laatste
beroep op
verstand
gezond
Cngelatid gelegenheid tot
mede ge&aden
Historische zitting van den Rijksdag
Vetópsceide aa^lagóheüchten
De voortgezette handelsoorlog
ZATERDAG 20 JULI 1940
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
Rede van den Führer
EEN OVERZICHT EN EEN TOEKOMST-
BLIK.
In de gisteravond om 19 uur bijeengeko
men vergadering van den Duitschen Rijks
dag, heeft de Führer een groote rede ge
houden, die onder groote geestdrift werd
aanhoord. Hierin zeide hij in hoofdzaak het
volgende:
Te midden van den geweldigen strijd om
de vrijheid en voor de toekomst van het
Duitsche volk heb ik u voor deze zitting
bijeen laten roepen. De motieven daarvoor
liggen in de noodzakelijkheid, dat wij ons
eigen volk inzicht geven in den unieken
historischen aard der gebeurtenissen die
wij beleefd hebben, dat wij verdienden
dank brengen aan de soldaten, en ook in
het streven, een poging te doen om nog
eens en voor het laatst een beroep op het
gezonde verstand te doen.
Wie de factoren van dit historisch con
flict vergelijkt met omvang, grootte en
draagwijdte der militaire gebeurtenissen,
zal inzien, dat feiten en offers van dezen
strijd in geen verhouding staan tot de be
weerde aanleidingen, zij het ook, dat deze
aanleidingen zelf slechts voorwendsels voor
verborgen bedoelingen waren. Het pro
gramma der nationaal-socialistische bewe
ging was, voor zoover het betrekking had
op de toekomstige vorming van de verhou
ding tusschen Rijk en buitenwereld, een
poging om een herziening van het verdrag
van Versailles tot stand te brengen, onder
alle omstandigheden, doch, voor zoover
maar eenigszins mogelijk was, langs vreed-
zamen weg. Deze herziening was .een na
tuurlijke noodzaak.
Helaas - heeft, in overeenstemming' met
den wil van de mannen, die voor het dic
taat van Versailles verantwoordelijk wa
ren, de Geneefsche instelling van een Vol
kenbond zich niet beschouwd als een in
stituut voor het tot stand brengen van ver
standige herzieningen, maar zij heeft zich
van het begin af slechts gezien als garant
voor de meedoogenlooze tenuitvoerlegging
en handhaving der bepalingen van Versail
les. Alle pogingen van het democratische
Duitschland om langs den weg van herzie
ning een gelijkstelling van het Duitsche
volk te bereiken bleven zonder resultaat.
Het is in het belang van een overwinnaar,
dat hij de bepalingen, die voor hem van
nut zijn, als voor ieder heilig doet voor
komen. Het ligt echter in het wezen van
den drang tot zelfbehoud van den over
wonnene. dat hij de algemeene mensche-
lijke rechten herwint. Voor hem had het
dictaat van een overmoedigen tegenstan
der te minder kracht van wet, waar deze
tegenstander geen eerlijke overwinnaar
was.
Naast de binnenlandsche verlossing van
de Joodsch-kapitalistische boeien, van een
dunne plutocratische laag van uitbuiters,
heeft de nationaal-socialistische beweging
in haar programma voor de buitenlandsche
politiek den wil tot bevrijding van het
Rijk uit de boeien van het dictaat van Ver
sailles verkondigd. De Duitsche eisch tot
tot herziening was een natuurlijke nood
zakelijkheid, iets dat vanzelf spreekt voor
het bestaan en de eer van elk groot volk.
Door het nageslacht zullen deze eischen
eens buitengewoon gematigd genoemd
worden. Al deze eischen moesten in de
practijk echter tegen den wil van de
Britsch-Fransche machthebbers doorgezet
worden. Wij allen hebben het nu eerst
recht beschouwd als een succes van de lei
ding van hdfc Derde Rijk, dat de ten uit
voer legging der herzieningen jarenlang
zonder oorlog kon geschieden, niet dat wij,
zooals de Fransche en Engelsche demago
gen beweerden, niet tot het voeren van
oorlog in staat geweest zouden zijn.
