De
Gouden Sleutel
MAANDAG 6 JANUARI 1941
DE LEIDaCKi. COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 8
reest voor oud strijders. De bejaarde bewoners van Bronbeek te Arnhem hebben veel pret beleefd,
toen hun dezer dagen een vroolijke middag bereid werd (foto Pax Holland)
Als de winter rich doet gelden, moet de Volendammer visscheisvloot thu;blij*en en ligt de haven
vol schepen, waarop da visschers de noodzakelijke werkzaamheden doen om hun schuiten in orde
te houden (Foto Pax Ho land)
Gedenk do vogels. De meeuwen, de vaste bewoners der groote steden,
hebben hun toevlucht op het ijs gezocht
(roto Pax-Holland)
Oogen in de duisternis. Het schoonhouden van de reusachtige
lichtinstallaties aan de Westkust behoort tot een der verantwoorde'
lijke werkzaamheden van den gronddienst (Foto Weltbild)
steiger
(Foto Pax Holland)
FEITILIETON
(Nadruk verboden).
35)
Hebt u ooit zoo'n dwaasheid ge
hoord?
Er klonk verontwaardiging in Anstice's
stem.
Hij hield van Hilary, zou je zoo zeg
gen, anders zou hij haar niét gevraagd heb
ben en nu hij ontdekt dat zij rijk is, wil
hij niets meer met haar te maken hebben.
Ik erger me dood aan een dergelijke haar
kloverij
Waarom noemt u dat haarkloverij!
Er was iets giimmigs in Harding's ge
zicht.
Omdat er geen andere naam voor is.
Hilary is dezelfde Hilary, of ze 50 of 5000
pond per jaar heeft. Moet zoo'n domme
jong:n haar hart breken, terwille van zijn
eigen belachedjkn trots? Hij denkt geen
oogenbJik aan haar; hij geeft zich zelfs
niet de moeite om zich af te vragen of hij
baar misschien verdriet doet. Hij denkt
enkel en alleen aan zichzelf. Zelfzuchtige
dwaas!
Ik begrijp niet dat u zich zoo kras uit
drukt, zei Harding. Meestal voelt u zoo
sterk met anderen mee. Kunt u zich dan
heelemaal niet in de gevoelens van een
man verplaatsen?
Kunt u zich heelemaal niet in de ge
voelens van een vrouw verplaatsen? Dien
jongeman met zijn nobele principes is het
te doen om bevrediging van zijn eigen
trots ten koste van Hilary's levensgeluk.
Dat komt er zeker niet op aan! -Als hij
maar niet de kans loopt voor een fortüin-
jager gehouden te worden en zichzelf kan
blijmaken, met de Farizeesche overtuiging
dat hij zijn plicht gedaan heeft.
Ik zou in gelijke omstandigheden pre
cies hetzelfde gedaan hebben als de jonge
Dunbar.
Harding zei het met groote beslistheid
en hij keek Anstice niet aan terwijl hij
sprak.
Zou u hetzelfde gedaan hebben? Be
doelt u werkelijk, dat als u van een rijke
vrouw hield u haar liever ongelukkig zou
zien dan uw eigen trots aan den kant te
zetten?
Ik zou het niet op deze wijze willen
formuleeren. In de eerste plaats weiger
ik aan te nemen dat vrouwen zich gauw
ongelukkig voelen. Hun harten zijn taai!
En in de tweede plaats is het niet de kwes
tie of een man bereid is om zijn «trots aan
den kant te zetten. Het is een kwestie van
zelfrespect.
Tralala, viel Anstice hem in de rede.
Zij had gemerkt dat hij een steek had la
ten vallen en daarom zong haar hart een
klein vreugdelied. Tralala! Die brave
man bedriegt zichzelf. Wat hij doen moet
is trachten de dingen in hun ware licht
te zien niet te bedekken onder een hee-
leboel mooi klinkende woorden, die niets
inhouden! Trots dwaze, koppige trots
is het wat hun drijft en vrouwenharten
zijn niet taaier dan die van de mannen.
Als een man verdriet kan hebben door de
hardheid van een vrouw, kan een vrouw
evenveel verdriet worden gedaan door de
hardheid van een man. En het is wreed als
domme trots een scheiding maakt tus-
schen twee menschen, die van elkaar hou
den. Wat komt het er op aan wat de we
reld zegt als de man en de vrouw weten
dat hun liefde zuiver en echt is.
Dus vindt dat hij met Hilary moet
trouwen niettegenstaande het feit, dat zij
opeens rijk geworden is?, vroeg Harding
en een oogenblik keek hij Anstice met
ontstelde oogen aan. Het was alsof hij het
uitgangspunt van hun gesprek vergeten
was: alsof Hilary en haar aangelegenhe
den er niet langer de kern van vormden.
