z
KLEINE ANNIE
Wie wordt Lady
Letctiiord?
ZATERDAG 1 JUNI 1940
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
Qemengdeffi&Ucfïten
DOOR EEN AUTO OVERREDEN EN
GEDOOD.
Op den Rotterdamschen weg te Delft is
Vrijdagmiddag een 3-jarig meisje M. A.
W. uit Delft, door een vrachtauto aangere
den. Het kind werd zwaar gewond en is
ikort na aankomst in het ziekenhuis over
leden.
MOTORRIJDER NA BOTSING
OVERLEDEN.
Vrijdagavond zijn op den Statenweg te
Rotterdam een auto en motorfiets met el
kaar in botsing gekomen. De auto werd be
stuurd door den heer P. v. d. E. uit Dien
Haag, op de motorfiets zat de 48-jarige
rnr. D. B. W. Postma, advooaat te Hillegens-
Iberg. Laatstgenoemde is met een ernstige
hoofdwond in het ziekenhuis aan den Berg
weg opgenomen waar hij gistermiddag aan
de gevolgen is overleden. De politie van
(het bureau aan de Oostervantstraat ver
zoekt allen die over het ontstaan van deze
aanrijding eenige inlichting zouden kun
nen geven zich ten spoedigste aan het bu
reau te melden.
FIETSER DOODELIJK VERWOND.
Oip den hoek van de Emmastraat en het
Achterom te Hilversum heeft een aanrij
ding plaats gevonden tussohen een militaire
vrachtauto en een in genoemde gemeente
wanenden fietser, doordat laatstgenoemde
plotseling den weg overstak.
Het slachtoffer is met een hersenschud
ding naar een der ziekenhuizen vervoerd;
kort daarop is hij overleden.
MEISJE DOOR TRAM GEGREPEN
In ziekenhuis overleden.
Het vijfjarig meisje A. S. wilde Zondag
avond op de Lendschevaart te Haarlem, ach
ter een passeerende tram uit Zandvoort den
rijweg oversteken en zag daardoor niet, dat
uit de richting Haarlem eveneens een tram
naderde. Het kind werd gegrepen en ge-'
raakte met beidt beentjes onder den wagen,
waardoor het zeer ernstige verwondingen
opliep. Het kind werd direct naar het Dia-
conessenhuis vervoerd, waar het in den af-
i nacht is overleden.
DIENSTMEISJE VIEL VAN BALKON.
Aan die Saxen Weimarla-an te Amsterdam
is Zaterdagmiddag een 19-jarige dienstbo
de, die in een huis bezig was werkzaam
heden te verrichten, is, vermoedelijk toen
zij zich te ver over de balustradje boog,
naar beneden gestort.
Het meisje kwam in den tuin van de be
nedenburen terecht en werd daar even la
ter in bewusteloozen toestand aangetrof
fen. Het meisje in met een hersenschuid1-
ding en een wervelfractuur in ernstigen
toestand in het Wilibeknina-gasthuis opge
nomen.
JONGETJE VERDRONKEN
Tijdens een onbewaakt oogenblik is te
Sint Pancras nabij de ouderlijke woning,
het tweejarig zoontje van den heer W. Hes,
verdronken. Pogingen, om door middel van
kunstmatige ademhaling de levensgeesten
op te wekken, mochten niet meer baten.
ONBEKEND LUK OPGEHAALD.
De commissaris van politie in de gemeen
te Renikium, te Oosteibeek, verzoekt te
worden bekend gemaakt met de identiteit
van een lijk van. een onbekend mansper-
Bxxn, dat in den- naimidtdag van 1 Juni om
streeks kwart voor een uit den Rijn te
Oostefbeek-Laag is opgehaald.
