WOENSDAG 7 AüudSTUS 1940 DE LEIDSCHE COURANT TWEEDE BLAD - PAG. 8
FEUILLETON
CLcütex de froóóc&en
Een roman uit Siberië,
door
Fr. ENSKAT.
39)
Tusschen deze punten reed Alexi regel
matig heen en weer. Gura zorgde voor de
maaltijden.
Zoo gingen de dagen voorbij zonder dat
zich ook maar iets bijzonders voordeed. De
mannen beschouwden hun dienst als - een
soort tijdverdrijf. Het eenige gevaar kon
slechts van Lansky's bende komen en deze
werd ergens hier ver vandaan door
Bessin en de overige bewoners van het
dal achtervolgd.
Alexi had de wacht bij den Bilunketel
geinspecteerd. Zooals te verwachten was,
had hij daar alles in orde bevonden. Lich
telijk verveela reed hij langs den voet van
het Elbirgebergte, toen het hem ineens door
het hoofd ging, dat hij wel eens een kijkje
kon gaan nemen in het Winddal. Hij was
er sinds lang niet meer geweest en nu
Nanglu mec'e aan de achtervolging deel
nam, was de kudde rendieren geheel aan
zichzelf overgelaten.
De Oosthoek van het hooggebergte kwam
in zicht en daarmee de puntvormige be
grenzing van het dal, dat Noordwaarts
naar loet dorrein der rendieren en naar de
Ayron-hoogvlakte leidde. Van uit het za
del zag Alexi het blauw-groene water van
de Irbytsch in het zonlicht schitteren. Het
was een heldere, nazomersche dag. De zoe
le wind scheen tegen den middag te zijn
ingeslapen. AJexi kwam zelf onder de be
koring van dit vredige landschap en soesde
wat voor zieh uit.
Plotseling echter richtte hij zich in het
zadel op. Hoorde hij goed? Was dat niet het
geluid van inenschelijke stemmen? had
daar niet iemand geroepen, vrij zwak wel
iswaar, maarEn nu? Hinnikte daar
niet een paard? Dat was wel heel merk
waardig!
Alexi bracht zijn paard in galop. Scherp
reed hij om den Oostelijken hoek van de
hoogvlakte. Direct zou hij weten of zijn
gehoor hem bedrogen had.
Nu was hij voor de ingang van het Wind-
dal, dat zich in zijn geheelen omvang voor
hem uitstrekte. Even hield hij zijn paard
in, genietend van het ongewone schouwspel.
Daar graasde de kudde rustig als vee,
dat zich in een weide thuis voelt. De dieren
hadden zich wat verspreid, maar niets wees
er op, dat zij door het een of ander waren
gestoord.
Alexi's blik dwaalde naar den kant van
de rivier. Daar....! Met een ruk trok
hij de teugels zoo strak aan, dat zijn paard
even steigerde.
Langs den oever van de Irbytsch ont
waarde hij een tafereel, zoals hij nooit te
voren had gezien. Droomde hij of was dat
werkelijkheid?
Boven den zanderigen over hing een wolk
van stof. Waar anders de grootste rust en
eenzaamheid heerschten, daar was het nu
een leven en bedrijvigheid, zooals dat hier
nog nooit eerder het geval was geweest.
Flinke paarden, hoog op de pootèn en
slank, trappelden van ongeduld en in het
zadel zaten mannen, van wie Alexi met
den besten wil niet zou hebben kunnen zeg
gen waartoe zij behoorden, of waar zij
vandaan kwamen. Het was een zonderling
en niet bijster vertrouwen-wekkend gezel
schap.
Elk van de ruiters droeg een of ander on
derdeel van de voormalige Russische mili
taire uniform, hetzij broek de jas of de
muts. De overige kleedingstukken, wel
ke hun toilet voltooiden, waren daarmee
wt-1 in flagrante tegenstelling: elegante rij
broeken, meer of minder passende sport-
costuums en hooge laarzen van lakleder.
Maar alles wat zij droegen maakten een
sterk verwaarloosden en onverzorgden in
druk.
Het geheele gezelschap naar schatting
bestond het uit ongeveer dertig personen
was tot de tanden gewapend. Allen wa
ren in het bezit van geweren, terwijl ver
reweg de meesten bovendien nog groote le-
gerrevolvers of lange cavaleriesabels mee
torsten.
De verwilderde gezichten, welke onder
de wel zeer uiteenloopende hoofddeksels
uitkeken, voorspelden niet veel goeds. Als
geheel maakte trouwens deze troep vreem
delingen, wier plotselinge verschijning op
zichzelf al iets verontrustends had, een ver
re van betrouwbaren indruk.