Natuurlijk vind iK, dat Dunbar niet
zoo bespottelijk moet doen. Als Hilary van
hem houdt, doet hij haar een heeleboel
verdriet. Zij is niet het soort meisje dat
gauw van iemand houdt of dat na een
poosje wel weer getroost zal zijn; ze heeft
een buitengewoon aanhankelijk karakter.
De man die vindt dat hij niet met haar
trouwen kan, omdat zij gefortuneerd is,
breekt haar hart voor een hersenschim.
U bent bezig een berg van een mols
hoop te maken, zei Harding, wien het
zichtbaar moeite kostte op luchtigen toon
te- spreken. Zooals ik u al zei, kan ik
me levendig voorstellen wat Dunbar voelt;
in zijn geval zou ik hetzelfde gedaan heb
ben.
De dokter sprak de laatste woorden lang
zaam en met grooten nadruk.
Dan zoudt u even hard zijn als hij is!
Miles Harding zag een vochtigen glans
in haar oogen, als van ingehouden tranen.
Even hard als hjj is, herhaalde zij.
En als u het zoo roerend met hem eens bent
is het maar beter dat wij niet verder over
dit onderwerp praten.
Zij hief het hoofd hoog op. U bent ge
komen Hilary te spreken. Vóór morgen is
ze niet terug en ikik moet nu even
uit. Ik heb een afspraak in het dorp.
Harding begreep dat hij min of meer
weggestuurd werd en hij voelde zich ver
slagen en gekrenkt. Vrouwen waren toch
wel heel moeilijk om te begrijpen, dacht
hij geprikkeld; het was voor een man on
mogelijk pijl op hen te trekken. Mevrouw
Derfield moest hem dankb ar zijn, vond hij,
dat hij haar zoo duidelijk gemaakt had dat,
hoe andere mannen ook over dergelijke din
gen mochten denken, hij ten minste geen
forutinjager was! Dat zij een gefortuneer
de weduwe was uit een adellijke afmilie,
was een feit, dat hij, een dorpsdokter met
een betrekkelijk Lescheiden inkomen, voor
al niet vergeten moest en hij moest zich
nooit veroorlovenwat eigenlijk? Toen
ze bij dit punt waren aangeland, gingen
zijn gedachten niet verder; hij versnelde
zijn pas en probeerde zooals hij meer
malen geprobeerd had de herinnering
aan dat zachte gezicht met de blauwe oogen
uit zijn geest weg te wisschen, maar hij
slaagde daarin niet. Het beeld was onuit-
wischbaar in zijn brein gegrift!
Dan zoudt u even hard zijn als hij,
klonk het hem nog steeds in de ooren. En
er waren hjj kon er wel een eed op doen
tranen in haaT oogen geweest, toen ze
hem aangekeken had, half tartend, half.
half hoe? Weer stopten zijn gedachten. Was
er iets smeekends in haar oogen geweest?
Nu, in ieder geval had hij haar voldoende
düidelijk gemaakt dat hij, evenmin als de
jonge Dunbar, bereid was zijn trots en on
afhankelijkheid voor een vrouw op te of
feren!
Maar die blauwe oogen, die hem half tar
tend, half smeekend aankeken, schenen,
terwijl hij voortliep, door ieder haag heen
te kijken en in het ruischen van de boomen
klonk steeds weer: „Dan zou u even hard
zijn als hij".
Nog nooit had zijn huis hem saaier en
verlatener geleken dan op dien herfst
avond. Hoe zou een vrouw alles kunnen
veranderen! Maar geen vrouw zou de kans
krijgen haar voet hier over den drempel
te zetten! Eens had een vrouw invloed op
zijn leven gehad en die ééne maal was vol
doende geweest!
Doch het duurde niet lang of zijn. ge
dachten kregen een andere wending. Wat
was er toch met hem gebeurd? Het leek
alsof hij gek was geworden, dacht hij.
Terwijl hij in zijn stoel zat te peinzen en te
soezen was het alsof hij in zijn verbeel
ding iemand in den grooten leuningstoel
•*ij den haard zag zitten iemand, die
zoo nu en dan een vriendelijk woord tot
hem zei en die een heele nieuwe sfeer in
zijn leege kamer bracht. Hij droomde van
blauwe oogen die hem aankeken met een
uitdrukking, die hij er nog nooit in gezien
had, en hij droomde van iets clat aan zijn
leven nieuwe vreugde en een nieuwen in-
hou zou geven. Was het alleen maar een
droom? Hij ging overeind in zijn stoel zit
ten. Waarom zou het alleen maar een
droom zijn. Zou het waar kunnen zijn
dat zij.... dat hijWeer kwam hij
niet verder met zijn gedachten en met een
ruk nam hij zijn penhouder op en begon
aan een wetenschappelijk artikel over....
hartzwakte.
(Wordt vervolgd).