R.K. Ver. v. Kraamverzorging v. alle
gezindten te Leiden en Omstreken
Plaatsing-Bureau le Binnenvestgracht 30,
voorheen Boerhaavestr.
verleent hulp door gediplomeerde krachten
Geopend eiken DINSDAG- en DONDER
DAGMIDDAG van 24 uui tot het ver
strekken van de gewenschte inlichtingen,
aanmelden van contribueerende leden en
aanvragen voor kraamhulp - Telef. 23420.
b. g. g. Inlicht. K 08
Aanvragen (schriftelijk) adres 1ste Bin-
nenvestgTacht 30.
ROOF EN PLUNDERING IN DE PEEL.
Steeds nieuwe gevallen, reeds zeventig
opsluitingen.
„Vooruit" verneemt uit Eindhoven:
Steeds weer worden in de streken, waar
de burgerbevolking was geëvacueerd en
waar soldaten in den strijd voor hun va
derland zijn gevallen, personen aangehou
den wegens roof op gesneuvelde soldaten
en plundering van militaire en burgerge
bouwen.
Op het oogenblik vertoeven in Roermond
reeds meer dan veertig plunderaars en
roovers uit de streken van de Peel, die hun
slag hadden weten te slaan. In het Huis
van Bewaring te Den Bosch zijn reeds
meer dan dertig personen voor deze laffe
feiten opgesloten.
In Maairbeeze heeft thans de rijfcsveld-
wacht een inwoner van Weert aangehou
den, die met bedriegelijke verhalen een
rijwielhandelaar een fiets had weten af
handig te maken. Hij was eveneens in het
bezit van goede papieren, behoorende aan
gesneuvelde Nederlandsohe militairen.
In Someren hield de politie aan den 21-
jarigen A, A. M., die het lijk vac een ge
vallen Nederlandschen soldaat had beroofd
en een deel van zijn buit reeds had ver
kocht. Als verdacht van heling werd aan
gehouden de 18-jarige H. C., die een hor
loge, van dezen roof afkomstig, voor ƒ1.
had gekocht.
In Weert werden eveneens terzake roof
en plundering drie personen aangehouden
en naar Roermond overgebracht.
DIEFSTAL VAN DEKENS VOOR
DAKLOOZE ROTTERDAMMERS.
De politie te Rotterdam heeft aangehou
den en in bewaring gesteld den 26-jarigen
H. van N., die ten nadeele van het Comité
tot hulp aan daklooaen een drietal dekens
en twee overalls en ten nadeele van het
rijk een tentzeil en eenaantal militaire
uitnustingstuken heeft gestolen. De man
bood zich bij 'het comité aan om te helpen
bij het uitreiken van goederen aan men-
eohien die dakloos geworden waren en
maakte van de gelegenheid misbruik om
ten nadeele van deze gedupeerden de goe
deren te stelen. Hoe hij aan de militaire
goederen is gekomen is nog niet bekend.
De man aal Maandag ter beschikking van
de justitie worden gesteld.
SCHANDELIJK MISBRUIK VAN
GASTVRUHEID.
Met geld en costuums verdwenen.
Bij een familie in West te Amsterdam
meldde zich een dezer dagen een man aan,
die vertelde, tijdens het bombardement
van Rotterdam gevlucht te zijn. Hij deed
een roerend verhaal over de ontberingen,
die had moeten doorstaan; voorts vertel
de hij nog, dat de fabriek, waar hij ge
werkt had, in puin lag, en dat hij dus broo
deloos geworden was. De familie had met
den man te doen en bood hem direct gast
vrijheid aan. De man had het goed bij de
vriendelijke Amsterdamsohe familie. Doch
Zaterdag bleef hij plotseling weg. Dit be
vreemdde de familie aanvankelijk. Toen
men echter het huis inspecteerde, bleek,
dat de muntmeter verbroken en het geld
er uit gestolen was, terwijl verscheidene
'costuums van den heer dies huizes ont
vreemd: waren. De politie van het bureau
Admiraal de Ruyterweg speurt thans naar
den bedrieger. „De Crt."
TWEE HAAGSCHE JONGENS VAN
OOSTENDE NAAR DEN HAAG
IN OORLOGSDAGEN.
Avontuurlijke tocht, die nog goed afliep.