Zijn weinig vriendschappelijke gevoelens
ten spijt, moest Alexi evenwel erkennen,
dat zij uitstekende ruiters waren. Zij han
teerden hun nerveus trappelende dieren
met het gemak, dat den geboren horse
man kenmerkt en vooral een van hen, een
reeds wat oudere man, had zijn viervoeter
voortreffelijk in bedwang. Het dier scheen
ten prooi aan een zeldzame opwinding, stei
gerde en danste vrijwel onafgebroken,
maar de ruiter, wiens vaste zit op zichzelf
reeds bewondering afdwong, liet zich door
niets van zijn stuk brengen. Alexi staarde
geboeid naar het sportieve tafreeltje en
daarbij bemerkte hij, dat de ruiter een, op
Litewka gelijkende jas droeg waarop nog
verschillende militaire onderscheidingstee-
kens, keerde nu met zijn gezicht naar de ri
vier en het volgende oogenblik klonk een
roep, kort en scherp als een bevel.
Het bleek een, voor twee zich nog aan
den overkant bevindende ruiters bestemd
commando te zijn, want onmiddellijk daar
op zag Alexi hen op hun paarden de ri
vier oversteken. Blijkbaar werd daarmede
het voorbeeld gevolgd van de andere man
nen, vandaar de opwinding onder de paar
den.
Waar kwamen die menschen vandaan?
Wie waren zij en wat wilden zij hier?
Plotseling schoot Alexi een gedachte door
het hoofd. Had hij niet maanden geleden
het was toen nig midden in den winter
zelf het bericht in het dal gebracht dat
in de omgeving van Bakul revolutionnaire
troepen waren gesignaleerd
Waarachtig! Dat hij daar niet eerder aan
had gedacht! Wat hij hier voor zich zag,
kon niets anders zijn dan een afdeeling
van die beruchte „Rooden".
Met een ruk trok hij zijn paard om, dat,
door het onverwachte van deze handelwij
ze opugeschrikt, luid begon te hinniken.
Alexi gaf het de sporen, maar op hetzelf
de oogenblik hoorde hij zich ook reeds iets
toeroepen. Hij keerde zich niet eens om.
Zijn aandacht ging thans slechts uit naar
zijn paard, dat hij tot steeds grootere snel
heid aanspoorde.
Weldra echter hoorde hij het getrappel
van paardenhoeven achter zich.
Hij behoefde niet achterom te kijken om
zich te overtuigen, dat men hem volgde en
het leed geen twijfel, dat zijn kansen om te
ontkomen zeer slecht stonden. Tegen de
goed gebouwde paarden van zijn achtervol
gers was zijn trouwe viervoeter niet opge
wassen.
Het geluid der doffe hoefslagen kwam
steeds naderbij. Alexi gunde zich zelfs geen
tijd een blik over zijn schouders te wer
pen.
Daar dook een schaduw naast hem op.
Een gespierde maar nochtans soepele hand
werd op zijn onderarm gelegd.
Alexi deed nog een zwakke poging om
aan den greep te ontkomen, maar vrijwel op
hetzelfde oogenblik zag hij zich omringd.
Naast hem ontwaarde hij den pittigen kop
van het mooie zware dier, dat het kort te
voren zijn berijder zoo lastig had gemaakt.
En opkijkend zag Alexi een door vele
plooien doorgroefd baardig gezicht. Twee
oogen boorden zich in de zijnen: gebiedend
en spottend tegelijk.
,,Dus toch!" zei deze oudere ruiter, ken
nelijk de aanvoerder van den troep meer
tot zichzelf dan tot Alexi. ,,Dan heeft die
schurk van een kastelein in Bakul toch ge
lijk gehad, toen hij veronderstelde, dat in
deze omgeving menschen zouden wonen."
Daarop wendde hij zich rechtstreeks tot
Alexi: „Hoe heet je kameraad?"
„Alexi Brussow".
„Behoor je tot de menschen, die hier hui
zen?"
„Ja!"
„Zijn het inderdaad pelsjagers, die zich
hier ophouden?"
Alexi aarzelde. Wat moest hy zeggen
en wat verzwijgen.
(Wordt vervolgd).
Voor hel nieuwe jportpeviljoen ven het Initituut voor Sportleiders te Den Heap Is Dinsdag officieel de eerste spade
gestoken op net terrein aan de Laan van Poot in de Residentie. De leden van den Opbouwdienst op weg na»'
het werk
Langs het rijpe koren in de Purmer tijdens de Ronde van Edam, welke deie week
werd verreden
Het definitief bureau van de Neder-
landsche Unie zal gevestigd worden
in het perceel Alexanderstraat 11 te
Den Haag
Verleden en heden ontmoeten eikaar.
Het historische Burgerweeshuis tè
A'dam opende Dinsdag zijn poorten
voor de uitreiking der textielkaarten
Prins George van Dene
marken op wacht voor de
Technische Hoogeschool te
Kopenhagen, waar hij zijn
officiers>oDleidino ontvangt
De trams zfjn van het Plein te Den Haag verdwenen en het eindpunt van
-Delftsche" en .Leidsche" is verlegd naar de Houtmarkt
Het theoretische gedeelte speelt een belangrijke rol in den cursus, welken de leerlingen
van het Instituut voor Sportleiders te Den Haag doormaken. In de klas tijdens een les
van dr. Miedema.
luchtvaartpersoneel geopend. Tijdens de les voor radio-telegrafisten