HET ACCOORD VAN MÜNCHEN.
Toen het er echter eindelijk naar uitzag,
dat dank zij een ontwakend gezond ver
stand door internationale samenwerking,
ook de overblijvende vraagstukken o-p
vreedzame wijze zouden kunnen worden
geregeld, werd de overeenkomst van Mün-
chen van 29 September 1938 door de open
bare meening in Londen en Parijs niet al
leen niet toegejuicht, maar zelfs veroor
deeld, als een afschuwelijk teeken van
zwakheid. De met bloed bevlekte Joodsch-
kapitalistische oorlogsophitsers zagen in de
mogelijkheid van zulk een vreedzame her
ziening het verdwijnen van een tastbare
aanleiding voor de verwezenlijking hunner
waanzinnige plannen.
Aan deze misdadige figuren was het toe
te schrijven, dat de Pcolsche staat werd
aangezet tut het aannemen van een hou
ding, die in geen proportie stond tot den
Duitschen eisch en nog veel minder tot de
gevolgen daarvan. Want juist tegenover
Polen heeft het nationaal-socialistische
Duitsche Rijk een ware zelfoverwinning
getoond. Geen andere staatsman had het
aangedurfd het Duitsche volk hier een op
lossing voor te stellen, zcoals ik het deed.
Als Churchill en de andere oorlogsophit
sers maar een fractie van de verantwoor
delijkheid in zich gehad hadden, die ik te
genover Europa voelde, dan zouden zij hun
laaghartig spel niet hebben kunnen spelen.
Want slechts aan dezen en alle anderen
in en buiten Europa, die belang hadden bij
een oorlog, was het te wijten, dat Polen
mijn voorstellen, die noch zijn eer, noch
zijn bestaan op eenige wijze aantastten,
afwees en in plaats daarvan naar de ter
reur en de wapenen greep".
Na verwezen te hebben naar de maan
denlange en bovenmenschelijke zelfbeheer-
sching van Duitschland, ondanks de voort
durende moordaanslagen op volksduit-
schers, zeide de Führer o.m.:
„Nog op 2 September kon de strijd
vermeden worden. Mussolini stelde voor,
alle vijandelijkheden onmiddellijk te
staken en tot vreedzame onderhande
lingen over te gaan. Ofschoon Duitsch
land zijn legers zegevierend zag op
rukken, nam ik dit voorstel aan. Doch
de Engelsch-Fransche oorlogsophit
sers hadden oorlog noodig en geen
vrede",
DE IN FRANKRIJK GEVONDEN
DOCUMENTEN.
De Führer sprak daarna over de verza
meling documenten op het station te La
Charité, die van unieke historische betee-
kenis is.
„Deze documenten, aldus Hitier, bevat
ten de eigenhandige aanteekeningen van
de' heeren Gamelin, Daladier, Weygand,
enz. Zij. kunnen derhalve op ieder mo
ment door hen bevestigd of geloochend
worden. Deze documenten geven ophelde
ring over het drijven van hen, die bij den
oorlog en bij de uitbreiding van den oor
log belang hebben. Zij toonen aan, hoe voor
deze ijskoude politici en militairen alle
kleine volken slechts middel tot het doel
waren, hoe zij trachtten Finland voor hun
belangen te gebrüiken, hoe zij besloten
hadden, Noorwegen en Zweden tot het too-
neel van den oorlog te maken, hoe zij be
raamden den Balkan in brand te zetten,
om van daar uit honderd divisies als hulp
troepen te krijgen, hoe zij voorbereidingen
troffen voor het bombardement van Ba-
toem en Bakoe onder even geraffineerde
als gewetenlcoze uitlegging van de Turk-
sche neutraliteit, die him niet ongenegen
was; hoe zij Nederland en België steeds
vaster in hun netten verstrikten en ein
delijk vastlegden in bindende stafaccoor-
den en vele andere dingen van dezen aard.