Hoe men onverwacht een avontuurlijke
Pinkstervacantie kan hebben, ondervon
den de broers Robby en Jack Doorenbos,
12 en 10 jaar oud, die Donderdag voor Pink
ster op de gebruikelijke wijze per trein
naar Oostende aan de Belgische kust wa
ren gegaan om daar afscheid te nemen van
hun vader, die naar Amerika zou gaan, al
dus lyezen we in het „Vad." Toen de oor
log uitbrak, was het beter, dat de jongens
zoo gauw mogelyk naar Den Haag terug
keerden.
Ook in Oostende werd men op den och
tend van 10 Mei gewekt door zwermen
vliegtuigen, die een luid motorgeronk de
den hooren. Het bleken ook daar geen oefe
ningen te zijn. Oorlog. Dus was het voor
de jongens zaak naar huis terug te keeren.
Terugkeeren, maar op welke wijze? De
treinen waren immers gerequireerd voor
troepentransporten?
Zaterdag leek de toestand, wat den trei
nenloop betreft, iets gunstiger. Het lukte
dan ook per trein Brussel te bereiken. De
aankomst daar verschilde wel zeer veel van
die twee dagen geleden; een doodsche stil
te heerschte alom, geen voertuig bewoog
zich door de straten, geen mensch wandel
de op de anders zoo gezellige boulevards;
er was luchtalarm geblazen. „Na lang wach
ten een boemeltrein tot Antwerpen. Eén
keer stopte de trein onderweg en moest
iedereen er uit om dekking te zoeken. Er
gebeurde gelukkig niets, maar het was toch
wel spannend", verklaarde de oudste broer.
Verder per tram.
„In Antwerpen was alle treinverkeer ge
stremd. In gezelschap van een schipper,
wiens schip door oorlogsgeweld verloren
was gegaan en die naar Amsterdam moest.
zijn we verder getrokken", zoo vertelden
de jongens. „Een tram bracht ons tot bij
de grens. We moesten loopen naar het
grenskantoor. Met de douane-beambten wa
ren we het daar gauw eens, want onze hee-
le bagage bestond uit een kam en een tan
denborstel. Toen bracht een taxi ons tot
Bergen op Zoom. Wat nu? Niemand kon
ons raad geven en zelfs op het politiebu
reau kon men ons niet verder op streek hel
pen. Wel kregen we allerlei geruchten te
hooren, maar die bleken later natuurlijk
van allen grond ontbloot. Ten slotte heeft
men ons verwezen naar een groot patro
naat en hier hebben we overnacht tus-
schen de schoolbanken. Maar een heerlijk
ontbijt wachtte ons des morgens en van de
paters kregen we ook nog een paar appels
mee".
Verder te voet.
Met goeden moed werd de pas ingezet in
de richting Breda. Toen de jongens echter
een groot deel van den afstand hadden af
gelegd, kwamen militairen met de mededee-
ling, dat hun wandeltocht onmogelijk kon
doorgaan. „Ga maar met ons mee terug naar
Bergen op Zoom", raadden de soldaten him
aan. „Dat wij aan die uitnoodiging gehoor
gaven", verklaarden de jongens later, „zal
ons lang heugen, want onderweg moesten
we telkens dekking zoeken in de bosschen.
Veel medewerking hebben we gehad van de
burgerij. Overal was de thee of koffie „net
bruin", aldus het eenvoudig verhaal.
Weer op pad.
Van Bergen op Zoom uit ten tweeden
male op marsch, ditmaal met als doel Wil-
lemsstad aan het Hollandsch Diep, nieuwe
avonturen tegemoet. Na een uur loopen
werd op aandringen van den jongste aan
gelegd bij een boerderij, Robby had mis
schien instinctief gevoeld, dat dit hun ge
luk zou brengen. De jongens stroffen daar
namelijk eenige huzaren-motorrijders aan,
die met een gerequireerde auto uit de Peel-
linie kwamen, gehavend en vuil. De jon
gens mochten met hen meerijden. Wat al
lief en leed hebben zij in dien korten tijd
niet meegemaakt met deze Hollandsche sol
daten: Onophoudelijk controle, legitimee-
ren, dan weer beangstigend laag vliegende
vliegtuigen. De soldatenkuch werd broeder
lijk gedeeld, evenals de appels van de pa
ters. Ook verder langs den weg was er
voor de knapen gratis goede consumptie,
thee, limonade. Zoo werd Willemsstad be
reikt.
