, dat het alleen
toegestaan was voor houders van een vas
te ligplaats, waarbij men tevens ingeschre
ven moest staan.
Het verhaal van verdachte ging dus niet
op en hij en zijn meisje werden elk ver
oordeeld tot een geldboetï van f 5 subs.
3 dagen.
I. V. te Leiden was met een roeiboot
aangetroffen te Alkemade, toen hij al lang
in bed moest liggen. Hij vertelde graag
naar huis te zijn gegaan, maar hij was den
weg 'kwijt geraakt door een opkomende
zeedamp. Dat kost hem thans f 3 of 3da-
g>en.
Nachtelijke wandelaars.
Mej. v. d. V .uit Noordwijk Bin
nen was des nachts om kwart voor één
aangetroffen op dë Maredijk te Leiden.
Het meest gebruikte excuus werd naar vo
ren gebracht, n.1. een feestje waar het zoo
.gezellig was. Drie gulden of drie dagen
hechtenis werd het vonnis.
A. W. van W. te Leiden was met zajn
echtgenoote naar een feestje in Wassenaar
geweest en toen was het zoo laat gewor
den, dat zij om half drie, 'gezeten in een
auto, aangehouden werden in de Breestraat
te Leiden. Elk twee gulden boete werd
'hun straf.
Onbevoegd uitoefenen van de
tandheelkunde.
Tegen den tandtechniker H. J. V. te
Leiden had de ambtenaar, wegens
het onbevoegd uitoefenen van «ie tand
heelkunde, een geldboete geëisdht van
f 300 subs, een maand. De uitspraak werd
een 'geldboete van f 50 subs. 20 dagen
hechtenis.
Aan het Oostelijk front gaat de opmarsch der Duitsche troepen in vollen omvang voort. Duitsche
artillerie legt den laatsten Sovjet-tegenstand voor Brody het zwijgen op (Orbis-Holland)
De Valken in actie tijdens de zeilwedstrijden van de Kaagweek,
welke een schitterend verloop hebben gehad (Pa*.Holl»nd m)
FEUILLETON
door
LOUISE KNÖPFEL.
(Geautoriseerde vertaling
1)
De D-trein ParijsKeulenBerlijn zat
geheel vol. Frans Thun stond in zijn be
stoven trekkerspak met den rugzak om op
het perron van de Gare du Nord te Parijs.
Eigenlijk hoor ik er heelemaal niet bij
dacht hij toen hij 't internationale,
elegant gekleede publiek zag, dat met
prachtige leeren tasschen en koffers uitge
rust in den trein stapte. Maar het ,,waar
ik ben is het in orde" had hij zich reeds
lang tot leuze gekozen. Daarmee kwam hij
er altijd. Zou hij soms voor al die rijke lie
den in een hoekje wegkruipen, omdat hy
buiten zijn kaartje tweede klas, dat een
vriend van hem, een Duitsche schilder, voor
hem gekocht had, verder niets in zijn zak
had? Behalve dan de paar franken om in
den trein nog wat te eten en een stuk of
wat marken, waardoor hij bij zijn aan
komst te Berlijn niet geheel zonder geld
zou zijn. Voor Frans Thun, die er reeds
lang aan gewoon was van de hand in den
tand te leven, was dat al heel wat. Dikwijls
genoeg had hij zelf honger moeten lijden!
Hij had nu nog wel een plaats in den slaap
wagen, wat kon een mensch nog meer wen-
schen?
Hij was bijzonder in zijn schik en vol van
herinneringen aan zijn wandeltocht door
Frankrijk. O, die Loire en de kasteel en er
langs, wat was dat alles onwaarschijnlijk
mooi en heerlijk. Als een droom! Zijn
schetsboek was volgekrabbeld, wat een
reis! Daar kon hij nog maanden op te
ren, wanneer hij straks thuis zou zijn. Wan
neer hij maar geld had om de huur te be-
taten, verf en winnen te koopen. Thuis wa
ren <ie vrienden, de jongens en de meis
jes. Steffa en Liska. Vooral Liska; een ge
voel van vreugde doorstroomde hem bij de
gedachte aan Liska. Al die elegante vrou
wen en meisjes van Parijs en alles wat hier
in den trein door elkaar wriemelde, prach
tig opgemaakt met geschoren wenkbrau
wen, aangestreken oogen en roode kersen
lippen, konden hem gestolen worden. Die
vrouwen waren mooi, elegant, maar niet
ééne er van kon aan Liska tippen.
De vroolijke gedachte aan de thuis
komst en het wederzien met Liska liet hem
niet met rust. Hij stapte maar op het per
ron heen en weer. Het lawaaide om hem
heen als woei er een storm, de schelle
stemmen der verkoopers riepen: „Vruch
ten, koekjes, sigaretten", de krantenjon
gens schoven lachend en haastig hun wa
gentjes tot bij den trein. Voor de raamp
jes niets dan lachende, gebruinde gezich
ten. Van al deze menschen in de zwartbe-
rookte stationsoverkapping straalde iets
vergenoegds en feestelijks uit.