De documenten gaven echter ook een
beeld van de geheel dilettantistische
methoden, waarop deze politiceerende oor
logsophitsers den door hen aangestoken
brand trachtten te beheerschen, van hun
militaire democratie, die mede verantwoor
delijk is voor het afschuwelijke lot, dat zij
honderdduizenden en millioenen soldaten
van hun eigen landen beschoren hebben,
van hun barbaarsche gewetenloosheid,
waardoor zij in koelen bloede hun volken
tot massa-evacuatie aandreven, waarvan
de militaire gevolgen voor henzelf slechts
nadeelig, doch welker algemeen mensche-
lijke gevolgen ontstellend wreed waren.
Op 6 October 1939 heb ik van deze
plaats uit voor de tweede maal in den
oorlog tot het Duitsche volk gespro
ken. Ik heb toen een beroep gedaan op
het inzicht der verantwoordelijke man
nen in de vijandelijke staten en op de
volken zelf.
Ik waarschuwde voor een voortzetten
van den oorlog, waarvan de gevolgen
slechts verwoestend konden zijn. Ik waar
schuwde in het bijzonder de Franschen er
voor een oorlog te beginnen, die onvermij
delijk van de grens af verder doordringt
en die, hoe de afloop ook zou zijn, vree-
selijke gevolgen zou hebben. Ik heb dit
beroep toen ook tot de rest van de we
reld gericht, zij het ook met de vrees niet
alleen niet gehoord te worden, maar waar
schijnlijk pas recht de boosheid der be
langhebbende oorlogsophitsers op te wek
ken. Het is precies zoo uitgekomen. De
verantwoordelijke elementen in Engeland
en Frankrijk hebben in mijn oproep een
gevaarlijken aanval op hun oorlogszaak
bespeurd.
Zij maakten zich dan ook onmiddellijk
op om te verklaren, dat iedere gedachte
aan een vergelijk kansloos was, ja, als een
misdaad beschouwd werd, en dat de strijd
moest- worden voortgezet in naam van de
cultuur, de menschelijkheid, den vooruit
gang en de beschaving en ook nog in naam
van de heilige religie; dat tot dat doel ne
gers en boschjesmannen gemobiliseerd
moesten worden en dat dan de zege van
zelf moest komen.
In enkele dagen waren deze ophitsers
erin geslaagd mij voor de rest van de we
reld eenvoudig als een lafaard voor te
stellen. Om mijn vredesvoorstel werd ik
beschimpt, persoonlijk beleedigd. Cham
berlain bespuwde mij voor het oog der we
reld en weigerde, in overeenstemming met
de aanwijzingen van de achter hem staan
de ophitsers, Churchill, Duff Cooper, Eden,
Hore Belisha enz., over een vrede ook
maar te praten, laat staan daarvoor te wer
ken. Zoo heeft deze groot-kapitalistische
kliek van belanghebbenden om voortzet
ting van den oorlog geschreeuwd. Die
voortzetting is thans begonnen.
Terwijl deze Britsch-Fransche oorlogs-
kliek rondzag'naar nieuwe mogelijkheden
tot uitbreiding van den oorlog en naar
nieuwe slachtoffers, heb ik mij eraan ge
wijd, den organiisatorischen opbouw der
Duitsche weermacht te voltooien, nieuwe
formaties op te richten, den stroom van
oorlogsmateriaal uit de fabrieken aan den
gang te brengen, de laatste opleiding der
geheele weermacht voor haar nieuwe taak
te bevelen. Bovendien noopte het slechte
weer in den laten herfst en den winter tot
uitstel der militaire operaties.