Een sleepboot bracht het viertal over het
Hollandsch Diep. Direct aan den overkant
was het noödig in een kazemat te schui
len. Nadat het weer veilig geworden was
gingen zij over den dijk op Numansdorp
aan. „Plotseling stond er een Hollandsche
soldaat voor ons met het geweer dreigend
in den aanslag!" vertelde Robby verder.
„Handen omhoog!" Wij werden voor spion
nen aangezien, zoo hoorden we later. Na
fouilleering konden we echter verder gaan.
En nadat we nog een paar maal dekking
hadden moeten zoeken in de brandnetels
langs den dijk bereikten we heelhuids Nu
mansdorp. Helaas moesten we daar afscheid
nemen van onze vrienden."
Overnacht met soldaten.
„In een schuur met soldaten hebben we
geslapen aldus het verhaal verder er
was maar heel weinig hooi en het was er
kil en vochtig. Eigenlijk waren we blij toen
de zon opkwam. Net toen we verder wil
den trekken dat zal zoowat om vier uur
geweest zijn was het weer luchtalarm,
en dat beteekende ruim twee uur langer
verblijf in den ongezelligen stal. Daarna
hadden we geluk. We konden meerijden
met een vrachtauto vol Hollanders, die uit
België, Frankrijk en Zwitserland naar huis
terugkeerden. Zoo kwamen we over de
Zuid-Hollandsche eilanden tot voor Maas
sluis. Op het veer over den Nieuwen Wa
terweg kregen we allemaal een zwemvest
aan, wegens mijnengevaar. En in Maas
sluis moesten weer een vergunning van
den burgemeester hebben om verder te ko
men. In een café hebben we nog een poosje
gebiljart. Robby deed erg zijn best om een
gat in het laken te stooten, maar dank zij
de leiding van een ouden zeeman is hij
daar niet in geslaagd!"
„Ook in het Westland overal controle, le
gitimatie en het wachtwoord zeggen".
Eindelijk weer thuis.
„Ten slotte hebben we dan toch Den
Haag bereikt. Bijna thuis zijn we nog een
keer gefouilleerd, wij hadden echter geen
'surprises of souvenirs bij ons, behalve dan
in onze herinnering. Een verrassing was
het wel voor onze moeder, die vreemd op
keek, dat we al zoo gauw terug waren ge
komen. Ze had ons nog rustig en veilig in
België gewaand".
„Een verrassing voor- óns volgde eenige
R adio-programma
DINSDAG 4 JUNI 1940.
JAARSVELD, 414,4 M. AVRO-uitzen-
ding. 6.30—6.50 VPRO. 8.00 Berichten
A.N.P. 8.10 Gramofoonmuziek 8.30
Orgelspel 8.50 Gramofoonmuziek
10.00 Morgenwijding 10.15 Gramofoon
muziek 10.30 Ensemble Jonny Kroon
(11.001.20 Huishoudelijke wenken)
12.00 Pianosoli 12.15 AVRO-dansorkest
12.45 Berichten A.N.P., gramofoonmu
ziek 1.00 Omroeporkest en soliste
2.00 Declamatie 2.20 Pianovoordracht
2.50 Gramofoonmuziek 3.30 Officieele
berichten 4.00 Gevarieerd concert (opn.)
5.00 Voor de kinderen 5.30 AVRO-
Amusementsorkest en solist 6.30 Jeugd
uitzending 6.50 Gramofoonmuziek
7.00 Leden van het Omroeporkest 7.30
Officieele berichten, eventueel reportage
8.00 Berichten A.N.P. 8.10 Gramo
foonmuziek 8.40 Omroeporkest, solist en
het Hilversumsche vrouwenkoor 10.00
Berichten A.N.P., sluiting.