Juist toen Frans eindelijk instappen wil
de, kwam een elegant gekleede heer met
een lakei achter zioh haastig over het per
ron aangesneld. Het type van een cosmo-
poliet, dacht Frans. De heer had een lich
te, wijde ulster aan en breede, Amerikaan-
sche schoenen met een ietsje te hooge hak
ken. Maar in Parijs zag men gaarne deze
wat al te nadrukkelijke élégance. Boven het
scherp besneden gezicht stond een slappe,
lichtgrijze hoed. Alleen toen bij het lachen
de zeer witte, zeer goed verzorgde tan
den zichtbaar werden, kreeg Frans opeens
een bijna onaangenaam gevoel De mond
was klein, maar maakte toch den indruk
van groot en gulzig. Dat ontging niet aan
Frans scherpen sohildersblik. De dame, die
naast hem liep, was zeer knap. kastanje
bruin, heel smaakvol gekleed, met iets van
een mannequin in haar gang. Zij sprak
druk met den eleganten, donkeren heer en
deze ging blijkbaar geheel op in de bemin
nelijke conversatie. Maar Frans Thun, als
schilder gewoon de menschën zeer scherp
gade te slaan en uit kleinigheden conclu
sies te trekken, kreeg den indruk, dat het
tweetal het afscheid van twee gelieven
slechts spéélde. De man zijn oogen dwaal
den in het rond, de dame keek quasie toe
vallig eens om en de lakei, in een uiterst
bescheiden livrei, had wat al te veel het
gezicht van een intéllectueel. De heer keer
de zich naar hem toe en wijzend op het
compartiment, waar Frans plaats wilde ne
men, zei hij: „Hier Frederic plaats No.
43."
De bediende stapte in en legde den chi-
quen koffer zorgvuldig in het net.
De heer kuste de dame de hand.
„Au revoir, chérie". Maar hun oogen ke
ken elkaar niet aan; bliksemsnel zochten
zij het perron af. De heer stapte nu in;
Frans volgde zijn voorbeeld. Door het por
tier bleef de heer nog levendig met de
dame praten.
De laatste oogenblikken. Vruchten- en
krantenverkoopers holden nog eenmaal
langs den trein. Een stoot op de fluit, een
ruk en de trein was in beweging.
Ieder wuifde en riep de brunette met
't elegante, zwarte toilet en 't absynthkleu-
rige hoedje, liep nog even naast den trein
mee. „Co«ie", hoorde Frans Thun haar nog
zeggen, daarna overstemde het daveren
van den trein elk ander geluid.
Spoedig na het vertrek kwam de slaap-
wagenbediende om de bedden in orde te
maken. Frans Thun, die nog in den restau
ratiewagen wenschte te soupeeren, zag, hoe
zijn reisgenoot onbeweeglijk in het gange
tje stond te leunen en de eene sigaret na
«ie andere aanstak.
Met uw verlof, ik zal nu alvast maar
voorbereidingen treffen om te gaan sla
pen. We worden vannacht aan de grens
in elk geval gestoord.'
Frans kwam uit den restauratiewagen in
een bijzonder opgewekte stemming terug;
hij had zich nog de weelde van een half
fleschje champagne gepermitteerd. Jam
mer dat dit goedje in Duitschland zoo duur
was! Maar zelfs al zou het er goedkoop
zijn, dan nog zou hij er toch verder nuchter
van blijven. Het was uit met het vrije le
ventje! Het was wèl geweest. Hij moest nu
weer hard aan het werk. Frans verheug
de zich daar zelfs op. Hij had van den goe
den tijd genoten, hij zou zich ook wel door
den slechten heenwerken.
Zijn coupégenoot had het zich al ge
makkelijk gemaakt. De bedlamp was uit,
die van Frans afgedekt. Thun wasohte zich
en klauterde in zijn bed.
Gute Nacht, mein Herr. Schlafen Sie
gut", zei de vreemde in onberispelijk
Duitsch.
Gute Nacht, antwoordde Frans en zag
nog juist, dat de heer zich omdraaide. De
kussens ritselden. Zijn medereiziger scheen
zeer snel in te slapen.
Frans knipte de lamp boven zijn hoofd
kussen uit. Maar de melodie, welke de wie
len zongen, hield hem wakker. Hij dacht
aan het verleden en aan de toekomst. Lang
geleden had hij met zijn ouders elk jaar
zoo gereis^. Verre en groote reizen. Als
kind reeds'had hij de wereld leeren ken
nen.
Zijn vader was directeur van een groo
te locomotievenfabriek geweest en was
daardoor meer in het buitenland dan thuis.
Hij kon moeilijk scheiden van vrouw en
zoon en dus had hij wanneer het maar
even kon beiden mee op reis genomen.
Wat een heerlijke jeugd had hij gehad! In
welke sprookjeswereld had hij niet ge
leefd. En altijd weer in een nieuwe! De
wagenwielen zongen van herinneringen uit
«lat verleden. Van wouden, meren, vreem
de menschen, prachtige zeeschepen. Maar
dit alles was voorbij! De wereld was heel
wat kleiner en enger voor hem geworden.
Zijn ouders leefden niet meer. Het groote,
vroolijke huis met zijn lichte kamers vol
bloemen en zijn praohtigen tuin behoorde
nu een een ander. Hij stond thans alleen
op de wereld. Hij had goede dagen gehad,
hij zou de slechte ook wel te boven ko
men.
(Wordt vervolgd.)
t