DE STRIJD OM DE OOSTZEE
In den loop van Maart kregen wij echter
kennis van BritschFransche plannen tot
inmenging in het Russisch—Finsche con
flict, niet zoozeer óm de Finnen te helpen
als om Rusland, waarin men een met
Duitschland samenwerkende mogek-.diieid
zag, schade te berokkenen. Uit dit plan
ontwikkelde zich het besluit, zoo mogelijk
actief in Finland in te grijpen, om een
basis te krijgen voor het uitbreiden van
den oorlog over de Oostzee. Tegelijkertijd
hoorde men steeds meer van de voorstel
len van den Geallieerden Oorlogsraad, die
inhielden, dat men of den Balkan en
Klein Azië in brand zou steken om den
toevoer van Russische en Roemeensche
petroleum naar Duitschland af te snijden,
of het Zweedsche ijzererts in handen zou
krijgen. Tot dat doel zou een landing in
Noorwegen worden ondernomen om in de
eerste plaats den ertsspoorweg naar Narvik
in handen te krijgen.
De bezetting van Noorwegen en Dene
marken werd vervolgens uitvoerig ge
schilderd.
Over den strijd in het Westen zeide Hit-
4er, dat men van het begin af een plan
klaar had om de Maginotlinie. të "doorbre
ken. Eerst toen het zeker was, dat de vij
anden een inval in het Roergebied over
België en Holland wilden ondernemen,
volgde op den tienden Mei de tegenaanval
over de grenzen van deze beide staten.
Vervolgens loofde de Führer het moreel
en de prestaties van de Duitsche weer
macht. Verschillende aanvoerders werden
met name vermeld, in de eerste plaats Her
man Göring, die benoemd werd tot rijks
maarschalk van het Groot-Duitsche rijk en
begiftigd met het grootkruis van het IJze
ren Kruis.
HITLERS BUITENLANDSCH
PROGRAM
Verder herinnerde Hitier er aan, dat van
het begin af twee doeleinden in zijn pro
gram voor buitenlandsche politiek stonden.
Ten eerste. De oprechte vriendschap met
Italië, en ten tweede, met Engeland een ge
lijke verhouding te doen ontstaan. Verder
sprak hij er zijn leedwezen over uit, dat
het niet gelukte met Engeland de ge-
wenschte verhouding te vinden, die voor
beide machten een zegen geweest zou zijn.
Des te grooter voldoening geeft het, dat
de vriendschap met Italië zoo hecht bleek
te zijn. De Führer prees het genie van den
Duce, en wees op het nut, dat het deelne
men van Italië,, hetwelk in volle vrijheid
plaats vond aan Duitschland heeft ge
bracht.
EEN BLIK IN DE TOEKOMST
Van het grootste belang zijn de beschou
wingen, die Hitier aan Europa's toekomst
wijdde. Hij wees er vooreerst op, dat de
Duitsche weermacht na de overwinningen
sterker is dan ooit. tevoren, sterker ook dan
voor den tienden Mei 1940, en dat hetzelfde
gezegd kan worden voor de verzorging van
het leger en het geheele volk.
Verder sprak de'Führer o.m. over de spe
culaties van vijandelijke staatslieden op
een nieuwe verwijdering tusschen Duitsch
land en Rusland en bestempelde deze als
valsch.
Nogmaals verwijzende naar den zesden
October 1939 en zijn toenmalig beroep op
Engeland en Frankrijk, onderstreepte de
Führer, dat toen het juiste vooruitzicht over
de komende dingen bij hem te vinden was.
Maar ofschoon hij wist hoe alles zou ge
schieden, heeft hij toen niets anders dan
den vrede verlangd. De belanghebbenden
bij de bewapeningsindustrie wilden het ech
ter anders.
Hierna besprak Hitler de gebeurtenissen,
die mogelijk zullen komen. Hij wees er op,
dat genoemde belanghebbenden naar Cana
da zouden kunnen uitwijken, maar het volk
zou in Engeland blijven. Verder wees hij
er op, dat het nie tzijn bedoeling was oor
log te voeren, maar een nieuwen socialen
staat van de hoogste beschaving op te bou
wen. Ook herinnerde hij aan een kortge
leden gehouden rede van Churchill, waarin
deze opnieuw zeide den oorlog te willen
en wees op de gevolgen daarvan.
Hitier herinnerde er aan, dat het Duitsche
antwoord hierop onnoemelijk veel leed over
millioenen menschen zou brengen. Hij
sprak verder de profetische woorden uit,
dat daardoor een groot wereldrijk zou wor
den vernietigd, hetwelk te vernietigen
nooit zijn doel is geweest.