KOOTWIJK, 1875 M. NCRV-uitzending.
11.15—11.30 n.m. Berichten. 8.00 Berich
ten A.N.P. 8.10 Gewijde muziek (gr.pl.)
820 Gramofoonmuziek 9.00 Berichten
(Fransch) 9.15 Gramofoonmuziek
11.15 Berichten (Engelsch) 11.30 Gra
mofoonmuziek 12.00 Quintolia (12.45
1.00 Berichten A.N.P.) 1.30 Gramofoon
muziek 1.45 Berichten (Fransch)
2.00 Gramofoonmuziek 2.45 Zang met
pianobegeleiding en gramofoonmuziek
3.15 Berichten (Fransch) 3.30 Vervolg
van 2.45 4.00 Gramofoonmuziek 4.45
Apollo-ensemble en gramofoonmuziek
6.15 Berichten (Engelsch) 6.30 Orgelspel
en gramofoonmuziek 7.30 Gramofoon
muziek 8.00 Berichten A.N.P. 8.15
Berichten (Engelsch) 8.30 Bel Canto
(9.159.30 Berichten Engelsch) 10.00
Berichten A.N.P., sluiting 11.15—11.30
Berichten (Fransch).
dagen later: bezoek van onze vrienden, de
Peelsoldaten. Het was een hartelijk weer
zien. Robby zat net in het bad toen ze kwa
men. Hy trok toen zijn kleeren aan zonder
zich den tijd te hebben gegund zich af te
drogen. Je gaat je toch niet afdrogen als
je beste vrienden er zijn, heeft hij later
gezegd".
Deze twee moedige jongens, die van zoo
nabij den oorlog hebben meegemaakt, zui
len ongetwijfeld aan die gedenkwaardige
Pinkstervacantie vele herinneringen behou
den. ,,Als je dat alles hebt meegemaakt,
vindt je het andere onbenullig, je school, je
sommen; alles is even melig", zeggen de
jongens nu.
uit wat /e Me verteld wekt over\
DAT OUDE HUIS EN OIEOANCEN EN
HOLEN, EL'JKT DUIDELIJK, DAT DIE
MliDAOIOERS OA AR TIJDELIJK
HUN HUOFOKWART/ER 66VIST/0D
HEBBEN. Ml AAR HIER IN OE ETAO
MOETEN ZE EEN MEDEPLICHTIGE
'EBDEN
HOUOEN Z/CH ZOO MO(,ewiZ\.
0/E ONDERAAROSCNE OANO
'P>r\r2f./=H kJA A n r>,r- -V
IN 0/E„„,,v
V55-?9S9erii. MAAR CE ANDERE
/NOANU HUN ONBEKEND, NU
'JLDAT CEL!) GEVONDEN EN VERS TORI
HEBT, ZULLEN ZE HIER /NOEN
OM TREK HL/JVEN. OM HE T TE VIN
DEN ALS DIE A1A(K OEMEENEZA-
KueJX,M£T HUti 'HAAKT, DAN ZAL HU
HET HUN VERTELD HEBBEN. H'J WEE
ZEKERDA T JU ER NIET OVER 7M T
FEUILLETON
door
CHARLES GAR VICE.
(Nadruik versboden).
42)
HOOFDSTUK XXI.
„Vaarwel".
Lady Letchford, die in een gemakkelij-
ken stoel bij den gashaard in haar slaap
kamer zat, keek op toen de deur lengzaam
openging.
,3en jij dat, Heron?" vroeg ze. Het was
jaren geleden sedert hy zoo bij haar geko
men was; als kleine' jongen sloop hij dik
wijls naar haar slaapkamer, wanneer hij
goeden raad of geld noodig had ge
woonlijk het laatste.
„Ik ben het, moeder", zei hij.
Ze keek op toen hij dichter bij den haard
kwam, en toen ze zijn gezicht zag in het
zwakke schijnsel van het ééne schemer
lampje, kreeg ze een schok.
„Is uw hoofdpijn wat beter, moeder?"
vroeg hij, tegen den schoorsteenmantel leu
nend en op haar neerziend.
„Ja, veel beter", zei ze. „Maar waarom
ben je zoo laat? Ik zou anders allang zyn
gaan slapen". Zij wist niet dat hij urenlang
voorover op zijn bed had gelegen, zon
der zich te verroeren,
i „Ik ben opgehouden", zei hij toonloos.
„Ik hoop, dat je niet mokt" over wat er
de laatste dagen is voorgevallen", zei ze
langzaam. ,fHeron, ik heb je hier laten ko
men omdat ik eens rustig met je wilde pra
ten. Ik heb de zaak eens diepgaand over
dacht en ik heb besloten toe te geven.
Ik trek alle bezwaren in, die ik tegen
tegen May geopperd heb. Natuurlijk is het
een groote teleurstelling voor me geweest.
Je zoudt zoo'n héél andere partij hebben
kunnen doen. En wees niet boos op me,
Heron ik kan maar niet gelooven, dat ze
je waard is.",
„Ik ben niet boos, moeder."
„Ik heb echter geen bezwaren tegen haar
persoon, en ik zal mijn best doen, van haar
te houden. Ik wil je geluk niet langer ver
gallen door mijn tegenwerking. Wat heb ik
nog om voor te leven behalve jou? Als je
je hart op het meisje gezet hebt, nu, dan
zal ik mijn best döen haar als een dochter
trachten te beschouwen."
Hij bleef zwijgen en de vreemde, starre
uitdrukking van zijn gezicht maakte haar
ongerust.
„Ik zou natuurlijk wenschen, dat de va
der wat meer van een heer had", zei ze.
,,Maar ik hoor, dat hij zich tenminste in
één opzicht als een gentleman heeft gedra
gen. Hij heeft aangeboden, het eenige te ge
ven wat hij heeft zyn geld."
Sir Heron kromp ineen en wendde het
hoofd af.
En mij dunkt, dat ik me er nu maar ver
der bij neer moest leggen. Natuurlijk had ik
liever gezien, dat het anders was geloo-
pen. Ik had je liever in onze eigen kringen
zien trouwen
„Ik denk niet, dat ik ooit zou trouwen".
„Nooit trouwen! En je bent van plan, te
I trouwen met die die juffrouw Dalton!"
„Ik ben niet van plan met May Dalton
te trouwen!" zei hij fel.
„Heron!"
„Ri 's hemelsnaam, kijk niet zoo ver
rukt!" zei hij schor. „Ik meen wat ik zeg; ik
ben niet van plan, te trouwen."
„Bedoel je", vroeg zij, diep ademhalend,
„dat dat die verloving verbroken is?"
„Ja", zei hij kort. „Moeder, ik geloof, dat
u een goede vrouw is en een oprechte
vrouw. Als ik daar niet van overtuigd was,
zou ik geneigd zijn te denken, dat er geen
enkele eerlijke vrouw op de wereld is, die
waard is, dat een man haar vertrouwt."
„Heron, wat is er gebeurd?" vroeg ze,
met bezorgde nieuwsgierigheid naar zijn
bleek, verwilderd gezicht starend.
„Dat doet er niet toe. Vraagt u er niet
naar, want ik zou het u toch niet kunnen
vertellen. Na vanavond wensch ik nooit
meer een woord over die kwestie te spre
ken of te hooren. In 't kort, die verloving
was was een vergissing. Het schijnt dat
u gelijk hebt gehad er had nooit iets
van moeten komen. Ik ben blij, dat het
voorbij is. Maar ik ben hier niet gekomen
om u lastig te vallen met gezeur. Ik vond
alleen dat u behoorde te weten, dat die zaak
tot het verleden behoort en dat ik morgen
naar Londen vertrek en vandaar naar
Jericho, voor mijn part."