Want voortzetting van den strijd zou
slechts kunnen eindigen met volledige ver
nietiging van een der beide tegenstanders.
Churchill moge meenen dat dit Duitsch
land zijn zou, maar de Führer weet, dat het
Engeland zal zijn.
In dit uur voel ik mij verplicht, voor
mijn geweten nog eenmaal een beroep te
doen op het verstand, ook in Engeland.
Ik meen, dit te kunnen doen, omdat ik im
mers niet als overwonnene iets vraag, doch
als overwinnaar een beroep doe op het ge
zonde verstand. Ik zie geen reden, die tot
voortzetting van dezen strijd zou kunnen
dwingen. Ik betreur de slachtoffers, die hij
zal eischen. Ook mijn eigen volk zou ik ze
willen besparen. Ik weet, dat millioenen
Duitsche mannen en jongelingen in vuur
geraken bij de gedachte, eindelijk den strijd
tc kunnen aanbinden met den vijand, die
ons zonder eenigen grond voor de tweede
maal den oorlog verklaarde. Maar ik weet
ook, dat thuis veel vrouwen en moeders
zijn, die ondanks de grootste bereidwillig
heid, ook het laatste te offeren, toch met
haar hart aan dit laatste hangen. De heer
Churchill mag nu deze verklaring weer af
doen door te schreeuwen, dat dit slechts
het product is van mijn angst en van mijn
twijfel aan de eindoverwinning. Ik heb dan
in elk geval mijn geweten tegenover de
komende dingen ontlast.
OOK CIANO WAS AANWEZIG
In aansluiting op de historische zitting
van den Rijksdag, die ook werd bijgewoond
door den Italiaanschen minister van buiten
landsche zaken Ciano, heeft de rijksminis
ter van buitenlandsche zaken von Ribben-
trop ter eere van den gast in kleinen kring
ten receptie gehouden.
Zwitsersche schepen
vastgehouden
FRONTBERICHT VAN HET D.N.B.
Het frontbericht van het 'D.N.B. luidt:
De handelsoorlog tegen Engeland gaat
zonder onderbreking voort. De cijfers van
tot zinken gebrachte scheepruimte waar
van het legerbericht van gisteren melding
maakt, geven een totaal van meer dan
50.000 ton. Bovendien moet worden vast
gesteld, dat door Duitsche oorlogsvliegers
verder nog 12 schepen met een totale ton-
nagr van ongeveer 50.000 ton en twee pa
trouilleschepen zwaar beschadigd- Der
halve .moet er rekening mee gehouden
worden, dat de vijand nog verschillende
scheepseenheden heeft verloren. Deze
zware slagen, die de Britsche koopvaardij
geregeld ontvangt, bedreigen niet alleen
de ravitailleering van Engeland met arti
kelen voor het dagelijksch gebruik, zooals
met levensmiddelen en grondstoffen, waar
van de voorraden van dag tot dag gerin
ger worden, maar verlammen ook het pro
ductieproces op de Engelsche scheeps
werven, die nu al niet meer in staat zijn
om de beschadigingen van de binnenge
brachte koopvaarders tijdig te herstellen.
Een resultaat, waarop men trotsch mag
zijn, bereikte een Duitsch oorlogsvliegtuig
op 17 Juli, toen deze machine er in slaag
de een vijandelijke duikboot met een vol
treffer te vernietigen. Ook bij de afweer
wordt de meerderheid van het Duitsche
luchtwapen steeds duidelijker. Aan het
luchtafweergeschut gelukte het om 's
nachts een binnenvliegenden Britschen
bommenwerper met zoo veel effect aan te
vallen, dat de vijand er niet in slaagde, zijn
bommen neer te werpen. Drie Engelsche
machines werden bij die gelegenheid neer
gehaald.