„Heron! Dat meen je toch niet; je gaat
nu toch niet van den Eikhof weg! Natuur
lijk ben ik blij, dat die ongelukkige kwestie
van de baan is; maar je zult je toch niet
door haar van hier laten verjagen. Het
zou een triomf voor haar zijn."
„Zij is 't niet, die me verdriift! 't is mijn
ellendige, onzinnige liefde, die me voort
jaagt! Maar dat doet er nu verder niet toe.
Ik ga weg, moeder, ik kan hier onmogelijk
langer blijven. Stel me nu verder geen vra
gen", zei hij, bijna heftig. „Ik kan geen
vragen dulden op 't oogenblik. Alles is uit
en ik ga weg."
„Maar maar, Heron, er is niets klaar.
Het huis in Londen is gesloten."
„Ik heb immers nog m'n club. Of nee,
ik zal naar het Albany hotel gaan. Parks
kan vlug een en ander voor me inpakken.
Hij is gewend èan mijn plotseling gaan en
komen. Ik zal u vanuit de stad nog wel
schrijven eer ik wegga."
„Wegga waarheen?"
„Dat weet ik nog niethet doet er ten
slotte ook niet toe. Het liefst zou ik naar
een of ander oord gaan, waar vrouwen
geen toegang hadden."
„Heron, Heron! Alle vrouwen zijn niet
val6ch en onbetrouwbaar!" Rose
„Rose is een goed kind", zei hij onver
schillig. ,,Ik twijfel er niet aan. Maar ik ben
nu niet in de stemming om haar lof te hoo
ren zingen. Goeden nacht, moeder." Hij
bukte zich en kuste héar.
Met tegenzin liet ze hem gaan. Wat kon
ze anders doen? Maar ze bepeinsde, dat ze
nog liever gewild had, dat die ondoordachte
verloving was blijven voortbestaan dan dat
hij zich zoo ongelukkig voelde.
Loam en mat ging Heron naar zijn kamer
terug en belde Parks. Parks was een uit
stekende kamerdienaar. Zijn salaris be
droeg ongeveer drie maal de som die een
eerste kantoorbediende verdiennt. Hii sprak
vloeiend drie talen, kleedde en gedroeg
zich als een heer en was één en al toewij
ding voor zijn meester. En daar had hy
ook alle reden toe, want Sir. Heron was
(gelijkmatig van humeur, niet veeleischend
en ongewoon royaal.
Parks merkte onmiddellijk de verande
ring op in het gezicht en de gedragingen
van zijn meester, maar hij zou liever d ai-
zend dooden gestorven zijn dan te laten
blijken dat hij iets merkte. H'ij pookte
het vuur op en draaide de leeslamp aan,
precies als altijd.
„Wij vertrekken morgen met den. eers
ten trein, Parks," zei Sir Heron.
„Ja, Sir Heron."
„We gaan naar het Albany. Pak een
handkoffer in en zorg, dat ze de rest na
sturen."
„Ja, Sir Heron."
„En, Parks, zeg er geen woord over, be
neden."
„Dat zou ik in geen geval gedaan heb
ben, Sir Heron. Welken wagen wilt u heb
ben voor het station?"
„Doet er niet toe wat je wilt. En ga
nu eerst nog wat naar bed."
„Heel goed, Sir Heron," zei Parks; maar
hij wist, dat hij voor sla.pen niet veel tijd
zou hebben, en nadat hij een flesch whis
ky en wat sodawater op tafel had gezet,
verdween hij geruisdhloos.
Sir Heron nam zijn vuLpen en aar
zelde. Zou het niet beter zijn, te vertrek
ken zonder verder een teeken van leven,
te geven,? Maar neen, hij kon onmogelijk
heengaan zonder haar te laten weten dat
'haar trouweloosheid aan het licht was ge
komen. Hij zat op het papier te staren,
niet wetend welke woorden te kiezen. Ten
slotte schreef hij twee regels:
„Ik was vanavond om zeven uur in het
boech. VaarweL
Heron LetcMord."
(Wordt vervolgd).