VIJFTIEN BRITSCHE VLIEGTUIGEN
NEERGEHAALD
Van Duitsche militaire zijde wordt
medegedeeld:
Vrijdagmiddag hebben Duitsche jacht
vliegtuigen van het type Messerschmitt
109 boven het Kanaal twaalf van de nieu
we Engelsche Defiant-jagers, twee van het
type Spitfire en e.en Hurricane neerge
schoten, zonder zelf verliezen te lijden.
BELGISCHE KRIJGSGEVANGENEN
WORDEN VRIJGELATEN
De Führer heeft bepaald, dat alle Bel
gische krijgsgevangenen, met uitzondering
van officieren en onderofficieren, worden
vrijgelaten. De terugkeer der voor de capi
tulatie naar Duitschland gebrachte krijgs
gevangenen zal geschieden naar gelang
van de beschikbare vervoermiddelen. Er
is reeds een begin gemaakt.
ZWITSERLAND EN DE BLOKKADE
Ongeveer drie weken geleden is bekend
geworden, dat de transportschepen, die
door Zwitserland gecharterd waren om
Zwitsersche invoeren uit Noord- en Zuid-
Amerika naar de doorvoerhavens aan de
Middellandsche Zee te brengen, door de
Engelschen werden lastig gevallen, sedert
Italië aan den oorlog is gaan deelnemen.
Ondanks de blokkade-overeenkomst die
Zwitserland, onder het brengen van
groote offers, heeft gesloten om zijn vitale
aanvoer van overzee te onttrekken aan
Britsche inmenging en hoewel van Zwit
sersche zijde aan alle formaliteiten voor
deze transporten is voldaan, zijn deze
schepen behandeld alsof ook Zwitserland
een geblokkeerd land is. De 15 Zwitser
sche schepen wachten in verschillende
havens van den Atlantischen Oceaan op
het resultaat van de stappen, welke het
departement van volkswelvaart te Londen
heeft gedaan om voor deze schepen door
gang te krijgen door de straat van Gibral
tar.
Thans publiceeren de Zwitsersdie bla
den, groot opgemaakt, een beridht uit
Rome, volgens hetwelk 15 Zwitsersche
schepen, alles bij elkaar dus de geheele
Zwitsersche handelsvloot, die geladen is
met levensmiddelen, te Gibraltar wordt
vastgehouden. Tot nu toe is alleen een
kolenschip door de Engelschen vrijgelaten.
Bevestigd wordt, dat alle bemoeiingen, die
tot nu toe zijn gedaan om Londen te be
wegen tot een regelmatige afwikkeling van
het Engelsch-Zwitsersch blokkade-accoord
tevergeefsch zijn geweest.
GIBRALTAR GESCHEIDEN VAN
HET VASTELAND?
Berichten uit Gibraltar melden, dat de
Engelschen een 4 M. breed en diep kanaal
graven door de lengte van Gibraltar om
den rots van Gibraltar zoo noodig van het
vastland te scheiden. Verder wordt ge-
sohut van allerlei kaliber opgesteld en
worden koortsachtig defensiemaatregelen
op alle gebieden getroffen. Onder den in
vloed van het laatste bombardement
maakt de evacuatie der burgerbevolking
voortgang. De menschen bestormen als in
paniek de transportschepen.
DE EGYPTISCH-ENGELSCHE
SPANNING
De „Piccolo" meldt uit Athene, dat de
eisch, door Engeland aan Egypte gesteld,
alle wapenen in het bezit der Egyptische
regeering uit te leveren, door de Egypti
sche regeering ten deele is afgewezen. De
Egyptische minister-president heeft ver
klaard, dat zijn regeering heeft besloten
de zware wapenen niet in te leveren.
WASSENAAR
EERSTE PLECHTIGE H. MIS.
Van pater H. v. d. Barselaar.
De weleerw. Frater Nonbertus O.M.C.
(H. v. d.Barselaar) zal op 4 Augustus a.s.
in de kloosterkerk te Helmond de wijding
van het H. Priesterschap ontvangen.
De nieuwe Priester zal op Zondag 11
Augustus a.s. in de Parochiekerk St. Willi-
brordus te Wassenaar zijn eerste plechtige
H. Mis opdragen.
